9 v701£9800 194I €

| i I |
i MUI Il
W EI | i | Τ |

Digitized by the Internet Archive
in 2010 with funding from
University of Toronto

https://archive.org/details/ibisexnoviscodicOOovid

e

ESOVIDII NASONIS IBIS

ELLIS

dLonuon

HENRY FROWDE

-

OXFORD UNIVERSITY PRESS WAREHOUSE

7 PATERNOSTER ROW

EOVIDII NASONIS IBIS

EX NOVIS CODICIBVS EDIDIT

SCHOLIA VETERA COMMENTARIVM CVM PROLEGOMENIS

APPENDICE INDICE ADDIDIT

RC ELLEIS

COLLEGII TRINITATIS APVD OXONIENSES SOCIVS

(0 xonii
E TYPOGRAPHEO CLARENDONIANO

M DCCCLXXXI

PRAEFATIO.

IBIN Ouidianam diu neglectam ut rursus in lucem protraherem
ederemque fors potissimum effecit. Nam publicato in Catullum com-
mentario dum Bodleianas opes peruagor incidi in librum rariorem,
Repertorium | Vocabulorum Exquisitorum, quem anno 1273 confecit
Conradus de Mure Turicensis, saeculo xv Bertoldus quidam Basi-
leensis typis excudit. Hic liber disposita tenet ordine litterarum
nomina quae in fabulis Graecis Romanisue mythica maximam partem
leguntur. Accedunt ipsae fabulae et loci quibus narrantur, Vergilii
Lucani Statii sed praecipue Ouidii, neque ex Metamorphosibus
solum et Epistulis sed, quod rarissimum, ex Ibide. Haec ego dum
perlego intellexi me in nouum quasi thensaurum iter penetrasse ;
est enim in toto opusculo rudis quaedam simplicitas quae quo longius
a doctrinae.abest adfectatione, hoc magis sincera et antiqua et uere
Heluetica est. Vt tribus uerbis omnia conprehendam, uisus sum mihi
in uetustum codicem incidisse operis quo nullum magis ad uetustos
fontes reuocari debebat.

Sed non intra hos limites fortuna mea terminata est: nam postquam
ex Merkelii editione anni 1837 uideram inter multos quibus usus est
codices Ibidis unum tantum "Vindobonensem 885 interpolationis
inmunem ab eo iudicari, qui ne ipse quidem saec. xiii excederet,
indagabam num quis alius extaret codex qui et ignotior et sincerior et
antiquior esset. Nec me fefellit opinio: nam duos certe inueni qui
saec. xii attingerent, Cantabrigiensem (G) Turonensem (T). Qui
quamquam adiectis Conradi excerptis carmini restaurando prope
sufficiebant, non hoc contentus Phillippicum 1796, Parisinum 7994,
utrosque optimos, prioribus addidi, quibus tamquam ualido funda-
mento editio mea niteretur. Duos communis familiae Holkhamicum
et Mutinensem, Vaticanum 1602, Parmensem, cum Vindobonensi et
Francofurtano quos ambos Merkelius ediderat, aut totos aut ubi boni
aliquid suppeditabant exhibui. Nec tamen nescio posse alicubi latere
etiam antiquiorem.

Ibis ut ante exstinctam Romanorum potestatem interpretes habuit,
sic ne medio quidem aeuo legentibus et adnotantibus carebat, ut
testantur Scholia quae uariis modis inmutata ad nos descenderunt.
Sed numquam saepius legebatur quam aetate qua Graecorum in Italia

E: PRAEFATIO.

reuiuiscebant litterae, circa 1440-1500. Italos certe hoc studio
exarsisse saeculo xv non unus testis est. Velut Pius Bononiensis,
discipulus Philippi Beroaldi, in Annot. Poster. cap. 12 explicatio-
nem Ib. 295 quam de Pausania uel Crateua duplicem protulit, a. se
ipso inuentam dicit, etsi ante eum Codrus publicauerit; cuius rei
testem citat Lucam grammaticum Bononiae non incelebrem. Hic est
Codrus Herberiensis, quem cum Laurentio Abstemio mulías erusce
nemoris feras domuisse, mulía senticeía collucasse tradit. Constantius
Fanensis Hecatostyos c. ix. Prodiit is* liber Fani anno MDVII,
inter alia locos Metamorphoseon et Ibidis tractans. Insequente
anno idem Constantius peculiare opusculum aliud edidit Fani, In
Ibin Ouidii Sarritiones. Hic quos dicit Ibin ante se interpretatos
hi sunt. Domitius Calderinus Veronensis integrum carmen addito
Martiale edidit cum commentario Venetiis anno 1474. De Domitii
commentario iudicium fecit Politianus Miscell ix, edidisse quae
bonae frugis essent ubi non fucum faceret et lectoris credulitatem
ludificaretur: multa tamen in eo uana ridiculaque confinxisse ex
tempore commodoque suo (Ixxv). Qua in re Domitius quamquam
excusationem habuit in uetustis scholis quibus paria inlata fuerant
mendacia, dedit exemplum quod: secuti recentiores Ibin falsis fabulis
non raro dehonestarunt. Quantum his dissimilis ipse Politianus!
quantum Philippus Beroaldus fuit! Quorum hic in Annotationibus
Centum duos locos ex Ibide 591 et 389 optime interpretatus est, ille
grauissimum mendum quod 569 antiquitus insederat agezor doctissime
ex Odyssia emendauit. Praeter hos et Pium citantur a Constantio
Urceus Codrus ad Azyntiaden 295, Eurydamas 331, dispar cultus 346,
Filius ef Cereris 419, εἰ arbore natum 503: Laurentius Abstemius
(Lorenzo Bevilacqua) Maceratensis, ad ZVa/ague wu! Aeacidae 305,
dux Poenus 389, ZInclusus cauea 519, Vt puer Harpagides 545. — Fuit
hic Laurentius pater Nicolai Abstemii cui Sarritiones suas Constan-
tius dedicauit, uir, eodem teste Constantio, ex/ra ommem 17:0 6711 ac
doctrinae aleam positus, edideratque zu//is annis ante quam Sarritiones
in lucem prodirent Z/ize//um rope aureum in quo quattuor locos Ibidis
exposuitt Longe tamen melius ipse Constantius de Ouidio meritus
est in opusculis quae supra memoraui, quorum exemplum (liber est
rarior) praesto mihi fuit commodante I. Bywater.

Non fugit doctos circa Ibin praecipue uersari controuersiam de
L. Caecilii. Minutiani Apulert Grammatici fragmentis de Orthographia

* Collectaneorum Hecatostys Prima Hadriano Cardinali dicata. Fani, Nonis Septem-

bribus MDVII. Insequente anno editae sunt ab eodem Constantio Fani xii Calen.
Quintiles MDVIII In Ibin Ouidii Sarritiones,

T Libri duo de quibusdam locis obscuris, Venetiis, sine significatione anni, Liber I

editus est in Gruteri Lampade i. p. 878. Praefuit bibliothecae Guidi Vbaldi Vrbinatis
ducis ibique Grammaticam docuit,

PRAEFATIO. vii

quae ex codice miscello bibliothecae Vallicellianae apud S. Philippum
Romae, manu propria Achillis Statii exscripta, Angelus Maius, qui
repperit, edidit anno 1823; mox a. 1826 repetiit Fridericus Osann
additis A4pu/ezz 7Mznoris de Nota Aspirattonis et de diphthongis libri 1.
Orthographiam istam a. 1820. primus Maduigius Opusc. i. 1-29
perspicuis fraudis notis inustam esse euicit: quem secutus Merkelius
Prolus. ad Ibin pp. 383-388 a Ludouico Caelio Rhodigino confictam
post annum 1508 ex Constantii Fanensis ZZeca/osfye et Sarrzftontbus
demonstrare conatus est. Qua de re, quamquam Maduigio assentior
ficticia ea fragmenta uideri, praecipue propter scriptorum ignotorum
multitudinem qui in iis laudantur, (quod fraudis indicium etiam in
scholiis notabimus) nondum tamen mihi persuasit Merkelius ducta ea
fuisse ex Constantio. Illud suspicor, ficta fuisse quo tempore Ibis in
manibus adhuc esset eruditorum, sed postquam Graeci poetae et in
eos ueterum scholia innotuissent ac lectitarentur. Quae si iam anno
1507 paucorum manibus teri coepta est, uti confirmat Constantius
Hecat. iv, fragmenta ista ante finem saec. xv conflata crediderim. A
quocumque orta sunt, lectorem produnt Ibidis. Nam non solum
huius tres loci explicantur, ὃ 4 de Delo quam Ao//zuea πιο intelligi
ratus .est u. 330, ὃ τό de Pyrrhi Epirotae sparsis ossibus u. 304,
$ 44 de Chao ubi u. 84 citat, sed ad Ibin manifesto reuocantur $ 21
de Antaeo fratre Busiridis u. 395, $ 39 de Laodamia filia Pyrrhi in
templo crudeliter trucidata ab Epirotis u. 305, fortasse etiam $ 2 de
Busiride, $ 3 de Clotho Lachesi Atropo, $ 6 de Allia, $ 11 Eumenides,
$43 de Batto poeta qui in Ibidis scholiis saepenumero tamquam :
uersuum scriptor laudatus est: cf. Ib. 399, 243, 219, 225. Sed
dicendum est breuiter de tribus illis locis qui a Caecilio isto Apuleio
explicati sunt. ὃ 4 Ae aspérat .r., filia Sfaphyli οἱ Chryseidis,
sororibus JMolpadía maior, Paríhenía minor; quae ab Apolline com-
pressa grauidaque facta a patre in arca inclusa est, et in mare derecía, in
Delum. appulit, fillumque genuit nomine. Antium, qui. clam ab Apolline
alifus et diurnttafe donatus est, Polycarpi Alcimi. MMaximique testimonio.
C. Proculus in sua Lyde οἱ Sextus Gracchus in. libro amorum historiam
elegantissime exornarunt . .. Ouidius aut. u. a. 4. 1. a. o. n. a. d. À. ...
Delum enim... . . Sed et. M. Fontanus in nympharum et satyrorum
amoribus, et C. Melissus in...

Legit igitur Nudus Apollinea destituaris humo, de Delo in-
terpretans, ubi Anium, quem hic Zezaeuz facit, Rhoeo sustulit. Ean-
dem interpretationem Const. Fanensis tamquam ex Codro Vrceo
Herberiensi protulit Hecatost. vi. Neque ea tamen uera est, cum
Apollinea in codices non ante exiens saec. xv peruenerit (ego in Muti-
nensis margine 4A2o//izea scriptum ea fere aetate inueni), Amas/rraczs

viii PRAEFATIO.

ab oris nequaquam Anio conueniat. Pro nihilo igitur est in hoc loco
Caecilii Apuleii testimonium.

$16. Z/lius (Pyrrhi, regis Epiri) Cadmus sepulchrum post aliquot
annos Epirofarum princeps in cineres uersum. dissipauit atque dispersit,
ul in antiquitatibus Lycophron, Musaeus, Crispus et (Naso. prodidere.
Cn. Camerinus in Troiae excidio. . .

Respexit Ib. 303, 4, quos uersus etiam B. G. Niebuhrius (Lectures
on Ancient History iii p. 311) de Pyrrhi Magni diruto sepulchro
interpretatus est. Paus. i. 9. 9 Λυσίμαχος δὲ καὶ ἐς πόλεμον πρὸς Πύῤῥον
κατέστη τὸν Αἰακίδου. φυλάξας δὲ ἐξ ᾿Ηπείρου ἀπιόντα, οἷα δὴ τὰ πολλὰ ἐκεῖνος
ἐπλανᾶτο, τήν τε ἄλλην ἐλεηλάτησεν Ἤπειρον Kai ἐπὶ τὰς θήκας ἦλθε τῶν
βασιλέων. Τὰ δὲ ἐντεῦθεν ἐμοί ἐστιν οὐ πιστά, Ἱερώνυμος δὲ ἔγραψε Καρδίανος
Δυσίμαχον τὰς θήκας τῶν νεκρῶν ἀνελόντα τὰ ὀστᾶ ἐκρῖψαι. Eandem interpr.
Constant. Fanensis sed inter alias protulit Hecatost. iv. Sed ne hic
quidem uidetur rectum consecutus Apuleius, si modo uere tradit
Hyginus Fab. 123 Neoptolemi ossa per fines Amóracrae sparsa fuisse.
Hunc enim Pyrrhum manifesto Ouidius eisdemque uerbis denotauit.

ὃ 44. Aelernus. ae. diph. est. qui nec. principium. nec finem habet, uf
deus : quamquam Orpheus, Linus εἰ Hesiodus. deos ex. chao ab initio
erupisse dixerint, quos. εἰ plerique-ex. nostris sequuntur. ut. αὖ antiquo
chao ueteresque diutque noutque 1. n. f. d. c. a.

Respexit Ib. 84 ubi uitiose in codd. traditum est cAerz, Etiam
Constant. Fanensis Sarrit. fol. 1^ dicit in bonis exemplaribus non
chori sed chao legi. Ego id non ante ed. Rubei r474 inueni. Et
hic quidem uerum est quod Apuleius tradit, etsi ex litteris conicio
eum legisse 7» nos/rum ducti (non cuncti) Zempus adeste chao.

Non multum lucis Ibidi accessit ex commentariis Ascensii (1500)
et Zarotti (1501). Nam Ascensius nonnisi Domitii commentarium
supplere constituerat; etsi non desunt quae de obscuris locis noua
protulerit, e. g. ad 122 ubi Zor/unae factes inurdiosa non male inter-
pretatus est, et 418 ubi eam explicationem secutus est quam in
Anglica interpretatione carminis repetiuit Thomas Vnderdown (1569).
Copiosior Zarottus, uix melior; nisi quod plerumque affert Scholiasten,
nonnumquam aliter quam in meis codicibus traditus est.* Sed
et in hoc sunt quaedam bonae frugis, e. g. ad 291 parum mitis * uoluit
enim prodesse et obfuit' et ad 419 Zus e£ Cereris, 545 V4 puer
Harpagides, quibus ambobus locis uerum uidit primus ex editoribus,
nam eadem melius post Zarottum Constantius monstrauit. Anno
1515 prodierunt Venetiis Ioannis Baptistae Egnatii in Heroidas
Ouidii Sappho et Ibin obseruationes, quae quamquam breuiores sunt,
laudem mererent uerae eruditionis nisi semper fere ab eodem Con-

* Hinc factum est ut Zarottum laudet Lobeckius Aglaoph. 6o1.

PRAEFATIO, ix

stantio occupatae essent. Primus tamen Egnatius u. 591 Comicus μὲ
liquidis de Eupolide Atheniensi interpretans locum Platonii περὶ
διαφορᾶς κωμωδιῶν (Aristoph. Schol. p. i. 25 ed. Dübner) Ἴσμεν γοῦν τὸν
Ἐὔπολιν ἐπὶ τῷ διδάξαι τοὺς Βάπτας ἀποπνιγέντα εἰς τὴν θάλασσαν ὑπ᾽ ἐκείνου
εἰς ὃν καθῆκε τοὺς Βάπτας adtulit, sed tamquam ex Aristophanis scholiis :
idemque recte Zdpmonaque audacem (504) de uate fatum quod sibi prae-
uiderat non uitante explicauit.

Hic dicendum est de duobus uiris Iano Parrhasio, Francisco
Alciato, qui alter praeceptor, alter discipulus, sed diuerso fato usi,
ingenii uires in explicanda Ibide exercuerunt. Quorum Parrhasius
(1470-1534) decem ex obscurissimis locis, a Domitio male intel-
lectos, nam huius solius commentarium nouerat, doctissime tractauit
in Epistulis * quas anno 156} diu post ipsius mortem Henricus
Stephanus edidit et Ludouico Casteluetro dedicauit. Hic, ut nihil
dicam de uersibus quos Constantius eodem modo explicabat 520
JNon profeclurae conditor historiae, 573 Vique patrem Psamathes, 615
Obstructogue famem, 305 JNafaque ut Aeacidae, noua ac plerumque
uera disputauit de his locis PAay/leae 502, Vnum qui fofo 344 quem
de Aiace interpretatus est, 319 ἀμί w/ A/arnmifes quem de Pactye,
499 Znuida se scopulis quem de Aglauro, 517 Quodque ferunt Protean.
Nam Parrhasius, iudice H. Stephano, prae ceteris fere omnibus qui
poetas commentariis inlustrarunt, et uaria doctrina et iudicio et in-
genio et memoria ualuit, limaque exactiore usus est. Sed iniqua
sorte iactatus in summa penuria decessit, et eodem teste Stephano
tamquam unus e grammatistarum grege habitus est donec tribus et
triginta post annis editae epistulae inter peritissimos Romanae poeseos
explicatores hunc esse peruicerunt. Parrhasii auditor Alciatus quanti
Ibin habuerit docet liber Emblematum qui pro Embl. 87 Ibin habet,
docent quae in Parergis Iuris sparsa enotauit de carmine : e. g. vi. 21
duas proposuit explicationes u. 471 w/ cuz maferkera Maia, ix. 23
Achaei in 299 de Histiaeo Milesio, .Syracosio poefae 549 de Theocriteo
illo qui se suspendit propter amorem pueri, x. 4 .S?arsa 267 Amóbracias
de Neoptolemo ex Hyg. 123 interpretatus est.

Anno r550 Micyllus in tertio editionis Ouidii uolumine Ibin publi-
cauit cum commentario. Hic multos priorum errores sustulit, multa
noua addidit. Qui quamquam post Saluagnii editionem rarius laudatur,
non pauca occupauit quae huic plerumque adsignantur. Sic primus
ex ed. Veneta reuocauit zzerzms opem 256, quamuis id tardius in
editiones peruenerit, atque etiam in ed. Dan. Heinsii anni 1629
monstrum illud zzerze fo/ens compareat. Idem Micyllus cogza/o nomine
301 de Aeacidis interpretatus est; 397 Thrasii nomen reuocauit, pro

* [ani Parrhasii Liber de rebus per epistolam quaesitis,

x PRAEFATIO.

quo Domitius Ascensius Zarottus Trasillum uel Prasillum ediderant ;
512 recte de Simonide intellexit, quod ante eum fefellerat omnes.
Vnum Leopardus Belga quod certi, unum quod uero simile esset

adtulit in Emendationibus editis post mortem a. 1568, illud tamen -

tam egregie ut cetera eum mireris latuisse. Nam u. 539 mutato
AMyrrae in Cyrae lucem loco offudit ubi ante eum omnia in obscuro
erant. Magis incerta sunt quae de Biothea proposuit ἃ. 517, sed ut
aliorum coniecturis de obscurissimo uersu facile excellant. Reliquis
in locis quos in Emendationibus tractauit uera iam pridem innotu-
erant: laudem tamen etiam in his meritus est, qui historias fusius
enarrando et ex multis scriptoribus, praesertim Graecis, uetera illa
et explosa, necdum abolita, penitus amouerit. Nam Leopardus ea
etiam aetate quae Victorium 'Turnebum Muretum tulerit dignus qui
primis adnumeraretur; unde nihil fere scripsit quod non hodie quo-
que bonae frugis sit iudicandum. — Quae igitur ante Leopardum iam
Micyllus uiderat, multo largius doctiusque apud Leopardum inuenies;
quae Leopardus adtulit, in Saluagnii commentario pleraque com-
parent. .

Nihil] Victorius, aliqua Turnebus ac Schottus, unum alterumque
Iosephus Scaliger,* ad has soluendas ambages contulit: non multa
Sanctius, qui nimium sibi defuit in Commentario quem in Ibin edidit
Salmanticae 1598, etsi primus uidetur 4s/aczdaeque in 515 restituisse.
Neque Hercules Ciofanus Sulmonensis, uir de conterraneo Ouidio
optime meritus, praecipue in Metamorphosibus, in Ibide multum
studii posuit, quamquam codicis Maffeiani lectiones, easque mediocres,
operae habuit adferre, opusculumque suum Mureto iuniori dedicauit
ἃ. 1580. Editionem I. Mercerii cum comment. Paris. 1568 non uidi.

Insignior his opera fuit Valerii Andreae Desselii, Louaniensis, cuius
in Ibin notationes additis Sanctianis Antuerpiae prodierunt anno 1618
cum electis Metamorphoseon lacobi Pontani. Hic commentarius
16 paginas continens, scriptas duabus singulas columnis, praeter
Saluagnianum longe optimus a me habetur. Fuit Desselius iuris-
consultus, discipulus idem Andreae Schotti, praeceptore suo non indig-
nus, si eruditionem spectes; nam cetera non erant ex aequo. Sed
Pontano degrauatus, cuius liber est 655 paginarum, in profundum
abiit, atque hodie paene ignotus est. Ne nobis quidem facultas fuit
opus eius inspiciendi nisi post inpressum Commentarium et Excursus,
idque beneuolentia Henrici Bradshaw, qui ex Bibliotheca Cantabrigi-
ensi ingens uolumen et diu neglectum protraxit. Sunt tamen non
pauca ab hoc primo inuenta quae Saluagnio plerumque tribuuntur,
praecipue sumpta ex Graecis Lycophrone Apollonio Athenaeo Calli-

* Sic restituit Leoprepidae u. 512.

οὐ nai Sa NN

"——

macho Philostrato Heraclide Pontico; ususque est scholiis uberrime
Tzetzae et Apollonii, sed et Iustini Epitoma Trogi Pompeii, quibus
nihil ad historias hasce indagandas utilius est. Noua adtulit haec:
u. 305 de Olympiade, matre Alexandri Magni, a Cassandri percus-
soribus confossa interpretatus est, in quod ego quoque, nondum lecta
Desselii adnotatione, incideram: ἃ, 417 Jzmom:mis sic explicat tam-
quam alterum nomen Irus propter paupertatem acceperit, allato loco
ex Aphthonii Progymnasmatis iv. Σκόπει τὸν Ἶρον, ὃς ᾿Ιθάκης μὲν eis

ἐγένετο, τὴν αὐτὴν δὲ τοῖς ἄλλοις πολίταις οὐ μετελάμβανεν ἄδειαν, ἀλλὰ

PRAEFATIO. xi

τοσοῦτον αὐτῷ τῆς ἐνδείας προσῆν ὡς μεταθεῖναι τῇ πενίᾳ τὴν κλῆσιν. 'Apvaios
γὰρ τὴν ἀρχὴν προκληθεὶς Ἶρος μετωνομάζετο, τὴν μετωνυμίαν ἐκ τοῦ διακονεῖν
κομισάμενος: ἃ. 467 locum Philostrati de mendico sene lapidibus
obruto primus uidetur citauisse: u. 473 Sanguine natus eodem expli-
cauit de Lycaone, Pelasgi filio, Iouis nepote, sic ut Salmoneus, Aeoli
filius, Iouis nepos fuit: ἃ. 549 .Syracoszo poetae ad Empedoclem retulit.
Sed haec rariora ; fuit enim plumbeus ingenio, nec qui per doctrinam
suam in noua plerumque duceretur, quippe quem, Iustino cum incu-
buerit, historia illa de Siritanis tamen latuerit, conperta serius a
Saluagnio.

Sed ne mei quoque laude sua careant, non est praetereundus
"Thomas Vnderdown,* qui totum carmen Anglice uersibus reddidit
ediditque cum adnotationibus a. 1569. Qui si cum aliis comparetur
qui Ouidii scripta in nostrum sermonem transtulerunt, inter quos fuit
poeta summus Christophorus Marlowe,t cuius extant Ouidii Amores
Anglicis uersibus sed inprospere expressi, prope unicam gloriam
consecutus est. Libellus est rarior, dignissimus tamen qui perlegatur;
adeo in toto opere perlucet rudis et uernacula simplicitas, adeo acri et
ardenti et paene dixerim Anglico odio fertur. Lectitabantque Ibin
Angli eo tempore discebantque, si quidem poematio quo in Mariam
Scotorum reginam inuectus est scriptor ignotus in Froudii Hist. Angl.
c. 48 et ipsum carmen nominatim citauit et multa ex eo imitatus est.j
Etiam in Peruuinis Indis inuentus est qui Ouidianas iras exprimeret,
Diego Mexia Limensis, a quo Ibis Hispanice uersa prodiit Hispali
1608.

$Tandem in Delphinati Galliae agro exortus est uir singulari

* Ouid his invective against Ibis. "Translated into English Meeter, whereunto is
added by the Translator, a short draught of all the stories and tales contayned therein,
very pleasant to be read.

Ἢ Legerat hic Ibin ut docent uersus eius Tamburlaiue iv. 3 4 sacred vow to Heaven
and him I make Confirming it with Ibis holy name.

t Now all the woes that Ovid in Ibin Into his pretty little book did write, etc. Hoc
mihi indicauit amicus Balliolensis, W. H. Forbes.

8 De uita Saluagnii omnia collegit Alfredus de T'errebasse in libello edito Lugduni

1850. Relation des principaux événements de la vie de Salvaing de Boissieu, Premier
Président en la Chambre des Comptes de Dauphiné.

TR

xii PRAEFATIO.

praeditus ingenio Dionysius Saluagnius Boessius (Denis de Boissieu
de Salvaing) qui quaecumque de hoc carmine edita fuerant exigeret,
uera falsis discerneret, omnia largae eruditionis luce inlustraret. Edu-
catus fuerat non longe a domo sua Viennae in collegio Iesuitarum,
mox in Vniuersitate Parisiorum, ubi Dionysium Petauium, Nicolaum
Caussinum, Isaacum Habertum, Fredericum Morellum, Iacobum Sir-
mondum audierat. uri ciuili Valentiae incubuit anno r62r, iam
confectis commentationibus in Ibin si credimus ipsi ad u. 637: *quas
admodum iuuenis auspicatus sum Viennae Allobrogum, promoui Lute-
tiae Parisiorum, absolui tandem in Voreano (Vourey meo annum
agens aetatis uicesimum.' Sed nescio qua causa inpeditus, fortasse
amoribus quibus se nimium deditum fuisse confitetur in Elegia de
Vita sua, et in libello quem de suis actis propria manu scriptum
Gallice reliquit, Ibin non ante annum 1:633 publicauit Lugduni.
Eiusdem anni mense Iulio Romae, quo eum Ludouicus XIII ora-
torem cum Carolo Crequio Lesdigueriarum duce miserat, orationem
habuit in aula regia Vaticana ad Vrbanum VIII (Maffeo Barberini)
P.M. Hic et tum Saluagnium in summo honore habuit et per menses
quattuor quibus Romae commorabatur saepius cum eo conlocutus est,
plerumque de litteris et poesi, in qua ipse Pontifex non mediocrem
gloriam consecutus erat. Sed et Luca Holstenio et Leone Allatio
usus est familiariter adeo ut ab illo codices MSS. mutuatus sit, et
cum Saluagnius Holstenio confirmasset extare editam Satyri συναγωγὴν
θαυμασίων ἀκουσμάτων, ille, qui eam numquam uidisset, emendationes in
Ibin se conlaturum spoponderit,^ si Saluagnius de Satyro fidem
praestitisset, Reuersus in patriam praeses factus est Curiae Rationum
Fisci apud Delphinates et in Voreano consenuit ibique mortuus est
anno 1683, qui fuit uicesimus alter post Ibin iterum editam cum
uetere Scholiasta a. 1661.

Gloriatus est ipse de se Saluagnius in elegia JEdwx? Zemebris Zbrnm,
salebrisque remotis Qua plano docui framile lector eat. Neque id
inmerito fecit: nam cum hoc conlata etiam optima quae ante 1600
prodierunt, uelut Micyll, sordebunt: adeo cum ueris falsa, cum
solidis inania et uana coniungunt. Primus et sensit et docuit nus-
quam latius falsum serpsisse; res si uera sed obscura suberat, pro ea
aut prorsus fictam supponi, aut, quod propter Domitii exemplum multo
fuerat crebrius, ueris falsa adfingi solere, idque etiam a doctissimis
Merula Alciato Sanctio (pp. 198, 140, 255): nihil esse prius ab inter-
prete exigendum, quam ut ficticia remoueret, sic ad ulteriora et rectiora
progrederetur. Numquam igitur Saluagnio doctrinae adfectatio in-
posuit; sed qui omnia aut certe pleraque ueterum scripta nosset, ad

* De Terrebasse p. 125.

PRAEFATIO. xiii

fontes quemque reuocando, coegit mendacia fateri. Eruditionem a
patre susceperat; hic enim et commentarium in Lycophronis Alex-
andram scripserat (p. 305) et, quod testatur filius in * elogio, multarum
linguarum peritissimus fuit (p. 212). Ipse quot legerit, ex toto Com-
mentario intelliges; nec sane clarius ex ulla re apparebit quam uere
difficile carmen sit. Nam restant non pauca quae etiam post Sal-
uagnii secundas curas sint in obscuro: ut his in locis ipse de se
professus est, uerum non repperisse. In uerborum interpretatione
multum reliquit aliis; nonnumquam etiam errauit, ut p. 323 doc//ssz-
zus tamquam de philosophorum genere, non de uno Socrate, p. 347
Slygius liquor tamquam de Arcadicae Stygis uiro, non de mortis
strangulatione dictum esset. Neque melius ei res cessit, sicubi con-
iectura aliquid reponendum erat; nam neque gramen habentibus aruis
p. 215, nec δὲς /uus ardescat ΕΙΣ 1gne rogo p. 351, nec S£ygro sent
p.374 multis persuaserit. Sed tamen ex Commentariis qui eius aeui
sint nullum equidem noui qui Saluagniano par sit: nam etiam Casau-
bono Scaligero Lambino uiris omni laude maioribus, non raro
contigit dubia atque adeo praua ponere: huic tam constans diligentia
in opere suscepto fuit ut doctrinae Gallicae etiam nunc singulare
extet monumentum.

Vsus est Saluagnius codice Bibliothecae San-Victorianae, quas mem-
branas cariosas (p. 197) sed optimae notae (p. 144) uocat: qui cum
hodie lateat, operae est hic proferre quae ex eo citauit, Zazyges (p. 74),
om. uu. 291, 2 (p. 144), ἃ. 316 suószdens (p. 158), ἃ. 378 sgznga
(p. 197), ἃ. 447 aferque Medusae (p. 241), u. 473 wu/ nat sanguzne eodem
(p. 264), ἃ. 545 Zarpalyces (p. 313), u. 621 Aefhalon—Jsidtus (p. 310).
Denique Veterem Interpretem ope duorum codicum manu scriptorum
locupletiorem et emendatiorem edidit tamquam appendicem commen-
tarii, quem iam iterum publicabat.

Saluagnium qui norat Nicolaus Heinsius cumque eo nonnulla de
Ibide communicarat, (pp. 130, 189) ipse textum carminis recensuit in
editione Ouidii operum quae inde ab anno t 1552 saepenumero repetita
prodiit. Qui siue quod *codices qui uetustatem et manum castigatam
prae se ferrent, uix inuenirentur' Ibidis siue quod ea prae ceteris Ouidii
scriptis sorderet, perpauca feliciter correxit, nisi quod 391 .Sex 55s,
602 Orpheos, 502 PhAalaeceae reduxit. Cetera aut dubia uelut 189
reorum pro utrorum, 434 Tererdesque, 508 Phryx tu uenator, aut mani-
feste falsa, 225 Pa/ustribus uluis, 366 Pisacae foris, 418 quae tibi peior
rei, 599 7Melif? pro Anyti.

Saluagnii commentarium totum in suam editionem transtulit P.

* Extat in Saluagnii Miscellis Fasc. ii. p. 207 et ap. De Terrebasse p. 127.
T De Heinsii editionibus disseruit Merkelius in praefat. Tristium pp. vi-x.

xiv PRAEFATIO.

Burmannus, propria nonnulla adiecit, neque ea grandis pretii, saltem ubi
de nouo res exploranda fuit. Itaque quaecumque fabula Saluagnium
fefellerat, fefellit etiam Burmannum. | Ne Merkelius quidem, qui anno
1837 Ibidis textum ex codicibus plus uiginti edidit, quorum Vindobo-
nensem Mauricius Hauptius, Askeuianum ipse contulerat, interpretis
munere, sed critici tantummodo plerumque functus est, etsi propter
doctrinam quae in eo singularis est, iudicia si qua de Ibidis fabulis fecit, |
siue in apparatu codicum siue in Prolusione quam carmini praemisit,
semper, ut decebat, exegi scrupulosissime. Scholia tamen uetera,
Saluagnianis integriora, ex Askeuiano codice protulit in lucem, unde
in hac editione rursus publicaui, conlata cum altero codice qui in Col-
legio Corporis Christi apud nos extat, turpissime ille quidem foedatus,
sed ut pristinam speciem scholiorum fidelius interdum repraesentet
Askeuiano. Non omittendus denique est A. Riesius qui editioni
Tauchnitianae nonnullas lectiones ex Francofurtano codice praemisit.

Si quis autem leuitatis me arguerit quod opusculum diu neglectum
rursus susceperim, discat non sic de Ibide iudicasse duos fiiros quibus
haud scio an nulli uel ingenio uel doctrina praestantiores extiterint.
Sic enim Bentleius in dissertatione de Phal. Epist. i. p. 240 ed. Dyce.

* But he asks me, zuAere do 7 find that Phalaris was burnt in his bull?
(p. 133) I find it in Ovid's Ibis:

Vigue ferox Phalaris, lingua prius ense resecta,
AMore bouis, Paphio clausus in aere gemas ; [439].

and in the old scholiast upon the place; PAa/arrzs zpsemet resecta lingua
in laurum aeneum. comiectus. est.—JBul do you lake up, says Mr. B., τοῦτα
Ihe trifling author of (he verses upon Ibis δ Α little while ago, Ovid was
one of (he greatest wis of. the anctents, and as much above Manilius as
ANireus was handsomer. than Thersites (p. 28). But now the wind is
changed again, and he's a trifling author . . . . But why, I pray, so
severe upon Ovid? why must he have no credit in a matter of history?
Will Mr. B. stigmatise him for a Zte-ma£er ὧν profession (p. 164), such
as he obligingly declares all 2oe/s are a&in fo? ΟΥ̓ all the various his-
tories that are touched on in Ovid's Zzs, there's not one in forty but
what we have at this day other good vouchers for besides the poet him-
self. And, without question, he had authors for the rest, though they
are not now extant;' additque ex Cicerone locum (Off. ii. 7) quo distichi
Ibidis de Phalaridis tauro ueritatem confirmet. Non minor laudator
B. G. Niebuhrius Ibin et lectitabat et celebrabat. Itaque et duos
locos interpretatus est, 303-4 de monumento Pyrrhi M. diruto ab
Epirotis,* quo tempore Deidamiam quoque interficerent (305-6), et

* Eadem fuerat sententia Casauboni ad Sueton. Tib. 54 A mborum sic reliquiis dispersis,
ut uix quandoque colligi possent, " Fuit saeuissimorum hominum mos, reliquias eorum

- PRAEFATIO. Xv

ipsum poema plus semel legentibus commendauit siue ob ingenium
quo proferuntur aenigmata, siue quod obscuritate sua quasi palaestram
quandam interpretationi exhibeat. Lectures on Ethnography ii. p. 271
*I have here mentioned the Ibis, on account of this historical fact,
which is not the only one in that poem. I recommend its study
to any scholar who wishes to ascertain whether he is thoroughly
conversant with poetical mythology and ancient history. One of the
most difficult problems in it is to explain the allusions; there is not
much poetry in it, but a great deal of wit, Lectures on Ancient
History iii. p. 311 * To this time we must assign the destruction of the
sepulchral monument of the great Pyrrhus, to which allusion is made
in a distich of the Ibis, this obscure Callimachean poem of Ouid. Let
anyone imagining that he understands mythology try his hand at this
poem ; I do not believe that there is any man who comprehends the
whole of it.'

Superest ut de me pauca dicam, qua in re si molestus fuero, ignos-
cent qui philologis, ut poetis, obtrectatores suos non deesse animum
aduerterunt. Possum igitur de me uere profiteri, in nulla parte sus-
cepti operis noua non adtulisse. Nam et codicibus sum melioribus
quam ante me usus quisquam est, et Scholia nulli prius aut uisa
aut saltem perlecta adhibui, et ad interpretationem siue rerum siue
uerborum non pauca de meo contuli, praecipue ex Lycophrone et
Tzetzae in eum Scholiis, quo nullum locupletius credo subsidium
extare uolentibus obscuriora persequi, Ex Lycophrone igitur PZoezo-
damanteos leones u. 383 reposui, ex Apollonio Rhodio 47/Z:7dan/um u. 327,
ex Hygino et Parthenio Zz/ezgue ἃ. 434, ex Homero Pan/Aoides u. 447,
ex Etymologico Magno J2exzomesque ἃ. 470, quod in Praefatione
Lycophronis Kinkelius coniecerat p. iv, ex Callimacho z» Zszdis
u. 621. De locis quos Saluagnius interpretari alium posse ratus est
neminem 287, 310, 621-624 diuinare saltem aliquid, si non decernere,
licuit. Sed de me ne plura dixerim, non inutilem me operam existi-
mabo profudisse, si ad haec studia alios suscitauero. Nam si in Nuce
laudatur Wilamowitzius, in Epicedio Huebnerus, in Halieuticis Birtius,
in Epistula Sapphus Comparettus, possum mihi uel maiorem laudem
adrogare qui ad Ibin, opus non leue et in quo maxima ingenia elabo-
rarint, philologos iterum reuocauerim. Quo ut adspirare non uereor,
sic uerebor ne legentibus mea ipse inferior spe euadam.

Agendae denique grates sunt eis qui in hoc opere me adiuuerunt.
Inprimis sorori meae maiori, quae uerborum Indicem locupletissimum

post obitum spargere, quos uiuos uehementer odissent. Sic magni illius Pyrrhi
disiectae reliquiae, ut et historici testantur et Ouidius in Ibin. Vide Desselium
ad 304.

xvi PRAEFATIO. b.

confecit; tum Iosepho Haupt, Bibliothecae Vindobonensis praefecto,
a quo codicis 885 lectiones accepi, E. Benoist, C. Dorange, Alex.
Riese, Nicolao d' Anziani, qui nonnulla de codicibus Parisino 7994,
Turonensi 879, Francofurtano, Florentinis a me rogati responderunt ;
Iordano, custodi bibliothecae Seminarii Patauini, qui codicem 36, Scholia
saec. xvi continentem, inspiciendum mihi Patauii praebuit; Cardinali
Pitra, Ioanni Bollig, custodibus Bibl. Vaticanae quorum ille codicum
Ibidis Vaticanorum perscriptam seriem ad me misit, uterque summa
humanitate studia mea Romae fouit: Hartuello D. Grissell, cubiculario
P. M. Leonis XIII, per quem Vaticana mihi extra ordinem patuit ;
Gul. C. Sidgwick, qui nonnulla de Vaticano* 1602 ad me rescripsit ;
F. Madan, Adolpho Neubauer, ex praepositis Bodleianae; Alex. Napier
qui Holkhamicum, Carolo Plummer qui Scholiorum codicem C. C. C.
in usus meos adcommodarunt; E. M. Thompson, a quo de editionibus
Musei Britannici certior factus sum; Henrico Bradshaw, praeposito
Bibl. Publicae Cantabrigiensium, a quo Desselii editionem inspiciendam
accepi; Roberto Sinker, H. A. I. Munro quorum alter codicem Gal-
eanum transmisit, alter intercessit ut transmitteretur.

Scribebam Oxonii mense Decembri 188r.

* Huius et Vaticanorum 1595, 3140, 2787 (numeri sunt conlatoris) tum et Menteliani
conlatio extat in ed, Elzeuiriana 1629 quae in Bodleiana adseruatur.

PAGE

LE : : : ! xix-lxiii

. I. Decausis Ibidis Ouidianae . ; : , : xix-xxxi

IL DeCallimachea Ibide . . . . . . xxxi-xxxv

ΠῚ. De significatione Ibidis wel x. «^ £5. ὐχαεν χετῖς

. IV. Defontibus Ibidis Ouidianae — . . . . xxxix-xliv

. V. De distributione fabularum Ibidis — . . . xliv-xlviii

. VL Detradatisex Aegypto... . . . xlviii-l
. . VII. Ouidiana Ibis a quibus citata uel expressa uel

commemorata fuerit , : : : : 1-1Π|

"VIII. De Codicibus ZEE Vidt dq SE. liii-lvi

BENE Desde . . . . . . -. - lvi-lxiii

1-41

43-104

105-170

; δ . - ? 171-188
. À : " . Σ : . 189-204

PROLEGOMENA.

id

Ovriprivs postquam anno Vrbis 761 uel 762 (uidetur enim uix satis
explorata res esse) in exilium ire iussus erat, recens dolore calamitatis
qua praeter mortem nihil miserabilius pati potuit, carmen Z/zz in eum
scripsit quem ex amicis inimicum, ex fidis infidelem sibi cognouerat.
Hic quis fuerit, incertum est; Coruinum Caelius Rhodiginus (Antiq.
Lect. xiii. r tamquam ex Caecilii Minutiani Apuleii fragmentis), C. Iu-
lium Hyginum Saluagnius, M. Manilium poétam Astronomicon Mer-
kelius ad Ib. pp. 400-406 coniecerunt. Et Coruinus quidem si est
Messala Coruinus de quo Ouidius haec dicit Pont. I. vii. 27-30 ZVec
fuus es! genifor nos infitiafus amicos, Horíator studii causaque faxque
met. Cui nos el lacrimas, supremum in funere munus, Et dedimus medio
serzpía canenda foro (alium autem uix reperias) non potest is esse in
quem Ibin poéta composuit: hunc enim ut amicum Ouidius elogio
commemorauit. Nec arguments suis euicit Merkelius Manilium
eum fuisse; nam nihil est in Ibide quod poétam significet, neque
poétae conueniunt illa r4 Zac/a/ e/ zm fofo mom:ma mostra foro, 232
Latrat et in lofo uerba canina foro; neque ignotum poétam fuó/ica
damna wuocaturus erat, sed potius notum aliquem populo siue dela-
torem siue oratorem; neque de origine Manilii quidquam traditum
est: Poenus autem quod in recentissiimo codice Vossiano nomini
adhaesit non plus habet auctoritais quam Nauta quod Propertio,
Coquus quod Martiali coniunctum inuenitur. Hyginus ut sit Ibis
multa sunt quae in testimonium uocentur. De quo hoc tradit Sue-
tonius Gramm. 20 C. Zu/tus Hyginus Augusti libertus natione Hispanus—
nonnulli Alexandrinum putant ef a Caesare puerum «Romam adductum
Alexandria capía—studiose οἱ audiri et. imitatus. est. Cornelium. Alex-
andrum grammaticum Graecum, quem propter antiquitatis notitiam Poly-
historem multi, quidam historram uocabant. praefuit. Palatinae. bibizo-
lhecae, nec eo secius plurimos docui; fuitque familiarissimus Ouidio
poetae εἰ Clodio Licino consulari. historico, qui eum. admodum pauperem
decessisse radi! et. liberaltiafe sua. quoad uixerit sustentatum. — In his
sunt quae in Ibin quadrare uideantur, (1) quod Alexandrinus habitus
est a nonnullis. Nam Ibis in CzzvgZza Aumo natus est (Ib. 222), quod
pro Africa per synecdochen positum putat Saluagnius unde opu/ar:zs
ei Jeaena dicatur (501); (2) quod Hyginus, ut erat Alexandri Poly-
historis imitator, historias siue fabulas mythologicas conscripsit, quae

b2

XX PROLEGOMENA.

etiamnunc superesse creduntur; unde Ouidius qui in Ibide plurimas
huiusmodi ἀλογίας (57) conquisiuit inimicum *fabulis suis, quasi
propriis armis,' iugulaturus merito fuit. (3) quod famzrarzssimus futt
Ouidio pocíae : Ibis autem tamquam zza/e fidus (85) et perfidus (130)
arguitur, diciturque gra//az cum Ouidio commzssis suis rupisse (40),
unde etiam nulla ad Hyginum zomzna/tm scripta extet epistula nec in
'Iristibus nec in libris de Ponto. (4) quod admodum pauper decessit
Hyginus, quod de inimico suo Ouidius innuit 419, 420 Z7/us οἱ Cererts
rustra libi semper ametur Desfifuatque tuas usque petitus opes, et (quod
addit Merkelius) 580 Zerda/ ob exiguas fe fuus hospes opes. Quibus
etiam illud adiciendum erat, quod in Hygini Fabulis unus certe locus
est quem ex Ibide sumpserit cxxiii cuzws (JVeopfolemz) ossa per fines
Ambraciae sparsa. sunt, cf. Ib. 304 Sparsa per Ambractas quae tacuere
μίας (Schmidt. Hyg. p. xxxi); nisi cui forte et hoc et alia uelut
historiam de 'Thaso (ccxlvii) Ouidius potius ab Hygino mutuatus
uideri potest. Sed sanius de re difficili credo iudicatum iri si quae.
de Ibide significauit Ouidius omnia quasi uno conspectu oculis sub-
iecero. Quae igitur dixit in carmine sunt haec.

1. In Africa natus est, matre ignobili, et ut uidetur Afra. 221,2
Qui simul inpurae matris prolapsus ab aluo. Cinyphiam foedo corpore
pressit humum. | Habuit propinquos, fortasse uxorem et liberos, 56 7Zoc
ego deuoueo feque tuosque modo.

2. Vsus erat amicitia Ouidii, eumque postquam exul factus est
prodiderat ac iacentem (29) calcauerat; 85 Carmina dum capiti male
fido dira canuntur Ef peragunt partes ira dolorque suas. Cf. 40 Gratia
commissis, tmprobe, rupta tuis, 330 perfide. Et hoc est quod tam saeue
indignetur poéta: uix enim nisi in amicum perfidum scripturus erat
inexorabilia ista roz—140 Zerra fii fruges, amnis tibi deneget undas—
Saeua sed in manis manibus arma dabo. Idem innuunt 19, 20 £/ quz
debuerat subilas extinguere flammas, Hic praedam medio raptor ab igne
petit, h. e. qui subitam ruinam debuerat propter familiaritatem auertere,
lucri occasionem ex ea quaerit, tamquam inimicissimus.

3. Exulis Ouidii infamiam iam refrigescentem suscitarat ex integro
habitis sermonibus in foro et apud populum, 11-14 Z//e relegatum ge-
lidos Aquilonis ad ortus [Non sinit. exilio. delituisse meo. — Vulneraque
inmilis requiem quaerentia uexat, Jactat et in. fofo nomina nosíra foro ;
eidem relliquias fortunae adimere ne senex haberet quo sustentaretur,
neu coniux exilium tantum uiri, sed sua etiam mala ploraret, conatus
est, 15 Perpetuoque miht sociatam foedere lect! INon patitur miseri funera
flere uiri, 21 INititur ut profugae desint alimenta senectae, -

4. Haec omnia fecerat adeo crudeliter ac uiolente 29 47 4/07 cal-
casti qui me, utolente, racentem, ut ipsam uitam poetae petiisse uideretur,
131 Aanc animam nimium fibi saepe petitam.

5. Linguae acerbae fuit et rabiosae, unde caninum dentem poeta
imputat tamquam mordacissimo. 229-232 Gw/furaque rnbuerant in-
Jantía lacte canino; Hic primus pueri. uenit in. ora. cibus. Perbibit
inde suae rabiem nutricis alumnus, Laírat et in tolo uerba canina foro.

6. Videtur notus fuisse Romae: uix enim credibile est ignotum
hominem fu//ica damna uocari (224) nec ignoti natalem diem A/rensz

PROLEGOMENA. xxi

aequiperari (223). Non enim ea in Ouidio sui iactatio fuit ut exilium
suum cum excidio Vrbis compararet, nisi auctorem fugae siue factis
siue moribus publice inuisum iudicasset; uelut ap. Val. Max. ix. 11. 4
Seianus Alliensem diem uicisse dicitur; et in Cenotaphio Pisano pro
Alliensi memoriae proditur lugubris is dies quo die C. Caesar Augusti
nepos obiit.

Et haec quidem in ipso carmine Ibidis leguntur. Sed et in Tristi-
bus et in Epistulis ex Ponto sunt quae ad eundem inimicum scriptae
uideantur. Ex his proxime ad Ibin accedit Trist. iii. 11. Conferantur
I9, 20 £/ lamen est aliquis qui uulnera cruda retractet, Soluat ef in mores
era disería meos cum Ib. 13, 14; tum 31 Quid simulacra, ferox,
dictis incessis amaris? cum Ib. 29; 37, 8 Carzifici mea ffenda
potest fortuna uideri Te lamen est uno iudice mersa parum cum Ib. 5, 8
Vnus (εἰ hoc ipsum est iniuria magna) perennem Candoris. titulum non
sinil esse met ; 56 Ad fe, quisquis is es, nostra querella redit cum Ib. 9
Quisquis is esf, nam momen adhuc utcumque lacebo ; $9, 60 Tot mala
sum fugtens lellure, lof aequore passus, Ze quoque ut audttrs posse dolere
putem cum Ib. 205, 6 Zo tibi uae misero uemient lalesque rurnae Vt cogi
in lacrimas me quoque posse putem ; 63 Ergo quicunque es, rescindere
carmina noli, Deque graui duras uulnere tolle manus. Víque meae famam
lenuent obltuia. culpae, Facía cicatricem ducere mostra sine cum Ib. 13.
In eundem scripta est, ut uidetur, Trist. iv. 9 S7 Zrcef ef pateris, nomen
Jfacinusque facebo, in qua eadem fere minitatur Ouidius quae in Ibide ;
cf. 8 Zndue! infelix arma coacta dolor cum Ib. το Cogz/ znassueas
sumere ἰδία manus ; 21—32 701, ad occasum, quidquid dicemus, ab ortu.
Testis et Hesperiae uocis Eous erit. Trans ego tellurem, trans alias audiar
undas, E! gemitus uox est magna futura mer. Nec fua fe sontem tantum-
modo saecula norznt. Perpetuae crimen posteritatis eris. Jam feror in
pugnas, e£ nondum cornua sumpsi ; Nec mihi. sumendi causa. sit ulla
uelim. — Circus adhuc cessat, spargit famen acer harenam Taurus et {71-
Jfésfo Tam pede pulsat humum. —.Hoc quoque quam uolui plus est. | Cane,
JMusa, receptus, Dum licet huic nomen dissimulare suum, cum Ib. 45-54.
Denique Trist. v. 8 in Ibin composita est ZVoz adeo ceczdr, quamuis
abzectus, uf. infra Ze quoque sim, inferius. quo. mihil esse potest ; cf. το
Inpostto calcas quod mea fata pede cum Ib. 29; 37 VZque ego fe uideam
causa grautore fugatum cum Ib. 22,113. Etiam inter Epistulas ex
Ponto una est quae cum modo memoratis Tristium et cum Ibide
mire consentiat iv. 3 Conquerar an sileam ? ponam sine crimine nomen,
An notum qui sis omnibus esse uelim ? | INomine mon ufar, ne commendere
querella, Quaeraturque tibi carmine fama meo. Cf. 27 Vix equidem
eredo, sed ef insullare zacent? Te mihi nec uerbis parcere fama referti cum
Ib. 29. Qua quidem in epistula nescio an non in uocabulo zZs luserit
inimicum respiciens in quem Ibin scripsit. 51—4 '.Lzus ad Euxinum
si quis mhi diceret tibus Ef metues arcu me feriare Getae! * I bibe"
dixissem * purganfes pectora sucos, Quidquid ef in [ola mascifur
Anticyra*

|
r
4

|

* Has epistulas ex Tristibus et Epp. de Ponto ad Ibin scriptas fuisse uideo etiam
Graeberum iudicare Quaest, Ouid. p. x, in qua de amicis poétae quos in exilio nominat
1 optime disseruit. (Elberfeld 1881.)

poor

xxii PROLEGOMENA.

His omnibus perpensis nego Ibin Hyginum fuisse. Nam (1) His-
panus fuit, non Aegyptius; Alexandriae autem natus ideo dici potuit
quod Alexandrum Polyhistorem audierat, tralato ad patriam nomine
praeceptoris (Bunte Hyg. p. 2). (2) Ouidium aetate ita antecessit,
ut quo tempore is exul factus est, Hyginus iam esset senior. Nam si
Alexandrum Polyhistorem audiit, qui Romae floruit Sullae * temporibus
et postea (xai ἐπὶ τάδε Suid.); si a nonnullis creditus est puer adhuc
Romam aduectus anno 707|47 quo Alexandria capta est; uix post
697|57 nasci potuit. Atqui Ouidius natus est Hirtio et Pansa coss.
1143; unde anno 761|2—8|g9 post Ch. ipse annos 50|5r, Hy-
ginus 64165 habuisse colligitur. Atqui Ouidius cum amico eo quem
Ibin fuisse omnia indicant (Pont. iv. 3. 12) fuerat we/usfa Paene puer
puero. iuncíus. amicitia. Praeterea. Hyginus paedagogus Vergili in
Georgicis scribendis dicitur a Columella i. 1. 13. Georgica Vergilius
uidetur composuisse 717—724 A.V.C., quo tempore Ouidius annos aeta-
tis sextum ad decimum tertium agebat. (3) Quis credat Hyginum, qui
totus in litteris uersabatur, et ob multiplicem doctrinam bibliothecae
Palatinae praeerat, foro discurrentem Ouidio oblatrasse? Non conuenit
hoc uiro, quo nemo ea aetate nec πολυμαθέστερος fuit nec plura de
omni genere rerum reliquit Commemorantur eius praeter ea quae
extant libri de re rustica, de apibus, de uita rebusque illustrium uiro-
rum, Exempla, de proprietatibus deorum, de diis Penatibus, de urbibus
Italicis et familiis Troianis, commentarius in Heluii Cinnae Propemp-
ticon Pollionis, Commentarii in Vergilium. Etiam ius pontificium eum
attigisse testantur Gell. xvi. 6. 14, Macrob. vi. 9. 7. Itaque saepissime
citatus est et ab aequalibus et a posteris, Auieno, Verrio Flacco, Asco-
nio Pediano, Columella, tum a Plinio in Historia Naturali, Gellio,
Seruio, Macrobio, Hieronymo, Nonio Marcello (Bunte pp. 9-16).
Non hunc in foro latrantem, nec summi poetae ac familiarissimi
facta canino dente mordentem, neque eius uxori insultantem, neque
reliquias opum sibi conquirentem uidisses; sed aut in bibliotheca
inter poétarum statuas legentem exscribentemue, aut uacantem dis-
cipulis aut cum docto aliquo loquentem. Neque ego non possum
Saluagnii opinionem mirari, Hyginum etiam ex uu. 19, 20 Δ qui
debuerat subilas extinguere flammas Hic praedam medio raptor. ab igne
fe^! elicientis; quippe libertum Augusti inter uigiles esse potuisse,
quibus incendiorum cura commissa esset. Quasi uero praeposito
bibliothecae Palatinae idem esset munus quod uigilum, aut incendia
restinguere, libros curare uni eidemque demandari posset.

Mihi nec poéta nec praefectus bibliothecae in Ibide designari ui-
detur: orator potius uel delator fuit. Hoc indicant non solum illa
Ibidis 14 Zac/a/ e£ zm folo momima mostra foro, 29 Calcastí qui me,
uiolente, racenfem, 233-6 Gulturaque inbuerant infantia lacfe canino,
Hic primus pueri. uenit in ora cibus, Perbibit inde suae rabiem nutricis
alumnus, Latrat ef in foto uerba canina. foro, sed "Trist. iii. 11. 19, 20
Et tamen est aliquis qui uulnera. cruda retractet, Soluat et in mores ora
diserta meos, 31 Quid simulacra, ferox, diclis incessís amaris? v. 8. 3
Quae tibi res animos in me facit, rmprobe? curue Casibus insullas, quos potes

* Sulla mortuus est anno 676178.

PROLEGOMENA. xxiii

:pse pali? Nam quibus uerbis a Tacito Cassius Seuerus describitur
- Ann. iv. 21 sordidae orizgimis, maleficae ui/ae, sed orandi ualidus
247 vmmodicas inimicitias uf vudrcio rurati sematus. Cretam. amouere-

lur effecerat, eisdem fere Ibis adumbratur. Potuitque hic sane ipse

Cassius esse. Nam et aequalis fere Ouidio fuit, cum nondum senex

Crelam amoíus, postea £onzis exulus znlerdrclo tgni afque aqua saxo

Seripho consenueri usque ab anno 777|24, (Tac. Ann. iv. 21), et in

foro multum uersabatur qui aliquem semper accusaret (Sen. Excerpt.

Controu. 5), unde illud Augusti ap. Macrob. ii. 4. 9 Cum zwulti Seuero

Cassio accusanle absoluerentur et architectus fori Augusti expectattonem

operis diu traheret ifa rocatus est: Vellem Casstus ef meum forum accuset ;

et uiros feminasque inlusires procacibus δοίης diffamabat (Tac.

Ann. i. 72), et eloquentiae nomine omnes sui temporis disertos an-

tecellebat (Dial. de Orator. 19, 26, Quintil. x. r. 116) praecipue ob

amaros sales quibus asperitatem indolis eloquebatur (Quintil. vi. 3. 27),

et litterarum studiosus fuit, id quod demonstrat eius de Publilio Syro

iudicium (Sen. Cont. vii. 18. 8) et admiratio qua Labieni libros edidi-
cisse se testatur ap. Sen. Cont. x. Praef. 8, et de Aegypto scriptum
edidit (Plin. Ind. xxxv, Prisc. ix. 53) et quo anno in exilium Ouidius
iuit, ipse Romae, ut uidetur, fuit, necdum Cretam amotus est. Quae
enim tradit Tacitus Ann. i. 72, prinum Augustum cognitionem de
famosis libellis specie legis eius (de maiestate) tractauisse commotum

Cassii Seueri libidine qua uiros feminasque inlustres procacibus scriptis

diffamasset, bene perspexerunt Weichertus de Cassio Parmensi p. 15,

Meyerus Orator. Roman. Fragm. p. 530 ad idem referenda tempus

esse ac Dionis 56. 27 xai μαθὼν (Αὔγουστος) ὅτι βιβλία ἄττα ἐφ᾽ ὕβρει τινῶν

-συγγράφοιτο, ζήτησιν αὐτῶν ἐποιήσατο καὶ ἐκεῖνά τε, τὰ μὲν ἐν τῇ πόλει εὑρεθέντα

πρὸς τῶν ἀγορανόμων, τὰ δὲ ἔξω πρὸς τῶν ἑκασταχόθι ἀρχόντων κατέφλεξε, h.e.

ad 765|12; Cassium autem Romae fuisse cum Labieni scripta con-

burerentur alius testis est Seneca Cont. x. Praef. 8. Sed et imperante

Tiberio in senatu adfuisse dicit Plutarchus ap. Weichert. p. τό, cf.

Drumann ii. p. 162.*

Per Ibin tamen non hunc designari idcirco crediderim quod nulla
eiusmodi extet memoria. Cassius enim notissimus fuit, ut uix potuerit
latere, si inter uiros quos diffamarat, Ouidium quoque insequi ausus
esset. Quid quod iam multis ante annis Horatium dicitur insecutus ?
Nam si scholiastis credimus, in Cassium Seuerum Epodos sexta Qui
immerentis hospites uexas canis ? composita est. Quid quod Longulae,
in oppido Latii a plerisque ortus creditur ex Indice Pliniano libri
H. N. xxxv? Sic enim is locus distinctus legitur in editionibus Harduini
et Silligii Ex auctoribus .. . Melrsso, Vitruuro, Cassto Seuero Longulano,
Jabio Vestale qui de pictura. seripsit. Sane poterat Longulanum eo
consilio Plinius addere ut a Cassio Parmense (Ind. xxxi) et Cassio
Hemina (Ind. xxxii) discerneret. Sed uere uidetur Bergkius ap.
Ritschelii Parerg. Plautin. i. p. 4o obseruasse Plinium in his indicibus

* Hieronymum non multi facio, qui ad A. Abr. 2048, Ol. 202. 4 haec habet, Cassius
Seuerus orator egregius qui Quintianum illud prouerbium luserat xxv exilii sui anno in
summa inopia moritur uix panno uerenda contectus. Nam si hoc anno ἢ. e. A.D, 32
mortuus est, factus est exul iam anno 7. (Cf. Clinton F. R. i. pp. 9 et 19).

xxiv PROLEGOMENA.

tria nomina non coniungere, sed unum tantum aut certe duo non
excedere; distinguendum igitur post .SSeuezrum, ut Longulanus alius
quis et quidem ignotus sit. Quod quamquam certum non est, nam ut
nihil dicam de M. Accio Plauto, habet index libri iii Z. 4/ezo Capztone,
adeo tamen est uero simile ut Brunnio (de Auct. Ind. Plin. p. 43) et
Detlefseno sic potius interpungentibus facile adstipuler.

Est qui a Seneca in Controuersiis saepius cum Cassio Seuero
memoratur, uir non dissimilis ingenii, T. Labienus. In hoc multa
sunt quae in Ibide requiruntur. Sen. Cont. x Praef. 4 De 7. Labteno
inferrogatis ὃ declamauit non quidem. populo, sed egregie. mon admittebat
populum et quía nondum haec consuetudo erat inducía et quia putabat turpe
ac friuolae iactationts. | adfectaui entm. censortum supercilium, cum alius
animo essel : magnus orator qui multa impedimenta eluctatus, ad famam
ingeni confitentibus magts hominibus peruenerat quam uolentibus. summa
egestas erat, summa infamia, summum odium. agza aulem
debet esse eloquentia quae inuttis placeat ;. ef cum ingenia fauor hominum
ostendat, fauor alat, quantam uim esse oportet quae infer obstantia erum-
pat ? nemo erat qui non cum homini omnia obtcerel, ingenio multum tri-
buerel, color orationis anfiquae, uigor nouae, cultus infer. nosirum ac
prius saeculum medius, ut illum posset utraque pars sibi uindicare. liberías
lanía, ul liberlatis nomen excederet et, quia passim ordines homines-
que laniabat, Rabies uocaretur; animus zmíer uifía ingens ef ad
similitudinem ingeni sui. utolentus qui. Pompetanos. spiritus. nondum. in
lanía pace posuisset. in. hoc primum excogtíata est noua poena: effectum
est enim per inimicos eius ut omnes libri comburerentur : res noua et inut-
stlaía supplicium de sfudirs sumi. — bono hercules publico ista in poenas
ingeniosa crudelitas post Ciceronem rnuenta est: quid entm futurum futt, sz
Iriumuiris libuissel ef ingenium Ciceronis proscribere?. sunt di immortales
lenti quidem sed certi utndices generís humani et magna exempla in caput
inuentenlium regerunt ac iustissima patiendi uice quod. quisque alieno ex-
cogtíauit supplicio saepe exprat suo, quae uos, dementissimi homines, lanta
uecordia agilat ? parum uidelicet in. poenas. notae crudelttafis est: cons
quirife in uosmel ipsos noua quibus pereatiís, e! si quid ab omni patientia
rerum natura subduxtf, sicul. ingentium memoriamque momzenis, inuenite
quemadmodum reducatis ad eandem rem corporis mala. facem studiis sub-
dere et in monumenta disciplinarum animaduer tere quanta et quam non con-
tenía cetera materia saeuitia es! ! Di melius, quod eo saeculo isfa ingeni-
orum supplicia coeperunt quo ingenia desterunt } erus qui hanc tn scripta
Labieni. sententiam. dixerat postea uiuentis adhuc. scripla conbusía sunt;
iam non malo exemplo quia suo. — [Non tulit hanc Labienus contumeliam
nec supersíes esse ingenio suo uolui, sed im monumenía se marorum
suorum ferri tussi! afque tía includi, ueritus. scilicet ne ignis qui nomini
suo subiecíus erat corpori negaretur : non fintutt. tantum. se. vpse, sed
ettam. sepeliutt . . . . Cassi. Seueri, hominis .Labteno. inuistssimi, belle
dica res ferebatur 1llo tempore quo. libri .:Labremi ex. senatus. consulto
urcbantur : nunc me, inquit, uruum urt oportet qui illos edidic. monstrabo
bellum uobis libellum quem a. Gallione uestro petatis. rectfauit rescriptum
Labieno pro Bathyllo Maecenatis in. quo. susprcietis adulescentis animum
illos dentes ad mordendum frowocanhts. Puto ram nihil quod tnter-

PROLEGOMENA. XXV

rogehis resíat, Erat igitur Labienus egens infamis odiosus, animo et
ingenio pariter u7o/em/us, linguae adeo mordacis et efferatae ut Ares
uocaretur, et can:no dene uti diceretur a populo. Haec omnia de Ibide
eisdem paene urbis tradit Ouidius, u. 29 Ca/cas/i qui ze, uiolente,
Taceniem, 220 Guíluraque inbuerant znfantia lacte canino, ZZic primus
queri uenit in ora. cibus. Perbibi inde suae rabiem nutricis alumnus,
Latrat e/ zn /ofo uerba canina foro. Quae autem Seneca addit de zz-
gentosa in poenas crudelitate, qua. per Labrent inrmicos effectum est ut
historiae eius conburerentur, (cf. Suet. Cal. 16) quae res in annum
165| 12 uidetur cadere (uide Dion. C. 56. 27) iis potuit ipsum carmen
Ibidis oblique respexisse; nam et totum carmen in multiplici genere
» poenarum uersatur, et quae Seneca de redundante in Labieni inimicos
supplicio dicit, multo uerius de ipso Labieno intelligerentur, si insec-
tando Ouidium effecisset ut supplicium de studiis sumeretur, si pro uirili
imgenium poétae froscripsisse/, si denique :z capuí suum regestum
tuslissima parendi uice quod Ouidiano excogtlauerat supplicio ipse ex-
püasse! suo. Hinc tractum existimo illud Dz eus! quod et ap.
Senecam et in Ib. τι. 23 legitur Di melius, quorum Jonge miht maximus
ze sí x.r.A.; etiam fortasse Labieni mortem respexit Ib. ἃ. 519 In-
clususque zecem patiarzs uf ille Non profecturae conditor his-
toriae. Nam et Callisthenes et Labienus historias scripserant, uterque
inclusus periit, cauea ille, hic sepulchro.

T. Labienum in Africa natum esse quamquam nemo tradidit, non
ex eo fit improbabile quod dicit Quintilianus i. 5. 7 Zaróarismum
pluribus modis accipimus, unum gente, quale est, si quis Afrum uel His-
panum Latinae orationi nomen rnserat: uf ferrum, quo rofae uinctuntur,
dici sole! * cantus; quamquam eo tamquam recepto utitur Persius, sicut
Catullus * bloxenum' circa Padum inuenit, οἱ in oratione Labieni. stue
zlla Corneli Galli est in Polltonem *casamo! adsectator e Gallia adductum
es. Nam Quintiliani uerbis satis factum erit si de Gallia aut ut unius
Corn. Galli Foroiuliensis patria dixisse putabitur, aut ut auita sede
Labienorum, cum Labienus is qui legatus Caesar anno 696|58 et
postea 700|54 ad 703|51 Galliae praefuit, ibi diu egerit ibique
insignes res bello gesserit, unde famam militarem non mediocrem
consecutus est. Hic Labienus postquam anno 705|49 a Caesare ad
Pompeium transfugerat, anno demum 708]|46 Cyrenas in Africam
profectus, mox cum Afranio Petreioque dux Pompeianorum contra
Caesarem decertabat, uti narratum est in bello Africano 12 sqq. Ibi

"in regione iuxta Syrtim Minorem, qua in regione oppida sunt Utica
Ruspina Leptis parua Hadrumetum Thapsus, non longe a Cinype
fluuio qui inter duas Syrtes medius fluit, Labienum illum, Ouidii
obtrectatorem, editum credo Maura matre, siue eum ipse Labienus
progenuerat, siue ex alio natum pro suo adoptauerat. Quae opinio
si uera est, Ayórzda fuit; quod uocabulum nescio quo casu primus
usurpauit scriptor Belli Africani de ipso Labieno loquens 19 ZLab:enus
quos 1b: (in Africa) postea ex Aybridis libertinis. seruisque conscripserat,
armauerat. Sane confluxerat eo mira colluuies Z/Zerrmmorum, Afrorum, ser-
uorum denique ef cutusquemodt generis hominum (B. Afr. 36), quales inimi-
cum suum procreasse Ouidius optasset certe, credo etiam significauit.

xxvi PROLEGOMENA.

Nam errasse Saluagnium dum Cinyphiam humum (Ib. 222) Libycam
interpretatur, docet non solum Ouidii usus, sed omnium poé&tarum.
Ipse uocabulum posuit Pont. ii. 7. 25. Cenyp/ae segetrs citius numerabrs
harenas Allaque quam multis floreat Hybla thymrs, ubi loquitur de &er-
rimis aruis per quae Cinyps decidit (Mel. i. 37 ed. Parthey, cf. Lyc.
885 Αὔσιγδα Κινύφειος ἣν Téyyov póos Νασμοῖς λιπαίνει); M. v. 124
Cinyphius Pelates ubi cum aliis Africae populis iungitur ut Marmaridis
ac Nasamonibus ; M. xv. 754 JVum?dasque rebelles Cinyphtumque Jubam
ubi Iubae uidetur regni finem ab occidente significare, cf. Luc. 9. 300;
M. 272 Squamea Cinyphii tenuis membrana. chelydri, nam abundabat
serpentibus Cinypis regio unde Lucanus ix. 787 de sepe loquens
Cinyphias inter pestes. δὲ palma. nocendi. —-Hircos Cinyphios Vergilius
G. iii. 312, Silius iii. 276, Martialis viii. 51. rr, xiv. 140. 2, scriptor
Epigrammatis Anth. L. 186; Czzyphias paludes ut optimi lini feraces
Gratius Cyn. 34 commemorat. Sed grauior testis nobis Silius erit,
locorum diligentissimus enarrator Pun. ii. 59

Ammone hic genifus. Phorcynidos antra. Medusae
Cinyphiumque Macen, et iniquo e sole calentes
Battiadas. lafe imperro sceptrisque regebat.
et iii. 275 Cinyphit didicere Macae
qui Cinypem Macis, populo regionis Syrticae (Herod. iv. 175, 6)
adsignat, facitque Cyrenaeis conterminos.* Vide Cellarium ad Sil. ii. 59.

An aliter res odoranda est, ad aliud deducimur cubile? Nam quod
babet scholiasta P ad 222 we/ quia matus es! im ipsa Cinyphza ubi
abundant hirci tà potest uerum esse ut Cezyphiam humum non de ipsa
regione Cinypis interpreteris, neque uero tamquam Libyca tantum sit,
sed ut de regione dictum putes quae hircis abundabat. Talis erat
Mendes, urbs Aegypti, ὅπου τὸν Πᾶνα τιμῶσι kai τῶν ζώων τράγον Strab.
802, ubi uersus Pindari fr. 215 citat, cf. Herod. ii. 42, 46. Sed et ipse
hircus zendes Aegyptiorum lingua uocabatur (Herod. l.c.). Nec deest
homo t Mendesius aequalis Ouidio, potentia praecipuus et qui eum
euertere posset. Thrasyllum dico, astrologum summum, quem propter
peritiam Chaldaeorum artis Tiberius, ex quo scientiam eius expertus
erat Rhodi, quo 74816 ex Vrbe secesserat, inter intimos amicorum
tenebat (Tac. Ann. vi. 20). Narrat ibi Tacitus Tiberium praecipitare
eum in pelagus destinasse, nisi Thrasyllus zm/erroga/us am suam quoque
genilalem horam. comperisset, cum positus siderum ac. spatia dimensus
esset, exclamasset amüzguum sibi ac prope ultimum discrimen instare.

* Non me fugit Mauram a Iuuen. vi. 308, x. 224 poni tamquam turpissimi scorti
exemplum, uerbis utor Buecheleri Rhein, Mus, xxxv. 397, cuius contemptus primordia
in Priapeis xlv. 3, xlvi. 1 idem Buechelerus notauit. Neque ideo tamen crediderim Cíny-
phiam hic matrem Ibidis tamquam Mauram h. e. sordidam lupam appellatam ab Ouidio.

Ἢ Plut. de Fluuiis xi. — Non satis causae uideo cur alium hunc Clintonus statuerit
F. H. iii. p. 555: neque uero Seuino assentior opinanti Phliasium illum Thrasyllum ap.
Plut. de Mus. xxi astrologum bunc, Tiberii et Ouidii aequalem, fuisse. Scripsit de
Musica Thrasyllos Phliasius: quid buic cum astrologia? Contra Mendesio aptum scri-
bere Aegyptiaca: neque eius fidem uidetur eleuare Muellerus qui fragmenta collegit Hist,
Graec. ii. pp. 501-504. Vide Recherches sur la vie et les ouvrages de Thrasylle par
M. l'Abbé Sevin in vol. x des Mémoires de Littérature tirez des Régistres de l'Académie
Royale des Inscriptions et Belles Lettres (1736).

]
1
t

PROLEGOMENA. xxvii

— €f Dion C. 55. 1r. Hinc con/ulernio eum admouerat Tiberius, teste
— Suet. Tib. 14. Sed et Augusto gratus erat, unde cum Areo philo-
sopho ter coniungitur a Themistio Orat. v, viii, xi. Huius uerba ex
Orat. viii. p. 208 Harduin. libet exscribere, Διὰ τοῦτο καὶ ὁ πάνυ Σε-
βαστὸς μέγας ἦν ὅτι τὸν [Ἄρειον kai τὸν Θράσυλον συμπεριήγετο" οὐχ tva αὐτῷ
συνθέσεις οἰκοδομημάτων ἐξηγῶνται καὶ ἀναλύσεις, ἀλλ᾽ ἵνα πρὸς τὰ ἔργα τῆς
ἀρετῆς παρορμῶσι. Interfuitque Thrasyllus conuiuio quod paucis die-
bus ante mortem Augustus habuit (Suet. Aug. 98). Qui cum unius
ex dilectis, Masgabae nomine, quem quasi conditorem insulae Capreis
adiacentis Κτίστην uocare consuerat, Zumulum e friclinto animaduer tisset
magna turba mulíisque lumznibus frequentarz, uersum compositum extem-
pore clare pronuntiauit, Κτιστοῦ δὲ τύμβον εἰσορῶ πυρούμενον. | Conuer-
susque ad Thrasvllum, Tiberii comilem, coníra accubantem, ef ignarum
ret, inlerrogaui! cutusnam. poetae. putaret esse: quo. haestíante subrecit
altum, 'Opas φάεσσι Μασγάβαν τιμώμενον, ac de hoc quoque consulutt.
Cum :lle nihil aliud responderet nisi. cuuscumque. essent, oplimos 6556,
cachinnum sustulit afque in iocos effusus est.

Hic Thrasyllus ut Ibis fuerit conspirant non pauca. Nam filium
habuit (Tac. Ann. vi. 22) unde illa /egue /uosque explices ἃ. 56, et
doctissimus fuit qui mu//arum arítum screntram professus. postremo se
dedi! Platonicae secíae (Schol. Iuuen. vi. 575), unde commemorantur
eius libri de Platone, de Democriti scriptis quomodo legenda sint, de
temporibus, Aegyptiaca, de lapidibus, Thracica (Clinton F. H. iii.
p. 555); ut dignum credas in quem tot tam doctas historias Ouidius

-congereret : et optime quadrat mathematico repetita totiens solis
lunae siderum caeli mentio, tam studiose inquisita et enuntiata genesis.
Quid quod Thrasyli nomen inter historias locum habet u. 331?
quod Aegyptium acrius mordent tot ducta ex Aegypto? quod melius
sic inter se comparantur u. 219 dies Alliensis, dies natalis Ibidis, cum
et Alliensis et Aegyptiacus dies ater fuerit? (Noris. Cenotaph. Pisan.
373) Praeterea ex Mendete si fuit, quae urbs non longe aberat a
Lycopoli, habes cur /ufos bis induxerit poeta, 44 Pax er?/ Aaec mobis ...
Cum pecore infirmo quae solet esse lupis, 111, 2 Deque fuo fiet, licet hac
szs laude superbus, Insatiabilibus corpore rixa lupis. Iam Platonis qui
studiosus fuerit, idemque in periculum uenerit a muro praecipitandi
(Dion C. 55. 11), mirifice in hunc conuenit historia illa de Cleombroto
494, ne quid de aliis dixerim qui in Ibide ex alto deiecti dicuntur, quo
crudelissimo supplicio nihil magis Tiberius frequentauit.

Dixerit hic aliquis; Tu in Cassium Seuerum uel T. Labienum ucl
'Thrasyllum astrologum uel certum aliquem delatorem carmen Ibidis
scriptum existimas; uere tu quidem, nam non dubiis uerbis id poéta
significauit, u. 7 Vnus, e/ Aoc :zpsum est inturia magna, perennem Can-
doris tifulum non sini! esse met, 93 INeue minus noceant ficfum execraníia
nomen Vota, minus magnos commoueantue deos, Illum ego deuoueo quem
mens intelligit, 772: nomenque ut non uerbo positum sit, animo
certe concipiendum erat, ne ui sua careret execratio. Hoc enim in-
dicant dirarum formulae qualis est ista C. I. L. i. 820 JVomen delatum
JVaeuiae 7.. L. Secundae seiue ea. alio nomini. est, indicat bis repetitum
nomen ib. 819 Zazae, et in Graeca Inscriptione ap. Kaibelium 1136

Low τις

Me

xxviii PROLEGOMENA.

' Σωσίκλεια, cf, quod ibi Kaibelius attulit ex Henzeno Cn. JVumidium
Astragalum, illius uitam. ualetudinem. quaistum. ipsumque uti fabescat
morbus, hoc C. Sextius Tabsimado rogo. Neque aliter in Diris Valerii
Catonis siue cuicumque alii adsignantur, Lycurgi nomen additum est.
Neque incredibile est nomen Ibidis, quamuis nunc lateat, fosz/is fro
nomine signis aliqua significatum fuisse (Trist. i. 5. 7). Et tamen
est ubi Ouidius de inimico suo tamquam haesitans et incertus loquatur,
e. g. 9 Quisquis zs es/, nam nomen adhuc utcumque facebo, "Trist. iii. 11.
56 Ad μι, quisquis is es, nostra querella redif. ld ego duplici causa
factum arbitror. Aut enim unum ipse intellexit, aliis alios uoluit in-
telligi, quo tutior esset neque omni spe regressus priuaretur; aut
reuera de homine dubitauit, etsi plerumque certum aliquem animo
imaginatus est. Prius ut credam, faciunt quae de causa exilii dicit
in Tristibus et Epistulis ex Ponto.* Ea quaecumque fuit, (errorem
ipse dicit Trist. ii. 207, iv. 4. 37, Pont. ii. 3. 92) uidetur eiusmodi fuisse
quae euncírs nimium. quoque ποία (Trist. iv. 4. 43) esset. "Vnde igitur
factum est ut neque ipse Ouidius neque alius quisquam aequalium
causam ruinae posteris tradiderit? Esto enim ut Augusti domus flagitia
exul noluerit eloqui, quamuis ea tota Roma uulgarentur. At ceteros
siluise quod omnibus constaret, ausum neminem fuisse nobilissimi
poétae errorem declarare, unum Ouidium ex omnibus in ultima terra-
rum relegatum neque reuocatum fuisse; haec adeo mirabilia sunt ut
arcani aliquid latuisse suspiceris. Hoc quid fuerit, pro explorato non
est: sed non desunt uestigia. "Vt breui quid rear enuntiem, Isidis
sacra Ouidium uiolasse existimo, ita tamen ut cum infamia id Caesarum
coniunctum fuerit. Id siquis quaerat quomodo fieri potuerit, docebit
Iosephus Antiq. xviii. 3. Narrat enim imperante Tiberio, Mundum
quendam amore captum Paulinae quae Saturnino nupserat, cum ea
muneribus non cederet, libertae Ides dolo ad stuprum sic induxisse.
Colebat Paulina Isin; huius sacerdotibus Ide persuasit datis uiginti
quinque milibus drachmarum, alteris totidem promissis si rem perfecis-
sent, ut mulierem per insidias Mundo conciliarent. Itaque qui natu
maximus ex iis erat, secreto conloquio Paulinae confirmauit Anubidis
se nuntium uenisse ; hunc eam amare, iubere ut ad se ueniret. Tum
Paulina sciente marito cui rem patefecerat, in Isidis fano cum Mundo,
quem Anubin esse rebatur, concubuit. Quod Tiberius cum rescisset
Mundum in exilium exegisse, Isidis fanum diruisse, deae simulacrum
in Tiberim proici iussisse. Sed et ipse Ouidius testatur Zmzgeram
fieri quid possi! ad sin (Am. ii. 2. 25, cf. Trist. ii. 297, Iuuen. vi. 490
Isiacae sacrarra lenae, Preller Róm. Myth. p. 728.)t Vt igitur cum
plerisque statuamus Ouidium minoris Iuliae, Augusti neptis, flagitium
aliquod uidisse idque prae timore dissimulasse (Trist. iv. 4. 37, Pont.
ii. 2. 19), habemus cur timuerit, si aut corruptis Isidis ministris aut
insciis ac sero cognoscentibus in fano deae id factum est. Quamquam

* Peculiares libellos scripserunt de exilio Ouidii Thomas Dyer On the cause of Ovid's
Exile in Musei classici Tom. iv. pp. 224-247, et A. Deville Essai sur l'Exil d'Ovide,
Paris 1859. Cf. Merivale Hist. of the Romans under the Empire iv. 331-333, ed. min.

Y Appianus tradit in Bello Ciuili Volusium quendam Isiaci linea stola et canino capite
indutum effugis:e (B. C. iv. 47).

- satis erit ad rem si Iulia in Isidis aede operata abducta est inde per
- adulterum inspectante Ouidio et agnoscente, nihil tamen auso eloqui.
Vix enim crediderim Ouidium sumpto habitu Isiaci sacerdotis Augus-
tum adiisse, fretum uenia qua ille Athenodorum accepisset mulieris
indutum specie sellaque in palatium aduectum cum gladio, monentem-
que ut a talibus insidiis posthac caueret, quod tradit Dion C. 56. 43.*
Constat certe Augustum in deorum sacris religiosissimum fuisse ;
suorum autem flagitia inpatientius tulisse: ut ultra solitum morem
in eum saeuiturus esset, quem in utraque re noxium compererat.
Hanc Isidis offensam quam sic Augustus ultus sit, unde tandem
colligere audeo? Primum ex ipso carmine Ibidis: deinde ex Tristibus
et Epistulis ex Ponto. De Ibide loquar posterius: nunc haec con-
sidera. Tristia qui legerit, nihil, ut opinor, totiens mirabitur quam
Ouidium fertilem suam uenam prope destituisse, pro ubere rerum
copia ac uerborum quam in Amoribus Fastis Metamorphosibus ad-
hibuerit successisse sterile quoddam et ieiunum, quo calamitates suas
iterum atque iterum queratur. Sane uidetur unum superesse uestigium
ingenii in noua se erigentis quod singula disticha sententias habent,
non ut in Amoribus Arte Fastis simpliciter decurrentes, sed complu-
ribus membris inter se inplicatas ac conexas. Absque hoc foret,
uix digna Ouidio uideri poterant; tanta in omnibus inest (praeter
secundum librum T'ristium) figurarum ac sermonis iteratio ; adeo
nusquam rerum ullam materiam dicendi nisi in miseriis suis habet.t
Estque hoc ipsum quod legentes aduertat, eminens et exstans earundem
rerum comparationum uerborum denique similitudo. Cui enim non
recurret illud decantatum AZoera quot conchas, quof amoena rosartia
Jflores "Trist. v. 2. 23 sqq., quod in unoquoque libro nec Tristium modo
sed etiam Epistularum aliquatenus mutatum repetiuit? Vel illud de
Busiride et Phalaride, quod ut in Ibide sic in Trist. et Epist. non
semel legitur (Tr. iii. 11. 39, Pont. iii. 6. 41). Haec omnia recensere
non est nostri operis: tantum afferam quae ad Isidis ritum mihi re-
ferenda uideantur. Nam ne obsoleti cultus uerba et uoces nesciamus
obstant Inscriptiones et emortuarum relligionum enarrator Apuleius.
Quotiens enim Ouidius infortunium suum plagae comparat qua
paene ad mortem confossus sit! "Tr. i. r. 99 quz mzAi uulnera fecit.
li. II. 63 rescindere crimina noli, Deque grau£ duras uulnere. tolle
manus. 66 Facía cicatricem ducere nostra sine. Pont. i. 3. 15 Tempore
ducetur longo fortasse cicatrix, Horrent admoías uulnera cruda manus.
"Trist. iii. 6. 29 7Mensque reformidat ueluti sua uulnera tempus Illud. Cf.
Trist. iv. 1. 36, Pont. i. 6. 22, iv. 11. 4, 19, ii. 3. 94. Et multo ui-
uidius Pont. ii. 7. 41
Sic ego continuo fortunae uulneror ictu
Vixque habet in nobis iam. noua plaga locum.
iv. 16. 531. Quid iuuat extinctos ferrum demittere in artus ὃ
JVon habet in nobis iam noua plaga locum.
Apul. M. xi. 15 JVam zn eos quorum sibi μίας in seruitium deae nostrae

PROLEGOMENA. xxix

* Culpa Ouidii, quaecumque fuit, non minimum furoris habuit (Pont, ii, 3. 46):
quod de audacia (an escapade) qualis Athenodori haec fuit, non male explices.
T Sen. Cont. Excerpt. iii. Praef. 5.

XXX PROLEGOMENA.

(Isidis) mazs/as uindicaui! non habet locum casus zufesfus. Quae
omnia ad Isidis caerimonias pertinere, quae discerptum corpus Osiridis
inueniens ac sepeliens quotannis inducta sit, non est quod moneam.
Optime ad rem facit Firmicus Maternus 2 ZZoc (idolum Osrridis)
annuis luctibus plangunt, radunt captía, uf miserandum casum regis sui
turpitudine. dehonestati deffeant. capitis, fundunt. pectus, lacerant lacertos,
ueterum uulnerum resecant cicatrices, w/ anmmuis luchbus im
animis eorum funesíae ac miserandae necis exitium renascatur.*

Rursus nihil in his scriptis saepius reperias quam ut naufrago se
poéta adsimilet. "Trist. i. 6. 7 Zw facis uf spolium non sim, nec nuder
ab illis Naufragit fabulas qui. petiere mer. iv. 5. 6 Qui. uerius non es
poríus aperire. fideles Fulmine percussae. confugiumque rati. v. X1. 13
Quassa lamen nostra est, non mersa nec obruta puppis, Víque caret portu,
sic lamen exsíat aquis. v. 9. 17 JNNaufragiumque meum tumulo spectari!
ab alto, INec dederit! γα, per. freía saeua manum. Pont. i. 2. 61 credo
AMollía naufragtrs lifora posse dari. 6. 33, ii. 3. 28 Zn mediis lacera
naue relinquor aquis. iv. Y4. 21 Ad ueteres scopulos vferum diuertor et illas
In quibus offendit naufraga puppis aquas? — Et hoc in Iside frequens
est, cuius in tutela naues erant; unde in pompa eius nauigium fere-
batur, et naufragorum uotiuae tabulae in aede suspendebantur. Iuuen.
xii. 28 pictores quis. nescit! αὖ Iside pasci? Sed et in hymno Isidis ap.
Kaibelium 1028 πλωτὰ δὲ φιλεύδιος ᾿Αμφιτρίτα Νηυσὶ μελαμπρώροισιν ὑπαὶ
παχνώδεος αὐχμῶ, “Ανίκα μειδάμων; ἱλαρὰν ἐρύθοισα παρειάν, ᾿Αμπετάσω Τηθὺν
γλαυκώλενον. Nam serenare ex procellis caelum ac mare eiusdem deae
erat. Apuleius M. xi. 7 de festo die Isidis loquens ZVec mera cum
noctis atrae fugato nubilo Sol exurgit aureus ... uf pecora ettam cutus-
quemodi ef lofas domus et ipsum diem serena facie gaudere sentirem .....
AMagnoque. procellarum sedato fragore ac. furbido fluctuum tumore posto
mare qutielas alluutes temperabat, caelum autem nubilosa caligine distecta,
nudo sudoque luminis propri? splendore candebat. Quod et ipsum plus
semel in Tristibus et Epistulis Ponticis occurrit. Trist.i. 2. 107 Z'a//or
an incipiunt grauidae euanescere nubes? Vrctaque mutati frangitur ira
maris? Pont. ii. 1. 25-28. Eodem referas arae et for/us metaphoram,
qua saepius usus est. Pont. ii. 8. 68 Vos erifís nostrae portus ef ara
fugae. "Trist. iv. 5. 1, 2 Vnica fortunis ara repería meis. — Trist. v. 6. 14
Quae patuit dextrae firma si! ara meae. v. 2. 43 sacram quamus tnuisus
ad aram Confugiam, nullas submouet ara manus. v. 6. 2 Qui. mihi con-
fugrum, qui mihi portus eras. ἵν. 5. 5 Qui ueritus non es portus aperire
fideles. F'ulmine percussae confugiumque rat. Cum his comparentur
Apul. M. xi. 1o Manibus ambabus gerebat altaria, id est, auxilia, quibus
nomen dedit proprium deae summatis auxtliaris prouidentia. 12 Quod tof
ac fantrs exanílatis laboribus, fo! emensis periculis deae maximae prour-
deníía adluctantem mihi. saeurssime fortunam superarem. 15 Multis οἱ
uariis exantlatrs laboribus magnisque fortunae tempestatibus e! maximis
acíus procellis ad portum quietis et aram. Misericordiae uenistt, quae de

* An uiolatas has relligiones loco exilii Augustus declarauit? Nam T'omi propter
discerpta membra Absyrti (Trist. iii. g) nomen habuerunt: ut ipso ex nomine discerpti

Osiridis fabula, atque adeo suum facinus qui haec violasset, Ouidio repraesentaretur,
Cf. Ib. 452.

PROLEGOMENA. xxxi

. homine per Isin ad salutem perducto dicuntur. Etiam illud quod est

in Ibide 208 Ora /rce/ tribuas multiplicata mihi et Trist. i. 5. 53 S uox
infragilis, pectus mihi. firmius esset, Pluraque cum. lingurs pluribus ora

"forent, Non tamen idcirco. complecterer. omnia. uerbis, Materia. uires
exsuperante meas, idem in referendis laudibus Isidis inducit Apuleius
xi 25 JVec mihi uocis uberías ad dicenda quae de sua mawestate sentio
sufficit! nec ora mille linguaeque totidem uel. indefessi. sermonis. aeterna
series. Propius a uerbo accedunt quamuis paulo aliter deflexa sit
oratio, illa Apuleii xi. 6 quo Isis cultorem suum alloquitur ZVec zuzurzum,
cutus beneficio redieris ad homines, ei fotum. debere quod utues h. e. omne
futurum tempus uitae tuae, et Trist. v. 4. 22 Denique quod uiuat, munus
habere dei h. e. quod uiuat, nec mori coactus sit.

Sed multo magis res elucet ex ipso carmine Ibidis. Nam non ista
solum quae in Trist. et Epistulis ex Ponto attuli etiam in Ibide recur-
runt, e. g. 13 Vulneraque inmitrs requtem. quaerentia uexat, cf. Ib. 247,
17, 18 Cumque ego quassa meae conplectar membra carinae. INaufragti
labulas pugnat habere mei sed totum Carmen ad Aegyptum redit et
inter Aegyptiaca uersatur. Sed repetenda res altius, et ad origines
uocanda est.

II.

Scripserat carmen Ibin Callimachus, poeta Alexandrinus, contra
inimicum quem Suidas discipulum eius Apollonium, scriptorem Argo-
nauticorum, fuisse tradit s. u. Καλλίμαχος. Τῶν δὲ αὐτοῦ βιβλίων ἐστὶ xai
ταῦτα... . . Ἶβις" ἔστι δὲ ποίημα ἐπιτετηδευμένον εἰς ἀσάφειαν καὶ λοιδορίαν,
εἴς τινα "Iw, γενόμενον ἐχθρὸν Καλλιμάχου" ἦν δὲ οὗτος ᾿Απολλώνιος ὁ γράψας
τὰ ᾿Αργοναυτικά. Huius inimicitiae causa quae fuerit nescitur; a pleris-
que creditur orta ex inuidia quae inter riuales ex carminibus proue-
nerit. Constat Apollonium eductum in domo Callimachi cum Argo-
nautica adhuc adulescens recitasset, adeo non placuisse audientibus
ut cum rubore (ἐρυθρίασας) discederet (Vit. Apollonii pp. 532, 4 in
Scholiorum ed. Keiliana), cumque ignominiam apud ciues et reli-
quorum poetarum calumniam ferre non posset, relicta patria in
Rhodum iret. Creditur haec origo fuisse litium quas inter poetas
extitisse nouimus, siue recitarat Apollonius nolente magistro, siue
praeceptis eius minus obsecutus, ad uetera et uetita redierat et
propterea Callimacheis atque adeo ipsi Callimacho displicuerat.*
Quidquid fuit, supersunt quae rixam testentur. Haec collegit Merke-
lius et post eum Schneiderus et Couatius.f Nam Callimachus in
Hymno Apollinis Apollonium creditur tetigisse his ultimis uersibus 1

'O Φθόνος ᾿Απόλλωνος ἐπ᾽ οὔατι λάθριος εἶπεν,
Οὐκ ἄγαμαι τὸν ἀοιδὸν ὃς οὐδ᾽ ὅσα πόντος ἀείδει.

* Hanc sententiam, cuius auctor fuit Gerhardus Lection. Apollonianarum p. 4, etiam
Ritschelius probauit Chronologie der Ersten Alexandrinischen Bibliotheken p. 69.

T La querelle de Callimaque et d'Apollonius, extrait de l'Annuaire de l'Association
pour l'encouragement des études Grecques en France. Année 1877.

X Hos uersus Couatius p. 29 censet quasi epilogum additos a Callimacho, cum is
hymnorum totam seriem editurus ultimam manum certamini uellet imponere, et Apol-

linem in fine carminis testem faceret uictoriae, sicut ab eodem deo Apollonius in prin-
cipio Argonauticon primordia operis duxisset,

xxxii PROLEGOMENA.

Τὸν Φθόνον ὡπόλλων ποδί T ἤλασεν ὧδε τ᾽ ἔειπεν"
᾿Ασσυρίου ποταμοῖο μέγας ῥόος, ἀλλὰ τὰ πολλὰ
Λύματα γῆς καὶ πολλὸν ἐφ᾽ ὕδατι συρφετὸν ἕλκει,
Δηοῖ δ᾽ οὐκ ἀπὸ πάντος ὕδωρ φορέουσι μέλισσαι,
᾿Αλλ᾽ ἥτις καθαρή τε καὶ ἀχράαντος ἀνέρπει
Πίδακος ἐξ ἱερῆς ὀλίγη λίβας, ἄκρον ἄωτον.
Χαῖρε, ἄναξ' ὁ δὲ Μῶμος, ἵν᾿ ὁ φθόρος, ἔνθα νέοιτο.
Quibus Apollonium manifesta parodia respondisse Arg. iii. 932
'Axeujs ὅδε μάντις, ὃς οὐδ᾽ ὅσα παῖδες ἴσασιν
Οἶδε νόῳ φράσσασθαι,
Merkelius censet (Proleg. Apollonii p. xviii): illud certe potest ex Schol.
Οὐκ ἄγαμαι] ᾿Εγκαλεῖ διὰ τούτων τοὺς σκώπτοντας αὐτὸν μὴ δύνασθαι ποιῆσαι
μέγα ποίημα, ὅθεν ἠναγκάσθη ποιῆσαι τὴν “Ἑκάλην conici, quo tempore ea
scriberentur a Callimacho, Apollonium fama epici carminis tantum
innotuisse, ut pro riuali haberetur, neque se indignum putaret Calli-
machus ad prolixiora accingi.
Aliud superest rixae monumentum, si modo fuit, epigramma An-
thologiae Palatinae xi. 275 quod ᾿Απολλωνίου γραμματικοῦ inscriptum
est.

Καλλίμαχος τὸ κάθαρμα, τὸ παίγνιον, ὁ ξύλινος νοῦς,
Αἴτιος ὁ γράψας Αἴτια Καλλιμάχου,

Sic enim legendum uidetur ex codice Heidelbergensi, non quod
uolebat Bentleius Καλλίμαχος, cum Καλλιμάχου etiam Eustathius exhibeat
ad Hom. Od. 1422. "Verba sic uerterim :—* Callimachus, that heap
of rubbish, that fribble, that mind of wood, is to blame,* the same that
wrote the Αἴτια of Callimachus;' ἢ. 6. Callimachus qui scripsit Aírua,
carmen de causis deorum et heroum, plenum quisquiliis rerum, leue,
nullius ingenii, ipse causam dedit huic de se iudicio; sic enim fere
singula interpretatus est Merkelius Prolus. ad Ib. p. 342.t

Epigramma Apollonium Rhodi iam exulantem scripsisse, Callima-
chum eo lacessitum Zjzz edidisse Merkelius et O. Schneiderus (Callim.
ii. p. 276) crediderunt. Quod etsi ualde incertum est, tamen cum
adulescens adhuc Apollonius in Rhodum secesserit, id autem
Ritschelius ex comparatione temporum circa Ol. 131 (s.c. 256-253)
cadere euicerit (Opusc. i. pp. 69 et 73), Ibis ante id tempus uix
potuitscribi. Neque uero diu post eos annos scriptam crediderim, cum
senex iam Callimachus deuotionibus riualem uix insectaturus fuerit.
Nam si Ritschelium secuti Callimachi natales circa Ol. 11$ B.C. 324-- -
317, Apollonii Ol. 122 s.c. 276-269 ponimus, hic in Ol. 131 annos
uiginti plus minusue, Callimachus sexaginta minimum habuit.

Ex Ibide Callimachea cum ne unum quidem fragmentum Graeci
tradiderint nec nisi ex Ouidii Ibide et eius scholiis quicquam innotu-

* ' Poena dignus est' uertit Gerhardus p. 5.

'* Apollonii Rhodii num epigramma sit, dubites, cum γραμματικοῦ inscriptum sit, neque
Apollonius solus inpatienter tulerit Callimachi poesin, cuius rei testis est Suidas s. u.
Σεβηριανός. Τὰ μὲν οὖν τῶν ἄλλων ποιητῶν ἀπεδέχετο μετρίως, τὸν δὲ Καλλίμαχον
εἰς χεῖρας λαβὼν οὐκ ἔστιν ὅτε οὐ κατέσκωπτε τὸν Λίβυν ποιητήν" ἀνιώμενος δὲ ἔτι
μᾶλλον ἤδη πολλαχοῦ καὶ τῷ βιβλίῳ προσέπτυε, Anth. P. xi. 347, 8 Γιγνάσκοιμ᾽
ὅσα λευκὸν ἔχει στίχον, ἡ δὲ μέλαινα 'laropír τήκοι τοὺς Περικαλλιμάχους,

;

|
|
!

“,

}

A
D

i

PROLEGOMENA. xxxiii

erit, coniectura tantummodo qualis fuerit licet assequi. Qua tamen in
re quod a plerisque neglectum est, in eo summam uerti quaestionis
acute Merkelius perspexit. Nam Apollonius quamquam plerumque
et in utraque uita ap. Keilium pp. 532—534 Alexandrinus uocatur, Athe-
naeo teste 283 ab aliis Naucratites habitus est.* At in Naucrati, quod
erat oppidum Aegypti non longe distans Alexandria ab oriente, fuisse
olim deum quendam antiquum, Theuth nomine, cui sacra auis Ibis
dicata fuerit, confirmat Plato in Phaedro 274 C: unde Naucraticat
potissimum auis et Apollonii ciuis (uerbis utor Merkelii, p. 338) Ibis
fuit Hinc praecipue riuali nomen Ibidis inposuisse Callimachum
reor; nec dubito ut uolucrem, sic Mercurium siue Theuth, cui ea sacra
fuit, partes in diris eius habuisse. Nam et Ouidius hunc inducit Ib.
214. Qui etiam illud credo addidit ex Callimachea Ibide 449 Z/
quibus exzguo uolucris deuota libello est Corpora proiecta quae sua
purgat aqua.

Hic non possum Schneidero suffragari existimanti Callimachi Ibin
tam exiguum libellum fuisse ut unum tantum conplexa genus dirarum
non ultra fines epigrammatis progressa sit. Esto enim ut quae in
ipsam auem inprecatus est non adeo multa fuerint ; at adicienda sunt
quae in Apollonium direxit. Quis enim diras in inimicum scribens
satis irae consultum putet si auiculae mala multa inprecetur, ipsi
nihil? Quod si in eodem carmine et Ibin et Apollonium Callimachus
deuouit, aut longissimum epigramma fuerit necesse est, aut Ouidius
exiguum libellum Callimachi prae suo existimauit. Hoc ut uerum
credam, multa faciunt. Nam si Ibin suam Z/Ze//um u. 51 dixit, quae-
que in ea prolusit 2a4uca ἃ. 639 prae postmodo scribendis ratus
est--habet autem carmen uersus 644—-eadem ratione Cyrenaei [bin
exiguam dicturus fuit, si non ultra centum uel ducentos uersus pro-
ducta esset. Vt exemplo rem illustrem, nulla est epistula Tristium
praeter librum secundum qui uersus 578 habet, nulla scriptarum ex
Ponto, quam non exiguum libellum dicturus fuerat: neque epistula ea
qua Zr:umphum suum Rufino mittit (Pont. iii. 4) breuiorem credo
ipsum Z7:umfphum fuisse, quamuis opus exzguum id uocarit (5). Sed
et ipse sese interpretatus est uersibus de quibus perperam, si quid
Latine sapio, Schneiderus iudicauit. Dicit enim uu. 57-64

Nunc quo Battiades inimicum deuouet Ibin,
Hoc ego deuoueo teque tuosque modo.
Vtque ille historiis inuoluam carmina caecis,
Non soleam quamuis hoc genus ipse sequi.
Illius ambages imitatus in Ibide dicar,
Oblitus moris iudiciique mei.
Et quoniam qui sis nondum quaerentibus edo,
Ibidis interea tu quoque nomen habe.

* ᾿Απολλώνιος δ᾽ ὁ Ῥόδιος ἢ Ναυκρατίτης ἐν Navkpáreos κτίσει. Aelian. H, A. xv.
23 ᾿Απολλώνιος ὁ Ῥόδιος ἢ Ναυκρατίτης.

* Sic Calchedonii ἐρωδιὸν siue ardeam tamquam προδότην notabant, quia urbem
hostes ceperant dum auem ex aduerso litore obseruant aquis exstare cibos colligentem,
eamque imitati ipsi per pontum tamquam in terra ad muros adgrediuntur, Anth. P. ix.
551.

c

xxxiv PROLEGOMENA.

Hic uersus 59-62 Schneiderus cum reliquis ita credit conexos non
ut in Ibide Callimachea fuerint caecae Azsíoríae sed ut ambages et
obscuritatem quas ille in carminibus alibi adfectauerit, Ouidius in sua
Ibide imitatus sit. Quasi uero boni poetae esset postquam dixisset
eodem se modo deuoturum inimicum quo Ibin Callimachus, id genus
rerum adnectere quod in a/zs carminibus Callimachi, non in Ibide
esset. Talem nexum non Ouidianus solum stylus atque ordo dicendi,
sed ipsa loci sententia respuit. Quo enim modo Battiades Ibin
deuouit? Nempe A/s/orZs caecis, per ambages et aenigmata fabu-
larum. Quae ut non magni ambitus in exiguo libello fuisse colligantur,
omnino certe abesse non poterant. Neque aliter locum interpretatus
est Bentleius ac ceteri praeter Couatium: estque res simplicissima,
nec quae ullis machinis ad id detorqueatur quod Schneiderus uoluit.
Quid quod singulis distichis 57-8, 59-60, 61—2, 63-4, Ibin nusquam
mittit, ab Ibide Callimachea ad suam (69) progreditur, obscuritatem,
nomen Callimacheae Ibidis in suum inimicum conuertit. Idem patet
et ex uerbis Suidae. Nam si hoc teste Ibis poema fuit ἐπιτε-
τηδευμένον eis ἀσάφειαν καὶ λοιδορίαν, uero simile est non epigrammatis
in ambitum, sed nec in formam compositum fuisse. Sane ex Suida
et Eudocia scimus Archibium commentarium siue ἐξήγησιν scrip-
sisse Callimachi Epigrammatum ; sed neque inter Epigrammata Ibin
quisquam ueterum retulit, nec si epigramma fuisset, latuisset credo sed
in Anthologiam peruenisset. Nunc cum non extet, eam speciem
habuit, opinor, quam ceterae eiusmodi 'Apaí Scripserat κατευχὰς
Simonides, si recte nomen traditum est in Schol. Od. ᾧ 164, 'Apàs
Moero Byzantia (Parthen. Erot. 27) et Euphorion Chalcidensis, hic in
furem qui poculum surripuerat, ut ex altero nomine carminis ποτηριο-
κλέπτῃ concludit Meinekius Anal. Alex. p. 2o, illa de Alcinoe quam
Nicandra deuouerat, quod se cum toto anno apud eam laborasset
soluta tantum parte mercedis a domo exegisset. Hae perierunt :
Romanorum contra supersunt duo deuotionum carmina, Dirae Valerii
Catonis et Ouidii Ibis. Euphorionis ex Diris quem unicum uersum
seruarunt Steph. B. s. u. ᾿Αλύβη et Schol. Theoc. ii. 2 hexameter est,
ut nihil inde colligi possit de Callimachi Ibide quam Euphorion presse
secutus uideatur Meinekio. Nam Z/ras hexametris scripsit Cato seu
quis alius fuit: nec nisi ex Ouidiana Ibide et eius Scholiis afferas cur
non hexametris totae compositae sint et Callimachi et Euphorionis
deuotiones.

Illud omittendum non erat in hac re quod ad u. Ib. 315 Vgue neca-
torum Darei fraude secundi Sic fua subsidens deuoret ora cinis Scholiasta
Galeanus haec tradidit Dareus fi. primi Darer quia. hominibus. suis
turaui quod mon occideret. eos. ueneno. sicul. pater. suus. consueuit. cinere
calido eos interfecit. — Vnde Callimacus contra suum Ibin Sic fu depereas
sicul periere secundi Quos Dareus multo proruerat cinere (secundus Quos
mullo Dareus obruerat cinere C. cum Askeuiano). Etsi enim nihil
habent fidei suppositicii uersus quales non pauci in his scholiis re-
periuntur, potuit tamen historia tradi ex Callimachi Ibide prouenisse.
Certe in hoc uno loco Scholiasta, cum in multis Callimachum allegarit,
illud /£& suum Zbim adnexuit. Sed alternis hexametris et pentametris

Cow ACER

PROLEGOMENA. XXXV

Ibin scripsisse Callimachum non magis hinc collegerim quam uersus
ipsos ex Graeco poeta ductos uel expressos esse: nam ipsae historiae
quae in scholiis leguntur non raro ficticiae sunt.

Non igitur iacebit, me iudice, inueterata iam de Callimachea Ibide
opinio. Fuerit exiguus libellus, et multo minor Ouidiana; at historias
habuit et inprecationes auiculae,—modo recte interpretes de uu. 449,
450 iudicarint,——et, quod ex Suida colligitur, ipsius Apollonii. Epi-
gramma non fuit, fortasse ne elegiaco quidem metro scriptum est,
sed ad exemplum Dirarum quae Catoni adsignantur.

II.

In Ibin uolucrem (duo genera tradiderunt antiqui, nigrum alterum,
alterum candidum nisi quod nigrat aliqua parte, ut capite collo extre-
mitatibus pinnarum ac tergi, Herod. ii. 76, Arist. H. A. ix. 103, Plin.
x. 87) quid Callimachus inprecatus sit coniectura tantum est. Vnum
poterit ex Ouidio colligi. Ib. 449

Et quibus exiguo uolucris deuota libello est,
Corpora proiecta quae sua purgat aqua,
ad quae Schol. Galeanus Ca//macus fec! in quemdam inimicum in-
uecltones, cutus nomen fuit ibis τ. hermenia quae se rostro inferius purgat:
Askeuianus Ca///macus zn zmuidum scribens pro etus immunditia eum
ibidem in libro suo appellauit, quia ibis s. ciconra rostro purgat posteriora
el in hoc exercetur. Haec si uere tradunt scholiastae, notarat Cyre-
naeus inmundiiiam quandam qua auis in purgando corpore utatur.* Sic
sane Plinius H. N. viii. 97 .Szzme quiddam ef uolucris in eadem Aegypto
monsíraurti, quae uocatur ibis, rostri adunctíate per eam partem se per luens
qua reddi ciborum onera maxume salubre est. Aelianus H. A. ii. 35
Αἰγύπτιοι κλύσματα kai κάθαρσιν γαστρὸς οὐκ ἔκ τινος ἐπινοίας ἀνθρωπίνης
λέγουσι μαθεῖν, διδάσκαλον δὲ σφίσι τοῦ ἰάματος τοῦδε τὴν ἶβιν ᾷἄδουσιν. Cic.
de N. D. ii. 126 Vomifione canes, purgatu autem aluos 1bes Aegyptiae
curaní. Plut. de Is. et Osir. c. 75 Ἢ δὲ (gis ἐδίδαξε πρώτη kevoparos
ἰατρικοῦ χρείαν κατιδόντας οὕτω κλυζομένην kai καθαιρομένην ὑφ᾽ ἑαυτῆς, et
multo uberius Georgius Pisida quem ad uersum 450 Saluagnius citauit.
His ab omnibus Ibis aluum iniecta per rostrum aqua purgare credi-
tur, falso id quidem, ut docet Sauignius t in libello quem de hac aue
Scripsit, sed tanto consensu ut merito idem error Callimacho inpu-
tetur. Quamquam nihil tam singulare ex uerbis Ouidii eliciendum est:
tantum dicit auem aquam proicere qua corpus purget. Athoc mundae
auis est; audio, sed ut sordes abluat quas ex limosa humo uel aqua
semper colligit. Testis Aelianus x. 29 Πανταχοῦ δὲ καθιεῖσα iis τὸ ῥάμφος,
τῶν ῥυπαρῶν καταφρονοῦσα καὶ ἐμβαίνουσα αὐτοῖς ὑπὲρ τοῦ καὶ ἐκεῖθέν ri

* Simili modo creditur Hipponax Bupalum notasse χαραδριὸν uocando, quae auis ἅμα
TQ ἐσθίειν ἐκκρίνει, unde μεσσηγυδορποχέστης ἤγουν ὃς μεσοῦντος δείπνου πολλάκις
ἀποπατεῖ ὧς πάλιν ἐμπίπλασθαι Eust. ad Odys. 1837 idem uocari poterat (Ten Brink in
Philol. vi. p. 350).

T Histoire naturelle et mythologique de l'Ibis par Jules-César Sauigny, Paris 1805.

c 2

xxxvi PROLEGOMENA.

ἀνιχνεῦσαι, ὅμως δ᾽ οὖν ἐς κοῖτον τρεπομένη λούει τε πρότερον ἑαυτὴν καὶ ékka-
θαίρε. Nam ut est uoracissima, non aquis tantum et paludibus in-
cedens pisces ranasque et quae limum incolunt absumit, sed et uiarum
quisquilias et macellorum purgamenta: ut semper aliquid uorare uel
quod uoret rimari uideatur. Aelian. H. A. x. 29 IIoAvBopórarov ὃν καὶ
κακοβορώτατον. Strab. 823 de Alexandria loquens *Hpepórarov δ᾽ ἡ iis,
πελαργώδης μὲν κατὰ σχῆμα kai μέγεθος, διττὴ δὲ τὴν χρόαν, ἡ μὲν πελαργώδης,
ἡ δὲ ὅλη μέλαινα. μεστὴ δ᾽ αὐτῶν ἅπασα τρίοδος ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ, πῆ μὲν
χρησίμως, πῆ δ᾽ οὐ χρησίμως" χρησίμως μὲν ὅτι πᾶν θηρίον ἐκλέγει καὶ τὰ ἐν
τοῖς κρεοπωλίοις καὶ τοῖς ὀψοπωλίοις ἀποκαθάρματα' δυσχρήστως δὲ, ὅτι παμ-
φάγον καὶ ἀκάθαρτον καὶ δυσκόλως ἀπειργόμενον ἀπὸ τῶν καθαρίων καὶ τῶν
ἀλλοτρίων μολυσμοῦ mávros. Nec ulla res constantius tradita est ab
antiquis quam ibin uorare serpentes. Quod etsi nullo modo
potest esse uerum, ut ex curatissima inquisitione Sauignius euicit,
adeo peruulgatum est ut a plerisque etiamnunc pro uero habeatur.
Nulli non: innotuit fabula illa Herodoti ii. 75, 76, esse in confinio
Arabiae et Aegypti locum iuxta urbem Buto ubi ineunte uere ex
Arabia uolantes serpentes cum ibibus confligant; a quibus quia uin-
cantur ibin inter Aegyptios magno in honore esse. Eam fabulam
repetiuerunt Cicero de N. D. i. 10r, Plinius H. N. x. 75, Aelianus
H. A. ii. 38 fin, Amm. Marc, xxii. 15. 26, Solinus p. 162. 14 ed.
Mommsen. Serpentium uoracem ibin dixerunt Diod. i. 87. 6, Ioseph.
Antiq. ii. 10, Mel. iii. 8r, Iuuen. xv. 3, Aelian. H. A. x. 29 qui et
scorpios ab ea comedi tradit, Amm. Marc. xxii. 15. 26, Solinus 162.
11 M. Circa easdem ripas ales est ibis. ea. serpentium. populatur oua
gralissimamque ex hrs escam nidis suis defert: sic rarescunt prouentus
fetuum noxiorum: quos locos congessit Sauignius pp. ror, 2 et post
eum Mayor ad Iuuen. xv. 3.

Neque uoracitas solum et quae cum hac coniungitur creberrima sui
purgatio in Ibide notari poterat. Nam et incessu fuit lento et paene
uirginali (Ael. H. A. ii. 38) ut crura singulis passibus cubitum inter se
dimetirentur (Ael. x. 29), et pullos gignere coitu per os facto crede-
batur (Ael. x. 29 μίγνυνται δὲ τοῖς στόμασι kai παιδοποιοῦνται τὸν τρόπον
τοῦτον, Amm. Marc. xxii. 15. 26 fer rosíra felus edere accepimus), et
diutissime uitam producere (Ael. x. 29) et intestino esse praeter
modum prolixo (nonaginta sex cubitorum prodit Aelianus x. 29), et
cum Luna quendam habere naturalem consensum, quod obscurata ea
coniueret donec in plenum orbem reuerteretur (Ael. x. 29), et ex auctu
eius uel diminutione cibum augeret uel diminueret (ii. 35), et tot
diebus pullos ouis excluderet quot ea cresceret senesceretque (x. 29).
Haec Callimachus ut erat in auium natura indaganda curiosus, scripsit
enim librum περὶ ὀρνέων," aut omnia aut partem adhibiturus erat, quo
plenius in aue inimicum insectaretur. Qui quamuis foeditatem potis-
simum auis incesserit, in Apollonio id arguens cuius ipse ab Apollonio
arguebatur (Καλλίμαχος τὸ ká&appa)—idque in ibide insectatus quod in
omnibus triuiis Alexandriae uidisse se Strabo testatus est, πᾶν θηρίον
ἐκλέγουσαν καὶ τὰ ἐν rois κρεοπωλίοις kai τοῖς ὀψοπωλίοις ἀποκαθάρματα----

* Fragmenta collegit O. Schneiderus Callim. ii. pp. 290-296.

PROLEGOMENA. xxxvii
;
᾿ non tamen hoc tantum ex aue deuouisse sed et alia crediderim propter
- uerba Ouidii .£/ quibus (uos) uolueris deuoía es. Haec enim uota
- non in unum aliquid, sed in multa inprecaturus erat. Nam ad iram
taediumque mouendum, ipsa crebritas accessit, quod ibin necare capi-
- tale fuit (Herod. ii. 65, Cic. de N. D. i. 29. 82).
— . Venio ad Naucratin: nam et Apollonius Naucratites a nonnullis
habitus est,* et ex Naucrati profectus est Theuth ille siue Hermes cui
- jbin dicatam idem Plato tradidit (Phaedr. 27 4). Ἤκουσα τοίνυν περὶ Ναύ-
κρατιν τῆς Αἰγύπτου γενέσθαι τῶν ἐκεῖ παλαιῶν τινα θεῶν, οὗ καὶ τὸ ὄρνεον τὸ
ἱερὸν ὃ δὴ καλοῦσιν "lBu* αὐτῷ δὲ ὄνομα τῷ δαίμονι εἶναι Θεῦθ. τοῦτον δὲ
πρῶτον ἀριθμόν τε καὶ λογισμὸν εὑρεῖν καὶ γεωμετρίαν καὶ ἀστρονομίαν, ἔτι δὲ
πεττειάς τε καὶ κυβείας, καὶ δὴ καὶ γράμματα.

Quanta fuerit inter hunc Hermen et ibin coniunctio declarat Aeli-
anus H. A. x. 29 Kai τῷ Ἑρμῇ δέ φασι τῷ πατρὶ τῶν λόγων φιλεῖται, ἐπεὶ
ἔοικε τὸ εἶδος τῇ φύσει τοῦ Aóyov' τὰ μὲν γὰρ μέλανα ὠκυπτέρα τῷ τε σιγω-
μένῳ καὶ ἔνδον ἐπιστρεφομένῳ λόγῳ παραβάλλοιτο ἂν, τὰ δὲ λευκὰ τῷ προφε-
ρομένῳ τε καὶ ἀκουομένῳ ἤδη καὶ ὑπηρέτῃ τοῦ ἔνδον καὶ ἀγγέλῳ, ὡς ἂν εἴποις.
Fuitque ibis t huius dei Theuth insigne, neque ita solum ut ille cum
capite ibidis pingeretur et dei nomen ibis in ligno stans cum semi-
circulo et duabus lineis exprimeret, sed ut anni primus mensis Thoth
uocaretur, litterarum Aegyptiarum prima ibis esset (Cic. de N. D. iii.
22. 56, Plut. Symp. ix. 2. 2.? Itaque Hermopoli, qua in urbe prae-
cipue Theuth colebatur, porticus templi quod ibi maximum ἰβικέφαλον
deum cum famulis ibide et simio insculptos gerebat: et illuc deportata
esse cadauera ibium, sicut ad Buto accipitrum, narrat Herodotus ii. 67.
"IBeos Ἑ ρμαϊκῆς pinnas in magicum usum adhibet scriptor arcanus ap.
Parthey Zwei Zauberpapyri p. 127: nec minore cura ibin qui medi-
cinae studebant quam Hermen, artis eius auctorem ac patronum,
obseruabant. Sed et Lunae commune fuit Hermae cum ibide con-
sortium, cum Plutarcho teste de Is. et Osir. 41 Hermes lunae in-
sidens cum ea circuitum $faceret, Hermae simulacrum, tamquam Luni,
lunula comitaretur ; ibis autem cum lunae nomine Hah siue Ioh con-
iuncta reperiatur (Wilkinson iii. p. 165), et lunam diuersitate plumarum

* Athen.283. Scripsit Apollonius libellum Κτίσεις in quo urbium origines celebrauit.
Commemorantur Alexandria, Caunus, Cnidus, Naucratis (Clinton F. H. iii. p. 516);
unde errore Naucratiten dictum putauit Weichertus. Sed non uideo cur eadem
dubitatio non etiam in hos admittatur qui eum Alexandrinum uocarunt, cum etiam
᾿Αλεξανδρείας κτίσιν scripserit. Vero similius est natum Naucrati, eductum Alexandriae
fuisse, Ab hoc libello Apollonii suspicor Ouidium nonnulla sumpsisse, cf. 539 Conditor
ut tardae Blaesus cognomine Cyrae.

T Haec sumpsi de libro Wilkinsoni Manners and Customs of the Ancient Egyptians
iii. pp. 165 sqq. Cf. Kreuzeri Symbolik ii. pp. 101 sqq. Sauignii Histoire de l'Ibis
ΡΡ. 148 sqq.

f Plut. Symp. ix. 2. 2 Ἑρμῆς λέγεται θεῶν ἐν Αἰγύπτῳ γράμματα πρῶτος εὑρεῖν.
διὸ καὶ τὸ τῶν γραμμάτων Αἰγύπτιοι πρῶτον ἶβιν γράφουσιν, ὧς Ἕρμεῖ προσήκουσαν,
οὐκ ὀρθῶς κατά γε τὴν ἐμὴν δόξαν ἀναύδῳ καὶ ἀφθόγγῳ προεδρίαν ἐν γράμμασιν
ἀποδόντες. Constat Plutarchum litterarum Aegyptiarum numerum 25 fecisse, Is. et
Osir. 56, sed harum prima utrum A fuerit, non liquet, praesertim cum ex pulcerrima
dissertatione Emmanuelis de Rougé (Mémoire sur l'origine Egyptienne de l'Alphabet
Phénicien, Paris 1874) B potius per Ibin significata videatur, Eius libelli notitiam
acceptam refero uiro illustrissimo Max. Muellero.

& Plut. de Is. et Osir. 41 ἐνιδρυμένον συμπεριπολεῖν.

xxxviii PROLEGOMENA.

significarit (Plut. de Is. et Osir. 75, Clem. Strom. 242 *), et in con-
uiuis Aegyptiorum cum accipitre pro luna ut is pro sole figurata
fuerit et ab Aeliano sacrata lunae dicatur t (H. A. ii. 38).

Eandem Mercurii cum Aegyptia aue consociationem declarat fabula,
quae apud Antoninum Liberalem 28, Ouidium M. v. 331, Hyginum
P. A. ii. 28 extat. Qui sic narrat. .egyp/ sacerdofes ef. nonnulli
poetae dicunt, cum. conplures. dii in. Aegyptum. conuenissent, repente
gperuenisse eodem Typhona, acerrimum giganía et maximum deorum hostem.
quo timore permotos in alias figuras se conuertisse ; Mercurium factum
esse ibim, Apollinem aulem. quae Threicía auis uocatur, Dianam aeluro
similatam. quibus de causis Aegyplios ea genera. utolari non sinere de-
monsírant, quod deorum imagines dicantur.

Callimachum igitur credo per ibin potissimum significasse A pollo-
nium, quod, ut Apollonius, circa Naucratin uersaretur, et haberet quae in
Apollonii gestibus habituque morderentur, et eundem tamquam falsum
quendam Hermen siue Hermae famulum repraesentaret. Nam siue
scriba ipse uel pater fuerat, Hermes ille ἱερογραμματεὺς deorum habe-
batur; siue in carminibus nouum aliquid et intentatum affectarat, ad
Hermen redierunt γράμματα (Phaedr. 274) et quidquid ad homines ex-
colendos per litteras fit. Certe non desunt in Argonauticis, ut hodie
leguntur, Apollonii quae peculiare artificium sapiant; praecipue in
ordine quo litterae conectuntur, uocabula se excipiunt, unde distinctior
uersuum rhythmus fit et quasi per articulos expressior. Id singulare
munus Hermae siue Theuth Aegyptio Plato tribuit in Philebo 18, ut
litterarum tria genera, uocales (φωνήεντα), mutas (ἄφωνα), medias (φωνῆς
μὲν οὔ, φθόγγου δὲ μετέχοντά τινος) discerneret; neque a uero abhorret
hoc in Apollonii carminibus Callimacho displicuisse, quod uocalibus
modo inter se copulatis, modo artificiosius dispositis, consonantibus ita
distributis ut nihil in uersu nisi ex proposito asperius sonaret, nouam
quandam artem inducere uideretur.F Quod siquis obiciat hoc prae
omnibus Callimacheum esse, non ideo cadit coniectura, nam idem
in perpolito carmine exquisitum poterat, in adulescentis incohato opere
putidum uideri.

Unum praetermittendum non erat: Callimachum in insectanda

* Plut. de Is. et Osir, 75 Τῇ δὲ τῶν ποδῶν διαβάσει πρὸς ἀλλήλους kal τὸ ῥύγχος
ἰσόπλευρον ποιεῖ τρίγωνον" ἔτι δὲ ἡ τῶν μελάνων πτερῶν περὶ τὰ λευκὰ ποικιλία καὶ μίξις
ἐμφαίνει τὴν σελήνην ἀμφίκυρτον. Vide Partheyum in loc. Clem. Strom. 242 S. Ἢ δὲ
[Bis (συμβολον) σελήνης, rà μὲν σκιερὰ τῷ μέλανι, τὰ δὲ φωτεινὰ τῷ λευκῷ τῶν πτίλων
εἰκαζόντων.

T Aelian, Η, A. ii. 28 Ἱερὰ τῆς σελήνης ἡ ὄρνις ἐστί. τοσούτων γοῦν ἡμερῶν τὰ φὰ
ἐκγλύφει, ὅσων ἡ θεὸς αὔξει τε καὶ λήγει. τῆς δὲ Αἰγύπτου οὔποτε ἀποδημεῖ, τὸ δὲ
αἴτιον, νοτιωτάτη χωρῶν ἁπασῶν Αἴγυπτός ἐστι, καὶ ἡ σελήνη δὲ νοτιωτάτη τῶν
πλανωμένων ἄστρων πεπίστευται. * Tehuti represents the Moon, which he wears upon his
head, either as crescent or as full disk ; and as our word moon is derived from the root
má, 'to measure, ... . we shall not be surprised if we find a very similar account of
the etymology and attributes of Tehuti, "There is no such known Egyptian word as
tehu, but there is texu, which is a dialectic variety, and is actually used as a name
of the god. This form supplies us with the reason why the god is represented as an
ibis. Ἂς Seb is the name both of a goose and of the earth-god, so is Techu the name
of an ibis and of the moon-god. — Tehuti probably signifies, as M. Naville has suggested,
the **ibis-headed,"' Renouf, Religion of Ancient Egypt, p. 116,

PROLEGOMENA, XXXiX

ibide ab Aegyptiorum ritu ac more discessisse. Hi enim tamquam
sacram uenerabantur ; atque adeo non inmundam ducebant ut qua ex
aqua ibis bibisset, eam solam in sacris adhiberent (Ael. H. A. vii. 45).
Quod igitur ibin induxit tamquam dignam deuotionibus, Graecos secutus
uidetur; nam sic Aristophanes dixerat Ἶβις Λυκούργῳ, ut alienum et
Aegyptium notaret. Ergo aut Graecus origine Apollonius non fuit,
quod fortasse declarat rarius inter Graecos nomen patris Hillei siue
Sillei (Vit. ap. Keil. p. 534), aut eum Callimachus tamquam βαρ-
Bapífovra nec satis Graece sapientem notare uoluerat. Nam quo
magis ipse locutionem affectabat cuius et exquisita et uere Graeca
et tamen propria forma esset, hoc acrius in discipulo insectaturus
- fuit quodcumque uel sordere uel nimis magna spirare, uel denique
ità ad suas artes accedere iudicarat, ut eas tamen per imitationem
traduceret. Neque hoc ideo inprobes, quod Apollonius postquam
Rhodum secesserit, uere Graecus poeta euaserit. Nam quo diutius
inter Graecos commoratus est, hoc plus se excolebat. Qui si in
Ibide tamquam A«gyf/'ws diffamatus est a Graeco et βαρβαρίζων, potuit
Callimachus ut inerudito doctrinam, sic Aegypto Alexandriam op-
ponere. An et Serapin, qui deus ab Alexandrinis potissimum coleba-
tur, ceteris Aegyptiorum numinibus opposuit? Certe in anulis qui
Serapidis caput insculptum gerunt inscriptus titulus dicitur a Kingio
(Antique Gems p. 340) his uerbis NIKAO CAPAIIIC TON $60NON. Hoc
si tamquam proprium munus Serapis habuit, id autem non semel in
Callimachi scriptis inuenitur ut Liuorem uel Inuidiam a se amoliatur,
in huius quoque Ibide, sic ut in Ouidiana, latuit fortasse relligio.

IV.

Contra inimicum suum, quisquis fuit, tanto magis Ouidius saeui-
turus erat,quanto maiorem iniuriam ulciscebatur. Nam Callimachus
riualem ludebat potius quam oderat, eumque exulem fecit, non ipse
exul ab eo factus est. Ouidio quae grauior poterat accidere iniuria ?
Vidit se ex summa fortuna ac felicitate deiectum repente; Roma abire
iussus est sed et hieme et in locos desertos; publicus poeta ex omnium
conspectu secessit Nam Cyrenaeum quidem populares sui norant,
norat Alexandria; potuit etiam Athenas et in Asiam insulasque fama
peruenire, Αἱ Ouidium totus terrarum orbis, omnis urbs Romanis
subdita celebrabat: tantumque inter aequales eminebat, ut post Vergi-
lium Horatiumque tamquam unicus poeta spectaretur. lam recordare
qualis uir fuerit, quanto cultu, quam exquisita arte, studio, doctrina ;
rursus quam simplex candidusque, plane, quod dicit Plato (Rep. 495),
ὑπὸ φυγῆς καταληφθὲν γενναῖον kai εὖ τεθραμμένον ἦθος. Nam ut ipse
testatur Trist. ii. 563 sqq.

Non ego mordaci destrinxi carmine quemquam,
Nec meus ullius crimina uersus habet.
Candidus a salibus suffusis felle refugi.
Nulla uenenato littera mixta ioco est.
Inter tot populi, tot scripti millia nostri,
Quem mea Calliope laeserit, unus ego.

xl PROLEGOMENA.

Tam grauiter laesum quis miretur ultra modum indoluisse? Illud
potius admiror, tam neglectum iacere carmen quo inmortale odium
consecrauerit. Quod quamquam prope dimidia parte adeo obscurum
est ut per nebulas tantum pleraque imaginet, in uersibus quibus
inimicum deuouit nec uigorem Ouidii nec elegantiam desideres.
Praeterea unus hic liber Dirarum, praeter Valerii Catonis, in manibus
est: nam Graecorum 'Apai perierunt.

Ex Callimachi Ibide quantum sumpserit Ouidius, incertum est,
eum ne unum quidem fragmentum ex ea supersit. Saluagnius,
adulescens pereruditus et cui multum tribuo ob iudicium, si annos
spectes, singulare (si modo absoluit in Ibin commentationes annum
agens uicesimum) totam Ouidii Ibin ex Callimachea expressam
credidit. Verum id quidem non potest esse, si recte u. 449 interpre-
tantur ΔῊ quibus exiguo uolucris deuota. libello est, nam uolucrem nus-
quam Ouidius deuouit. —77/s/orzas tamen, si quae in Callimachi libello
caecae inerant, credibile est eum transtulisse. Sed ex tanta fabularum
serie quae uu. 251—636 leguntur, paucae tantum inde uenire poterant,
siue epigrammatis modum, siue longioris nec tamen magni libri con-
plexa est. Sed et Ibin et Αἴτια et alia fortasse scripta Callimachi secum
in exilium Ouidius tulerat; nam Leutschio assentior memoriter non
tenuisse, praesertim obscurissima et quae facillime memoriam fugerent.
Certe ex Callimacho * traxit historiam de Eteocle et Polynice quae bis
Ib. 35, Trist. v. 5. 33 narrata est.

Consilio commune sacrum cum fiat in ara
Fratribus alterna qui periere manu,
Ipsa sibi discors, tamquam mandetur ab illis,
Scinditur in partes atra fauilla duas.
Hoc, memini, quondam fieri non posse loquebar,
Et me Battiades iudice falsus erat.
Ex Callimacho etiam fluxisse uidetur historia de Simone Thessalo
Eurydamantem ezrca ὁμοία Thrasyll! (Ib. 331) raptante, ut testatur
Schol. Il. xxii. 397, siue ex Ibide ut Bentleio uisum est, siue ex
Aetiis ut post Bergkium Schneidero (p. 627); de seruato Simonide,
cum Scopas, ex Aleuadarum ortus sanguine, ruina domus extingue-
retur (Ib. 511, Callim. fr. 71 Schn); de Limone (fr. 457); de
Erysichthonis fame, qua nihil nobilius Callimachus scripsit (H. Cer. 33
sqq.), de Cleombroto (Ep. 25).

Ex Aetiis sumpta sunt uel poterant sumi haec: Minos a Cocali
filiabus interfectus (fr. 5), Hippolyti exitus (fr. 7), Trasus in templo
a canibus Deliis laceratus (fr. 9), Aiax Oileus propter uiolatam Cas-
sandram ictus fulmine iuxta Euboeam (fr. 133), Coroebus (fr. 139),
Phalaris et Perillus, si fides est Plutarcho seu quis alius Parallela
scripsit (fr. 25). Haec enim in Aetiis fuisse ueteres tradiderunt, ut
Bentleius demonstrauit. Sed et conplures alias historias quas Ibidi
suae intexuit, Ouidium hinc sumpsisse uero simile fit ex eis quae
Schneiderus disputauit Callim. ii. pp. 35-116. Velut in primo libro,

L Hanc Heckerus ad Ibin, ad Αἴτια post Rubnkenium Schneiderus Callim. il. p. 626
retulit,

PROLEGOMENA, xli

ibi ludorum origines Callimachus narrasse creditur a Bernbardyo et
Schneidero, potuit de Nemeis loquens mentionem inicere Archemori
(Ib. 483); de Isthmiis, Inus et Melicertae (Ib. 497); de Argiuis,
Glauci Potniensis (Ib. 555), Danaidum (355), Psamathes Lini Coroebi
(Ib. 573. 480, 575), de Troicis, Patrocli (Ib. 375). Nolo nimium
insistere ambiguis; nec cum Schneidero depofareiv. Satis tamen etiam
Anth. P. vii. 42 edocemur quot mythos mythorumque causas
etiis suis Callimachus intexuerit.
Toia yàp ἄμμιν ἔφηνας, d τ᾽ οὐ πάρος ἀνέρες ἴδμεν,
᾿Αμφί τε ἀθανάτους, ἀμφί τε ἡμιθέους,
Εὖτέ μιν ἐκ Λιβύης ἀναείρας εἰς 'EXukàva
Ἤγαγες ἐν μέσσαις Πιερίδεσσι φέρων,
Αἱ δὲ οἱ εἰρομένῳ ἀμφ᾽ ὠγυγίων ἡρώων
Αἴτια καὶ μακάρων εἶρον ἀμειβόμεναι.
— Jam si cum Ibide conferas Tristia et Epistulas ex Ponto, communes
-eum hac certas quasdam inuenies fabulas, ut de Telephi hasta quae
Achillem eadem uulnerauit et sanauit (Ib. 255, Trist. i. 1. 99, ii. 19, 20,
"Pont. ii. 2. 26), de Busiride, Antiphate, Cassandreo, Alex. Pheraeo,
-Phalaride, Theromedonte, Atreo, Diomede (Pont. iii. 6. 41—44, ii. 9.
/41—44, i. 2. 53) de Encelado sub Aetna sepulto * (Ib. 597, Pont. ii.
το. 24), de flammis in ara Eteoclis et Polynicis numquam coeuntibus
- (Ib. 35, Trist. v. 5. 33), de Scirone Sinide Polypemone quos Theseus
exstinxit (Pont. iv. το. 79, 8o, Ib. 407-412).

Harum si una certe, de flammis in ara fratrum numquam coeuntibus,
ex Callimacho sumpta est, non aliunde etiam ceterae duci potuerunt.
Suntque pariter Ibidi Tristibus Epistulis communia cum Callimacho
quae de candore suo (Trist. v. 3. 53, Pont. iv. 14. 43, Ib. 8), Ziwore
inimicorum iterat Ouidius (Pont. iii. 3. 101, iv. 16, 47). Nam Apol-
lonium Callimachus non semel tamquam sui inuidum tetigit, ut H. Ap.
107, Ep. 23. 4 Ὁ δ᾽ ἤεισεν κρέσσονα βασκανίης, fr. 292 Ἔλλετε, Baaxavíns
ὀλοὸν γένος. Eodemne reuocanda sint tot supplicia regerforum quae in
Ouidiana Ibide commemorantur,t non affirmarim. Duo certe horum

genera illic proueniunt. (1) A4/zu repertores. Prometheus qui
ignem inuenit Ib. 291, Perdix qui serram 498, Thamyras qui modos
-Dorios 272, Amphion qui Lydios 583, Marsyas qui Phrygios et
-geminas tibias 552, Amphiaraus qui ignispicia 354, Tiresias qui
-auspicia auium 263, Lycaon qui inducias et ludos gymnicos 327,
-Icarus qui uinum facere ὅτι, Palamedes qui litteras, uigilias, alea
- ludere 619, Archilochus qui iambum 525, Glaucus qui herbam ἀθανα-
σίας 556, Orpheus qui inlicito amore uti 60o. (2) Supphcirum.
'"lhrasius sacrz mosírator iniu: 397, Perilus et Phalaris 437--

* Callim. fr. 382 Τριγλώχιν ὀλοῷ νῆσος ἐπ᾽ ᾿Εγκελάδῳ.

— T Quae secuntur sumpsi ex Plin. H. N. vii. 191 sqq. Sed scripserunt περὶ εὑρημάτων
conplures, quos recenset post Bentleium (Dissertation upon Phalaris ii. p. 126 ed. Dyce)

— iin libello De Rerum Inuentarum Scriptoribus Graecis Christophorus Brusskern, Simonides
-Ceus, Ephorus Cumanus, Aristoteles, Heraclides Ponticus, Theophrastus, Philochorus
Atheniensis, Strato Lampsacenus, Scamo Mitylenaeus, Antiphanes, Cydippus Mantinensis,

—Aristodemi duo, Clemens Alexandrinus; quibus adde Hyginum Fab. 274 et 277, qui

— ex iis quos Ouidius memoravit unum Perdicem nominat.

Á

LI

*
!

xlii PROLEGOMENA.

440, Diomedes 4or, Sciron Sinis Polypemon Procrustes Cercyon
407-412. Sed Ouidius quamquam in simili causa similes fabulas
tractaturus erat, latius Callimacho uagatus, multa in suos usus con-
uertisse uidetur quae aliunde proueniebant. Nam et in Lycophronis
Alexandra, quam ex Ib. 531 Ouidium perlegisse crediderim, extant
multae ex Ibidis fabulis notioribus, uelut Myrtilus ab Oenomao praecipi-
tatus in mare 164, Hector ab Achille tractus 260 sqq., mors Priami 335,
naufragium Graecorum et Aiacis Oilei propter uiolatam Cassandram
351-395, excaecati Phoenix 423 Polyphemus 765, fulminatus Capaneus
436, occisus ab apro Calydonio Ancaeus 486, Vlyssis sociorum mortes
ad Scyllam et Charybdin, apud Polyphemum et Laestrygonas 648 sqq.,
ipsius naufragium 740 sqq. et mors ex aculeo trygonis 796, Glaucus
ex Anthedone 754, de Myrrha et Adonide 829 sqq., homines in saxa
conuersi a Gorgone 845, castratus Vranus 762, 869, Philoctetes ab
hydra morsus 912, Herculem in Oeta comburens 916, exitium Comae-
thus 934, 5, Melanippi cerebrum exsuctum a Tydeo ro66, Nauplii
dolus circa Caphareum 1093 sqq., quo Palamedis mortem ultus est
1097, Agamemnon a Clytaemnestra interfectus 1099-1105 cum Cas-
sandra r11o-1115, Hecubae fatum 1174-1188, Absyrti interfectrix et
natorum suorum Medea 1319. Sed et nonnullae insunt ex obscuriori-
bus: e.g. Achilles Iphigeniam quaerens ad Leuken Akten 185 sqq.,
Tennes cum Hemithea. in arcam inclusi 235, Aiacis Telamonii unicum
uulnus 457, Phoenodamantis filiae expositae leonibus in Sicilia 470 sqq. -
Tiresiae iocosa lis 682, Aegialeae adulteria 612—614, mors Heraclis,
Alexandri M. filii, 801-804, quam ego historiam in Ib. 308 subodoratus
sum, Setaeae uirginis ad scopulum fixae cruciatus 1075-1080, imago
Palladis oculos cludens ne Siritanos a Crotoniensibus interfectos
uideret 985, Erysichthonis inexpleta fames 1389. Quid quod Lyco-
phronis consuetudine nomina, ubicumque posset, supprimendi (Bach- |
mannus ad Lyc. p. 209) et Ouidius usus est? Nam in Alexandra
quidem nonnisi per tenebras cernuntur omnia; nec nomina tantum, |
sed res etiam adeo latent nube uerborum, ut prae hac Callimachi quo- |
que ambages et Ouidii aenigmata in clara posita luce uideantur. Cuius
rei facilis ratio est, cum hi quos significant, non raro ex propinquis
ac genere descripserint, ille ne propinquorum quidem nomina nisi per -
ambages induxerit. Quid quod παρωνομασίᾳ interdum et hic et illi |
luserunt? Nam quod in Ouidiana Ibide Prometheus tamquam farun
AMeíis, uti enotauit Sanctius, Telegonus per /e/f genus significatur,
similia inuenies ap. Lyc. 960 μονοικήτους ἕδρας ubi subauditur κῆτος et
Callim. Ep. 28. 5, 6.

Neque illud omittendum quod iis uerbis nonnumquam concipiuntur |
historiae quae non uni conueniant. Hoc et ex Scholiis patebit et
Commentario. Extabantque non pauca huiusmodi, si modo fides est
opusculo Plutarcheo quod παράλληλα inscriptum est. Quod quamuis |
Plutarcho indignum ut est sic iudicetur a Cobeto Coniect. Graec. p. 502,
non inutile duco Romanorum proferre nomina qui Graecis, Grae-
corum qui Romanis similes casus subiisse in eo dicuntur. Itaque
Parall. 5 similis historia de Anchuro quae de Curtio tradita est, 6 de
Valerio Conato quae de Amphiarao, 7 de Pyraechma quae de Metto

PROLEGOMENA. xliii

ffetio, 9 de Icariis Romano altero, altero Graeco, 10 de Cassio
ruto quae de Pausania, 22 de Valeria Tusculanaria quae de Myrrha,
24 de L. Thymbri, Rustio, Gestio quae de Hecuba, Polydoro, Poly-
mestore, 26 de Mamerco et Siluia quae de Meleagro et Althaea, 28
de Papirio et Canulia quae de Macareo et Canace, 34 de Cominio
quae de Hippolyto, 37 de Fab. Fabriciano quae de Agamemnone,
38 de Fauno interfecto ab Hercule quae de Busiride, 39 de Aemilio
iore et Aruntio Paterculo aenei equi repertore quae de Phalaride
et Perillo aenei tauri fabricatore, 4o de Annio sese in Anienem
praecipitante quae de Eueno in Lycorman. Et haec et quaecumque
similia tunc legebantur, qualia dicit Artemidorus Oneirocrit. iv. 63
citatus a Meinekio Anal Alex. p. 258 Εἰσὶ yàp xai παρὰ Avkó-
φρονι ἐν τῇ ᾿Αλεξάνδρᾳ καὶ παρὰ Ἡρακλείδῃ τῷ Ποντικῷ ἐν rais Λέσχαις,
καὶ παρὰ Παρθενίῳ ἐν 'EXeyeíats, καὶ παρὰ ἄλλοις πολλοῖς ἱστορίαι ξέναι καὶ
ἄτριπτοι, cuius generis inter Romanos Cinna Smyrnam ediderat librum
obscurum adeo ut el nonnulli etus aetatis grammatici in eum scripserint
magnamque ex eius enarratione sint gloriam consecutt (Philargyr. ad
Ecl. ix. 35), iam innotuisse Ouidio reor cum * Metamorphoses scribebat.
Id opus Roma exiens inperfectum reliquerat, atque 2256 sua posuerat
maesíus im igne manu (Trist. i. 7. 16), postea tamen conperto non
esse penitus sublatum sed extare pluribus scriptum exemplis (ib. 23,
24), ipse seruatum uoluit praeposuitque sex illos uersus (Trist. i. 7.
35-40) Oria parente suo quicumque uolumina langis, His saltem uestra
deíur in urbe locus. Quoque magis faueas, non haec sunt edita ab illo,
Sed quasi de domini funere rapía σι, Quidquid in his igitur uiii rude
carmen habebit, Emendaturus, si licuisset, eram. His intexuerat prope
omnes fabulas quae in Ibide reperiuntur, unde non raro eisdem uerbis
eaedem in ambabus recurrunt. Has in Ibin transferens quam normam
adhibuerit, quid respiciens modo hoc adsumpserit, modo illud reiecerit,
difficilis est quaestio. Sed in uniuersum eas uidetur elegisse quae
miserrimum genus siue mortis siue tormenti haberent, unde multas
quibus hoc non inest praetermisit. Huiusmodi suppliciis abundabant
Graecorum tragoediae. Ael. V. H. iii, 29 Διογένης ὁ Σινωπεὺς συνεχῶς
ἐπέλεγεν ὑπὲρ ἑαυτοῦ, ὅτι τὰς ἐκ τῆς τραγωδίας ἀρὰς αὐτὸς ἐκπληροῖ καὶ ὑπομένει"
εἶναι γὰρ Ἰπλάνης ἄοικος πατρίδος ἐστερημένος Ilroxós δυσείμων βίον ἔχων
ἐφήμερον. Quarum etsi maxima pars periit, argumenta extant apud
Hyginum, cuius fabulae permultis locis Ibidi lucem offundunt. Le-
geratque Hyginus Ouidianam Ibin, ut ex Fab. 123 collegit Schmidtius:

* Certe quae res Ibin eadem Metamorphoses obscurat, crebrior usus patronymicorum.
Sed et papponymicis atque etiam mammonymicis taedium uitauit: de qua re uide
Meinek. Anal. Alex. pp. 7o, 71 * Omnino satis frequens est papponymicorum usus.
Ita Perseus apud Ouidium Metam. iv. 771 a proauo uocatur Agenorides. De Protesilao
Phylacide idem adnotauit Hemsterhusius ad Lucian. p. 426. Atque ipsum illud
Αἰακίδης de Aiace usurpatum attulit grammaticus Crameri Anecd. iv. p. 326, 25. Cf.
Suidas s, v. ᾿Αλκείδης. Nec desunt mammonymicorum exempla, ex quo genere est
Δητοίδης de Aesculapio dictum ab Hesiodo Fragm. ed. Marckscheff. CI. p. 317

πατὴρ δ᾽ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
Χώσατ᾽ ἀπ’ Οὐλύμπου δὲ βαλὼν iip ad κεραυνῷ
Ἔκτανε Λητοΐδην, φίλον σὺν θυμὸν ὀρίνων.
In quibus praeter φίλον nil corruptum."

xliv PROLEGOMENA.

ibi enim de Neoptolemo dicens adicit euius ossa. per fines Ambraciae
sparsa sunt, quae es! in Epiri regionibus, cf. Ib. 303, 4.

V.

Ventum est ad distributionem fabularum. Hic non unam semper
rationem secutus est Ouidius, sed cum ea quam prae caeteris amauit,
etiam alias coniunxit, Potissimum tamen id elaborauit, (i.) w/ simul
commemorare! eodem supplicio affectos, Et hic multo maximus numerus
est Recenseantur.

(1) Caecati.

Phoenix, Oedipus, Tiresias, Phineus, Polymestor, Polyphe-

mus, Phinidae, Thamyras, Demodocus (259-274).
(2) Aquis mersi.

Ceyx, Ulixes (275-278). His post addidit Leandrum, Comi-
cum, Palinurum (589-594). Nam Graios ab Ilio reuer-
tentes et Aiacem Oilei, quamquam naufragio perierunt,
aliter induxit, tamquam scopulis laceratos uel igni pariter
atque aqua exstinctos.

(3) Cinere uel harena hausti.

Sardanapalus, Ammonis templi uiolatores, occisi a Dareo II.

(311-316).

(4) Proditione caesi.
Hermias, Alexander Pheraeus, Aleuas Larisaeus (319-324).

(5) Equis raptati. 1
Eurydamas, Hector, Limones adulter (331—336).

(6) Qui scopulis fixi uel icti fulmine in mari perierunt.

Grai ab Ilio, Aiax Oilei f. (339-342).

(1) Insani.

Aiax Telamonis f., Lycurgus, Hercules, Athamas, Orestes,
Alcmaeon (343-348).

(8) Qui propter mulieres supplicia passi sunt (349—372).
a. À coniugibus adulteris. Diomedes, uir Locridos, Amphia-
raus, Agamemnon, Aegypti filii (349—356).
ὁ. Propter incestum.
(a) Sororum. Caunus, Macareus (357, 8).
(8) Filiarum. — Thyestes, Cinyras, Epopeus (359, 360).
c. A filiabus proditi amantibus inimicos.
Pterelas, Nisus, Tarquinius (361—364).
d. Caesi propter sponsam quam cursu contendentes petebant.
Proci Hippodamiae, Atalantes, cumque his Oenomaus et
Myrtilus (365-372).

(9) Qui homines tamquam uictimae perierunt.

Caesi a Minotauro, in Patrocli funere, a Sphinge, in templo
Bistoniae Mineruae, a Diomedis equis, a "Therodomantis
leonibus, in sacrificio Dianae Tauricae (373-384).

(το) Circa Ulixen qui perierunt.

Ad Scyllam et Carybdin, a Polyphemo, a Laestrygonibus,
proci Penelopes (385-388, 391, 2).

PROLEGOMENA. xlv

(11) Caesi ab Hercule.
Antaeus, Busiris, Diomedes, Nessus, Eurytion (393-4,
399—404).
His praemisit qui earundem fabularum in orbe partes habent,
interfectos ab Antaeo, Lemnios a coniugibus necatos,
! Thrasium (395-398).
(12) Caesi a Theseo.
Corynetes, Sinis, Sciron, Polypemon, Minotaurus, Pityo-
camptes, Cercyon (405-412).
(13) Propter inopiam uel famem pessum dati.
(a) Achaemenides, Irus (415-418).
(2) Quorum fames modum et fas excessit.
Erysichthon, Tydeus, Thyestes, Lycaon (425-432).
(c) Qui famem aliorum comesi expleuerunt.
Pelops, Telei puer (433, 4).
His adiunxit propter membra discerpta Absyrtum
(435, 6).
(14) Aere cocti.
Perillus, Phalaris, Pelias (437—442).
(15) Terra hausti.
Curtius, Sparti (443-446).
(16) Diris deuoti.
Menelaus ab Euphorbo, Ibis uolucris a Callimacho (447-
450).
(17) Cultris caesi.
Osiris, Galli, Attis (451-6). His subnexuit uiolatores
Magnae Matris, Hippomenem et Atalantam (457, 8).
(18) Arca inclusi et in mare proiecti.
Perseus, Tennes (463, 4).
(19) Fulminati.
Capaneus, Aesculapius, Semele, Iasion, Phaethon, Salmo-
neus, Lycaonis filius, Macedon (469-476).
(20) Laniati canibus.
Trasus, Actaeon, Linus (477—480). Post adiunxit Euripi-
dem (595, 6).
(21) Anguium morsu perculsi.
Eurydice, Archemorus, Laocoon (481-484). Prius dixerat
de Philocteta (253, 4) et Eurylocho (287, 8).
(22) Praecipitati.
Elpenor (485, 6), Lichas, Cleombrotus, Aegeus, Astyanax,
Ino, Perdix, Lindiae (491—500). Prius dixerat de Eche-
cratide (285, 6). ^ Lichae subnexuit Thiodamanta et
Cacum pariter ab Hercule caesos propter inhumanitatem
(487—490).
(23) Caesi a feris.
(a) Leonibus.
Phalaecus (Apesantus?) (50r, 2).
(P) Apris.
Ancaeus, Adonis, Idmon, Thoas (?), Attis (503-508).

xlvi PROLEGOMENA.

(24) Qui in fluuios se praecipitarunt.
Euenus, Tiberinus (513, 514).
(25) Qui scriptis exitium sibi pepererunt.
Callisthenes, Archilochus, scriptor carminis in Athenienses,
Timocreon (?) (519-526).
(26) Quibus membra mutilata sunt.
Pentheus, Dirce, Philomela (533-538). His post adiunxit
Mamertam (547), Orphea (600).
(27) In saxa uersi.
Niobe, Battus (585, 6), et ante hos a Medusa interfecti (553).
(28) Qui igne membris inplicito combusti sunt.
Meleager, Creusa, Hercules (601-606).
(29) Qui noctu perierunt.
Dolon, Rhesus (627—630), Ramnes cum suis (631, 2).
(11.) Alterum genus est eorum qur eiusdem nominis fuerunt.
Pyrrhi (301-8), Aiaces (341-344), Hippomenes uir Ata-
lantae, Hippomenes Limones adulter (457—460), Glauci
tres (555-558).
(iii.) Tertium, eorum qui eiusdem familiae fuerunt. |
'Thessalus, Eurylochus (285-288); Philippus, Alexander
(295-298); Hippodamia, Oenomaus (365-368); Antaeus,
Busiris (395, 399); Amphion, Niobe, cum filiis filiabusque
14 (581-584); Icarus, Erigone (611—614). |
Sed ex his Hippodamia cum Oenomao, Antaeus cum
Busiride, denique Icarus cum Erigona etiam primae classi
adsignantur, tamquam eodem mortis genere adfecti.
Restant historiae quarum inter se conexum uix certo explices. Nam
interdum nullo uinculo cohaerent nisi quod unius fabulae pars sunt:-
sic coniunguntur Philoctetes, Telephus (253-256), qui ambo in
Cypriis legebantur (Kinkel Ep. Graec. Fragm. pp. 18, 19); Vlysses et
Anticlus (567-570), quos uidetur simul commemorasse ex Odyssia
(Od. xi. 134, iv. 285-289), quamquam ibi nec Vlysses a Telegono
occisus, nec Anticlus periisse traditur; Crotopus et Argiui quos Poena.
occidit (573-576), quorum mentionem fecerat Callimachus (fr. 315,
fortasse in Ibide), et fecisse uidetur Antimachus in Thebaide, si quidem
inde in suum epos transtulit fabulam Statius Theb. I. 570 sqq.; 'Thio-
damas et Cacus (486—490) quos ob inhumanitatem interfecit Hercules;
617—624 ad Vlyssem omnes referuntur, nisi quod interiecta est ignota
fabula Aethali. Ex reliquis sunt quarum nexum in Commentario
expedire conatus sum; multo tamen plures eiusmodi sunt ut obscu-
riore filo copulatae ordinem aut nullum aut certe latentem sequantur.
Sed in uniuersum mortes generatim non ordinauit ante ἃ. 331, nec
post 508. Contra intra hos terminos secuntur ordine distributo ac
paene certo, nisi quod quattuor fabulis de Vlysse addita est post
tertiam poena quam de Acerranis Hannibal exegit (389—390) ; post
mutilatos Osirin, Gallos, Attin, Hippomenes Atalantae uir et eiusdem
nominis adulter Limones, tum et Cassandreus commemorantur (459--
462); post Perseum et Tennen arca inclusos, nescio quam ob
causam Theudotus ad aram Phoebi mactatus, et Abderitarum κάθαρμα

PROLEGOMENA. xlvii

iuncti sunt; denique post Elpenorem nimio uino delapsum
opes et Cacus cum Licha pariter ab Hercule caesi, quamuis alia
orte, inlati sunt.
Notabilis est in Ouidiana Ibide bis terue repetita de eisdem fabula,
meque ea Scholiastas fefellit. Nec quicquam totiens elaborarunt quam
mt repetitorum nominum rationes inuenirent. Nam bis induxit Pro-
metheum (291, 543): bis Lycaonem (327, 431): bis Limonen, (337)
ubi adulteri poenam narrat, (459) ubi ipsius Limones: bis Herculem
οἱ Oresten, ob insaniam (347, 8), mortes (605, 527); bis Attin (455,
507), Astyanacta (496, 564), Adonin (503, 565); ter Vlyssen, propter
naufragium (271), mortem ex Telegono (567), periculum ex Euryclia
(623); bis Danaides (177, 356), bis Canacen (357, 562), Myrrham
360, 566), Polyphemum ds 387), hic Vlyssis socios comedentem,
ilic ab Vlysse excaecatum. Rursus post commemoratum Tydei
facinus (428), Menalippum, in quem hic saeuiit, induxit (515); post
.Polymestorem ab Hecuba lumine orbatum (267), Polydorum quem
hic interfecit (579); post Atalantae procos (371), ipsam Atalanten
in leonem conuersam (457); post Eurydicen angue absumptam (482),
Orphea a Strymoniis matribus dilaniatum (600).

Hic subicienda est mortium series quibus szzgu/7 perierunt.

(3o) Lapsus ex equo per aerem. Bellerophon ia 51; 8).

(31) Castratio. Vranus (273).

(32) ES per equos in diuersum. Mettius Suffetius (279,
280).

(33) Tormentum ex resectis palpebris et insomnia. Regulus
(281).

(34) Ad aras interfectio. Priamus (284). Ad aras etiam hi peri-
erunt, Theodotus (466) et Aethalos (622): sed ille sacrifi-
catus, hic, ut uidetur, telis obrutus.

(35) Mors ex calida aqua. Minos (289).

(36) Exitium ex παιδικοῖς. Philippus uel Archelaus (297).

(37) In puteum coniectio. Acerrani (389) | Eadem aut certe
similis mors Milonis (325, 6).

38) Post uulnera ingesta humo sepultura. Cassandreus (461).

E Lapidatio. Deuoti Abderitanis (468).

(40) Ruina domus. Scopas (512).

ἫΝ Cerebrum exsuctum. — Menalippus (515).

In cauea inclusio. Callisthenes (519).

43) Mors ex prima nocte coniugii. Eupolis cum uxore (529).

44) Oculi apibus confixi. Vates Achaeus (541).

45) Pellis detractio. Marsyas (551).

46) In melle submersio. Glaucus (558).

47) Piscis aculeus. Vlysses (568).

48) In mortario contusio. Anaxarchus (572).

(49) Ictus disci. Hyacinthus (588).

(50) In arborem compressio. Milo Crotoniata (609).

(51) In aede occlusio. Pausanias (616).

(52) Corpus semicrematum. — Alcibiades (633).

Praeterea multos induxit separatim, qui in aliquo genere cum

xlviii PROLEGOMENA.

aliis commemorandi erant: e.g. Philocteten, Telephum (253-256); 9
Bellerophontem (257) Thessalum (285) Echecratiden (293) Glaucum
(556) praecipitatos; Eurylochum (287) Oresten (527) anguibus?
morsos; Alexandrum (299) Pyrrhum (307) Socratem (559) uenenatos;
Achaeum (299), Syracosium poetam (549) suspensos; Pyrrhum, Dei-—
damian (303-307), Lycophrona (531), Amphiona cum filiis et filiabus
(581-584), Remum (635) missilibus interfectos; Leuconem (309), qu
iis adnumerandus erat qui per adulteram coniugem ceciderunt ;
Sicyonium (317), scriptorem carminis quo Athenae laesae (523)
fame absumptos; Lycaona (327) fulminatum, Mithridaten (329)
destitutum ; Limonen (459) Glaucum (555) ab equo morsos ; Cor-
cyraeos ab externis caesos (510); Brotean (517) Empedoclem (597)
in ignem sese conicientes; Battum (540) exulem in longinquas terras
actum ; Anticlum (570) fauce constrictum ; in lapidem conuersos,
Cephenas (553), Nioben (585), Battum (586); Haemona et Macare
(561, 2) interfectores sui; Argiuos (575) et Thebanos (378) hos a
Sphinge, illos a Poena absumptos; Hippolytum uisa belua deiectum
curru ac laceratum (577).

Huiusmodi supplicia quotiens perlego, subit animum recordatio
poenarum, quas Mithrae sacris initiati patiebantur ; de quibus Suidas
s. Ὁ. Mífpas. Οὐκ ἂν οὖν εἰς αὐτὸν δυνήσαιτό τις τελεσθῆναι, εἰ μὴ διά τινων
βαθμῶν παρελθὼν τῶν κολάσεων δείξει ἑαυτὸν ὅσιον καὶ ἀπαθῆ. Ad quem
locum Bernhardyus ex Nonni Comm. in Greg. Nazianz. p. 130 haec
attulit βαθμοὶ δέ εἰσι κολάσεων τὸν μὲν ἀριθμὸν ὀγδοήκοντα, ἔχοντες δὲ ὑπό
βασιν καὶ ἀνάβασιν κολάζονται γὰρ πρῶτον τὰς ἐλαφροτέρας, εἶτα τὰς
δραστικωτέρας" καὶ εἶθ᾽ οὕτω μετὰ τὸ παρελθεῖν διὰ πασῶν τῶν κολάσεων, τότε
τελεῖται ὁ τελούμενος. αἱ δὲ κολάσεις εἰσὶ τὸ διὰ πυρὸς παρελθεῖν, τὸ διὰ
κρύους, διὰ πείνης καὶ δίψης, διὰ ὁδοιπορίας πολλῆς, καὶ ἁπλῶς διὰ πασῶν τῶν
τοιούτων. Cf. eiusdem Nonni ad Greg. Naz. Orat. i. ὃ 47 Migne et ad
Orat. in Sanct. Lumina $ 9, p. 1072 Migne. Ipse Gregorius haec
habet Orat. iv. 109 Migne τὰς ἐν Μίθρου βασάνους καὶ καύσεις ἐνδίκους τὰς
μυστικάς, ἴθ. 123 εἵλκετο διὰ πλατειῶν, ὠθεῖτο καθ᾽ ὑπονόμων τῶν τριχῶ
εἵλκετο, οὔκ ἐστιν ὅτου μὴ μέρους τοῦ σώματος, μιγνυμένης τῇ αἰκίᾳ τῆς ὕβρεως,
παρὰ τῶν ἀξίως ἐν Μίθρου ταῦτα κολαζομένων (fortasse παρὰ τὸν---κολαζό-
μενον). Quae mirum quantum congruunt eis quae Ouidius commemo
rauit; nam et ignem et frigus et famem et sitim et longa exilia et
tractus per terram corporum, et deiectus in puteos uel cloacas, et tor-
menta omnis generis frequentauit.

VI.

Sed redeo ad Aegyptum, unde in fine cap. iii digressus eram. Nam
in hoc quoque Callimachum Ouidius secutus uidetur, quod in Ibide
aut Aegyptium traduxit aut quaedam saltem intulit quae ad Aegypti
orum morem ac ritus pertinerent.

i. Εἰ ne non fultum nuda tellure iaceret
Molle super silices inposuere caput.

PROLEGOMENA. xlix

- Moris erat sacerdotum humi dormire, capite in axem ligneum uel
ioris aliquid materiae innixo (Wilk. i. p. 136). Hoc ad inimicum
uum Ouidius sic transtulit ut Eumenides faceret infantis caput in saxo
fulcientes.

ii. Obseruabant Aegyptii diligentissime genituras, quo quisque die,
.qua hora in lucem editus fuisset. Herod.ii.82. At in Ibide nihil
insignius istis 209 sqq.

Natus es infelix—ita di uoluere—nec ulla
Commoda nascenti stella leuisue fuit.
Non Venus illuxit, non illa Iupiter hora,
Lunaque non apto solque fuere loco.
Nec satis utiliter positos tibi praebuit ignes
Quem peperit magno lucida Maia Ioui.
Te fera, nec quicquam placidum spondentia Martis
Sidera presserunt, falciferique senis.
Lux quoque natalis, ne quid nisi triste uideres,
Turpis et inductis nubibus atra fuit.
Dies etiam tamquam prosperos aut improsperos notabant (Renouf
Religion of Ancient Egypt p. 157): cf. Ib. 219, 220. Aderantque
nascenti cuiuis deae quaedam fata praefinientes (Renouf p. 161), sicut
nascentem Ibin suscipiunt Eumenides, infelicemque praesignant, con-
firmante Clotho quae in fatis posuerunt et rata faciente.

jii, At tibi calcasti qui me, uiolente, iacentem.

Saepius in sculpturis Aegyptiorum hoc recurrit, ut uictor in hostium
prostratorum collo pedem inponat, quibus tamquam ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν
utatur. (Wilkinson iii. p. 403 ubi tabula picta huius rei imaginem
fert.)*

iv. In loca ab Elysiis diuersa fugabere campis.

Quasque tenet sedes noxia turba, coles.

Elysiorum camporum rarior mentio apud antiquos, neque hic, ut
uidetur, prouentura, nisi singulare quid subesset. Respexit credo
Aegyptiorum sacra; nam et his A4arz siue A4a/u imaginem quandam
Elysiorum camporum referebat. In hoc agro segetem colere defuncti
uita credebantur; circumdatumque habuit sibi murum ex ferro, in
quo multae portae; perfluebat autem amnis diductus multifariam.
Sed et Apuleius ubi sacris suis initiato Isin conloquentem inducit,
Elysios campos commemorauit xi. 6 Vzues aufem beatus, utues in. mea
dulela gloriosus, εἰ cum spatium saeculi tui permensus ad inferos demearis,
(br quoque zn ipso sublerraneo semirofundo me, quam uides Acherontis
Venebris. infer lucentem. Stygiisque penetralibus regnantem, campos Elysios
aincolens ipse tibi propitiam frequens adorabis.

v. In Ibide zórae inducuntur tamquam uiuae et uiuorum affectus
retinentes. Nam et Ibidis zoxza z:/e modis lacerabitur wmóra, et
poetae umbra non mores solum oderit inimici, sed et uultus in-
sequetur, et /eude/ in ora gelidas manus. Apud Aegyptios singulis
umbris sua persona et materies (Renouf p. 153); mortuorum laruae

* Records of the Past iv. p. 80 “1 give thee all the lands, -all the foreign countries,
the barbarians collected under E two sandals, for ever."

E
m

I PROLEGOMENA.

uiuos insectantur, uelut in papyro Leidensi queritur maritus quod
defuncta coniunx malis modis adhuc se uexet (Ren. p. 154). 4

vi. Eodem refero quod in historiis Ibidis totiens narrantur incesti
amores. Nam ut frater sororem duceret, parens cum liberis concum-
beret, et quae alia huiusmodi sunt, usitatum Aegyptiis, inter alios rarius
fuit. Consecrauerant incestum Aegyptiorum flagitiosae fabulae, prae-
cipue de Iside sorore ac coniuge Osiridis. Sed et aliae historiae quas
in Ibide ac Tristibus repetiuit Ouidius huc referri poterant. Velut illa
de Telephi hasta eadem uulnerante Achillem ac sanante similem sui
inter Aegyptios habuit; nam in libro Mortuorum c. cxii Anubis Hori
uulneratum oculum fouet quem prius ipse confoderat (Renouf p. 114);
quam fabulam aliter tradit Plutarchus de Is. et Osir. 55 λέγουσιν ὅτι
τοῦ "Opov νῦν μὲν ἐπάταξε, νῦν δ᾽ ἐξελὼν κατέπιεν ὁ Τυφὼν τὸν ὀφθαλμόν,
ut huc spectare potuerit narratio de Tydeo Melanippi cerebrum sugente,
quam bis in Ibide induxit.

vii. Denique supplicia Inferorum, qualia Ibidi Ouidius inprecatur,
nusquam maiore apparatu nec longiore serie explicabantur quam in.
Aegyptiorum sculpturis. Talia "Thebarum exhibent subterraneae
cauernae (Syringas uocabant), praecipue uero sepulcrum Sethi L* Et
confluentibus in Romam in dies tot populis, quis miretur haec, ut
cetera Orientis, in notitiam peruenisse Romanorum? Caligula certe
imperante parabatur ef in noctem spectaculum, quo argumenta Inferoru
per Aegyplios ef. Aefhiopas explicarentur (Suet. Calig. 57); unde non
sine causa Renanus colligit huiusmodi spectacula moris ac saeculi
fuisse.

VII.

Ouidianae Ibidis apud ueteres rarissima mentio. Duos tantum locos
ex ea citat Eutyches, uu. r1, 12 in Arte ii. 7 ubi de uerbo re/egare
loquens allatis Vergilio et Lucano haec addit p. 475 Keil Ouwzdrus à
Jide participium ponit. Ille relegatum gelidas Aquilonis ad oras (gelidos
—or us codd. Ouidii) /Von sini exilio delitutsse suo (meo codd. Ouidii) et
u. 503 in Art. ii. 15 /e/o Ze/as. Quidtus in Jbide Quique Lycurgiden letaui
εἰ arbore natum. Ytaque legebatur Ibis saeculo post Chr. sexto, si quide
Eutyches Prisciani discipulus fuit, id quod ipse testatur Art. i. 8. p. 456
Keil, et Ouidii opus habebatur. Sed non desunt quae innotuisse ea
significent eis qui a poetae saeculo non longe aberant. Velut Hyginus
ex Ibidis ἃ. 304 uidetur sumpsisse ista Fab. 123 Cuius ossa per fines:
Amábraciae sparsa. sunt, quae est in Epiri regionibus, unde uerba Ouidii
ad Neoptolemum referenda esse constat Rursus Fab. 247 quae de
'Thasio canibus interfecto tradit Hyginus ex Ib. 478 mutuari poterat.
Sed in uniuersum tanta inter Hyginum et Ibin ac Metamorphoses in-
tercedit cognatio, quanta inter amicos futura erat; nam famiarissimus
Aic fui! Ouidio poetae (Suet. Gramm. 20), et easdem res tractauit.
Vnde in Commentario, quotiens licuit, Ouidii uerba ex Hyginianis

* Renan L'Antéchrist p. 170.

PROLEGOMENA. li

tissimum fabulis inlustraui, quamquam in Hyginum Ibin scriptam
i non credo.*
— Apud Velleium duo inueni cum Ibide communia, ii. 60 zmu:diosae
fortunae Caesaris quod cum Ib. 122 or/umae facies inuidiosa (uae
- compares, ii. 64 47 /ribunus Cannutrus cantina rabie lacerabat Antonium,
€f. Ib. 229 Gwu//uraque inbuerant infantia lacte canino . . . Perlbibit inde
suae rabrem nutricis alumnus Latrat et in fofo uerba canina foro. Nec
longe ab Ouidianis πές femina nec uir uf Attrs (455) recedunt uerba Val.
Maximi vii. 7. 6 Genucium ampulatrs sui zpstus sponte genitalibus corporzs
E neque utrorum meque mulierum numero haberi debere, In
artialis epigrammatis tres locos t Zingerlius notauit qui ad Ibin pro-
pius accederent, xi. 84. 4 Cum furi? ad PArygios enthea turba modos,
cf. Ib. 454 Znci/a/ ad Phrygios μία membra modos ; xi. 82. 3, 4 Paene
imiaíus obi! saeuis Elpenora fatis Praeceps per longos dum ruit usque
gradus, cf. Ib. 485 JVeue gradus adeas Elpenore cautius alfos ; viii. 50. 3
Qua bonus accubut! genitor cum plebe deorum .Et licuit Faunis poscere
uia louem, cf. Ib. 81 Vos quoque plebs superum fauni δα για
laresque. Quibus notabilius unum ipse deprendi x. 5, quod epi-
gramma in maledicum poetam scriptum et ex Ouidiana Ibide paene
omne conflatum est. Cf. 3 Zrre/ per urbes pontis exul ef cliui, Ib. 113
JExul, inops erres altenaque. limina. lustres , 4 Interque raucos ultimus
rogatores Oret caninas panis inprobi buccas, Ib. x14 Exziguumque petas
ore iremeníe cibum, 417 Qualis era! nec. mon. foríuna. binominis. Iri,
Quique tenent pontem, qui fibi mator erit ; 8 Vocet beatos clamttetque feltces
Orciniana qui feruntur in sponda, Ib. 123 Causaque non desit, desit tibi
copra moríis, Opatam fugiat uiia coacía necem ; Xo Af cum supremae
fila uenerint horae Diesque. tardus, sentiat canum. litem Abigatque moto
moxias aues panno, Yb. 161 Zis uiuus furiis agttabere, mortuus isdem E
Üreutor poena μία futura fua est. [ες fibi continget funus lacrimaeque
tuorum ... Vnguibus et rostro lardus trahet ilia uultur Et scindent auidi
perfida corda canes. Denique uu. 13-17 ZVec finantur moríe simplices
poenae, Sed modo seueri secfus Aeact loris, Nunc. inquiet monte Sisyphi
pressus, INunc. inter undas garruli senis. siccus, Delassef. omnes fabulas
poetarum contraxit ex Ib. 195 ZVec moris poenas mors altera fintet huius
et 175-194 SesypAus est illic κιτιλ.

Saluagnius etiam ex Pacati Panegyrico Theodosii locum citauit
quem ex Ibide ductum opinatus sit c. 42 ZVisz uero /u fuum, uenerabilis
Grafíane, carntficem. furits comitatus. ultricibus. obsidebas ef irata ac
(add. Behrensius) mmax wumóra ob os erus oculosque fumantes infernis
ignibus laedas e! crepitantia ἰογίο angue flagra quatrebas οἵ. Ib.
157—160 Denigue quidquid ages, ante os oculosque uolabo, Ef querar, εἰ
mulla sede quieíus eris. — Verbera saeua dabunt sonitum, nexaeque colubris
Conscia fumabunt semper ad ora faces, et 183-186 Hic fibi de Furüis
scimde! latus una flagello, V4 sceleris numeros. confieare fut. Altera
Taürlareis secos. dabit anguibus artus. — Tertia fumantes incoquet igne

* Locutiones in Ibide sunt non paucae quae Profertium sapiant, quod notauit Post-
gatus in Excerptis Propertianis : uelocem. fuellam Prop. i. 1. 15, de tribus una soror iii,
5. 18, longinquis piscibus iii. 7. 8, pondus habere ib. 44, carmen inerme iv. 6. 32.

'T Martial's Ovid-Studien pp. tr, 31, 32.

d 2

lii PROLEGOMENA.

genas. Ex Ibide etiam credo sumpsisse Boetium ea quae leguntur de.
Cons. Philosoph. ii. 6 Cwm berum quendam uirum supplicus se.
Iyrannus adacturum putaret ul aduersus se facíae conturationts conscios
proderet, linguam ille momordit atque abscidit, οἱ in os lyranni saeutentis.
aliecil ... . Busiridem. accepimus, necare hospites. solitum, αὖ Hercule
Aospife fuisse macíatum. Regulus. plures. Poenorum. bello. captos. in
uincula coniecerat, sed mox ipse utctorum catenis manus praebuit, Nam
non solum Anaxarchus Busiris Regulus quos hic commemorat in
Ibide locum habent (571, 399, 281) sed in una Ibide, quantum scio,
cum Busiride Regulus in exemplum adsumitur. Quod non cadit in
Claudianum ; qui si in Ruf. i. 252 sqq. Sinin Scirona Phalarin
Diomedem Busirin coniunxit, in Eutrop. i. 160 sqq. Thrasium Busirin
Perillum Phalarin, potuit hos quidem in Ibide omnes legere, potuit
etiam in Tristibus uel Arte Amatoria.

Alucinari fortasse uidebor, sed tamen non omittam locum Procopii
quo Ouidianae Ibidis recordari potuit. Nam de "Theodato, rege
Gothorum, quem deposito regno fugientem inimicus occidit, haec
narrat de bell. Goth. i. 11 Kai αὐτὸν ἐν ὁδῷ ἔτι πορευόμενον καταλαμβάνει"
ἐς ἔδαφός τε ὕπτιον κατακλίνας ὥσπερ ἱερεῖόν τι ἔθυσεν. αὕτη τε Θεοδάτῳ
καταστροφὴ τοῦ τε βίου καὶ τῆς ἡγεμονίας τρίτον ἐχούσης ἔτος éyévero, Quae
sane cum Ouidianis illis

Victima uel Phoebo sacras macteris ad aras,
Quam tulit a saeuo Theudotus hoste necem.
nescio quid habent congruentiae, ita tamen ut Ibidis uersus de
Theodato illo scribi non potuerint. Nec quemquam fugiet qui Ibin
norit quoties Gothorum annalibus hae historiae repraesententur. Vide
me ad Ib. 634. Quo potius tempore, non Vlpiani, quod uidetur in-
nuere Desselius ad uersum istum Quwodgue ferunt Brotean fecisse cupidine.
moríis tamquam ex Alciato,* Ibin scriptam fuisse ut suspicetur auctor
sum ei qui Hyginum eam citasse, Martialem legisse atque imitatum esse
persuasum non habuerit, neque intellexerit ut Eutychen, sic Politia-
num Leopardum Sanctium, sic Heinsium Bentleiumque, sic Niebuhrium
ac Merkelium pro uera atque Ouidiana habuisse. |

Post Eutychen, quem cum Serüio Donato Prisciano inter gram-
maticos commemorat scriptor hexametrorum editus cum Alcuino ap.
Migne T. ii. p. 844, unum repperi qui Ibin uideatur legisse eum qui |
hexametros scripsit ap. Hagenum (Carm. Ined. Medii Aeui p. 133),
siue Alcuinus, siue alius quis fuit. Hic enim dicit Quis /am Crznyphiae
mentis fuil atque malignae δ quod nisi ex Ib. 222 uix explices. Lege-
batur tamen et interpretes habebat: inter quos erat g/ossa/or zm bim.
cuius mentionem fecit Conradus de Mure s. u. Zacooz. Idem Conradus
in indice operum Ouidii quem duplicem exhibet s. u. Ou/rus Ibin bis.
nouissimam facit. Eo magis admireris quod in lyrico carmine ap.
Hagenum Carm. Ined. p. 208 ubi recensentur scripta Ouidii, Ibidis:

* Verba Alciati haec sunt Parerg. Iur. iv. 4 Arbitror aliquem eius temporis studiosum
Luciani exemplo hominis memoriae illudentem, Ouidiano carmini in Ibin inseruisse illud
distichon: Quodque ferunt Proteum fecisse cupidine mortis Des tua succensae membra.

cremanda pyrae. Seu si quis synaeresin in Proteo reformidat, Protea quodque ferunt;
fecisse etc.

PROLEGOMENA. liii

— nulla est mentio. Conicias idem quod in Nuce factum esse, ut
omissum carmen. tamquam leuius fuerit, mox separatim scriptum:
— certe in antiquissimo codice Galeano saec. xii sic seorsim legitur. Cf.
- quae de Nuce scripsit Behrensius Poet. Lat. Min. i. p. 88.

VIII.
De Codicibus Ibidis.

Codices Ibidis qui quidem mihi innotuerint ad unum omnes redeunt
archetypon. Omnes enim exhibent corrupta haec 256 zmerme potens
pro znermzs opem, 84 chori pro chao, o9 clarus pro calidus, 178 egisti
pro egz?/z, 321 a/ebas pro aleuas, 335 passa est, 359 TAestr, 521 Oresti
502 faphagee uel pesagee, 513 ebenus pro euemus, 549 Siracusto pro
Siracosio, 600 Orpheon uel Orphea pro OrfAeos. Praeterea post 130
duo uersus in omnibus interpolati sunt zzz z//a ds quae fe mihi
subirahel olim Finzet illa dies quae mihi farda ueni... Insederant car-
mini haec uitia ante finem saec. xii, quo tempore Galeanus (G) et
"Turonensis (T) descripti sunt. Sed non ab hoc archetypo deriuata
sunt excerpta Ibidis quae in Deflorationibus Gallicis et Britannicis
inueni, Nam hae habent r09 caZzdus non carus, 43 semper dum uita
non donec mihi uiia, iaziges non :afides Atrebatensis, unde apparet
extitisse aliud idque minus uitiatum exemplar. Etenim c/arus in 109
non potest uerum esse, sequente c/ara in r10: neque uero ex cor-
rectore profectum est, cum non modo in Deflorationes omnes per-
uenerit, sed etiam in Vincentii Bellouacensis Speculo legatur. Sed
infelici casu factum est ut in Defloratione Parisina 15,155, saec. xii
uel xiiij, excerpta quae olim inerant Ibidis (ut ex scriptorum indice
praemisso colligitur) non iam supersint; quamquam non dubito eadem
fere quae in ceteris fuisse.

Sed et alius fons restat qui a nostris codicibus aliqua ex parte
discrepare uideatur. Extat in bibliotheca Bodleiana liber rarior,
Repertorium Vocabulorum Exquisitorum, *editum a doctissimo literarum
amatore Magistro Conrado turicensis ecclesie cantore et conpletus
anno domini x? ccrxxmr. In uigilia assumptionis beate marie uirginis
Indictione prima. In hoc libro continetur plurima pars historiarum
Ibidis, adiectis explicationibus ueris modo, modo falsis, ut ex scholi-
orum nostra editione elucebit. Hunc Conradum de Mure perbonis
codicibus usum esse sic intelligo. Solus habet rede pro redzmi 281
idque bis, quo modo ab antiquis uocabulum scriptum fuisse docet
Munro ad Lucret. i. 216, ἄγρα pro fe/£e 319, eschzmea 330, calliricesque
348, ezeneus 463, Venator frigta 508, euenus 513, aslacideque 5Y5, sfuto
pro Zrunco ib., So//icifusque pro Sollicifogue 559, felegonrus et feleogonus
pro /eff genus 561, Quemque memor sacris pro Quem memor a sacris
622, ceríague h. e. cre/aque 572; solus praeter T w/us pro quintus
293. Solus tamquam aliter lectum memorat in 488 dyzas. Sed et
in Scholiis non desunt quae altius uideantur repetita apud Conradum ;
uide quae disputaui in Diario Philol. Cantabrig. vii. 244—255, ex quibus

liv PROLEGOMENA.

unum hic citandum uidetur 311 zm/erem:/ puluere lenfus ager, ubi et
interemil et ager antiquitus tradita sunt, in nonnullis codd. zu/erzmz/ aer
uitiose leguntur. Quae cum satis integrum fontem declarent, omnia
in apparatu Critico edenda dusi quae Conradus tradiderit; pro quo
gratos lectores me habiturum confido, praesertim qui ea primus ex-
hibuerim. Sed dicendum est breuiter de aetate et aestimatione -
codicum nostrorum.

G. Olim Ga£anus 213, nunc O. 7. 7 in bibliotheca Collegii Sanctae
Trinitatis ap. Cantabrigienses. Post Bernardi Siluestris Megacosmum
et Microcosmum, et Probae Falconiae Centonem, habet Ibin cum
commentario usque a u. 253. Secuntur Senecae quaedam opuscula.
Scriptus est circa 1180 iudice H. O. Coxio, cui adstipulatus est West-
woodius, estque aut optimus aut cui solus T aequiperetur. Habet
peculiaria sibi haec 7 ZZwius, 16 uu, 24 non sinit, 30 Qua, 48 arma,

lorbe
65 feslo panique calendis, 14 ore, ΟἽ mea uota, o3 mortales, x20 E! pro
Qui, 123 dest! quoque, 126 desera! pro forqueaf, 129 moueo, 131, 2 om.
137 milia pabula, 139 Tecum bella geram, 159 colubre, 173 uocabere,
174 ?mpia, 191 credas, 198 /iquido marg. Iibrco, 204 mulliplicanda, 205
DuUantía

Tot ue tibi uenient misero, 210 leursue, 211 v/luxil, 229 lactenfia, 264
Clarus Apollinea sumptus, 26] postquam, 270 Telenus, 279 hie, 285 a
summa, 287 euriloco, 293 ethreclides, 296 uerbere! marg. uulneret, 308
matre dps 311 gratissima, 316 ossa, 325 roma, 329 amal/riacts,

345 driantt "de, 365 fastigia, 409 zn humum, 410 aspicias, 418 qui fibi,
431 Aere Perle tuo, 470 dextonesque, 416 prior, 486 ipse, 488 Zuutt,

sangwutne finxit
492 nomine fecil, 538 ante oculos, 552 frigit, 593 superabis, 606 Sic.
fua pestiferum corpora, 625 urscera, 629 recumbas marg. quzescas, 621
sisiphon marg. zszdtus, 644 sub pede.

Haec cum G aut solus aut cum uno alio, quod rarum, habeat
uidetur singularem locum uel potius speciem obtinere. Est sane
etiam in erratis suis prope unicus, nam ex suprascriptis sunt quae
per errorem inlata sunt. Vnde cum cura adhibendus est, et ubi mani-
festo uitia admisit ex aliis corrigendus. Quanti uero sit non ex Ibidis
tantum textu apparet, sed etiam ex Scholiis, quae minutissimis litteris
aequalis manus adscripsit. Codicem mihi transmittendum curarunt
uir eximius H. A. I. Munro et Robertus Sinker, custos bibliothecae.

T. Zuronensis 879, in Dorangii Catalogo p. 393. Continet inter
Ouidii scripta post Epist. ex Ponto Ibin, quam secuntur Metamor-
phoses. Scriptus uidetur circa 1200; nec credo uspiam extare
uenustiorem, nec si totum spectes, meliorem. Sed ut G, sic T hac-
tenus latuit: neque ego citatum eum a doctis memini. Scriptus est
in Gallia duabus columnis in paginam, tam exquisite ut inter pulcer-
rima monimenta sit eius saeculi: et quod admireris, ne minimas
quidem sordes contraxerit. Quam ob rem grates quas debeo maxi-
mas agere me profiteor lTuronensibus, qui codicem pretiosissimum
in Bodleianam mihi transmittendum curarunt.

Habet T solus ex nostris 76 ne/is, 125 deserat arlus. Spiritus, 142
Exanguis, 201 inhorreat, 211 effulsit, 275 tumidis tibi sit melior, 287

i PROLEGOMENA. lv

Juriomi, 293 wtclus, 334 indiufurna, post 338 caret disticho Denique
Sarmaticas—His precor, 366 Membraque, 385 rapax, 430 consternatt,
443 woramine, 412 Vf, 5ox propri. Saepius tamen cum P aut X,
nonnumquam cum Vat. conspirat contra G. His in locis plerumque
praetuli consensum plurium.

P. JPAWpprius1796,saec. xii uel xiv. Inter optimos est ut ex
512 apparet ubi Zeo/re?zdo propius ad uerum accedit quam /eo/epide X,
licoride 'T et plerorumque, 380 dees/ pro dee es/, τοὺ hominibusque quod
antiquitus traditum habeo pro usitatiore forma Onibus, 181 qui distat
summus αὖ imo, 193 Ze eri! e£ ubi cum GX consentit contra T ZZ
el erit, 259 /repidumque ubi cum T consentit contra /repidusque reli-
quorum, 391 Sex ul, X Sexus ut, E! uelut GT, Sex bis ut Ouidius,
559 ani/? solus recte, az7o 'TX, uelut! G. Primus Cheltoniae contuli.

X. Parisinus 1994. Saec. xiii Contuli Parisiis.

His quattuor codicibus et Conradi excerptis Ibidis textus maxime
nititur, sed ita ut primus locus detur Galeano, secundus Turonensi.
Praeterea subsidio fuerunt

V. Vindobonensis 885, saec. xii. Hunc Merkelius, ex collatione
Mauritii Hauptii exhibuit in ed. 1837. Ipsum non uidi, usus tamen
sum apographo quod rogatu meo exscribendum curauit losephus
Hauptius, custos Bibliothecae Palatinae Vindobonensis. Hunc Mer-
kelius solum non interpolatum optimumque ex suis habuit: nostris
quattuor GTPX inferiorem habeo.

Vat. Vafhícanus 1602 circa finem scriptus saec. xiv, ut rogatus a
me Studemundus iudicauit. Habet propria sui quaedam, quae ex
bono codice per casum aliquem in non bonum peruenerunt 310 2Ζα7ι
ex fias/, 390 Dis acío si modo /zs ex 391 superfuit, 418 Quique tenet,
512 leo írepido, 559 απο quod ad aw/ proxime accedit. Contuli
Romae.

M. JMunensis. Membran. saec. xv. Bibliothecae Publicae, ubi
contuli. Cui simillimus est, quamuis aetate antecellat,

H. .olkhamicus. Bibliothecae Comitis de Leycestria in agro Nor-
folciensi. Saec. xii. Eum ad me humanissime transmisit Alexander
Napier, custos bibliothecae.

Hi duo HM adeo inter se consentiunt ut ex communi fonte deriuati
uideantur.

Parm. Parmensis HH. x. 27, saec. xv chartaceus. Continet Ib.
1-372.

F. Francofuríanus in Bibliotheca publica. Heinsio iudice ap.
Merkel. Trist. Praef. p. xxxi scriptus est circa finem saec. xii, recen- .
tioribus et Riesio uisus est saec. xiv uel xv. *Interpolationis haud
immunem!" dicit Merkelius p. xxxii, qui eo usus est et in Trist. et Ibide.
Contuli Francofurti; de nonnullis de quibus ambigebam postea rescripsit
ad me Riesius, qui et ipse eum adhibuerat in ed. Ouidii Tauchnitiana.

Praeter hos in usu mihi fuerunt Canonicianus 20, Phillippici duo
3360, 23620, Musei Britannici tres Harl. 2538, 11972, Sloan. 777,
Laurentiani xxxiii. 31, xxxvi. 34 quos contulit meo rogatu Nicolas
d'Anziani, Vaticani Reg. 1801, Pal. 1709 qui solus annum testatur
quo scriptus est 1494, sub Pontificatu Alexandri VI.

lvi PROLEGOMENA.

Postremo commemorandae sunt Deflorationes quae inter flores ex.
poetis Latinis excerptos Ouidii etiam nonnulla, in his Ibidis habent,
Duacensis 690, Atrebatensis 65, Parisina 17903 saec. xiii, Brit. Musei
18459, Bodleiana Canon. Patr. Lat. 43, Phillippicae 1813, 1827.

IX.
De Scholiis Ibidis.

Scholiorum Ibidis ad hoc usque tempus incerta tantum notitia fuit.
Nam editio Parisina a. 1573, in qua post carmen Zu. Ouidt Nasonis
in quendam quem. uocat Ibin. postremo nunc fandem. adtecfus. est. uetus
Inferpres nunquam antea in. lucem. missus,* pusillus liber doctos latuit,
quamquam iam anno 1564 Turnebus Aduers. ix. 25 ubi locos quosdam
Ibidis explicauit, 4/arz//£es reponens in ἃ. 319, haec addidit, quod e/
annotatum a uetere vnterpreíe fuerat, cutus scrinia alii interpretes compi-
larunt, el scripla εἰσὶ mendosa, unde lamen multa odorari poteramus, sup-
presserunt ; idemque ad u. 591 Comicus uf liquidis * hunc uersum. de
Menandro intelligil uetus interpres, ut altorum relatione cognoscimus (nam
Ulum interpretem. desideramus); Sed nec altera editio quae Parisiis
prodiit anno 1581, teste Saluagnio ad Vet. Interpr. p. 1 *fragmenta
lacera et mendosa' continens multis uidetur cognita fuisse, languentibus -
in Ouidio eruditorum studiis et ad alia, praecipue Graeca, conuersis. -
Anno demum 166: Dionysius Saluagnius Boessius editioni Ibidis
quam T secundam Lugduni protulit adiecit tamquam *diu desideratum ' -
ueterem illum Interpretem, sed *locupletiorem et emendatiorem ope
duorum codicum MSS. Hanc editionem Scholiorum citat Bentleius
Phal. p. 240 ed. Dyce, et in Callimachi fragmentis; neque alia Bur-
manni est. Sed Merkelius, cum anno 1837 Tristia et Ibin ederet, ex -
codice Askeuiano (MSS. Diez. 21) Scholia quae in eo a u. 259 ad
finem carminis extant, examussim descripsit, appositis ex Saluagnio -
nonnisi *quae paulo maioris rei illic diuersa uel copiosiora' inuenerat.

His ex fontibus hausit Ehualdus T notitiam Scholiorum, neque alia -
uiderat nisi breuia quaedam et mutila quae in margine cod. Paris. 7994
scripsit manus, ut uidetur, saec. xiii uel xiv. Ne Parisinas quidem
editiones inspexit; quamquam inter priorem illam a. 1573 et Saluagnii -
Scholia artissima est cognatio. "Nam in uniuersum Parisinorum cum |
Saluagnianis unum genus est; Merkelianorum alterum idque prorsus
dissimile.

Sed ego, qui Ibin de nouo edere constituerim, ne hanc quidem :
partem operis mei sic uolui relinquere quemadmodum a prioribus |
acceperam. Qua in re iuuit me fortuna; nam qui codex carminis -
antiquissimus est G, idem perpetua scholia habet inde a u. 253. Haec -

3

!
l

i mn a a

tt -

* Parisiis ex typographia Dionysii a Prato uia Amygdalina ad Veritatis Insigne.
t Prior editio Saluaguiana Ibidis prodiit Lugduni 1633.
t De Scholiasta qui est ad Ouidii Ibin Commentatio. Gotha 1876,

LE

Σ PROLEGOMENA. lvii

mnia quam relligiosissime descripsi, quamuis adeo minutis litteris
exarata essent ut nisi adiuuante uitro legi non possent. Tum ex
codice Phillippico 1796, qui saec. xiii uel xiv scriptus est, scholiorum
maximam partem desumpsi; nonnulla, sed parcius, ex Holkhamico.
Quae Merkelius edidit ex Askeuiano, eadem in codice 66 Collegii
Corporis Christi apud nos extant; unde collatis utrisque speciem
conatus sum redintegrare qualem antiquitus fuisse credibile est, Aliud
subsidium adfuit mihi Repertorium Vocabulorum Conradi de Mure;
quo nihil habui utilius siue in carmine recognoscendo siue in scholiis.
-Neque his contentus ex Italorum commentariis, quales saec. xv non
pauci in bibliothecis reperiuntur, aliqua in itinere excerpsi quae
obscuris lucem adlatura uiderentur; praecipue ex Patauino codice et
quattuor Vaticanis.

Horum qui prior est aetate G, scholia plerumque breuius ueriusque
exhibet ceteris, nisi quod interdum ad ueritatem propius P et Mure
accedunt. Nam Mure, quamquam Repertorium suum anno 1273 per-
fecit, codicibus uidetur usus perbonis, fortasse etiam antiquioribus
quam nunc utimur. Constat certe nusquam sinceriores codices exti-
tisse quam apud Heluetios, qualis hic Conradus de Mure fuit; nam in
prima pagina Repertorii doc/rsszmus liferarum amator magister Conradus
Turicensis ecclestae Cantor dicitur. Aliis in locis P uera aut solus ex
nostris seruauit, ut 259, 379, aut optime, ut de Leucone 310, de Atarnite
Hermia 319, de Seruio et Tullia 364, de legatis ab Hannibale coniectis
in puteum 389, de Procruste filio Polypemonis 407, de Menedemo
451, 459 ubi nomen ZZifpu&ekores in hoc uno extat, 463 de Abantiade.
Et, quod mireris, nusquam in P reperias fictos uersus Galli Tibulli
Propertii etc. qui in ceteris omnibus codicibus, ubi integra scholia
seruata sunt, extant non pauci, olim autem ne a Bernensi quidem
aberant.

Nam ante annos quadraginta extabat adhuc in bibliotheca Bernensi
codex membranaceus saec. xi integra Scholia continens usque a u.
175 Srsyphus esf ili. Huius apographon fecerat H. Keilius ante
annum 1854, unde nonnulla descripsit Merkelius in ed. Apollonii
Rhodii quae eo anno prodiit Haec et breuia quaedam quae idem
Merkelius a se enotata ad me misit, satis demonstrant codicem a ceteris
non longe discrepasse: ipse codex, teste Hageno in Catal. Codd.
Bern. p. 512, hodie deperditus latet; nec superest Keilii apographon.
Vnum tamen testatus est ex memoria Merkelius, Callimachum saepius
ibi citatum fuisse quam in Askeuiano.

Ad u. 319 Au/ u/ Alarnifes, ubi totum scholion ex Bern. extat
descriptum, isdem fere uerbis conceptum est quibus Saluagnianum et
ed. Paris. 1573, sed additis ut in ed. Par. suppositiciis uersibus qui
absunt a Saluagn. Rursus ad 329 “μή μέ Amasíriacis conuenit schol.
Bern. Saluagniano et ed. Paris., uersus 7azoxsizo tribuit. Rursus in
331 cum Saluagniano et ed. Paris. Callimachum facit auctorem fabulae
de Eurydamante Thessalo. Denique ad 379 uidentur olim eadem scripta
fuisse in Bern. quae nunc leguntur non solum in Salu. et ed. Paris.
sed etiam in P. Sed et ad 28r, 284, 285, 321 ad Salu. proxime ac-
cessisse colligitur ex fragmentis quae enotauit Merkelius. Contra ad

OW 4

lv.ii PROLEGOMENA.

281, 310, 313, 315 cum C et Ask. uidetur consentire; .certe ex com-
muni fonte profluxerunt $ar/acon (Bern.) Spar/acon (C Ask.), quem
Graecorum accusatiuum pro usitato .SPar/acum indicio habeo antiqui-
tatis: Ad 293 consentit fere cum G, quicum etiam ad 301 uersus
Argos hostrlem 7Meneforoni cuidam adsignat. Quae satis sunt ad
demonstrandum Bernensia scholia non adeo nostris dissimilia fuisse,
ut multum inde nouae lucis Ibidi adcresceret. Ex uniuersis autem
comparatis scholis apparet antiquitus breuia quaedam tradita esse
quae postea uariis modis inmutata et corrupta fuerint.

Nescio quo fato acciderit ut cetera Ouidii carmina bonos scho-
liastas nacta uideantur, in una Ibide falsariorum sollertia se exer-
cuerit. Certe nec in Amoribus nec in Arte Amatoria nec in Tristibus
nec in libro Metamorphoseon ficta equidem interpretamenta neque his
conexos fictos uersus tamquam notorum poetarum Galli Tibulli Pro-
pertii etc. offendi: quamquam materia non deerat, siue propter ob-
scuritatem, siue quod turpes historiae essent. An suppositicium opus
Ibin credidit falsarius? eiusque opinionis documentum ipse falsos
uersus scholiis intulit? An cum in incerto esset quorundam uersuum
Ibidis explicatio, coniectura aliquis et interpretamenta sua et horum
testes uersus finxit? utut se res habet, tricies ter leguntur in scholiis
huiusmodi ficti elegiaci hexametrique.

Elegiaci sunt hi,

Propertii octo 257, duo 297, (ubi P/au/us dicitur in G) duo 461,
duo 463.

Dati duo 299.

Gall quattuor 285, duo 287, duo 325, duo 327, duo 352, duo
364, duo 465.

Tibulli octo 307 (Gallo alii adsignant).

Lucretii octo 419.

Varronis (Maronis) duo 317, duo 319, duo 321.

Callimachi duo 315.

Callistonis (alii Promptrum siue Calmethen dicunt) octo 273.

Democriti (Democridis) duo 293.

Homer: (Menefronis) duo 301.

Artonis duo 310.

Luferci duo 312, duo 314 (Neode atestante Z'erz. 7 11, h. e. eodem
Luperco cui priora illa V? cum defuncto adsignantur).

F'auorant (Fauorini ?) duo 329.

Darii (Clar? Mure, an Callimachi ?) duo 331, duo 335.

Hexametri sunt,

Callimachi quattuor 279, quattuor 295 ubi dicitur Crinius h.e.
Cyrenaeus.

KEupolidis duo 255.

Homeri (Menefronis) 305 duo.

Galli duo 323.

Incerti duo 269.

Hi uersus non semper falsis historiis adstruuntur, sed plerumque ueris.
Nam cum tricies ter inlati sint, sedecies tantum falsarum fabularum
complementum sunt 255, 285, 287, 293, 295; 297, 307, 323, 325; 327,

PROLEGOMENA. lix

352, 364, 419, 461, 463, 465. Ceteris in locis historia aut uera aut
-Jeuiter modo corrupta est. Poetarum nomina ex arbitrio plerumque
conficta sunt; nisi quod potuit antiquitus tradi Callimachus nar-
-rasse historias quae in uu. 279, 315, tum fortasse etiam 331, 335 con-
tinentur. Etiam 4Ar;o» potuit esse Euphorion, sic enim hic uocatus

est in uno codicum Tzetzae Schol. Lyc. 911, p. 872 Mueller. Fauorini

autem nomen, cui duo uersus in Schol. ad 329 adsignantur, non prorsus
inepte fictor mutuaturus erat siue ex Gellio, siue aliunde id cognouerat.

Nam Fauorinus scripsit παντοδαπὴν ᾿στορίαν, quae siue eiusmodi erat

qualis perstringitur a Gellio xiv. 6 (sic enim Nietzcheo duce credidit

E.Maass in Kiesslingii et Wilamowitzii Philologisch.Vntersuchungen iii.

p.49), siue ueras historias et maioris res momenti, debuit in testimonium

uocari rerum quales in Ibide narrantur. Reliqua nomina partim sump-

sit ex Trist. iv. 10. 45-54 ubi Propertius Battus Tibullus Gallus in
codicibus leguntur, partim ex Fulgentio Planciade, uel ex commentariis
quales extant hodie Arateorum Germanici, Thebaidis Statii. — Habet
enim Fulgentius communia cum Ibidis scholiis non solum Propertii

Callimachi Democriti nomina, sed etiam Tibulli (quem Flaccum uocat),
Lucretii quem Comicum. Quamquam non est operae fontes aperire

tam futtilium ; nec sane *ei qui haec consarcinauit, scriptorum nomina

congerere aut fingere difficile fuit, ut in re non dissimili, Orthographiae

L. Caecilii Minutiani Apuleii fragmentis, uerissime docet Maduigius
(Opusc. i. p. 13 ed. 1834).

Versus quo tempore scripti fuerint diuinare uix ausim. Carent
plerumque uitiis prosodiae, nisi quod producuntur a zs er nominati-
uorum Zuróaque mom minima superalis uirginem el unam 305, causa
mortis bis 310, 335, ZZermias captus indutus lergora tauri 319. Hanc
uui! facimus huic mocui pieías, malíer e! amans 301. Ad 273 quod
scriptum est in G Pecca/ uferque male, sed cum male peccat uterque aliter
in aliis traditum inueni: ad 287 /u7 productum est ante azguibus in
priore clausula pentametri, αὐ 227] Auic claudit pentametrum 307. Talia
possis apud conplures reperire qui post A. D. 3900 uersus fecerunt.
Contra Leonini, qui dicuntur, uersus nulli sunt praeter 4 hexametros
qui in uno G leguntur ad 279, quos serius ceteris confictos crediderim,
etsi ad 285 prior pars uersuum ter habet in posteriore responsionem
modo—fpulo, potus—JIonus, nimis—necis. Sed quod saepissime fit in
carminibus post 300 A.D. laborat prosodia in nominibus hominum
JDüréus Phéreus Milo Hügpermestra lónides (pro lonmides) de qua
re dixit Duhnius in Appendice Dracontii p. 104. Semel tantum indi-
cium inueni temporis, Za: male qui peccat mec deus esí nec homo (273),
qui uersus respicere uidetur Christianorum controuersias de natura
Christi, ut ante Arium (320-330 A. D.) scribi uix potuerit.

Sunt tamen praeter uersus etiam fabulae ficticiae, Milesii Daretis 255,
Eurylochi 287, Echecratidis 293, Statilii et Celini 295, Broteae 297,
Magnatis 307, de Sardone palude 311, Alebae 323, Milonis 325, Adi-
manti 327, Astrophanei ac Penthidae 348, Hypermestrae 352, Thero-
domantis 383, Asterionis 419, de Penthide et Hipponacte 447, Theo-
dori siue Theodoti 465, Procustae (?) 469, Socratis 494. *Ibici Lydi
fille 499, *Amephini 503 quae in C et Ask. et cod. Saluagnii

Ix PROLEGOMENA.

extat, abest a reliquis, de Alebae filia 51 1, Brotheae 517, poetae qui
laesit Athenas 523, poetae seueri 525, poetae Achaei 541, poetae
Syracosii 549, Agenoris 569, Aethali 621, Melanthei 623. Has com-
mentus est aliquis qui uersus eos Ibidis interpretatione carere uiderat.
Pleraeque ex ipso uersu pendent, nonnumquam male intellecto ut in
511, ubi ex corrupta scriptura codicum .S/e//a /eofrepido scholiasta Aleban
in stella leone natum finxit, et 311 ubi cum Sardaza fal//us separatim
scriptum esset Scholiasta paludem in Sardone intellexit. Hinc post
uitiatos demum codices Ibidis et hae et ceterae fictae historiae scholiis
inlatae uidentur. Has omnes, ne legentem fallerent, asterisco, uersus
fictos et inclinatis litteris et asterisco, notaui.

Supersunt tamen non pauca quae declarent non uno tempore sed
adcrescentibus per multos annos atque etiam saecula uitiis eam
speciem scholia sumpsisse qua nunc utimur, Insunt enim etiam sin-
cerioribus errores, praecipue nominum, nonnumquam etiam rerum.
Exemplo sit Schol. 259 quod in uno P incorrupte traditum est. Arnfor
filium suum Phoenicem caccautt quia. contux etus est conquesta sibi PAoe-
nicem uoluisse οἱ uim inferre, quod tamen falsum erat, Filios Phoenicis
G Tesallam et Dorilam, ZZure Thirilam et Doricam, ( et «(τὰ Thetillam
(Totilam) et Dorillam (Dorissam) tradunt, et a nouerca Licostrata
siue Affa, filia regis Gothorum, accusatos. Cuius erroris orgio talis
uidetur fuisse. Scriptum fuerat in margine u. 259 ZAeemix. Hoc .
scholiasta ad alterum Phoenicem, patrem Phinei Thracis, transtulit.
Huic Phoenici filii fuerunt Doryclus et Oreithyius. "Thracia autem
cum anno 376 A. D. Gothis trans Danubium in eam traiectis occupata
esset (Gibbon Decline and Fall ii. c. 26, cf. Claudian. B. Get. 166),
Gothorum regnum uocari potuit: sicut Totila notum nomen in Gothis
fuit. Similiter corruptum est Scholion ἃ, 285. 7omus enim uere fortasse
traditum est; cetera conficta sunt. Sic ad 293 Mure uestigia ueri
seruasse iudico, si quidem Echecratiden Ouidius Erycem nominauit ab
Hercule ter uictum. Rursus 305 recte possunt Scholia de Pyrrhi filia
interpretari; sed hanc Zer?:/icam uocatam fuisse, seu quid aliud latet,
nemo demonstrauit. Ad 315 Scholiasta Val. Max. secutus est, sed in eo
errauit quod Darium II filium primi fecit, cum fuerit Artaxerxis. Idem
factum est in Scholiis ad 321, 364, 379, 404, 417, 475; 485, 501, 529,
539. 5713 (cod. Salu), 633. E quibus maxime notandum duco Schol,
ad 417 de Iro, in quo mirificam historiam conflarunt Scholiastae,
cuius ne minima quidem pars apud Homerum est. Sed neque Elpenora
amasium Agamemnonis (485), nec Eupolidis uxorem Medelam (529),
nec Leium regem Murrae ciuitatis conditorem (539), nec Leucotheae
patrem Sameum (573) nec Cliniaden Persicum alius quisquam com-
memorauit.

Hae corruptelae ut obscuris in uniuersum causis, ita non raro ἃ
tralatis per errorem nominibus exortae sunt. Sic ex u. 404 ubi adno-
tatum fuerat 4/ra.v, uitiose ad 399 tralato nomine factum est in G
Jrax el Anteus fratres fuerunt. Ex u. 4x1. Cercyon ad 409 retro
reuocatum est, sed iam corrupta scriptura in Geryoz ; quod non nisi
post inductam codicibus barbariem effectum est. In fine Scholii ad
353 post uerba cepz/ mechari G habet e/ eum rossum expuit, quae mani-

PROLEGOMENA. Ixi

to ad Tydei facinus quo Menalippi cerebrum exsorbuit referuntur.
Itaque ex alio uersu siue 427 siue 515, huc tralatum est. Ad 408
Jomo parte sut, parte tuuencus erat adscripserat aliquis 7M?nolaurus stue
Asterion. Hinc aliquis memor Claudianei uersus 54. 9 Zpse εἰ dispariles
monsíro commissus in aríus x1 Cres puer h.e. Minotaurus, transtulit
.haec ad 419 Cres puer Asferion, cumque uersus primo confinxisset
adiecit historiam. Denique Hermione in 307, ex 303 fluxit, aut
tralatum tantum, aut iteratum pro Harmonia, quae Themisto* nup-
"serat, eratque neptis Pyrrhi.
... Restat maxima atque optima pars Scholiorum, quae ueras explica-
po conplectitur. Haec quanti sit, non ex notis uulgatisque fabulis
aestimabis, sed multo magis ex obscurioribus. Insunt enim Ibide
multa quae ex solo libro Metamorphoseon facile explicari poterant ;
-qui liber nullo non tempore latine scientibus tritus est, nullo scholiis
caruit. Alia ex Arte Amatoria Tristibus Epistulis ex Ponto cog-
-moscere licuit: alia ex Vergilio Statioque et scholiastis eorum,
praecipue Seruio Lactantioque. Sed non sic expedias quomodo
- factum sit ut in nostra scholia obscurissimarum historiarum explicatio,
et quidem uera peruenerit; quales sunt Hermiae 319, Eurydamantis
331, Limones 335, Aegiales 350, Siritanorum 379, Hannibalis 389,
'Trasi 477, Lindii sacrificii, Lydiarum uirginum 499, Ambraciotae
uenatoris 501, uenatoris Carici siue potius Lucanici 505, Eueni 513,
-Callisthenis 519, Telegoni 567. Scholiasta Venetus 1]. xxii. 397
narrat Eurydamantem Thessalum, Thrasyllo fratre Simonis occiso, ab
hoc circa tumulum mortui raptatum fuisse: id narrasse Callimachum.
Ipsos uersus Callimachi Proclus ad Plat. Rep. p. 391 citat. Con-
parentque haec eadem in Ibidis scholiis, unde ea ducta nisi ex sincero
aliquo fonte, qui in hoc loco incorruptus mansit, alias foedatus ad nos
descendit? Iam Limones supplicium nemo Romanus, quod sciam,
memorauit: seruant id tamen scholia Ibidis, atque adeo cum Graeco
nomine quo locus is insignitus est. Siritanorum tragoediam 379 unus
Romanorum lustinus xx. 2 seruauit, Graecorum Lycophron cum
Scholiis in eum ac Tzetza. Vnde igitur Ibidis scholiasta conpertum
habuit eo referendum esse distichon 379, 380? Non ex Iustino, apud
quem de Thracia Minerua ne uerbum quidem. Confirmo antiquitus
id traditum fuisse, quamquam turbate: nec dubito eandem rem
a Callimacho narratam, eodem teste Scholiasta. De ceteris unum
dico quod Merkelium Schneiderumque latuit; aliquas apud Nonnum
extare in Συναγωγῇ Ἱστοριῶν pp. 986 sqq. tom. ii. operum Gregorii
Nazianzeni ed. Migne, sed Graece: Anaxarchi xv, Herculis cum Thi-
odamante ac Dryopibus xli, Lindiorum lvi. Non quod hinc in Scholia
Ibidis uenerint, nam quae in his nusquam conparet, historia Cleombroti
Ambraciotae (493, 4) non solum apud Nonnum, ceterosque Gregorii
interpretes extat, sed etiam apud Ciceronem Tusc. Disp. i. 34, Pro
Scauro $ 4, Lact. iii. 18, et eodem teste Cicerone Callimachi epigram-
mate celebrata est. Quod sane mirum : fabulam quae multos opti-
mosque habuit auctores, in his Callimachum, Scholiastam adeo fefellisse

* An hinc in Schol. 297 uenit TAemisto?

n
Aa

Ixii PROLEGOMENA.

ut nec Callimachi quem alias non raro usurpauit, nec Cleombroti
uestigium seruauerit; falsa omnia eaque perinepta de Alcibiade con-
finxerit. Rursus considerentur scholia 475 de Telchinibus, 56r: de
Haemo et Rhodope. Esto ut uera in his non sit explicatio uersuum;
uerae tamen historiae, neque eae uulgares, ut a bono fonte deriuandae
fuerint. Certe Leuconis et Spartaci, regum Ponti, nomina quae
scholiastae habent ad 310 uera ex uero fonte, siue Diodoro siue alius
quis fuit, profluxerunt: quamquam dubito num ad hos historia perti-
neat. Ex Diodoro ea sumpta ut credas, potest adlegari schol. 505 quod
cum in Saluagnii codice sic scriptum sit 72 Azndragathia regtone uenator
x,r.A. recte Ehualdus intellexit ex Diodori uerbis iv. 22 κυνηγὸν ἐν τοῖς
κατὰ τὴν θήραν ἀνδραγαθήμασι διωνομασμένον pendere, sed male intellectis.
Verum Saluagnii codices ualde uereor ne saeculi xv fuerint: eius
certe saec. codex est Vaticanus in quo idem nomen inueni, ut testatus
sum ad loc. Qui codex quo plenius locum Diodori citauit, hoc certius
doctrinam sapit renascentis Graeciae, dico eruditos saec. xv.

Hanc uetustatis opinionem, ex rebus ductam, etiam alia confirmant.
Velut in C et Bern. quod legitur .Spar/acom 310, edos (Aeolos) 388
quod in C, ancz//a siquidem latris uocabatur 352 quod latet in P, Zauros
384 in C et Ask, ἅλμη (A//im) 507 in Ask, ex eo tempore supersunt
quo Graeca nomina Graeco more scribebantur Contra quod G
habet in 547 7MMammeríus uel ta diligentiam demonstrat scribae qui de
uera inflexione uocabuli haesitabat.

Notiores fabulas Scholiastae ita narrant ut ubi apud Ouidium uel
Statium extant ex his ipsis duxisse uideantur. Rarius Seruii uel Lac-
tantii commentarios, neque umquam ipsis uerbis, secuti sunt. Velut
339 de Palamede quae habent GC Ask extant ea quidem ap. Seru.
Aen. ii. 82 et Mythographos Vaticanos i. 35, ii. 200, sed eis uerbis, quae
latine scientem prodant; Ibidis scholiastae sermone utuntur in-
compto plerumque, nonnumquam barbaro uel in barbariem uergente.
Etiam Mure qui Lactantii uerba ad Stat. Achil. i. 93 presse secutus
est, multa tamen inmutauit. Iam 366, 473, 555 historiae Oenomai
Salmonei, Glauci equarum, Ibidis scholiis cum Seruio et Mythographis
Vaticanis communes sunt. Sed Seruium Mythographi exscripserunt,
Ibidis scholiastae bis semelue referunt, 366 cerezs axibus, 555 dilacera-
uerunt. Qua in re errauit Ehualdus dum uerborum deprehendit con-
centur qui aut nullus aut tenuissimus est, quemadmodum perperam
ad Valerium reuocauit scholia de Euripide et Milone 595, 609, ad
Hyginum de Pelopia et Nyctimene 359, de Idmone et Ancaeo 503,
de Hippolyto nepote Aethrae 577.

Idem Ehualdus ex loquendi genere colligit scholia haec in Gallia a
clerico conscripta fuisse septimo uel octavo saeculo; dein huius
adnotationes bis auctas et inmutatas esse, primum decimo uel un-
decimo saeculo, iterum postea ab eis ad quos codices Saluagniani
sunt referendi. Ego, qui praeter C Ask et Saluagniana nouos duos
PG excussi, intelligo praeter uersus ficticios ac nomina quae eis sub-
nectuntur perpauca ad nos ita descendisse ut commune aliquod genus
dicendi in iis inuestigaremus : neque ex locutionibus quas Ehualdus
congessit aetatem uniuersorum colligo. Habent sane C et Ask cum

3 PROLEGOMENA. Ixiii
Mure 4/omium de Iro; sed non hinc sequitur scholion septimo
demum uel octauo saeculo scriptum fuisse, cum J/zomrus apud Paulum
legatur, p. 36 Müller, etsi ad rem decidendam Festi uerba non super-
sint. Suntque cetera similia quae attulit; ante saeculum quintum
scribi uix poterant; sed fluctuante post 300 A.p. usu latine scribentium
multa iam tum usurpabant quae plerumque seriori saeculo adsig-
nantur. Sed tamen duo sunt quae si in scholiis erant quo tempore
primum concepta sunt, recentissimum auctorem prodere non infitior :
(1) quod pro μί, (2) sibi se pro er eum eis eos. At haec in C. Ask
tantummodo perpetua sunt: in GP rarius occurrunt; poterant igitur
abesse antiquitus, post inuectam sermoni barbariem ingredi. Neque
uero clericum mihi Ehualdus, neque in Gallia haec enotasse persuasit.

Mihi totum corpus scholiorum exigenti nihil significantius uidetur
quam quod ad 259 regulus Gothorum dicitur is qui reuera rex in
"Thracia fuit, Phineus ; neque id solum, sed et uxor eius et filii Dory-
clus et Othryllus siue Oreithyius, Gothorum ut uidetur acceptis nomi-
nibus, Affa Dorilas Totilas appellantur.* Id neque ante admissos in
'Thraciam Gothos nec post oblitteratum ibi Gothorum nomen fieri
potuit Hinc suspicor neque ante annum 376 aA.p. nec diu post
Iustiniani aetatem 482—541 ea nomina scholiis inuecta fuisse. Quod
si uere conicio iam ante id tempus 376—541 supererat in codice aliquo
Ibidis breuis quaedam adnotatio rerum nominumque, in quam animi
causa uel notarius uel scholiasta sexto uel septimo saeculo, fortasse
ipse Gothus sicut Iordanis (de Getar. Orig. 50), ficta nomina simul et
ficticios uersus interpolauit. Clericum hunc fuisse nihil indicat; nec
sane uero est simile historias ab huiusmodi homine confingi, obscena
pleraque et pagani moris amplectentes. Versus maximam partem
crediderim ab eodem confictos ; nonnulla alii addidisse uidentur, sicut
ne historias quidem omnes ab uno profectas arbitror: nam uitiatis
demum nominibus Zeo/repzdo Sardana pallus scholia uersuum 512, 311
inlata sunt.

* Non desunt et alia nomina quae aut Gothorum sunt aut in Gothorum annalibus
proueniunt. Conferantur Azdugenes (schol. 329) et Iordanis Andagis, JNeodes (schol.
313, 317) et Iordanis Neoda siue Netad. Sic Asterius Darius Andragathius (schol.
Ibid.) inueniuntur ap. Gibbon iii. p. 209, 213, ii. p. 513 ed. Milman.

ADDENDA ET CORRIGENDA.

Tb. 118. Accendas coni. Zortinus in Miscellan. Obseruat. 7. p. 227.

Ib. 380. Pro aquis infrimendum erat equis.

Ib. 549. Syracosio correxit Const. Fanensis.

Tb. 573. Psamathes iz nonnullis codicibus legi testatur Const. Fanensis.

Schol. 103. Nescio an Auc fertineat Hesychianum qfjpos: ἡ τῶν ἀρχαίων θεῶν τ᾽
Cf. Lob. Aglaoph. p. 866.

Schol. 305. Cf. Zesych. Περφίλα' Σωσίβιος. κύριον ὄνομα, 4n est Pyrpile? cf. Solin
2. 83 A.

Schol. 385. Cf. Pacat. Paneg. TAeodos. 26. ἡ

Schol. 421. C/ementi Alex. Protrept. 12 S. Menedemus δαίμων est Cythniorum.

Comment. ad, u. 28. Constant. so» Constantin. scribendum erat,

,

Ll.

"TEMPUS ad hoc, lustris bis iam mihi quinque peractis,
Omne fuit musae carmen inerme meae:

. Nullaque quae possit scriptis tot milibus extat

Littera Nasonis sanguinolenta legi:

Nec quemquam nostri nisi me laesere libelli,
Artificis periit cum caput Arte sua.

Vnus—et hoc ipsum est iniuria magna—perennem
Candoris titulum non sinit esse mei.

Quisquis is est—nam nomen adhuc utcumque tacebo—
Cogit inassuetas sumere tela manus.

Ille relegatum gelidos Aquilonis ad ortus
Non sinit exilio delituisse meo:

Vulneraque inmitis requiem quaerentia uexat
Iactat et in toto nomina nostra foro.

I1. Eutyches Art. II. 7 Ouidius in Ibide participium ponit, Ille relega-
tum gelidas Aquilonis ad oras Non sinit exilio (Non ausus sit exliso

codex Bobiensis Keilii) delituisse suo.

Incipit liber ouidii in ibin G Incipit Ouidius denibin X
Ouidii Nasonis liber i in ibim incipit F Incipit liber .o. de ibin H.

1. in hoc FP ad H iam nunc mihi G v. pro quinque H.

4. Littera GHTX Litera P.

7. Huius G solu; perhennem FGHTX.

8. Candoris € m

1 latebit

9. adhud H latebit TX tacebo H.

IO, inassuetas GTX in assuetas P mansuetas ue/ inasuetas
Scholiasta C.C.C.

δ I2 extant apud Eutycben Art. II. 7 p. 475 ed. Keil.
1. religatum H.
- suo P et Eutycbes.
13. inmitis GHX inmittis F immitis T.
14. uerba canina FTX.
" B

2 IBIS.

Perpetuoque mihi sociatam foedere lecti 15
Non patitur miseri funera flere uiri.
Cumque ego quassa meae conplectar membra carinae,
Naufragii tabulas pugnat habere mei.
Et qui debuerat subitas extinguere flammas,
Hic praedam medio raptor ab igne petit. 20
Nititur ut profugae desint alimenta senectae.
Heu quanto est nostris dignior ipse malis!
Di melius, quorum longe mihi maximus ille est,
Qui nostras inopes noluit esse uias.
Huic igitur meritas grates, ubicumque licebit, 25
Pro tam mansueto pectore semper agam.
Audiet hoc Pontus. Faciet quoque forsitan idem
Terra sit ut propior testificanda mihi.
At tibi calcasti qui me, uiolente, iacentem,
Qua licet ei misero debitus hostis ero. 30
Desinet esse prius contrarius ignibus umor,
Iunctaque cum luna lumina solis erunt,
Parsque eadem caeli zephyros emittet et euros,

15, 16 post 18 scripti sunt in P.

r viri

16. uiui pro miseri G mei P.

17. Dumque Κ΄ complectar T gplectar G coplect
FX gplector P.

to

22. quantum F to fortasse recentiore ille GHX.

23. Dii codd. est om. T fortasse uere.

24. nostras melius inopes / non sinit G uoluit P et T nisi
fallunt oculi.

25. Hinc FH h G quod uidetur esse huc magnas grates
al ut
quascüque Par.

27. Audiat G queque P.

28. sitü G pro sit ut ut om. X potior P et Parmensis.

3o. Qua G, idque Mer&elium secutus reposui Qua P Quam at.
Quod FHTX libet Jat. hei FTH heu GX et
e Parm. ei Mer&kelius Fortasse deditus, cf. Birtii Halieutica p. 31

31-44 extant in. Deflorationibus Atrebatensi 65, Parisina 17903, Brit. Mus.
18459, sed ita ut omissi fuerint in ZAtrebat. et. Paris. 35, 36, 41, 42, in Bri
32, 33, 39742.

31. Signum paragrapbi f" Desinet in Fat. humor codd. et Defforatione
umor Aiesíus.

32. Cunctaque Deffor. Paris tempora ?ro lumina H.

33. Pars F Paris.

IBIS. 3

Et tepidus gelido flabit ab axe notus,
— Et noua íraterno ueniet concordia fumo, 35
Quem uetus accensa separat ira pyra;
i Et uer autumno, brumae miscebitur aestas,
ἔ Atque eadem regio uesper et ortus erit ;
— Quam mihi sit tecum positis, quae sumpsimus, armis,
Gratia commissis, improbe, rupta tuis ; 40
Quam dolor hic umquam spatio euanescere possit,
Leniat aut odium tempus et hora meum.
Pax erit haec nobis, donec mihi uita manebit,
Cum pecore infirmo quae solet esse lupis.
Prima quidem coepto commitam proelia uersu, 45
Non soleant quamuis hoc pede bella geri.
Vtque petit primo plenum flauentis harenae
Nondum calfacti militis hasta solum ;
Sic ego te nondum ferro iaculabor acuto,
Protinus inuisum nec petet hasta caput; 5o
Et neque nomen in hoc nec dicam facta libello,
Teque breui qui sis dissimulare sinam.
Postmodo, si perges, in te mihi liber iambus

34. gelido tepidus G flebit G auxe Deflor. Brit. Mus. nothus

GTF X Deflorationes.

36. Quam FGHMPTYX Parm. quem PAillippicus 23620 Saec. XV
pira FGPT/ — pyra X.

37. autumpno GPTVX Deflorat. autüno H.

39. sumsimus T.

40. [τᾷ Deffor. Paris. conmissis sic F improbe GP inprobe Deer. Paris.

41, 42 om. GP Vat. qui tamen scriptos babent post 132. Auferet illa dies
quae mihi sera uenit. Jdem uersus 41, 42 in F ante 39 scripti sunt. ΕἸ bic
quidem possunt abesse, post 132 aegre desiderantur.

42. aura T.

43, 44 extant in Flosculis Ouidii in Ibim (libim cod.) Bodl. Canon. Patr.
Lat. 43 f2l. 89P saec. XV semper dum uita ΕἸ. Bod/., Defforationes Atreba-

tensis Parisina Mus. Britannici peccore Paris. pectore Zftrebat.

45. tamen HM cepto codd.

47. harene FGHT.X arene P.

48. calfati HP uelitis P Par. arma fro hasta G quod
fortasse ex asta ortum Post hasta spatium in F.

49. ferro nondum FP Par.

50. Protinus codd. ne HMX petat MX asta P.

51. neque in hoc nomen / neque—neque GH neque —nec T.

52. quis HM sim P disimulare G sciam sinam P.

53, 54. In te— dabit citat Conradus s. u. Archemorus.

53. pergis F.

B 2

4 PBIS.

Tincta Lycambeo sanguine tela dabit.
Nunc quo Battiades inimicum deuouet Ibin, . 55
Hoc ego deuoueo teque tuosque modo.
Vtque ille, historiis inuoluam carmina caecis,
Non soleam quamuis hoc genus ipse sequi.
Illius ambages imitatus in Ibide dicar,
Oblitus moris iudiciique mei. 60
Et quoniam qui sis nondum quaerentibus edo,
Ibidis interea tu quoque nomen habe. .
Vtque mei uersus aliquantum noctis habebunt,
Sic uitae series tota sit atra tuae.
Haec tibi natali facito Ianique Kalendis, 65
Non mentituro quilibet ore legat.

Di maris et terrae, quique his meliora tenetis
Inter diuersos cum Ioue regna polos,
Huc precor huc uestras omnes aduertite mentes,
Et sinite optatis pondus inesse meis. 7o
Ipsaque tu tellus, ipsum cum fluctibus aequor,
Ipse meas aether accipe summe preces.
Sideraque et radiis circumdata solis imago,
Lunaque quae numquam quo prius orbe micas;

54. Dicta P a» Ducta? licambeo codd. licanbeo F.

55 citat Conradus s. u. Bathus. N G quoque HEX batiades T
balciades FG baciades PI bachiades H.X ^ bathyades Conradus
ibin G ibim HFFX ibi PT.

56. quoque ?ro ego T modos X.

57. vt H istoriis G crimina P.

58. Quamuis non soleam G loqui etiam G, sed babet in margine t loq
sequi.

6o. indiciique H.

61. qui PX Jat. quis GHMT nondum quis sis G.

62. habes P.

64. series uite F.

65. festo panique G iamque H.

67. Signum paragrapbi J in G Vat. In T uocabulum Dii caeruleo ac rubro
colore distinctum et solito maius est. Dii codd. his GX his T.

69. Nunc precor GT omnes uestras / Riesius nostras Pat.
auertite P diuertite Par».

72. pees F ut uidetur.

73. circundata F ymago ΗΓ.

l' orbe

74. ore G.

[

Ἷ LBIS.

Qt

᾿

Noxque tenebrarum specie reuerenda tuarum, 75
Quaeque ratum triplici pollice netis opus ;

Quique per infernas horrendo murmure ualles
Inperiuratae laberis amnis aquae ;

Quasque ferunt torto uittatis angue capillis
Carceris obscuras ante sedere fores ; 8o

Vos quoque plebs superum fauni satirique laresque,
Fluminaque et nymphae semideumque genus,

Denique ab antiquo diui ueteresque nouique
In nostrum cuncti tempus adeste chao ;

Carmina dum capiti male fido dira canuntur, 85
Et peragunt partes ira dolorque suas.

Annuite optatis omnes ex ordine nostris,
Et sit pars uoti nulla caduca mei.

Quaeque precor, fiant, ut non mea dicta, sed illa
Pasiphaes generi uerba fuisse putet. go

Quasque ego transiero poenas, patiatur et illas.

76, 77 transuerso ordine scripti sunt in V.

76. netis T nectis FGHPX nectit 7.

77. herendo H orrendo P.

78. Inperiurate HTX Ipiurate G Imperiurate FP annis F.
8o. obstrusas HM.

81. pleps G.

82. Flumina H nimfe T.

83. diuum F.

84. cori G thori H Jat. chori FMPVIX Parm. idque in

codicibus saec. XV constanter inueni, etsi Constantinus Fanensis in Sarritionibus
4Innotationum in Ibin, quem librum Nicolao Abstemio dedicauit Fani MDVIII
testatur in bonis exemplaribus non chori legi sed chao, μέ sit ab antiquo. cbao
4. a mundi primordio. Ego chao impressum inueni in edit. Rubei Veneta anni
1474. Nescio quid tribuendum sit libro de ortbograpbia qui L. Caecilii Minu-

- tiani Apuleii Grammatici babitus est $$ 44 * Quamquam Orpheus Linus et

Hesiodus deos ex chao ab initio erupisse dixerint, quos et plerique ex
nostris sequuntur : ut ab antiquo chao ueteresque diuique nouique 1. n. t.
d. c.a. Von dissimili errore cohum i» chorum aiit pul. de deo Socratis
$8 121 Oudend. Cf. uersus ex papyro magica quam edidit Partbey I. 315,:216
Κλῦθι μάκαρ κλήζω σε τὸν οὐρανοῦ ἡγεμονῆα Καὶ γαίης χάεός τε καὶ ἀΐδος ἔνθα
νέμονται.

85. malefido G nil fido 77 canuntur GP.X canentur T
canantur HM Parz:.

86. peragent PT . peragant HMX Parm.

88. sit pars FHT — pars sit GPP X.

89. nonut F mihi fro mea G set Jat. ille e. Ruber.

9o. Pasiphes codd.

91. patiantur P.

6 IBIS.

Plenius ingenio sit miser ille meo.
Neue minus noceant fictum execrantia nomen
Vota, minus magnos commoueantue deos,
Illum ego deuoueo, quem mens intelligit, Ibin, 95
Qui scit se factis has meruisse preces.
Nulla mora est in me: peragam rata uota sacerdos.
Quisquis ades sacris, ore fauete, meis, j
Quisquis ades sacris, lugubria dicite uerba,
Et fletu madidis Ibin adite genis, 100
Ominibusque malis pedibusque occurrite laeuis,
Et nigrae uestes corpora uestra tegant.
Tu quoque, quid dubitas ferales sumere uittas?
Iam stat, ut ipse uides, funeris ara tui. é
Pompa parata tibi est, uotis mora tristibus absit. 105
Da iugulum cultris, hostia dira, meis.

Terra tibi fruges, amnis tibi deneget undas,
Deneget afflatus uentus et aura suos.
Nec tibi sol calidus, nec sit tibi lucida Phoebe,

94. commoueantque GT at.

95. ibin G ibi FPX . ibim ἢ.

96. scit se FG se scit HPTX se sit Jat. fatis at. suis
pro preces Parm.

97. mea fro rata G uerba at.

98. ades G.X Mer&elius adest FHMPITV Parm. rogo pro
meis P precor T — fauere ueto H.

99. ades G.X adest FHMPTV Parm.

ror. Hominibusque P A. e. Ominibus Ominibusque GHMT/X
Parm. Oimibusque F Nominibusque / Saluagnius Mer&elius
pedibus H occurite X.

102, pectora ΗΓ.

mortales

103. mortales G ferales H uittas FP uestes GHT.

107-118, 120, 123-125 extant in Flosculis Ouidii Ganon. Patr. Lat. 43
p. 89 saec. XV, 107-126 in Defforationibus Atrebatensi et Parisina, 107—118,
120, 123-126 in Defforatione Brit. Mus. (.4dd. 18459).

107. potus tibi deneget unda F aquis pro amnis Flosc. Bodl.
anis Brit. Mus. anius (?annis) Aftrebat. undis Deffor. Paris.
Inte bunc uersum signum paragrapbi in Vat.

Vu. 109, 110 inuerso ordine scripti sunt in P.

rog. calidus Fincentius Bellouacensis et sic. Flosculi Bodl. εἰ Defforationes
clarus codd. calida Pro lucida Deffor. Brit. Mus.

IBIS. 7

Destituant oculos sidera clara tuos. 110
Nec se Vulcanus, nec se tibi praebeat aer.
Nec tibi det tellus nec tibi pontus iter.

Exul, inops erres, alienaque limina lustres,
Exiguumque petas ore tremente cibum.

Nec corpus querulo nec mens uacet aegra dolore, 115
Noxque die grauior sit tibi, nocte dies.

Sisque miser semper nec sis miserabilis ulli.

Gaudeat aduersis femina uirque tuis.
Accedat lacrimis odium, dignusque putere

Qui mala quum tuleris plurima, plura feras. 120
Sitque, quod est rarum, solito defecta fauore

Fortunae facies inuidiosa tuae.

Causaque non desit, desit tibi copia mortis,
Optatam fugiat uita coacta necem.

110, lumina GC.
[LI Nec tibi Vulcanus F/. Bod]. et Deflor. Brit. Mus. ether G
'aer
ether H.
112, pondus treat. ponthus Paris. iter om. Brit. Mus.
Vu. 113-118, 123-4 insunt duabus Antbologiis saeculi xiii Bibliotbecae
Pbillippicae 13813, 1827 iidemque omisso 118 in cod. Duacensi 690.
113. inobs Deflor. Paris. lumina 7, pr. F, pr. P, Fl. Bodl. Antbologiae
Pbillippicae et brima manus Atrebat.
II4. petens .X uomente at.
1τ5. qulo G ANuz corylo? Sez. Cont. 10. 33. 2 de mendicantibus Hinc
caeci innitentes baculis uagantur, hinc trunca brachia circumferunt.
uaccet Defor. Brit. Mus.
116. Norque a/tera Antbologiarum dies G stet P.

c
117. Bisque miser semper ne sis Deffr. Paris.

119. Accipias Zdtrebat. et Paris. hodium 7 . dinusque F . putere
TX Parm. Merkelius — puteris FGHM/ — putare Paris.

120, Et pro Qui G nulla ΕἸ. Bod. contuleris Duacensis feres
Duacensis.

121, defrecta Και. deserta 7 Pbillippicus 23620 saec. XV. ZAtrebat.
Paris. Riesius. ᾿

122. Erumpne X Jat. fatias Paris.

123. CO pia F erasa una littera quoque Pro tibi G.
124. fugiet H fugias Brit. Mu:.

8 IBIS.

Luctatusque diu cruciatos spiritus artus 125.
Deserat et longa torqueat ante mora.

Euenient. Dedit ipse mihi modo signa futuri
Phoebus et a laeua maesta uolauit auis.

Certe ego, quae uoueo, superos motura putabo,
Speque tuae mortis, perfide, semper alar. 130

Et prius hanc animam, nimium tibi saepe petitam,
Auferet illa dies quae mihi sera uenit ;

Quam dolor hic umquam spatio euanescere possit,
Leniat aut odium tempus et hora meum.

Pugnabunt arcu dum Thraces, Iazyges hasta, 135
Dum tepidus Ganges, frigidus Ister erit,

Robora dum montes, dum mollia pabula campi,

125. Luctatoque F/. Bed/. Luctatosque Paris et Brit, Mus.
cruciatur P deserat artus Spiritus T Rzesius.

126. Spiritus et ΤΙ deserat pro torqueat G arte Paris.

127. dabit .X modo mihi T.

I' uolauit

128. sonauit PX Jat. sonauit Parm. uolabat Κ΄.
o o
129. quod 7 — meueo G moueo H mutura G.
i

130. pesseme G pessime PX Parm. Vat. perfede P m. pr. Post
130 codices babent boc disticbom Finiet illa dies que te mihi- subtrahet
(subtrait Jat.) olim Finiet illa dies que mihi (tibi 6) tarda uenit, nisi quod
F positos babet post 132. Inueteratam interpolationem fuisse G demonstrat, qui
1ubditicios uersus Finiet—Finiet seruauit, omisit Et prius—Auferet, Origi-
nem corruptelae ingeniose explicauit Merkelius,

131, 2 om. G

131. saeue Heinsius.

133, 134 om. Mer&kelius Ries.

133. uanescere malebat Heinsius.

134. aura HM ora P. 1

Vu. 135—144 cum 155-158 extant in Defloratione. Atrebatensi, 135-142.
cum 157—158 in Parisina.

135. Pugnabant .X traces codd. laziges Ztrebat. iapiges T
iapides FGHMX Parm. yapides Jat. ypides P asta P
traces tuscus et hasta / miro errore Pugnabunt iaculis dum Thraces,
Iazyges arcu Heinsius et Merkelius, idemque impressum fuerat in ed. 1477.

a

136. trepidus X Zftrebat. rapidus Jat. genges G hister
FGTV X Paris. Atrebat. ister HP.

137. mollia pabula FIV Paris. 4trebat. ^ pabula mollia P.X mitia
pabula GC.

[ IBIS 9

Dum Tiberis liquidas Tuscus habebit aquas,
Tecum bella geram: nec mors mihi finiet iras
Saeua sed in manis manibus arma dabo. 140
Tum quoque, cum fuero uacuas dilapsus in auras,
Exanguis mores oderit umbra tuos.
Tum quoque factorum ueniam memor umbra tuorum,
Insequar et uultus ossea forma tuos.
Siue ego, quod nollem, longis consumptus ab annis, 145
Siue manu facta morte solutus ero;
Siue per immensas iactabor naufragus undas,
Nostraque longinquus uiscera piscis edet;
Siue peregrinae carpent mea membra uolucres,
Siue meo tinguent sanguine rostra lupi; 150
Siue aliquis dignatus erit supponere terrae
Et dare plebeio corpus inane rogo;
Quidquid ero, Stygiis erumpere nitar ab oris,
Et tendam gelidas ultor in ora manus.

uam us a γν

138. tyberis PT/X flauas coni. Sanctius fascus Parm.

139. Tecum bella geram G Bella geram tecum cert. nec cum
signo paragrapbi Vat. finiat Paris. iram G.

140. in manis X Par. in manes GHPT Paris. dabit Heinsius
Mer&.
141. Tum GP Tunc FGH ZAtrebat. Tu X Nunc Paris.
fuso / ^ uacuasfuero ΗΠ. dilapsis 7 s. pr. delapsus G.

142. Exanguis T cf. Met. IV. 443 Exanimis ceft. cum Deflorationibus

oderit

mores GP et Deftrorationes manes FT Parm. audiet G.

143, 4 fost 155-8 extant in Annalibus Ricardi II (Cod. 7 Collegii Corporis
Übristi apud Cantabrigienses).

143. Tum FPT Tunc GH codex Annalium 4 Ὁ}

144. forma codd. et codex Annalium cum Deflor. Atrebat. larua
Saluagnius testatur se in quibusdam exemplaribus comperisse, recepit Merkelius.
Ego id nusquam inueni.

145. nolim PAi//lippicus 23620, Mer£elius consumptis G.
146. manufacta H.
147. inmensas GH.X imensas T immensas P.

148. longinqus GTX — corpora HT edit Κ΄ edat G.
150. tingent GHP/X — tinguent FT . nostra P.
151. subponere ΚΑ.

152. plebeo .X phebeio 7.
153. Quicquid GHPTVX Sed uide Lacbmannum ad Luer. V. 264,
l' ab horis
- Munronem ad I. 22. erit G Jat. harenis G horis FTV.X

oris P undis Par.

10 IBIS. | Ὕ

Me uigilans cernes, tacitis ego noctis in umbris —— 6165
Excutiam somnos uisus adesse tuos.
Denique quidquid ages, ante os oculosque uolabo,
Et querar, et nulla sede quietus eris. .
Verbera saeua dabunt sonitum, nexaeque colubris
Conscia fumabunt semper ad ora faces. 160
His uiuus furiis agitabere, mortuus isdem,
Et breuior poena uita futura tua est.
Nec tibi continget funus lacrimaeque tuorum ;
Indeploratum proiciere caput.

Carnificisque manu populo plaudente traheris, 165.
Infixusque tuis ossibus uncus erit. j
Ipsae te fugient, quae carpunt omnia, flammae,

Respuet inuisum iusta cadauer humus.
Vnguibus et rostro tardus trahet ilia uultur, |
Et scindent auidi perfida corda canes. 170

Annal. Ricardi II ed. Riley p. 218. Sed Rex, licet tunc laetaretur de

rpetrato negotio, mox sub breui temporis spatio indicibiliter turbabatur
in somnis et in somnio: uidebatur nempe umbra Comitis, mox ut
dormire coepisset, ante eius oculos uolitare, minari sibi, et horribiliter
deterrere eum, quasi diceret sibi illud poeticum quod habetur in Ibin : -
Me uigilans cernes—Excutiam—Denique—Et querar—Tunc quoque
factorum—[Insequar.

155-158 extant in. Annalibus Ricardi II (p. 218 ed. Riley Lond. 1866) quem
librum scripsisse creditur ante annum 1424 Willelmus Wyntersbylle e monasterio.
S. Albani, Horum Znnalium diuersum exemplar superest in codice Cottoniano
(Faustina B. 1X) et Bodleiano 462.

155. tacitis ego codd. et Faustina B. 1x. taciturnae cod. Cantabri- |
gieniis Annalium — noctis (notos Faustina B. 1X) in GHTF et Faustina B. 1X
conditus PX Parm. Fat.

156. sompnos FGPTVFX.

157. quicquid GHT.X uidebor codices Annalium. E

158. parte Parm.

l' torta

159. seua. GMPTX Parm. seua H torta 7 torua F

F teste

nexeque H colubre G δὲ sic coni. Merkelius ex M. IV. 492.
161. Hiis GX hiisdem G hisdem FH.
163. contingent Jat. Merkelius fumus PX,
164. proitiere T.
167. carpent X.
169. Vmguibus H crudus Hein:sits,

170. auide F.

IBIS. 11

. Deque tuo fiet—licet hac sis laude superbus—
Insatiabilibus corpore rixa lupis.

In loca ab Elysiis diuersa fugabere campis,
Quasque tenet sedes noxia turba coles.

Sisyphus est illic saxum uoluensque petensque, 175
Quique agitur rapidae uinctus ab orbe rotae;

Quaeque gerunt umeris perituras Belides undas,
Exulis Aegy?ti turba cruenta nurus.

Poma pater Pelopis praesentia quaerit, et idem
Semper eget liquidis, semper abundat, aquis. 180

Iugeribusque nouem qui distat summus ab imo,
Visceraque assiduae debita praebet aui.

Hic tibi de Furiis scindet latus una flagello,
Vt sceleris numeros confiteare tui.

Altera Tartareis sectos dabit anguibus artus, 185
Tertia fumantes incoquet igne genas.

Noxia mille modis lacerabitur umbra, tuasque
Aeacus in poenas ingeniosus erit.

In te transcribet ueterum tormenta uirorum,

Manibus antiquis causa quietis eris. 190

171. fiat 7 acp.

172. reta 7.

173. Signum paragrapbi in Vat. elisiis codd. uocabere G
campi diuersa fugare Κ΄.

174. impia G.

175 citat Conradus de Mure s. u. Sisiphus Sisiphus GHP
Sysiphus FPTX ille qui Conradus.

176. roge P.

177 citat Conradus s. τ. Belides Quique X humeris codd.

178. egisti FGPTV X lat. egesti HM egypti Laurentianus X.X XV. 21
cum Pbillippico 3360.

179. patri X captat FT.

180. habundat co44.

ue

181. ix G qui distat summus P Jat. summus qui distat GHTX.

182. Vesceraque G assiduo X.

1835. sic tibi 7 ima HX.

184. numeros sceleris H confitare X.

186. inquoquet FH.X incoquit 7.

188, Eacus codd. eat T.

189. transcribent Κ΄ monumenta G reorum Heinsius secundum
Senec. H. F. 580, Claudian. in Rufin. II. 495.

r9o. Manibus F cum quattuor Laurentianis XCI Sup. 25. X X XVI. 21, 31,
34 Omnibus GHMPTY X.

12 IBIS. AN

Sisyphe, cui tradas reuolubile pondus habebis.
Versabunt celeres nunc noua membra rotae.

Hic erit et ramos frustra qui captet et undas,
Hic inconsumpto uiscere pascet auis.

Nec mortis poenas mors altera finiet huius, 195
Horaque erit tantis ultima nulla malis.

Inde ego pauca canam, frondes ut siquis ab Ida
Aut summam Libyco de mare carpat aquam.
Nam neque quot flores Sicula nascantur in Hybla,

Quotue ferat dicam terra Cilissa crocos, 200 -
Nec, cum tristis hiemps aquilonis inhorruit alis,
Quam multa fiat grandine canus Athos.
Nec mala uoce mea poterunt tua cuncta referri,
Ora licet tribuas multiplicata mihi.
Tot tibi uge misero uenient talesque ruinae, 205
Vt cogi in lacrimas me quoque posse putem.
Illae me lacrimae facient sine fine beatum.
Dulcior hic risu tunc mihi fletus erit.
Natus es infelix, ita di uoluere, nec ulla -

191. Sysiphe FPT . Sisiphe GH/ credas G.

192. tunc F.

193. erit et GPX Parm. et erit FHMTV erit in Jat. etundis.
G sed in marg. l et undas.

194. auis X aues GPT,

195. penam mor H.

197. ego om. P ab GT in FHMP X Parm. Vat. ibla HM.

198. sumam P liquido marg. libico G carpet P. |

199. nec. F nascantur P nascuntur FGHMPTX Parm.
pascuntur Jat. ibla FG ybla ΗΡΧ.

200. Quo'ue P Cylissa HM calissa P cilisca FGTX Parm.
Falisca P.

, 301. hiemps FF hyemps HX yemps P iems G hyems T.
inhorreat T inorruit P.

202. fiet V.

203. Nec tua F mala cuncta F.

204. multiplicanda G.

205. ue codd. Tot ue tibi uenient misero G ueniant T
tanteque F.

206, queque P putes Jat. putas P.

207. mee P.

208, is F tum PX tunc GHTF' Merkelius.

209. /Inte bunc uersum signum paragrapbi in Vat. dii FGHTF X.

WIES. 13

Commoda nascenti stella leuisue fuit. 210
Non Venus illuxit, non illa Iupiter hora,
Lunaque non apto solque fuere loco.
Nec satis utiliter positos tibi praebuit ignes,
Quem peperit magno lucida Maia Ioui.
Te fera, nec quicquam placidum spondentia, Martis 215
Sidera presserunt, falciferique senis.
Lux quoque natalis, ne quid nisi triste uideres,
Turpis et inductis nubibus atra fuit.
Haec est in fastis cui dat grauis Allia nomen,
Quaeque dies Ibin publica damna tulit. 220
Qui simul inpurae matris prolapsus ab aluo
Cinyphiam foedo corpore pressit humum,
Sedit in aduerso nocturnus culmine, bubo,
Funereoque graues edidit ore sonos.
Protinus Eumenides lauere palustribus undis, 225
Qua caua de Stygiis fluxerat unda uadis;
Pectoraque unxerunt Erebeae felle colubrae,

210, Comoda P leuisue G leuisque FPT.X nascendi .X
stellaque clara fuit H.

21r. Nec G illuxit G effulsit T affulsit HPV .X non illa P

non ulla X nec in illa FT/ Vat.
212. alto F.
214. Que 7X Ioue Parz. roim Κ΄.

215. nequicquam F.

216. falciferique P.

217. tibi fro nisi GX.

218. indutis F.

219. faustis P allia FGHPT alia Par.

220. ibim F Par. ybim X ybin P dapna G danpna F
dampna HI/X danna P.

221. inpure GH in pura P impura T ipura .X aluo
T Vat. aluo est FGHMP In X est recentiore atramento uidetur
additum.

222. Cinifeam T Cynifeam X Sciniphia 7 Cynipheam P
Cenifam G Cinnipheam H Ciniphiam Cezradus de Mure s. τι.
Ciniphes phedo P.

223. auerso ΕΒ culpmine G limine F.

225. heumenides /ar. uluis Heinsius paludibus udis Sa/uagnius
* Ego non offendo in repetitione uel maxime Ouidiana si modo recte baec pro-
nuntientur. | Merkelius. | Fortasse urnis, cf. M. III. 162.

226. Quae G.

227. uxerut .X iunxerunt Κ᾽ herebee FGT.X collubre P.

T | IBIS. p. 1

Terque cruentatas increpuere manus;
Gutturaque inbuerant infantia lacte canino ;
Hic primus pueri uenit in ora cibus. | 230
Perbibit inde suae rabiem nutricis alumnus,
Latrat et in toto uerba canina foro. |
Membraque uinxerunt tinctis ferrugine pannis,
A male deserto quos rapuere rogo.
Et ne non fultum nuda tellure iaceret, 235
Molle super silices inposuere caput.
Iamque recessurae uiridi de stipite factas
Admorunt oculis usque sub ora faces.
Flebat ut est fumis infans contactus amaris;
De tribus est cum sic una locuta soror: — 240
"Tempus in immensum lacrimas tibi mouimus istas,
Quae semper causa sufficiente cadent.'
Dixerat. At Clotho iussit promissa ualere,
Neuit et infesta stamina pulla manu.
Et ne longa suo praesagia diceret ore, 248
Fata canet uates qui tua, dixit, erit.
Ille ego sum uates, ex me tua uulnera disces,

210. Guturaque F — inbuerant /at. ^ ibuerant GHTX — imbuerant P
E l' infantia
imbuerunt Har/. 3538 infantia om. T lactentia G camino X.
230. ore X.
321, Ebibit F Praebuit Parm. alumpnus GHPTX.
232, camina X.

2333. Menbraque FH iunxerunt GP, F ut mibi uisum est, Parm.
- . L 2 34 1
uinxerunt T üxerunt X tinxerunt tactis Κα panis H tinctis
ferugine pànis P,
334. Ah F Et G quas G.

215. nedum Χ.
236. silicem H— imposuere GPTX — iposuere Ηὀ εἌδρυά H.

stipite

237. nitidi X cespite G cespite duae Phillippicae 23620, 3360.

239. ut ut P furiis G Vat. infans fumis HP contractus H.
241. immensum 2 inmensum FGHT uouimus Parr,
as cadunt P cadant F.
et Hari. -—- , 2
nib, » 2538 ed. Pr. Heinsius Merhkelius Riesius Cloto

244. Ne uitet P infecta F pulsa FX.
245. duceret /Zt.

246. iter Pro erit X.
247. Lille Κὶ per me F in me Parm.

PIBIS. 15

Dent modo di uires in mea uerba suas,
Carminibusque meis accedant pondera rerum,
Quae rata per luctus experiare tuos. 250

Neue sine exemplis aeui cruciere prioris,
Sint tua- Troianis non leuiora malis.

Quantaque clauigeri Poeantius Herculis heres,
Tanta uenenato uulnera crure geras.

Nec leuius doleas quam qui bibit ubera ceruae, 25:
Armatique tulit uulnus, inermzs ope.

Quique ab equo praeceps zz Aleza decidit arua,
Exitio facies cui sua paene fuit.

Id quod Amyntorides uideas, trepidumque ministro
Praetemptes baculo luminis orbus iter. 260

οι
σι

Nec plus aspicias quam quem sua filia rexit,
Expertus scelus est cuius uterque parens.

248. Dent modo dii (dum 77) codices nostri Di modo dent Mer£elius.
249. accedant FGHMPTX Parm. Vat. accedent Mer&elius.

250. experiere GHPTX Jat. experiare F Parm.

251. Signum paragrapbi in lat.

253, 4 citat Conradus s. u. Alcides.

253. clauigera .X peantius codd. peanthius 77 heres FH.X
Conr. heres P heros GT.

254. uenenata Cozr. uulnere G crura P.

255. citat Conradus s. u. Dareus Ne P.

256. Armatisque P Parz:. Armatusque FGHMTVX Vat. uulnus

V Parm. uulgus FGHMPTX inerme (inherme P inherme T) potens
codices omnes cum ed. Pr. et Rubei. * Lege inermis opem. uoluit entm poeta
unico pentametro omnem Telepbi fortunam comprebendere, qui armatus ab Achille
grauissimum uulnus accepit, rursus supplex et inermis opem et auxilium ab eodem
"Achille impetrauit* cod. 36 Seminarii Patauini saec. XVI. Iam in Parm. super
scriptum fuerat inerme pro inermis.

257. aliena in decidit arua HMP.X alienis decidit (incidit FT7)
aruis (armis G) FGT/ Parm. Hinc conicias duplicem extitisse scripturam in
Aleia decidit arua, e/ in Aleis decidit aruis. Przerem quam post Heinsium
praetulit Merkelius ego quoque ut magis Ouidianam retinui.

258. Excicio G Exitii H pena GH.

259. aminctorides G amintorides PT/ amyntorides X
trepidusque FGHX — trepidumque PT — tepidusque Κ΄.

260. Pretemptes FHIJ X Parm. Pretemtes G Pretentes P.

261, 2 citat Conradus s. u. Anthigone.

261. Ne Conradus quemquam Κ΄.

262. facinus Pro scelus est F.

16 IBIS. "LE

Qualis erat, postquam est iudex de lite iocosa
Sumptus, Apollinea clarus in arte senex,
Qualis et ille fuit, quo praecipiente columba 265
Est data Palladiae praeuia duxque rati.
Quique oculis caruit, per quos male uiderat aurum,
Inferias nato quos dedit orba parens.
Pastor ut Aetnaeus, cui casus ante futuros
Telemus Eurymides uaticinatus erat. 270
Vt duo Phinidae, quibus idem lumen ademit,
Qui dedit, ;t Thamyrae Demodocique caput.
Sic aliquis tua membra secet, Saturnus ut illas
Subsecuit partes unde creatus erat.
Nec tibi sit tumidis melior Neptunus in undis, 275
Quam cui sunt subitae frater et uxor aues.
Sollertique uiro, lacerae quem fracta tenentem
Membra ratis Semeles est miserata soror.
Vel tua, ne poenae genus hoc cognouerit unus,

263. est om. GV iocasa G.

i Clarus Apollinea sumptus G apolinea P appollinea H
arce G.

265. ipse PTX ile GH precipitante X.

266, Et H.

267. Quaeque G postquam fro per quos G.

269, 270 citat Conradus s. u. 'Thelephus.

269. ethneus GT/X Conradus etthneus F ethnetis P
etheneus H qui Conradus.

270. Telenus G Harl. 2538 Telemus Parm. Theolemus H
Thelemus P Telefus P Telephus FT Thelephus X Coz-

radus : eurimides HTF Conradus eurimicles P eurimedes .X

euirmepes C.

271, 2 citat Conradus 5. ες Thamira, Demodosus.

3;1. Et GPT finide 6.

273. ut F et GPTF X Parm. Conradus tamire FGH Conradus
thamire TX Conradus tamyre P demodosique Conradus s. u.
demodof(ph F)ique FT demolophique X Conradus s. u. Thamira
demo um G demophodique Κὶ Demodocique Camonm. 20
capud H.

,775. tumidis melior GHPX Parm. — melior tumidis FH — tumidis
tibi sit melior T.
Fl coi
276. qui H uise (c Parm.) pro subite T Parm.
277. Sollertioue FGPTX. ,
378. Menbra FH.

279. peng' Pro pene genus F hic G.

,

. IBTS. 17

Viscera diuersis scissa ferantur aquis. 280
Vel quae qui redemi Romano turpe putauit,
A. duce Puniceo pertulit, ipse feras.
Nec tibi subsidio sit praesens numen, ut illi,
Cui nihil Hercei profuit ara Iouis.
Vtque dedit saltus a summa TZessalus Ossa, 285
Tu quoque saxoso praecipitere iugo.
Aut uelut Eurylochi, qui sceptrum cepit ab illo,
Sint artus auidis anguibus esca tui.
Vel tua maturet, sicut Minoia fata,
: Per caput infusae feruidus umor aquae. 290
Vtque parum mitis, sed non inpune, Prometheus,
Aerias uolucres sanguine fixus alas.
Aut ut Echecratides, magno ter ab Hercule quintus,
280. secta HM mersa X trahentur H aquis FT.
281, 2 citat Conradus s. u. Regulus et Paulus.
281. redemi Conradus bis — redimi codd. — Vide Munronem ad Lucr. I. 216.
romanos PPillippicus 23620.

282. Cenipheas fro puniceo PAi//. 23620 ile HM — foras V.
283. nomen zzarg. numen C.

284. nil FGHIVX Parm. nichil P Jat. rethei FGHF X et bic
quidem post rasuram ethei P etherei T ercel Par. arcei
Vat. Rhoetei Mer£elius in. ed. 1877.

285 citat Conradus s. u. Ionus Vt ue H de FHF e PTX
Vat. Parm. Conradus aG summo F tessalus GT.

286. precipitare F.

287 citat Conradus s. τ. Ericlous uel Eurilocus uelud T euri-
loco G euriloci P eriloci FHM ericloi Cozradus yrioni T
erroli / erioli Bodleianus F. αν. 24 euriali ed. Pr. ceptrum G.

289, 290 H ponit post 291, 2.

289 citat Conradus s. u. Crocalus.

290. humor GPT.

291. fidus fro mitis F si non X z: fallor inpune G7 im-
pune T X Vtque parum Metes ';d est parum prudens aut parum Prometbeus?
Sanctius Vtque operum mitis Mer£elius Vtque procul Scythiae
pendens in rupe Prometheus R;eszus.

292. Aereas T corpore FHMF fixus alas PT pascit alas
Vat. pasce tuo FGHMF uiuus cozi. Riesius.

293 citat Conradus s. u. Eacrides uel Ethecratides sicut P

c
ececratides T echecratides X exegratides H excegra-
tides M — encratides P ecratides Parm. et sic F ut mibi quidem uisum
est ethreclides G etracides 7 eacrides ue/ ethecratides Coz-
radus Etracides Mer£elius Eurycrates Riesius ter om. P tibi
Conradus bis, sed interpretans tamquam ter esset uictus T * Fel
aliter ut legatur tibi ab hercule uictus — Nam bercules cuidam tyranno
bomines spodonanti uicto tribus uicibus ueniam dedit! Conradus . Num magno
ter ab Herculis ictu (actu) ut ad Licban referatur? cf. M. ix. 217 Corripit
C

——* TONS
18 IBIS. *

Caesus in immensum proiciare fretum.
Aut ut Amyntiaden, turpi dilectus amore 295.
Oderit et saeuo uulneret ense puer.
Nec tibi fida magis misceri pocula possint,
Quam qui cornigero de Ioue natus erat.
More uel intereas capti suspensus Achaei,
Qui miser aurifera teste pependit aqua. 300
Aut ut Achilliden cognato nomine clarum,
Opprimat hostili tegula iacta mànu.
Nec tua quam Pyrrhi felicius ossa quiescant,
Sparsa per Ambracias quae iacuere uias.

Nataque ut Aeacidae iaculis moriaris adactis. 305
Non licet hoc Cereri dissimulare sacrum.
Vtque nepos dicti nostro modo carmine regis,
Cantharidum sucos dante parente bibas.

304. Hyginus 123 Orestes iniuria accepta Neoptolemum Delphis sacri-
ficantem occidit et Hermionem recuperauit: cuius ossa per fines A m-
braciae sparsa sunt, quae est in Epiri regionibus, quem «ocum ex boc
uersu Ibidis sublectum fuisse dicit Mauricius Schmidt p. X.X.XI ed. suae.

Alcides et terque quaterque rotatum Mittit in Euboicas tormento fortius
undas.

294. immensum GHTF proiciere X.

295, 6 citat Conradus s. u. Amincius. i

295. aminthiade G amintiaden T amintiade FX aminc-
(ch Fjiadé HF amantiadem P Parm. amiciadé Conradus.

296. uerberet marg. l uulneret G.
297, 8 citat Conradus s. u. Themisto.
297. poccula F.

299, 300 citat Conradus s. u. Acheus.

199. capiti pr. X achei GHT acei X athei P.

300. Qua X. ;

301, 2 citat Conradus 5. u. Pirrus et Achilleides uel Achillides.

3o1. Achillide G.X Conradus s. u. achilliden T achillidem Coz-
radus 1. u. Pirrus achilleide FH.

302, Opprimit hostile P missa Conradus.

303. pyrri PX pirri FGHTYE,

304. ambracias HP ambrachias FGT/ X. ,

305 citat Conradus 1. u. Peripelica Nata H.
: A cereri H dissimulasse H sacrum GPTX Jat. ne

397, 308 citat Conradus s. u. Magnetes.

308. Cantaridum GP Tantaridum H Tessalidum T Thes
salidum Conradus Thessalidis F Thessalicum P sucos P
succos FGHTX matre parante G.

ΠΡ Ὁ, 19

Aut pia te caeso dicatur adultera, sicut
Qua cecidit Leucon uindice dicta piast. 310
Inque pyram tecum carissima corpora mittas,
Quem finem uitae Sardanapallus habet.
Vtque Iouis Libyci templum uiolare parantes,
Acta noto uultus condat harena tuos.
Vtque necatorum Darei fraude secundi, 315
Sic tua subsidens deuoret ossa cinis.
Aut ut oliuifera quondam Sicyone profecto,
Sit frigus mortis causa famesque tuae.
Aut ut Atarnites, insutus pelle iuuenci
Turpiter ad dominum praeda ferare tuum. 320
Inque tuo thalamo ritu iugulere Pheraei,
Qui datus est leto coniugis ense suae.
Quosque putas fidos, ut Larisaeus Alezas,
Vulnere non fidos experiare tuo.

Vtque TMilo sub quo cruciata est TPisa tyranno, 325

309, 310 citat Conradus s. τι. Leucon.

309. cesa X.

310. uidice (?iudice) F pia dicta est P pia est codd. praeter
Vat. piant Jat. piast ego.

311, 312 citat Conradus s. u. Sardanaballus.

311. piram GPT kina X gratissima G.

312. Quam H sardanapallus T sardanapalus G sardana
palus FHP sardanaballus Conradus.

313, 314 fost 315, 316 scripti sunt in X.

313 citat Conradus s. u. Cambises parentes X paratos Conradus.

314. notho FGHPT/ X harena GHTX contegat unda Κ΄.

315. priamei 7.

316. subsidens FHPT/ Jat. succindens G succendens 2;/-
lippicus 23620 succedens .X ossa G ora HPTX cirus X.

317, 318 citat Conradus s. u. Neodes olimfera Cozr. olifera H
sitione FGPTF sithione X sicione H Conradus.

319, 320 citat Conradus s. u. Acarnites acarnides T Parm. atar-
nides HMP atharnides .X atharni(e /)tes F/ ^ atarmites G zis;
me oculi fallunt carnites ue] acarnites Cozradus Atarnites Const.
Fanensis Sarrition. ad loc. indutus HM leonis ΗΜ terga
pro pelle Conradus, quantum scio, solus.

* 321 citat Conradus s. u. Phereus thalomo G tuis talamis F
iugulare F ferei GP pherei FHT Conradus.

323, 324 citat Conradus s. u. Alebas lariseus lat. ΕΗ — larisseus GPTX
Conradus alebas GHPTV X Conradus alepas F alebes Parm.
abesbes zt. Aleuas Canon. 20.

324. experiere H tuos G.

325 citat Conradus s. u. Mylo Vtue HF Vtne Conradus Vt quo-
que T milo FGHPTX Conradus nullo /at. milon Leidensi:

ΟΖ

H

20 I BIS.

Viuus in occultas praecipiteris aquas.
Quaeque in AfZiZantum Phylacesia regna tenentem,
A Ioue uenerunt, te quoque tela petant. |
Aut ut Amastriacis quondam Lenaeus ab oris,
Nudus Achillea destituaris humo. 380
Vtque uel Eurydamas ter circum busta Thrasylli
Est Larisaeis raptus ab hoste rotis:
Vel qui, quae fuerat tutatus moenia saepe,
Corpore lustrauit non diuturna suo.

Vtque nouum passa genus Hippomeneide poenae, 335
malo / sub qua Jat. est om. lat. pisa HPT Conradus
pysa X ipsa F pyra Καί. roma G «olus.

327, 328 citat Conradus s. u. Adimantus.

327. adimantum GHPTX Parm. adimanthum Cozradus achi-
matrum PPillippicus 3360 philesia FG Vat. phylesia PX phil-
lesia TF pylesia Parm. phiseia HM philacia Conradus

philaceia uidetur legisse is qui glossam adscripsit filius philaci quam im Parm.
et Pbill. 3360 repperi Phliasia Scaliger Aphidantum Phylacesia ipse -
conieci ex Paus. 8. 45, 1. Scriptum fuerat Aridantum (ut im Sebol. Eurip. Orest.
1647) quod non intelligens scriba in Adimantum »nutauit. Potest tamen uerum
eie Phyllesia : nam Pbyllus Arcadiae regio teste Lactantio ad Stat. Tb. IV. 45.

328. A codd. et Conradus. missa pro tela Conr.
329, 330 citat Conradus s. τι. Lempneus.
329. ut om. V a mastriacis Conr. amathriacis .X amastiacis

T lat. | amalfriacis G fortasse uere, cf. Solin. 19, τ ed. Mommsen Ante Bory-
sthenem Achillis insula est cum aede sacra quam aedem nulla ingreditur
ales : et quae forte aduolauerit, raptim fugam properat. Oceanum Sep-
temtrionalem ex ea parte qua a Propanisso amne Scythia adluitur,
Hecataeus Amalcium (Amalfium cod. Sangallensis) appellat, quod gentis
illius lingua significat congelatum, qui locus ex Plin. H. N. IF. 93, 94 tra-

latus est leneus GX lenneus FH lepneus P Cozr. leneus T
leneuus /at. lemneus 7 horis FGTV X P m. pr. et Conr.

330, achillea. FGPT.X achinnea M euius im marg. serior manus
adscripiit appollinea achimnea H acumea Laur. XXXIII. 31

eschimea Conradus Fortasse E.chidnea wel, quod idem est, Echinea
Apollinea uidetur legisse L. Caecilius Minutianus Apuleius qui dicitur de Ortbo-
grapbia 4 ed. Osann de Anio interpretans * qui clam ab Apolline alitus et diuini-
tate donatus est Sed duorum uersuum 329, 330 litteras tantum primas citauit,
Ouidius aut u. a. q. l. a. o. n. a. d. ἢ, Eandem coniecturam bis (Hecatostyos c.
VIL, Sarritionum in. Ibin p. 7) exbibuit Constantinus Fanensis allata bistoria
ex Diodoro V. 62, unde etiam sua uidetur duxisse is qui Ortbograpbiam confecit,
Disputauit de boc loco Ortbograpbiae Merkelius 2. 386 ed. 1837.
331, 332 citat Conradus s, u. Euridamas.

3j1. euridamas FPX Conradus eurimadas G eridamas ΤΙ
trasili GHT trasilli FPE Conr.

332. lariseis F larisseis GHPTX Gonradus.

333. Vt H.

334. indiuturna T.
335 citat Cenradu: s, w. Lymone —— passa est GHMPTX Vat. Parm. et

IBIS. 21

Tractus ErecAtZea fertur adulter humo.
Sic ubi uita tuos inuisa reliquerit artus,
Vltores rapiant turpe cadauer equi.
Viscera sic aliquis scopulus tua figat, ut olim
Fixa sub Euboico Graia fuere sinu. 340
Vtque ferox periit et fulmine et aequore raptor,
Sic te mersuras adiuuet ignis aquas.
Mens quoque sic Furiis uecors agitetur, ut illi
Vnum qui toto corpore uulnus habet.
Vtque Dryantiadae RZodopeia regna tenenti, 345
In gemino dispar cui pede cultus erat.
Vt fuit Oetaeo quondam, generoque draconum,
Tisamenique patri, CallizZeesque uiro.

Conradus ges X ypomeneida P hy(a 7)pomenida FP ipo-
meniaG . hypomeniaT y(iCo.)pomeneia HM Cozr. — hipomeneia .X
ipomoneia Jat. passa genus Hippomeneide J/diza a. 1502
pene genus ypomeneia passa Laurentianus X XXIII. 31 Potest tamen
uerum esse quod babet ed. Parmensis anni 1489. Vtque nouum passa est
genus Hippomeneia poenae Tractus et Actaea fertur adulter humo.

336. et actea FGHMP Parm. et altea Jat. et Sloan. 777 in
actea T.X Erechthea Hezsius.
337. Sicubi T inuita Κ΄ irrisa X.

Post 338 sequitur in FGHMPV boc distichon (637, 8) Denique sarmaticas
inter geticasque (ieticasque P sciticasque G) sagittas His (Hiis G)
precor ut uiuas et (ne G, nec Bod. F. 177. 24) moriare (moriere HM)
locis, dein in FHMY 439 Vtque(Vtue /) ferox 4409 More bouis 461:
Aut ut Cassandrus 462 Saucius ingesta 339 Viscera sic. In GP post inter-
positum distichon 637, 8 sequitur 339. — In T disticbon illud non illatum est sed
inler 338 et 339 idem quattuor uersus qui in FHM eodem leguntur ordine.
Verus ordo iam in ed. Rubei.

339. scopulis PT Par.

340. eubaico F eboico H.

341, 2 citat Conradus s. u. Ayax.

341. Atque 7 petiit G.

342. mesuras Conradus.
I' habet

344. cui F erat F erat 6. 7 :

345 citat Conradus s. u. Drias et Lygurgus driantides P drian-
tide T7 drianthide Cozr. bis. drianti^de G uzde Dryantiadae
Scripsi cum Riesio et ed. Rubei rodopeia FGPTV robepeia X ut
mibi uisum est.

346. Ingenio Par. !

347, 8 citat Conradus s. u. Thesimadus et Etheus et Aristophanes.

347. etheo FGHV X Conradus s. μ᾿ Etheus acteo PT Vat. Conradus
δίς.

348. Tyssimanique X Te(The V )simanique GF Parm. Tis-
manique H Tisimanique FP Tessimachique T Thesi-

Δ᾽
29 IBIS.

Nec tibi contingat matrona pudicior illa,
Qua potuit Tydeus erubuisse nutu, 350
Quaeque sui uenerem iuncxit cum fratre mariti,
Locris, in ancillae dissimulata nece.
Tam quoque di faciant possis gaudere fideli
Coniuge, quam Talai Tyndareique gener,
Quaeque parare suis letum patruelibus ausae ἜΣ XER
Belides assidua colla premuntur aqua.
Byblidos et Canaces, sicut facis, ardeat igne,
Nec nisi per crimen sit tibi fida soror.
Filia si fuerit, sit quod Pelopea Thyesti,
Myrrha suo patri, Nyctimeneque suo. 360
Neue magis pia sit capitique parentis amica,
Quam sua uel Pterelae, uel tibi, Nise, fuit.

madique Conradus ter Calliricesque Cozradus s. wu. Thesimadus
Calligonesque FT Cor. bi ^ — Caligonesque GHP/X Jat. cali-

gonisque pr. X ut E. Benoistio uisumest — calliroes Canonicianus 20. * Non-.——

nulli uetusti codices babent. Callirhoesque uiro: quae lectio mibi probatur,
Con:t. Fanensis Sarrition. ad loc.

349, 350 citat Conradus s. u. Egiale, 350 etiam s. uv. Dyomedes.

349. puditior GF.

350. Quà ΗΠ tideus FGPTX . tydeus Conr. s. v. Egiale — thydeus

Conr. s. μι Dyomedes eurubuisse P. muru Conr. 5. τι. Egiale.
351, 2 citat Conradus s. u. Locris.
351. iunxit uenerem T7" Conradus iuncxit H frate P.

352. necem F Parm. ed. Rubei Fortasse in. ancilla dissimulata necem.
Certe amat Ouidius accusatiuum. boc. modo iungere cum passiuo dissimulari

4. A. I. 689 Achilles Veste uirum longa dissimulatus erat, F. VI. 507
Dissimulata deam.

353. Tam modo X 'Tam tibi F dii FGHPIY X.

354. talia G thalai H Tyndareique P Tindareique
FGHTFX.

355. necem miseris T.

356. premantur G.

357. hiblidos FGHPF sic P num sic tu? seue pro sicut F
facit Const. Fanensis ardeas P,

358. sic F crinem M sit fida ! soror X.

359, 360 citat Conradus 5. u, Athreus.

&i fuerit
359. Filia quae niso sit quae G pelopea GHT pelepea X -

pelopeia FP Parm. Conr. — tiesti G— thiesti FHPT/X Parm. —— thyesti
Conr. thiestei at. thesti H Thyestae Mer£elius.

36o. Mirra FGHTFX Conr. nictimeneque FGPT X. Conr.

361, 2 ug Conradus à u. Calocarpis et Cherelus.

361. sunt Conr. semel. capitique (captique arentis amica
FGHV Conr. capitiue Conr. semel. ms cds ei sit fida parentis
PTX Parm. Vat. Veram scripturam restituit Burmannus.

362. sua GP X tua FT Conr. tibi M pterele P pterere

I BIS. 33

Infamemque locum sceleris quae nomine fecit,
Pressit et inductis membra paterna rotis. .-
Vt iuuenes pereas, quorum uestigia uultus - 365
Brachia Pisaeae sustinuere fores.
Vt qui perfusam miserorum saepe procorum,
Ipse suo melius sanguine tinxit humum.
Proditor ut saeui periit auriga tyranni,
Qui noua Myrtoae nomina fecit aquae. 370
Vt qui uelocem frustra petiere puellam,
Dum facta est pomis tardior illa tribus.
Vt qui tecta, noui formam celantia monstri,
Intrarunt caecae non redeunda domus.
Vt quorum Jeacides misit uiolentus in altum 37
Corpora cum senis altera sena rogum.
Vt quos obscuri uictos ambagibus oris,
Legimus infandae SpZinga dedisse neci.
Vt qui Bistoniae templo cecidere Mineruae,

en

Vat. pteleri F sterole T terele HF cherele X
cerele M terei G therele Conr. uel tua F.

363, 4 citat Conradus s. u. Seruius Tullius.

365, 6 citat Conradus s. u. Athreus.

365. quorum fastigia (fastigia G) uultus. FGHMPTX Parm. Vat.
proiecta cadauera quorum J/ Leid. Conr. Mer&elius Ries. — Equidem praetuli
quod babet G ita tamen ut dubitem meliusne scripturus fuerim quod babent tot
tam incorrupti codices fastigia. Nam ut ad fores bracbia, ita uultus in fas-
tigiis merito proponendi erant.

366. Brachia FGHM Jat. Membraque T Oraque Leid. Conr.
Mer£elius Ries. Olim Parm. et Sloan. 777 Quorum PX Harleianus
2538 physee P foris Const. Fanensis.

367. sepe FG X cede HPT.

369 citat Conradus s. u. Athreus periitque Laurentianus X X XIII. 31.
370. mirthoe GT.X - mirtee H.

371. Et qui H ue loce P.

372. facta FHT capta GPX Jat.

373. celancia F.

374. oete M.

375. altum FHMIV altos Leid. Sloan. altis P.X artis G.

376. seua .X rogum HTF rogos Sloan. Leid. rogis
FGPX Vat.

377, 8 citat Conradus s. u. Spinx.

377. obscuris P.X uinctos HM horis P.

378. spinga FHPTV X Conr. spinda G.

379, 380 citat Conradus s. μι. Lempnenses.
379. bystonie T occidere Conradus.

24 I BIS. M.

Propter quod facies nunc quoque tecta deaest. 380
Vt qui Threicii quondam praesepia regis,
Fecerunt dapibus sanguinolenta suis.
Therodamanteos ut qui sensere leones,
Quique Thoanteae Taurica sacra deae.
Vt quos Scylla uorax, Scyllaeque aduersa Carybdis, 285
Dulichiae pauidos eripuere rati.
Vt quos demisit uastam Polyphemus in aluum,
Vt Laestrygonias qui subiere manus.
Vt quos dux Poenus mersit putealibus undis, —
Et iacto canas puluere fecit aquas. | 390
Sex bis ut Icaridos famulae periere procique,
Inque caput domini qui dabat arma procis,
Vt iacet Aonio luctator ab hospite fusus,
Qui (mirum) uictor, cum cecidisset, erat.
Vt quos Antaei fortes pressere lacerti, 395
Quosque ferae morti Lemnia turba dedit.
Vt qui post longum sacri mostrator iniqui,

380. quos T Conr. faties G tecta FGPFX Conr. torta HMT
torua Harl. uersa Merkelius deest FP dee est GHI X
Vat. dee Conr.

E rksgn n

381. treicum P {τεῖος GHT/ presagia X psagia G.

383 citat Conradus s. u. Therodamus 'Therodamanteos PT
'Theroda(do Cosr.)mantheos EX Conr. Terodomant(th 7)eos GF

Te rodomantheos H De Pboenodamante, quem ῥὶς Tberodamanta appellat,
locus explicandus uidetur : uide Commentarium.
384. Quiqui G toantee FG toanthee Κ΄ thaurica PX.

385. cilla G sylla P rapax T cilleque G silleque P.
386. Dulichee F.

387, 8 citat Conradus s, u, Anthyphates.

387. dimisit FGHPF X Conr. demisit T peliphemus G.

388. Aut FHF lestricomis P.

389. penus FGPT putaelibus F.

399. Dis acto Jat.

391, 2 citat Conradus s. uw. Melancius.

391. Sexus ut X Jat. Sex ut P Sex bis ut Leid. et marg. Pbil-
lipp. 3360 — Et uelut(d HT) FGHMIF Aut uult Cozr. ycaridos
ΡῚΡ icharidos FX — ytaridos Gozr. ytaridis M famuli
TF Conr. fame S/oan.

392. domine P /at. q Jat.

394. mirum est F nimium Har/. ccediset F »". pr.

395. anthei FGHPTY.,

396. lénia FGP lennia HT.

397. post annum GPT Harl. post longum HX post langum F

IBIS. 25

Elicuit pluuias uictima caesus aquas.
Frater ut Antaei, quo sanguine debuit, aras
Tinxit, et exemplis occidit ipse suis. 400
Vt qui terribiles pro gramen habentibus herbis,
Impius humano uiscere pauit equos,
Vt duo diuersis sub eodem uindice caesi
Temporibus, Nessus Dexamenique gener.
Vt pronepos, Saturne, tuus, quem reddere uitam 405
Vrbe Coronides uidit ab ipse sua.
Vt Sinis et Sciron et cum Polypemone natus,
Quique homo parte sui, parte iuuencus erat.
Quique trabes pressas ab humo mittebat in auras,
Aequoris aspiciens huius et huius aquas. 410
Quaeque Ceres uidit laeto pereuntia uultu

pes lugum Καί. post tanto Heigssjus | num posttantum? — mostrator H .
monstrator GTP. — Burmannum sequor.
398. “5 aduena? Pont. III. 2. 58.
399, 400 citat Conradus s. u. Pigmalion.

399. anthei FHPTJ X Conr. ancei G Ancael Micyllus.

400. Tixit G ille GH M.

401. per 7 gramine M gramina coni. Sanctius.

402. Impius HPT Ipius G sanguine ΗΓ.

403. iudice 6.

404. Temporibus GPTX Harl. Sloan. Vulneribus FH Mer&elius
nessi .X nexsi P nexi Jat. dexame(i P)nique GHI dexa-
merique F daxamenique P dexemanique T de-cami-
nique Καί.

405, 6 citat Conradus s. u. Coronides.

405. neptunne Laur. X XXVT. 21 Saturne e£iam Conradus et Scbol.

ipse
406. sic FGHP X Conradus Ipse—urbe T Καί. ab urbe / — choro-
nides X cocinetes F.

407 citat Conradus s. u. Chinis Senis T Semis G , tinis F
scinis P schinis Conr. ci(y X)nis HM X sciron FH
scrimeon P schiron / Conr. chi(y T)ron GT cum FPTX
de G polifemone T poliphemone FHP/ poliphomone G

notus coni. Mer&elius.
408. parte una P.

409 citat Conradus s. u. Cercio prabes Κ᾽ m. pr. ut uidetur in
humum G ab humo etiam Conradus ab umo Jat. ad
auras H.

410. aspiciens FT aspicias G aspectans HM aspectes
P lat.

411, 412 citat Conradus s. u. Geryon. A

411. Quique X celes Conr. Seres Jat. leto uidit FH Conr.

uidit leto GPTX,

26 I BIS.

Corpora Thesea Cercyonea manu.
Haec tibi, quem meritis iustissz;zza deuouet ira,
Eueniant, aut his non leuiora malis.
Qualis Achaemenides Sicula desertus in Aetna, 415
'Troica cum uidit uela uenire, fuit.
Qualis erat necnon fortuna binominis Iri,
Quique tenent pontem, qui tibi Tmaior erit.
Filius et Cereris frustra tibi semper ametur,
Destituatque tuas usque petitus opes. 420
Vtque per alternos unda labente recursus,
Subtrahitur presso mollis harena pedi;
Sic tua nescio qua semper fortuna liquescat,
Lapsaque per medias efiluat usque manus.
Vtque pater solitae uarias mutare figuras, 425
Plenus inextincta conficiare fame.
Nec dapis humanae tibi sint fastidia, quaque
Parte potes, Tydeus temporis huius eris.

412. tesea G gerionea FGHMPTY X Vat. Conr. cerc'onea marg.
cercionea S/oam. — Eadem lectio etiam in Pal. 1709 a. 1494 et Reg. 6021. J
413. quem PT que GHM meritis iustis mea GPT.X meritis

precibus mea ΣῊ Mer&. Ries. — iustissima ed. Bonon. 1480 — mentis ipse
conieci ex tu. 95.

414. Euenient FPFX multis P.X hiis G.

415, 416 citat Conradus s. u. Achymenides Eosdem uersus post
417, 418 babet E

415. achimenides GHTY' Conr. achamenides P et pr. X ethna |

FT Conr. ora GHMP hora PX.
416. Troiaca F.
417, 418 citat Conradus s. u. Yrus et Ariston.

417. bynominis P bynonis Conr. s. u. Yrus yri HTF X Conr. s. u.
Ariston.

418. tenet Jat. pontum X — que FHMP/X . quéJVat. — qui
G Conr.bis — maphor Canon. Lat. 20 unde Adolpbus Neubauer coniecit mabor
quo uocabulo Hebraice pons appellari poterat, ut pote quo transeatur. Quod si
uerum eit irridetur. Ibis tamquam aut Iudaeus aut certe affinis Iudaeorum.

419, 420 citat Conradus 1. u. Asterion.

419. ut FGHMPTY X Conr. et Aldina Cereis P celii Harl.
420. sepe G.

422. Subtraitur FH arena at. pede X.

424. Lassaque X Ipsaque F.

425, 6 citat Conradus s. u. Erisichto.

426. in extincta P conficiare GP Harl. Sloan. confitiare X
destituare FT Conr. Mer. Ries.

417. sint G Sloan. erunt FHPTX Vat.

438. quáque H — potest/at. Parce potens fueris tydeus huius eris P,

PPS. 27

Atque aliquid facias a uespere rursus ad ortus
Cur externati Solis agantur equi. 430
Foeda Lycaoniae repetes conuiuia mensae,
Temptabisque cibi fallere fraude Iouem.
Teque aliquis posito temptet uim numinis opto,
Tantalides zt sis zt Teleique puer.
: Et tua sic latos spargantur membra per agros, 435
Tamquam quae patrias detinuere uias.
Aere Perilleeo ueros imitere iuuencos,
Ad formam tauri conueniente sono.
Vtque ferox Phalaris, lingua prius ense resecta,
More bouis Paphio clausus in aere gemas. 440
Dumque redire uoles aeui melioris in annos,
Vt uetus Admeti decipiare socer.
Aut eques in medii mergare uoragine caeni,

429, 430 citat Gonradus s. u. Athreus.

429. facies FP.X rursus PT ruris Jat. solis FGHI X
ad

Conr. et G ortum Cozr. ortus Κ΄.

430. consternati T solis HPTF X Vat. Conr. rursus FG.

431. repetens G repetent P repetas H referens αὶ
contagia XX cene Κ.

432. Temptabilisque H Temptabuntque P que om. G
Temptabunt alii 77 tibi T aliqua GX.

433. Tecum P Te tam /zt. positus P Jat. temtet G

ui numeris H.

434 citat Gonradus s. u. Athreus Tantalide F τὰ sis codd. et Conradus
ut sis Micyllus tu teleique pr. G tu tereique GPT/X Sloan. tu
cereique Conr. tu thereique Jat. Harl. idemque uidetur babuisse F
friusquam erasae essent litterae inter the que tindareique HM
Tereidesque QCanonicianus 20 et sic post Heinsium ediderunt Mer&elius. et
Riesius Threiciusque Sanctius ut Teleique scripsi: nam qui Hygino
206, 238 mepos est. Scboenei, Eupborioni ap. Parthen. Erotic. 13 Telei, Ouidio
poterat esse filius Telei.

435. tu G largos X.

436. Tanquam PT.

437, 8 citat Conradus s. u. Phalaris.

437. perille tuo G perylleo X uersos P imitare 7
scrutere M.

439, 440 om. HMIV in quibus leguntur post 338.

439. falaris HP ore G Jat.

440. Ore pro More Jat. phario duo PAillippici in hore /zt.

441. uolens F,

442. ameti F.

443. Aut G Vtque T Atque FHPX eques scriptum est
super in in G uoramine T num foramine ? ceni GPT.

28 I BIS.

Dum modo sint facti nomina nulla tui.
Atque utinam pereas, ueluti de dentibus orti 4451
Sidonia iactis Graia per arua manu.
Et quae Pantheides fecit de fratre Medusae
Eueniant capiti uota sinistra tuo.
Et quibus exiguo uolucris deuota libello est,
Corpora proiecta quae sua purgat aqua. 450
Vulnera totque feras, quot dicitur ille tulisse
Cuius ab inferiis culter abesse solet.
Attonitusque seces ut quos Cybeleia mater
Incitat ad Phrygios uilia membra modos.
Deque uiro fias nec femina nec uir, ut Atris, 455
Et quatias molli tympana rauca manu.
Inque pecus subito magnae uertare Parentis,
Victor ut est celeri uictaque uersa pede.
Solaque Limone poenam ne senserit illam.

Et tua dente fero uiscera carpat equus. 460
444. sunt H fati V Merkelius uera F Harl.
445. Vtque utinam T/ Atque ut H.
446. sparsi HM sparsis Riesius arma X.
447, 8 citat Conradus s. u. Penthides.

447. pentides GHMPX Vat. penthides F Conr. pentelides T
pithoides Camom. a0 ^ pitoides Har/. Pytheides Sanctius de Hipponacte
Pytbei filio interpretan: Panthoides :;pse conieci de fratre FHMTV
Conr. fraterque. GPX Slcan. de patre Harl. meluse Har/.

preluse / m. r. ^ medullae PAillippicus 3365 Et quae Pitthides fecit
pariterque. Molinae coni. Mer£elius ex Paus. V. 2. 2.
448. Euenient H.

449. Ex FGHMPX Et T Sloan. νι est Post exiguo

babet Harl. foit libello HT S/oan., omittunt utroque loco FGP.
459. coniecta HM.

451, 2 citat Conradus s. u. Menedemus.
451. quod Conr,

"^ inferis cultri Conr. cultus P et Phillippicus 23620 ab esse
453. Cybeleia TX Cybeleya P cibeleia FGHF.
454. frigios GPTF X.
455. nec uir nec femina HM Harl. atis P athis FGHIV
Attys Merkelius.
456. timpana FGHT.
457. magne subito P uertere X.
458. V itor G Victor et ut sceleri H sceleri etiam X.
459, 460 citat Conradus s. τι, Lymone.
759. Iunone F limoné H a m. pr. ne penam G Conr. illa P
1 .

460. Vt P equs G X,

d

IBIS. 29

Aut ut Cassandreus, domino non mitior illo,
Saucius ingesta contumuleris humo.
Aut ut Abantiades, aut ut Lyrnesius heros,
Clausus in aequoreas praecipiteris aquas.
Victima uel Phoebo sacras macteris ad aras, 465
Quam tulit a saeuo Theudotus hoste necem.
Aut te deuoueat certis Abdera diebus,
Saxaque deuotum grandine plura petant.
Aut Iouis infesti telo feriare trisulco,
Vt satus Hipponoo tDexionesque pater, 470
Vt soror Autonoes, ut cui matertera Maia,
Vt temere optatos qui male rexit equos.

461, 2 bic om. HMIV in quibus leguntur cum 439, 440 post 338. Eosdem
uersus citat Conradus s. u. Cassandrus.

461. Qui pro Aut ut Jat. Cassandrus HMT Conr. Cans-
sandrus G Cassandreus F Cassandrei PX Jat. domino
GHMT Conr. dominus FPX Casandreus Mer&elius idemque

scripsit Pont. II. 9. 43 Otto Korn Non tibi Casandreus pater est gentisue
Pheraeae.

462. Sautius intecta H.

463, 4 citat Conradus s. uv. Naupulus.

463. ab anchiades Corr. abanciades GP abanthiades αὶ
aut ?ro aut ut Ε ligneius GHM lignetus / — lignesius PT — ligno-
sius Jat. licnesius Reg. 1801 linerius .X lineius F * ligneius
heros uel aliter ut legatur cigneus' Conradus Lirnesius eZ. Pr.
Fidetur olim. extitisse duplex lectio Cygneius et Lyrnesius. Nam Tenedos
Leucopbrys dicta et Pboenice et Lyrnesos (Plin. V. 140). Conicias tamen uel
Lelegeius uf de Telepbo intelligatur (Strab. 584), uel Lyrceius, ut de nio
(Partben. I. 1, Diod. V. 62). 4n ortum est ex Lynceius (linceius), quod
Super Abantiades serzptum erat? Nam Lynceus pater Abantis (Apollod. II.
2. I).

465, 6 citat Conradus s. u. Theocritus uel Theodatus.

465. febo G.

466. Oua F títh La)eodorus G Laurentianus XXXIII. 31
th(t /at.)eodotus FIJ Jat. todotus P theodus H.X theu-
docus Cozr. 'Theudotus eg. Rubei zum Troilus? Tzetz. ad Lyc. 307.

467 citat Conradus s. u. Abdera deuoueas G addera .X
abdrida P ablerda Pbillippicus 23620.

469, 470 citat Conradus s. u. Procustes.

479. ypomoo P hypomoo T ipomoo G.X hipomoo F
ipponeo M ypponoo H ypomeo Cozr. hipodoro 7 dexi-
onesque G dexithoe(o F)sque FHMT dexitoesque P Conr.

desith esque X desithoosque /7 Dosithoesque Mer£elius pater-
que Cozr.

471. antonoes G anthonoes HF aut GP.X est post Maia
addunt FT om. GHMPX.
Nga. Vt T Et GHMPX Aut P.

30 IBIS. !

Vt ferus 4eolides, ut sanguine natus eodem
Quo genita est liquidis quae caret Arctos aquis.
*Vt Macelo rapidis icta est cum coniuge flammis, t 475
Sic precor aetherii uindicis igne cadas.
Praedaque sis illis, quibus est Latonia Delos
Ante diem rapto non adeunda Traso.
Quique uerecundae speculantem labra Dianae,
Quique Crotopiaden diripuere Linum. 480
Neue uenenato leuius feriaris ab angue,
Quam senis Oeagri Calliopesque nurus;
Quam puer Hysipyles, quam qui caua primus acuta
Cuspide suspecti robora fixit equi. |
Neue gradus adeas Elpénore cautius altos, 485 1
Vimque feras uini quo tulit ille modo.
Tamque cadas domitus, quam quisquis ad arma uocantem
Iuuit inhumanum Thiodamanta Dryops. ἢ

473 citat Conradus s. u. Appaste feros G sexus P m. pr.

474. liquidisque H archos X arthos FH artos GP.

475 citat Conradus s. uw. Macedon uel Macedo macedo HMPFV
macedon X Conr. macelo FT machelo G ictus TX
iactus Conr. iacta est FGHMP Vat. ' uel aliter ut legatur iacta? Conr.
Vt macedon ictus rapidis .X coniunge P.

476. prior G.

477, 8 citat Conradus s. u. Trasus.

477. est om. H laconia Conr.

478. capto Conr. traso GPT.X Conr. Thraso FHM Thaso
V Merkelius Sane apud Hygin. 246 "Thasius exbibet codex Frisimgensis —
Sebmudtis.

479. speculatus at. peculatus F. ἢ

480 citat Conradus 5. u. Lynus crotopyade X trotopiade Κ᾽
cotropiaden H erotopiadem at. crothopaidem Conr. cicro-
piade GT cecropiadem M limum P canes X.

481. uenato X.

482. oenagri G oeagrii .X caliopesque P.

483, 4 citat. Conradus. s. u. Archemolus uel secundum quosdam Arche-
morus,

. 483. hysiphiles T ysiphiles HMP Conr. isiphiles FGP
isyphiles X cana Conr.

484. fexit ue/ fecit P m. pr.

485, 6 citat Conradus s. u. Alphenor.

485. habeas T atteas P »r. pr. elpemore Κ΄ helpenore G
alphenore H Conr. cautior T caucior F. caucius G Conr.

486, uim pro uini Conr. et sic Laurentianus X XXVI. 34 ipse G.

487, 8 citat Conradus 1. u. Agilleus et Driops et Therodamus.
487. si quis Conradus 5, u. Agilleus furentem Conr. s. u. Driops. —
488. Iuuit G luit T Jat. Luit P Vidit FHMF X Conradus

ΡΟ. 31

Quam ferus ipse suo periit mactatus in antro,
Proditus inclusae Cacus ab ore bouis. 490
Quam qui dona tulit Nesseo tincta ueneno,
Euboicasque suo nomine fecit aquas.
Vel de praecipiti uenias in Tartara saxo,
Vt qui Socraticum de nece legit opus.
Vt qui Theseae fallacia uela carinae
Vidit, ut Iliaca missus ab arce puer.
Vt teneri nutrix, eadem matertera, Bacchi,
Vt cui causa necis serra reperta fuit.
Lydia se scopulis ut uirgo misit ab altis,
Dixerat inuicto quod mala uerba deo. 500
Feta tibi occurrat patrio popularis in aruo,
Sitque PZa/aeceae causa leaena necis.

-

ter thiodamanta FX thiadamanta T tiodomanta G
thiodomata H thyodomanta P theodamanta αἱ. thiodomanta
Conradus s. wu. Agilleus, therodomante αἱ. thyodomanta ;. v. Driops,
therodamanta s. s. Therodamus eft sic V driops GPTY X Conradus

bis driobi Conradus s. τι. Agilleus dymas aliter legi testatur Conradus
5. u. Agilleus e? Driops.

489. Qua X.

491, 2 citat Conradus s. u. Alceus.

491. tibi Pro qui .X lerneo Laurentianus X X XIII. 31.

sanguine tinxit

492. Eboicasque H nomine fecit G sanguine tinxit FHPT/ X

Conr. Verum unus G seruauit. .Met. 1X. 226 Nunc quoque in Euboico

scopulus breuis eminet alto Gurgite et humanae seruat uestigia formae.
Quem quasi sensurum nautae calcare uerentur Appellantque Lichan.
Hyg. 36 Tunc Hercules Licham qui uestem attulerat rotatum in mare
iaculatus est, qui quo loco cecidit petra nata est quae Lichas appellatur.

493, 4 citat Conradus s. u. Socrates.

493. ad T.

495. vel qui T tesee G fallentia P.

496. et G Vt uidet illiaca 7.

497. eadem et PT/X bachi FGHPTYX.

498 citat Conradus s. u. Dedalus sera HP.

499, 500 citat Conradus s. u. Lidie uirgines.

499. Lidia T7 Conr. Lidia G Lindia FHMX Jat. Lyndia P
Liuida ParrPasius Inuida MerZelius Ries. ut iugo (?uigo) Κ΄.

5oo. inuicto G in uoto HM inuito FPT/ Vat. Conr.

inuita .X quod FHMPF Conr. quae G.

501, 2 citat Conradus s. u. Pegasus uel Pegaseus.

501. Sera P proprio T medio H populatrix P popu-
lare marito Cozr.

502. Sit G paphagee GTX paphegee P Jat. pefagee F
pegasee HM Conr. pesagee / Phalaeceae Heinsius Mer&. Ries.

*

32 IBIS.

Quique Lyeurgiden letauit, et arbore natum,
Idmonaque audacem, te quoque rumpat aper.
Isque uel exanimis faciat tibi uulnus, ut illi. 505
Ora super fixi quem cecidere suis.
Siue idem simili pinus quem morte peremit,
Phryx e£ uenator sis Berecyntiades.
Si tua contigerit Minoas puppis harenas,
Te Corcyraeum Cressia turba putet. 51O
Lapsuramque domum subeas, ut sanguis Aleuae,
Stella Leoprepidae cum fuit aequa uiro.

Eutyches Art. II. p. 484 Keil, p. 2185 P. Leto letas Ouidius in Ibide
Quique Lycurgiden letauit et arbore natum. -

Phaylleae Parrbasius Epist. WI ex eliam H. N. ΧΙ. 40 Num
Apesanteae? Plut. Fluu. 18, 4 τὸ μὲν ᾿Απέσαντον ἐκαλεῖτο πρότερον Σελη-
ναῖον. Ἥρα γὰρ rap 'HpaxAéovs δίκας βουλομένη λαβεῖν σύνεργον παρέλαβεν
τὴν Σελήνην ἡ δὲ ἐπῳδαῖς χρησαμένη μάγοις ἀφροῦ κίστην ἐπλήρωσεν, ἐξ ἧς

ἐννηθέντα λέοντα μέγιστον Ἶρις ταῖς ἰδίαις ζώναις ἐπισφίγξασα κατήνεγκεν εἰς
E Οφέλτιον᾽ ὁ δὲ ποιμένα τινὰ τῶν ἐγχωρίων ᾿Απέσαντον σπαράξας
ἀνεῖλεν,

503, 4 citat Conradus s. u. Ythmon.

503. ligurgide FGHPTVX ligurgidem Conr. licorciden corr.
ligorciden cod. Bobiensis Eutycbis p. 484 Keil letauit FGHPTX Eutycbes
lacerauit Conr. arcadem anceum fro arbore natum F natam |
cod. Bobiens. Eutycbis.

504. rumpat Cor.

505, 6 citat Conradus s. u. Driamas.

505. exanguis Laurentianus XXXIII. 31 exanimi 7.

506. superfixi GH Conr. super fixi T cedere Conr.

507, 8 citat Conradus s. u. Athis.

507. Atque FHF Conr. Idae coni. Riesius. morte o». X.

508. Phryx et] Frigia GHM/ Vat. phrigia P Frixia X εὐ
Harl. — Frigida Laurentianus XXXIII. 31 — phitia T F quam litteram.
babuerit inter | i non potui dispicere (Fri ia) — berethintiades P — berechin-

ciades G berecinciades H here cinthiades Κὐ berecyn-
thyades Conr. Phryx tu uenator Heinsius Phryx et uenator
Mer kelius Venator frigia Conr. fortasse recte.

509 citat Conradus 1. u. Cretenses minoias F minoras G
arenas F harenas HM Conr. ad undas GPTX Vat. Num ad
exemplum Artis. Adm. II. 701 Ad Venerem quicumque uoles attingere |
seram ἢ
. 510. cochireum G corcirreum T corcicacerum 7 cor-
tireum F colcyreum H Cressia GH cresia FPE cresya X
petat Laurentianus X XXIII. γι. regia Canonicianus 20.

511, 512 citat Conradus s. u. Alebas.

511. Lapsuram Conr. alebe FGHPTX Vat. Conr. aleue Κα

aleuae Canon. 20.

$12. leporide G leotepide X leotrepido P Jat. | leto-

IBIS. 33

Vtque uel Ezenus torrenti flumine mersus,
Nomina des rapidae, uel Tiberinus, aquae.
Astacidaeque modo, defixa cadauera suzto. 515
Digna feris hominis sit caput esca tuum.
Quodque ferunt Brotean fecisse cupidine mortis,
. Des tua succensae membra cremanda pyrae.
Inclususque necem cauea patiaris, ut ille
Non profecturae conditor historiae. 520
Vtque repertori nocuit pugnacis iambi,
Sic sit in exitium lingua proterua tuum.
Vtque parum stabili qui carmine laesit Athenas,
Inuisus pereas deficiente cibo.
Vtque lyrae uates fertur periisse seuerae, 525
Causa sit exitii dextera laesa tui.
Vtque Agamemnonio uulnus dedit anguis Otresti,
Tu quoque de morsu uirus habente cadas.

ride F lycoride T Cozr. licoride HM Slean. Harl. lieo-
ride 7 Leoprepidae Sea/zger. 4uson. Lect. II. 29 Lycoritae Z/ciatus
Parerg. 6. 21. cum GP Conr. cui FHMTX Sloan.

513 citat Conradus s. u. Ebenus uel secundum quosdam Euenus —hebe-
nus GT habenus P ebenus FPX Conr. ebeneus H
obeneus M.

514. uel ut P.
515, 6 citat Conradus s. u. Menalippus.

515. Astacideque Conradus idemque coni. Sanctius Tacideque
G Ytacideque P Nirtatideque Jat. Hir(Ir HM)tacideque
FHMV Hyrchadieque .X meo Conr. defixa FGPTV X Conr.
det fixa Jat. des fixa Laurentianus X X XVI. 34 decisa HM
cadauera FGHMPIVX Vat. Harl. Sloan. sex Laurentiani Conr. stuto
Conr. unde restitui sunto trunco codd. decisa cadauere trunco
Heinsius Mer&. Ries.

516. feras Vat. H homini F fit Conr.

517 citat Conradus s. u. Brotheas Quotque fuerunt Cozr. brotea
FT broteam G brothea X brotheam Cozr. boream at.
prothea / et Pal. 1709 prothea S/caz.

518. cremda 7 cremenda P.

519, 520 citat Conradus s. u. Caliphones.

519. Illususque / nece Κ΄ cauea Conr.

520. Nom X profuture P Laur. XXXVI. 34 ystorie P.

522. excicium G exicium F.

523, 4 citat Conradus s. u. Meuius.

523. Vtue GX vt P Athenin conzi. Turnebus et Andreas Schottus,

recepit Bergkius ad Hipponactis fr. 13.
524. Inursus H.
525. πε GPT/X Vt linguae F perisse pr. F sonore HM.
526. exicii F/ excicii G excidil ed. Ruei.
527. agamnio G oresti FP/ . horesti GHMIX Orestae Mer£elius.
D

34 IBIS.

Sit tibi coniugii nox prima nouissima uitae.
Eupolis hoc periit et noua nupta modo. 530
Vtque cothurnatum periisse Lycof/ona narrant,
Haereat in fibris fixa sagitta tuis.
Aut lacer in silua manibus spargare tuorum,
Sparsus ut est Thebis angue creatus auo.
Perque feros montes tauro rapiente traharis, 535
Vt tracta est coniunx inperiosa Lyci.
Quodque suae passa est paelex inuita sororis,
Excidat ante pedes lingua resecta tuos.
Conditor ut tardae, Zlaesus cognomine, Cyrae,
Orbis in innumeris inueniare locis. 540
Inque tuis opifex, uati quod fecit Achaeo,

529, 510 citat Conradus *. u. Eupolis qui secundum alios dicitur Ypolis.

510. Eupolis GP Conr. Xupolis T Enpolis AX 5i fallor Hu-
bolis Κὶ Heu polus F Heubolus HM. :

531 citat Conradus s. u. Lycoforus coturnacum Conr. coturnatum -
GHPTX pise Conr. cecidisse H licofona F licofora GP.X

licophora HMT licefora Conradus.

532. sagita F.

533. silua GPTF X siluis FH spargere X.

534. febis P ethebis fro est thebis Κὶ ano P.

536. trata F coniux T inperiosa G imperiosa FHPT.

537. Quidque P Queque T pelex FGHPTV X inuisa GP
inuita FHTX sorori GP.X sororis FHT.

538. oculos G.

539, 540 citat Conradus s. u. Leius.

539. Cognitor FGMPF.X conditor HT Harl. *Conditor uel
aliter ut legatur Cognitor' Gozr. tarde FHMF Conr. tardus GPTX
Vat. lesus FGHMPTY X Vat. leius Conr. Blaesus Scholia
Vaticana (Reg. 1801) et sic ed. Bonon. 1480. mirre FGHMVX Vat. — myrre
PT . mirae Laur. XCI. Sup. 25. Conditor ut tardae, Blaesus cogno-

mine, Cyrae Leopardus Emendat. III 11. Disputaui de boc loco im Diario
Pbilcleg. Cantabrig. VII. 251-253. ubi uersum sic scribebam Cognitor ut
tardae laesus cognomine Myrrhae, interpretans de Cinyra qui *cognito crimine
coitus cum. Myrrba filia perpetrato uagus et profugus. bostiatim mendicauity
quae uerba 1unt. Conradi de Mure. . Nam Cinyras post duodecim demum noctes
cum filia 4e concubuisse intellexit, unde Cognitor tardae Myrrhae dici fotuit ;
laesus autem cognomine ideo fuit, quod eum nutrix simulato Myrrbae nomine
decepit, quo certius alienam. se. adire crederet; quo facinore patris officium. in
filiam. uiolatum est; cf. Nemes. Cyn. 26 impia Myrrhae Conubia et saeuo
uiolatum crimine patrem Nouimus. Nee male uerba in innumeris inueni-
are locis de Cimyra intelligas, siue laceratus et. multis locis. inueniendus (Tr.
3. 9. 38), siue in exilium pulsus. Oedipi more longinquas regiones peragrasse
παν. Nunc. Merkelium et Riesium secutus Leopardi emendationem recepi.

540. Orbus P in imundis P serius fortasse scriptum.

$41, 2 citat Conradus 1. ὦ. Acheus.

IBIS. 95

Noxia luminibus spicula condat apis.
Fixus et in duris carparis uiscera saxis,
Vt cui Pyrrha sui filia fratris erat.
Vt puer ZZarpagides referas exempla Thyestae, 545

Inque tui caesus uiscera patris eas.
Trunca geras saeuo mutilatis partibus ense,
Qualia Mamertae membra fuisse ferunt.

Vtue Syracesio praestricta fauce poetae,
Sic animae laqueo sit uia clausa tuae.

550
Nudaue direpta pateant tua uiscera pelle,
Vt Phrygium cuius nomina flumen habet.
Saxificae uideas infelix ora Medusae,
Cephenum multos quae dedit una neci.
541. apifex P atheo 7 ateho M aceho H pati quod

fecit achei PAillippicus 23620.
542. apes HMPX.
543. uiscere HMPV flammis H,
544. tibi Pro cui T phyrra P pyra X pirri 7,
545, 6 citat Conradus s. τι. Arpacides uel secundum quosdam Arapagies.
545. pueri Conr. arpacides P Jat. harpatides Laur. X XXIII. 31

arpasige G arpagige F/.X arpagie T Conr. arphagie HM
Harpagides ed. Pr. quod tuetur Laurentius Abstemius im IV Amnotationum
Variarum. Harpalyces Sajluagnius ex cod. Sanuictoriano* Mer&. Ries.
tieste G thiestis HMT/.

546. tuis esus /at. sectus ?ro caesus HM scelus M excisus F
eat X eras P.

547, 8 citat Conradus s. τι. Mynerius et Minerinus.

547. genis T mutulatas .X matilatis ἢ z. pr.

548. mammerte G mamerte 7 Sloan. mamyrte ed. Pr. mi-
merti F mannerini X zis; ze falluut oculi minermi PT at.
inbieri Conradus mimerni H Mamertae Mer&elius incertus tamen de
bistoria. Mibi Mamercus is intelligendus. uidetur de quo Plutarchus dixit
Timol. 31—34, Polyaenus V. 12 ubi plerique codices exbibent Milarcum. Sed quae
babent lbidis codices mon infitior potuisse ex duplici scriptura nominis Mimnermi
oriri qualis apud Graecos traditur, uelut est apud Suidam Μίμνερμος Μίμερμνος
Μίμνερμνος. seuisse X.

549, 50 citat Conradus s. u. Theocritus uel Theodatus.

549. Vtque Cozr. Siracusio codd. et Conr.
e

550. tuo G.

551. Nudaque FH . Nullaque X direpta GHMPT directa X
derepta F patent P palle X sed e scripta in marg.

552. frigium 7 frigii G phrigius .X habent T.

553. hora P.

554. populos Laurentianus X X XIII. 51 qui 7 dedi H.

* * Apposite ad mentem Ouidii, qui Thyestis et Clymeni fabulas contulit: uterque nimirum
filium in epulis consumpsit, uterque filiam compressit. Et uero satius est fabulam fabulae iungi
quam historiam, Saluagnius.

D 2

36 IBIS.

Potniadum morsus subeas ut Glaucus equarum, -
Inque maris salias Glaucus ut alter aquas.
Vtque duobus idem dictis modo nomen. habenti,

Praefocent animae noxia mella uiam.
Sollicitoque bibas, Anyti doctissimus olim
Inperturbato quod bibit ore reus. 560
Nec tibi siquid amas felicius Haemone cedat,
Vtque sua Macareus, sic potiare tua.
Vel uideas quod iam cum flammae cuncta tenerent,
Hectoreus patria uidit ab urbe puer.
Sanguine probra luas ut auo genitore creatus, .. B65
Per facinus soror est cui sua facta parens.
Ossibus inque tuis teli genus haereat illud,
Traditur Icarii quo cecidisse gener.
Vtque loquax in equo est elisus guttur acezno,
Sic tibi claudatur pollice uocis iter. 570
Aut ut Anaxarchus, pila minuaris in alta,

555, 6 citat Cenradus s. u. Glaucus.

555. Potniadum H Pothnya dum Cnr. Postniadum G
Poeniadum .X Porniadum P Pegniadum Καὶ Totmadum Jat.
Fauniadum T claucus Κα aquarum X. Ad

556. aquis X. μι

557, 8 citat Conradus s. u. Glaucus.
557. nullum pro nomen Conradus.
558. Eripiant X Preficiant Conr. Gnosia FHMPT. Mer. Ries.

559 citat Conradus s. u. Socrates Sollicitusque Conr. aniti P
auicti Jat. animo T.X ueluti FGHMF Conr.

560. In(I G)perturbato GHT Imperturbato PX.

561. emone PF hermone ΗΜ.

562. macareus G machareus HPTF.X tu?resic FHMT τυ}.

561, 4 citat Conradus 1. u. Astianax. Spurios babuit Sanctius.

563. Et F quid P flame G cuncta H om.

$64. ab urbe GT in urbe FPE X Conr. ab arce HM.

565. saguine H prora G proba F.

$66. proh facinus ἢ",

567, 8 citat Conradus 5. u. Alcidima et Thelegonius.

567. celi gens .X teleogonus με telegonius Conr. herat Conr.
5, κι Alcidima.

568. icarei F ycarei H Conr. bis. τ icharei Κ΄ cedisse .X.

5659 citat Conradus s. Hu. Agenor loquar Conr. elisum HM
acerbo FHM agenor GPTVIX Vat. Conr. acerno Politianus Mis-

tellan. 75, idemque in Canon. 20 inueni.
571, 2 citat Conradus 1. u. Anaxareus.

LBrS. 97

Ictaque pro solitis frugibus ossa sonent.

Vtque patrem Psama/Zes condat te Phoebus in ima
Tartara, quod natae fecerat ille suae.

Inque tuos ea pestis eat, quam dextra Coroeebi

tn
-I
o

Vicit, opem miseris Argolicisque tulit.
Vtque nepos Aethrae Veneris moribundus ob iram,
Exul ab attonitis excutiaris equis.
Propter opes magnas ut perdidit hospes alumnum,
Perdat ob exiguas te tuus hospes opes. 580
Vtque ferunt caesos sex cum Damasichthone fratris,
Intereat tecum sic genus omne tuum.
Addidit ut fidicen miseris sua funera natis,
Sic tibi sint uitae taedia iusta tuae.
Vtue soror Pelopis, saxo dureris oborto, 585
Vt laesus lingua Battus ab ipse sua.
Aera si misso uacuum iaculabere disco,
Quo puer Oebalides ictus ab orbe cadas.
Si qua per alternos pulsabitur unda lacertos,

571. anaxaracus G anaxeretus 7 anaxareus FTX QConr.
anaxares P anaxarrus ue/ anaxarnis H anagsarchus Palatinus
1709 alta HT Conr. ima G una X Jt.

572, 3 om. X.

572. lctaque FG Iactaque HMPTV Certaque Cozr. an Creta
b. e. minutatim cribellata ? Fractaque Hugo Bluemner, cf. Med. Fac. 58
salitis G quod fueritne ex sálére nescio solent 7.

573. sametis G samacis HT psamaris P Jt. psamacis F
febus T.

575 citat Conradus s. u. Corebus qua P chorebi P7.

576. ausiliumque C.

577. uepo X moribundus G.X moriturus FT peri-
turus HP.

578. atonitis .X excrucieris HM.

579. perderet .X alumpnum FGPFX Γ alünu T.

581 citat Conradus s. u. Damasithon fratres (fratris Jat.)
cesos GPTX Vat. cesos fratres FH Conr. damasithone Cozr.
damasitone FGT7 damasictone HMP.X tot fro sex X.

585. indureris 77 oborto T.X aborto FGH.M ab orto P

ab ouo 7.

586. Et T Vtque H battus P batus FGHTV.X ut T
tua Κ᾽ ex correct.

587 citat Conradus s. u. Ebalides Fera si in misso "ἢ submisso
HM sic misso T Jat. si inmisso comi. Riesius liquidum
FHV X Conr. uacuum GPT /t.

589. lactabitur FG/.

38 IBTS. Bp

Omnis Abydena sit tibi peior aqua. 590
Comicus ut liquidis periit dum nabat in undis,
Et tua sic Stygius strangulet ora liquor.
Aut ubi uentosum superaris naufragus aequor,
Contacta pereas, ut Palinurus, humo.
Vtque cotZurnatum uatem tutela Dianae, 595
Dilaniet uigilum te quoque turba canum.
Aut ut Trinacrius, salias super ora Gigantis,
Plurima qua flammas Sicanis Aetna uomit.
Diripiantque tuos insanis unguibus artus
Strymoniae matres, Orpheos esse ratae. 600
Natus ut Altheae flammis absentibus arsit,
Sic tuus ardescat stipitis igne rogus.
Vt noua Phasiaca conpressa est nupta corona,
Vtque pater nuptae, cumque parente domus.
Vt cruor Herculeos abiit diffusus in artus, 6o5
Corpora pestiferum sic tua uirus edat.
Qua sua fPenthiladen proles est ulta Lycurgum,

599. O dis Fat. Amnis fortasse scribendum abydea X.
591. Comidus at. Cominus HM natar M natat HX
undas F m. pr.
592. Stigiis P stragulet H strangulat X.
Li
593. Aut ut T At ubi HM uentorum X superabis G.

$94. paliurus T.
595, 6 citat Conradus s. u. Lupercus.
595. coturnatum GPTF,

596. .Dilaceret / Conr. iugulum 2,
597. tenacrius P tinacris P.
ehna

598. flammis P Siccanis F ora G ethna FHMPIVX
mouet GHX,

6oo. Strimonee X — Stricmonie H — orpheon GMPTX orfeon H
orpheam at. orpheà F orphean P Pari modo scriptum
eit Scorpion fro Scorpios Manil. II, 213 ταῖς Κ΄.

. 601. altee GT X alcee P athee F actee HM arden-
tibus X,

603, 4 citat Conradus 1. τ. Chreon,
603. uasiaca Conr. conpressa P

T Conr. conpraensa Canon. 20,
604. Atque ΗΜ.

605, 6 citat Conradus s. u. Alceus.

605. herculeus P Conr. abit H.

606. Sic tua pestiferum G — Ceterorum ordinem seruauit Conr.

607 ditat Conradus 1. u. Lygurgus Quam TX pentiladen G

g pressa G compressa

IBIS. 39

Haec maneat teli te quoque plaga noui.
Vtque Milo robur diducere fissile temptes,
Nec possis captas inde referre manus. 610
Muneribusque tuis laedaris, ut Icarus, in quem
Intulit armatas ebria turba manus.
Quodque dolore necis patriae pia filia fecit,
Vincula per laquei fac tibi guttur eat.
Obstructoque famem patiaris limine tecti, 615
Vt legem poenae cui dedit ipsa parens.
Illius exemplo uioles simulacra Mineruae,
Aulidis a portu qui leue uertit iter.
Naupliadaeue modo poenas pro crimine ficto
Morte luas, nec te non meruisse iuuet. 620
Aethalon ut uita spoliauit zz Isidis hospes,
penteliden FHTX Vat. penthelide P7 pentelidon M pen-
thidem PAi/lppicus 3360 Conr. Pantaliden ue/ Paetaliden conieci ex
Ptol. 3. 11. 12, Malcbi excerptis fr. 17 in Muelleri Hist. Graec. Fragm. IV.

p.126, Stepb. Byz. s. τι. HavraMa ultra Cozr. Ligurgum FGHPIV X
Conr. Lucinum Har/.

608. tali 7.

609 citat Conradus s. u. Mylo in illo ΗΜ uillo Jat. malo F
sed paene erasa priore parte litterae ἃ diducere FGPTF Conr. dedu-
cere HX ' fisile F cernis pro temptes X.

611, 612 om. G lat.
611. letaris HM.

6135. sua fro pia F felia pr. V.

614. gutur F eant T.

615. Obstructusque F Obstrususque 7 Obstrictusque GPT Και.
Obstractusque HM Abiectusque X fame HM paciaris G

lumine G lumina Laur. XXXIII. 31 4n Obstructuslimina? — templi
Const. Fanensis.

616. ipse T.
617. moles X deorum .X diane F.
619 citat Conradus s. u. Nauplius Naupliadeue GT Vauplia-

deue Naupliadeque P.X Naupliade uenis Cozr. falso FH Cznr.
ficto GPTX.

620. putes HM.
621, 2 citat Conradus s. u. Athalus.

621. Et thalon GP Et talon F Et talem ar. Oethalon T
Ethalon HMX Athalon Conr. uite G sisiphon marg. ü.
isidius G ysidius T Corr. isid us F ysindius PX Vat.

insidius Κ΄ spoliauerit Indius hospes H.M Isindius EZ. Pr. Mer&e-
lius fortasse recte cf. Stepb. B. "LowOos eundemque ad "AyufBXaÓa et Σινδία.
in Isidis serips; ex Conradi interpretatione *in. templo Isidis interfecit.
Callim. Ep. LII. x ᾿Ιναχίης ἔστησεν ἐν Ἴσιδος Zn scriptum fuerat Hysirius
pro Osirius? xai yàp τὸν "Ocipw Ὕσιριν ἔοικεν ἀκηκοέναι ὑπὸ τῶν ἱερέων
λεγόμενον Plut. de It. εἰ Ostr. 34.

NUN)
40 IBIS

Quem memor a sacris nunc quoque pellit Io;
Vtque Melanthea tenebris a caede latentem
Prodidit officio luminis ipsa parens;
Sic tua coniectis fodiantur uiscera telis, ! 625
Sic precor auxiliis inpediare tuis.
Qualis equos pacto, quos fortis agebat Achilles,
Acta Phrygi timido est, nox tibi talis eat.
Nec tu quam Rhesus somno meliore quiescas,
Quam comites Rhesi tum necis, ante uiae. 630
Quam quos cum Rutzlo morti Ramnete dederunt
Inpiger Hyrtacides Hyrtacidaeque comes.
Cliniadaeue modo, circumdatus ignibus atris
Membra feras Stygiae semicremata neci.
Vtque Remo muros auso transire recentes, '635
Noxia sint capiti rustica tela tuo.
Denique Sarmaticas inter Geticasque sagittas
His precor ut uiuas et moriare locis.

622. Quemque memor sacris Conr. io GP/at. yo T ion FF
yon HMX,

623, 4 citat Conradus s. τι. Melanteus.

623. Quemque FP Queque HM melantea GP melan-
thea HMF X Conr. melantheum FT Jat. latente P latantem F.

624. Perdidit .X Edidit H ipse X orba Jat. ed. Pr.

625. uiscera G corpora P Jat. ^ pectora FHT.

626. ipediare FG impediare HPTX.

627 citat Conradus s. u. Dolon pactus Fat. habebat X.

628. tumido G est om. GX erat F x. pr.

629, 30 citat Conradus s. u. Rhesus.

629. resus codd. rhesus Conr. sompno GT recumbas

marg. quiescas G.

u

630. resi codd. rhesi Conr. Rheso Mer&elius tum PT teG
tu HMVX Fat. tunc F — uie FPT diem GHMVX Vat. Verba post
Rhesi om. Conradus. !

631. rutilo GHMPTF X rutulo F Caz. 20 rampnete G
rüánete FHT rannete P7 regnante X.

612. Inpiger F Ipiger G Impiger HP irtacides irtacideque
GP hitacideque Η,

633 citat Conradus s. u. Cliniades Cliniadeue FGHPTV Conr.
Cliniadeque X Cliniadaeque ed. Rubei 1474 Mer&. circüdatus G.

634. semicraemata F semicremanda P Laur. XXXIII. 31.

615. τὰς FHM Vt ueromo // recentes P, ntes a seriore manu ut
uidetur nocentes V.

637, 8 om. bic FHPV, babent post 338.

637. ieticasque P sciticasque G.

638. Hiis GX precor om. X moriere H.

δι ——Ó

rEBIS. 4l

Haec tibi tantisper subito sint missa libello,
Inmemores ne nos esse querare tui. 640
Pauca quidem fateor, sed di dent plura royatis,
Multiplicentque suo uota fauore mea.
Postmodo plura leges et nomen habentia uerum,
Et pede quo debent acria bella geri.

639. per subito tantum at. sint GT.X sunt FPJ.

640. Imemores FG Immemores HPTX.

641. dii FGPTV X tibi Pro dent G.

643. Post modo GP.X sed 2γο et H.

644. Sub pro et G.

Hic liber Ouidii nasonis finit in Ybin P Explicit Ouidius de
nibin X EXPLICIT L. O. IN IBIM F Explicit liber publii
ouidii nasonis de Ibin M Explicit H.

BEHOLIA IN ΒΝ.

INTENTIO Ouidii in hoc opere est reprehendere quemdam aemu-
lum suum et omnes per eum qui uxores aliorum appetunt non solum
reprehendit sed etiam maledicit: ut per male dictionem retrahat eum
ab adulterio uxoris quam blanditiis fefellerat. Causa intentionis est
ut haec et his similia deuitemus, ne noZzs contizgat tales incurrere
maledictiones. Nomen eius quem reprehendit ignotum est sed uocat
eum ibin causa inproperii : ibis enim auis est quae rostro purgat poste-
riora. Iste uero accusarat Ouidium de uxore Augusti, similiter de
libro amatorio: quibus causis missus est in exilium. — Alii dicunt
quod noluit imperatricem stuprare ab illa rogatus; quae dolens de
repulsa accusabat eum apud dominum suum. His dictis sic ad lit-
teram descendimus: plures poetae reprehensoria carmina scripserunt,
sed quod ego feci usque ad hoc tempus fuit inerme .i. sine repre-
hensione. G.

Intentio Ouidii est in hoc opere imitari Cal/imacZum, quia sicut
Cal/imacZus fecit inuectiuam contra inimicum suum et ipsum duxit
ad mortem, ita iste uult facere inuectiuam contra inimicum suum,
quem non nominat pro despectu sed ipsum appellat ibim pro maiori
dedecore, quia ibis est auis sordidissima. — 2.

Ait Ouidius in libro Tristium Dum iuuat et uultu ridet fortuna
secundo Indelibatas cuncta sequuntur opes. At simul into-
nuit fugiunt nec noscitur ulli Agminibus comitum qui modo
cinctus erat. Sic igitur dum Ouidius prosperitate floreret domus
eius turba nobilium frequentabatur, postquam uero in exilium rele-
gatus est, omnes paene discesserunt metuentes propter familiaritatem
eius iram imperatoris incurrere. Quidam etiam de eo malos rumores
ferebat in curia metuens ne de exilio ipse repatriaret, Ouidii posses-
siones sitiens et uxorem. Hac igitur de causa compulsus Ouidius in
eum facit inuectiones, uel odio suo quod erga inuidum habebat et irae
suae cupiens satisfacere uel per inuectiones istas a detractionis uitiis
absterrere. Materia igitur huius auctoris in hoc opere est execratio
inuidi, intentio execrari inuidum faciendo inuectiones in ipsum, causa
intentionis duplex uel ut irae suae et odio in inuidum satisfaciat uel
ut eum execrando a detractione deterreat. Vtilitas est tota auctoris 8.
delectatio quam habet maledicendo inuido, uel utilitas est lectoris s.
cognitio fabularum in hoc opere compilatarum. Titulus talis est

44 SCHOLIA

Publii Nasonis Ouidii liber inuectionum in Ibin incipit. Non dicitur |
primus, quia non sequitur secundus, non est enim nisi unus. Scien-
dum tamen est quod Ouidius nomen inuidi sui reticet ut in Ouidio de
Ponto ait Nomine non utar ne commendere querel/a, etc. Per
similitudinem tamen ibin eum nominat, et merito: ibis enim est auis
rostro rubeo cauda nigra cetero corpore albo. Per rubedinem rostri
designatur flamma inuidiae qua inflammatus inuidus Ouidii sanguinem
sitiebat, Per candorem corporis simulatus amor notatur cuius turpis
finis per caudae nigredinem aperitur. Item ciconia rostro suo pur-
gare inferiora dicitur, unde in ea nihil rostro sordidius inuenitur.
Vnde per simile potest dici de inuido quod ore suo nihil sordidius
habebat, de quo detractiones prodeunt et inuidiae fel destillat. Id
autem quod dicitur de ciconia recte uidetur inuido conuenire. Vnde
merito nomine ibidis designatur. X.

1. Vnus: i. inuidus quem aliter non nominabo, non sinit, male-
dicendo de me. Hoc ipsum quod maledicit de me est mea iniuria,
quia a nullo uituperari merui nec potissime ab illo cui maxime ser-
uiui, C. :

9. utcumque latebit: i.aliquo modo,non appellando ipsum proprio
nomine sed factis. Hoc dicit quod non omnino latet, imo quibusdam
coniecturis in hoc libro per descriptiones positis aliquantulum apparere
poterit. C.

13. requiem quaerentia. Hoc ideo dicit quia, cum ipse mittit
epistulas amicis suis ut adiuuent eum, est ei contrarius dehortando -
amicos illius ut non adiuuent. 2.

18. pugnat. Inmensam eius exprimit ferocitatem et inhumanitatem,
quia, cum deberet miseriis suis compati, pugnat habere re/liquias
sui naufragii, metaphora sumpta a naufragio. C.

19. qui debuerat: i. qui mihi auxilium praestare deberet et meis
necessitatibus suffragari post mea conatur arripere, metaphora sumpta
ab incendio ad quod s/«ciz extinguendi multi ueniunt sed posteaquam
possunt, rapiunt. C.

21. profugae. Per uxorem meam quam retrahit ab officio. Nam
Ouidio mittebantur reditus suarum possessionum unde uiuebat in exilio
ab uxore sua: nunc autem inuidus dissuadebat. C.

senectae, Malum est enim seni necessaria auferre, peius profugo,
sed pessimum seni et profugo. C.

30. debitus hostis ero: i. debitas inimicitias exercebo.

35. Et noua fraterno. Fteocles et Polynices fuerunt fratres, alter
quorum mortuo patre regnum fratri ad tempus relinquens Creonta
regem adiuit. Postea uero rediens regnum a fratre petiuit et fratrem
nolentem sibi regnum reddere bello inuasit et sic uterque interfectus

9. appetere i, apparere C.
13. ut ipsum non adiuuarent P,
18. in mensum C,

!9. ad quod ipse extinguendi C.
21, ab officio meo C.

;5. Teucles et pollinices P Creonta] immo Adrastum.

P

IN IBIN. 45

positus est in pira ut combureretur. Sed ne uetus liuor occultaretur
flamma una se diuisit in duas partes. 2.

Historiam tangit de Eteocle et Polynice: quam concordiam uetus
ira separat pira accensa i. in rogo, quia sicut uiri discordauerunt,
ita flamma eorum discors et separata fuit. C.

47. Vtque petit primo. Facit quamdam similitudinem quasi
diceret Sicut ille qui alonge iaculatur hostem suum nec statzz caed//
sed sic uult illum inprimis terrere ut fugiat, sic ego inprimis praeten-
dens tibi quasdam minas per quas resipiscas non statim iaculabor te
i. nondum tangam te acriori reprehensione. 27.

54. Tincta Lycambeo. Licambes Neobulen filiam suam Archi-
locho desponsauit et dotem promisit; quam quia postea negauit,
Archilochus in zambico metro inuectiuam 7z ipsum fecit et tam turpia
de eo dixit quod ipsum et uxorem et filiam ad laqueos coegit: malue-
runt enim mori quam sub turpibus obprobriis uiuere. C.

55. Quasi diceret Et quomodo Ca/limachus filius Batti male dixit
aemulum suum cui hoc nomen s. ibis imposuit, hoc modo et tam
execrabili maledictione maledicam tibi ut ita dicar a te illum esse
imitatus imponens tibi hoc idem nomen quod ezzs aemulus habuit. C.

ib Nunc quo Battiades. Ca/limachus filius Ba/ti fecit haec in-
uectiua contra Ibin. 27.

57. Vtque ille historiis. Ca/limachus inuoluit carmina sua
caecis historiis. Z7.

60. Oblitus moris iudiciique: quod est non de bello tractare
sed de ioco. 27.

4o. Et sinite optatis pondus inesse meis: sinite uerum esse
quod precor. 4.

14. quae nunquam quo prius orbe micas: quia aut crescis
aut decrescis. 27.

78. Inperiuratae. Victoria diis pugnantibus cum gigantibus, filia
stigis infernalis fluuii qui inperiuratus dicitur, in auxilio fuit: cui fluuio
gratia filiae hunc honorem dederunt ut a nemine periuraretur. 47.

19. angue capillis: i. Alecto Tisiphone et Megaera quarum crines
colubrini sunt. 20.

8o. Carceris. Metamorphoseos quarto (iv. 452) Carceris ante
fores clausas adamante sedebant. C.

8r. Vos quoque plebs. Isti dii de plebe sunt caeli, non de nobi-
litate. C.

9o. Pasiphaes generi. "Theseus gener Pasiphaes execrauit filium
suum Z/ippolytum pro falsa criminatione uxoris suae Phaedrae, et
contingat libi sicut illi fecit. 427.

35. separet C.

47. nec stat H per resipiscas H.

54. Licambes neobolem C ambicho C infectiuuam C in] et C.

55. Calimachus C bachi C etralium C exacrabili C eius ].
suus C Calimacus H bati H.

57. Calimacus H.

$o. adamantis C sedebat C.

90. teseus H pasiphes H ypolitum H.

46 SCHOLIA

92. Plenius ingenio: i. plus quam possit excogitari. Z7. :

95. Ibin: i. similis ibidi propter inmunditiam. C. δ Ὺ

96. has: quae sunt in libro meo. preces per contrarium id est
imprecationes et maledictiones in me. C. ! echa

97. in me. Metaphora est sumpta a sacerdote qui facta diis uic-
tima securius uouet ut sua fiant uota ; cui debent fauere in suis uotis
qui intersunt sacris. C.

τοι. Pedibus laeuis. In gaudio occurritur dextro pede, in
funere laeuo. C.

102. Et nigrae: sicut in funere, quia inuidis funus inminet. C.

103. ferales: i. mortiferas a feron quod est mortuum. C.

uittas: quibus inuoluuntur capita mortuorum, uel tedas quae
ferebantur ad sepulturam cum non esset tunc usus candelarum, quia
ex ipsis accendebatur ignis siue rogus. C.

104. funeris ara tui. Rogus est accensus cum quo mortuus
combureris. Z7.

107. Terra tibi. Ecce uerba tibi execrantia quasi sacerdotis
sacrificaturi. C.

114. ore tremente: i. querulo, sicut mendicus quaerens per ostia
panem. C.

119. odium. Odio habearis ex tuis aduersitatibus. C.

121. solito fauore i. miserantium compassione. C.

122. "Aerumnae facies quia dicit mala ualentia inferre mortem.
b. ,

127. Euenient. Precor ut haec mala eueniant tibi et certe eue-
nient. C.

*quae miht larda ueni? : ut meam finiat miseriam. C.

132. sera uenit: quantum ad te, quia uelles me iam mortuum
esse, uel quantum ad me, quia miseris mors est inuocare mortem. C.

152. plebeio: sicut solet habere plebs, quia non honorifico. C.

173. Elysiis. Elysii sunt campi piorum. C.

209. Natus es infelix. Planetarum alii benigni tantum, ut Iu-
piter et Venus; alii mali, ut Mars et Saturnus; alii mediocres, ut Sol
et Luna; nam Sol aliquando per aspectum nociuus est. C.

ib. Probat auctor quod dixit supra quod aptus sit inuidus ad poenas
innumerabiles patiendas, et hoc probat primo quantum ad sidera dis-
ponentia, 2? quantum ad signa malum significantia ibi; Lux quoque

natalis, tertio quantum ad fata cooperantia ibi, Protinus Eumenides
uel ibi; Sedit. C.

96. imprecationis execratio C.

97. qui debent C.

102, funis C.

105. uittas] uictus C.

107. uerba tibi zic codex exacrantia C,

114. hostia C.

127. cuenient C.

132. mortuum esse uel tibi et est idem sensus C,
71. elisii C.

209. quod quod d. s. C.

IN IBIN. 47

212. fuere loco: ut essent benigni.
sol mediocres sunt. Nam per adiunctionem fiunt boni et mali. C.

214. Maia Ioui. Mercurius filius Iouis et Maiae filiae Atlantis,
cuius stella cum bonis bona est, cum malis mala. C.

216. presserunt; ad infelicitatem inclinauerunt ut pote ponde-
rosa. C.

falciferique senis. Ad falcem respicit .Sa/urzz. Saturnus enim
senex per Iouem a regno expulsus, in Italiam fugiens a Iano qui
iam ibi regnabat receptus est, quia eum docuit usum falcis et uinea-
rum; uel quia tempus designat, quod est recuruum ad modum falcis

In hoc nota quod luna et

recuruatae.

Aliter: quia iste planeta non minus nocet in retrogra-

datione quam in progressione, quemadmodum et falx. C.

222. Cinyphiam: i. terram ita turpem sicut est Cinyphia.

Vel

quia natus est in ipsa Cinyphia ubi abundant hirci; quare turpis esse

dicitur. P.

234. Α male deserto.
ibus. 11.

253. Quantaque clauigeri.
Poeantis. G.

255. Nec leuius doleas. *Da-
reus filius Milesii Daretis nouis
tormentis et exquisitis ciues suos
affecit, eisque lac ceruae propi-
nans idem passus est ab eis teste
Eupoli* Ὁ.

*Daretis tTalaris rex filius Mi-
lesii tormentorum inquirens genera
quibus homines suos possit affi-
gere lac ceruinum quod nimiae est
amaritudinis cogebat eos potare,
idemque tandem a ciuibus suis de-
prezsus coactus est pati * Eupolio
lesfante: Lac ceruae t premendo suos
perimebat *teosdem. E xemploque suo
potuque peremptus eodem est.* — C.

251. Quique ab equo prae-

212. sol in hoc mediocres C.
216. Saturni oz. C ista C.
222. Cynipheam P cynifea P

253. Ab boc inde uersu extant scbolia in G
255. Historia ficticia, uersus suppositicii*

correxi ex ZAskeuiano quem exbibuit Merkelius im ed. anni 1837
genera inquirens 24.4.
deprehensus coactus est idem pati 2454.

milexii C
Daretes phalaris 44:4.
tandem 44;4.

potando suos Dareus perimebat cog. Saluagni:
E. s. potu consumptus eodem est cod. Saluagnii.

sk.
257. bellorofon G
picius C — bellerofon nó sti G

stenobea G

monstrum d (Phillippicus 3360)

Alicuius pauperis qui deseritur ab homin-

Nota est fabula de Philoctete filio

*Dareus uel Darius pulsus a
patria in exilio ἃ cerua quamdiu
uixit pastus est. Aliter: Dares
Daretis Milesii filius crudelium
tormentorum exquisitor ciues suos
coegit bibere ceruinum lac uino
mixtum et sic eos affecit: quod
ipse tandem a suis ciuibus bibere
coactus mortuus est.* ure.

Bellerophon Proeti fratris A cri-

Cyniphea P habundant hyrci P.
filotete G peantis G.
dereus G melesitaretis G

posset “4:4. ideoque
pressando “4.4.
parentus C peremptus

cicidit G propercius G pro-

bello

* Asteriscum posui ubi falsum scholion uel suspectae fidei erat: uersus suf positicios

inclinatis litteris signaui,

48 SCHOLIA

ceps. Bellerofon accusatus a
nouerca sua StAenobvea falso cri-
mine adulterii apud patrem suum
missus est ut Chimaeram interfi-
ceret: a qua rediens cecidit in
campis Liciae a Pegaso ibique
crus sibi fregit. * Vnde Propertius :
Dellerofon πὸ si. potu — super-
are Chimaeram. | Crus laesisse ἰα-
men dicilur ipse suum. — Omnia, ni
fallor, pereunt bona, sed mala cres-
cunt. Huic sua pro facinus poena
fui pelas. — Pro pudor et pietas,
270 numina summa deorum 1 Hanc
zuuil facinus, huic nocui fuas.
Hic potuit monstrum, nequeo super-

sii filius accusatus a StZenobeea
nouerca de adulterii crimine [unde
po/Zius zhsa deberet accusari], more
Zippoliti a nouerca Phaedra ac-
cusati, ἃ patre suo, quia durum
erat ei de filio dignam tanti cri-
minis poenam suscipere ad TEri-
ba(n)tem regem tCa(li)strati filium
Sthenobeeae uxoris suae patrem
missus est ut ei poenam crimine
dignam iniungeret. Ille uero sub
specie probitatis ad Chimaeram
monstrum ut uinceret misit. Chi-
maera monstrum est in prima
parte leo, in media serpens, in ul-
tima capra. Sed Pallas eius mise-

are puellam. | Vincam si potero

rata quia pro castitate perimebatur
nesctus ipse quidem.* Ὁ.

misit ei Pegaseum equum alatum,
[quoascenso Chimaeram superauit,
sed inde uictor rediens in campis
Liciae] de equo cecidit et sibi crus
fregit. * Vnde Propertius, x... C
el As£.

259. Id quod Amyntorides. *Phoenix Amintoris filius filios

potuit C et Zs&. fregisse crus lexisse C si mala C ni mala 45. —
hec sua proh C sancta deorum C 4:4. — hoc potui C — hec potui 2454.
vitam C tucius C — tutius $ εἰ “4. abellophoton C acusatus C
stonobea C unde post deberet C uerba uncis inclusa om. Ask. qui

post crimine addit patri et »;ox a patre autem suo eribaten 24:4. ca-

strati C calistrati 4454. stenobe C stenoe 7:4. munigeret C
sub ipse C ut ut C media 4:4. ultima 4:4. miserta 44:4.
allatum C — accenso C alatum de quo cecidit 4454.

259. Historia non tam ficta quam per errorem buc tralata, tamquam ad
Pbhineum uersus pertineret. Nam Pboenix et. Amyntoris filio οὐ Pbinei patri
commune nomen fuit. Habitabatque Pbineus in Tbracia, quae postea Gotborum
regni pars fuit. Supersunt uestigia bistoriae apud Scholiasten Ap. Rbodii 11. 178
ὡς δὲ Ἡσίοδός φησιν, (Φινεὺς παῖς jv) Φοίνικος τοῦ ᾿Αγήνορος kai Κασσιεπείας.
ἐκ δὲ Κασσιεπείας τῆς ᾿Αράβου Φοίνικι γίνεται Κίλιξ καὶ Φινεὺς καὶ Δόρυ-
κλος. Nam sub Dorilae uel Dorillae uel Doricae nomine latere Doryclum
nullus dubito; magis incertum "Tesalla Tbetilla Tbirila unde corrupta sint.
Relliquiaene sunt ex nomine Terymbae, quem cum Aspondo filios Pbinei facit
Scbol. Sopboc. Zntig. 980? — Zn scriptum potius fuit, quod babuit Saluagnii
Scholiasta, Otbryllus?* |. Nam secundum Scbol. Ap. R. II. 178. tradiderat
Σοφοκλῆς (b. e. scriptor commentarii in Apollonii Argonautica, uti docuit
Bergkius Nou. Mus. Rhen. I. pp. 362 sqq.) ὅτι τοὺς ἐκ KAeorárpas υἱοὺς ἐτύ-
φλωσεν "OapOov ('Opei&wor IVelckerus Trag. Graec. I. 330 et. Bergkius u. s.)
καὶ Κράμβον, πεισθεὶς διαβολαῖς ᾿Ιδαίας τῆς αὐτῶν μητρυιᾶς. Hunc "Oap8ov
rectius scbolia Florentina. tradunt "Qpvov b. e. ᾿Ωρείθυιον, quod nomen sub
Otbryllo latere potuit. Sed “774 siue Lycostrata unde uenerit nescio, nam
nouerca Pbinidarum Idaea uel Dia uel Eurytia uel Idotbea nominata est. Sane
Ouidii uersus 5i pro-Amyntorides scriptum esset Agenorides melius ad Pbineum
referendus erat, qui et caecus erat (Ap. R. II. 184) et βάκτρῳ σκηπτόμενος pukvois

IN IBIN.

*Phoenix Amintoris filius t Tesal-
lam et Dorilam filios suos excae-
cauit accusatos a nouerca sua tLi-
costrata regis Gothorum filia de
crimine adulterii falso. quod ubi
pater comperit ipsemet sibi oculos
eruit. * Vnde Battus: Femrna nata
malum est, peccat femina | origo.
Femina [ota malum, res atra mi-
serrima | uilis. l'oluerant pueri
male consentire nouercae, JNolue-
ranique forum maíi incesfare pa-
rentis. lla repulsa dolens trans-
uerso crimine in illos Accusautt eos
patri: pater inscius ira INec rectum
insprciens, nec enim. rectum. znspicit
γα, 7256 pater sed iam mom nunc
pater. eruit. illis. Lumen. quod. de-

deraf, poenamque secutus. eandem
est.* (ἡ.

49

suos t*Thetillam et Dorillam falso
crimine adulterii ab t Affa nouerca
reguli Gothorum regis filiat apud
se accusatos excaecauit nimia
commotus ira. ut uero falsum
esse crimen cognouit prae dolore
nimio sibi ipse oculos eruit.
*Vnde Bachus poeta: Est mala
femina res x... C et Ask.

*Phoenix filius Amintoris ductor
et consultus Achillis filios suos
*Thirilam et Doricam de incestu
accusatos a nouerca caecauit, unde
dii irati etiam ipsum caecauerunt.*
Mure.

Amintor filium suum Phoenicem caecauit quia coniux
eius est conquesta sibi Phoenicem uoluisse ei uim inferre,

quod tamen falsum erat.
261. Nec plus aspicias.

263. de lite iocosa.

P;

Oedipum tangit.
Oedipus cum matre concubuit, unde Antigona orta est.

crimine Oedipus se caecauit et postea filia eum rexit.

De Tiresia et Manto filia sua.

G.
Pro quo
P.

G.

Tiresias Eueris filius utrunque expertus sexum quia septem annis
fuit femina electus iudex inter Iouem et Iunonem de Ate iocosa pro

Ioue iudicauit.

265. Qualis et ille fuit. Phi-
neus filios suos Polidectorem et
Polidorum excaecauit accusatos a
Cleopatra eorum nouerca, idem-
que passus est a Ioue: cuius
mensas Arpiaeinquinabant. Iasone
autem ColcAos petente et uiam
. ignorante data est columba
praeuia; qua de causa Iason

ποσὶν je θύραζε (ib. 198).

incestari C repulso C

incitus C 454.

iam non tunc C 4:4.
261. Edippus se cecauit P.
263. tirresia G

265. ab acciopatra G
polidophon C
Nicostrata o». 245.
rarent mensas ipsius phinei C

totilam et Dorissam 4:4.
Ask. Foemina tota malum res autem m. uilis C
transfligo C
nec rectum inspicit respicit ira C
fenicem 2 δίς.

thiresias seueri C

colcos G
polidetorem et polidefon “4.4.
peccatum om. “4«ἀ.

Excaecatus a Iunone augur factus est a Ioue. C.

Phineus captus amore Nico-
stratae filios suos Polidectorem
et Polidophon accusatos ab ipsa
[Nicostrata] crimine adulterii ex-
caecauit, propter quod [peccatum]
ipse excaecatus est a Ioue. etDiana
misit Arpias uolucres uirgineas
facies habentes ut foedarent eius
mensas. [Fuerunt autem tres Ar-

Afa 4As&. | bacchus
uersum om. Ask.
eos pater patri C
iam nunc non G

transfingit 24:4.

debita iocosa C.

borie G polidoterem et
ab ipso C
uirgines C ut sterco-

Fuerunt—Celaeno ^». 4:&.

E

50 SCHOLIA
reliquit ei Zetum et Calain filios piae s. Aello Ocipete et Celaeno.]
Boreae; qui Arpias fugauerunt. sed quoniam lason ad ColcAos
G, pergebat, contigit eum transire
per terram Phinei. et quia rectam
uiam] ignorabat, mandabat ipsi
[Phinco] per Zetum et Calaim
filios Boreae ut eis ducem itineris -
daret; quibus respondit se factu-
rum eo pacto ut Arpias longe ab
illo loco fugaret; quas Zetus et
Calais usque ad Strophadas in-
sulas fugauerunt. liberatus ita-
que Phineus ab Arpiis dedit co-
lumbam Argonautis, quae eos
duxit usque in Colchon insulam.
De hoc Meta*$5 libro vii ibi Iam-
que fretum Miniae. C e As£.

267. Quique oculis caruit. Polzestor rex TZraciae Polidorum
Priami et Hecubae filium tempore obsidionis Troianae cum magna
pecunia sibi commissum "Troia destructa patre et fratribus eius mortuis
decollauit et decollato in mare proiecit. quem Hecuba mater, dum
uulnera Polixenae filiae suae Achilli mactatae lauaret, in TZraciae
litore eiectum inueniens, ad Polimestorem cucurrit et eum uocatum
quasi in colloquio manibus suis ipsa excaecauit. De hoc xiii ibi Est
ubi Troia fuit. C.

De Polimestore rege T/Zraciae et Polidoro filio Priami. Ὁ.

269. Pastor ut Aetnaeus. Telezmus Polifemo de Vlixe uati-
cinatus. ὅδ.

Telemus filius Eurimi uates
Poliphemo Ciclopis filio hos uer-
sus praedixit — *Zempus — ert
Polipheme tuum quo. lumen ΚΠ] χες

Telemus Ezrimi filius Poli-
phemo giganti 4etnaeo praedixit
* Tempus. erit. Polypheme tuum quo
lumen χες Quod modo fronte

Quod solum ρερίας felo. ferebrabil
acuío.* quod etiam euenit. nam
Vlixe ibi applicante Poliphemus
duos de sociis eius deuorauit :
unde Vlixes eum sopitum exocu-
lauit, sed eo surgente uix euasit,
relinquens ibi prae festinantia fu-

accipite et celleno C
uiam em. C
loco 44:4. fugarunt 4:4.
cam C colchidem 4:4.
Nanque C — M. VII. 1.
267. tracie CG polinestor C
pollixene C polistorem C
269. telenus polifemo G
Mure achimenidem Mure
X1IIl.770-7;5 1 helepus C

qn “4.4.

cholcos C
mandauit phineo “4.4.

columnam C
De hoc—Miniae om. 4:4.

polidarum C
M. XIII. 429.

telephus fiilus eurimi Mure.
thelephus eremi C
cthnam C

geris. hoc tibi surripiet*. — Quod
postea ita contigit. Metas r3?
uersus finem d. Telemus interea
Siculam delatus ad Aetnam,
Telemus Eurimidesquem nulla
fefellerit ales, Terribilem Poli-
phemon adit, Lumenque quod

contingit C οἱ quod C
calaym C beree C ab eo
argo et nautis 74:4. uam
metha?*s li? 29 ibi
eccube C eccuba C
prefc stinancia
etheneo C Meta*s
thelephus C — fefellerat codices

D avc RR

IN IBIN. 51

giendi Achaemenidem filium Ada-
masti, quem tandem fame con-
fectum Aeneas ibi praeteriens mi-
sertus in suam nauim recepit.
Mure.

271. Vt duo Phinidae. tPoli-
dector et PolidogZus t Phinei et
Cleopatrae filii a patre sunt caecati
falso nouercae crimine. 2.

272. Thamyrae Demodo-
cique caput. Thamira etDemo-
docus uicti cantu ἃ Musis lumen
amiserunt. 20.

'TThamiras cum Apolline, De-
modoecus cum Musis certaverunt.
G.

273. Sic aliquis tua membra
secet. Saturnus Caelo patri suo
genitalia amputauit, *Vzde Cal-
ixlo: Saturnus credens unum lae-
sisse parentem, Tres, non lantum
unum laeserat tlle patrem. ..Non
inpune lamen, nam paríe est laesus
eadem, JPoenamque a mato quam
dedi! ipse fulit. —Peccat uterque
Tmale, sed cum male peccat uterque,
Hic peccat petus qui prius tlla. fa-
cU. Credere uix ausim esse deos ;

me iudice nempe Tam male qui

peccat nec deus est nec homo.* | G.

Quidii poliphoemum addit C

271. Polinestor et polidoxus finei P
[Hic] o. C, addidi ex “4.1.

phinio C
nunc ibi C hoc—fuit o». “4:4.
272. demodofus P
capita fineus amputauit.

273. Celio G cerelio C
Ask.

geris om. C

demophous G
Et thamira et demophus C

caelo patri abscidit uirilia, unde callisthenes
Calixto nomen mulieris Graecae esse potuit.

unum Fronte geris media ra-
piet tibi, dixit, Vlixes. Risit
et, o uatum stolidissime, fal-
leris, inquit. Altera iam ra-
puit. C.

TPolidector et Polidophus,t a
Phineo eorum patre excaecati
sunt. [Hic] de excaecatione filio-
rum, supra de excaecatione patris
a Ioue [et stercoratione mensarum
ab Arpiis:] et sic non superfluit
[hoc quod d. ibi Qualis et ipse
fuit] Ce As.

Et Thamira et Demodocus su-
perati sunt, Thamira ab Apolline
Demodocus a Musis, unde lumina
amiserunt. C. Et hic tangit
fabulam "Thamirae, quem cer-
tantem cum Musis Musae uice-
runt et interfecerunt. Et tangit
fabulum Demodoci, quem cer-
tantem cum Phoebo Phoebus
uicit et interemit. —4s&.

Saturnus patri suo Caelo uirilia
abscidit ne alium filium generaret.
* Vnde t Prompttus uel Calmethest:
Saturnus x... C.

rapit C — alia iam C.
polidetor et polidephus 454.
et—Arpiis om. 4454. dicit

Post certauerunt GC addit quorum
demophoni “4.4.

callisthenes 2454. quod

fortasse latet in Calmethes, sicu£ Promptius ex Propicius e? boc ex Pro-

percius corruptum uidetur
patres C

tulit C 4:4.
hic male p. u. 2454.

imum lexisse C
tres simul iratus leserat ille patres 2454.

malis male sed cum uterque C om. peccat
ista facit C 4454.

tres non lexerat tantum ille
poena que C ille
male ille male

E2

52 SCHOLIA

275. Nec tibi sit tumidis.
Dedalion et Alcione Ceicem peri-
clitatum flentes super mare deorum
miseratione uersi sunt in aues. 2.

Dedalzon frater Cercis de morte
eius dolens uolebat se in ignem
mittere, et miseratione deorum
auis factus est. Similiter uxor
eius Alciona mutata est in auem.

Ceix rex Luciferi filius sub-
mersus est in mari. Alcione uxor
eius quod inuenit ipsum in litore
maris mortuum uersa est in auem
sui nominis. Dedalzz frater Cá-
cis propter tfiliam mortuam in ac-
cipitrem miseratione deorum uer-
sus est, quia prae nimio dolore
igni se immittere uolebat. C.

*

"€

277. Sollertique uiro. Sisiphus et Athamas fratres fuerunt.
Vlixes filius Sisiphi, Ino uxor Athamantis, quae facta dea marina
Vlixi naufraganti frequenter profuit. G.

Sisiphus Athamans et .Salmoneus .eoli filii fuerunt. Sisiphus
autem Vlixis habuit matrem .Az/icliam an/equam Vlixes generaretur,
unde et filius Sisiphi a multis creditur, quod obicit ei Aiax in prin-
cipio xiii Metamorphoseos Reddit, ubi Aeoliden saxum graue
Sisiphus urget (25) et ita Vlixes de genere fuit Athamantis. quare
Ino uxor Athamantis, Cadmi filia, facta dea marina Vlixi saepe suc-
currrit naufraganti. De Athamante et Inone dicitur 49 Metaos
Protinus Aeolides. C εἴ As£.

279. Veltua, ne poenae genus. "Tangit fabulam de ZZÁippolito :
[* Vnde Callimachus: (Noluit Hippolitus Phaedrae utolare pudorem, Et
quia noluerat, habuit pro munere mortem. — Sed qui reca facit quod in
aeternum moriatur, Denegat. Hippolttus, qui uitae bis reparatur.* — G.

Tangit Zppolitum Thesei filium et ZZippolitae reginae Amazonum,
quem Phaedra eius nouerca apud Theseum eius patrem crimine
adulterii in ipsum transuerso accusauit. Theseus autem illi dedit
poenam exilium, dumque ille iuxta litus 4egei maris iter teneret,
uisis phocis marinis beluis expauefacti sunt eius equi et passim prae
nimio pauore currentes ZZippolitum dilacerauerunt. [De hoc di-
citur 3? Meta?* capitulo Talibus atque aliis instructo pectore
dictis.] Vel hoc dicitur de Me/tio rege Albanorum qui saepe cum
Romanis [confeederatus saepe rupit foedus. Vnde tandem a Romanis]
iudicatus est hostis. Postea eum captum equis indomitis alligatum
Romani distrahendo interfecerunt. C εὐ As.

281. Vel quae qui redemi. M. Attilius Regulus Romanus

275. alcinoe P caicum P
metuum C dedalus C

277. Sisiphius G
raretur C

dedalus frater ericis G ceix C
accipitione C.

falmoneus C eolij C habuit anquam gene-

raretur C. matrem V. habuit antequam “4.4. in principio xiii 4454.

in principio ὦ celidens graue saxum celidon Sisiphon C — sucurit C ibi

protinus Z:£. Met. IF. 512.

279. recta sx certum

uersus in ΟἹ solo repperi amaronum C

phoedra C in ipso i4. littus C egoi manis C focis C
territi sunt equi eius 44. pro C ypolitum C De— dictis o».
^i. Meta?*] xv. 479 metheio C metio 4744. albano C

confoederatus— Romanis om. 44:4.
distrahendo om. 44:4.

281, Poedis erroribus corrupta sunt quae babent Mure. s. u. Paulus Romanus.

cum fro eum C indomotis C

IN IBIN.

53

captus ab Afris noluit redimi; putauit enim turpe esse si Romanus

ab hoste redimeretur.
Horatius. Cod. Sa/uagnit.

284. Cui nihil Hercei. Pri-
amum tangit a Pirrho coram ara
Iouis interfectum. G. . Priamum
tangit a Pirrho filio Achillis inter-
fectum, qui dum caperetur Troia
Grais, RAeceteam aram Iouis quae
erat Troiae complectebatur. C.

285. Thessalus. Ionus rex
TAessaliae filius tPreti ultra mo-
dum potus ultra Ossam movtem
praecipitatus est. * Vnde Gallus :
Vina probo sí poía modo, debentque
probari. Sz non poía modo, uina
uenena pulo. Nempe nimis potus
se praecipilaut | onus, | Vinaque
pola nimis causa fuere necis.* Ὁ.

287. Aut uelut Eurylochi.
*EurilocZus Ioni praedicti filius
filiam suam uoluit corrumpere, qua
de causa a serpentibus deuoratus
est. *Vnde idem Gallus: Jonides
uli cupiens pro contuge naía, Vi-
num causa fuil, anguibus esca
datur.* 6.

Palpebris abscissis mortuus est, quod tangit

284. Priamum tangit qui a
Pyrrho Achillis filio, dum cape-
retur Troia, quamuis complecte-
retur aram louis Hercei, quae
erat in impluuio aedium suarum,
interfectus est teste Virgilio. Cod.
Saluagnir.

Ionus rex Thessaliae filius
TPerpeti Agrimantinit ultra mo-
dum potus de Ossa monte se
praecipitauit. * Vnde Gallus: Vina
probo κιτιλ. C et cod. Saluagnix.

Ionus rex Thessaliae nimis
inebriatus se de Ossa monte prae-
cipitauit. Ouidius in Ibin ...item
*Gallus: Vina probo x... Mure.

[*Euribous (Henolus C) Ioni
filius quia filiam stuprare uoluit a
serpentibusestconsumptus.] *guoZ
langi! Gallus: lonides xk... C et
Ask.

Ericlous uel Eurilocus Ionis
filius patre sene praecipitato reg- -
num usurpauit. qui etiam. nimium
potus filiam suam uoluit stuprare;
unde ab angue suggestione Dianae
quae est dea pudicitiae deuoratus
est. Jure.

Regulus captus ab hannibale fratre Syphacis rege cartagen nolens redemi
a Romanis timens quod ipsi fierent magis ignaui palpebris exsectis et excisis
mortuus est: et C Paulus Romanus consul ab anibale captus, ab eodem
missus est Romam ut in capitolio suam quereret redemptionem. qui ueniens
romam nec redimi (rediri C) uolens dicitur hanc in capitolio confirmasse
sententiam, Romanus aut uincat in bello aut moriatur. postea ad anibalem
reuertens palpebris abscisis continuis creditur interiisse uigiliis. sic
ab oratio tangitur. —Noz extat in G, ubi tamen ad puniceo superscriptum est
hannibale. Scbolion quale in Ask. extat, sic fere fuisse in Bernensi cod. 711,
nisi quod in boc aberant uerba M. Atilius Mer£elius in epistula ad me testatur.

284. Mer&elius Proleg. Apoll. Rbod. p. xxii citat ex cod. Bern. 711 tam-
quam a se enotata baec quamuis amplecteretur aram rethesam quae erat in
troia interfectus est: unde elicias iisdem fere uersis scbolion ibi conceptum
fuisse atque in. cod. Saluagnii.

285. Historia suspecta — tessallie G— motem G
Si non sumpta modo Mure Namque nimis Mure — Monte nimis C ionas
C ut apud Scbol. Lucani VI. 402 'ersum ultimum om. Mure — agrimantini
om.cod.Salu. praeceps datus est ut ait Gallus cod. Sa/u. Scbolion iisdem fere
uerbis scriptum fuisse in cod. Bern. 711 atque in cod. Salu. testatur Merkelius,
qui inde enctauit filius perpeti agriuta(o ?)nti in ultra.

287. Historia ficticia eurilocus G que C — Ex Bern. 711 enotarat Mer&elius
euryalus ioni filius quia filiam stuprari e? exta datur, cetera ut 4454.

si sumpta modo C Mure

54

290. Per caput infusae.

calida perfusus aqua in balneis mortuus est.

Cocalus rex Siciliae Minoem,
dum persequeretur Daedalum, quia
Pasiphaen uxorem suam fabricata
uacca acerna cum tauro coire fecit
et tandem ad Cocalum confugerat,
calida aqua perfusum interfecit.
Mure.

291. Vtque parum mitis.
Prometheus filius Iapeti quia con-
cedere maiorem parteminsacrificio
Ioui mos fuit, doluit. Cum ipse
sacrificaret, carnem ab ossibus
separauit et Zaec sacco inclusit.
Iupiter credens maiorem partem
in sacco, rapuit: uidens uero se
delusum, ignem abstulit homini-
bus. Prometheus uero in cris-
tallo radiis solis calefacto aquam
posuit et ita inuenit ignem: quare
lupiter misit eum in Caucasum
montem uulturibus comedendum.

299. Cacalo P Crocalus Mure

a Minoe fugit ad om. C, suppleui ex sh.

—4 WEN MS!

SCHOLIA
Minos ab hospite Cocalo in Sicilia

P

Dum Daedalus fugaretura Minoe
fugit ad Cocalum regem amicum
suum, qui pro eo coepit proeliari.
Vnde aqua calida perfudit Minoem
in hospitio receptum. Sic com-
bustus est rex Minos. ( e/ As£.

Dum agricolae diis sacrifica-
bant,diitotam carnem comedebant
nihilque pauperibus rusticis dimit-
tebant. Quod uidens Prome-
theus Iapeti filius, qui erat nimium
callidus, uocatis diis et ostenso quod
malum erat sacrificii carnem in-
corporare et rusticis nihil reser-
uare, persuasit eis ut mediam
partem acciperent et aliam dimit-
terent: quod diis satis omnibus
placuit et etiam Ioui. Postea
Prometheus mactauit bouem in
deorum sacrificium, et separauit
carnem ab ossibus, et utramque
partem corio bouis cooperuit, et
postea Iouem et alios deos con-
uocauit, quibus ut quam uellent
partem eligerent permisit. Iupiter
uero osseam partem credens esse
maiorem accepit et sublato corio
prae nimio dolore obmutuit: tamen
dixit, Quia decepisti me et alios,
falleris, ignem unde coquitur ex
toto negabo. "Tunc Prometheus
[calliditate] inuictus ad rotam solis
facem apponens [ipsam] ad radios
eius accendit. Vnde reuertens
a Ioue fulminatus est et datus
cibus in Caucaso monte uulturibus.

cilicie Mure pasiphen Mure
talem regem C Ex Bern. 711

enotarat Merkelius Cocalus frater dedali minoem fugantem dedalum calida

periusum aqua interfecit in Sicilia, quod dicit o.

filius Minois dedalum fug
interfecit,

Fitiose G Cacalus

ientem et hospitio susceptum aqua feruida perfusum

291. Philodemus περὶ Ἐὐσεβείας 129. Gomperz; Ἡσίοδος δ' ὑπὸ Προμηθέως

Δία πλανώμενον ὥστε
assibus Θ haec om. G
utramque Z4.
maiorem 44:4.

minorem C
“4.4.

ipsam om. iA.

τοὺς μὲν θεοὺς rà ὀστᾶ λαβεῖν,
᾿ aliam] aliis C
partem uellent “4.4.

calliditate o». 24:4.
ad eius radios C

τοὺς δ᾽ ἀνθρώπους τὸ κρέας
satis diis 44:4. partem
osseam partem tulit credens esse

apponens facem
est fulminatus 2454.

ww Ce

IN IBIN. 55

293. Aut ut Echecratides.
*Ethreclides quintus decimus ab
Hercule a spadone quem castra-
uerat interfectus est. * Vade De-
mocrilus:. Herculides cuidam geni-
lalia memóüra recidif. — Scissaque
membra sibi causa fuere mecis.*

G.

Ipse quoque Prometheus dicitur
inuenisse ignem in lapide cristal-
lino prius humectato, qui postea
panno exercitatur et bene desicca-
tur, [deinde]ad radios solis positum
tam diu tenetur zt prius emittat
aquae guttulam, deinde ignis scin-
tillulam. C εἰ As£.

* Eacrides uel Ethecratides multos
spadonauit de quibus unus ipsum
spadonauit. tandem etiam in mare
proiecit. Vel aliter ut legatur
uictus; ter ab Hercule uictus.
Nam Hercules cuidam tyranno
homines spadonantiuicto tribus ui-
cibus ueniam dedit. Tandem cum
nollet desistere eundem spadonauit
et in mare proiecit. Jure.

EcAecratides quintodecimo cognatus Herculis a spadone quem
ementulauerat interemptus in mare proiectus est. 27.

295. Aut ut Amyntiaden.
*Statillus Aminthi filius Celinum
Alfrani Babilii filium adamauit.
Puer autem nolens ei consentire
iuxta uiam latuit et eum transeun-
tem interfecit. Ὁ.

*Amincius fuit filius TZrasilli
cuius fabula est. Celinus Basilii
Afranii filius TZrasillum Amizcii
filium nolens zs turpi concupi-
Scentiae consentire incautum uul-
nere mortifero uiolauit. — Zur.

297. Nec tibi fida magis.

pano 4:4.
positum C

desicatur “4.4.
et prius emittit C

*Statilus (Statilius C) Amantii
flus uel ^Amintonii Celinum
puerum multum diligebat ; cuius
amori puer nolens consentire et ex
hoc [ipsum] habens odio prope
uiam per quam ipse Statillus :
solebat transire latuit et ipsi
transeunti stricto ense caput rapuit
* Vnde Crimtus (Eonnidus C):
Oebalidem puerum quantum dilexi
Apollo, Tantum sed frustra Celinum
Slatillus amautt. ον sic. agna
lupum, lupus ursos, ursa leones,
Quam puer ignarus ueneris fugicbat
amantem.* — Ask. el C.

*Themisto uxor Athamantis

ad radios solis deinde ad radios solis
quod prius 4:4.

293. Historia ficticia, nisi cui uictum ter ab Hercule Erycem significasse

uidebitur Mure

spodonauit Mure constanter

Ecegratides H C et

Ask. babent Ecatrides (Etracides 454.) quintus decimus natus ab hercule
a spadone quem ipse aspacuerat (spandauerat 7454.) in mare proiectus (in
mari prouectus 454.) interemptus est. unde demoerides (democrides 4454.)
herculides—necis) Ex Berz. 711 Mer£elius emotarat etec^^tides xvmus
natus ab hercule a spadone quem ipse spadauerat in mare proiectus.

295. Historia ficticia amantii uel aminctioni filius C qui puer nolens
eius turpi amori C ex hoc odio habens C transire solebat C ipse
C lupos C agra C ursquam fugit C Crinius f2rtasse Cireneus
est, b.e. Callimachus : sic παρὰ τῷ Κριναίῳ Etym. Gud. p. 210, 50 af. Schneider,
Callim. II. 451, Kpgvatov Polyaen. VIII. 47 eius] sue Mure.

297. temista G atamantis G iNum Chiones, quod potutt nomen esse

56

*'T Aemisto, uxor AtZamantis, t Chi-
onis filia, Brotean maritum se in-
festantem ueneno interfecit. * Vnde
Plaulus: O Brotea Broftea quam
turpi es morte peremptus, Femina te
potuit, e superare uirum * — G.

SCHOLIA -

TEchionis filia Brotheam Iouis
filium maritum suum insequentem
interfecit. * Vnde Propertius: O
DBirothea Brothea quam turpi es morte
peremptus. Femina nam potuit fe
superare utrum.* — Ask. et C.

*'Themisto Athamantis uxor Proteae Iouis filio uenenum ad biben-
dum dedit: qui [quare] insanus in pira quam fecerat se composuit. 2.

299. capti suspensus Achaei.
Achaeus captus ab Antioco sus-
pensus est. *Vnde Batus: Antro-
cus captum utuum. suspendit. A-
chaeum. | Vndaque tíu cdis aurea
lestis adhuc.* Ο.

301. Aut ut Achilliden.
Pirrus dum Argos oppugnaret
tegula percussus interiit. * 74e
Menefron (Homerus C): Argos hos-
Ilem circumdans undigue. Pirrus,
Oppressit! miserum ἱερμία vacía
caput* Ο, C.

303. Nec tua quam Pyrrhi.
Horestes propter Hermionenquam
Pirrus rapuit Pirrum per .Am-
brachiae uias discerpsit. G.

Pyrrhus Achillis filius apud Ambraciensem ci. occisus est.

305. Nataque ut Aeacidae.
Nata Pirri tPerpilica in. templo
Cereris Ambrachiae telis inimi-
corum oppressa periit —*Vde

Nympbae unde orta est Tbemisto, Hyg. 4.

echimis C — brotheum C
percius C — o brothea quam C

fidium mortuum suum insequentem C
separate C

Achaeus captus ab Antiocho
iuxta Pactedlon fluuium cuius
arenae aureae sunt suspensus
mortuus est. *Vnde Bacus: An-
Htochus captum | uictum | suspendit
Achaeum. | Vnda, misi hoc credis,
aurea testis adest.* — C.

Pirrus rex Epirotarum dum
Argon obsideret tegula de turri
missa percussus perit. Mure s.u.
Achillides.

Pyrrhusfilius Achillis ab Horeste
Agamemnonis filio interfectus est
propter Hermionem filiam Menelai
et dilaceratus per Ambrachias uias
est proiectus. As&.

H.

TPerpilica Pirri filia in templo
Cereris iaculis inimicorum ΟΡ-
pressa periit. * Vnde idem Homerus :
Ha miseri pecudes, quis honor, quae

themisco C
pro-
pirra H Mure baec babet

se] fort. ense

Themisto uxor Athamantis filii Acrisii echionis qui fuit unus de super-
stitibus de dentibus marcii anguis a cadmo apud thebas seminati orotheam
filium hamonis libii iouis maritum suum hostiliter persequentem dato poculo
toxicato interfecit Ouidius brothea brothea quam turpi es morte peremp-
tus Femina nam potuit te superare uirum.

299. acheus Ο tu cdis sie nisi fallor Ο fortasse Pactolist
est cod, Saluagnii qui bic eadem babet quae C antiacho C
pactolum cod. Saluagmii ^ Vndaque ni credis ΖΚ.
Eadem apud Mure omissis uersibus.

jor. periit C Meneforon cod. Bern. 711 testante Mer&elio ex. schedis
argus C circumdatus G circundas C pressa pro iacta C.

303. uii G Sebolion abest a C Explicati 3 fudi
ut Mamas a xplicationes uu, 301, 303 confudit

395. Mure Peripclica uel secundum alios phillida filia pirri et hermione in
templo Cereris inimicorum iaculis est oppressa. — perblyca 4;&. propilica

pilaca Berm. 711, uti enotarat Merkelius — Latetne Perphila ?

Pactoli
patelon C
adhuc cod. Salu. 454.

«o4. Saluagnii

ΝΥΝ —

- eisque fuit.*

IN IBIN.

AMenefron: O miseri pecudes, quis
honor, quae gloria, si uos Turbaque
non tminima superalis uirginem et
unam.* G.

7

gloría sí μὸς Turbaque nec tmi-
rantia superastis uirginem el unam.*

C et As£.

Pirrhi (Pruri cod.) filia quae iaculis oppressa est in templo Cereris. 77.

3o7y. Vtque nepos dicti.
*Magnates nepos Pirri dato sibi
ueneno ab Hermione matre sua
interiit. * Vnde Tibullus: Fas leges
natura pudor superantur amore Et
solus cunctis zmperat at nihil hui.
JMagnatem mater sed non ut mater
amabat Casía quod in natum debet
amare parens. JNoluil esse tamen
[JMagnates] matris adulter E uita
quoniam moluerat caruit..— Huic
uiam maler [61] amans εἰ mater
ademit! Aíque eadem τείας causa me-
G.

310. Qua cecidit Leucon.
Leucon unus de Ponticis regibus
Spartacum fratrem suum uolentem
adulterari cum uxore sua interfecit.
* Vnde Aron: Leuconoccidit fratrem
fro coniuge eumque Contux el causa
moríts uterque fuit.* Ὁ.

Leucon unus ex Ponticis regi-
bus Spartacon fratrem suum inter-
fecit qui cum [Alcathoe] uxore sua
solebat adulterari. Postea idem
Leucon interfectus est ab uxore
sua. *Vnde Arion: dLeucon occidit

menephron ced. Salu.

cod. Salu. Num nec mirum est ?

. et unam Mer. VI. 524.

307. Historia ficticia

Ah miserae coZ. Salu.

*Magnates filius Pirri, [nepos
Achillis, ] uel ut alii [dicunt] nepos
Piri fuit Dato sibi uezeno a
matre sua Hermione quia cum ipsa
adulterari noluit periit. * Vue 77-
Uullus uel. Gallus: Fas leges κιτιλ.
C εἰ As&.

Leucon unus ex Ponticis regi-
bus Spartacum fratrem suum prae
amore uxoris eiusdem dictae Alca-
thoes trucidauit: a qua uxore dum
cum ipsa uellet adulterari incautus

' occisus est. * Vnde quidam: Leucon
occidit fratrem. pro coniuge eumque
Contunx ef causa mortis ulerque

fut* Mure.

Leucon unus ex Ponticis regi-
bus Spartaci fratris sui interemptor
cum uellet uxorem eius adulterare
ab ea interfectus est. P.

non minima exsuperatis
Ex Ouidio sumpsit fictor iste uirginem

Magnetes 4454. et Mure qui eandem fabulam cum
uu. 3-6 quos Tibullo adstruit narrat s. u. Magnetes

nepos Achillis oz. 4:4.

dicunt oz. 4454. et nihil C 454. Magnetem 4;£4. et Mure mates C
amauit 454. εἰ Mure — quod carta quod G Casta quidem Mure Caste
quidem C 6556 tamen hermione matris G magnetis matris Mure mag-
netes 24;4. magnates C Et—caruit oz. C — noluerit Mure mater

amans sed mater G
causaque fuit C

mater et amans et mater C
Ex Bern.711 Merkelius enotarat matre sua hermione
quia—unde tibullus—et quoniam uita noluerat caruit.

uice causa necis

Hermiones nomen

Juperesse credo ex marginali scbolio Harmonia. Nam ex Pyrrbi filia Nereide

et Gelone orta est Harmonia quam "bemisto Syracusano nuptam missi a prae-

toribus interfecerunt. (Liu. X XIV. 25.)
310. uterque uix satis certum in G

pontificibus C — tisicis magis 44:4.

Sparta confratrem C notabili Graecismo Spartanum 4:4. Alchotoe
4sk.om. C ^ ponthiacis Mure — spartatum Mure pro Mure calca-
theos Mure spartacis P Ex Bern. 711 Mer£elius enotarat Leucon

58

fratrem pro coniuge eumque. Con-
tunx el causa. caedis utrisque fuit.
C et As£.

311. Inque pyram tecum.

morialur amicus Aeternum morem Sardanapallus habet.*

313. Vtque louis Libyci.
Cambises rex Libiae cum suis
Ammonem spoliare uolentes arena
obruti perierunt. *Vmde tcs:
Cambisen hominesque suos. spolrare
parantes Ammonem ἐμίγη! pul-
uerulentus ager.* — G.

Cambisses rex Libiae et homi-
nes sui [iuris] ad 4;»mozem s. ad
Iouem arenarum spoliandum iz-
erant et dum spoliabant puluere
per notum moto obruti perierunt.
* Vnde INeodes : Cambissen homrnes-
que suos spoliare parantes Ammonem
interemit puluerulentus taer.* C.

315. Darei fraude secundi.
*Dareus fi. primi Darei quia homi-
nibus suis iurauit quod non occi-
deret eos ueneno sicut pater ez
consueuit cinere calido eos inter-
fecit — Vnde Callimacus contra
suum Ibin *.S;c /u depereas sicut
periere secundi. Quos Dareus multo

"ERE

SCHOLIA

*Lupercus: Vf. cum. defuncto mator

C et. Ask.

Cambises rex Libiae uolens
spoliare Hazzmonem et templum
eius puluere moto flatibus uento-
rum confestim obrutus est et ex-
tinctus iuxta illud *Caméózsen Aomi-
nesque suos spolrare paratos Ham-
monem interemit puluerelentusager.*
Mure.

Ad A»rmmonem spoliandum missi
a Cambisse harena austro concitata
obruti periere. 21.

*Dareus secundus primi filius iu-
rans se non interfecturum homines
suos solitis tormentis eos cinere
calido obrutos interficiebat. Vnde
Callimachus ait contra suum Tpro-
bin (Ibin 454.)
sicul perrere. secundus Quos multo
Dareus obruerat cinere* C et Ask.

*Sw lu depereas |

proruerat cinere. G. -

unus ex ponticis regibus partacon fratrem suum interfecit—pro calcatoe
solebat.

311. Sardanapalus C Integrum Scbolion pudet referre G babet Mos
erat in Sardonia cum aliquis mortuus cremaretur omnes meliores sui
generis cum eo cremari unde lupercus. Vt cum—Sardanapalus habet, C
In sardone palude talis erat consuetudo ut quando aliquis mortuus erat
cremarentur (cremebantur C) cariores de eius cognatione secum. inde
lupercus κιτὰλ. Mure Sardanaballus est terra in qua mos erat ut cum
aliquis moreretur cariores ei funeri suo sacrificarentur unde lupertus Vt
cum-— Sardanaballus habet. — Sed quod Saluagnius ex codice suo retulit Lucre-
tius, quod idem ego in ed. Paris. 1573 inueni, id in nullo bono, credo, extat codice.
Certe ex. Bern. 711. Merkelius enotarat lupertius.

, 313. amonem G Cambises hominesque G ad morem C inerant
C motu C Cambissem C parentes C amone C Similia
babet. 4.4. hamonem Mure bis templum suum Mure — leutus Mure |

Ex Berm. 711. Merkelius enotarat Cambises rex libiae cuius homines ad
spoliandum hammonem irent puluere austrio commoto obruti perierunt.
neodé atestante Cambisen—ager. Quae quamuis tenuia satis uidentur demon-
itrare Neoden illud quod totiens recurrit ex in eodem potuisse corrumpi.

315, Historia ficticia — eius] suus G.— cuiusdam priami C — priamei 454.
ciues suos “118. Notabilis baec mentio Ibidis Callimacbeae, nec uideo cur non
genuina babenda sit— fero ΗΠ Ex Bern. 711 Mer. enctarat dares secundus

ü
o p mi darei filius — Nibil repperi in Mure.

IN IBIN.

59

*Dareus secundus cum iurasset se non interfecturum ciues suos
ferro uel flamma uel fame uel usitato tormento cinere obrutos

Occidebat.* 7.

317. Aut ut oliuifera. Neo-
des a Sicone expulsus fame et
frigore deperit. *V»de Maro: A
patria fugiens INeodes, quae prima
malorum Sunt duo, morte graui

Vrüigore fame Men" Ὁ,

Neocles (neodes C) tirannus
ex Sicione expulsus [quia nimis

acriter ciues suos reprehendebat]

- frigorefameque periit. *Varro: A

,

patria fugiens. INeodes, quae prima

malorum Sunt duo, morte graut

T/rigore fame terit. — . Ask. et C.
319. Aut ut Atarnites, Atar-
nites i. Hermias, ab Atarzo opido
sic dictus, a Meznone rege captus,
corio tauri indutus ante eum duc-
tus est. *Vnde Maro: Hermias
caplus indutus lergore lauri Hostit-
bus ipse suis ridiculosus erat.* Ὁ.

Neodes tirannus de Sicione
fecunda oliuarum propter tcuram
inde suamt expulsus in exilio
frigore et fame periit. *Vzde
Varro: Αἱ patria INeodes. fugiens,
quae prima malorum Sunt duo,
frigoribus atque fame perirt.* Mure.

Herodes Sicione tirannus ex-
pulsus inopia perit. 4.

Atarnites id est Hermias ab
Atarna oppido a Meznon S-
sus et captus et pelle iuuenci in-
dutus ad Mezmnonem adductus
est eodem a/testante *7Zermias
captus indutus fergora tauri Ante
suos hosfes rzdiculosus eraf.* — Cod.
Bern. 711.

Atarna est oppidum ex quo Hermias gener Aristotelis Peripatetici a
Meznone Satrapa Lidiae in pelle tectus est et ita ad suos perlatus. 7.

321. ritu iugulere Pheraei.
Feraeus TAdmeti filius uel Alex-
andrit quem Thebe uxor sua inter-
fecit quia noluit sustinere eam
adulterari * Vnde Maro: Incesti im-
pahtens semper — seclator — honesti
Feraeus coniux coniugis ense perit.*

Alexander Feraeus quem Thebe uxor occidit.

317. Historia ficticia, nisi ualde fallor

rupta Num propter ciuium iram?
periit et fame C Varro “4.1.
scriptoris

319. Mure Acarnites i. hermyas

Neodes ;n uersibus C 4:£.
morte perit frigoris atque famis Sa/r.

Pheraeus tAlexandrü filiust a
'Thebe uxore sua nolens eius

pati adulteria in thalamo iugulatur.
JMure.

H.

propter curam inde suam] eer-

exitione C quia—reprehendebat om. C

unde dicitur C zoz addito nomine
Neocles δὲς Saluagnius ^ periit C

ab Acarno opido gener Aristotelis

peryppatetici a memnone filio aurore obsessus et captus et pelle iuuenci

insutus ad menonem adductus est

atarmo opido G mnone G Berz.

Quae dedi ex Cod. Bern. 7 11 enotarat Mer&elius miseratque ad me emendatiora

quam ad poll. R. Proleg. p. X XII
meticulosus 24:4. satrapa libie P.
321. thebis G

In C Ask. uersus Varroni adsignantur

C corrupte At mea uxor Pherei quia ipsa suum nolebat

pati adulterium ab ipsa in suo thalamo interfectus est. unde uarro Incesti—
perit ^ Persus tantum babet Ask. ap. Merkelium ferreus H tebeia H
Ex Bern. 7 11 Mer£&. encotarat Alexander phereus a tebe uxore sua—interfectus
est. unde idem—seper. Historia uera ex parte, parte ficticia.

60

323. ut Larisaeus Aleuas.
* Alebas * TA4erodomantis filius de
Larissea ciuitate oriundus ab illis
quibus amplius credidit interfectus
est * Vnde Gallus: Therodomantiades
quamuis iniusla suorum | Victrma
dira fuit lunc. non lamen ise suo-
rum.' G.

SCHOLIA

*Alebas filius t'Thoadomantis
rex Larisse ciuitatis a suis ciuibus
de quibus summe confidebat est
occisus.* Jure.

* Alebas '"Thorodomantis filius
de Larissa ciuitate sua quosdam
homines fidos esse putazit, sed
quos magis fidos esse putazit eum
occiderunt. * Vnde Gallus: TAerodo-
maníides quamuis inuMa suorum
Victima dura futt tunc non tamen
zpsa suorum.* | C.

*Quidam homo nomine Alebas ab hominibus suis quos sibi fidos
putabat occisus est et in puteum coniectus.* Z7.

325. Vtque Milo. *Milonem
Romanum in mare proiecerunt
quia fuit homicida et Pisis patriam
tradidit. * Vnde GaWus: Diues erat
AMilo ; fortis licet ipse fuisse Con-
ligil esse lamen pro tumulo pelagus.*
G

*Milonem cui Pisa prouincia
tradita fuit pro tyrannide sua ciues
suz in mare proiecerunt, ἔμ a;/
Gallus : Diues erat Milo; fortis
licet ille fuisset. Contigi ille tamen
pro tumulo pelagus.* | C.

*Milo destructa ciuitate sua Pisa captus praecipitatus est in aquis

uiuus* 7.
*Milo Pisam Elidos tenuit. Hic cum Pisaeos uariis cruciatibus
afficeret, ab ipsis in Alpheum fluuium Pisam praeterfluentem de-
mersus est, Est autem tyrannus communis generis: nam Theodosii :
grammatici est regula, quod nomina professionem aut dignitatem
significantia sunt communis generis, ut hic et haec dux, hic et haec
philosophus. Ced. Sa/uagni:.
3271. Quaeque in Adiman-
tum. *Adimantus rex Philisie
diis dedignans obedire a Ioue ful-
minatus est, *Vaude G. PAilacidé
cadi/ igne louis quia spreuerat

*Adimantus rex Philacie con-
temptor deorum a Ioue fingitur
fulminatus.* Mure.

*Achimantis filius Filaci rex
Filesiae uel ut alii Thessaliae in-

e
" 3 3. Hütoria ad uersum explicandum conficta torodomantis G
» 0t.

325. Historia ficticia — ipsa prouincia C suos C Mure Mylo tirannus
rex pise ipsam pisam hostibus tradidit et propter hoc a ciuibus nunciar e
precipitatur. —Fersus im margine cod. Parisini 7990 sic legit Scboenius ap.
Eixvald. p. a Vnde Gallus Vinctus erat Milo tortis licet ista fuissent contig
ipe tà pcictato pelagus, quae sic expediuit. Eb«vald tortor licet iste fuisset,
Contiguum ipse tamen proicitur pelagus * Quod de Tbeodosio adnotat Sal-
wagnius, uerosimile est. intelligi Macrobium, qui saepe ut Grammaticus citari
solet. Burmannus, cf. Ebsvald, p. 9. Macrobii Tbeodosii excerpta ex libro de
Differentiis et. Societatibus Graeci. Latinique uerbi edidit Putscbius p. 2727 et
plenius Keilius Art. Scriptor. Minor. pp. 599—655.

337. Huteria ex uersu conficta. rerum filexie uel ut alii thesalie C nec non
ct cunctos C Z4, — illa C adinuentis] Num ab inuentis? quod ad mactatum

1

filium poterat. referri. Ex. Bern. 711 Merk. enctarat Adimantus rex phisesiae
—unde idem Philacides ceteraque ut in G.

putabit

IN IBIN. 61
"sum. Jpsumque el cunclos spre- dignatus superis obedire fulmi-
- uerat ille deos.* G. natus est a Ioue. *Vzde Gallus:
ÉL. PArllacides cadit igne. ouis quia
! spreuerat ipsum. INec non et cunctos
l. spreuerat tlle deos.* — C.

*(A)Dimantus tirannus sacra faciens diis suis adinuentis a Ioue
fulminatus est.* Z7.

329. Aut ut Amastriacis. *Lempneus rex tÁAmastriacum
*Lenneus rex Amalfricum captus a Mitridate rege Paphlagonum
a Mitridate in Ponto insula raptusetin insula teschina deserta
solus derelictus fame interiit. G. relictus frigore et fame periit.

*Lenneus rex Amastriacum a *VndetFano: Veste ciboque carens
Mitridate Paph/agonum rege [so- — Lempneus rex licet esset Qua perit
cero] Achillis in insula quae est in ZVeoges Aac quoque feste perit.*
Ponto nomine Andugenes solusest Jure.
relictus [et ibi fame periit et fri-
gore quia deserta erat]. *Vzde
at! Fauoranus: — Veste cibi(s)gue
carens Lemneus rex licet esset, Qua
perit! INeodes hic quoque morte perit.

C As&.*

*Lepneus Amastriacum rex a Mitmidate paflagonum rege et
socero Achillis in insula quae est in Ponto solus relictus est et ibi
fame decessit quia locus desertus erat. 2.

Imprecatur miseram mortem Lenei, qui cum rex esset Amastria-
corum populorum in Scythia expulsus a MitZridate in Achillis dromon
aufugit atque ibi a suis desertus periit. Achilleos dromos i. Achillis
cursus, quem locum Ouidius nunc appellat Achilleam Zuz::z:, insula est
quae dicitur FArmigenis. Amastris uero urbs est in peninsula habetque
ex utraque parte portus, dicta ab. Amastride filia Oxathris et uxore
Dionisii tyranni. unde hic Dionisius Leneus est appellatus. Aeg.
2061.

Dionisius tirannus Heracliensis expulsus a MitZridate aufugit in
locum quem cursum Achillis appellant ubi a suis desertus periit omni
destitutus ope. aZ. 1709.

331. Vtque uel Eurydamas. Euridamas occidit inimicum
Euridamas et TZrasilus inimici suum TZrasilum unde Micus
adinuicem fuerunt: sed Limus Larisseus in uindictam amici sui
Larisseus amicus TZrasili Eur. TZrasili occidit Euridamantem
interfecit. *Vnzde Darius: EÉuri- et occisum traxit circum busta
damas íracius ter circum busía '"TArasili. Mure.

329. Historia confusa, sed ut supersint fragmenta ueri metridate G C Mure
phagonum C socero C Z;£. insulam 4454. anchigenis “4.4. et
—erat om. 454. fauoranus etiam 4s&. cibique C ciboque 4;7.
hac quoque morte Z;4. mitridate Reg. ab amastris filia oxiartis Reg.
Ex Bern. 711 Mer&elius enotarat Lenneus rex amastricum a metridate
paphl. rege socero achillis in insula ponto solus est relictus unde fanoxsinus
cum disticbo om. perit.

331. euridamas et trasilus G trasili α΄ Nu» Tharsillo? tracsilli Mure

62 - SCHOLIA

Thrasilli *tThrasillo | Ámmeritas
praebuit exequias. — G.
Euridamas et TAZrasillus inimici
fuerunt. Euridamas TZrasillum
occidit, qui postea a Lamo Larisseo
amico Thrasilli interfectus est et
tractus ter circa eiusdem TZrasilli
sss *Thrasillo meritas tribui

inferias.* | C.

"Callimachus dicit Eurydamantem et Thrasillum inimicos fuisse ;
Eurydamantem uero a Simone Larissaeo circa tumulum "Thrasylli

raptatum esse. Cod. Saluagnix.
333. Vel qui quae fuerat.

secundo Aeneidos. C.

335. Vtque nouum passa
est. Limone Zippomenis filia
cum adultero deprehensa est, qui
curru ZZippomenis est discerptus.
illa uero equo ferocissimo deuo-
rata. * Vnde Darius: Limone mort-
lur, sed causa mortis | adulter.
Allera causa fuil moechus et altera
equs,"* — G. |

quem Euridamantem Limus ami-

De Hectore tangit.
Hector superatus ab Achille quia Patroczum eius amicum interfecerat
circa moenia Troiae tractus et currui alligatus, u/z dicit Virgilius in

Euridamas interfector Thrasilli.

cus Thrasili ter circum busta
eius in uindicta traxit. Z7.

ν

σ.

Limone filia Z7zppomenis cum
adultero deprehensa est qui currui
Zippomenis alligatus circa Athe-
nas tractus expirauit. sed Limone
cum equo ferocissimo inclusa ab
eodem dilaceratur. * Vnde tclarus:
Limone moritur, sed causa est
moríts adulter. Altera causa. fuit
moechus ef* . . . Iste locus Athenis

Tipothetes nominatur. Aure.
Limone Z/ippomeni uxor uel filia cum quodam adultero deprehensa
[fuit] : qui tunc curru [per catenas tractus| dilaceratus est. ipsa cum
equo ferocissimo inclusa ab eo dilacerata interiit ἔμ αὐ Darzus: Limone
moritur sed causa mortis adulter Allera causa fut! moechus οἱ altera
equus.* C Ask.

r
heridamas et trattillus C tottillum C marisseo C tratilli C
trattilli C Trattillo C euridamas interfector trasile H Ex Berz.
711 Mer£. enotarat. Callimachus dicit euridamantem et thrasillum inimicos
fuisse et euridamanta a lino larissaeo accuratius quam baec idem edidit
Proleg. Ap. R. p. XXII— Apud Saluagnium uersus absunt, sed scbolion sump-
tum dicitur ex Callimacbo, | Notum est. baec eadem extare in. scholiis Venetis
Il. X.XH. 397 ὁ δὲ Καλλίμαχός φησιν ὅτι πάτριόν ἐστι Θετταλοῖς τοὺς τῶν
φιλτάτων φονέας σύρειν περὶ τοὺς τῶν φονευθέντων τάφους. Σῖμον γάρ φησι,
Θεσσαλὸν τὸ γένος, Εὐρυδάμαντα τὸν Μειδίου ἀποκτείναντα Θράσυλλον τὸν |
ἀδελφὸν αὐτοῦ ἄρξασθαι τοῦ νόμου πρῶτον, τοῦτον yàp ἐξάψαι τοῦ δίφρου τὸν
φονέα καὶ περὶ τὸν τοῦ τετελευτηκότος τάφον ἕλκειν, ubi Dindorfius adnotat
eundem morem Tbessalis tribui ab Aristotele secundum Scbol. Fen. Il. XXIV. 15.
333. qui patruelem C tractus enrrui C ubi C.
. 335. ipomenis G ipomonis G Lymone Mure ipomenis Mure
ipomenes Mure clarus] i» Callimachus sicut testatur Scboliasta 4escbinis

. - e . . * *
Timarch. 182. Et suspicor darius istud ex cl m"5 ortum fuisse

Tipothe-

tes] Aesch, Tim. 182 ὁ τόπος οὗτος καλεῖται παρ᾽ ἵππον kai κόραν. Num -—
ἱπποδέτηςΣ — ypomani C * hippomani 454. ^ adulterio 5 fuit om. C -

per cathenas tractas C

| currui hippomani alligatus dillaceratus est 7454.
ipsa uero Z4.

fortissimo C causa est 74:4.

|

C.

339. Viscera sic aliquis.
Tangit fabulam de Palamede filio
Nauplii et ulixis qui aurum sub
lecto abscondit, deinde litteras
quasi a TtGraecis missas Graecis
ostendit continentes ut uel aurum
redderet uel promissumadimpleret,
Graecos scilicet proderet. hac de
causa Pa. damnatus est a Grae-
cis. igitur Vlixi redeunti a Troia
Nauplius posuit ignem super
Caphareum montem: Vlixes uero
portum credens cum afplicare
uoluisset paene mersus est cum
suis. G.

Nauplius Amimones filius et
Neptuni dolens morte Palamedis
Graecis Troia destructa tempestate
laborantibus in monte Caphareo
accensa facula signum dedit uicini
portus unde omnes per scopulos
pertulere naufragia. JMure s. uw.
Amimone.

337. adulterii C.

339. palimede G
a Graecis] /»o a Troianis
structa uel deleta Mure

naupli G

"chill. 93 ubi paene ad uerbum scripta sunt.
&p. Seru. ad Aen. II. 82, Bodii Mytbograpbos 1. 35. II. 200

ul. ad troiam iret C aut C
quia C — missus est postea C

querabat C infoedi C
infosso redderet C

carnapheum monte C

IN IBIN.

dampnatus G
Sumpsit baec Mure ex Lactantii comm. ad Stat.

uenisse et C
inueniret C
nauigantesque C
Propter Nauplium patrem Palamedis.

63

337. Sic ubi uita tuos. Isti duo uersus corespondent duobus
praemissis in quibus duae poenae tanguntur, prima Limones, secunda
adulteri.

Palamedes Nauplii filius Vlixem
adAoeríafus es! "Troiam iret multa
perpessurum, et ideo insani more
salem seminabat. | ad "Troiam
autez coegit hoc modo. filium
eius accepit et sulco imposuit.
Vlixes uero metuens ne puerum
laederet, eum sustulit; comperto
itaque ueraciter, quoZ non erat
insanus, ab eodem Palamede
Troiam est deductus. ^ missus
postea frumentatum Vlixes ἃ
Graecis nihil attulit: Palamedes
eodem missus frumenti copiam
nauigio adduxit. Vlixes ez inuidens
et quia se deprehenderat odio
habens occasionem opprimendi
eum quaerebat. | tandem sub
lecto eius auri massam infodi fecit
et postea legatum a Troianis
missum ad Palamedem se cepisse
finxit et litteras in haec uerba
znuenisse, aut Palamedes pactum
adimpleret aut sub lecto aurum
quod infosswm esse! redderet; et
litteras Graecis ostendit. qui iu-
dicauerunt eum reum si sub lecto
eius inuenirezt aurum. qui in-
fodientes inuenerunt. quo inuento
Palamedes truncatus est caput,
unde Nauplius pater eius, Vlixe
ceterisque Graecis de bello rede-
untibus, super Caphareum montem
tenuit facem, qui ibi erat locus
periculosus. ad quem nauigantes

aurum absconderat sub lecto abscondit G

nauplus G — aplicare G de-

C quae babet aliis uerbis leguntur

naupli C
eius| sium C — cum substulit C — quod]
ulixes enim inuidens ὦ se] eam C cum

aut

aurum sublecto aurum qui
quo inpriuento C nauplus C
Ex Ask. Merkelius baec edidit

64 SCHOLIA

341. Vtque ferox periit.
Aiax Oileus cum Vlixe rapuit
Palladium a Troia, unde in mari
a Ioue fulminatus est prece Pal-
ladis. G.

Oileus Aiax cum Vlixe Palla-
dium rapuit de templo Palladis.
unde cum rediret de Troiana
obsidione Pallas eum tempestate
deprehensum fulminauit fulmine
mutzato a patre suo loue ut
dicitur in Aeneidos. C.

343. Mens quoque sic fu-
riis. De Marsia. G.

quia putabant ibi portum adesse
multi ex eis periclitati sunt et
pauci enauerunt. C.

Aiax Oileus i. filius Oilei qui
cum Vlixe Palladium Mineruae
per laternam rapuit. Et quia
Cassandram uatem in templo Pal-
ladis opprimere uoluit, rogatu
Palladis a atre suo Ioue fulmi-
natus et in mare lapsus periit.
Mure.

tMarsiapo satyro: quem cer-
tantem cum Phoebo Phoebus uicit
et excoriauit. 4s.

Pentheus quia Bacchum despiciebat insanus factus est: qui a

matre Agaue Bacchi admonitu putante eum aprum occisus est.
Marsyas qui excoriatus est ab Apolline.

345. Vtque Dryantiadae. Li-
curgus Driantis filius quia cum
matre coiit insanus effectus est ;
qui cum uites uellet extirpare
crus sibi abscidit et sic uno pede
incedebat. G.

Vel
H.

Lycurgus rex 'T/raciae, filius
Driantis, spernens Bacchum et
εἴμ Sacra, uites amputans prae
furore crura propria incidit ad

mortem credens se uites resecare.
Mure.

Licurgus Driantis filius quia cum matre concubuit factus est in-
sanus et crus sibi incidit et etiam uno pede nudus ambulabat: uel

ideo quia uites bacchi incidebat teste Horatio.

347. Vt fuit Oetaeo. Her-
cules in Oeta monte a quo dictus
est Octaeus accepta ueste intoxi-
cata missa a Derazira per Licham
quasi insaniens uagabatur. 99
Meta?* ibi Ecce Licham. C.

341. laternam P. e. latrinam i» cloacam Seru. ad. Iden. II. 166
mutato C

Mure

Oleneus C ullixe C

C As£.
Oetaeo. Herculi. As4.
genero. Athamanti. 454.

draconum. Cadmi et Har-
monies (Hermonies coZ.). .4s£.

fratre

eneydos C Aen. I. 40—45

Ex ih. Merkelius edidit Aiax Oileus a pallade fulminatur propter palla-

dium ab eo raptum cum Ulysse.

143. Etiam C de Marsya locum interpretatus est, sed nimis prolixe, nec cum

“1:1. congruens.
345. ligurgus diantis G
Mure

eius] sua Mure ligurgus C

Lygurgus Mure
pater opheltis seu archemori addit Mure per errorem alterius Lycurgi
oracio C — Hor. C. II. 19. τό

tracie Mure drianthis

In boc scbolio

consentiunt ne uno quidem uerbo mutato As. et C.

147. oethus C mixa ademaria C

perlicam C methao* C Met. IX. 211

Totum 1Cbolion sie extat in Ο Etheus atamas gener cadmi et hermiones.
pater tisimani et helles. uir caligones insani facti sunt teste. o. de fastis

IN IBIN. 65

generoque draconum. A-
thamas gener Cadmi et Har-
monies. G.

348. Tisamenique patri.
*Astrophaneus pater t Thesimani
quia cum filia [sua] concubuit in-
saniuit.* Ὁ e/ As&.

Callirhoesque uiro. *[Pen-
theus siue] Penthides [uir Calli-
gones] simulans se uxorem cum
adultero inuenisse, ut aliam du-
ceret, eam interfecit [unde in-
saniuit.]t C 4:1.

350. Qua potuit Tydeus.
Aegiale uxor Dio. filiz Tidei dum
apud Troiam Ti. moraretur coepit
- meechari .... G.

Cuius uxorem ( Vezus) Aegialen
fecit meretricem . . . . hic de-
structa Troia turpitudine uxoris
audita, uel potius ab ipsa propriae
nequitiae conscia repulsus a patria
spreuit Argos, uenit in Apulrzam
et condidit ciuitatem quam patriae
suae nomine Argos Zifpzon ap-
pellauit. ZZure s. v. Diomedes.

352. Locris in ancillae.
* Hipermestra deprehensa in adul-
terio cum fratre mariti sui tenebris
adiuta euasit: deinde 1Pantionem
seruum suum et Locrin ancillam
necauit. *Vzde Gallus: Ancillam
seruumque suum. Hipermestra me-

hermionis H.

348. Historiae ficticiae. Eadem babet Mure s. τι. T hesimadus

Gener draconum. Athamas.
H. draconum. Cadmi et Har-
monies. 477.

* Aristophanes pater 'tThe(si)-
madi insanus factus finiuit uitam
per insaniam et furorem,* Jure.

Quia Diomedes Venerem in
"Troiano bello uulnerauit, Venus
uxorem eius 4egialen publicam
meretricem fecit, unde "Tydeus
pater Diomedis pro nuru sua pu-
dorem habuit, uel, ut [alii] dicunt,
ipse Tydeus cum eadem nuru
concubuit. C e/ As£.

* Hypermestra in adulterio de-
prehensa cum fratre mariti sui
profugit auxilio tenebrarum, dein-
de tPaueronem seruum suum et
Locrin ancillam suam necauit ut
eos in adulterio diceret deprehen-
SOS, non se cum fratre mariti.

'Thesimadus

fuit quidam cuius filius aristophanes factus fuit insanus et ita mortuus est

sua] om. 4s&.
uir Cal.] cz. 454.

Penthe:s siue] om. 4s.
unde insaniuit] add. 4454.

Pentides 4:4. uir] ut C
In Mure nibil inueni.

350. Egile uxor dio. fili G — mechari et eum rossum expuit G — ScPolion

corruptum
Ask. — pudicam 454.
alii c». C — patet C

in bello troiano uenerem 454.
fecit meretricem 24:4.
egialem Mure

egialem C egialeam
ut ait Horatius add. 454.

appullam Mure — argosipon Mure.

352. Historia suspecta. Similia Mure s.u. Locris. Apud Salu. praefixum est

Callimachus dicit

uel pauernum Mure
occidit Mure
eos dicens in ad. 4:4.
et Saluag., priorem Mure babet

ipermestra G δὶς

pauonem Saluagnius
beneficio tenebrarum incognita paueroronem 454.
Seruum et ancillam C
Hypermestra fuit quedam mulier que

ypermestra C δὲς paueronem
uelut se ipsam excusaret
necauit
Versus absunt ab. Ash.

deprehensa in adulterio cum fratre mariti fugit auxilio tenebrarum, denique
occiso adultero unam de ancillis suis interfecisse dicitur ut ipsam diceret
deprehensam in adulterio, ancilla siquidem locris (/. latris) uocabatur P

66

cauti, Ancillam εἰ seruum. propter
adulterium.* | G.

354. Talai Tyndareique
gener. Erifile filia Talai, uxor
Amphiarai. G.

Tindarei filia Helena,
Menelai. G.

uxor

355. Quaeque parare suis
letum patruelibus ausae. De
filiabus Danai et filiis deg. G.

357. Byblidos et Canaces.
Biblis Caunum fratrem suum,
Canace Macareum suum fratrem,
filium 4eoli, adamauit. (ἡ.

SCHOLIA

* Vnde Gallus: Ancillam seruumque
suum Hypermestra necauit Ancillam
el seruum propter adulterium* — C
eademque fere Ask.

Erifle Talai pro monili aureo
sibi dato maritum suum Amphi-
araum ad bellum. compulit ire
'TThebanum, ubi terra absorbuit
eum, ut d. Statius. C οἱ As&.

Tindarei gener Agamemnon
fuit quem uxor sua Clitemestra
Tindarei filia per Aegisthum
sacerdotem fecit interfici. C &/
As£.

Belides a Belo antiquissimo rege
[Graecorum] fratre A4egiti sic
dictae filios A4egipti patrui sui
quibus erant desponsatae in ipsa
die nuptiarum de nocte dormientes
omnes interfecerunt excepta Z7y- -
pemestra quae sola marito suo
Linceo pepercit, unde apud manes
dolium sine fundo implere cogun-
tur... £5.

Biblis, 4t Caunus frater amori
suo consentire noluit, impatienter -
dolens multa loca lustrauit et tan-
dem in fontem sui nominis est
mutata ut in Meta** 90 uersus finem
ibi Quam nisi tu dederis. C.

Canace filia 4eoli cum Macareo
fratre suo concubuit et inde
peperit ut dicitur in libro Heroi-
dum. C.

Construe sic: soror tua ardeat amando te igne Biblidos i. tali

amore quali Biblis Caunum et Canace Macareum amauit.

utraque

enim fratrem suum amauit non de fraternitate, sed de uenere. Ardeat
dico sicut ardere potest aliquid per ignem de facibus factum. C.

350. Sit quod Pelopea
Thyesti, Myrrha suo patri,

Pelopea filia Thiestis cum ipso
'Thieste patre suo concubuit. C.

P4 } "- ^l H "
Cf. Prop. I . 7.15 Deliciaeque meae Latris, cui nomen ab usu est Pantbionis
nomen inuenitur in C. I. G. 284, Hypermestra et Pantbius inter nomina filiarum

Danai, filiorum Aegypti, Hyg. 170.
| 354. amphiorai G I
Stat. Tbeb. VIT. 815 1gq.

hemsale thanai C

. agamenon C
155. rege Grecorum fratre egiste C

a terra absorptus est 44:4.
ditin dextra C — egistum C.

Lino C unde lines apud C. imo patre Danai fratris Aegypti
357. cannus C Metha*? C IX.
359. tiestis G mimraG — 1 ardeat] ut C.

pelopeia C thiestis tum C

IN IBIN.

Nyctimenequesuo. Filia TZies-
tis cum patre suo concubuit, MirrZa
similiter, nec non Nictimene. G.

361. Quam sua uel Pterelae,
uel tibi, Nise, fuit. "Altera
(Alteia eZ. Par.) Pterelam patrem
suum truncauit, et filia Nisi similiter.
Cod. Saluagnit e! ed. Paris. 1573.

364. Infamemque locum.
Haec fuit filia Seruii regis quae
patrem cecidit. unde uicus scele-
ratus dicitur. dicit igitur tua filia
sic interficiat te sicut illa quae fecit
lo. infa. P.

366. Vt iuuenes pereas.
Oenomaus rex procis ZZippoda-
miae filiae suae legem dedit ut
uictores eam ducerent, uicti trunca-
rentur, et hac lege multi perierunt.
tandem illa a Pelope in cursu de-
uicta truncatus est ab ipso Pelope.
Mirtlum uero puellae aurigam
primos concubitus petentem quia
axes machinauerat quibus omnes
superabat in mare proiecit: unde
dicitur Mirtoum mare. (Ὁ.

mirra C — cynara C.
362. therelam Mure
correxi ex Ask. terelem C

Eadem dicit s. u. Cherelus
capite] oz. C

67

MirrZa cum Crnara patre suo
similiter concubuit. C.

Nictimene cum patre suo simi-
liter concubuit. C.

*Calocarpis uel secundum alios
Althea Pterelam patrem capite
truncauit quod secum concuz;-
bere nolebat. Zur.

*Policapis Altzeae et Pterelae
filia patrem suum Pterelam trun-
cauit [capite] quia cum ea con-
cuz;bere uoluit. C 454.

Iuuenes cum Zppodamia Oe-
nomai filia cursu certantes ab ea
deuicti ab Oenomao sunt capite
detruncati: quorum capita super
portas Pisae ponebantur. tandem
Hippodamia deuicta a Pelope Oe-
nomaus [capite truncatus est].
Mir//us autez auriga cui Pe-
lops primos concubitus promiserat,
cuius auxilio ipse uicerat, quia ce-
reum axem in curru fecerat, in ma-
re proiectus est, a quo mare Mir-
toum uocatur [require in Metas].
€ et Ask.

altee magis et tetele C
cum ipsa concubere C His-

toria ficticia, ducta, ut. uidetur, ex Fulg. Mytb. I1I. 2 ubi Perdicae mater cuius

amore correptus erat Polycaste quasi Polycarpe dicitur.

Scholiasta Ο errauit

Jalulam de Arne quae patriam auro prodidit (Met. VII. 465) interpretans,
Auene filia pilia pietele (/. Arene filia Pterelae) tradidit patrem suum uel
egenum propter aurum. unde mutata est in monedulam.

364. Seruilii P Misere errauit scboliasta G Seruius Tullius filiam
habuit cum qua quia noluit adulterari illa eum equis alligatum distraxit et
membra eius contriuit. Locus uero dicitur sceleratus. *Vnde Gallus Noluit
esse sue nate pater ex patre mecus Atque igitur nate crimine captus erat,
quae eadem babet C sed alterum u. sic Atque is crimine natus seruus
Obiit (f. Atque ita de natae crimine seruus obit). 44dit tamen C ueram
interpretationem ex Liuio. lidem uersus extant im ed. Paris. 1573, alter sic
scriptus Atque ideo natae crimine seruus obit.

366. ipodomie G ipsa pelope G mirtoum G mirthoum G
ypodamia ὁὲς C capite truncatus est addidi ex sk. Mirtous C
mirthous 4;4. ^ aut C primus C mirtouum C. — Meta*? ;po Heroid.
XP I. 208.

F2

68 SCHOLIA

3671. Vt qui perfusam. Oeno-
maus interfectus est a Pelope qui
Hippo. uicit ΟἹ

311. Vt qui uelocem. Simili
poena perierunt qui ab Atalanta
ScAoenei filia deuicti sunt cur-
rendo: quam /andem deuicit 77i-
pomenes iactu trium pomorum
quae Venus dedit ei. Οἱ.

373. Vt qui tecta noui. De
domo Daedali et tPallantis. .G.

375. Vt quorum Aeacides.
Achilles xii socios Patroc/o socio
suo immolauit. (ὦ.

318. Sphinga dedisse neci.
Nota est fabula SpZingos. G.

SpZinx monstrum habens os
et faciem hominis, alas et ungues
Arpiarum, apud "Thebas in
scopulo prope uiam praerupto
transeuntibus aenigma tale sub
poena mortis proposuit, quid sit
primo quadrupes, deinde bipes,
postea tripes et multa in hunc
modum, et soluere non ualentes
de scopulo praecipitatos occidit.
Postea Oedipus tinfandus soluens
aenigma ipsam de rupe praecipi-
tauit. Mure.

319. Vt qui Bistoniae. In
oppido Seris nomine Lemnii a
Lacedaemoniis interfecti sunt in

167. polope G
371. pena G cenei G
cenei C ypomenes C
ultra quidquam.
373. intrabit C
375. patrocho G sotio G
ih. ipsius homerus dicit 754.
378. spingos G spinx Mure
Mure — ipsum Mure Spinx C
animal 4;&. uel C
qantur et comedebantur 7:4.
Ouidius meta. ib. 4:4.

ipo. G

quam qui C

quam cada G
Ak. ap. Merk. babet athlantam Cenei filiam zeque

preposuit Mure
calibatas C
deinde tres 4:4.

Iuuenes cursu uicti ab Atalanta
ScAoenei filia decollati sunt:
quam uicit ZZ/pomenes iactu
trium pomorum aureorum quae sibi
Venus dederat, ut dicit Metas
(X. 609 sgg.) C.

Tangit Labirinthum quem qui
intrazit exire non poterat, imo
deuoraba/ur a Minotauro. C.

Achilles in funere Patrocli bis
sena corpora 'froianorum cre-
mauit ad placandos manes ipsius
ut dicit Homerus. C οἱ As£.

Apud Thebas erat SpZinx mon-
strum alas habens calibeatas qui ob-
iciebat quoddam problema trans-
euntibus, [hoc] s. quod animal
primum haberet quattuor pedes
postea duos ad ultimum tres: et
qui uiatorum problema soluere
non poterat alis suis capite eum
truncabat et postea comedebat, ut
d. Statius et Ouidius Metao5, ut
uolunt quidam ibi Carmina Nai-
adum. Ce As£.

' Thracia a Bistonia palude uel
flumine dicta est Bistonia: ibi in
oppido Seris nomine multi t Lace-

ipomenes G athlanta

deuorabat C.
armauit C

cremauit “4.1. ^ plorandos

tripes postea bipes
aliquod uel quoddam C
poterant Z:4. — capite trunca-

statius et de hoc etiam ut quidam uolunt
Metha?* C Met. VII. 759

Cariam miadum C.

, 379. Similia Mure :.4. Lempnenses Lempnenses inpugnantes lacedemonios
in oppido bistone seu tracie in templo minerue oppressi sunt et occisi x.r.À.

uel Hemnii C nu» Aenii?

sunt interempti 454.

est om. Ash. — Historia

obscura : proxime tamen a uero abesse uidentur P et Bern. 711, si quidem oppi-
dum Seris urbs est. Siris in Lucanis de qua lustinus X X. 2 dicit Metapontini

IN IBIN. 69

templo Mineruae. Cod. Pera. 711
feste Mer&elio Proleg. Apoll. Re. p.
XXII.

TLemnii a Lacedaemoniis in
templo Mineruae perempti, propter
quod dea uultum auertit unde et
adhuc pingitur facie uersa. G.

38r. Vt qui Threicii. Dio-
medes rex TZraciae pauit equas
suas hospitibus suis. quod passus
est ab Hercule. G.

383. Therodamanteos. *Rex
'TA4erodomantes habuit leones fe-
rissimos quos humana carne
pauit; quibus etiam quia matro-
nam quamdam Menaliam nomine
uoluit dare, ut cum filia sua
Megisea adulteraretur, ab ea inter-
fectus est. G.

daemones interfecti sunt: quos
ne Minerua uideret fecit sua lu-
mina operiri. 0.

tLemnii [uel tHemnii] ἃ Lace-
daemoniis in templo Mineruae
interempti sunt, quod ne uideret
dea oculos suos retorsit; ex quo
nunc etiam est in templo uultu
retorto, ut d. Callimachus. C εἰ
As£.

Diomedes rex TZraciae equas
habebat quibus hospites suos ad
comedendum dabat, ut d. Ouidius.
C.
*Therodomanthus rex Mene-
leam [quandam] leonibus [suis]
obiecit, quem filia eius Messagete
occiderat, cum ipse uellet adul-
terari cum ea, ut testatur Darius.
As£ el C.

*"Therodomantus genere Libis Melonteam quandam leonibus feris
obiecit, quod multis iam fecerat: huius autem filia s. Mesogea Thero-

domanta occidit. 2.

384. Quique — Thoanteae.
Tangit ritum sacrificii. 77Zigeniae
apud Taurum ciuitatem. G.

Tauros est insula ubi erat rex
TThoas qui homines aduenas (ox.
4As&.) Dianae sacrificabat. de

Thoas (Thras ed. Parzs), filius
Bacchi, quanquam Lemniades
uiros suos interfecerant, a filia
Hypsipyle liberatus in Tauricam
regionem fugit, in qua regnauit.
et ibi in templo Dianae erat

cum Sybaritanis et Crotoniensibus pellere ceteros Graecos Italia statuerunt.
Cum primum urbem Sirim cepissent, in expugnatione eius L iuuenes
amplexos Mineruae simulacrum sacerdotemque deae uelatum ornamentis
inter ipsa altaria trucidauerunt. Historiam tradiderat Callimachus si fides est
C et Ash. cum ed. Paris. 1573, quae cum P et Scbol. Saluagnii consentit, nisi
quod baec babet Leuini, non multi uiri, quod est iz cod. Salu., additque auctore
Callimacho quod a P a^est.

381. tracie GC Ouidius Her. IX. 67, 8.

383. Historia suspecta. Terodomantes G. Theurodomantheus C Menal-
diam C suis] om. 4:4. quendam 4:4. quam C messageti C miserta
“4:2. uelerat C condam P Similia Mure Therodamus uel therodomon
rex libie summe crudelis leones suos uirginibus et humanis carnibus pauit. qui
eciam eis uirginem pulcherrimam nomine melamam obiecit. hic a filia sua
megasea quam stuprare uoluit est occisus. Corrupta nomina credo ex nationi-
bus Africanis: Magassa urbs Aetbiopiae adsignatur a Plinio FI. 380: Melania
siue Melontea ex antiquo nomine Nili potuit proffuere, bic enim et Melas et Melo
antiquitus appellabatur (Plut. de Fluu. 16, Paulus Festi p. 124 M.) Quae ex
P dedi eadem extant in ed. Paris. 1573.

384. erifegenie G Thauros C 44. in Ouidio de ponto 4:4.
Pont. III. 2. 45 effigeniam C ephigeniam 44:4. regionem]
prouinciam ubi praeterea regnauit eZ. Pars. 1573 et alter z4. Paris.

70 SCHOLIA

hoc dicitur in Ponto, cum Orestes
reduxit 7?Zigeniam sororem suam.
€ εἰ As£.

385. Scyllaeque — aduersa
Carybdis. Scilla et Caribdis
pericula sunt uoracia in mari, in
quibus quidam sociorum Vlixis
periclitati sunt. Caribdis est ad-
uersa Scillae, quia Sc. uorat et non
reddit, Ca. uero et reddit. G.

387. Vt quos demisit. No-
tum est de Poliphemo. Ὁ.

Poliphemus ablato sibi oculo
ab Vlixe quem in fronte habebat
quosdam de comitibus V lixis come-
dit, ut ait Ouidius. €.

388. Vt Laestrygonias. 4ε-
olus genuit Arcisium, A. Laerten,
La. Vlixen. hac affinitate 4eolus
Vlixi redeunti uentos aduersos
inclusit in utre et ei tradidit: qui
cum prope patriam esset, socii
eíu$ uidentes utres plenos, rati
esse pecuniam, utres fregerunt.
uenti uero emissi Vlixen ad Anti-
phaten regem Laestrigonum re-
torserunt. "Vlixes autem misit ad
eum tres comites ; ille uero unum
occidit: duo uero fugerunt cladis
nun/Ái, deinde congregans exer-
citum multos in mari demersit.
G.

.. Laestrygones populi Campaniae
immanissimi humana carne uicti-

Iphigenia soror Orestis. quicun-
que hospites illuc ueniebant, unus
Dianae mactabatur, alter reuerte-
batur. Cod. Saluagnit el ed. Paris.
1573-

Scilla et Caribdis sunt pericula
in mari. Scilla absorbet et non
reuomit, Caribdis absorbet et in
hoc sunt aduersa. in quibus qui-
dam de sociis Vlixis sunt submersi,
testante Homero. C.

De sociis Vlyssis. nam Poly-
phemus Cyclops Vlyssem ui tem-
pestatis in Siciliam delatum antro
suo inclusit, quattuorque ex co-
mitibus eius deuorauit, reliquos
eodem mortis genere perempturus,
nisi Vlysses eum excaecarat. Cod.
Saluagnit ef ed. Paris. 1573.

Aeolus rex uentorum Vlixis
proazus fuit. nam Vlixes filius
fuit Zaertis, Laertes Arczsii, Arcz-
sius Aeoli. Aliter: Sisiphus, filius
Aeoli, Antzliam latenter impreg-
nauit antequam Laertes eam du-
ceret: de.qua impregnatione di-
cunt Vlixen natum fuisse. hic
Aeolos Vlixi uentos aduersos dedit
in utribus inclusos; et cum prope
patriam suam uenisset comites
eius uidentes utres plenos et pe-
cuniam intus esse putantes Vlixe
dormiente eos dissoluerunt sed
nil inuenerunt: uenti autem dis-
soluti Vlixem a patria sua usque
ad regnum Antifatis Laestrigonis
filii depulerunt. Vlixes autem tres

tantes, horum rex fuit Anti- comitum suorum ad eum misit ut
phates qui Vlyssem in littus suum — eos ibi permitteret hospitari. sed

385. uoratia G sotiorum G Silla C bis — in hec C.

387. oblato C ut ait Ouidius M. XIV. 200 sgg.

388. Eolus G acrisium G eolus G sotii sui G dimersit G
colus C — procuius C filius fuit olertes s lauertis acrisii acrisius eoly G

actoliam C

C uteres C Scbolia sic explices.

laertes filius ulixis putans C

hic edos C — proprie patriam

Pater Arcesii aut Cepbalus (Hyg. 189)

aut Cilleus uel Celeus (Scbol. Ven. Il. IT. 173, 631, Eustatb. 307 Κεφάλου yàp
Κηλεὺς, οὗ ᾿Αρκέσιος, ob Λαέρτης, οὗ ᾿Οδυσσεύς). Cepbali pater. Deion, Deionis

“οοί.

Sed et Sisypbus, ex parte Vlixis pater, filius fuit eoli.

depuluerunt

IN IBIN.

tempestatis ui eiectum totis uiribus
oppugnauit unumque ex sociis
eius ore apprehensum dilaniauit.
Cod. Saluagnit el ed. Paris. 1573.

389. Vt quos dux Poenus.
Hannibal legatos missos sibi a
Romanis in puteum praecipitauit
et eos puluere cooperuit, mentitus
eos terra obrutos. G.

Hannibal legatos Romanorum
desuper iniecit.

71
Antifates unum illorum deuorauit
duo autem fugerunt huius cladis
nuntii. interim Antiphates cum
ciuibus suis armatus insecutus est
eum et multos de eus comitibus
in mare demersit. C.

Anibal [rex Africae] legatos a
Romanis pro induciis sibi missos
in puteum proiecit et puluere suf-
fossos obterens mentitus est eos a
terra fuisse absorptos. C e As.
in puteum proiecit et puluerem

Cod. Salu. e! ed. Paris. 1573.

Haznibal coniectis in puteum legatis dixit se superiecto puluere

aquam et terram eis dedisse. P.

391. Sex bis ut Icaridos.
Vlixes regressus de Troia procos
uxoris suae occidit, nec non et
ancillas quae eam monuerant
moecZari et MelantZium qui eum
inimicis suis prodere uoluerant.

G

Melan/AZius seruus Vlixis summe

Vlixes a Troia rediens seruos
suos ultra modum bona sua uas-
tantes suamque Penelepen de
concubitu sollicitantes cum Me-
lan/hio qui omnium scelerum erat
azctor interfecit et etiam quosdam
procos. C.
gulosus ut etiam integram ouem

posset absumere, bona domini sui dissipans, procisque Penelopes
ut eum reuersum a Troia occiderent suadere conans, ab ipso est

occisus. ure.
393. Vt iacet Aonio.
Antaeo. (.

De

395. Vt quos Antaei.

interficiebat : sic et ipse postea interfectus fuit ab Hercule.

396. Lemnia turba. De
Lemniadibus quae omne mascu-

AÀntaeus gigas Terrae filius
cum Hercule pugnauit; qui quo-
tiens in terram cadebat uires re-
coligebat, donec cognita eius
fraudulentia Hercules eum sus-
pensum ad pectus suum adeo
astrinxit quoad animam exspirare
coegit. C.

Antaeus omnes quos uincebat luctando

C.
Lemniades maritos suos prae
nimia libidine interfecerunt ut dicit

linum interfecerunt. G. [Ouidius, sed melius] Statius. C
el Ask.
C . fugierunt C nuncii C insequtus C de suis comitibus C.
389. obrutus G anibal C rex affrice C oz. Zds£. pro induciis
a Romanis Z4. suffocatos 444. desuper iniecit] attraxit. ait enim
terram eos obsorbuisse eZ. Paris. Hanibal P ligatis P.

391. mecari σα melantium G

melancius Mure

penolepen C
Hoc scbolion diuersissime traditur ; nam nec C cum 4s.

melanchio C actor C

nec Saluagnii cod. cum ed. Paris. 1573 consentit.

393. anteo G antheus C
395. antheus C.
396. lempniadibus G

Her. VI. 535 Theb. V. 29 sqq.

cum C

quod C.

Ouidius sed melius ow. “4:1. Met. XIII. 400;

us

72 SCHOLIA

397. Vt qui post longum.
Aegiptus ix annis siccata est,
cum Traszus Busiri regi Aegiptio
dixit per primum hospitem mac-
tatum pluuiam posse prouocari.
unde ipse mactatus est ; erat enim
primus hospes. G.

399. Frater ut Antaei. Busiris
et Antaeus fratres fuerunt...

401. Vt quiterribiles. Tan-
git fabulam de Diomede superius
dictam. G.

404. Nessus Dexamenique
gener. tAÁtrax Echionat cen-
taurum interfecit quia ducebat

Aegiptus nouem annis sicca
fuit, cum "Trasius dixit Busirz
Aegiptiaco regi ut mactaret pri-
mum hospitem Ioui et sic aquam
haberet, cui Busiris ait, Fies Iouis
hostia primus (A. A. 7. 65r), et
eo inmolato pluuia uenit ut d.
Ouidius. C As.

Diozwdes hospites suos equis
dabat ad comedendum ; idem ab
Hercule hospite passus est, ut
dicit Boetius (77. 6). C.

Hercules Nessum | Centaurum
sagitta consequutus est cum Dei-
anzram ultra fluuium Euenum

Hippodamiam filIgam Dexameni ;
qui postea interfectus est ab
Hercule pro eadem. G.
Hercules Nessum et Eurytiona
Centauros [rapientes Hippoda-
miam Dexameni regis filiam cum
Pirithoo — nubentem] interfecit,

rapere sibi uellet. idem Hercules
Euritiona Centaurum interfecit in
nuptiis Pirithoi et ZZppoca/iae
uel ZZpodamiae. eum ergo
generum Dexameni appellat non
quod fuerit, sed quia esse uoluit.
Dexamenus enim pater fuit ZZippo-

tracius C — tunc trasius 4;£. —busyro
ut uirum ioui in hostiam mactaret et

397. trasilis G — annos 454.
egipciaci C regi aegipti 24:4.
sic “4.4. eo immolato pluit 4:4.
399. Sic ex G correxi, in quo baec extant, Trax et Anteus fratres fuerunt,
filii Pigmalionis uel ut alii Sichei. "Trax autem hospites suos prius lotis
pedibus immolabat et hoc ante aram. quod postea passus est ab Hercule.
Manifestum est Trax ex Atrax corruptum esse et à. uersu 403 per errorem buc
inrepiisse. — Nam qui ibi in G. commemoratur. Busiris frater erat Zintaei ideo-
que in u. 399 locum babet. Contra Atrax pater. Hippodamiae (Lact. ad Stat.
Theb. I. 106) nuptae Piritboo: unde ad 403 suspiceris. scriptum fuisse in G
Atrax Euritiona Centaurum interfecit quia ducebat Hippodamiam filiam
Dexameni. qui postea interfectus est ab Hercule pro eadem. Quae εἰ
uera 3unt, ΔΤ ταν a scboliasta aut non cognatus Hippodamiae aut certe non pater
fuisse. fingitur, quemadmodum Dexameni filia Apollodoro est Mnesimacbe, Dio-
doro Hippolyte, plerisque Deianira. — Nimis confusa. sunt. quae. babent C Ask.
Pimaluus (Perimales 4:4.) frater Antaei hospites suos prius lotis pedibus de
quadam arce praecipitabat: qui idem postea passus est ab Hercule δἰ cod.
Saluagnii cum ed. Paris. 1573 Pygmalion frater Antaei hospites suos prius
lotis pedibus in Parthenio nemore occidebat ante aras, quod est passus ab
Hercule [ut dicit Homerus]. Et tamen Pygmalion frater Busiridis dicitur
ab Hygino 56, et Philargyrius ad G. I1I. 5 baec babet Per octo annos sterilitate

Aegypto laborante Pygmalion Cyprius finem futurum non ait nisi sanguine
hospitis litatum fuisset.

401. Dionisius C.

494. Atrax] Busiris G Fide ad 399. Echiona] i» Euritiona — Hercules
om. C — nesum C — deianüa C hebanum C ^ hemiciona C — peritoi C
ypocacie uel domie cum ille henricus uel domis innuptiis uellet periteio cum
ergo C quae est mera iteratio desiniani C — deiameni 4;4. ^ desiniamus

[ IN IBIN. 73

| [quod dicit Ouidius.] Z7. Parzs. ca/Aae quam ipse Euritus rapere

1573, eademque cod. Saluagnit, uoluit. C.
omissis quae uncis inclust.
405. Vt pronepos, Saturne, 'Theseus | Corinetem — Vulcani

tuus. Corinetes filius Vulcani,
Vulcanus Iouis, Iupiter Saturni,

" et ita pronepos Saturni fuit Cori-
netes. G.

filium et Saturni pronepotem oc-
edit. 7,

Corinetes latro, filius Vulcani,
quem Theseus interfecit. quem

407. Vt Sinis et Sciron et
cum Polypemone natus. Szis
et Sciron et Procrustes filii fuerunt
Polipemonis; quos omnes cum
Minotauro TZeseus occidit. G.

uidit Coronides, id est filius
Coronis et Phoebi, scilicet Aescu-
lapius, ab urbe sua, id est ab
Epidauro. Cod. Salu. et ed. Paris.
1573-

Vt Sinis et Sciron quem
Theseus occidit. C e As£.

Sciron et Procrzustes filius Poly-
pemonis interfecti sunt ab eodem
"Theseo, u/i dicitur in libro | Heroi-
dum.] C εἰ As£.

Procrustes Polipemonis filius cum patre a Theseo in Cef//so

flumine Atticae occisus est. JP.

408. Quique homo parte sui.

Minotaurum tangit interfectum a

'Theseo u/ dicitur in libro ZZerozdum. | C.

409. Quique trabes pressas.
T-Scironaliusuel t Cercion fuit latro,
qui plicabat arbores in terram et
superponebat homines et in auras
mittebat; quod postea passus est
ab Hercule, et ab arbore uidit duo

TCercio gigas habitansin Is/Zmo
monte inter duo maria Ionium et
Aegeum, curuabat trabeset magnas
arbores, et in summitate homines
ponens et quasi per fundam
petrariae proiciens occidit. Jure.

maria, Aegeum a dextra, Ionium
a sinistra: fuit uero in Ist2mo
insula. G.

C deiamenus 4:4. ^ ipocacie αὶ euritius 5 454. babet. Euritus in
nuptiis Perithoi rapere uoluit hypodamiam eius uxorem. eum ergo
Deiameni generum appellat, non quod fuit sed quod esse uoluit. Dceiamenus
autem pater fuit ipsius hypodamiae.

405. Addit G uitiose qui cum homines suscitasset Aesculapius, illum Ioui
accusabat, et ideo fulminatus est a loue Corinetes. epiro ed. Paris.
Nimis confusa sunt quae babet C, nec multo melius Mure s. u. Coronides.

407. Semis et chiron G polifemonis G teseus G igne greco in
fluuium occidit C — procustes C polyphemonis C ubi C αἱ 4:4.
heroidum o». 2454, a theso incenso P attice P Hinc fortasse orta
corruptela ista igne greco im C — Paus. I. 38. 4 Πρὸς τούτῳ τῷ Κηφισῷ λῃστὴν
Πολυπήμονα ὄνομα, ΠΙροκρούστην δὲ ἐπίκλησιν, Θήσευς ἀπέκτεινεν.

408. ubi C Heroidum o». ὦ X. 102.

409. Historia uera, nomina falsa. Quidius nec Sinin nec Scirona nec Cercyona
intellexit sed τὸν ἐν Κρομυῶνι qui est ὁ ΠΠιτυοκάμπτης — Chiron G.— ismo G
Notandus usus insulae pro paene insula, quod idem in Graecum νῆσος cadit
petrariae] 2. e. tormenti unde saxa iaciuntur | C babet gereon habitabit inysmo
insula que inter duo maria est ionium s. egeum qui accipiens qui arbores
(qui capiens arbores 4:4.) plicabat et in summitate homines ponebat et
postea arbores amittebat et ipse atheseo occisus est ut dicit ouidius.

74

411. Quaeque Ceres uidit.
De Cerdone qui festa Eleusina
Cereri facienda inpediebat. G.

SCHOLIA

Cercion, ut Isocrates scribit, quum apud templum Cereris Eleusinae
peregrinos necaret a "Theseo occisus est, ut Ouidius etiam in Met.
| VI4. 439] Cercyonis letum uidit Cerealis Eleusin. Ergo qui
Geryonea scribunt falluntur. Nam Geryones uel Geryon uel Geryoneus
non a Theseo sed ab Hercule interfectus est tergeminus homo, nec est

occisus apud Cererem Eleusinam sed in Hiberia.

Patauinr.

415. Qualis Achaemenides.
Notum est qualiter Achaemeniden
Graecum Troiani in naui admi-
serunt. G.

417. binominis Iri.
Arnaeus dictus est. G.

411. Gerione G

Vlixes Poliphemo erepto oculo
fugiens Achaemeniden ibi reliquit,
qui latens nec propter Poliphe-
mum audens moueri, paene fame
periit et frigore nisi Aeneas a Troia
fugiens eum exciperet teste Ouidio
Meta?* (xiv. 160 sqq.) C.

Irus seruus Vlixis fuit: qui apud Homerum

Idem error longius serpsit in C et 4sk. C baec babet

Gereon tricorpor inhispania acerere odio habebatur uel quia nimis de frugi-
bus consumebat uel quia cube usina (/. eleusina) festa ipsius impediebat
unde leto uultu uidit ipsum a theseo interfectionem (/. interfectum) eadem

que Ash. sed emendatiora

Isocrates] respicere uidetur 'EXévgs ᾿Εγκώμιον 32

ubi tamen nibil de templo Cereris Eleusinae.

415. achimenide G

achimenidem C

audiens C.

417. Post fuit addit G eo a Troia reuerso excecatus est et pontem cum

aliis custodiebat petentibus elemosinam a transeuntibus.
aquam proiecit siue darent siue non darent: quae omüsi.
Ask. Mure in textum non recepi, quia inepta uidebantur.

Mure

Ariston (-ten Mure) fuit seruus
ulixis, cuius fabula talis est. yrus
seruus seu scurra seu abiectus et
egens ulixis binomius apud home-
rum. Namque ariston siue argeon
siue arimeon dicitur, ab eo reuerso
a Troia cum multis dissipantibus
bona sua exoculatus est. yrus etiam
cum multis cecis et mancis (mansis
Mure) proseucas in quodam ponte
habuit. unde illi omnes transeuntes
seu darent eleemosinas (elemozinas
Mure) siue non in fluuium precipi-
tabant, uel aliter, Gigantes quendam
pontem tenebant ct pretereuntes ibi
precipitabant. quod postea ipsi ab
aliis passi sunt, — Similia etiam s. τι.
Y rus repetitit,

quos omnes in
Quae babent C
Sunt baec :
C 4s£.
Irusseruusulixisipsoreuersoa Troia
ab eodem excecatus est, Sed bino-
mium (sic C 4s.) eum appellauit quia
idem Articon (om. AsR., num Arnion?)
dicitur apud Homerum: uel quia duo
fuerunt Iri, alter Arneus (Argeus
uel Algeus C) ab ulixe excecatus
(Argiuus ab Hercule exc. 4:4.), alter
bistonius (bisconius C) quem pro
furto iudices excecauerunt. Vel
binomius dicitur propter oppositum
(Ouidium .4s&.) quia dicitur (qui
dedit C) Irus egens (Her. I. 95)
et ita Irus est unum nomen et
egensaliud. Alii dicunt quod Irus
cecus in ponte quodam eleemosinam
(elem. C elim. 54.) a transeuntibus
petebat; quicumque dabat (dabant
C) ipsum dantem de ponte pre-
cipitabat (petebat, qui sibi dantes de
ponte praecipitabat 45£.). "Tandem
ipse precipitatus est.

Cod. 36 Semrnarii

|
|
|
|
|

u-— TS

wo potest.

IN IBIN.

75

418. Quique tenet pontem. Sic construe Nec non i. etiam tua

fortuna sit talis qualis fuit fortuna Iri.
C. Et tua fortuna quae maior erit tibi

binominis.

Qui tenet egentis et ideo
sit talis

qualis fuit fortuna Iri, qui tenet, pro tenebat, pontem: quasi di-
ceret, sicut uterque illorum excaecatus est sic et tu excaeceris. C.

419. Filius et Cereris.
* Asterion uel tEgeolus filius Cere-
ris frustra amatus ab tAlcmineo
est. * Vnde Lucretius: Cur puer As-
terion crudelis ? ne fuge amantem.
JVe fuge, non equidem est. effugten-
dus amor. | Crudeli puero nihil est
crudelius unquam. — Crudelt. puero
m nhi petus obest. | Vis uerum
dicam ? Sum mitis: ne fuge aman-
fem. JN fugias, nil. fe mirus esse
Sed iam non puer es, puero
nil mitius unquam. .Crudeli puero
ul mihi peius obest.* Ὁ.

425. Vtque pater solitae.
Eris/cA/Aon succidit arborem Cereri
dedicatam : qui tantam famem
passus est quod consumptis om-
nibus filiam uendidit. Quae uari-
arum mutatione figurarum dominos
effugit. G.

427. Nec dapis humanae.
Tangit quo mode Tideus caput
Menalippi in Thebano bello cor-
rosit Ὁ.

In bis mirum est quod excaecatum Irum narrant Scboliastae.
Ecbeto tradendus erat? (Od. XVIII. 85).

* Astericus filius Cereris frustra
ab TÁÀmenica est amatus. Nam
quicquid habebat expendit circa
ipsum. Tandem ob eius amorem
mortua est. * Vude Lucretius: Cur
puer. Astericus crudelis ? Ne fuge
amantem. |. [NY fugias mil te mitius
esse potest.* — C.

, EriszcA/Aon fame mortuus est :
qui quanto magis comedebat tanto
magis esuriebat. Filia uero eius
saepe uendita ad patrem reuerte-
batur specie mutata. ^ Ouidius
Metaos (7211. 738). C.

Menalippus in Thebano bello
Tideum grauiter percussit, et
Tideus usque ad mortem [eum]
uulnerauit: postea caput eius fecit

Num quod

Hic enim γλήναις ἔνι χάλκεα κέντρα

Πῆξε θυγατρὸς ἑῆς Apoll. R. IV. 1092, cf. Hesych. s. u. "Exeros, eratque alioqui

crudelissimus.
418. egentes C
excecaris C.

binominis quia pro C omissis quibusdam ut uidetur

419. Historia ficticia. Egeolus uidetur esse Aegialeus qui dicitur apud Mure.

Sebolion cum uersibus quale in G est iisdem uerbis legitur etiam ap. Saluagnium
et ed. Paris. sed omissis uel Egeolus Cur GC Cres Salu. et ed. Paris.
2 amans Salu. et ed. Paris. 5, 6 post 7, 8 stant apud Salu. et in ed. Paris.
5 sis mitis Sa/u. et ed. Paris. 6 fugeres Salu. et ed. Paris. 7 nec Salu. et ed.
Paris. usquam Sa/u. et ed. Paris. Astericus C astricus C Mure
babet Asterion fuit filius cereris cuius fabula talis est absirtus quem et alii
dicunt egealium (Diod. iv. 45, 3, Cic. N. D. iii. 19, 48, Iustin. xlii. 3) fuit
filius Cereris uel astrion filius Cereris quem almonicus armauit (/. amauit).
Ille autem eum spreuit, P sic Cereris fuit filius ascutalus quem alii ageleba
appellabant qui quanto plus a patre amabatur tanto plus patrem hodio
habebat.

425. Eristeus G fortasse ex glossa uersus 443 ubi adscriptum. fuerat
Egisteas flm C ^ uenditam C.

427. quo mo σα thideum C thideus C statius]

eum] om. As&

76

429. Atque aliquid facias.
Haec fabula de Atreo et Thieste,
G.

431. Foeda Lycaoniae. Fa-
bula de Licaone. G.

433. Teque aliquis posito.
Nota est fabula de Tantalo et
Tereo. G.

Tantaliden pater diis apposuit ad

436. Tamquam quae p3-
trias. De Medea, quae tArpa-
gem fratrem suum fugiens cum
lasone membratim discerpsit. G.

437. Aere Perilleo. Perillus
aeneum taurum Phalari tiranno
obtulit: in quo combustus est. G.

Tbeb. VII. 717, Sqq.
429. thiestes C
dum C uidens sol C.
431. Lichaon C molosa C
433. imposuit P.
436. TArpagem quid sit nescio.

Scbol. Ap. R. IV, 1236)
Aceta] seripsi ei C
437. falleris Agrigentinos C
om.C ligna C resecta “4.1.

spondit C inquit om. C

Theb.] om. C.
et exea filium quem ipse atreus C

SCHOLIA

sibi afferri et comedit ut d. Statius
[Theb] ( εἰ .As£.

'Thiestes cum uxore fratris sui
Atrei concubuit et genuit ex ea
filios, quos Atreus dedit ipsi T hiesti
ad comedendum. quod scelus sol
uidens retro fugit. |.A4s4. εἰ C.

Licaon rex Arcadiae Iouem
hospitatus est et uolens experiri
eius deitatem dedit obsidem de
Molossa regione quem habebat :
quod scelus Iupiter uidens ipsum
uertit in lupum et eius domum
succendit. Ouidius Metaos (Z7. 211
sgg.) Ὁ:

Tantalus Iouis filius Pelopem
filium suum diis apposuit ad man-
ducandum Ouidius Metaes, (V7.
404524.) C.
uescendum. P.

Medea fratrem suum Absyrtum
dilacerauit frustratim e/ in uia per
quam pater Zee/a persequebatur
eum fosuit: ubi pater eo inuento
adhaesit. In pluribus locis hoc
habetur. C.

Phalaris Agrigentinus diuersis
ciues suos affligebat tormentis.
Ad quem uenit Perillus et [ei]
bouem dedit aeneum quem fece-
rat, uisoque illo docuit ut aliquem
intromitteret lingua prius secta et
ignem supponi faceret, dicens
'ile clamabit coactus dolore et
uox eius per os tauri egrediens
uox tauri uidebitur, ^ Phalaris
[uero] ei respondens *tu primus '
inquit *imbue opus tuum' eumque

ad manducan-

suscendit C.

ZAIbsyrtus ab. aliis Aegaleus uel Metapontius
wel Pbaetbon uocabatur (Cic. N. D. 111. 19. 48.
frustratim C
eam imposuit C.
peruenit torillus C — perhillus 24:4.
foecerat C
imbue Trist. III. 11. 52

Scbol. Eurip. Med. 167.
et] om. C perquam δὲς C

[ei]
falaris ei re-
tuum opus C.

clamabat C

|
|
|

IN IBIN. à 77

439. Vtque ferox Phalaris.
Idem Phalaris ciues suos eodem
tauro intimo torquebat: quod
postea ab eis passus est. G.

441. Dumque redire uoles.
Medea Peliam regem, fratrem Ae-
sonis, patris Iasonis, Admeti so-
cerum, filiabus suis pacta reui-
uiscere interfecit. G.

443. Aut eques in medii.
Notus est casus Amphiarai. G.

445. Atque utinam pereas.
Fabula de Cadmo. 4G.

441. Et quae Penthides fe-
cit. *Pentides et Hipponax fra-
ter Medusae.* Ὁ.

*Penthides poeta filius t Abagi
uel fEbalii figuli Hipponactem fra-
trem Medusae per inuectiuam
tantum laesit, quod ipse laesus
se prae dolore suspendit.* ZZure.

intromitti iussit ; et iuste expertus
est quod ei monstrauit. As4. e/ C.

Idem quoque Phalaris suos
ciues eodem modo affligere uolens
idem passus est a ciuibus suis et
hoc d. Vtque ferox Phalaris.
As£. el C.

Medea Peliam Admeti socerum
Aesonis patris Iasonis [fratrem]
filiabus iuuenescere pacta suis ip-
sum ab eis fecit interfici. 454,
el C.

Amphiaraus contra Thebanos
pugnaturus uiuus in infernum in-
cidit ut d. Statius ( 7775. VZ7. fin.).
Supra de infidelitate coniugis
suae, nunc de ipso. C.

Cadmus dentes serpentis semi-
nauit, ex quibus nati sunt milites
armati, qui statim se interfecerunt.
Ouidius Meta* libro tertio iuxta
principium. C.

*Panciades filius TAbacii poe-
tae Z7Zipponactez fratrem Medu-
Sae inimicum suum deuouit in
tantum quod se suspendit ut ait
TBauciades.* € οἱ As£.

De Callimacho his quattuor uersibus poeta Cireneo Datti filio
loquitur, qui scripsit in Apollonium Rhodium Sillei uel ut alii Zilei
fillum, qui sorores habuit Medusam et Argyroelez composuitque
Argonautica. Ced. 36 Seminarii Pataurnr.

449. Et quibus exiguo.
pota aqua purgant. (ὦ.

439. Addit C

441. estiuis C
443. amphiorai G.
445. metha?5 C.
447. Historiae ficticiae.
Ask. abali Sa/u.
Medusae uel Melissae Sa/u.

yponatte Mure.
hyponatum Z;4.
Bauciades] zum Battiades? Etiam uitiosiora

Sis ex illis uolucribus quae se inferius

sic falaris licet rex indictum bouem missus est ligna
prius secta et ipso thauro combustus.
fratrem om. s&.

interfici ipsum ab eis foecit C.

Penthiades 4;&. ^ abareti
ipo nante C medulae 44:4.

sunt quae de Perseo et Medusa addita sunt in C, quae tanquam inepta omisi
poeta inquit Cirneo Patau. Psilei Pa. pilei Pa. Argiroelam Pa.
De boc disticbo obscura omnia, quantum per Scboliastas. | Sane Hipponax filius
erat Pytbei (υἱὸς Πύθεω) teste Suida, et Bupalum atque Atbenim sculptores Chios
qui imaginem eius lasciuia iocorum proposuere ridentium circulis. amaritudine
carminum ad laqueum conpulit (Plin. X.X XVI. 12), unde conficta uidentur quae
Mure exbibuit.

78 SCHOLIA

450. Corpora proiecta quae
sua purgat aqua. Callimacus
fecit in quemdam inimicum suum
inuectiones cuius nomen fuit Ibis,
i. Aermenia, quae se rostro inferius
purgat. G.

451. Vulnera totque feras.
Menedemus dux Graecorum ante
"Troiam pluribus cultris interfectus
est. Vnde ab eius sacrificio cul-
ter dicitur abesse. G.

Callimacus [in] inuidum scri-
bens pro eius immunditia eum
Ibidem in libro suo appellauit quia
ibis [s. ciconia rostro purgat pos-
teriora et in hoc exercetür]. 454.
ec.

Menedemus unus dux Grae-
corum apud Troiam plurimis uul-
neribus cultrorum interfectus fuit,
quare a sacris eius culter solet
abesse, ut ait Gallus. Ο οἱ As£.

Ca/limacus dicit quod in insula Cretensi sit sacrificium Menedemo
heroi nec ferro quicquam inmolari quia is plurimis uulneribus in bello

Troiano perit. 0.

453. Vt quos Cybeleia ma-
ter. Cibele a Troia Romam de-
lata est, cuius si quis uolebat esse
sacerdos, se ipsum castrabat prop-
ter modulationem et castitatem. G.

455. Nec femina nec uir ut Attis.

Sacerdotes Cibeles, cum in
templo ipsius [Cibeles] sunt re-
cepti, uirilia membra abscinduntur,
ut habetur in Ouidio Fastorum
(IV. 249 sgg.) AsK. et C.

At/is eius deae sacerdos se

ementulauit et ideo nec est uir nec femina. (Ὁ. .

A/tís puer, quia promiserat Cybelae castitatem et postea uiolauit,
factus est insanus, ita quod abscidit uirilia sibi, ut ait Ouidius Fastorum
λα). Ο.Ψ

45]. Inque pecus subito.
Hippomenes et Atalanta post
casum quo eam deuicerat auxilio

Hhppomenes et Atalanta, quia
sacrificium Vezer? non fecerant
cum in templo Cibeles concuz-

450. facere ante cuius G ernenia G inom.C per eius immun-
ditiam C Verba post ibis om. C.

451. pluribus C cultro “4.1. int. est “4:1. quare] quia C εἰ “4.5. in
sacris eius culter solebat esse ut ait Gallus et tunc aberat J4s4. inepte
Vnde in sacrificiis eius cultri non habebantur Mure qui bic ad C proxime
accedit nisi quod Gallum non citat Calimacus P menedemon P
Historia non prorsus ficticia uidetur πο. Menedemus enim. potest is esse de
quo Ptolemaeus Hepbaestio V. baec. tradit ὅτι τὸ Ὁμηρικὸν τιτρώσκεσθαι
μέλλοντος "Οὐδὲ σέθεν, Μενέλαε, θεοὶ μάκαρες AeAáÜovro τοῦτον τὸν στίχον
παρῴδησεν ὁ Πύθιος Μενέδημε ἀντὶ τοῦ Μενέλαε. προετάθη δὲ τὸ ζήτημα παρὰ
δεῖπνον Αὐγούστου τοῦ βασιλέως, ποῖον στίχον “Ομήρου παρῴδησεν ó χρησμὸς
καὶ τίς ἐστιν ὁ ἐν τῷ χρησμῷ ἱστορούμενος. καὶ ὡς Μενέδημος ᾿Ηλεῖος Βουνέα
υἱὸν ὑπέδειξεν Ἡρακλεῖ περὶ τῆς καθάρσεως τοῦ Αὐγέου κόπρου ὥστε ἀποστρέψαι
τὸν ποταμόν, Credo Menedemum cultris interfectum dum populares baerent
J'aciantne beroem, consuluisse oraculum in Delphis ; bis Pytbium respondisse allato
uersu Πα IF. 127 Οὐδὲ σέθεν, Μενέδημε, θεοὶ μ. XeAáBovro, aliaque addidisse
quibus Menedemum uulneribus occisum pro patria Menelao compararet cum a
Pandaro sagitta uulneratus nonnisi deorum ope letum effugeret ; quasi diceret
* Ne tui quidem, O Menedeme, uti nec Menelai, dii obliti sunt : seruare quidem
non poterant, faciunt tamen immortalem, et inter beroas consecrant.'

453. dilata G modulationem 5. e. incitatus modis tibiarum et ut castus
maneret —— Cibeles] om. 4s4. ut in Ouidio fastorum dicitur C.

455. atis GC abscindit C.

457. Ipomenes et talanta G

ausilio G nolens G
athlanta C uerum C

ypomenes C
concuberent C.

4
)
9:

IN'IBIN.

. Veneris, nolen/es ei sacrificare, in

leones mutati fuerunt. G.

459. Solaque Limone. Li-
mone ZZippomenis filia in corio
equino clausa, ut ab equo stuprare-

tur, ab eodem equo deuorata est.
G.

79
berent, mutati sunt in leones.
Ouidius Metamor. (X. 681). C.

[Limone] filia 7Zippomenis in
adulterio deprehensa Athenis cum
equo [fuit] inclusa [et] ab eo
consumpta, ut d. Darius. C e
Ask.

Alterius ZZ;»pomenis filia, ob stuprum equi inclusa ab eodem equo

consumpta est Athenis, qui locus ZZfuAe&kores dicitur.

461. Aut ut Cassandreus.
*Cassandrus homines suos uizos
terrae infodit, quod etiam passus

y 2^
*Cassandrus homines uiuos in

terram fodiebat, et idem passus est

a suis ciuibus. *Vzde Propertius :

est ab eis. *Vnde Propertüus :
Suffocabat humi uruos Cassandrus
Tibidem E! non immerito passus αὖ
jpsesus.* G.

Cassandreus tyrannus Populum suum in fossa detrusum obruit. P.

463. Aut ut Abantiades. JAbantiades i. Perseus, qui cum matre
Danae in mare proiectus est propter Iouis concubitum. 2.

Aut ut Lyrnesius heros. Tennes conditor Tenedi: Castri, Cycni
filius, cum sorore sua in mare proiectus est propter stupri suspicionem.
E.

'Teznes filius Cigni, filii Neptuni, frater Hemztheae, a nouerca sua
Scamandria cum sorore Hemzt4ea pro crimine adulterii apud patrem
accusatus, in exilium missus cum sorore uenit in Leucophzyz desertam;
qui inhabitans de suo nomine Tenedon appellauit Postea cum
sorore sua, propter suspicionem stupri, dolio inclusus in mare praecipi-

Suffocauit humo uiuos. Cassandrus
idemque est Et non immerito passus
Tidemque suis.* C.

tatur. Aure s. τι. Nauplius.
459. Limone] om. “41:1. ipomenis GC fuit] om. 4s&. et] om.
4Ask. | consumpta est 4:£. ^ ypomenis P — ypoterotes P Vide ad 335

Qum G conspirare uidetur Apostolius XIV. 1o Leutscb Πάθος κόρης ἱππομανοῦς"
ἐπὶ τῶν διαφθειρομένων καὶ ἀφόρητα δῆθεν ὑφισταμένων" οὗτος γὰρ γένους τῶν
Κοδριδῶν ὧν, ὃς καὶ τελευταῖος ἐβασίλευσε, τὴν θυγατέρα καθεῖρξεν ἐν χωρίῳ
τινὶ μεθ᾽ ἵππου μαινομένου. διὸ λαθραίῳ μίξει τὴν παρθενίαν αὐτῆς ἐλυμήνατο,
καὶ ὁ ἵππος τὴν κόρην βίαν ἐποιήσατο" ἀφ᾽ οὗ Πάριππος καὶ Κόρη ὁ τόπος ἐν
ᾧ τὸ πάθος ὑπέστη καλεῖται.

461. uiuos] uictos G— etiam] ἢ 5 ibidem seripsi incertus de scriptura
G quae uidetur esse idbe Εχ “1:1. uersus tantum-attulit Mer&elius proper-
cius GC humo] homeros C idemque est C est om. sk.
Tidemque C 44. Casandreus tyrannum suum P.

463. persius P dane P Scbolia uitiosa in G C “3.1.

Ab. C

Pretus fi. Abantis frater Acrisii,
quem Perseus peremptum in mari
precipitauit, quia Acrisium a regno
eiecerat.

Lyrnesius heros] Teneus P

tenedi P

Pretus filius Abantis frater fuit
Acrisii (fratris Acrisii C), quem Per-
seus, quia Acrisio auo suo regnum
abstulit (dolo abstulerat 4:4.) oc-
cidit et in mare precipitauit (proiecit
precipitauit C).
ligni P —suspitionem P — Quae

edidi ex Mure eadem fere extant apud Seruium ad en. II. 21, ubi tamen nulia

Scamandriae mentio.

Scbol. Il. I. 38 Κύκνου kai Σκαμανδροδίκης Τέννης xai

Ἡμιθέα" ὃς ἀπελαθεὶς ὑπὸ τοῦ πατρὺς avv τῇ ἀδελφῇ Ἡμιθέᾳ διὰ τὴν ἐπιβουλὴν

80 SCHOLIA ἡ

Telephum dicit qui, ut Euripides et Strabo testantur (Sra. 615),
cum Auge matre clausus in arca delatus ad Teut4rantem regem est.
Diodorus (7V. 33) ait non in arca clausos fuisse, sed traditos cuidam
hospiti ut deferrentur et exponerentur atque immergerentur in aquis.
Matre igitur a Teut4rante rege suscepta filius eius filii regis loco
habitus est et in regno heres post mortem TeutZrantis constitutus.
Sed quom illic Thebez habuerit et Pedasum et Lirnesum (γα. 584),
quibus imperabat, et quo(d) post mortem eius Euripilus (S/raó. 615)
possedit filius, Ouidius Lirnesium heroa appellauit. Cod. 36 SSemzn.
Patauimnt.

465. Victima uel Phoebo.
*'Theodorus ab inimicis suis captus
Phoebo est immolatus. *Vzde
Gallus: Theodorus captus Phoebo
datur hostia, quamuis [Nequaquam
sil homo utclima grata deo.* Ὁ.

* Tyrrheni Lipareum ecas/rum cum
armis cefissent fortissimum eorum

tTerpeni obsidentes Liparium
castrum promiserunt Apollini, si
faceret eos uictores, fortissimum
Liparensium ei sacrificare. Habita
autem uictoria promissum reddi-
derunt immolantes ei quezdam
[nomine] Theodotum. — *Vzde
Gallus: Theodotus κατλ C et As£.

*Lipare insula Zeolia a 'Tyrrhenis
capta unanimi decreto quendam

τῆς μητρυιᾶς Καλύκης ᾧκησε τὴν Λευκόφρυν kai ἀφ᾽ ἑαυτοῦ Τένεδον ὠνόμασεν.

thenes Mure h'methe Mure
augia Pa.
teutrante Pa.
pillus Pa.

teutrantrum 7a.
teutrantis Pa.
lernesium 7x.

Lignus uero, i. Naupolus Lignes
nimphe filius est quem Acrinites
nepos suus, quia Demedem matrem
suam stuprare uoluit, in mare proie-
cit. Vnde Perseus: Naupolus et
quamuis patruus perit ense nepotis
Et uoluit natus esse nepos.

stamandria Mure
cum fratre uenit in leucophirum desertum Mure
regem missus est Pa.

thebem ῥα.
G C sk. baec babent nimis quam futtilia

fratre h'mata Mure
chenedon Mure cum
defererentur 75.
lernesium 7z. euri-

C Ask.

Naupolus rex Leenes nymphe filius
[fuit 4:4.] quem Asacriminides (Asa-
crinides Z4.) nepos suus, quia ma-
trem Detrimestram uoluit stuprare
(quia Clitemnestram eius matrem
stuprare uoluit Z4.) in mare proiecit.
Vnde Propertius: ^ Naupolus et
quamuis patruus perit (periit C) ense
parentis Et uoluit natus esse nepote
prior.

Versus in Ask. non extant, in Saluagnii codice et ed. Paris. 1573 sie seripti sunt
Naupotus Ascintae patruus perit ense nepotis Et uoluit natis esse parente
prior. Cowficta baec credo ex relliquiis glossarum de Telepbo. Nam Nauplius
Telepbum. expositum. reliquit. (Diod. IV. 33), uel genuit (Script. Mytb. ed. a
Bodio p. 64}. Telepbus autem in. mare proiectus et Mysiam delatus, ubi mater
“πε apud. regem Teutbrantem pro filia babebatur (Hyg. 99), banc in coniugio
mácius accepit iamque cum ea coiturus erat. nisi ipsa eum paene interfecisset a
mortali molens. uiolari (Hyg. 100). Sed et nomen. Clytaemnestrae ex eadem

2s ΓΞ petere (Hyg. τοι). Etiam Crinis Mysorum sacerdos teste Scbol.
en, dH. 1, 39.

465. Historiae suspectae — lipanum 4454. lipparium C castrum uide
Seru. Zen. HI. 531 lippariensium C ei] om. 4s. etC sacrifi-
carent C et “4.4. quendam Z4. quem C nomine ox. Z4s£.

Theudotus (Theodotus ed. Par.) in bello cod. Salu. et ed. Paris.
quanquam C
nmerius

nec
.. P quae babet eadem fere sunt. in ed. Paris. 1573 ubi et
Thireni lipareum cum misissent P Tyrrheni cum cepissent

IN IBIN.

Apollini uouerunt, TZeodotum no-
mme. 7.

81

Lipargeum dictum — Theocritum
morti ob honorem Phoebi deuo-
uerunt. Z ure ς. τ. Theocritus uel
"'Theodatus.

*Theodotus poeta fuit, qui, cum liberius in Mnesarchum regem

scripsisset, ab eo crudeliter in Apollinis aede caesus est.

Saluagnir.

Cod.

Intelligas de Theudoto rege Bactrianorum qui Phoebo mactatus

fuit ab Arsace rege Parthorum.
1109.

4671. Aut te deuoueat. Mos
erat in Abdera ciuitate singulis
annis hominem inmolari pro pec-
catis ciuium, sed prius vii die-
bus excommunicari ut sic om-
nium peccata solus haberet. G. .

Vat. Reg. 2061, similiaque Pal.

Ca/limacus dicit quod Abdera
est ciuitas in qua talis est mos,
quod uno quoque anno totam
cluitatem publice lustrabant, et
aliquem ciuium quem in illa die
habebant deuotum pro capitibus
omnium lapidibus occidebant. C
et Ask.

Abderi/ae dicti sunt in uno quoque anno lustrasse se publice, et in
his emptum hominem pro capitibus omnium deuotum lapidibus occi-

debant. P.

469. Aut Iouis
*Demeus filius Z7zip?0zoi et *Pac-
tama pater Dexiones pro nequitia
sua a dis fulminati sunt. G.

*Procustes filius — ZZipfozoi
Teleboum princeps periit cum tota
familia fulminatus excepta Dexi-
ihoe a qua Iupiter quadam uice
fuerat hospitatus. uel aliter, pater
Dexitzoes, id est Tpaua curtat
contemptor deorum fulminatus.

Mure.

Liparium castrum eZ. Paris.
deuorauerunt Mure

Ask. | abdride P

infesti. .

todotum P
bastrianorum Reg.

467. ciuitate] .c. G — quem habebant deuotum illa die 24:4.
Similia Mure s. u. Abdera est terra in qua in Kalendis

*Procustes [satus ZZipponoo]
est fulminatus a Ioue quia ipse et
Iouem negligens filiam suam in-
terfecerat, quia Iouem cum ea.
concubuisse audierat. ^ pater
Dexithoes, i. Acrita, fulminatus
est a Ioue eadem de causa. C οἱ
As£&.

Telchinum princeps fulmine
periit cum tota sua domo excepta
filia cuius erat Iupiter usus hospi-
to, Ὁ:

lippare Mure —tirrenis Mure
arsate Reg.
obruebant

Ianuarii homines indigene unum emptum pro capitibus'omnium deuotum
lapidabant. unde homines illius terre dicuntur abdite (/. abderite) Coz-
stantinus Fanensis citat Scboliasten Statii Tbeb. X. 793 ubi bic mos lustrandi
ciuitatem bumana bostia Gallicus esse dicitur.

469. Scboelia corrupta Demeus] Nw» Deioneus? Nam JBDeionides
Ouidio M. IX. 444 Miletus est: Miletus autem nepos Dexitboes. cf. ad 475.
ipomoi G ypomei Mure thelelon Mure uulminatus Mure δὲς
excepta tota familia eius dexiroe Mure dexitoes Mure paua curta]
In panagyrta, quod coni. Io. Wordsavortb? Nam uniuersorum deceptor (ἀγύρτης)
uocari poterat Telcbis rex Telcbinum, qui in daemonum numero et magicas artes
exercere putabantur. 4n ad ἀκεῖσθαι referendum nomen est, ut. intelligatur
Aesculapius? Nam Panaceia una fuit ex filiabus Aesculapii — satus Hipponoo]
om. C ipse et iouem C 4. concubuisse cum ea 24:4. desitos C
eandem C — Thelchinum P.

G

82 SCHOLIA

*[d est Procrustes et pater t Deri-
thones Pantacrita fulminati sunt a
Ioue, ut H. ait. eZ. Par'?s. 1573.

411. Vt soror Autonoes.
Semele scilicet. G.
ut cui matertera Maia.

*Teucer filius Electrae sororis
Maiae. G.

412. Vt temere optatos.
De Phaethonte. G.

473. Wt ferus Aeolides.
Salmoneus fi. 4eoli fecit caelum
aeneum et ideo a Ioue fulminatus
est. uel aliter: uoluit unum de
patris sui uentis cuidam amico suo
accommodare: cumque Austrum
uellet aperire, Iupiter, timens tem-
pestatem, eum fulminauit. G.

Vt sanguine natus eodem.
TArpistes filius Licaonis fulminatus
est a Ioue. Natus de eodem
patre, de quo ParrZasis quae ideo

FuitSemele quae aIoue fulminata.
fuit, ut dicitur Metaos (777. 261
sgg). C.

Filius scilicet Electrae sororis
Maiae, quem Virgilius refert pro
sceleribus suis fulminatum a Ioue.
C.
Descriptio est Phaethontis filii
Phoebi et Climenes, quem Iupiter
fulminauit quia Solis equos usur-
pando male uexit, ut dicit Ouidius
Meta*s (777. zu... C.

i. Salmoneus filius 4eoli, quem
apud Elidem ciuitatem facto [caelo
uel] solo aeneo superducendo
currum cum equis strepitum quasi
sonitum tonitruusfaciebatfacesque
iaculando simulabat fulmen. Faci-
bus uero percussus interficiebaZur.
C et ΑΚ.

tArpiten, filium Licaonis, fratrem
Cal/istonis, quae ParrZasis dicitur,
significat; qui quoniam superos
et ipsum Iouem spernebat ab ipso

fulminatus est. C e/ As£.

471. metha?* C Teucer] imo lasius: sed cf. en. III. 167. Hinc
Dardanus ortus lasiusque pater, genus a quo principe nostrum, A. e. Teu-
erorum, Stepb. B. s.u. Δάρδανος quem locum affert Lobeckius Aglaopb.
f.1222 Δάρδανος ἐκ τοῦ νεὼ τῆς ᾿Αθηνᾶς τὸ παλλάδιον ἀράμενος ἀφίκετο «ls
Σαμοθράκην μετὰ ᾿Αρμονίας καὶ ᾿Ιασίωνος ἑνὸς τῶν ἀδελφῶν" κἀκεῖ διάγοντα
Κάδμος ὁ ᾿Αγήνορος ἐφιλοποιήσατο, καὶ ἀποθανούσης Τηλεφάης γαμεῖ τὴν 'Ap-
μονίαν ὁ Κάδμος, καὶ ἀποστέλλει τὸν Δάρδανον εἰς τὴν ᾿Ασίαν μετὰ τῶν ἑταίρων
πρὸς Τεῦκρον τὸν Tpóa' ὁ δὲ Τεῦκρος ἀναγνωρίσας τὸν Δάρδανον δίδωσιν αὐτῷ τὴν
θυγατέρα Βάτειαν καὶ ἀποθνήσκων τὴν βασίλειαν.

472. phetonte G phoetontis C metha?s C.

473. caelo uel] om. 44:4. soleo C solio 4:4. — superdicendo C quasi
4:k. — quia C — sonustonitrus Z/;4. percussis C 4.1. ^ interficiebat C
interfici meruit a Ioue 454. Nonnus. Synagog. Histor. II. 7 Σαλμωνεὺς
AlóXov μὲν ἦν υἱός, βασιλεὺς δὲ Θετταλῶν' οὗτος ἀσεβὴς els θεοὺς γενόμενος,
προσάπτων ἅρματι βύρσας ξηράς τε καὶ σκληρὰς καὶ λέβητάς τινας μετὰ τῶν
βυρσῶν, ἤχους ἀπετέλει" μετὰ χεῖράς re βαστάζων καιομένας λαμπάδας Velcro: a
καθάπερ ὁ Ζεὺς Βροντᾷν re καὶ ἀστραπᾷν, ἕως ὑπὸ Διὸς κεραυνωθεὶς ἀνῃρέθη.
Arpistes] Ex filiis. Lycaonis quos mominat Apollodorus III. 8 Harpaleus et
Harpalycus. proxime accedunt ad id quod babent Scboliastae; sed baud scio an
non melius Arpiten. Arpisten. Appasten. (sic enim pripsit Mure) ex Trapezeo
corrupta arbitreris. Trapezeus filius. Lycaonis ap. Pausan. VIII. 3. 2, locus
autem ubi ipie cum filiis ἐκεραυνώθη Trapezus fuit. —parrasis α callistonis C
parasis er. parasin C Ask. babet Arpitem filius licaonis frater Calistonis.

qvae perasis dicitur, quia superos et ipsum iouem spernebat fulminatus est
ab ipso ioue,

caret aquis quia non occidit. G.

r

IN IBIN. 83

475. Vt Macedo. Machelo
filia *Domonis cum in nuptiis
sederet cum tMeneta marito suo
fulminati sunt, quia omnes deos
praeter Iouem inuitauerant. G.

Macedo filia Damonis dicitur
cum sororibus fuisse: harum
hospitio usus Iupiter, cum Tel-
chinas quorum hic princeps erat
corrumpentes inuiZ/a successus
omnium fructuum fulmine inter-
ficeret, seruauit. ad quas cum
uenisset Minos cum Dexione
concubuit: ex qua creauit Eux-
antium unde Euxantidae fuerunt,

Macelo (Macedo 454.) mulier
quaedam, cum interesset nup/iis
suis, fulminata est a Ioue cum
coniuge suo Menedemo, quia
omnes deos :zwiauerat praeter
[ipsum] Iouem. | C e A5.

Nicander dicit Macelon filiam
Damonis cum sororibus fuisse.
harum hospitio Iupiter susceptus
cum Thelonios quorum hic
Damo princeps erat corrumpentes
uenenis successus omnium fruc-
tuum fulmine interficeret seruauit
eos. sed Macelo cum uiro propter
uiri nequitiam periit. ad alias
uero seruatas cum uenisset Minos,

P. cum Desithone (Desitone εὐ.
París.) concubuit, ex qua creauit
Eusantium unde Eusantiae fue-
runt. Cod. Saluagnit et ed. Paris.

1513:

475. Similia Mure s. v. Macedon uel Macedo in nupciis cum menedrita
coniuge fulminatus est quod omnes deos praeter iouem ad nupcias inuitauit
O"s in ybin Vt macedon rapidis iactus cum coniuge flammis uel aliter ut .
legatur iacta Macedon dànethis filia soror earum que iouem hospitauerant
uxor principis thelebonum successus omnium fructuum inuidia corrupit
unde ipsa cum principe et Thelebonibus fulminata est. lupiter tamen
pepercit hiis que hospitauerant ipsum. ex una quorum (sic) dexithoe minos
euxancium genuit. Domonis] Num Damnonis quod nomen a Damna-
meneo pendere conicias ? Damnameneus unus Telcbinum (Scbol. Ap. R. 1. 1129).
Sic apud Lactantium Narr. Fab. IV. 9 Celmi et Adamantis seriptum est pro
Celmi et Damnamenei. inuitauerat] mutauerat C ^ inuitauerant 4:4.
ipsum om. 4s. usus est P in uia P Nota Telcbinum inuidia
cuxantium P cusantie P Euxantium, Euxantidae scrzp5i secutus
Scbneiderum Nic. fr. 116, quamquam bic Euxantiadae praetulit. Historia uera
uidetur, quamquam inter Teleboas et Telcbinas mire fluctuans. Strab. 654
ἐκαλεῖτο 7j Ῥόδος. . . Τελχινίς, ἀπὸ τῶν οἰκησάντων Τελχίνων τὴν νῆσον" obs oi
μὲν βασκάνους φασὶ καὶ γόητας θείῳ καταῤῥέοντας τὸ τῆς Στυγὸς ὕδωρ, ζώων τε
καὶ φυτῶν ὀλέθρου χάριν᾽ οἱ δὲ τέχναις διαφέροντας τοὐναντίον ὑπὸ τῶν ἀντιτέχνων
βασκανθῆναι καὶ τῆς δυσφημίας τυχεῖν ταύτης. — Diod. V. 55, Nonn. XIV. 36,
Zenob. Cent. V. 41, Suid. s. u. Τελχῖνες et Θέλγει. Euxantius pater Dexitbeae
commemoratur ab Apollod. III. 1 et tamquam Mileti genitor a Scbol. Af.
R. 1.186. Vide O. Scbneiderum ad Nicand. fr. 116, qui si cognita baberet quae
ego ex Mure edidi Desithone i//ud in Salu. scbolio in Dexithoe, non i» Dexithea,
mutaturus fuerat. Commentarii loco adscribam uerba Lobeckii Aglaopb. p. 1186
*Accedebat quod Panyasis tradidit, Lyciae gentis auctorem Tremilum
Ogygi filiam Praxidicam in matrimonio habuisse. Steph. s. Τρεμίλη. — Vna
enim Praxidicarum Thelxinea uocabatur Suid. neque incredibile uidetur,
huius quoque nominis similitudine Zenonem uel quicunque istius fabulae
auctor, ad Telchinas Rhodios traductum esse, quorum in numero ferebatur
Lycus. Pariter enim Dexionae uel Dexitboae nomen ad Telcbinas transtulerunt
tamquam "Tbelxinoe esset,

G2

84 SCHOLIA

471. Praedaque sis illis.
Trasus filius Azii sacerdotis La-
tonae, dum iret accendere lucer-
nam in templo ante diem, a cani-
bus deuoratus est, unde teste Cal-
limaco non fuerunt canes in illo
templo. G.

Sacerdos Apollinis Delii Anius
fui ad quem cum uenisset de
nocte filius eius Trasus a canibus
laniatus est unde Delum nullus
canis accedit auctore Cal/imacho.
P, εἰ cod. Saluagnit cum ed. Paris.
1573-

419. speculantem labra Di-
anae. Actaeona tangit. G.

480. Quique Crotopiaden.
Linum filium Apollinis a pastori-
bus nutrtum et a canibus deuo-
ratum. G. 2a

Psamathe Cro/opi filia fuit, quae
de Apolline filium, s. Lizum, ha-
buit, quem canes cómederunt. P.

482. Oeagri Calliopesque nurus.

Ttasus fuit filius Anii sacerdo-
tis Phoebi, ad quem cum ueniret
Anius presbyter noctu, inuentus a
canibus ab eis dilaceratus est, ut
ait Calliimacus. C. uel ut ali
dicunt: Z7asus, cum peteret tem-
plum D:anae quod a canibus cus-
todiebatur, quoniam [ipsa] est dea
uenationis et canum, dilaceratus
est ab ipsis canibus. ex illo tem-
pore Delos canes non habet. C
similiaque As&.

Descrip/io est Actaeonis qui,
cum uideret Dianam quae bal-
neabat se nudatam, mutatus est
in ceruum, et a propriis canibus
dilaceratus fuit. labra inferiora,
s, uuluam labratam. C.

Apollo, uicto Pithone serpente,
uenit ad domum Crotopi [.s. ad
filium. nomine Salmacem] quae
domum custodiebat, et cum ea
concumbens genuit filium Linum,
[quem ipsa pastori cuidam com-
mendauit ad nutriendum ;] quem
incaute depositum sui canes come-
derunt, ut d. Statius. Ο e As£.
Euridice uxor Orfei filii

Oeagri et Calüopes, secundum alios filii PZoeebi et Ca/li fugiens
Aristaeum, ἃ serpente percussa interiit G. :

483. Quam puer Hypsipy-
les. Tangit de Archemoro et

[Puer] Archemorus, Licurgi
filius, a serpente interemptus est ;

477. Hyg. 247 Thasius Delo Anii sacerdotis Apollinis filius: ex eo Delo

nullus canis est.

Similia Mure s. u. Trasus filius sacerdotis appollinis in

delo insula de nocte ad patrem suum accedere uolens a canibus qui ipsum

custodiebant dilaceratus est.

unde postea canes remoti sunt.

annii G

autore Calimacho P cuius scbolion iisdem fere uerbis conceptum est τ» ap.

Salu. et ed. Paris. 1573 Resus C
trasus cum peteret t. dianae Z4.

48o. Amate cecópi P

ipsa] om. -4s&.
cum nemo debeat ingredi ante diem et 4:4.

limum P
Salmacem] om. C, ex Ash. suppleui/ quem—nutriendum] om. ss.

resus C esus uel
est ab ipsis c. dilac.

habuit 2454.

phitone C s. ad filiam nomine

Mure

anai C

babet Lynus nepos crothopil regis argiourum (sic) a matre propria quia
appollo stuprauerat pastori missus ad allendum a canibus dilaceatur (^ic).

482. eenagri G s. G

febi G

cali. G — filii] filius 5 Apollod. I.

3. 2 Καλλιόπης καὶ Οἰάγρου κατ᾽ ἐπίκλησιν δὲ ᾿Απόλλωνος Atvos καὶ "Opievs.

483. terone G

Apud Seruium ad Aen. II. 211 filios Laocoontis

tbronem

et Melantbum "Thessandrus. dicit ubi T heronem conicias. cf. Tzetz. Scbol. ad

Lyc. 344 δοάκοντες τὸν παῖδα τοῦ Λαοκόοντος ἀνεῖλον.

0 ὅτι τῷ δόρατι βαλεῖν

Lacoonte uel TZerone qui lancea
fixit equum Palladis. G.
Quam qui caua primus.

IN IBIN. 85

quem nutriebat ZZy7sipile filia
"'Thoantis, ut ait Statius. C οὐ As£.
Laconta significat qui primus

equum percussit Palladis ligneum in quo inclusi erant Graeci; unde

dilaceratus est a serpentibus eodem die, ut dicit Virgilius.

As£. el C.

484. suspecti sibi ac quibusdam aliis ne intus inclusi essent

Graeci.

485. Neue gradus adeas.
Helpenor tamasiusAgamemnonist
uino potus de turri cadens ex-
spirauit, teste Ὁ. .G.

488. Iuuit inhumanum.
TZiodomas tirannus Driopes pro-
uocauit ad bellum. ez quisquis igi-
tur occurrebat interficiebatur ab
eo. G.

Thiodomas fuit quidam qui in-
ermis inermes suos duxit ad proe-
lium. 2.

tAlpenor Agamemnonis filius
uel amasiust nimium potus de tur-
re cecidit. C e/ As£.

Dum Driops populus depug-
naret contra t'Therodomantum ti-
rannum, Corori tfilium, uix aliquis.
eorum euasit quin moreretur. C.
Aliter: TAeredomas quidam ti-
rannus fuit qui Driopas quosdam
populos ad pugnam contra se
prouocabat et quem poterat uin-

cere interficiebat suspensum. s£.
el C.

489. Quam ferus ipse suo. De Caco. G.

Quando Hercules redibat cum armento Gerionis tricorporis quem
ipse interfecerat reliquid illud iuxta montem ubi erat sz/uzca latronis,
5. Caci, qui furatus est illi quat/uor boues et totidem uaccas; quos:
requirens Hercules nusquam inuenit donec una mugiit; quam audiens
Hercules s?e/uncam intrauit, Cacum occidit, boues extraxit. C.

- 491. Quam qui dona tulit. De Lica nuntio Deianirae ad
Herculem. G.

Licas uestem Nessi sanguine tinctam, quem Hercules interfecit,
Herculi iussu Deianirae praesentauit in pignus amoris: unde inter-
fectus est ab ipso Hercule et rotatus in durum lapidem est conuersus.
Ouidius Metaes. C.

τὸν δούρειον ἵππον ἐτόλμησε — Puer] om. 445&. — archamarusliburgi C — est
interfectus “4... ysiphile C isiphile 4454. ut dicit 4454. Tbeb.
IV. 741, V. 538 Lachonta C lacaonta Z4s4. percussit equum C

eo die Virgilio teste C.

484. aquibusdam C.

'485. Met. XIV.252 filius siue amasius Ag. “4:1. Vnde scboliastae El-
penora amasium Agamemnonis dixerint nescio, nisi forte ex male intellecto uersu
Tristium III. 4. 19 At miser Elpenor tecto delapsus ab alto Occurrit regi
flebilis umbra suo. Idem tamen tradit Mure s. u. Alpenor.

488. tiodomas G et quisquis igitur G Thyodomas P thorodo-
mantum C Corodi C Apud Scbol. Ap. R. I. 131 Θειοδάμαντος ToU
Δρύοπος Tbeiodamantis pater Dryops est. Apollodorus 11. 7 narrat Herculem
postquam Tbeiodamanta ac Dryopas uicisset Lapitbarum ducem Coronum occi-

disse. Hinc ortum credo quod Coroni filius Tbeiodamas dicatur tercho
domas C — Torodomans Z;4. driopes populos quosdam C.

489. et quem ipse C spelunca] om. C cachii C quatuor C
nunquam C hercules una GC chaccum C extrahit C caribdam

rotauit et in mare proiecit d. ouidius metha?* et uirgilius a4Z. C.
491. licos C Met. IX. 211 sqq.

22. 1
86 SCHOLIA

494. Vt qui Socraticum. — Historia haec est de Theozbroto
Ambracio/a de quo Cicero in Tusculanis Quaestionibus facit men-
tionem et Lactantius in Quaestionibus Diuinis (777. 18): qui lecto
Platonis de immortalitate animae saepius libro ubi inducitur Socrates,
se de saxo praecipitem dedit, multo melius futurum credens mori
quam uiuere. Cod. 36 Seminarii Patauini.

495. Vt qui Theseae. De Aegeo dicit. G.

Aegeum patrem Thesei tangit cui Theseus ad Minotaurum tendens
cum nigris uelis quod erat signum tristi/iee promiserat se mutaturum
nigra uela in alba si Minotaurum uinceret. quo tandem uicto a
Theseo nautae prae laeti/ia obliti sunt mutare uela: quae quia in
reditu pater de arce sua nigra uidit filium suum putans mortuum de
eadem arce se in mare praecipitauit, a quo dictum est A4egeum mare
et ipse dicitur in mari deificatus esse. C.

496. ut Iliaca missus ab arce puer. Astianax filius Hectoris
quem Vlixes de turri praecipitauit. G.

497. Vt teneri nutrix. Ino. G.

[ Dicitur] de Znoe quae Bacchum extractum de uentre Semeles eius
sororis a loue fulminatae nutriuit et suasu Iunonis per Tisiphonem
insaniuit et cum filio Melzcerta [se] in mare praecipitauit, Ouidius
Meta. C εἰ As£.

498. Vt cui causa necis. Perdix fuit nepos Daedali, quem
Perdix nepos Daedali serram et ipse Daedalus docuit, sed postea
alia instrumenta inuenit. unde nimis doctus, ab eo quia serram
Daedalus, propter inuidiam, eum reperit interfectus est. P.
praecipitauit in marz, Οἱ,

499. Lindia se scopulis. Lidiae uirgines conuitia Baccho
Hercules boues cuiusdam comedit ingerentes et festum eius pro/a-

494. a Brociade Pat?au. Seriora bic ut ueriora praetuli quanquam mon
ante saec. XV innotuerunt. Habent banc interpretationem duo Vaticani Pal. 1709
et. Reg. 2061, ubi TTheobrotus, uti in Patauino, dicitur, quae forma nominis in
nonnullis codicibus Tusculanarum I. 34. 84 inuenitur. Gleombrotus a Gallimacbo
Epig. X.XF. 1 nominatur et in optimis codicibus Ciceronis. Mira est in boc loco
inscitia. scboliastarum, quorum G baec babet Socrates insanus pro quodam
discipulo suo Alcipiade (5;c) hausit uenenum et euasit, hausit uero pro deo
(dó) et periit, iade dum libri sui a phebo cremarentur quidam discipulus
suus uoluit quosdam exempla habere unde ab inuidis in mari precipitatus
est, C baec eum 1:&.. Athenienses socrate mortuo libros quos ipse fecerat
imposuerunt igni, quos quia seruauit quidam amicus eius ab inuidis de saxo
praecipitatus est. Nimis futtilia sunt quae addit C cum Mure. Geterum miror
ueram interpretationem. latuisse, cum in. scboliis. Gregorii Nazianzeni saepius
commemoretur, ut Cosm. p. 577, Nonn. p. 994.

495. cgeum C tristicie C pro leticia C abliti C egeum C.

496. astionas G.

497. Dicitur] om. 4154. ynoe C — bachum C semeles sororis suae
4h. thesiphonem C melecerta C se] o». C Met. IF. 431.
, 498. nepos] imo sororis filius Hygin. 38, Met. VIII. 242 seram hostii
inepte P quod correxi — Apollod. III. 15. 9 de Talo filio Perdicis sororis Dae-
dali quem serrae repertorem facit μαθητὴν ὄντα, δείσας μὴ διὰ τὴν εὐφυίαν αὐτὸν
ὑπερβάλῃ" σιαγόνα γὰρ ὄφεως εὑρὼν ξύλον λεπτὸν ἔπρισε.

.599. Nonnus ad Gregor. 56 Λίνδος πόλις παλαιὰ τῆς 'Ρόδου᾽ ἐν ταύτῃ τῷ ἱερεῖ
τῷ θύοντι καὶ θοινωμένῳ τὸν βοῦν, οἱ θύοντες κατηρῶντο καὶ διελοιδοροῦντο καὶ
ὑβριζὸον ὕβρεις οὐχ ὁσίας, sacrificii G inferentes C 4:4. propha-

IN

et hunc morem in sacrificiis pa-
triae suae dereliquit : quare Lindia
pertulit in eum turpia uerba; quae
in furorem conuersa se in mare
praecipitauit. G.

Hercules cuiusdam Lindiz ara-
toris raptum bouem occidit et ait
se cum comederet nunquam liben-
tius epulatum; quem morem Lin-
'diz seruauerunt maledicentes deo ;
quae sacra, cum uno anno inter-
misissent, furor praecipitandi in-
missus est Lindizs uirginibus. 20,

5or. Feta tibi occurrat.
*Feta leaena tPaphago in patris
agro occurrens eum deuorauit.
G.
TPaphagus Epirotes cum Am-
brachiam obsideret exiuit uenatum
αἴ leaenae catulum nactus sub-
stulit: cui leaena occurrens lace-
rauiteum. 2.

503. Quique Lycurgiden.
Ancaeus filius Liceurgi et Adonis
filius Mirrae, in arborem mutatae,
et Cinarae, et Idmon audacissimi
fuerunt uenatores et ab apris per-
ierunt. G.

505. Isque uel exanimis.
Thoas quidam uenator caput apri

nentes C
dicentes P

se] om. C

cui fecerant conuiuia (? conuitia) de monte se praecipitabant.
cules cuiusdam execratoris raptum bouem occidit comedit.

lindi execratoris P
Eadem babet Mure Lidie uirgines nimis pote sugestione bachi

IBIN. 87

nantes nimium potae de quodam
monte [se] praecipitarunt, ut ait
Gallus. C εἰ As&.

*Hic intelligitur Ibici Lydi
filia quae cum Dianae auxilio uim
Martis effugisset contumeliose in
ipsum inuecta est, ex quo Mars
commotus Ibicum morte affecit,
illa prae dolore a scopulo se de-
misit. Cod. Sa/uagnit.

TPaphageus Epirotes cum Am-
brachiam obsideret exiuit uenatum
et lezenae catulum tacitus sustulit ;
quem consecuta leaena uirum
membratim laniauit. .C οἱ As£.

Ancaeus Licurgi filius a. Cali
donio apro interfectus est. 2.

Idem etiam aper (Calydonius):
Ancaeum Licurgidez Arcadzum
sibi cum bipenni occurrentem oc-
cidit. ure. s. v. Ythmon.

Apud tCariam fuit quidam ue-
nator, Thoon nomine, qui caput

lindi P Q male

aliter her-
dicens se

nunquam melius epulatum quem morem lidi id est homines de lidia serua-
uerant et (?ei) maledicentes deo uno anno intermisso furor precipitandi
obiectus est uirginibus et inmissus — Historia extat ap. Conon. 11, Lact. I. 21
unde aratoris (ἀροτῆρος Λινδίου) restituit. “14 bos uersus Ouidii fortasse refer-
endum erat fragm. Callimacbeum (anon. 281) Κοῦραι merpáov ἤριπον ἐξ ὑπάτων
(O. Schneider. II. pp. 98, 759.) Saluagnii schbolion ficticium credo: non extat
in ed. Paris. 1573..

501. ambrachiam PC
uel Pegaseus dicitur.

503. ligurgi G— anteum ligurgidem archadeum Mure X Ficta zarrant C
eum Ash. et cod. Salu. Amephinus (Amophanus 4;4.) filius ypocoontis
(ypomeuntos 4:4.) de genere lygurgi uenator ab apro (apto C) fuit inter-
fectus C et 454. tangit Buten Lycurgi filium quem ex arbore tractum
aper lacerauit Cod. Salu. Vera de Anmcaeo seruauit Mure; idem falso dicit
ldmona a Calydonio apro interemptum.

505. cicidit 5 Cariam] ;»o Lucaniam ἐπ agro Posidoniati Diod. IV. 22
toon P dyanam 2 dormienti caput excidit P italiam Mure ab

tacitu C Eadem ap. Mure nisi quod Pegasus

ΤΌ ΕΞΕΞΞΟ»--

88 SCHOLIA

capti suspendit in arbore: sed inmane apri fixit in arbore, et in-

quia male locutus fuit in Dianam, solenter locutus in Dzanam sub

illa faciente, cecidit caput super eadem arbore occubuit : huic dor-

pectus eius et mortuus est. G. mienti zz caput zncidit impetus
et eum occidit. P.

Driamas siue Thoon apud Italiam ciuitatem uenator Dianae male-
dixit: unde sub arbore accubans a capite apri occisi in ramo suspenso
et supra pectus eis delapso nutu Dianae est oppressus. ure.

507. Siue idem simili. Be- Berecintus insula est uel mons
recintiades sic dictus a Berecintio in Frigia ubi AZ//z uenator quia
monte simili morte simili de culpa insolenter locutus est in TDzanam
cecidit. G. eadem morte periit qua et 'Thoas.

Atis in Berecyntho monte, ubi Cybeles sacra fiebant, cum uenaretur,
lassitudine oppressus, sub pinu somnum capiens, pinei pomi casu
obrutus est. Cod. Saluagnis.

509. Si tua contigerit. Mi- Crefenses ex Sicilia 7nois ossa
noe interfecto a Cocalo, Cretenses inferentes Corcyram uenerunt :
de Sicilia ossa eius referentes quos fugauerunt Corcyraei et ossa
Corcirae applicuerunt. ^ Corci- Minezs abstulerunt. unde in
raei uero eos uexauerunt et ossa Creta (nocte C) statutum fuit

disperserunt. quare quotiens quod quicumque Corcyraei in

Corciraei Cretam uenerunt ab Cretam (Creten C) uenirent sus-

Cretensibus occidebantur. G. penderentur, [ut ait t Menestro.]
As£. el C.

511. Vt sanguis Aleuae. *Alebas passus est ruinam suae

arbore Mure — eius] suum Mure — Eadem bistoria in C Ask. 'Thoas apud
Caria(m) uenator caput magni apri quem interfecerat super arborem (-e
41k.) posuit (suspendit 4:4.) et insolenter in dyanam locutus sub eadem
arbore recubuit, ubique (ibique 4:4.) super eum dormientem caput cecidit
et occidit. Cod. Saluagnit babuit In Andragathia regione uenator x.r.À. quod
ex Diodori uerbis κυνηγὸν ἐν rois κατὰ τὴν θήραν ἀνδραγαθήμασι διωνομασμένον
male intellectis finxisse sibi scboliastam perspexit Ebavaldus p. 9; eundem ego
errorem in Vaticano Reg. 2061 inueni Fuisse scribit hunc Diodorus in agro
Possidoniatarum in regione quae dicitur anchogathia Mirum est de
regione omnes errasse. praeter unum. Mure; nam Posidonia siue Paestum urbs
fuit Italorum in Lucanis, ut ex Diodoro satis apparet.

507. berechinciades αὶ berinthius C archon C dynam C quia
εἰ C — Paulo aliter Ask. Aten filius berentii in phrygia uenator quia et ipse
ins. loc. est in dianam κτλ, Similia ap. Mure s. u. Athis et im P. d
Berecyntus in. bis. insula. dicitur ad Sangarium fortasse refertur ; sed uidetur
errasse 4cboliasta quod Attin de Diana male dicentem induxit.

509. cochire α cochirei G Jis — circenses C — nunciis pro Minois G
ossa om.C ^ minas C ueniret suspenderetur C — ut ait Menestro om.
— Menestro] Menepbro? an Menestor? | Similia ap. Mure s. u. Cretenses
et ain P.

EX. Historia Ficticia quam. pudet. scboliis inferre eius] sua Ο C et “4.4.
babent Lorios alabe filia [alebes “4.1.1 cum littoria [licoride 24:54.] filia sua
dum domum intraret domo cadente periit et [aliquis prothegenes quem ad
conumium suum inuitauerat] quia eiusdem fuit cum uiro aduersitatis eiusdem
dicitur cum eo fuisse constellationis, «ed uerba aliquis—;nuitauerat absunt ab

IN IBIN. 89

domus et tota eus familia: hic autem in Leone natus fuit, quare stella

- fuitei aequa.* G.

513. Vtque uel Emuenus.
Ebenus cecidit in fluuium qui
prius dictus Licorzas, deinceps
de nomine ipsius dictus est Ebe-
nus. similiter Tiberinus de nomine
suo fluuium in quem cecidit Tiberi-
num nominauit. G.

515. Astacidaeque modo.
Superius dixit quomodo Tideus
corrosit caput Menalippi: hic
dicit ut ad modum Menalippi

Ebenus quidam cecidit in flu-
uium qui prius Licormas dicebatur,
sed nunc [ab ipso] Ebenus dicitur,
et Tiberinus [rex Albanorum ce-
a in Albulam qui nunc [ab
ipso |dicitur Tiberis, ut ait Ouidius.
C et ΑΚ.

Menalippus fuit quidam The-
banus filius Astaci qui Tydeum
ad mortem uulnerauit. Tydeus
autem capz/ Menalippi sibi alla-

corrodatur. Ὁ. tum prae odio et ira conmordere
et rodere coepit. Sta. Th. Jure.

Brothea Iouis filius excaecatus
est a Ioue quia nequissimus erat, et
ideo proiecit se in piram ardentem,
odio habens uitam suam, ut ait
Darius. C εἰ As£.

Imprecatur mortem Brotheae uel Brothei filii Vulcani et Palladis
qui EricZthonius dicebatur: hic, cum esset spretus ob oris deformitatem,
sponte in ardentem pyram se coniecit uitam fastidiens, cuius meminit
Eusebius. Aeg. 2061.

519. Inclususque necem
cauea. Ca/lsthenes, qui res Alex-
andri scripsit, in custodia fame
expirauit, eo quod parum speciose
res eius scripserat. 2.

517. Quodque ferunt Bro-
tean. Brothea filius Iouis, im-
pietatis conscius, se ipsum pirae
imposuit. Ὁ.

Callisthenes uel Czverilus, quia
promiserat quod gesta Alexandri
bene describeret et male descripsit,
posuit eum in caueam, ubi frigore
et fame periit. C οἱ As&.

Ask. Saluagnius baec edidit Alcidice Aleuae Larissaei filia domus ruina cum

Lycoride uiro obruta est, zec minus futtilia Mure.

513. Similia ap. Mure hebenus G δὲς licornas G | suG ebnus
dicitur C ab ipso] o». C Tiberinus rex Albanorum] oz. C ab
ipso] o». C — Ouidius] Mer. XIV. 614-616.

515. capri Mure — pro Mure conmodere Mure
C et Ask. de Hyrtacide Niso interpretati.

517. nequisimus est C Mure s.u. Brotheas filius Iouis propter
suam nequiciam excecatus a loue et idem se proiecit in piram odio
habens uitam suam. Nescio am buc pertineat quod babet H ad 297 Themisto
Athamantis uxor Proteae Iouis filio uenenum ad bibendum dedit: qui in-
sanus in pyra quam fecerat se composuit. Hieronymus in Euseb. Cbron. p. 31
Sebüne Ericbtbonium facit Vulcani et Mineruae filium. | Tzetzes autem ad Lyc.
III dicit ᾿Αθηνᾷ τινὶ Βασιλίδι, θυγατρὶ δὲ Bpovréov ὑπαρχούσῃ, Ἥφαιστος γάμῳ
μιγεὶς γεννᾷ ᾿Εριχθόνιον, unde Bronteas auus. efficitur Ericbtbonii, sed Broteam
eundem Ericbtbonto fuisse non dicit Tzetzes neque ego banc bistoriam comperi.

519. Calistenes P spetiose P Calistinus C Carilus C — Cerillus
Ask. positus fuit in cauea et ibi 2454. Minus recte G. Cherilus
elimones facta Alexandri male describens in foueam praecipitatus fame
periit Mure Caliphones uel therylus uel elymones gesta magni alexandri
male scribens inclusus cauea fame periit. uel aliter. pactus pro bono uersu
numisma sibi dari, pro uili colaphum, colaphis periit cf. “εν. ad Hor. 4. P.
357’.

A uero aberrarunt,

90 SCHOLIA ]

521. Vtque repertori. Archi-
locus inuentor iambi, propter
linguae suae prauitatem, missus
est in exilium. C.

523. Vtque parum stabili.
*Quidam poeta facta Atheniensium
male descripsit: quare ab eis et
eius scripta combusta sunt et idem

Archilochus, iambici carminis
inuentor, cui maledicentia exitio
fuit. Cod. Saluagnir.

*Menius poeta, quia male de-
scripsit Atheniensium [gesta], ab
eis in carcerem positus est, ubi
eum fame mori fecerunt et libros

fame periit. G. eius deleuerunt. AsA. e/ C.

Anaxandrides, non Meuius, ut multi retulerunt. hunc enim Anax-
andridem Eustacius refert quom Athenienses bonas leges habere
diceret sed malis uti eos praedicaret, enumeraretque ceteras nationes
quae aut sine lege essent aut non in condendis legibus tantum salis
habuissent, usui uenirent tamen melius, coniectus in carcerem est
inediaque extinctus et eius opus publice concrematum est. Cod. 36
Semin. Pataurni.

[Imprecatur mortem Aristonis poetae qui, cum carmine lacessiuisset
Athenarum laudes inmensas scriptas ab oratoribus libris qui inscri-
buntur Panathenaici, decreto publico fame perire coactus est. Anaxi-
menes autem, ut est apud Pausaniam, librum edidit in Athenienses
Lacedaemonios ac Thebanos sub nomine Theopompi. Aeg. 2061.]

525. Vtque lyrae uates. *Lycofrenust quidam poeta fuit,
*Orpheus repertor illiciti amoris qui, dum comoediam suam in
a sacerdotibus Bacchi dexteram scena recitabat, puras, i. nudas,
amisit. tunc ille, uidens se non puerorum et puellarum cohortes
posse citZarizare, irruit in eas nihil repraesentabat et quendam zs

521. Minus recte G. Archilochus iamborum inuentor, postquam Licam-.

ben coegerat ad suspendium ab amicis eius persecutus seipsum inter-
fecit."

523. Historiae ficticiae — Meuius “4.1. gesta o».C carcere positus fuit C
mori fame C Paria Mure qui ineptit de Vergilii obtrectatore. In Menio isto
uerum nomen latere credo, fortasse Menippum. | An est Melius? quo nomine et
Diagoras ex Melo et Socrates tamquam ἄθεος noti fuerunt. (Suid. s. u.) In loco
obscurissimo non. dubitaui edere interpretationes Italorum Saec. XV, quales sunt
Patauini de AInaxandride et quae banc secuntur. — Aristot, Etb. Nic. VII. 12. 3
"Ἔοικε δὴ ὁ ἀκρατὴς πόλει ἣ ψηφί ζεται μὲν ἅπαντα τὰ δέοντα καὶ νόμους ἔ ἔχει
σπου 'δαίους, χρῆται δὲ οὐδέν, ὥσπερ ᾿Αναξανδρίδης ἔσκωψεν, ἯἩ πόλις ἐβούλεθ'
ἡ νόμων οὐδὲν μέλει. Sed Anaxandridem in carcerem coniectum inedia periisse
mon comperi neque apud Eustratium in comment. ad Etb. VII. 12 neque apud
Eustatbium ad Hom. 1273, 1834, neque ante me comperit Saluagnius. Sed nec
Henricus Cbandler, uir in Aristotelicis studiis si quis altus excellens, tale quicquam
in Eustratio inuenit. — Paus. VI. 18 Φαίνεται δὲ καὶ ἄνδρα ὁ ᾿Αναξιμένης ἐχθρὸν
οὐκ ἀμαθέστατα ἀλλὰ καὶ ἐπιφθονώτατα ἀμυνάμενος. ἐπεφύκει μὲν αὐτὸς σο-
φιστὴς καὶ σοφιστῶν λόγους μιμεῖσθαι" ὡς δέ οἱ διαφορὰ ἐ ἐς Θεόπομπον. ἐγεγόνει
τὸν Δαμασιστράτου, γράφει βιβλίον ἐς ᾿Αθηναίους, καὶ ἐπὶ Λακεδαιμονίοις ὁμοῦ
καὶ Θηβαίοις, συγγραφὴν λοίδορον, ἁ ὡς δὲ ἦ ἦν ἐς τὸ ἀκριβέστατον αὐτῷ μεμιμημένα,
ἐπιγράψας τοῦ Θεοπόμπου τὸ ὄνομα τῷ βιβλίῳ διέπεμπεν εἰς τὰς πόλεις" καὶ
αὐτός τε συγγεγραφὼς ἡ ἦν, καὶ τὸ ἔχθος τὸ ἐς Θεόπομπον ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα
ἐπηύξητο. οὐ μὴν οὐδὲ εἰπεῖν τις αὐτοσχεδίως ᾿Αναξιμένους πρότερός ἐστιν
εὑρηκώς. τὰ ἔπη δὲ τὰ ἐς ᾿Αλέξανδρον οὔ μοι πιστά ἐστιν ᾿Αναξιμένην τὸν
ποιήσαντα εἶναι. pantheniaci carmine Reg.

535, repertor Lact. Narr. Fab. X. 1 puerilem uenerem instituit —citari-

—-—--———————

IN

curans de uita, et mortuus est.*
G.

* Aristochiust poeta carmen tra-
gicum per siluam transiens medi-
tabatur, cui serpens ex arbore,
cuius folia percusserat, decidens
manum momordit, quare extre-
mum diem obiit.* Cod. Sa/uagnir.

527. Vtque Agamemnonio.
Orestes de morte Pirri rediens,
calcato serpente interiit. G.

529. Sit tibi coniugii. Eu-
poZis et uxor sua primo concubitu
perierunt fulmine, causa tamen
latet. uel ideo quia alis diis
uocatis Iouis obliti sunt. G.

531. Vtque cothurnatum.
*Licophorus tragicus nimis igno-

IBIN. 91
acriter reprehendebat, qui eum
7n ipsa recitatione cum sagitta in
manu dextra uulnerauit: unde sic

emittendo sanguinem periit, teste
Gallo.* C e As£.

Orestes filius Agamemnonis,
cum reuerteretur ab interfectione
Pirri, calcato serpente interiit. (C
el Ask.

Eupolis et uxor sua t Medela in
primo concubitu interfecti sunt a
Ioue, quie sacrificauerunt omnibus
diis et non Ioui. C e As£.

*Licoris quidam poeta scri-
bens tragoediam percussus est

zare G TAristochius] 4 Aristo Chius? 4» Aristomachus, qui ἐπ
Scboliis Arateorum Germanici nuncupatus est p. 164 ed. Breysig? — Licofirrius
uel Licostrarius 4;&. ^ purasi. oz. 4sk. ^ mirusacriter C — qui cum ipsa
recitatione C dextera .4;&. emittenda C ^ Saluagniana fabula sic extat in
Patauino codice Carcirius (/. Carcinus) poeta tragicus, ut Eustachius memorat .
in vii Ethicorum Aristotelis libro, de Cercione scripsit, et Alepam (7. Alopen)
eius filiam adulteram patris infamauit. quapropter traiectus gladio extinctus
est. uel intelligamus de Aristomachio (? Aristone chio) poeta qui quidem
dum tragicum carmen meditaretur per siluam incedens arboris frondes
decutiebat securus. quod dum faceret serpentis morsu concidit. 4e
merito suspiceris totam banc fabulam de poeta serpente occiso ex Etb. V. II.7
ὥσπερ ὁ Θεοδέκτου Φιλοκτήτης ὑπὸ τοῦ ἔχεως πεπληγμένος ἢ ὁ Καρκίνου ἐν τῇ
᾿Αλόπῃ Κερκύων conflatam fuisse, uti post Leopardum Meinekius docuit de
Carcino disserens Hist. Crit. Com. Graec. p. 512. Idem Meinekius. Aristoni
Cbio, Stoico pbilosopbo, assignat undeuiginti iambos comicorum ad similitudinem
ap. Tbeopbil. c. Autolycum III. 7 ed. Otto; quamquam inter ristones etiam
tragicus memoratur a Diog. L. VII. 1364. Quae C et Ask. babent proxime
accedunt ad ea quae de Jntbea Lindio tradit Atbenaeus 445. — Hic enim
πρεσβύτερος καὶ εὐδαίμων ἄνθρωπος εὐφυής τε περὶ ποίησιν ὧν πάντα τὸν βίον
ἐδιονυσίαζεν, ἐσθῆτά τε διονυσιακὴν φορῶν καὶ πολλοὺς τρέφων συμβάκχους
ἐξῆγέ τε κῶμον ἀεὶ μεθ᾽ ἡμέραν καὶ νύκτωρ. καὶ πρῶτος εὗρε τὴν διὰ τῶν συν-
θέτων ὀνομάτων ποίησιν, ἡ ᾿Ασωπόδωρος ὁ ὁ Φλιάσιος ὕστερον ἐχρήσατο ἐν τοῖς
καταλογάδην ἰάμβοις" οὗτος δὲ καὶ κωμῳδίας € ἐποίει καὶ ἄλλα πολλὰ ἐν τούτῳ τῷ
τρόπῳ τῶν ποιημάτων, ἃ ἐξῆρχε τοῖς μεθ᾽ αὑτοῦ φαλλοφοροῦσι.

527. Horestes GC agamenonis C Tzetz.. ad Lyc. 1374 αὐτὸς δὲ μετὰ
τῶν ἀδελφῶν ἀνελὼν Νεοπτόλεμον τὸν ᾿Αχιλλέως, ἔ ἔγημεν ἙἭ μιόνην ἐξ ἧ ἧς γεννᾷ
Τισαμενόν. Ἢ κατά τινας Ἢριγόνην γήμας τὴν Αἰγίσθου Πένθιλον γεννᾷ, οἰκῶν
ἐν ᾽Ορεστίᾳ τῆς ᾿Αρκαδίας, ὅ ὅπου ὑπὸ ὄφεως δηχθεὶς ἀναιρεῖται. Sed. non. dicit
Tzetzes angue Orestem periisse dum ab occidendo Pyrrbo reuertitur.

529. Eupotus G Ebolus uel Ebalus uel Empalus 2154. qui C
sacrificauerant 44. Mure s. u. Eupolis qui secundum alios dicitur
Ypolis cum coniuge sua medela in prima nocte nupciarum et primo coytu
periit omen uxoris Λυκαίνιον est in epigrammate A. P. VII. 298. 3.

531. Historiae ficticiae. Licorphorus G Lycoris 454. passus fuit

SE NT

92 SCHOLIA

miniose de principibusloquebatur, sagitta a quodam inimico suo in
unde in ipsa recitatione sagitta uena, unde incessanter inundante
toxicata percussus interii.* ^ G. ^ sanguine mortuus est.* C e Ask.

533. Aut lacer insiluis. De PentZeo. G.

Pentheum significat qui a matre et materteris suis dilaceratus habuit
auum Cadzum quem constat anguem fuisse inuentum. unde dicit
Ouidius Metao [71]. 575 ut serpens in longam tenditur
aluum]. C.

535. Perque feros montes. Licus rex [Thebarum] habuit
Iupiter concubuit cum uxore Lici. uxorem nomine Antiopam, quam
genuitex eaZetum etAmphionem. postea dimisit et in carcere(m)
ideo Licus eam repudiauit et posuit persuasione Dirces alterius
Dircen duxit. quare Zetus et uxoris quam ei superduxit. sed
Amphion tauris indomitis distrax- dum superesset in carcere Iupiter
erunt. (ὦ, eius amore captus ad eam ueniens

genuit Zetum et Amphionem;
qui cum adulti fuissent, cognito
quod per nouercam incarcerata
fuit mater sua, nouercaz tauris 7z-
domitis alligataz circa muros uel
montes Thebanos traxerunt, donec
mutata fuit in fontem sui nominis.
C εἰ Ask.
536. coniux imperiosa.
Dirce. G.

531. Quodque suae passa
est. De Philome/a. G.

Philome/am tangit sororem Proenes, filiam Pandionis, a Tereo
marito ipsius Procenes s/upratam, cuius etiam lizguam secuit, ut ait
Ouidius Meta. | V7. 556]. C.

539. Cognitor ut tardae. Cinaram significat qui deceptus
Cinaras, quia concubuit cum cum f//ra concubuit: postea cog-
Mirra filia sua, captus est ab nito quod filia sua erat, euaginato

sagitta “4.1. sanguine inundante 4:4. Mure s. τις Lycoforus comicus
sua lenocinia in scenis et in comedia actu representauit, unde quidam in-
dignans mentulam (5.e. uenam) eius sagittauit et ita periit. ZVibi] im bis
quod mon ficticium uideatur. Tragoedias Lycopbron scripsit et δρᾶμα σατυρικὸν
Menedemum ; comoedias mon scripsit, sed librum περὶ Κωμῳδίας (Mein. Hist.
Crit. p. 10).

533. penteo G pantheum C thadinum C magnum C.

535. retum G retus G thebarum o». C — anthiopam C carcere
Ash. dum esset “4.4. cognito o». “1.ἀ. fuerat “4.4. nouerca
turris im domitis alligata C correxi ex Ask.

537. philomena G philomenam C — prognes C thereo C pro-
gnes scrutata C lignam C.

539. signit C cum ea C arbore C M. X. 298-502 non nisi]
quia non nisi C Inepta sunt quae addit C Vel si est ibi Conditor et non
Gognitor tardus est proprium nomen eius qui urbem condidit quam mirinem
appellauit qui(a) non minus in uidendo urbem delectabatur quam si miro
(μύρῳ) unguento ungeretur cinaria Mure — coytus Mure —hostiatim Mure
Blesus Reg. Hinc et quod ed. Bononiensis a. 1480 Blaesus Pabet colligas iam

IN IBIN.

hostibus suis et in puluerem re-
dactus, et per diuersa loca disper-
sus. (Gr.

TLeius rex tardus cognomine
dictus eo quod tarde construebat
turres Murrae uel Murae ciuitatis
ab hostibus suis captus et com-
bustus per diuersa loca sparsus
est. uel aliter ut legatur, Cognitor
et tunc intelligatur de Cinara qui,
cognito. crimine coitus cum
Mirra filia perpetrato, uagus et

profugus. ostiatim — mendicauit.
AMure.
541. Inque tuis opifex.

Achaeus quidam poeta in monte
studuit; super cuius oculos apum
examen descendit; qui earum
' aculeis acceptis amisit lumen. G.
543. Fixus et in duris
EpimetZeus et Prometheus fue-
runt fratres. Pirra uero fuit filia
EpimetZi: cuius frater .s. Prome-
theus a Ioue fulminatus est. G.
545. Vt puer Harp. "tArpa-
sige filium comedit quemadmo-
dum TZiestes suum, offerente ei
Atreo suo fratre. G.

547. Irunca geras saeuo.
Mammertus uel ta ab ensibus
frustatim dilaceratus fuit, secun-

medio saec. XV correctum fuisse id quod optimi codices exbibent laesus.

93

gladio, persecutus est illam. quae
fugiens in Orientem mutata fuit in
arborez sui nominis. Ouidius [X ].
Cinaras quoque, propter scelus
quod fecerat, a ciuibus suis mem-
bratim dilaceratus est. Tardae
quia eam cognouit non nisi post
concubitum. C.

Blaesus, conditor *Myrrae ci-
uitatis in Arabiaf, tardus in con-
struendis moenibus, ab hostibus
captus est, et eius membra sparsa
per diuersa loca. de hoc nihil
aliud inuenio. [AReg. 18or].

Achaeus fuit quidam uates.
super cuius oculos examen apum
ascendit, et sic earum spiculzs ac-
ceptis lumina perdidit. C e/ As£.

Prometheum significat cuius
iecur uultures corrodunt. nam
lapetus genuit Prometheum et
EpimetZeum, EpimetZeus Pirram,
ut d. Ouidius in 19, [82, 390]. C.

tArpacides, uel secundum quos-
dam tArapagies, fuit comestus a
patre suo, sicut Thiestes proprios
filllos a fratre Atreo appositos
comedit. ure.

Mi»nermus gladiis hostium to-
tus dimembratus est et discerptus.
Mure.

Neque

tamen ante Leopardum (1510-1567) emendatio a quoquam perfecta erat, si

quidem bic demum Cyrae inuenit.

Vbi mire pro cire eodem errore uidetur
Seriptum quo Melacte pro Calacte ap. Si]. XIV. 252.

Nam quae de Murra

ciuitate babent Mure et Reg. 1801 uera uix possunt esse.

541. eius C oculis 454.

ea spicula C

receptis 4:5. —— Mure s. τι.

Acheus quidam alius in monte poeticum exercens studium spiculis apum

occulis suis infixis cecatus est.
543. Epimetus G epimati G
promotheum C δὲς

545.

significat iecur eius cuius uultures C

epimetum epimetus pirram C.
Inepte C et 4s&. Arpiage fuit filius Thiestis quem ei frater suus

atreus dedit ad comedendum ut [supra Atque aliquid, sed illic de com-

missis] ubi quae uncis inclusa sunt ex Ask. suppleui.

comedit G tiestes G

Manifeste Mure de Harpagi filio interpretatur.

547. Mynerius et Minerinus Mure

Ficta uidentur quae exbibent C et Ask.

u
Minerus (Micernus 4:4.) captus a quodam hoste suo, mutilatus est
omnibus membris suis, quia interfecerat quendam fratrem hostis sui (fratrem
suum 4:1.) ad ultimum (et ad ultimum 4:4.) sibi oculi fuerunt eruti
(oculi fuerunt sibi eruti 4454.)

94 SCHOLIA

dum quosdam in bello Thebano.
G.

549. VtqueSyracosio. *The-
odorus Siracusanus poeta fuit qui
male locutus de Ioue uel Diana,
adeo insaniuit quod se ipsum sus-

*Tedicust poeta quia de Ioue
probra dixit factus insanus se
ipsum prof7za manu laqueo sus-
pendi.* C e As£.

pendit* Ὁ.

[Id est Theocrito Syracusio poetae, qui, cum in Hieronis tyranni
filium inuectus esset, ab eo ideo est capi iussus, ut eum ad supplicium
trahi simularet. interrogatus si deinceps a maledictis desisteret, ille
€o acrius etiam regi ipsi maledicere coepit, quare indignatus non
iam ad simulatum, sed ad certum supplicium rapi iussit: quidam
laqueo strangulatum, quidam capite caesum prodidere. Cod. ϑαί-
uagnit.]

| Theocritus poeta Bucolicoru, ut multi ferunt, truncatus est capite
quod dicax non tantum in uulgares sed et in principes fuerit. sunt
qui dicant quom ad eum locum deductus fuisset ubi truncandus erat,
pauore perculsum eum interiisse. Ouidius tamen hic eum laqueo
apprehensum interiisse uideri uult, Cod. 36 Seminarii Pataurni.]

551. Nudaue direpta. Mar- Marsiam significat Satirum qui
sia Satirus inuenta tibia Palladis ab Apolline excoriatus est, ut
Apollini se aequiperauit; a quo dictum est supra [ibi] Mens quo-
uictus excoriatus est et in flumen que, sed illic propri£m de animi
sui nominis mutatus. G. passione, hic de corporis passione.

C εἰ Ask.

553. Saxificae uideas. Per-
seus, rediens ab interfectione Me-
duses, Phineum οἱ multos de
populo e/us in saxa conuertit
ostenso eis capite Gorgonis. Oui-
dius (JM. V. 151 sg7.) C.

554. Cephenum multos. Quia uolebant Persea occidere. G.

555. Potniadum morsus. Glaucus despiciebat sacrificia
Vnus Glaucus,festa Veneris nolens Veneris, vnde illa irata Po/niades
celebrare, ab equabus deuoratus equas a loco sic dictas quas equi-
est, quae sunt animalia luxuriosa, tabat in eum conuertit, itaque
quae dictae sunt Po/z/ades a loco. totum ipsum dilacerauerunt. C e/
G. As£.

556. Inque maris salias. Glaucus piscator proiecit pisces

549. Historiae ficticiae. Teditus 4:s&. — pro manu laqueo C proprio
laqueo “ἃ, — Mure babet baec Theocritus eciam alter uel theudocus male
locutus de ioue ut latro est suspensus. aliter quidam poeta quodam die
equum ascendit imponensque laqueum arbori qua erat transiturus cepit
equum calcaribus urgere et sub arbore transire uolens capite ipsi laqueo
implicito strangulatur. Quae secuntur ex Saluagnii codice uereor me ficta sint

omnia. Quae ex Patauino attuli ut de Tbeocrito falsa, ita de Antipbonte uera —
Junt. .— Vide commentarium.

551. ibi om. “4.1. proprium C — de passione animi proprie 7454.
553. medus est C. eius] suo C.
555. postmade G peniades C eques C ita quod C.

————

. Alius Glaucus per quamdam her-

bam in piscem mutatus in mari
prosilit. G.

557. Vtque duobus idem.
Tertius Glaucus a quodam uicino
suo ad conuiuium inuitatus ueneno
melli mixto interiit. G.

IN IBIN. 95

in herbam et tacti ab herba re-
silierunt in mare, unde admirans
uim illius herbae tetigit ipsam et
in mare prosiluit. Ouidius Meta.
€.

Quidam Cretensis inuitauit
Glaucum tnolem ad prandium et
dedit illi uenenum bibere cum
melle, et ita suffocatus est. C e/
Ask.

Glaucus piscator optimus de urbe Anthedone, secundum quosdam

filius Minois, pisces in litus proiecit, qui herbarum tactu reuixerunt :
quo uiso Glaucus, credens quod gustans has herbas fieret immortalis,
gustauit, et statim alienatus se in mare praecipitauit : ubi factus
marinus deus fuit amatus a Circe, sed ipse plus Scillam amauit.
Glaucus alter a uicino inuitatus ueneno cum melle mixto bibito
fingitur periisse. Glaucus e/iam ter/ius de urbe Potnia sacra Veneris
spreuit: unde ila irata equabus quas equitabat inmisit furorem in
tantum quod ipsum dilacerabant. ure.

559. Sollicitoque bibas. Q.
d. coactus bibas uenenum quod
Socrates bibit sponte. (.

Anitus discipulus Socratis eum
accusauit, unde Socrates reus
Aniti dictus est. qui uenenum

sibi datum czcutae bibit prae in-
famia de Alcibiade puerosibigzecto. '
C.

Sic construe :. utinam bibas illud uenenum, s. cicutae, quod doc-
tissimus, i. Socrates, reus Aniti olim bibit: dico bibas sic
sollicito ore ueluti ipse Socrates bibit imperturbato ore, quia
non timuit et nihil nocuit ei. C.

561. Nec tibi si quid amas.

Haemo cum Tfiliam Rhodopen
Haemon cum sorore prae pudore

turpiter amaret, uterque in montem

periit. vel aliter, uxor Haemonis sui nominis obduruit. Cod. .Sa/-
prima nocte mortua quia omnibus zagz.

556. metha C Met. XIII. 904 sqq.

557. Tnolem 47 nobilem? quendam glaucum nomine Z;4. anchedone

Mure littus Mure | Quod scboliastae Glaucum ueneno melli mixto tradunt
interiisse, conferenda sunt quae de eo dicit Palaepbatus de Incred. 27 Γλαῦκος
πιὼν μέλι ἐταράχθη τὴν κοιλίαν" χολῆς δὲ αὐτῷ πλείονος κινηθείσης ἐλειποθύμησεν.
Haec enim, quamquam uulgatam de Glauco fabulam in uerisimilius interpretan-
tur, pro ipsa fabula poterant innotescere. | pothnya Mure imtamtum Mure.

559. b.e. Quasi dicat Sacrates G Paria cum C babet Mure s. u.
Socrates Anetus C aneti C secute C pro C dilecto]
iniucto C Discipulus Socratis Anytus non fuit; sed disputanti Socrati ad-

fuisse Anyti flium dicit scriptor Xenopbonteae Apol. Soc. 29, 30. Quae C
addit de Alcibiade, nescio an ex antiquo fonte deriuata sint, ubi traditus sit
Socrates cum Anyto ita coniunctus fuisse μὲ uterque. Alcibiadis amator. esset
(Schol. Plat. Apol. Socr. p. 28, Plut. Amator. 762).

561. Incestum Haemonis quod bic narrant G et cod. Saluagnii de Haemo
narrat Plutarcbus de Fluuiis XI. παράκεινται δ᾽ αὐτῷ ὄρη ἹῬοδόπη kai Αἷμος"
οὗτοι ἀδελφοὶ τυγχάνοντες kai els ἐπιθυμίαν ἀλλήλων ἐμπεσόντες, ὁ μὲν αὐτὴν
Ἥραν προσηγόρευσεν, ἡ δὲ τὸν ἀγαπώμενον Δία. οἱ δ᾽ ἀτιμούμενοι θεοὶ τὴν πρᾶξιν

96 SCHOLIA

diis sacrificato Venus est prae-
terita. G.

562. Vtque sua Macareus.
Macareus cum sorore sua Canace

coiuit. GG.

563. Vel uideas quod iam.

Supra tetigit de Canace sorore,
ib Biblidos et Canaces, hic de
fratre, i. Macareo. C.

Astianax, prius quam ab Vlixe

praecipitaretur, uidit patriam suam destructam. G.

565. ut auo genitore crea-
tus. Superius de morte Adoni-
dis, modo de causa mortis .s. ut
ea causa mortis Ibis pereat qua
Adonis. G.

567. Ossibus inque tuis.
Telegonum genuit (Circe), qui
postmodum ἃ matre pro quae-
rendo patre missus ad Ithacam
urbem et patriam Vlixis, patrem
Vlixem occidit. (JZure.)

569. Vtque loquax in equo.
*Agenor male loquens de Diana
equm ascendit, et laqueum in uia
qua erat iturus posuit; quem sub-
transiens equo derelicto ipse pe-
pendit.* Ὁ.

511. Aut ut Anaxarchus.

μισοπονήρως ἐνεγκόντες εἰς ὁμώνυμα ὄρη μετέβαλον ἀμφοτέρους.

Descriptio est Adonis quem
Cinaras de Mirra filia sua gen-
uit, unde ipse fuit et azus et pater.
superius de simplice morte Adonis,
hic de causa mortis loquitur, de ea
ut causa Ibis pereat qua Adonis
filius Cinarae periit ^ uel supra
de morte Cinarae, hzc de dedecore
filii, quia pater eius dilaceratus est
a ciuibus, si ibi tangitur de Cinara
Cognitor. C.

Vlixes maritus Penclopes, filiae
Jcariz, et ideo gener eius, a Tele-
damo fiio suo fatifero 'aciroe
interfectus fuit. C.

*Agenor turpia locutus fuit in
Dianam, unde irata fecit ;/ dum
equm currer? faceret, equo labente
et pollice sub gula opposito, dum
pronus caderet iugulatus est, teste
Gallo.* C e As£.

Anaxarcus ab hostibus suis depre-

Cf. Met.

VI. 87-89 (Leopard. Emend. p. 404 Tom. III Lampadis Gruterianae.) Mire
errant C et Ask. de Laodamia Haemonide interpretantes,

562. sorore et bilidos C

563. astionas G.

565. superius u. 539
parcat C cinare C δὲς

567. theleogonum Mure
leius C

an fatifera trigone?

cineras C
hec dedecore C.

ytacam Mure
thelamacho C — Eustath. 1796 ὁ δὲ τὴν Τηλεγόνειαν γράψας Κυρη-
ναῖος ἐκ μὲν Καλυψοῦς Τηλέγονον υἱὸν ᾿Οδυσσεῖ fj Τηλέδαμον

machareo C.

et acius C de ut ca causa C

penolopes C ycari C

fatifero aciroe]

Lyc. 795 Κτενεῖ δὲ τύψας πλευρὰ λοίγιος στόνυξ
Κέντρῳ δυσαλθὴς ἔλλοπος Σαρδωνικῆς.

G babet ulixes quia occiderat procos

uxoris sue et seruos et ancillas ab amicis eorum occisus est, quo à (? autem)

genere teli nescitur,

fuit gener Icarii.

569. Historia inepte conficta sed in. quam conspirant cum ueteribus scboliis
tum. Mure tum qui saec. XV. uersum interpretati sunt. donec uerum docuit Politi-

anus Misc, LX XV.
dum “1.4. equm curret C
571. anaxaracus G

locutus est 7454.

ex Ask. correxi
anaxarcus Mure

unde ipsa irata fecit quod ipse
posito 44:4.

sinapis cum pilo Mure — Laer-

IN IBIN. 97

hensus in pila fuit positus et tanquam milium uel sinapis contritus
est. 6.
Anaxarcus in pila, id est in mortario, positus, sicut granum sinapis,
pilo, id est tritorio, tritus seu comminutus est. — ure.

Anaxarchus philosophus Abderites intelligitur, cuius ossa concussa
iacta sunt per agros quasi ad sacrificium Cereris. de hoc locutus est
Laertius de uitis philosophorum in hunc modum: Inimicum habuit
Nicocreontem Cypri tyrannum, et cum illum Alexander in conuiuio
rogasset quidnam de cena illa sentiret dixisse ferunt, * Cuncta per-
magnifice, O rex; uerum oportebit iam caput satrapae cuiusdam
apponi, Nicocreontem intuens. hoc ille audito indignatus est. post
mortem regis, cum naui ferretur Anaxarchus inuitusque applicuisset
Cypro, conprensum in saxum concauum coniecit iussitque ferreis
malleis caedi; et paulo post dixit, * Tunde, tunde Anaxarchi uasculum,
nam Anaxarchum nihil terres [Reg. 18or.]

573. Vtque patrem Psama-
thes. Tangit de filia Cro/opi,
quam pater suus terrae uiuam in-
fodit quia Phoebus coierat cum
en qG.

TSameus filiam habuit nomine
Leucotheam a Phoebo adamatam,
quam ob causam pater ipsam de-
fodit. Phoebus in ultionem puellae

Phoebus concubuit cum sa-
ma/Ae filia Crotopi. ex ea Linum
flum habuit. quod postquam
pater sciuit fillam in terram in-
fodit. unde Phoebus dolens ip-
sum Crotopum interfecit, nec non
ad totius patriae destructionem
misit quoddam monstrum habens
corpus serpentinum sed uultum :

TSameum interfecit. CoZ. .Sa/. humanum; quod Corvebus stre-
uagntr. nuus miles in porta ciuitatisoccidit,
575. Inque tuos. angit de et hoc dicit Inque tuos. C 4

As£.
Hifpolitus.

monstro quod Coroebus occidit. G.
ΒΕ) Vtque nepos Aethrae.
TAesei, patris Z7ippoliti. G. )
Hippolitum tangit nepotem A4ethrae. A4ethra enim filia Pz//hei
fuit mater Thesei. Theseus pater Z7;ppoliti fuit. sed superius hoc
tetigit [ibi] Quaeque precor, fiant (u. 89), uel ibi Vel tua ne

Aethra fuit mater

tius] LX. 58 strapes Reg. hoc illo Reg. ^ maleis Reg. anaxarachi
anaxaracum Reg. C et Ask. baec babent Anaxarcus (Anazareus C) rex
in pila lignea (lingea C) positus pro frugibus est contritus quia ipse constitu-
erat (stituerat C, oz. ipse) ut uno quoque anno unus homo Cereri (om. C)
pro frugibus sacrificaretur. Im quibus erratum est quod * Anaxarcbus rex' pro
*4naxarcbus a rege Nicocreonte! posuerunt: cetera ficta uidentur ex Ouidii
uerbis pro solitis frugibus.

573. Cicropis G samace C salmace “4.4. cretopi G et habuit
exeal.f.J4;&. sciuit pater 4:4. — fodit C — interfoecit C πες non
ad Crotopum interfecit et non ad totius C nec ad totius 7454. stren-

nuus C interfecit et hoc est quod dicit 24:4. Saluagnii scbolion fer
errorem buc tralatum est. — Anon. Mytbogr. 6 (p. 348, ed. Westermann) Ηλιος
Λευκοθόῃ τῇ ᾿Ορχομένου (Ἰ. 'Opxápov) μιγῆναι θελήσας εἰς τὴν μητερα τῆς mpo-

εἰρημένης μετεμορφώθη. ταύτην ὁ πατὴρ ζῶσαν κατώρυξεν. Quid. M. IV.
go7-213. * LI * *

577. lpolitus G Etha G tesei G ipoliti G ipolitum C
ponthei C phitei mater fuit thesei patris hypoliti 2454. ypoliti C

autem Pro alia 2454.

ibi] o». 4454. vel supra manifeste 24:54.

H

98 SCHOLIA

(u. 279). sed supra materia de iudicio Thesei, infra alia de simplici
morte: hic uero de causa mortis eius. C εὐ As&.

5719. Propter opes nimias. Tangit filium Priami Polidorum et
regem T/raciae Polimestora. Ὁ. |

Polimestor rex TZraciae Polidorum filium Priami cum maximo
pondere auri sibi commendatum occidit ut auro potiretur. superius
hoc tetigit Quique oculis (u. 267), sed ibi de hospitis caecatione,
hic de alumno necato maxime tangit. quare non superfluit. C.

58r. Vtque ferunt fratres. "Tangit fabulam de Niobe et filiis
eius interfectis. Ὁ.

Niobe septem filios habuit, quorum unus fuit DamasicAtZon, et
totidem filias, quos omnes Phoebus et Diana interfecerunt, Phoebus
filios [et] Diana filias, quia Niobe, confidens in prole, non permittebat
sacrificia fieri a 'Thebanis Latonae et ei conuicia dicebat, ut d.
Ouidius. C εἰ As£.

583. Addidit ut fidicen. Tangit de Amphione uiro Niobes. G.

Amphion cithareedus maritus Niobes qui se interfecit ductus taedio
uitae pro filiis suis et filiabus interfectis. [Oui. Meta.] C εἰ As&.

585. Vtue soror Pelopis. Niobe uxor Amphionis et soror
Pelopis prae dolore filiorum mutata est in saxum, ut d. Oui. Meta. C.

586. Vtlaesuslingua. Ba/tus prodidit Mercurium sibi ipsi. G.

Battus, quia Mercurio prodidit furtum, mutatus est ab eo in saxum,
ut dicit Ouidius meta. l. 2. 454.

588. Quo puer Oebalides. Ziacintzus amasius Phoebi lusz
disci interiit. .G.

i. Z/iacintZus, [qui] quando cum Apolline ludebat, discus repercus-
sione [terrae] in frontem eius resilui/ [et eum interfecit] ^ Ouidius.
€ e Ask, -

i. τ necs qui iaculabatur aera cum disco quo ipse percussus
est. P.

589. Si qua peralternos. De Leandro et Zero. G.

Tangit historiam Leandri qui in nando submersus est, libro Heroi-
dum, ibi Mittit Abydenus. (XVZ/Z. 1) C.

591. Comicus ut mediis. Comicus dum in quodam flumine
natat in quadam uoragine mersus periit, et ille sicut in illo flumine, sic
iste in Stigia palude. (Ὁ,

579. tracie G C alumpno C quia C.

581. eius] suis G — Nyobe sectem C — damasiton C A4s&. — et] om. “1.1.
Latonae 4;4. Dianae C — eisC conuicia Met. FT. 210 sqq.

583. interfoecit C taedio uitae ductus se interfecit “ΖΚ. suis om.
4ik —— Oui. Met.] om. “4:4. VI. 271. |

585. pro C metha C VI. 312.

586, Batus G 2M.11.688—70;. Batthus 454.

587. lacinctus G ludisci G — 1.7 s. 4s&. — qui] om. 4s&. — terrae]
om. C resiluit 4:4. resiliui C et eum interfecit] o». “4.1. Ouidius
Met. X. 162-185 iacintus P quo is P.

589. Ero G libro eroidum in libro eroidum ibi C abydeusC. -

591, quodam uoragine G In Reg. 2061 cum Menandro Terentius, in

£g. 1801 Terentius nominatur, additurque ex Donati uita Terentium mortuum
ene in. readia. Stimpbali (Reyfferscheid p. 32) Mure nibil de boc uersu

uidetur dixisse,

IN IBIN. 99

Menander Graecus. — Pa/. 1709.

. Menander Comicus Atheniensis dum in Piraeeo portu nataret, sub-
mersus est, de quo nobilissimae a Graecis editae traduntur Elegiae et
a Caliimacho Epigramma. Cod. Sa/uagnit.

i. Terentius qui, dum adiret Graeciam deferens comoedias, in mare
mortuus est. 2,

593. Aut ubi uentosum. De Palinuro notum est quomodo
perit. G.

Palinurus nauta Aeneae sozno pulsus in mare cecidit: natando
tamen ad litus ueniens a quibusdam putantibus illum esse monstrum
Occisus est, ut d. Virgilius. C.

Palinurus fuit nauta Aeneae quem appellentem litoribus pastores
interfecerunt, putantes ipsum esse mostrum marinum. 20.

595. Vtque cothurnatum uatem. Euripides a canibus dilani-
atus. Cod. Saluagnü.

Quidam tragicus dum noctu iret studendo a canibus uoratus est, qui
ideo dicuntur esse in tutela * Mineruae uel quia est canis sagax animal
uel quia eis utitur in uenando. G. )

Lupercus uates quodam die intrans templum Dianae a canibus
ipsum templum custodientibus dilaceratur. /4zre.

597. Aut ut Trinacrius. Empedocles, uolens credi deus immor-
talis, zn Aetnam prosiluit. G.

Philosophus quidam de Sicilia, qui Trinacrius dicitur a tribus .
excelsissimis montibus, ut deus immortalis haberetur, Aetnam insiluit,
quae semper euomit ignem, quod dicitur euenire propter gigantas
subtermersos. Horatius. C.

i. Empedocles. Hic, sicut recitat Horatius, putans taliter haberi
deus insiluit in A4etnam et mortuus est. P.

593. eenee C sonno C monstrum ez. VI. 359 Ni gens crudelis
madida cum ueste grauatum Prensantemque uncis manibus capita aspera
montis Ferro inuasisset praedamque ignara putasset. Errorem Scboliastarum
ex V'ergiliano uersu 379 Prodigiis acti caelestibus ossa piabunt ποῦ inepte ex-
plicabis. Pro monstro fuit Palinuri corpus neglectum: id inscii ad monstrum
marinum transtulerunt.

595. minerue G, quanquam in textu babet Diane, nec nisi ad Dianam potest
referri canum sagacitas. — Lupercus autem ut alii scriptores dicunt lupercus
uates Mure a]et Mure Hoc sic extat in Cet Ask. Pesalus (pesulus 54.) fuit
quidam tragedus, quo mortuo quia omnibus erat inuisus cadauer eius (suum
cadauer C) canibus fuit expositum et ab illis dilaceratum post quae addit
-4;&. Diana uenatrix et uenatoribus canes conueniunt. Haec sic explico.
Lupercus, Italorum deus idemque uates, quem ut in agris feras uenantem
cotburnos gestasse credibile est, dum intrat templum Dianae quod. custodiebant
canes, animal lupis infestissimum, ab bis laniatus est. Cf. Plut. Qu. Rom. 68
διὰ τί κύνα θύουσιν oi Λούπερκοι; ἢ λύκος μὲν ὁ AoUmós ἐστι, καὶ Λύκαια τὰ
Λουπερκάλια ; λύκῳ δὲ κύων πολέμιος καὶ διὰ τοῦτο θύεται rois Λυκαίοις : ib. 111.
Hic Lupercus, uates cotburnatus, cum Lupercam uxorem baberet, Pbaestulus uel
Faustulus alio nomine significari creditus est. — Sed Pbaestuli nomine in Pesuli
corrupto uera illa fabula quam Mure seruauit oblitterata est ; cotburnatus uates
cessit in tragoedum : cetera mox adfingebantur, quemadmodum leguntur in C.

597. in om. G excellentissimis C ethnam C P gigantes C Hor.
44. P. 464 deus inmortalis haberi Dum cupit Empedocles ardentem frigidus
Aetnam Insiluit.

H 2

100 SCHOLIA

599. Diripiantque tuos.

Dixerat superius de morte Orphei, hic.

autem de genere mortis, quem zwiizres discerpserunt. G.
Orpheus Oecagri et Cal/iopes filius castitatem praedicans in t Caucaso

monte, a mulieribus illius loci interfectus, dilaceratus fuit.

Meta. C.

Ouid.

Orpheus fuit quidam sapiens qui, postquam uxorem perdidit, nulli

uoluit adhaerere.
pulcrum uidebant. P.

60r. Natus ut Altheae. De
Meleagro et AltZea matre ezws. G.

603. Vt noua Phasiaca.
Medea, relicta a Iasone propter
Creusam filiam Creentis, ipsam
cum patre suo et tota familia
combussit. G.

corona. Quam Medea misit
ei; a qua combusta est. G.

605. Vt cruor Herculeos.
Notum est qualiter Hercules in-
terula missa interierit. GG.

607. Qua sua Penthaliden.

599. meretrices G

601. altea G
sexipum C
Fab. VII. 4, Bodii Mytbogr. 1. 204.

eius] sua. G

Mytb. I. 304, Ouidio Met. VIII. 440.
603. creuntis G
magni etiam 15k. — Hor. Epod. V. 64.
glaucei C ut ait o». “4...
605. camiseam C camisea C
607. Scholia C εἰ Ask. ut ap

oragri et caliopis C
altee C
Toxippus is est qui Toxeus dicitur Met. VIII. 441, Lact. Narr.

Plexippus inter filios Tbestii memoratur
ab Apollod. I. 7. το, Scbol. Il. IX. 5635, d ^

qui pro quae C

unde Strimoniae mulieres ipsum ceciderunt, quia

Meleager AltZeae et Oene? regis
Calidoniae filius fatali stipite igni
a matre imposito occisus est, quia
fratres suae matris Toxippum et
Plexippum interfecerat. ^ Oui.
Meta. C.

Iason, relicta Medea, superduxit
Glaucen, quae a quibusdam dice-
batur Creusa, magni regis Creon-
tis filia, unde Medea irata coronam
[in]toxicatam Glaucae misit, qua.
induta Glauce et Creon pater eius
et tota domus combusta est, [ut
ait] Ouidius. C e As£.

Nessus, percussus sagitta Her-
culis, inuentam camiszam ueneno
sagittae intinctam Deianirae quam
rapuerat dedit, dicens quod irrita-
mentum amoris ei camisza erit:
quam ipsa misit Herculi per Li-
cam quia ipse dimiserat ipsam
pro Iole, ut d. Ouidius. C.

Licurgus filius Penthili ab inimicis

Met. XI. 1-67.

eonis C toxipum et

Hyg. 173, Lact. N. F. VIII. 4, Bodii
metha. C VIII. 445.

dicebatur] nominata est 4:4.

Creonti C toxicatam 4454.

Ouidius M. VII. 394, 5.
M. IX. 101 sqq.
erte corrupta ac confusa buc relegaui Bachus

Ligurgum filium Penthei dum amputaret (imp. C Ais) uineas sibi ipsi foecit
abscidere crus, quanquam esset de prole ipsius Ligurgi, ut d. Ouidius.

uel alia est fabula de sumo (Simio 4:4

patris interfoecit bachi sacerdotes.

.) filio Ligurgi qui in ulcione sui

Mure babet Ligurgus etiam alter filius

cuiusdam penthei a filia sua quam stuprare uoluit est occisus quod ex Ouidii

uerbis conflatum uidetur.

Saluagnius baec edidit Butes Lycurgi filius Bacchi

sacerdotes in ultionem patris uariis affecit suppliciis. Pentheidem dicit

quia Pentheus filium h
ad Dicd. F.

m habuit Dryantem Lycurgi patrem. Quae Burmannus
59 respicere existimauit, uere ille quidem, nisi fallor, sed nibil baec *

|

IN IBIN.

101

suis interfectus est, quem postea filius suus cum sica uindicaz//, quae

tunc fuit nouum genus gladii. G.

609. Vtque Milo, robur. Milo, uolens arborem findere, quia non
habuit cuneum, manum suam fissurae imposuit, et extracta securi

stetit ibi fixus manu. G.

61r. Muneribusque tuis.
Icarus iussu Bacchi per terram
uznum portabat, sed in uia mes-
sores inuentos inebriauit, qui
putantes bibisse uirus eum inter-
fecerunt. canis eius domum re-
gressus, Erigonez filiam eus duxit
ad puteum in quo submersus est.
ea uero ibi luxit patrem suum
simul cum cane; qui omnes
translati sunt in caelum. G.

613. Quodque dolore necis.
de Erigone. (G.

615. Obstructoque famem.
TErisicus, quia fuit uastatorsegetis,
a Cerere missus in exilium, fame
periit. G.

617. Illius exemplo uioles.

Bacchus misit Zcarum ut Athe-
niensibus uinum deferret, ipsi
ergo inebriati uino ipsum inter-
fecerunt et proiecerunt in quen-
dam puteum. filia uero eius, post
quam uidit canem reuersum qui
cum eo inerat, insecuta est eum
usque ad puteum in quem pater
proiectus fuerat, et uidens patrem
mortuum se strangulauit. 20,

TEristeus, quia uastator erat
segetum, a Cerere missus in ex-
ilium periit fame, [ut ait Ouidius
de Erisichthone]. C e As£.

Diomedes palladium Mineruae .

Vlixes noctu Troiam intrauit et
furatus est Palladium. eius de
consilio Zphigenia debuit in Aulide

apud Troiam cum Vlixe furatus
est [et per c/oacam exiuit]. quare
Minerua irata Vlixem [per mare]

Jabula ad rem. | Locum difficillimum plenius in excursu tractaui
uindicatus est uit G glagii G.

609. suum G Mancum Scbolion in C mersam quare cum (?in
quercum) milo imposuit manus et illis impositis iuncta est quercus et ita
amisit manus — Zest ab 44s£.

Ligurgus G

u
611. bachi G unum G erigonem G suam G poteum G
Dichus P 4n est Bikos? quo sane nomine nom inepte uocaretur magister
Icari ycarum P C non babet scbolion, Ask. sic Icarus primus plantauit

uineam et de uino quod inde habuit messoribus ad bibendum dedit. Vel ut
alii dicunt Icarus iussu sui domini uinum Thebas portabat et inuenit
messores quibus uinum dedit. Qui inebriati putantes se uenenum bibisse
proiecerunt ipsum in puteum. Canicula uero cum eo ire solita iuit ad
Erigonen filiam Icari et morsis uestibus duxit ad patrem: quae patre uiso
se uoluit suspendere. Sed iupiter eam cum cane et patre translatam
stellificauit, ut dicit Ouidius. et hoc est quod dicit Quodque dolore.

615. Euristeus 454. ut ait Ouidius de Erisithone] aZZ. 41:4. Inter-
pretatio falsa sed antiqua. Erisicus prepius quam Eristeus uidetur accedere
ad id quod fortasse traditum fuerat. “44 rubiginem (ἐρυσίβην) referas nomen
Erysiti seu quid aliud eiusmodi fuit. Eodem poterat spectare quod parens eius
Ceres est, siue ea frumentum siue terra est. Rubigo enim modo ex ipso frumento,
modo ex terrae uitio progenerata fingitur. Saluagnius baec dedit Eurysthenes
matrem Laconicam crudelitate nobilem habuit, quae filio in bellum pro-
deunti mandatum dedit ne domum reverteretur nisi.caede hostium pollutus.
Is nequaquam id perfunctus est, quare a matre clausus inedia extinctus est.

617. euphigenia G hiis G et—exiuit o». “4.1. perdeacam C
cf. Seru. ad en. II. 166 — irata minerua irata C pallas irata 4:&. ^ per

102

sacrificari, pro qua cerua supposita
est. h/s de culpis diu per mare
errauit. G.

619. Naupliadaeue modo.

SCHOLIA

errare fecit et utrzque multas in-
tulit passiones. ( e As£.

De Palamede dictum est superius.

"Nota est fabula de Palamede. ibi Viscera (u. 339). sed ibi de
naufragio Graecorum, hic de simplici morte huius et crimine. C εὐ As£.

621. Aethalon ut uita. Qui-
dam -*Isidius a loco sic dictus
TTalon hospitem suum occidit:
quare Io omnes homines illius
regionis a sacrificio suo repellit.
G.

Aethalus rex fuit Aegipti qui
Jsidem de stupro interpellauit :
qua re ab ipsius sacerdote occisus
est, et prohibzzum est ne zmago
illius regis esset in templo Zsidis,
cum ibi essent imagines ceZerorum
regum. (Ο e As&.

Attalus fuit puer Aegip/ius quem 'Thulicon sacerdos, dum suo

turpi amori nollet consentire, in templo Isidis interfecit.

alii dicunt :

TAthalus quidam interpellauit Zsidem de stupro; quare ab Aegip/iis

est interfectus.
622. Quem memor.

Isidius, id est ab Iside nomen trahens. ure.
In cuius zmaginem et memoriam.

AMure.

623. Vtque Melanthea. *Melatheus iste facto homicidio, domum
terens sub arca latuit: hostes autem eum quaerentes quaesierunt a

matre ubinam esset.

illa uero, credens eum bene latere, accenso

lumine quaesiuit cum eis, et sic inuentus mortem subiit.* G.

627. Qualis equos pacto.
Dolon a Priamo petiit ut daret
sibi equos Achillis si eum posset
interficere. — quo pacto nocte
secum socios assumpsit, et in
castra ad eum occidendum pro-
perauit: cui obuius Vlixes cum
Diomede eum interfecit. G.

629. Nec tu quam Rhesus.
Resus ad Troiam equos ducebat.
in fatis enim erat quod si Xan/Zo

mare]ow. C foecit C

uterque C

Dolon, unus Troianorum, nocte
uenerat exploratum quid facerent
Graeci, equos Achillis sibi pactos
a Troianis uolens furari; qui in-
uentus ab Vlixe occisus est, ut ait
Oui. Meta. Ce As£..

Resum in auxilium Troiano-
rum uenzeez somno oppressum
et socios eius Vlixes cum Diomede

om. Ask. | multas] miras 454.

619. hic uero de simplici eius morte et crimine “ΖΚ.

621. ethalus C
est C ysidis C
egipciis Mure.

622. ymaginem Mure.

625. terens] an est turens?
“4:1. babent

egipti C

ysdem C
certorum C
Haec omnia ficticia credo.

prohibum C
egipcius Mure

in magno C
ysidem Mure

archa G — querentes α quesiuit α Ο et
Melantheus (Melintheus C) homicidium fecit (foecit C) et

ad domum matris suae fugit (fecit C) et ibi se abscondit, quem sequentes

inimici eius quaesierunt a matre.

enim illum nullo modo posse inueni

Mater uero accenso lumine, putabat
ri, cum ipsis incepit quasi inquirens ire

per domum et sic filius eius repertus interemptus est e? ap. Mure Sed
fabula uidetur ad Ouidii uersum explicandum conficta nec quicquam babere in se

Jinceri,

627. ἃ Priamo] imo a Troianis et Hectore (Il. X. 318)

XII. 244-246,

629. Resus rex cretensium G »iro errore

Metha. C Met.

sancto fluuio G — uenientem

IN IBIN.

fluuio potassent Troia non cape-
retur, nocte autem sopitus sociis
suis dormientibus ab Vlixe occisus
est, equi uero capti. G.

631. Quam quos cum Ru-
tulo. Notum est de Niso et
Eurialo qui Ramnetem occide-
runt et a WVolscente interfecti
sunt. Ὁ.

633. Cliniadaeque modo.

secum ferebat, a sociis propriis occisus est.

103

interfecit. —[fatatum enim erat
quod si sex equi albi ipsius Resi
de XantZo fluuio biberent et de
pascuis pascerent Troianis am-
plius Troia non posset capi, ut d.
Ouidius] Ο εἰ As.

Nisus Hyrtaci filius et Eurialus
comes de ciuitate ezzs, sicut supra
dictum est, A'aznetem regem qui
rex parte tantum fuerat, inuentum
cum sociis antequam ipsi essent
ab hostibus deprehensi, interfece-
runt, ut ait Virgilius. supra de
morte Nisi et Euriali [Archadiae],
hic de illis quos et ipsi morti de-
derunt dormientes. C.

Persicus filius tClinii, pro auro quod

G.

Persicus filius tClinii, pro auro quod deferebat secum, occisus est a

Sociis suis et crematus. C.
635. Vtque Remo muros.

Poetae dicunt Remum, nescio qua

necessitate, muros Romanos nuper factos transilisse; quem ideo

rustici interfecerunt.
Occisus est. G.

sed reuera a fratre suo Remo ob inuidiam.

Romulus et Remus Roma facta hanc legem statuerunt ut qui muros

transiret capite truncaretur.

unde a rusticis est occisus et a scelere qui iubebat opus.

657. Denique Sarmaticas.

contigit autem quod Remus transiuit,

C.

Post haec omnia mala praecedentia

sequatur tibi hoc pessimum, uiuere inter Getas, sicut monacZo intrare

unde Ouidius hoc in
C.

claustrum.
dentium imprecatur.

Ask. | inuentum C
non extant in Ask. exancto C
baec ex Seru. ad Aen. I. 469.

631. uolcente G ycarei C

uim ro cum C

eius] sua C

ultimis quasi ad cumulum praece-

interfoecit C Fatatum—ouidius
ouidius M. XIII. 249 Sumpta sunt

Tametem C rex] ex C

Aen. 1X. 327 Rex idem et regi Turno gratissimus augur Virgilius ez. LX.

324-355

archadie C zescio unde illatum.

633. Persicus Clinii filius a sociis occisus est ac semicombustus propter
auri copiam quam habebat secum Z4s&. Similia babet Mure nisi quod stran-

gulatum dicit, uel quod semicrematus

ad inferos descenderit s. u. Cliniades.

Historia fortasse ficticia: quae tamen mon longe a uera discedit, nisi quod
Persicus appellatur qui Alcibiades erat, neque a. sociis suis bic sed a barbaris
interfectus est. Nam Alcibiadi rex Persa Grynium dederat in Phrygia castrum,
ex quo quinquagena talenta uectigalis capiebat (Corn. Nep. Alcib. 9), ut non
immerito propter aurum occisus dici potuerit, quemadmodum ei propter pecuniam
iam ante "Thraces insidias fecerant (Nep. 9). Persicum uero a barbaris uocatum
conicias Alcibiadem tamquam a rege Persa missum, insolitum nomen refugi-

entibus.

Patauini.
635. nescio qua δίς G
637. sequantur C

Ceterum uera explicatio de

gethas C

Alcibiade extat im cod. 36 Seminarii

contignit C.

monaco C gete G.

104 SCHOLIA IN IBIN.

Sarmatici et Getae populi sunt bellicosi, inter quos O. optat eum

uimere. G.
639. Haec tibi tantisper subito sint missa libello. Subito

dicit quia pauca et properanter nec quo metro debuit scripsit. G.
Omnes mei libri imprecationes praedictae pauca respectu mei

desiderii uel tui meriti. C.
Laus deo. Finit comentus in Ybidem C.

COMMENTARIVS.

1. Tempus ad hoe...peraetis. Natus est Ovidius anno 711/43 cunt
cecidit fato consul uterque (Hirtius et Pansa ad Mutinam) a7 (Trist. iv.
IO. 6). Itaque Ibis non ante 762/9 scriptus est, quo demum anno quin-
quagesimum natalem compleuit die secundo Quinquatruum (Trist. iv.
IO. I3-14), xiii Kal, April. (March 20). 2. earmen inerme simili
sensu dixit quo Propertius iv. 6. 31, 2 de Apolline JVoz z//e attulerat crines
in colla solutos Aut testudineae carmen znerme lyrae a bellis alienum,
quod nulli iniuriam faceret. 8. scriptis tot milibus quamuis tot millia
scripti confecerim. 77z/zbus non litterarum, sed quemadmodum dixit
Am. i. 8. 58 amatorzs millia multa leges. Par locus est Trist. ii. 563
JNon ego mordaci destrinxi carmine quemquam, Nec meus ullius crimina
uersus habet. Candidus a salibus suffusis felle refugit. (Nulla uenenato
liltera mixia ioco est. Inter tot fofuli, tot scripti millia nostri,
Quem mea Calliope laeserit unus ero. 'Trist. v. 3. 53, Pont. iv. 14. 43.
4. Littera proprie. Pont. iv. 14. 26 Z7ffera de uobis est mea questa niÁi. .
sanguinolenta 'steept in blood! Pont. iv. 14. 44 .Eafat adhuc nemo
saucius 076 zo. 5. laesere perfectum pro plus quam perfecto
Dráger I. p. 253. 6. Artificis... Arte Trist. iii. 14. 6 4777/us artfzficz
quae nocuere.suo. cum quo tempore relegatus sum : nam hoc est cafut
ger. Trist. i. 2. 71 JVec famen ut cuncti miserum seruare uelitis, Quod
periit saZuum iam caput esse fofest. — Vt mare subsidat uentisque feren-
dibus utar, Vt mihi parcatis, non minus exul ero. Libros tres Artis
Amatoriae anno 752/2 ediderat (Masson p. 66 Burm., Clinton F. H.) adhuc
iuuenis, poenam luit decem post annis senex (Trist. ii. 543-546). — 7. et
hoe ipsum quod unus est. 8. Candoris simplicitatis uel innocentiae
qua neminem adortus erat. Trist. ii. 571 /Vec zzz credibile est quemquam
insultare iacenti, Gratia candori si qua relata meo est. Pont. iv. 13. 43.
Contrarius est liuori Ibidis. 9. Quisquis is est. Trist. iii. 11. 56 447
le quisquis is es nostra querella redit. wuteumque quantum per in-
dignationem licebit: uix enim me reprimam. Pont. iii. 9. 53 Pos£»iodo
collectas utcumque sine ordine iunxi. iv. 14. 3 excepto quod adhuc ut-
cumque ualemus. 10. inassuetas manus A. A. i. 300. ll. rele-
gatum proprie, ut ipse testatur Trist. ii. 135 4e qwod edictum
quamuis inmite minaxque Attamen in foenae nomine lene futt. Quiffe
relegatus, zz exul, dzcor zn illo Priuaque fortunae sunt data uerba
sae, vw. 11. 2I 7256 relegati, non exulis, utitur in me Nomine. ltaque
nec ofes mec ius czuis (Trist. v. 11. 15) amisit, etsi u. 6 cafa sibi ferzisse
utexuli conquestus est. 12. delituisse. Perfectum eodem modo uidetur
usurpatum quo A. A. ii. 583 de Marte et Venere deprensis JVo» suuitus
fexisse suos, nom denique fossunt Partibus obscemis ofposuisse manus.
Vtrumque ἀοριστικῶς rem breui momento peractam significat; uix se abdi-
derat cum de latebra protractus est. 18. Vulneraque. Trist. iii. 11. 63
Ergo quicumque es, rescindere crimina noli, Deque graui duras uulnere
tolle manus. | Vtque meae famam tenuent obliuia culpae, Facta cicatricem
ducere nostra sine. 16. funera tamquam relliquias mortuas, ut cum
Maduigio loquar ad Iuuen. viii. 192. 17. membra pieces! sic 278.

106 COMMENTARIVS.

Trist. i. 2. 2. 18. Naufragii tabulas. Simili modo loquitur de nau-
fragiis fortunae suae Trist. i. 6. 7 Zw faczs ut sfolzum non sim, nec muder
ab illis Naufragii tabulas guz fefzere mei. Val. Max. viii. I. 12 ZwZer
maximos et grauissimos infamiae fluctus emersit, tamquam fragmen-
tum naufragii Jeue admodum genus defensionis amplexus. 18. De-
buerat subitas extinguere flammas. Credidit Saluagnius respici
officium siue uigilum siue uigilum praefecti. Dig.i. 15. 3 Paw/uws ἐζόγο
singulari de officio. fraefecti. uigilum. nam salutem. rei publicae tueri
nulli magis credidit conuenire nec alium sufficere ei rei quam Caesarem.
ilaque septem cohortes ofortunis locis constituit, ut (inas regiones urbis
unaquaeque cohors tueatur, fraefositis eis tribunis et super omnes
spectabili uiro qui. praefectus uzgtlum affellatur. cognoscit fraefectus
uigilum de incendiariis effractoribus furibus raptoribus receptatoribus.
Hi libertini, praefectus eques fuit. Dion C. lv. 26, Suet. Aug. 25.
20. praedam. Inuolaturus fuerat bona Ouidii, nisi uxor intercessisset
Trist. i. 6. 13 .Szc mea nescio quis rebus male fidus acerbis Im bona
uenturus, si Daterere, futt. 23. Di melius ' Heaven forbid' A. Palmer
ad Her. iii. 125. Quo sane sensu alias usurpauit Ouidius, Am. ii. 7. 19,
A. A. ii. 388, Rem. 439, M. ix. 496. Interdum tamen est 'the.gods
forbade? ut Val. Max. vi. 1. Ext.-3 D »telius quod hunc animum wirzs
earum in acie mom dederunt quem locum Schottus attulit ad Sen.
Controu. x. Praef. 4 D melius quod eo saeculo ista ingenzorum supplicia
coeperunt quo ingenia desierunt. Sen. Epist. 98. 4 .E£ senmézes hoc ef
confiteberis, nihil ex his optabilibus et. caris utile esse, misi {6 contra
leuitatem casus rerumque casum sequentium Znstruxeris, nisi illud fre-
quenter et sine querella inter singula damna dixeris Dis aliter uisum
est: Znnmo mehercules ut carmen fortius ac iustius fetam quo animum
tuum magts fulcias, hoc dicito, quotiens aliquid aliter quam cogitabas
euenezit, Di melius. .Src comfosito nihil accidet : ita enim recte inter-
pretatus est Hertzbergius ad Prop. iv. 6. 65. Itaque haud scio an non
melius nunc sic intellegas dz e/ws fecerunt the gods willed better.

24. Qui .. noluit Augustus. 25. ubieumque quacumque in parte
terrarum, siue in Ponto siue alio quo transferar. 26. mansueto
pectore Val. Max. iii. 8. 2 Ext. 27. Audiet. Pontus me audiet has

grates agentem ; fortasse etiam idem Augustus mutando locum exilii
faciet ut terra propior Italiae testificanda sit mihi ἢ. e. testis
inuocanda grati animi. 28. propior Trist. iv. 4. 51 /ztzuws exilium
pauloque fropingutus opto, ii. 185 (Constantin. Fanensis). 29. uio-
lente qui mihi tam foede insultasti Pont.iv. 3.27. 80. Qua lieet quantum
mihi misero licet. Relegatus enim non iam multum poterat. her licet
frequens ap. Ouidium Her. iv. 9 Qua Zicet et sequitur, pudor est mzscendus
amori Am. iii. 8. 51 Qua /fcet, affectas caelum quoque. Pont. ii, 4. 34 Qua
licet et quantum non onerosus ero. debitus qualem me debet tibi tua in
me crudelitas. "Trist. ii. 160. 91. Herod. viii, 143 νῦν δὲ ἀπάγγελλε τῷ
Μαρδονίῳ ὡς ᾿Αθηναῖοι λέγουσι, ἔστ᾽ ἂν ὁ ἥλιος τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἴῃ τῇπερ
καὶ νῦν ἔρχεται, μήποτε ὁμολογήσειν ἡμέας Ξέρξῃ εἴ ν. 92. 35. fra-
terno fumo in ara Eteoclis et Polynicis. Hyg. 68 Efeocles et Polynices
infer se Pugnantes alius alium interfecerunt. His cum Thebis farenta-
retur (parentatur. Niebuhr), es? wentus uehemens esset (est. Niebuhr)
famen fumus se numquam in unam partem. conuertit, sed alius. alio
seducitur. Luc. i. 552, Stat. T. xii. 429-433, Auson. Epigr. 139, Anth. P.
vii. 399. Eandem fabulam narrat Ouidius Trist. v. 5. 33-38 ubi addit
Callimachum id memorasse, siue in Ibide, siue in Aetiis, ut Schneidero
placet Callim. ii. p. 626. 30. Quem, non gaz, legendum esse docet
oppositio sententiarum. Iunget noua eoncordia fumum quem uetus ira

separat. *And new agreement shalbe made, in brothers smooke againe :

Which earst in blasing flames of fyre, olde rancor rent in twayne'

—

COMMENTARIVS. 107

T. Vnderdown. Sed separat non est sefarauw?f, sed iram ab initio usque
ad Ouidii tempora durasse significat. pyra Anth. P. vii. 399. 5, 6 'Hvióe
πυρκαϊῆς ἄνισον φλόγα" δαιομένα γὰρ Ἐξ ἑνὸς els δισσὰν δῆριν ἀποστρέφεται.
44. 1]. xxii. 262 Ὡς οὐκ ἐστὶ λέουσι καὶ ἄρνασι ὅρκια πιστά, Οὐδὲ λύκοι τε καὶ
ἄρνες ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσιν. 45. coepto uersu elegiaco, quo hoc
opus coepti scribere. 46. pede numero ut 644. 41. Vtque petit
primo. Metaphora ducta a milite proludente ad pugnam. "Vt hasta
militis nondum ealfaeti ἢ. e. priusquam concaluerit ardore certaminis
primo petit ita uibratur ut cadat in solum puta Circi sparsum harena.
Saluagnius similem locum citat Ciceronis de Orat. ii. 78. 316 az/ zdem:
cum óracchium concalefecerit tum se solere fiugnare, neque. attendit. eos
ipsos unde hoc simile ducat illas frimas hastas ita factare leniter ut et
uenustati uel maxime seruiant et reliquis uiribus suzs consulant. | .:Neque
est dubium quin exordium dicendi uehemens et fugnax mon saefe esse
debeat; sed si im zfso illo gladiatorto uitae certamine, quo ferro decerni-
iur, tamen ante congressum multa fiunt quae non ad uulnus
sed ad speciem ualere uideantur, guazfo Aoc magis im oratione
exspectandum. | Aliter Merkelius qui ex F. vi. 205-208, Seru. ad Aen. ix.
53, Placidi glossis p. 437 Mai, locum explicat de clarigatione patris
patrati, qui missa hasta super columnam ante aedem Bellonae in Circo
Flaminio bellum indicebat. 48. Nondum ealfaeti. Trist. iv. 9. 29
Czrcus- adhuc cessat, spargit tamen acer harenam Taurus et infesto iam
fede pulsat humum. 49. acuto qualia sunt arma serio decernentium ;
praeludebant obtusis, ut ex A. A. iii. 515, 516 et 589 docet Saluagnius.

52. breui breue tempus. M. v. 32 Cwziectatusque breuz. 53. liber
tamquam in apertum hostem. Rem. 377 ZLzPer zn aduersos hostes stringa- "
tus zambus (Ciofan.). 54. Mart. vii. 12. 6 .Sz gua Lycamóbeo sanguine

dela madent (Zingerle). Anth. P. vii. 69. 3 'ApxiAoxos τέθνηκε' φυλάσσεο
θυμὸν ἰάμβων Δριμύν, πικροχόλου τικτόμενον στόματος. Οἶσθα βοῆς κείνοιο μέγα
σθένος, εὖτε Λυκάμβεω Νῆυς μία σοὶ δισσὰς ἤγαγε θυγατέρας. 55. Nune
interea, dum me ad acrius bellum nondum instruo. PBattiades Calli-
machus, Batti filius. Catull. Ixv. 16, cxvi. 2. inimieum Apollonium
Rhodium. 57. historiis praecipue mythologicis, nonnumquam ex
recentiore tempore ductis ac uera memorantibus. Sic Am. ii. 4. 44
Omnibus Aistoriis se meus aftat amor, ubi de Leda et Aurora dicit.
Prop. iv. 7. 64, iv. 1. 119, ubi de fabulis Graecorum sermo est. Tales
sunt ἱστορίαι ξέναι καὶ ἄτριπτοι quas in Lycophronis Alexandra, Heraclidae
Pontici Leschis, Parthenii Elegiis inuenit Artemidorus Oneir. iv. 63

citatus a Meinekio Anal. Alex. p. 258. eaecis obscuris Sen. Oedip. 92
Sphinga caecis uerba nectentem modis * xiddling/ 58. genus ' line"
*style! idem est quod azgumentun. 59. ambages aenigmata 377. F.

iii. 337 uerum ambage remota Abdidit. | 60. iudiciique quo aperta prae-
fero obscuris. 62. tu quoque. Hinc colligo Callimachum in Ibide sua
nomen non posuisse aduersarii. 63. aliquantum noctis multam obscuri-
tatem. Sic Quintilianus viii. 2. 23 Zezebzs orationis inferat quoddam zn-
delligentiae suae lumen. Eodem sensu Statius Lycophrona a£r/: dixit S.
v.3.157 (Saluagnius). 64. uitae series ut f/a/z seres M. xv. 152, Stat. 5.
iv. 3. 145 Vidi quam seriem morantis aeui Pronectant tibi candidae sorores.
65. natali Ianique Kalendis. : Priusquam Naso Deos inuocandos sibi
conciliet, Ibin monet ut natali suo Kalendisque lanuariis has diras a
quouis legendas sibique pio faustis precationibus recitandas curet, quo
scilicet iis diebus pronuntiatae certiorem perniciem portendant. Veteres
enim quidquid ominis mali diebus illis auditum fuisset, dirum nescio
quod exitium minari credebant : contra dies illos, si nihil infausti conti-
gisset, faustos censebant. Salu. Natalibus et dona mittebantur et
Genium quisque suum colebat. Itaque non sine acerba irrisione Ouidius
Diras tamquam natalicium munus (Censor. de die Natali I) offert ini-

EM. ς
»

108 . COMMENTARIVS.

mico, precaturque ut qua die lucem acceperit (Cens. II) ea se morti
deuotum reminiscatur. Ianique Kalendis. Plin. H. N. xxviii. 22 Cur
frimum anni incifientis diem laetis brecationibus inuicem faustum omi-
namtur? — 00. Non mentituro. Tr.iv. 3. 16 /Voz mentitura tu tibi uoce
refer. Docet certo euentura quae inprecatur. 67. Di maris et terrae.
sic Agamemnon Il. iii. 276-280 Ζεῦ πάτερ, Ἴδηθεν μεδέων, κύδιστε μέγιστε,
Ἠελιός θ᾽ ὃς πάντ᾽ ἐφορᾷς καὶ πάντ᾽ ἐπακούεις, Καὶ ποταμοὶ καὶ γαῖα, καὶ οἵ
ὑπένερθε καμόντας ᾿Ανθρώπους τίνυσθον, ὅ τίς κ᾽ ἐπίορκον ὀμόσσῃ, Ὑμεῖς μάρ-
τυροι ἔστε. meliora caeli. Eadem partitio est M. ii. 298 sz /frefa, sz
terrae fereunt, si regia caeli. 68. Inter diuersos oppositos polos in
omni circuitu caeli, quantum patet inter polum Borealem Australemque.
Sic F. vi. 718 cinget geminos stella serena folos de Lucifero circumeunte
caelum, F. iii. 106 geminos esse sub axe folos. Pari modo Tellurem
inducit in M. ii querentem Ioui de Phaethontis incendio ἃ. 293 Quod sz
nec fratris, (Neptuni), nec te mea gratia tangit, At caeli miserere tui.
Circumsfice utrumque : Fumat uterque folus, quos si uiolauerit ignis,
Atria uestra ruent.. cum Ioue superi omnes. 70. optatis uotis 87.
pondus inesse eodem sensu quo Zozdws Áabere pro rata fieri frequen-
tauit. 71. Ipsaque tu Tellus. 4A dis maris terrae caeli ad haec ipsa
elementa se conuertit *And thou thy selfe (oh Tellus fayre) thou Sea
with all thy waues: And Ayer highest of the rest, graunt what my
prayers craues, And eke you Starres and Phebus to, with beames
compassed bright: Thou Moone also who never do'st, as ere shew
forth thy light. Thou Night who by thy darknes art, of many
honoured : and eke you Dames who with three hands, doe spinne the
certain thred? T. Vnderdown. |. 72. &aether summe Cic. N. D. ii. 4o. 1oI
ultimus et a domictliis nostris altissimus omnia cingens et coercens caeli
complexus, qui idem aether. uocatur. 78. radiis ecireumdata solis
imago. Videtur simulacrum sibi fingere coronatum radiis, F. i. 385
radiis Hyferiona cinctum. 4. numquam quo prius ore micas.
M. xv. 196 JVec par aut eadem nocturnae forma Dianae Esse fotest
umquam, semperque hodierna sequente, Si crescit, minor. est, maior si
contrahit orbem (Ciofan.) 185. tenebrarum specie non est tenebris
quas oculis subicis, sed eodem sensu quo apud Ciceronem dicitur
Pis. xi. 24 fuit fomfa, fuit species, de Orat. ii. 72. 294 quamdam in
dicendo sfeciem atque fompam *pomp.' 76. Parcas dicit quae
cum tres sint tripliei pollice nent opus ratum fila fati certi et in-
mutabilis. Cons. ad Liu. 444 .Szam£ rafa, non ulla fila renenda manu.
T7. horrendo murmure. Burmannus affert Hermesianactis uersus de
Orpheo apud inferos Athen. 597 Ἔνθα Χάρων κοινὴν ἕλκεται εἰς ἄκατον
Ψυχὰς οἰχομένων, λίμνη δ᾽ ἐπὶ μακρὸν dürei '"Peüpa διὲκ μεγάλων συρομένη
δονάκων. 78. Inperiuratae aquae Styx D cuius iurare timent et
Jallere numen Aen. vi. 324. 79. Quasque Eumenides ferunt fama
est sedere capillis uittatis angue intorto, h.e. angues innexos tan-
quam uittarum taenias habentibus. Aen. vii. 352, Choeph. 1049 πεπλε-
κτανημέναι Πυκνοῖς δράκουσιν, ubi Coningto ex Paus. i. 28. 6 adnotat
primum Aeschylum Furias sic repraesentasse. angue anguibus. Pont.
ni. IL. 124 JVexawe nmodosas angue Medusa comas. 80. Carceris.
Eadem uerba de eadem re M. iv. 453 Carceris ante fores causas
adamante sedebant, Deque suis atros fectebant crinibus angues. ln limine
Orci et Vergilius posuit ferreos Éumenidum thalamos, Aen. vi. 280.
81. plebs superum opponuntur nobilioribus M.i. 173. Ex hoc Ibidis
loco sumpsit Martialis viii. 5o. 2-4 Quantaque mox superis omnibus
illa fuit Qua bonus accubutt. genitor cum. lebe deorum Et licuit Faunis
foscere uina Jouem (Zingerle). lares cum Faunis Satirisque coniunxit
ut rusticorum praecipue numina Hor. C. iii. 23. 4, Tib. i. 1. 20. 82.
Semideum M.i.192, xiv. 673. 88. ab antiquo Chao M. ii. 299 Zzz

———————————————.Q—————————

F

COMMENTARIVS. 109

chaos antiquum. Fundus locutionis Verg. G. iv. 347, qui ipse ad Hesiodum
refertur Theogon.116"Hro: μὲν πρώτιστα Χάος yéver (Constantinus Fanensis).
diui ueteresque nouique Seru. ad G. i. 21 Pos? sfectalem znuocationem
transit ad generalitatem, ne quod numen fraetereat, more pontificum fer
quos ritu ueteri im omnibus sacris fost sfeciales deos quos ad ifsum
sacrum quod fiebat necesse erat inuocari generaliter omnia numzna in-
uocabamtur (Saluagnius). | 85. capiti quod in exsecrationibus (carmina
dira) praecipue deuouetur. M. xiii. 330, xv. 505, Her. iii. 94. male fido.
Itaque amicus fuerat. canuntur Aen. xi. 399. 86. peragunt partes
Am. ii. 15. 26 *And raging anger takes in hande, with griefe to play
his parte? T. Vnderdown. 88. caduca irrita F. i. 181. 89. illa,
illustria et omnibus nota. Plat. Legg. xi. 931 B, Οἰδίπους, φαμέν,
ἀτιμασθεὶς ἐπεύξατο rois αὑτοῦ τέκνοις à δὴ kai πᾶς ὑμνεῖ τέλεα καὶ ἐπήκοα
γενέσθαι παρὰ θεῶν, ᾿Αμύντορά τε Φοίνικι τῷ ἑαυτοῦ ἐπαράσασθαι παιδὶ θυμω-
θέντα καὶ Ἱππολύτῳ Θησέα καὶ ἑτέρους ἄλλους μυρίους μυρίοις, ὧν γέγονε
σαφὲς ἐπηκόους εἶναι γονεῦσι πρὸς τέκνα θεούς" ἀραῖος γὰρ γονεὺς ἐκγόνοις
ὡς οὐδεὶς ἕτερος ἄλλοις, δικαιότατα (Saluagnius). 90. Pasiphaes
generi Thesei mariti Phaedrae. uerba diras in Hippolytum. — Que»
cum mom jfotuissef (Phaedra nouerca) ad suam ferducere uoluntatem,
tabellas scriptas ad uirum suum misit se ab Hiffolyto compressam esse
seque ipsa suspendio necauit. TÀeseus re audita füium suum moenibus
excedere iussit et optrauit a Neptuno patre filio suo exitium. | Hygin. 47.
Eur. Hipp. 887 ᾿Αλλ᾽, ὦ πάτερ Πύσειδον, ἃς ἐμοί ποτε ᾿Αρὰς ὑπέσχου τρεῖς,
μιᾷ κατέργασαι Τούτων ἐμὸν παῖδ᾽, ἡμέραν δὲ μὴ φύγοι Τήνδ᾽ εἴπερ ἡμῖν ὥπασας
σαφεῖς ἀράς. Cic. Off. i. 10, iii. 25. 91. Quas transiero si quas prae-
teriero. 92. Plenius ingenio cumulatius quam ut animo fingam, .
carmine eloquar. 998. minus noceant quod fictum non uerum nomen
exsecrentur. Languet enim ictus nisi in certum quiddam dirigatur,
quasi σκιαμαχούντων. 85. Illum ego tamquam Ibin deuoueo quem
Ibin mens intelligit, h.e. Ibis mihi ille est quem sub hoc nomine tam-
quam praesentem ac uerum imaginor. Hinc certum quemdam significare
Ouidius coligitur. Cuius si pro nomine signa posuit (Trist. i. 5. 7),
manent ea in obscuro. Imitatus uidetur formulam qua urbes deuoue-
bantur Macrob. S. iii. 9. Io VT OMNES ILLAM VRBEM CARTHAGINEM EX-
ERCITVMQVE QVEM EGO ME SENTIO DICERE FVGA FORMIDINE TERRORE
COMPLEATIS. 96. seit se. Melius scripturus eram se sczf. Nux 43 .Szc
timet insidias qui se scit ferre uiator ut ex optimo codice nuper edidit
Wilamowitz. preces inprecationes 97-106. Poeta inimicum exsecraturus
fingit se quasi sacrum quoddam facere. Ipse sacerdos tamquam adsint
sacrificio legentibus indicit εὐφημίαν, ut nihil dicant quod sacrum turbet
situe laeti augurii (98, 99), tum ut tristitiam significent, hostiam ἢ. 6.
Ibin adeundo cum lacrimis, pullatique et sinistro pede occurrentes
(100-102). Tum ad ipsum Ibin conuersus iubet morti se parare sumptis
uittis quibus ornatus uelut hostia in ara ad id ipsum parata immoletur
(103-106). 97. peragam rata uota uerba concepta deuotionis
exsequar ad felicem euentum. Sic feragere sacra P. iii. 2. 66, F.
v. 444, 630. rata sic uidetur additum ut Prop. iv. 1. 1o1 Zwmonis
uotum facito impetrabile, iv. το. 14 uotis occupat ante ratis “1 will carry
my vows through to their consummation.' 98. Ibin. Potest alludere
ad eam significationem quam tradit Hesychius sub s.u. i36 ἐβυκινῆσαι
ἰβυκινήσαντες igvs. Hoc enim, ab lIopico i36 ductum, εὐφημίαν, ἐβυ-
κινῆσαι εὐφημεῖν significat h. e. ore fauere. 98. ore fauete nihil dicite
quod alienum sit a lugubri sacro. Henry Aeneidea iii. p. 25 * use your
mouths so as to further what I am about. Ifthe speaker is engaged in
lamentation, oze fauefe thus becomes equivalent to »owrnm zwifh me, as
Ovid, Ibis 98, 99 Quzsquzs ades sacrís, ore fauete, meis : Quisquis ades
sacris, lugubria dicite uerba. 100. fletu madidis Trist. i1. 5. 12

110 COMMENTARIVS.

Osque madens fletu. — 101. Ominibusque MSS recte. Quomodo enim
finras omnes qui aderant (quisquis ades) zona infausta attulisse ἢ
nisi forte ex astantibus ii tantum citantur contra Ibin qui nomine in-
prospero appellati sunt. pedibusque occurrite laeuis Apul. Met. i. 5
Sed ut fieri. assolet. sinistro fede frofectum me ses compendii frustrata
esf. Contra dextro pede iter ingredi boni ominis fuit Prud. c. Symm.
ii. 79, Vitruu. iii. 4. 4 /Vanique cum dextro fede frimus gradus (templi)
ascendatur item in summo templo primus erit fonendus. Eur. Bacch.
943, 4 Ἔν δεξιᾷ χρὴ χἄμα δεξιῷ ποδὶ Atpew ww. Petron. 30, Sil. vii. 171,
Aen. x. 255 quos locos congessit Mayor ad Iuuen. x. 5. 103. ferales
funebres Tr. iii. 3. 81. uittas Aen. ii. 155 205 arae ensesque nefandi Quos
Jugt, uittaeque deum, quas hostia gessi (Burmann). 104, funeris ara
tui, ara in qua sacrificandus es. Detorsit significationem uerborum
Juneris ara quae alias pro ara sepulcrali manium posita est Trist. iii. 13.
21 Funeris ara mihi, ferali cincta cufresso, Conuenit et. structis flamma
farata rogis. M. viii. 480 Ae sepulcrales infelix constitit aras. — 105.
Pompa et ad funus et ad sacrificium refertur. mora absit ne tu morare
deuotiones meas, ut ne ego quidem eas demorari (nulla mora est in
me 97) cupio. 106. Da praebe iugulum feriendum eultris meis
qui te tamquam hostiam immolaturus sum. Pont. ii. 9. 31 /Vec daiz£
intonso iugulum cafer hostia Baccho. hostia dira, ut wécfma dira
A. A. i. 334, Pont. iv. 9. 84, de Aomnzbus dicitur qui animalium more
mactantur. 107-126. Post hoc exordium, quo haud scio an nihil
σεμνότερον in carminibus extet Ouidii, incipiunt instar ὕμνου δεσμίου
uerba ipsa Dirarum, quibus simillima est nota illa deuotio Southeiana
Curse of Kehama “1 charm thy life from the weapons of strife? &c.
Dirarum quattuor partes facio 6c-4—6--4. Harum in (1) precatur ut
elementorum usus aduersario denegetur (2) ut exul et mendicus erret
in maximis angoribus (3) ut eum nemo miseretur, oderint omnes, laeten-
turque afflictum deiectumque fortuna (4) ut mori uelit nec nisi post
summos cruciatus queat mori. lll. Vuleanus. Respicit Romanum
morem igni et aqua (pontus) interdicendi (Saluagn.). se praebeat,
seruiat usibus tuis. Am. i. 6. 41 Lenftuws es? am sommus qui se male
praebet amanti Verba dat in uentos aure repulsa tua? 118, 114.
Acl. V. H. iii, 29 Διογένης ὁ Σινωπεὺς συνεχῶς éméAeyev ὑπὲρ ἑαυτοῦ ὅτι
τὰς ἐκ τῆς τραγωδίας ἀρὰς αὐτὸς ἐκπληροῖ καὶ ὑπομένει. εἶναι γὰρ Πλάνης
ἄοικος πατρίδος ἐστερημένος Πτωχὸς δυσείμων βίον ἔχων ἐφήμερον. Herc.
Fur. 303 ἀλλὰ καὶ τόδ᾽ ἄθλιον, Πενίᾳ σὺν οἰκτρᾷ περιβαλεῖν σωτηρίαν. 'Qs
τὰ ξένων πρόσωπα φεύγουσιν φίλοις “Ἐν ἦμαρ ἡδὺ βλέμμ᾽ ἔχειν φασὶν μόνον.
114. tremente, cum fame, tum frigore (Saluagn.). 115. querulo
dolore, qui non tacet sed per querellas effunditur. Trist. iii. 8. 32 E?
numquam queruli causa doloris abest. 117. *That thou mayst still be
pitifull, but pitied of none : And that no man nor woman may, for thy
mischaunces mone? T. Vnderdown. 119. Accedat lacrimis, cumulus
sit doloris tui. Pont. i. 8. 26. 121, 2. Olim sic interpretatus sum.
Sitque facies inuidiosa lamentabilis uel crudelis species fortunae
condicionis tuae defecta destituta solito fauore beneuolentia quae in
miseros conferri solet, quod est rarum id quod raro euenit, cum plerique
miseris faueant. ' May the cruel aspect of thy fortune lack, as seldom
happens, the sympathy ordinarily granted to the miserable) Qua signi-
hcatione dixit Quintilianus Inst, Or. iv. 1. 9 Es£ enzm naturalis fauor
fro laborantibus, quem locum attulit Saluagnius: solito tuearis ex Tac.
Ann. iii, 5. ste so/ifos quidem honores: defecta quam prope in adiectiuum
transierit, docent comparatiuus de/fectior, superlatiuus defectissimus : in-
widiosa saepius Ouidio sunt quae propter miseriam uel crudelitatem
inuidiam mouent in auctores, M. viii. 144 de Scylla Gztoszacaegue Aaeret
comes inuidiosa carinae, xii. 414 Dardanidas matres ... . Inuidiosa tra-

|

)

|
|
|
|

COMMENTARIVS. 111

Aunt uictores praemia Grat, v. 513 Ante Jouem assis stetit. inuidiosa
capillis. Nunc huc potius inclino ut inuidiosa praedicati parte funga-

- fur, hoc sensu: utinam fortuna tua, id quod rarum est, inuidiam in te

atque odium concitet, ut non iam propter fauorem blandientium, ita
propter miserias quibus conflictaris. Nam felicium fortuna inuidiosa per
se est, multorum inuidiam in se trahit : rarius Zuzzdzosus est miser, siue
quod odium quoddam mouet aerumnarum suarum, siue indignationem
in auctores. *May the aspect of thy fortune, as seldom happens,
rouse the disgust of men when the smiles of the world no longer
attend it! Εἰ sic T. Vnderdown 'And that, that seldome comes
to passe, I wishe thy whole estate: All wonted favour for to want,
And be replete with Παίς. quod est rarum. Trist. iv. IO. 121
Tu mihi, quod rarum est, uiuo sublime dedisti Nomen, ab exsequiis quod
dare fama. solet, iv. 5. 23 Teque, quod est rarum, fraesta constanter ad
omne Indeclinatae munus amicitiae. Non est, id quod raro tibi euenit.
123. Causa mortis cur mori uelis. copia posse mori. Suet. Tib. lxi.
mori uolentibus uzs adÁibita uiuendi (Salu.. Memnonis fr. περὶ 'Hpa-
κλείας in Muelleri Fragm. Hist. Graec. iii. p. 528 de Satyro tyranno
. πολλάκις αὐτὸν φασὶν ἐν τῇ νόσῳ τὸν θάνατον ἐπελθεῖν αὑτῷ karevyópevov
μὴ τυχεῖν, ἀλλὰ συχναῖς ἡμέραις τῇ πικρᾷ καὶ βαρείᾳ καταδαπανώμενον νόσῳ
οὕτως ἀποτῖσαι τὸ χρεών. 127. Post 126 quo clauduntur dirae, pausam
facit poeta. Tum interiecto spatio quasi certus futuri pronuntiat euen-
tum uaticinii. XEuenient euentum habebunt sc. quae dixi. Tibullum
imitatur, i 5. 57 Ewenzent, dat signa deus (Const. Fan.) M. iii. 524
ueniet ; neque enim dignabere numen honore ubi Heinsius malebat
KEuentent. 129. Certe. Quasi corrigit se nimis confidentem de uati-
cinio: si non adeo est certus euentus, deos saltem habebo audientes,
quorum ope moriturum te sperabo. putabo futurum ad motura accom-
modatur. 180. alar 'will feed on the hope.' Tib. ii. 6. 21. 131.
nimium saepe non bis semelue, sed saepissime, de Fin. ii. 13. 41 gzoZ
wos interdum uel fotius nimium saefe dicitis, de Leg. ii. 17. 43 snis
saefe (Hand.) 132. dies mortis, sera propter exilii miserias. 133.
spatio temporis lapsu A. A. ii. 651 Jox efiam uentis spatio durata
resistet. 184. Quod hic u. et 133 bis scripti sunt (cf. 41, 42), uoluit
poeta τὴν ἔχθραν προίστασθαι et quasi primas partes carminis odio dare.
Eodem modo Demosthenes in oratione περὶ τοῦ Στεφάνου bis posuit
uerba illa εὔχομαι ὅσην εὔνοιαν ἔχων ἐγὼ διατελῶ---τοῦτο παραστῆσαι τοὺς
θεοὺς ὑμῖν ($$ 1, 9). 135. Pugnabunt areu dum "Thraces. Arcu
ugnare non erat Thracum qui μαχαίραις ἀκοντίοις rhompaeis utebantur
(Thuc. ii. 98, Xen. Mem. iii. 9. 2, Liu. xxxi. 39). Itaque uidetur Ouidius
Getas intelligere qui omnes ἱπποτοξόται erant (Thuc. ii. 96). Hos arcu
Jfísos dicit Pont. iv. 9. 78, cf. iv. 13. 35 genas ffaretras, et in Bzsfonio uel
Thracio litore collocat Pont. iv. 1o. 1. Iazyges Strab. 306 postquam de
Olbia Borysthenide dixit, ἡ δὲ ὑπερκειμένη πᾶσα χώρα τοῦ λεχθέντος μεταξὺ
Βορυσθένους kai "Iarpov πρώτη μέν ἐστιν ἡ τῶν Τετῶν ἐρημία, ἔπειτα oi Τυρε-
γέται, μεθ᾽ obs οἱ ᾿Ιάζυγες Σαρμάται. hasta Strabo de Roxolanis dicens 306
ἀμυντήρια ἔχοντες καὶ λόγχας καὶ τόξον kai ξίφος, τοιοῦτοι δὲ καὶ τῶν ἄλλων oi
πλείους. 186. tepidus Ganges. Prius Χλιαρὸς appellatus est, Plut.
Flu. 4. Nam tepent Indiae fluuii, ut Curtius viii. 9 unum excipiat Indum
qui geZdior est quam ceteri. 137. mollia ex herbis M. vii. 284
Jloresque et mollia fabula surgunt. 140. in manis tuos manibus
meis dabo. Significat constantiam qua etiam mortuus animum reten-
turus sit quem in Ibin uiuus habuerit. 141. dilapsus in auras, Aen.
iv. 385 Cum frigida mors anima seduxerit artus. Omnibus umbra locis
adero, dabis infrobe foenas, Audiam et haec manis wentet mihi fama sub
zmos. 142-4. Cf. Mayor ad Iuuen. xiii. 221. 144. Insequar et
uultus. Hor. Epod. v. 93 Pefamque wultus umbra curuis unguibus,

112 COMMENTARIVS.

Quae uis deorum est mantum. | ossea forma “ἃ skeleton :! * And then
also when into ayre, my selfe shall turned be : My lyvelesse shadow shall
with hate, pursue the gostes of thee. Then also myndefull of thy deedes,
I wyll thy shadowes chase : And I a bony forme wylbe, with thee in every
place? T. Vnderdown. 145. quod nollem ut M. xiii. 862 7//e famen
flaceatque. sibi. dMaceatque licebit, Quod nollem, Galatea, tibi. "Trist. ii.
239 At si, quod mallem, uacuus fortasse fuisses. M. xii. 541 guod mallem
fosse negare. consumptus ab annis. Alias simplicem ablatiuum ponit,
c. senecta tabe usu. Praepositionem hic addidit ut corref£tus αὖ zgnibus,
M. viii. 514, quo significantius originem tabis exprimeret, et quasi
praesentiorem uim annis tribueret. Dráger i. p. 507. 146. manu
facta opponitur za£ura/i leto ; quo usu saepius inuenitur apud Senecam.
Epist. 41. 3 specus non manu factus sed naturalibus causis excauatus.
55. 6 sfeluncae mamu factae. $8. 32 finem mom opperiri sed manu
Jacere.. De Ira ii. 9 uzolatos fontes uenenis et festilentiam manu factam.
De breuit. uitae ill. 2 z:orbos quos mamu fecimus. 148. piscis edet
sic de naufragio loquens Trist. i. 2. 56 2 nom aequoreis fiscibus esse
cibun. 149. peregrinae uolucres. Her. x. 121, 123 Spiritus znfelix
feregrinas ibit in auras? Ossa suferstabunt uolucres inhumata marinae?
152. plebeio qualis deceret aliquem miserae plebis (Hor. S. i. 8. 10).
corpus inane, sine uita et spiritu Am. iii. 9. 6, Prop. iii. (iv.) 18. 32, Cic.
de Leg. ii. I8 eówr ex znami corpore extractum (Saluagn.) — dmoAe-
λοιπότος Ψυχὴν σώματος Plat. Leg. 956 A. 158. Quidquid ero, quid-
quid de me fiet ut Prop. i. 19. 11 Z/Zc Quidquid ero, semper tua dicar
imago. i. 11. 26 Quidquid ero, dicam Cynthia causa fuit (Salu.). G. i. 36
Quidquid eris. Am. iii. 11. 49. G et Vat habent Quidquid erit h.e.
quodcumque eueniet, ut Aen. v. 710 Qwidguid erit, superat quoniam
fortuna, sequamur. ante os oeulosque Cat. ix. 9; primum totum
os, deinde partem qua cernitur, dicit. 158. Verbera sae

Am. i. 7. 6, 13. 18; significat impetum quo uerbera incutiebantur ut
Luc. vii. 569. nexaeque colubris faces, noue uidetur excogitatum.
160. Consoeia 'guilty/ ad admotas ad uultum significat faces. Vsitatius
fuisset οὐ ora Aen. xii. 863. faces. Axioch. 372 Ἔνθα (in Tartaro) θηρσὶ
περιλιχμώμενοι καὶ λαμπάσιν ἐπιμόνως πυρούμενοι Ποινῶν kai πᾶσαν αἰκίαν ἀικιζό-
μένοι ἀϊδίοις τιμωρίαις τρύχονται. 161. furiis agitabere Rosc. Am. $ 66.
de matricidis l'zZeise wt eos agitent Furiae. $ 67 agitari et ferterreri Ὁ
Furiarum taedis ardentibus. 162. breuior poena quam ut sufficiat ——
ad poenam. 164. Indeploratum eaput. Trist. iii. 3. 45 .Sed sine
J'uneribus caput hoc, sine honore sepulcri, Indeploratum. barbara. terra
teget ? 165. traheris unco, unde Aamotrahones qui unco cadauera |
trahunt Paulus Festi p. 102 M. (Salu.). 166. uneus. Corpora damna-
torum postquam in carcere leto affecti fuerant, unco per mentum suffixo
ad Gemonias trahebantur. Dion C. lx. 35 Τοὺς ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ Oavarov-
μένους ἀγκίστροις τισι μεγάλοις οἱ δήμιοι ἔς τε τὴν ἀγορὰν ἀνεῖλκον κἀντεῦθεν
ἐς τὸν ποταμὸν ἔσυρον. Vide quae congessit Mayor ad Iuuen. x. 66.
167, 168. Sepultura carebis nec in rogo absumptus nec in tumulo
quiescens, 167. carpunt consumunt. flammae. Am. iii. 9. 41 /faptmae
rogales.. 168. Respuet. Ouemadmodum Atheniensium lege cautum
est ne in Attica sepelirentur proditores uel sacrilegi, horumque non-
numquam etiam ossa effodiebantur, sic te non patria solum, sed ubi-
cumque iacebis tellus eiciet, iusti sanctique uiolatorem. Vide Herm.
Hager Journal of Philology viii. 1-13. — humus. Contrarium est quod de
Publio Cornelio Scipione habet Inscriptio CIL. 1. 33 QVA . RE. LVBENS.
TE.IN GREMIV SCIPIO RECIPIT . TERRA . PVBLI PROGNATVM . PVBLIO .
CORNELI. — 168. tardus qui unguibus et rostro tarde scindet uiscera,
et quasi scrutabitur (Lucr. iit. 985) ac rimabitur (Aen. vi. 599) sub pectore.
Male Salu. de tardo uolatu uulturis intellexit ex Isid. Orig. xii. 7. I2

:

COMMENTARIVS. 113

Vultur ἃ uolatu tardo nominatus utatur. 171. lieet hae sis
laude superbus permittentis (Domit. Calderinus). εἰρωνεία. Licebit
tibi hoc saltem te iactare, quod de tuo corpore lupi decertent. Hoc
acerbius quam cum Saluagn. interpretari *quamuis glorieris quasi tanti
sis ut uel tua causa rixentur animantes. An αἰνίττεται hic Ouidius,
Luporum aliquem respiciens ? 172. Insatiabilibus ἅπαξ Aeyó-
μενον apud Ouidium. ^ lupis, Cat. cviii. 3-6 Non eguidem dubito quin
rimum inimica bonorum Lingua exsecta auido sit data uulturio, Effossos
oculos woret atro gutture coruus, Intestna canes, cetera memóra luz.
173. Elysiis campis Verg. G.i. 38. diuersa, in contrariam partem
uersa. B. Afr. 68 offéidum a Caesare diuersum ac remotum. —Salu.
citat Sallust. Cat. 52 diuerso itinere »a/os a ὀογιῖς loca tetra znculta
J'oeda atque formidolosa habere. Aen. vi. 541 Dextera, quae Ditis magni
sub moenia tendit, Hac iter Elysium nobis : at laeua malorum Exercet
genas et ad impia Tartara mittit. 175. Simillimus est locus Axiochi
372 " Ayovra: πρὸς ᾿Ερινύων ἐπ᾽ ἔρεβος kai χάος διὰ Ταρτάρου, ἔνθα χῶρος ἀσεβῶν
καὶ Δαναΐδων ὑδρεῖαι ἀτελεῖς καὶ Ταντάλου δίψος καὶ Τιτυοῦ σπλάγχνα
καὶ Σισύφου mérpos ἀνήνυτος, οὗ τὰ τέρματα αὖθις ἄρχεται πόνων, et ipsius
Met. iv. 455-462. 175. uoluensque petensque sursum urgens et mox
persequens deuolutum M. iv. 459 “ὦ fetzs aut urges ruiturum, Sisyphe,
saxum, Od.xi.593-600. 176. Quique agitur Ixion. M. iv. 460 Vo/witur
Jxion et se sequiturque fugitque. l7. perituras numquam impleturas
dolium cum semper /zzdo fereant 2710 Hor. C. iii. 27, M. iv. 461. M oz-
rique suis letum atruelibus ause Assidue repetunt, quas perdant, Belides
zndas. 179. praesentia quaerit cum Burm. per antithesin dictum
habeo, sicut Sewer eget, semper abundat. Frustra quaerit quae tamen.
non absunt, sed supra caput pendent tamquam in manus illico uentura.
M. iv. 456 7z&z, Tantale, nullae Defrenduntur aquae, quaeque inminet,
effugit arbor. Od. xi. 582-592. 181. Iugeribusque nouem M. iv. 456
qui Tityos distat summus ab imo ab ima parte corporis ad summam,
quod Horatio est a? zzo Ad summum S.i.3.308. — 182. assiduae aui.
Tib. i. 3. 76 Porrectusque nouem T?tyus fer iugera terrae Assiduas atro
wiscere pascit aues. Mart. Spect. vii. 2 4sszduam nimio fectore pauit
auem. Zingerle Martial's Ouid-studien p.17. debita lege poenae. praebet
lanianda aui uulturio. Od. xi. 577 ὁ δ᾽ ἐπ᾿ ἐννέα κεῖτο πέλεθρα, Τῦπε δέ μιν
ἑκάτερθε παρημένω ἧπαρ ἔκειρον Δέρτρον ἔσω δύνοντες. 184. numeros
integram summam 'the full measure, proportions) Am. ii. 6. 40 7»i-
gMentur numeris deteriora suis. Her. iv. 88 Veneri numeros erifuisse suos
ubi A. Palmer affert M. i. 427 quaedam znferfecta suisque Trunca uident
numeris. 185, 6. * The seconde shal thy toern limmes commit to
serpents ire: The third thy face bemoyst with teares shall cast into the
fire? T. Vnderdown. 185. sectos dabit fortasse i. 4. secabit, ut
defensum debit pro defendet Aen. xii. 437, «asta dabo pro wastabo Aen.
ix. 323; cf. Munronem ad Lucr. iv. 41. 186. fumantes per pro-
lepsin, ut fument. ineoquet igne ἐπιμόνως πυρώσει Axioch. 372 'will
char. 188. in poenas ingeniosus totam uim ingenii exercebit
ad noua supplicia inueniendum *will exhaust his fancy to find ways
of punishing? Trist. ii 342 Zzguwe "was foemas ingeniosus,eram.
* Thy sinfull ghost a thousand wayes, shall then be put to payné: And
Aeacus to punish thee, shall search his skilfull brayne' T. Vnderdown.
189. transcribet transferet M. vii. 173, Aen. vii. 422. Proprie dicebant

transcribere agrum fundum pecuniam. 191. reuolubile apud Ouidium
ἅπ. λεγόμενον reuolubile saxum Sil. xi. 476 de eodem Sisypho. pondus
saxum quod fato semper relabitur. 194. ineonsumpto Pont. i.

2. AI. 195. huius. “Νὸ other death shal ende the paynes, that this

death bringes to thee : Vnto the griefes that thou shalt have, no hower

last shall be^ T. Vnderdown. Locum imitatus est Martialis x. 5. 13
1

- i

114 COMMENTARIVS.

Nec finiantur morte supplices (? sémplices) poenae. ufus claudit hexa-
metrum M. xv. 751, xiv. 667. 197. Inde ex tantis malis quae te
manent. frondes ab Ida M. xiii. 324 szze frondibus Ide stabit (Burm.)
Il. xxi. 449 Ἴδης ἐν κνημοῖσι πολυπτύχου ὑληέσσης. 198. summam
aquam ex superficie aquarum. — de mare. Hic ablatiuus reperitur
A. A. iii. 94, Trist. v. 2. 20, Pont. iv. 6. 46. (Neue Formenlehre i. p. 234.)
Ex Varrone Atacino citant Charisius i. I5, Priscianus vii. 11 CzngriZur
Oceano, Libyco mare, flumine Nilo. 200. terra Cilissa erocos Plin.
H. N. xxi 31 Prima nobilitas Cilicio (croco) et ibi im Coryco monte.
Lucr. ii. 416. 202. Athos cum Hybla iungitur A. A. ii. 517 Quot
lepores in Atho, quot afes fascuntur in Hybla. 203, 204. 1]. ii. 488
Πληθὺν δ᾽ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ᾽ ὀνομήνω, Οὐδ᾽ εἴ μοι δέκα μὲν γλῶσσαι, δέκα
δὲ στόματ᾽ εἶεν, Φωνὴ δ᾽ ἄρρηκτος, χάλκεον δέ μοι ἦτορ ἐνείη. 204. multi-
plieata. OQuinquies recurrit hoc uerbum in Carminibus quae exul scripsit
Ouidius, Ib. 642, Trist. iv. 6. 38, v. 1. 64, Pont. iv. 9. 67: quibus adde
Rem. 98. 205, 6. Praeclarum ὀξύμωρον. | Cf. in re dissimili A. A. iii.
288 Cum risu laeta est altera, flere futes. 200. Vt cogi in lacrimas
Aj. 924 ὡς καὶ παρ᾽ ἐχθροῖς ἄξιος θρήνων τυχεῖν. 209-246. Conuersio ad
natales Ibidis et horoscopum. 210. Commoda salutaris ut Prop. ii.
27. 4 Quae sit stella homini commoda, quaeque mala (Salu.. —leuisue
benigna. Opponitur gra: Pers. v. 50 .Saturnumque grauem, Prop. v. 1.
84. 211. Venus et Iupiter benefici in genesi hominum. Macrob. in
Somn. Scip. i. 19. 20 cwr notabilior benignitas louis et Veneris inter
genethliacos habeatur. Venus illuxit sic ex G edidi. Erunt qui a/fiuszf
praeferant, in quo uerbo (Sil. vii. 467) inest notio prospera. Fk Suas.
4. 2 natales z"guirunt ef primam aeui horam omnium annorum
habent nuntiam, quo terint motu sidera, in quas discucurrerint partes,
contrane deus steterit an placidus affulserit sol, quem locum citat
Mayor ad Iuuen. xiv. 248. 212. Lunaque solque quae ufa» nostrap
graecipue moderantur, cum αἰσθητικὸν zd. est. sentiendi natura de sole,
φυτικὸν autem, id est crescendi natura de lunari ad nos globositate fer-
weniant (Macrob. in S. S. i. 19. 23). 213. utiliter positos praebuit
eodem modo construxit ut ap. Cic. Off. i. 36. 131 affetitum rationi
obedientem fraebeamus. M. xii. 484 Vt satis znlaesos miranti praebuit
artus. wtiliter prospere. Manil. iv. 470 ztec φιεαγία (pars Erigones) ztec
ectawa utilis u»iqguam. — positos ut osztus, fositura stellarum dicitur
Gell. xiv. 1.1 et 15. 214. Quem. Mercurium magis ceteris Ibidi fauere
oportuit. Ael. H. N. x. 27 τῷ Ἑρμῇ φασι τῷ πατρὶ τῶν λόγων φιλεῖται
(ἡ ἶβις), unde ἙἭ μαϊκῆς ἴβεως in papyro magica edita a Partheyo i. 246.
215. fera nec quiequam placidum spondentia Martis Sidera. Sic
Cicero in Somnio Scipionis de Rep. vi. 187 wm rutilus horribilisque
terris quem Martium dicitis. Macrob. in S. S. i. 19. 19. AMerumque
de Martis stella terribilia euenire definiunt. 216. presserunt ' bore
down. De fortuna uergente in peiora. Contrarium est quod dicit
Arelius Fuscus ap. Sen. Suas. 4. 2 an ex humili in sublime Iupiter
tulerit. Manilius 11, 562 Sagittario natos defessos dicit ab iis qui Geminis

Libra Virgine Aquario orti sunt. faleiferique Saturni, quae s/e//a
malefica dicitur a Macrobio in S. S. i. 19. 20. 218. Turpis caelo
deformi *foul" *lowering. 219. in fastis. Dies in quo Romani

a Gallis uicti sunt ad Alliam A. V. C. 364 fuit xv ante Kal. Sextiles
(July 18). Eodem die Fabii ad Cremeram ceciderant. Hinc in Fastis
Antiatibus dicitur dres A//iae et Fa». (Mommsen CIL. i. p. 397). grauis
funesta, Rem. 220 da»nis Allia nota suis. A. A. i. 413 qua flebilis Allia
luce Vulneribus Latiis sanguinolenta fuit. nomen. Dies Alliensis est in
Fastis Amiternis. 220. Quaeque. Quasi dicat, Haec est dies communis
duorum damnorum reipublicae, dies Alliensis, dies eadem qua Ibis natus
est. publiea damna Epiced. Drusi 200. Opponitur 2ozo fublico natus

]
1
i
]
|
|
|
|
|
|
|

COMMENTARIVS. 115

quod B. P. N. scriptum fuisse testatur Schottus ad Sen. Cont. x. Praef.
221. inpurae significat inpudicam (Cat. Ixvi. 84) et infimae sortis. pro-
lapsus Salu. affert Phaedr. iii. 15. 4-6 /Vozt z/Jam quaero, quae cum libitum
est, concipit, Dein fortat onus ignotum certis mensibus, Nouissime frolafe-
sam effundit sarcinam de partu temere concepto editoque. — 222. Ciny-
phiam. Non credo respici hircos Cinyphios (G. iii. 312, Sil. iii. 276),
cum sine huiusmodi significatione saepius uox usurpetur, Pont. ii. 7. 25
C. segetis, M. xv. 755 C. Zubam, v. 124 C. Pelates, Grat. Cyn. 34 C. paludes.
foedo utpote sordida matre natus. ^ pressit humum *natum significat.
humi enim qui nati erant deponebantur. Stat. S. i. 2. 109 Ze//ure cadentem
Excefi) Turnebus Adu. xxii. 11. Eadem tria uerba iterauit Stat. S. v. 5.
69. 223. aduerso ex aduersum ei loco quo te mater peperit, bubo
M. 5. 549, Sil. viii. 635. Hipponax fr. 54 Bergk κριγὴ δὲ νεκρῶν ἄγγελός τε
καὶ κῆρυξ. 224. graues ad uocem refertur M. xii. 203 grauzore γιοτεΐς-
sima dixit Verba sono, foteratque uiri uox illa uideri, quae cum hic
lugubris sit, fere idem est quod lugubres * melancholy. 225. palus-
tribus undis M. xiv. 103. Erant paludes in regione Cinyphia (Grat.
Cyn. 34). Harum in aliquam partem fingit poeta Stygis undas influxisse,
unde aquam sumerent Eumenides qua recens natum infantem lauarent.
Aquam palustrem dixit ut deferzzmum quae pigro lafsu repit festilens
Colum. i. 5. 2286. eaua aut ad cauum refertur quo aqua consistit
“ἃ pool of water, ut cawa $a/ude Cat. xvii 4, M. vi. 371 aut, quod
exquisitius, ad rimas ac meatus per quos ex inferis ducitur *through a
hollow channel. 22/7. colubrae. Has etiam ex Cinyphe induxit,
M. vii. 272 Squamea Cznyfhii tenuis membrana chelydri. felle quod
uenenum esse serpentium tradit Plinius H. N. xi. 163, 193, xxix. 122’
(Saluagn.). 228. eruentatas sanguine nondum loti infantis. incre-.
puere manus quod natalis signum faustum dicit Propertius iii. Io. 3, 4.
Nimirum cui fausta ominantur Eumenides, is dis iratis natus est et
infelix euadet. 229. inbuerant. h.e. et, nam inbuerant, perbibit.
Plusquamperfecto uidetur respici sequens euentus Perbibit inde suae
r. n, quasi dicat: Et, quia iam tenerum inbuerant canino lacte, pri-
mumque hunc cibum in os puero indiderant, fecerunt ut canis ducta
rabie in uenas is euaderet qui nunc est, rabula maledicus latrator-
que. infantia infantis ut zz/azza ossa M. iv. 518, znf. pectora F. vi.
145. 281. Perbibit absorbed, quasi toto corpore. M. vi. 397 wezzs
gerbibit imis. | rabiem M. xiv. 66 canuw»m rabies. ^ mutricis canis, ut
lupa altrix dicitur Romanorum, et hi alumni eius Prop. iv. 1. 37, 38.
282. Latrat Rosc. Am. ὃ 57 Az (accusatores) canes quz et latrare et
mordere fossunt. Colum. Praef. i.9 JVe camimum quidem, sicut dixere
weleres, studium jraestantius. locufletissimum quemque adlatrandi et
contra innocentes ac fro nocentibus. (Forc. ^ uerba canina. Sic cami-
nam facundiam Sallustius ap. Lact. vi. 8, Non. 6o, Appio id tribuens,
caninam eloquentiam idem Appius ap. Quintil xii. 9. 9 dixerat (Forc.).
Vell. P. ii. 62 £rzbunus Cannutzus canina rabie lacerabat Antonium.
283. ferrugine. Luridum colorem uidetur significare, ut G. I. 467,
Aen. vi 303, M. xv. 789, Propertium fortasse imitatus iv. 3. 14 72277
ab euerso lumina nigra rogo. pannis cum contemptu de fasciis (Truc.
v. 13) quibus inuoluebantur infantes. 234. male deserto 'abandoned
as accursed,' hominis damnati (Domit.). Male est propter maleficia eius
qui ibi combustus erat. Anesti.q.:zzr? Hor. S. 1i. 6. 86 cufsens uaria
Jastidia cena Vincere tangentis male singula dente suferbo. Petron. 119
Persarum ritu male pubescentibus annis Subripuere uiros. (Hand. 3.
p.585.) Atsi hoc uoluisset, dixisset, credo, 44 »:odo deserto. — 236. Molle
ut infantis *his baby head. *And lest that on the ground soo bare, his
head, should lye alone Not boren up, there under they doe lay a hard
Flint stone! T. Vnderdown. 237. uiridi quo amarior fumus fieret.
I 2

116 COMMENTARIVS.

938. usque sub ora 'close up to his face" Coniunguntur zsqgue sub
G. 1. 211. 240. De tribus..una. soror M. x. 313 Zwmidisque
adflauit echidnis E tribus una soror. 241. mouimus excitauimus
*called forth? Her. x. 148, Quint. vi. 1. 44 'lTempus in immensum
*to last for ages'; ab hoc usque tempore lacrimabis. . 242. suffi-
ciente actiue positum uidetur ut G. iii. 65 a/zam ex alza generando suffice

rolem. Noua semper causa nouas lacrimas gignet. 245. suo, nam
ipsius Clothus non erat Ibidis fata uaticinari, sed Ouidii. 246. qui
canet, erit. Futurum posuit ut certius indicaret rem euenturam esse:
potest enim esse uates qui canat, nec tamen cani id quod futurum est.
Quod statim subiungit Ille ego sum uates, ex me tua uulnera
disces. 247. uulnera metaphorice pro doloribus, ut Trist. iv.
1.97. Sic de se ipso poeta /Voz Aabet in nobis Zam noua plaga locum
Pont. iv. 16. 52. ' That Prophete sure am I, of me thou shalt thy
mischiefes know: So that the Gods some of their skyll would on my
wordes bestow? T. Vnderdown. 218. dent uires in mea uerba.
Sic dederis in carmina uires F.i. 17, est et amor, dabit hic in uulnera
uires M. iv. 150. 249. accedant pendet ex »:odo ; quamquam fortius
sane esset quod edidit Merkelius accedem?, nisi contra starent MSS.
Fam. xi. 29. 1 agnum pondus accessit. pondera rerum *real weight,
* weight of reality. Am. ii. 14. 42 E£ sznt omzribus fondera nulla meis.
250. Quae carmina. experiare finaliter. 258. Poeantius Herculis
heres Hyg. 36 Dicitur PAiloctetes Poeantis filius byram in monte Oetaeo
construxisse Herculi eumque accendisse mortalitatem. | Ob id beneficium
PAilocteti Hercules arcus ef sagittas donauit. 255. qui bibit
ubera eeruae Telephus. Ael. V. H. xii. 42 ἔθρεψε... Τήλεφον τὸν Αὔγης
-kai Ἡρακλέους ἔλαφος. Idem H. A. vii. 39 Ὅσοι λέγουσι θῆλυν ἔλαφον κέ-
ρατα οὐ φύειν, οὐκ αἰδοῦνται τοὺς τοῦ ἐναντίου μάρτυρας, Σοφοκλέα μὲν εἰπόντα
Νόμας τέ τις κἐροῦσσ᾽ ἀπ᾽ ὀρθίων πάγων Καθεῖρπεν ἔλαφος καὶ πάλιν
"Apaca μύξας * κ καὶ κερασφόρους Στόρθυγγας cipi! ἕκηλος, quem
locum ex Aleadis (fr. 87) sumpsit Aelianus. Videlicet descripserat ibi
Sophocles ceruam Telephi, ut monstrat L. Campbell ad loc. 258. Ar-
mati Achillis: — inermis nam eiusdem Achillis hastae robigine sanatus
est, robore raso, Intecto membris fpluere Anth. L. 184, Riese. Plin. xxxiv.
152, Claudian. Epist. 5. 46 ed. Ieep .Sazus AAcAhilleis remeauit Telephus
herbis, Cuius pertulerat utres, et sensit in uno Letalem glacidamque manum.
Prop. ii. 1. 63, 4 Mysus οἱ Haemonii iuuenis qua cuspide uulnus Sen-
serat, hac ipsa cuspide sensit opem. | Anth. Pal. V. 291. 5 Τήλεφον ó τρώσας
καὶ ἀκέσσατο. — 257. Quique ab equo Bellerophon. in Aleia in Cilicia
Il. vi. 201, Hyg. 57 77anc (Chimaeram) suger Pegasum sedens interfecit et
decidisse dicitur 1n campos Aleios (Heinsius). 258. Exitio facies propter
amorem Sthenoboeae, Proeti uxoris. 259. Id uideas tenebras O. T.
419 βλέποντα νῦν μὲν ὄρθ᾽ ἔπειτα δὲ σκότον. Amyntorides Phoenix.
Apollod. iii. 13. 8 Οὗτος ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἐτυφλώθη καταψευσαμένης φθορὰν
Φθίας τῆς τοῦ πατρὺς παλλακίδος. ministro 'by the help οἵ. M. ix. 234

quo flamma ministro Subdita. 260. Praetemptes 'grope. Sen.
Oed. 656 Baculo senili triste fraetemptans iter. 261. quem Oedipus.
filia Antigone. 263. de lite iocosa M. iii. 332, Hyg. 75 Zntfer

Jouem et Junonem fuit iocosa altercatio, quzs magis de re uenerea
uoluptatem caperet, masculus an foemina : de qua re Tiresiam iudicem
sumpserunt guz wfrumque: erat expertus. 75 cum secundum ouem
Tudicasset, Iuno irata manu auersa eum excaecautt. 284. Apollinea
uaticinandi. in dum exercet artem Plin. xxxvi. 11 ZupaZus et Athenis uel
clarissimi in ea scientia fuere. Sic florebat in armis Cir. 110. 265. ille
Phineus. Z7/c deorum consilia cum enunczaret ab Ioue est excaecatus
Hyg. 19. Os περὶ δὴ πάντων ὀλοώτατα πήματ᾽ ἀνέτλη Εἵνεκα μαντοσύνης, τὴν oi
πάρος ἐγγυάλιξεν Λητοΐδης" οὐδ᾽ ὅσσον ὀπίζετο καὶ Διὸς αὐτοῦ Χρείων ἀτρεκέως

COMMENTARIVS. 117

ἱερὸν νόον ἀνθρώποισιν. Τῶ καί οἱ γῆρας μὲν ἐπὶ δηναιὸν ἴαλλεν, ᾿Εκ δ᾽ cer
ὀφθαλμῶν γλυκερὸν φάος Ap. R. ii. 179-184. quo praecipiente Ap. R.
ii. 328-329 Οἰωνῷ δὴ πρόσθε πελειάδι πειρήσασθαι Νηὸς ἀποπρομεθέντες éduc-
μεν. 266. rati Argo, ut Symplegadas transirent Argonautae Hyg. 19.
267. Quique oculis caruit Polymnestor. male in damnum suum.
aurum Polydori Hec. 1206. 268. Inferias dedit Hecuba oculos
Polymnestoris quibus tamquam immolata uictima placarentur manes
Polydori. Aen.x.519,Siliv.232. 269. Pastor Cyclops. casus excae-
catum iri. 210. Od. ix. 508 μάντις ἀνὴρ ris re μέγας re Τήλεμος Εὐρυμίδης,
ὃς μαντοσύνῃ ἐκέκαστο Kai μαντευόμενος karéynpa Κυκλώπεσσιν. Ὅς μοι ἔφη
τάδε πάντα τελευτήσεσθαι ὀπίσσω, Χειρῶν ἐξ ᾿Οδυσῆος ἁμαρτήσεσθαι ὀπωπῆς.
211. Phinidae. Hi nominantur Plexippus et Pandion Apollod. iii. 15. 3,
Schol. Antig. 966; Crambus et Parthenius Schol. Ap. R. ii. 140; Crambus
et Oarthus (Oreithyius Welcker et Bergk.) Schol. Ap. R. ii. 178;
Gerymbus et Aspondus ab altero Schol. Soph. Ant. 966; ap. Diod.
iv. 43. 3, Hyg. 19 nomen siletur. lumen ademit 'deprived of sight; cf.
Henry Aeneidea Tom. ii. p. 5o9. Hyg. 19 P/Azneus ex Cleofatra habuzt
Jilios duos. .Hi a fatre nouercae crimine (sc. φθορᾶς Apollod. iii. 15. 3)
excaecati sunt. Nouerca Idaea siue Eidothea. 272. Thamyrae quem
Musae χολωσάμεναι πηρὸν θέσαν 1]. ii. 599 gloriantem se eas cantu supera-
turum. Demodoci Od. viii 64 ᾿Οφθαλμῶν μὲν ἄμερσε, δίδου δ᾽ ἡδεῖαν
ἀοιδήν. 2/14. Subsecuit subtus abscidit, ut aristas messor falce. Hes.
"Theog. 162 Τεῦξε μέγα δρέπανον, 179 δεξιτερῇ δὲ πελώριον ἔλλαβεν ἅρπην
Μακρὴν καρχαρόδοντα, φίλου δ᾽ ἀπὸ μήδεα πατρὸς ᾿Εσσυμένως ἤμησε.
partes genitalia unde creatus erat patris Urani. 275. melior benig-
nior Stat. Th. vi. 278 “41:1 Z//am meüor Phariis erexerat aruis Iuffnter.
216. eui Ceyx rex Trachinis. subitae ex subita metamorphosi Tr. ii. 389
Fecit amor subitas uolucres cum. paelice regem. frater Daedalion: nam
ambo ex Lucifero nati M.xi. 296. Hic in accipitrem uersus est dolore filiae
Chiones occisae a Diana M. xi. 295-345. uxor Alcyone, quae dolore
Ceycis mersi dum Delphos nauigat, et ante ipsius oculos in terram
acti, in auem alcyonem cum ipso mutata est M. xi. 410-748. 2T'T.
Sollerti Πολύμητις ᾿οδυσσεύς Od. ii. 173. fracta Od. v. 370 “Ὡς τῆς (νηὸς)
δούρατα μακρὰ διεσκέδασ᾽" αὐτὰρ ᾽Οδυσσεὺς ᾿Αμφ᾽ ἑνὶ δούρατι βαῖνε, κέληθ'᾽
ὡς ἵππον ἐλαύνων. 278. Semeles soror Κάδμου θυγάτηρ καλλίσφυρος
᾿Ινώ, Ἥ p' ᾿Οδυσῆ᾽ ἐλέησεν ἀλώμενον Od. v. 333, 336. Sed ap. Homerum
Ino nondum fracta rate inducitur. 279. unus. Recte Const. Fanensis
explicauit de Mettio Suffetio duce Albanorum, qui cum foedus cum
Romanis rupisset, duabus admotis quadrigis im currus earum distentus
diigatus est ; deinde in diuersum iter equi concitati, lacerum in utrogue
curru corpus, qua inhaeserant uinculis memóra, fortantes. Liu. i. 28.
280. scissa ferantur scindantur et ferantur. 281. qui Regulus.
redemi ex hostium potestate, persoluto pretio Hor. C. iii. 5. 14-18.
282. Punieeo pro Pzuzco ám. Aey. nisi idem est quod ozmicro in
inscript. Agraria C. I. L. i. p. 76. 25, quod Salu. citauit. pertulit Cic. in
Pis. 19. 43 z//e M. Regulus quem Karthagintenses resectis palpebris tlii-
gatum in machina uigilando necauerunt. — 283. subsidio opitulaturum.
praesens numen est deus qui uocatus adest efficaciter Ecl. i. 41. ut
illi non fuit subsidio. 284. Hercei Eur. Troad. 16 πρὸς δὲ κρηπίδων
βάθροις Πέπτωκε Πρίαμος Ζηνὸς '"Epxe(ov θανών. — Tradidit id Arctinus in
lliupersi. Je4eefez quod habent multi MSS respicit aliam fabulam de
Priami morte. Seru. Aen. ii. 506 aZ dicunt quod a Pyrrho in domo
quidem sua captus est sed ad tumulum Achillis tractus occisusque est
iuxta Sigeum promunturium ; nam in Rhoeteo Ajax sepultus est. At
Seneca Troad. 1123 in Rhoeteo tumulum Achillis ponit: aras et in
Rhoeteo et in Sigeo fuisse testis est ipse Ouidius M. xi. 197 allatus a
Merkelio Dexzera Szgez, Rhoetei laeua profundi Ara Panomphaeo uetus

118 COMMENTARIVS.

est sacrata Tonanti. 285. dedit saltus saliuit, ut saepius in Meta-
morph. summa Val. F. vii. 606 zz swmma Lafithes apparuit Ossa.
Thessalus nomen regis Thessalorum Diod. iv. 54. i. Cf. Vell. P. i. 3.
Chron. Euseb. ad ann. Abrahae 224 κατὰ τούτους robs χρόνους πρῶτος
ἐβασίλευσε Θεσσαλίας ὁ Τραικοῦ mais Θέσσαλος. Quod Scholiasta Ionum
hunc fuisse dicit, quem eundem ac Lucani Ionum (vi. 402 Prz»tuws
Thessaliae rector. telluris Jonus In. formam calidae fercussit fondera
snassae, cf. Cassiod. Var. iii. 31) Schraderus habuit ap. Merkelium, crederem
si de praecipitatione Ioni traditum quicquam esset. 286. praecipitere.
Nusquam hoc de Thessalo traditur. 287. Eurylochi. Eundem
habeo de quo scripta haec inueni in cod. Canon. 72, p. 25^* Cenobates
vex Thessaltae templum Cereris combussit. Ceres uero siue Iupiter immisit
serpentem qui eum deuorautt. ille serpens in caelum translatus est ut qui
jum uiderent ab iniuria deorum abstinerent. Haec eadem fabula
Hygino narrata est de Triopa rege Thessaliae P. A. ii. 14 ZVouwzssz»te profe
ad terminum uitae dracone obiecto mala plurima ferfessus, aliquando
mortem adeptus, inter astra Cereris uoluntate est constitutus. Sed uide
Excursum. 288. artus Hyg. P. A. 14 7V/ague adhuc uidetur eum draco
circumfplexus aeterna maerentem afficere foena. 989. maturet properet

* bring on before its time. Hor. C. iii. 7. 14-16 »zmzs Casto Bellerofhonti

culosum est: nam mortem quoque ea res maturat. 290. Per caput
infusae. Schol. Ven. Il. ii. 145 ὁ Δαίδαλος διαπτὰς εἰς Κάμικον τῆς Σικελίας
ἔμεινε παρὰ ταῖς Κωκάλου θυγατράσιν, ὑφ᾽ ὧν ὁ Μίνως, ἥκων ἐπ᾽ ἀναζήτησιν τοῦ
Δαιδάλου, ἀποθνήσκει καταχυθέντος αὐτοῦ ζεστοῦ ὕδατος. Sic rem nar-
rarant Philostephanus et Callimachus in Aetiis, diuersi illi ἃ Diodoro 4. 79
qui Minoem dicit periisse cum nimis diu in thermis detentus fuisset.
291. parum mitis ' that failed in his philanthropy. Volebat Prometheus
beneuolus esse (φιλάνθρωπος Prom. 11) hominibus, igni inuento, reuera
autem nocebat (faru»t mitis euasit). Nam Iuppiter iratus Pandoram
creauit, unde omnia mala hominibus. Rem narrat Hesiodus "E. x. 'H. 49

Sqq. Χαίρεις πῦρ κλέψας kal ἐμὰς φρένας ἠπεροπεύσας, Σοί τ᾿ αὐτῷ uéya

πῆμα καὶ ἀνδράσιν ἐσσομένοισι. Τοῖς δ᾽ ἐγὼ ἀντὶ πυρὸς δώσω κακὸν ᾧ κεν ἅπαντες
Τέρπωνται κατὰ θυμὸν ἑὸν κακὸν ἀμφαγαπῶντες. Parum mitis cum Sanctio
dictum puto per ironiam tamquam aru» Μῆτις esset qui PrometAeus
uocabatur. P.V.85 Ψευδωνύμως σε δαίμονες Προμηθέα Καλοῦσιν" αὐτὸν γάρ σε
δεῖ Προμηθέως. Prop. iii. 5. 7, 8 O rna infelix fingenti terra Prometheo,
lile parum cauti ectorzs egit ofus. Sed non inpune, nam Prome-
theus dum per beneuolentiam nocet hominibus, ipse poenam tulit pascens
uulturium in Caucaso. *Like Prometheus whose ill-adventured philan-
thropy drew punishment on himself! Hoc melius quam ut parum
mitis de αὐθαδίᾳ Promethei explices, cf. P. V. 1008 Téyye γὰρ οὐδὲν οὐδὲ
μαλθάσσει κέαρ Avrais" δακὼν δὲ στόμιον ὡς νεοζυγὴς Πῶλος βιάζει kal πρὸς
ἡνίας μάχει. ᾿Ατὰρ σφοδρύνει γ᾽ ἀσθενεῖ σοφίσματι. Αὐθαδία γὰρ τῷ φρονοῦντι
μὴ καλῶς Αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν οὐδένος μεῖον σθένει: etsi facilius sic non inpune
ad poenam refertur Quam quondam silii restrictus membra catena
Persoluit pendens e uerticibus fraeruptis Cat. lxiv. 296. 292. uolu-
cres aieróv P. V. 1021-1025, Hes. Theog. 525, Ap. ΚΝ. ἢ. 1253, Apollod.
|. 7. t, aguilam Hyg. 144, wwulturem Val. F. vii. 359, Petron. ap. Fulg. Myth.
H.9. fixus Tusc. Disp. ii. 10. 23 affixus ad Caucasum. 298. Echecra-
tides. Thessalum credo fuisse, et ex stirpe Aleuadarum, nam teste Vlpiano
ad Dem. Olynth. 1 ᾿Αλεύας ἀπόγονός τις τοῦ Ἡρακλέους, Θετταλός, érvpáv-
γευσε τῶν Θετταλῶν, εἶτα οἱ τούτου παῖδες. Echecratiden regem Thessalorum
memorat Thucydidesi. 111; alium, Arnoldo iudice huius auum, Scholiasta

* Sumpsi haec ex Commentario in Metamorphoses ad ii. 139. Idem Scholion extat in
Canon. 1 ubi Corobates et Canon. 7 ubi Carnabotes rex iste dicitur, Fuitne Eurybates?

“νυν

νυ Ὲ πιο ΣΝ σὑ“τρο τ R ' o d

Wu"wx———.——— ———mTm

COMMENTARIVS. 119

Theocriti xvi. 34 ὁ 'Avrióyos ᾿Εχεκρατίδου καὶ Δυσήριδος υἱὸς ἦν, ὥς φησι
Σιμωνίδης, et Anacreon seu quis alius epigrammatum auctor fuit A. P.
vi. 134, 142 ubi dicitur ἀρχὸς Θεσσαλίας. Praeterea Echecratian,
matrem Scopae, (Scopadis autem commune genus cum Aleuadis),

. idem Schol. ad xvi. 36. Sed nihil de hac morte Echecratidae repperi.

An significatur Eryx, quem Hercules luctando ter uicit et in Siculum
mare praecipitauit? Certe zzcus pro gwznfws scriptum est in T. Vide
Excursum. ter quintus quintus decimus Her. viii. 48 a Zowe quzn-
ius eris. 295. Amyntiaden Philippum Amyntae filium, patrem
Alexandri magni, quem Pausanias qui frzwüs fuberlatis annis stufrum
ger iniuriam fassus ab Attalo fuerat, quemque postea ferductum
im conuiuium solutumque mero Attalus nom suae tantum, uerum et
conuiuarum dibidimi uelut scortorum iure subiecerat ludibriumque om-

nium inter aequales reddiderat, cum querellam Philippo saefe detulisset

ed nom sine visu differretur, celebrantem nuptias Cleopatrae filiae et
Alexandri regis Epirotarum, interfecit Just. 9. 6. Aristot. Pol. v. ro.
16 Ἢ δὲ Φιλίππου ὑπὸ Παυσανίου (ἐπίθεσις) διὰ τὸ ἐᾶσαι ὑβρισθῆναι αὐτὸν
ὑπὸ τῶν περὶ "Ἄτταλον. Nobilis inter παιδικὰ δράματα haec mors Philippi
fuit: nam et Alexander is in cuius nuptiis facta est, stuprum a Phi-
lippo passus fuerat, (Iustin. viii. 6), et interfector neglectam in se
iniuriam stupri ulciscebatur. Micyllus locum interp. de Archelao rege
Macedoniae, quem Crateuas siue Crateas, puer amatus, occidit inter
uenandum. Nam teste lIustino vii 4 Amyntas, Menelai filius ex
Gygaea Archelaum 7zdaeum Menelaum sustulit. Plat. Alcib. ii. 141
᾿Αρχέλαον τὸν Μακεδόνων τύραννον rà παιδικὰ ἐρασθέντα τῆς τυραννίδος οὐδὲν
TTOV ἤπερ ἐκεῖνος τῶν παιδικῶν ἀπέκτεινε τὸν ἐραστήν, ὡς τύραννός τε καὶ
εὐδαίμων ἀνὴρ ἐσόμενος. — Arist. Pol. v. Io. 17 Πολλαὶ δ᾽ ἐπιθέσεις γεγένηνται
καὶ διὰ τὸ εἰς τὸ σῶμα αἰσχῦναι τῶν μονάρχων τινας, οἷον καὶ ἡ Κραταίου εἰς
"ApxéAaov ἀεὶ γὰρ βαρέως εἶχε πρὸς τὴν ὁμιλίαν. Plut. Amator. 23
ὅσοι δὲ μὴ κακοὶ πεφυκότες ἐξηπατήθησαν ἢ κατεβιάσθησαν ἐνδοῦναι καὶ παρα-
σχεῖν ἑαυτούς, οὐδένα μᾶλλον ἢ τοὺς διαθέντας ὑφορώμενοι καὶ μισοῦντες
διατελοῦσι καὶ πικρῶς ἀμύνονται καιροῦ παραδόντος. ᾿Ἀρχέλαόν τε γὰρ ἀπέκ-
τεινε Kparéas ἐρώμενος γεγονώς, καὶ τὸν Φεραῖον ᾿Αλέξανδρον Πυθόλαος. Τ)1οά.
xiv. 37, ubi tamen dicitur Archelaus ἐν ru κυνηγίῳ πληγεὶς ἀκουσίως ὑπὸ
Kparépov τοῦ ἐρωμένου. Huic sententiae potius adstipulor (1) quod Pau-
sanias non ab ipso Philippo uiolatus est, sed ab Attalo: neque eum qui
constuprarunt Zu7z amore dilexerunt, sed iniuriam ulciscebantur alterius
Pausaniae qui reuera παιδικὰ fuerat Philippo (Diod. xvi. 93). (2) Pausa-
nias pueritiam. egressus non iam fuer sed zuuenmis uel νεάνισκος (Plut.
Alex. 10) et inter Philippi σωματοφύλακας erat. (3) uerbis Oderit et saeuo
uulneret ense simillima sunt quae ex Aristotele et Plutarcho attuli. Nec
tamen infitior Perdiccae filium, non Amyntae, a plerisque Archelaum
uocitari: et multo celebratius Pausaniae facinus fuisse. Nam ex Suet.
Cal. 57, Ioseph. Antiquit. xix. I. 13 constat Caligulam a Cassio Chaerea
interfectum esse aut eodem die aut acto in scena eodem spectaculo quo
Pausanias Philippum occiderat. 296. saeuo per iram. 297. fida
poeula innocua, ueneno carentia. Sic Iuuenalis6.630 zu//f credite mensae.
Liuida materno feruent adipata ueneno. 298. Qui Alexander. Curt. x. 10
Veneno necatum esse credidere pderique: filium Antipatri inter ministros,
Jollam nomine, patris iussu dedisse. Vim autem uenent, quod in Macedonia
gignitur, talem esse constat, ut ferrum quoque exurat.. ungulam iumentt
dumtaxat jatientem esse constat suci. Stygem affellant Jontem, ex quo
gestiferum uirus emanat. Hoc fer. Cassandrum. ad(atunm traditumque
fratri Iollae et ab eo sufremae regis fotioni inditum. — Cornigero de
Ioue natus lustin. xi. I1 44d Zowem deinde Ammonem fergit consul-
turus et de euentu futurorum et de origine sua. Ingredientem temflum
statim antistites τοῦ Ammonis filium salutant. Ille laetus dei adoptione

120 COMMENTARIVS.

Aoc se patre censeri zubet. 299. Achaei Polyb. viii. 22 ᾿Αχαιὸς ἦν
Ἀνδρομάχου μὲν υἱὸς τοῦ Λαοδίκης ἀδελφοῦ, τῆς Σελεύκου γυναικός" ἔγημε δὲ
Λαοδίκην τὴν Μιθριδάτου τοῦ βασιλέως θυγατέρα, κύριος δὲ ἐγεγόνει τῆς ἐπὶ
τάδε τοῦ Ταύρου πάσης. Hic cum in Sardibus ubi pro rege agebat ab
Antiocho Magno, a quo desciuerat, obsideretur, fraude Bolidis captus,
mutilatis membris, amputato capite, et in asini corium insuto, cruci
suffixus est B. C. 214. 300. aurifera. Pactoli qui Sardes praefluit
M. xi. 87, Soph. Phil. 392 Πακτωλὸν εὔχρυσον. pependit ut suspensus ad
crucem refertur. Polyb. viii, 23 "Ἔδοξε δ᾽ οὖν πρῶτον μὲν ἀκρωτηριάσαι τὸν
ταλαίπωρον, μετὰ δὲ ταῦτα τὴν κεφαλὴν ἀποτεμόντας αὐτοῦ καὶ καταῤῥάψαντας
εἰς ὄνειον ἀσκὸν ἀνασταυρῶσαι τὸ σῶμα. 801-804. Pyrrhos duos, alterum
regem Epiri, alterum filium Achillis, ut hic Ouidius coniunxit, sic post
eum Pausanias I. 13. 9 Θαῦμα δὲ ποιοῦμαι τῶν καλουμένων Αἰακιδῶν αὐτοῖς
κατὰ τὰ αὐτὰ ἐκ τοῦ θεοῦ συμβῆναι τὴν τελευτήν. εἴγε ᾿Αχιλλέα μὲν Ὅμηρος ὑπὸ
᾿Αλεξάνδρου φησὶ τοῦ Πριάμου καὶ ᾿Απόλλωνος ἀπολέσθαι" Πύῤῥον δὲ τὸν
᾿Αχιλλέως ἡ Πυθία προσέταξεν ἀποκτεῖναι Δελφοῖς" τῷ δὲ Αἰακίδου συνέβη τὰ ἐς
τὴν τελευτὴν οἷα ᾿Αργεῖοί τε λέγουσι καὶ Λευκέας ἐποίησε. 5801. Achilliden
Pyrrhum Epirotarum regem qui uicesimus tertius ab Achille fuit, teste
Eusebio Chron. I. p. 234 Schóne. | Cognato nomine Pyrrhi filii Achillis,
Her. 8. 3 Pyrrhus Achillides animosus imagine patris. Plutarchus
Pyrrh. 1 Molossorum regnum ab hoc repetit, Χρόνῳ δὲ ὕστερον Νεοπτόλεμος
ὁ ᾿Αχιλλέως λαὸν ἀγαγὼν αὐτός re τὴν χώραν κάτεσχε kal διαδοχὴν βασιλέων
ἀφ᾽ αὑτοῦ κατέλιπε, Πυῤῥίδας ἐπικαλουμένους. Saluagn. de nomine Aeacidae
interpretatus est, quo et pater Pyrrhi usus et ipse Pyrrhus nonnumquam
ut in oraculo illo “4120 Ze Zeaczda celebratus * fuerit. Sed Achilliden
melius ex solito PyzzAz cognomine quam ex inusitato Zeaczdae explicaris.
Qui eognato nomine ad ZcA//ez referunt (cf. Plut. Pyrrh. I), nimis mihi
uidentur ταυτολογεῖν ; nec uero Pyrrhus Epirotes Achillis nomine h.e.
quod stirpem ab Achille duceret elarus erat, sed tantum gloriabatur.
3802, Opprimat ui subita occidat. M. xii. 283 saava »toles Offpressit spatio
stantem frofiore Cometen. "Tegula Paus. i. 13.7 ᾿Ενταῦθα (Argis in quam
urbem cum obsessis inruerat) ὁ Πύῤῥος ἐμονώθη καὶ τιτρώσκεται τὴν κεφαλήν.
κεράμῳ δὲ βληθέντα ὑπὸ γυναικὸς τεθνάναι φασι Πύῤῥον. ᾿Αργεῖοι δὲ οὐ γυναῖκα
τὴν ἀποκτείνασαν, Δήμητρα δέ φασιν εἶναι γυναικὶ εἰκασμένην. (Constant.
Fanens.) 303. Pyrrhi Neoptolemi, filii Achillis. 304. Sparsa
Hyg. 123 qui locum hunc respexit, ut docuit Mauricius Schmidtius Praef.
p. xxxi. /Veopdolemus Achillis et Deidamiae filius ex Andromacha Eetionis
Μία captiua frocreautt Amphialum. | sed fostquam audiuit Hermionen
sponsam suam Oresti esse datam in coniugium, Lacedaemonem uenit et a
Menelao sponsam suam petit. — cui ille fidem suam infirmare noluit
Hermionengue ab Oreste abduxit et Neoptolemo dedit. Orestes iniuria ac-
cepta INeoftolemum Delphis sacrificantem occidit et Hermionen recuper-
auit: cutus ossa fer fines Ambraciae sparsa sunt, quae est in
Efiri regionibus. 305. Nataque ut Aeacidae. Primus Laur.
Abstemius Annot. Var. iii interpretatus est de Deidamia siue Laodamia,
quam is ex Iustin. xxviii. 1 et 3 filiam Alexandri regis Epirotarum, neptem
Pyrrhi Magni habuit, plerique collato loco Iustini xxviii. 3 cz» ex gente
regia sola INereis uirgo cum Laodamia sorore. superesset, Nereis nubit
Geloni Siciliae tyranni filio, Laodamia autem cum in aram Dianae con-
Jugisset concursu fofuli interficitur cum Polyb. vii. 4. 5, Paus. vi. 12. 3
filiam ipsius Pyrrhi Magni faciunt. Aeacidae potest id quidem de Alex-
andro intelligi tamquam ex Aeacidarum stirpe orto (Plut. Pyrrh. I. Paus. I.
13. 3 et 9) potest et de Pyrrho minore: melius tamen de Pyrrho Magno

* Sic in epigr. ap. Paus. I. 13. 3 Αἰχμηταὶ καὶ νῦν kal πάρος Αἰακίδαι de uictoria
quam Pyrrhus de Gallis reportauerat: sed in loco Pausaniae i, 13. 9 quem Saluagnius
attulit Pyrrhus non. Aeacides, sed ὁ Αἰακίδου dicitur, etsi ibidem inter τοὺς καλουμένους
Αἰακίδας numeratur.

COMMENTARIVS. 121

ut in noto illo 47e /e Aeaczda Romanos utncere fosse de Diuin, ii. 56. 116,
cf. Off. i. 12. 38 Pyrrhi quidem de captiuis reddendis illa fraeclara Nec
7,12 aurum fosco nec mz pretium dederitis kr... Regalis sane et digna
Aeacidarum genere sententia. iaculis moriaris adactis. Populi credo,
qui teste Iustino concurrerunt ad necem Laodamiae. Quamquam et hic
et Polyaenus percussorem Milonem addunt. Polyaen. viii. 52 Δηϊδάμεια
Πύῤῥου θυγάτηρ ᾿Αμβρακίαν καταλαβομένη, τιμωρῆσαι Πτολεμαίῳ δολοφονήθεντι
προελομένη, πρεσβευσαμένων 'Hzetporóv τὸν πόλεμον κατέθετο ἐπὶ τῷ τὸν κλῆρον
καὶ τὰς τιμὰς τῶν προγόνων ἔχειν. καὶ λαβοῦσα πίστεις ἐξηπατήθη" συνταξάμενοι
γὰρ τῶν ᾿Ηπειρωτῶν τινες Νέστορα τῶν ᾿Αλεξάνδρου σωματοφυλάκων ἀναιρήσοντα
αὐτὴν εἰσέπεμψαν. ὁ δὲ κάτω νεύσασαν αἰδεσθεὶς καὶ καταπλαγεὶς ἀνέστρεψεν.
Ἡ δὲ κατέφυγεν ἐς τὸ ἱερὸν τῆς ᾿Ηγεμόνης ᾿Αρτέμιδος" Μίλων δὲ αἰτίαν ἔχων ὡς
τὴν αὑτοῦ μητέρα Φιλωτέραν ἀποκτείνας, ὥρμησεν ἐπ᾽ αὐτὴν ὡπλισμένος: 'H δὲ
ἀνεβόησεν" 'O μητροφόντης ἐπὶ φόνῳ πράσσει φόνον. Τοῦτο μόνον αὐτὴν ἐκβοή-
σασαν ὁ Μίλων ἀπέκτεινεν ἐν τῷ τεμένει τῆς θεοῦ. 906. Cereri.
Hinc colligunt Laodamiam in templo Cereris, non Dianae, interfectam
Ouidium putasse: dissimulare ad Eleusinia referunt, quae cum arcana
et occulta essent, longe distabant ab isto nefario ritu propter infamiam
patrantium celebri ac uulgato, (sic Merkelius), aut ad mortem Pyrrhi Argis
quam ipsa Ceres sub anus latens specie credebatur effecisse (Paus. i.
I3. 7, Sic Const. Fanensis). Atqui satis factum erit disticho, si fingas
Cererem inductam esse non quod in eius templo necata Laodamia fuerit,
sed tamquam irata Pyrrho, qui Proserpinae templum uiolauerat (Dionys.
Ant. Rom. Exc.lib. xx. 9 Kiessling) non ipsum solum sua manu inter-
fecerit, sed filiam quoque eius in templo deorum percussoribus obiecerit.
Saerum εἰρωνικῶς ut M. xiii. 460 allatum a Merkelio. .Scz/zee£ aut ulii
seruire Polyxena uellem, Aut fer tale sacrum numen flacabitzs ullum.
Sed cum uix satis sic omnia expediantur, aliam interpretationem quattuor
uersuum 305-308 in Excursu proposui. 307. nepos Pyrrhus, Pyrrhi Magni
ex filio Alexandro et filia Olympiade nepos, qui cum Tigride amica
sua ueneno extinctus per Olympiadem creditur a Saluagnio. Athen. 589.
Πύῤῥου τοῦ 'Hzetiporàv βασιλέως, ὃς ἦν τρίτος ἀπὸ Πύῤῥου τοῦ ἐπ᾽ ᾿Ιταλίαν
στρατεύσαντος, ἐρωμένη ἦν Τίγρις ἡ Λευκαδία᾽ ἣν ᾿Ολυμπιὰς ἡ τοῦ νεανίσκου
μήτηρ φαρμάκοις ἀπέκτεινε. Pyrrhum immature obiisse docet lustinus
xxvii. 3 Jam Olymfüas füis regna tradiderat, et. in locum Pyrrhi,
fratris defuncti Ptolemaeus successerat, post quae statim narrat Laoda-
miae (Deidamiae) caedem, ut haec ex communi fonte uideatur atque
Ouidius duxisse. dicti modo regis Pyrrhi Magni, ad proxime praece-
dentia referendum ut u. 557. 308. Cantharidum, quae uocantur
θανάσιμοι a. Plutarcho de Aud. Poet. 5. CazAarzdas sumfsisse de semet
uenenante Cic. Fam. ix. 21. 3. ZZessa/idu»t quod habent alii codd. ad
magas seu φαρμακευτρίας refertur. 809, 310. Scholiasta de Leucone rege
Pontico intelligit, qui cum Spartacon fratrem occidisset, uel uxorem etus
amans, uel quod uxorem suam is peteret, ipse ab hac occisus sit: unde
pia adultera dicitur. Sed nihil huiusmodi traditum est de Leucone:
itaque suspicor significari Leuconem illum quem mater Themisto, uxor
Athamantis, per errorem occidit. 309. pia. Allusit, credo, ad
nomen Themistonis. Nam ea fecit quidem ἀθέμεστον facinus, dum filios
suos occidit, et tamen οὐκ ἀθεμίστια ἤδη quae imprudens occideret.
adultera Themisto dicitur, quia prior coniux Athamantis Ino nondum
mortua erat cum is Themistonem duxerat. Videtur hic Euripidem
secutus, in Inone tragoedia: cuius argumentum sic enarrat Hyginus 4
Athamas in Thessalia rex cum Inonem uxorem, ex qua duos filios | frocrea-
uerat], perisse putaret, duxit Nymphae filiam 7) hemistonem uxorem et ex ea
geminos filios frocreauit. Postea resciit Inonem in. Parnasso esse, quae
bacchationis caussa eo. feruenisse( 1), misitque quae eam adducerent, quam
adductam celauit. Rescitt. Themisto eam. inuentam esse, sed quae esset

122 COMMENTARIVS.

nesctehat. coefit uelle filios eus necare. rei consciam, quam caftiuam esse
credebat, ibsam. Inonem sumpsit, et ei dixit ut filios suos candidis uesti-
mentis oferiret, Inonis filios nigris. Ino suos candidis, Themistonis dadllis
operuit. tunc. Themisto decepta suos filios occidit. id ubi resciit ipsa se
necautt. 310. Leucon. Sic dictus est regum Bospori siue Panticapaei
serie quintus, Satyri filius, pater Spartoci iii. (Clinton F. H. T. 2. cap. 13,
Grote Hist. of Greece xii. p. 648). Regnauit annos 40 (393-353 B.C.), Diod.
xiv. 93, xvi. 31, et senex sceptrum tradidit filio. Hunc Athenienses ciuitate
donauerunt propter curam qua frumentum ex Bosporo Athenas transmit-
tendum susceperat: cuius rei monumentum extat in Piraeo reperta in-
scriptio (Kumanudes in Athenaeo T. vi. p. 152, A. Schaefer in Mus.
Rhen. xxxiii p. 419) ubi Spartocus et Paerisades Leuconis filii laudantur
et coronantur, ut ipse antea cum patre Satyro fuerat. Leuconem illus-
trem fuisse docet non solum crebra commemoratio Dem. Lept. 467-469,
Strab. 301, 310, 311, Polyaen. v. 44, vi. 9, Plut. Mor. 1043, Athen. 257,
Ael. V. H. vi. 13, Aen. Tact. v, sed quod cum Idanthyrso Scytha con-
iungitur a Chrysippo ap. Plut. 1043 ; acrem in delinquentes nec tamen
crudelem testantur Aen. Tacticus v, Athenaeus 257: bonum ex Stra-
bonis uerbis elicias 310 ἐκαλοῦντο δὲ τύραννοι, καίπερ οἱ πλείους ἐπιεικεῖς
γεγονότες ἀρξάμενοι ἀπὸ Παρισάδου καὶ Λεύκωνος et Dionis Orat. ii.
p. ro1 Reiske, quem Clintonus citauit, τὸν δέ γε ἀνδρεῖον καὶ φιλάνθρωπον
καὶ τοῖς ὑπηκόοις εὔνουν. . . τῆς ἀρετῆς (ὁ Ζεὺς) ἀγάμενος, ὡς τὸ πολὺ μὲν ἄγει
πρὸς γῆρας, καθάπερ ἀκούομεν Κῦρόν τε καὶ Δηϊόκην τὸν Μῆδον kai ᾿Αγάθυρσον
τὸν Σκύθην καὶ Λεύκωνα. Talis qui fuit, et senex et felix mortuus est, uix
cum fratris uxore adulterium facere, uel ab hac necari poterat, ut nulla
tantae περιπετείας narratio extiterit. Hinc Zewcozert potius intelligo eum
qui ex quattuor filiis Athamantis et Themistonis fuit, testibus Herodoro
ap. Schol Ap. R. ii. 1144, Apollodoro i. 9. 2, Tzetza ad Lyc. 21. Non
multum moror quod filiorum nomina quos Themisto occidit, Plinthius et
Orchomenus sunt ap. Hygin. 239. Vide quae ad Hyg. 1 Munckerus
enotauit. 311. carissima corpora uxoris et concubinarum. Athenaeus
529 ex Ctesia narrat Sardanapallum periisse πυρὰν νήσαντα ὕψος τεσσάρων
πλέθρων, ἐφ᾽ ἧς ἐπέθηκε χρυσᾶς κλίνας ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα καὶ ἴσας τραπέζας
καὶ ταύτας χρυσᾶς. ἐποίησε δὲ ἐν τῇ πυρᾷ καὶ οἴκημα ἑκατόμποδον ἐκ ξύλων,
κἀνταῦθα κλίνας ὑπεστόρεσε καὶ κατεκλίθη ἐνταῦθα αὐτός τε καὶ μετὰ τῆς γυναικὸς
αὐτοῦ καὶ αἱ παλλακίδες ἐν ταῖς ἄλλαις κλίναις. (Saluagn.) 312. Sar-
danapallus. Athen. 529 Σαρδανάπαλλος ὃν οἱ μὲν ᾿Ανακυνδαράξεω λέγουσιν
υἱόν, οἱ δὲ ᾿Αναβαξάρου. 8138. Libyci louis Ammonis. uiolare ἐμπρῆσαι
Herod. iii. 25. — parantes milites missos a Cambyse rege Persarum.
3814. Acta noto cum inter Oasin et Ammonios medii essent, λέγεται. . .
ἄριστον αἱρεομένοισι αὐτέοισι ἐπιπνεῦσαι νότον μέγαν τε καὶ ἐξαίσιον,
dopéovra δὲ θῖνας τῆς ψάμμου καταχῶσαι σφέας καὶ τρόπῳ τοιούτῳ ἀφανισθῆ-
ναι. Herod. iii. 26 (Const. Fan.) 3815. necatorum Darei fraude.
Val. Maximus, unde sua duxit Scholiasta*, haec dicit ix. 2. 6 Extern.
Ochus autem. qui postea Darius affellatus est, sanctissimo Persis
iureiurando. obstrictus, ne quem ex coniuratione, quae septem Magos
cum eo offresserat, aut. ueneno aut. ferro. aut. ulla μὶ aut. inopia
alimentorum necaret, crudeliorem mortis rationem excogitautit, qua onero-
sos sibi mom fperrufto religionis uinculo tolleret. Septum enim altis
parietibus locum cinere comfleutt, suppositogue tigno prominente, "e
cibo et fotione exceftos in eo collocabat; e quo somno sofiti, in. illam
Uisidiosam congeriem decidebant. Quae coniuratio ista fuerit, nescitur ;
uidetur per errorem ducta ex Herod. iii. 7o sqq. ubi Darius 1 cum sex
alis Magos occupat trucidatque. —Ctesias quattuor commemorat hac

E Nescio quo errore hanc historiam in apparatu ficticiam dixi. Ficticia non est, sed
confusa,

——- - 7 —————————M————————M—

n————mM

COMMENTARIVS. 123

morte sed palam necatos, Secundianum, Arsiten cum Artyphio, Pissuth-
nen (Pers. 48, 51, 52) quos narrat Darium Ochum εἰς τὴν σποδὸν ἐμβαλεῖν.
Similiter ap. Herod. ii. 100 Nitocris αὐτήν μιν pivrat és οἴκημα σποδοῦ πλέον
et in libro Maccabaeorum ii. 13. 5 Menelaus in turrem plenam cinere
coniectus dicitur. &Seeundi Nothi siue Ochi, 916. subsidens
fortasse explicandum ex Macc. ii. 13. 5 Ἔστι δὲ ἐν τῷ τόπῳ πύργος
πεντήκοντα πηχῶν πλήρης σποδοῦ. οὗτος δὲ ὄργανον εἶχε περιφερὲς πάν-
τοθεν ἀπόκρημνον εἰς τὴν σποδόν. ᾿Ἐνταῦθα τὸν ἱεροσυλίας ἔνοχον ὄντα ἣ
καὶ τινων ἄλλων ὑπεροχὴν πεποιημένον ἅπαντες προσωθοῦσιν εἰς ὄλεθρον. Cum
reus in cineres deiectus esset, machina quadam hi uersabantur, donec
subsidentibus qui summi fuerant, ipse etiam obrutus et suffocatus est.
Viuos uel calidos cineres fuisse censet C. L. Grimm ad loc. ^ deuoret
utpote minutatim consumpta, sidente paulatim cum cineribus corpore.
917. oliuifera Stat. Theb. iv. 50 oZiwzferae Sicyonis Culta. Sicyone
profecto Schol Neoclem dicit quem eundem ac Nicoclem fuisse liquet
ex Suida s.u. Φιλοποίμην. | Hic cum Sicyonis tyrannidem interfecto
Pasea occupasset, ab Arato coactus est per cuniculos ex urbe effugere
P.C. 252-1 (Freeman Hist. of Federal Government p. 360, Plut. Arat.
3-9) Cum uero nihil de huius morte tradat Plutarchus, sed tantum
domum ipsius incensam, tyrannorum res in commune cessisse, sus-
picor intelligendum esse aut (1) JVeofAromem tragoedum Sicyonium,
quem Suidas tradit παιδαγωγοὺς kai οἰκετῶν βάσανον inuenisse, famili-
arem autem Alexandri ab eo una cum amico Callisthene tormentis
interemptum fuisse. Hunc idem Suidas s. u. Καλλισθένης Nearchum
appellat. Ibi quae de Callisthene habet Suid. ὑπὸ φθειρῶν imepBAvocos
καὶ ἐκβράσεως τὸν βίον καταστρέφει, bene in mortem quadrant frigoris ac
famis, qualem describit Ouidius. aut (2) quod ratus est Ludouicus
Campbell, 4dras£u». qui Sicyone ἐμβασίλευεν Il. ii. 572 ibique tam-
quam heros colebatur Herod. v. 67. Cuius infortunia (πάθεα) cum Sicyonii
tragicis choris celebrasse dicantur ab eodem Herodoto vi. 8., cf. Bentleii
Dissert. de Phal. pp. 332, 339, ed. Dyce, merito cum Sicyonis mentione
coniunzendum erat id quod in his choris non minimum dictu fuit,
mors Adrasti. De qua Pausanias sic tradit i. 43 αἴτια οἱ τοῦ θανάτου
γῆρας καὶ τὴν Αἰγιαλέως γενέσθαι τελευτήν : cf. Stat. Theb. viii. 262 aeger
semi. Propius tamen ad mortem accedit frzgoris famusquwe qualis hic
describitur, historia Demetrii Poliorcetis, quo Ouidii distichon primus
reuocaui. Nam (3) Demetrius Σικυωνίους ἔπεισεν ob νῦν οἰκοῦσι μετοικί-
σασθαι τῷ δὲ τόπῳ καὶ τοὔνομα τὴν πόλιν συμμεταβαλοῦσαν ἀντὶ Σικυῶνος
Δημητριάδα προσηγόρευσεν. (Plut. Dem. 25.) Itaque & Sicyone pro-
fecto h.e. a Demetriade quasi per aenigma nomen uiri declarat. Non
minus illustrat alterum u. distichi Sit frigus mortis causa famesque
tuae sequens historia Demetrii, postquam a regno Macedonum pulsus
μορφὴν ἀμείψας ἐκ θεοῦ Bporgoíav in Asiam profugit, ibique contra Lysi-
machum ac Seleucum cum exercitu belligerans multis mensibus fame
ac frigore, postremo etiam morbo conflictatus est. Plut. Dem. 46
ἘἘπισιτισμοῦ δὲ kai mpovouóv εἰργόμενος ἠπορεῖτο. ἅμα δὲ μᾶλλον ὁ λιμὸς
ἐπέτεινε. 47 Τέλος δὲ καὶ νόσου τῷ λιμῷ συνεπιτιθεμένης, ὥσπερ εἴωθεν, ἐπὶ
βρώσεις ἀναγκαίας τρεπομένων, τοὺς πάντας οὐκ ἐλασσόνας ὀκτακισχιλίων
ἀποβαλὼν ἀνῆγεν ὀπίσω τοὺς λοιπούς. Μοχ adeunte hieme coactus est
Seleucum rogare ut exercitum suum sustentaret neue se inopem
nudumque hostibus obiectaret (47 fin.) Tum morbo per xl dies con-
fectus (48 fin), ad ultimum carens etiam unius diei cibariis, Seleuco
se tradidit, postquam uoluntariam mortem frustra expertus est (49).
Hos Demetrii casus, dignos sane qui tragicis Menelai Bacchi Oedi-

odis περιπετείαις compararentur (Plut. Dem. 45, 46) Ouidium credo
ita adhibuisse ut Demetrium fame ac frigore periisse fingeret: etsi
reuera tribus annis superuixit, et in Syria Chersoneso captiuus otio

124 COMMENTARIVS.
ac uino absumptus est (Plut. Dem. 52 fin.) 318. Atarnites.
᾿Αταρνείτης Callim. Ep. i. 1 ex Atarneo Mysiae. Herod. i. 160 τοῦ 'Arap-
νέος τούτου ἐστὶ χῶρος τῆς Μυσίης Λέσβου ἀντίος. Schol. et plerique dici
credunt Hermian,* Atarnei et Assi tyrannum, aequalem et amicum
Aristotelis, qui apud eum in Atarneo commoratus est eiusque duxit
filiam siue ἀδελφιδὴν Pythiada. (Diog. L. v. 3, Strab. 610, Suid. s. u.
᾿Αριστοτέλης et Epuías. De morte eius Diod. xvi. 52. 2 ᾿Εστρατεύσατο δ᾽
ἐπὶ πρῶτον Ἑρμίαν τὸν 'Arapvéov τύραννον ἀφεστηκότα τοῦ βασιλέως καὶ πολλῶν
ὀχυρωμάτων καὶ πόλεων κυριεύοντα. ᾿Επαγγειλάμενος δὲ αὐτῷ πείσειν τὸν
βασιλέα καὶ τῶν ἐγκλημάτων ἀπολῦσαι, συνῆλθεν εἰς λόγους καὶ παρακρουσάμενος
αὐτὸν συνέλαθε. Paulo aliter Strabo 610 qui dicit a Memnone Rhodio
specie amicitiae inuitatum ibi correptum fuisse et ad regem Persarum
missum suspendio perisse (κἀκεῖ κρεμασθεὶς ἀπώλετο) : cuius meminit
Aristoteles Oecon. ii. .29 et in epig. ap. Diog. L. v. 6 statuae eius Delphis
insculpto Τόνδε ποτ᾽ οὐχ ὁσίως παραβὰς μακάρων θέμιν ἁγνὴν" ἔκτεινεν Περσῶν
τοξοφόρων βασιλεύς, Οὐ φανερῶς λόγχῃ φονίοις ἐν ἀγῶσι κρατήσας, ' AAN ἀνδρὸς
πίστει χρησάμενος δολίου. Eundem Hermian hymno uel paeane cele-
brauit Aristoteles 'Aperà πολύμοχθε γένει Bporeio, in quo 'Arapvéos ἔντροφος
dicitur, atque etiam sacrificio colere creditus est Athen. 697: quam ob
rem impietatis insimulatus est a Demophilo. Vide Bergk. Poet. Lyr.
pp. 664, 676, Hermen a. 1879, p. 469. Sed cum Hermian insutum ferae
pelle nemo tradat, Ianus Parrhasius locum de Pactya Lydo intelligit
quem Persis ἐξέδοσαν οἱ Χῖοι ἐπὶ τῷ ᾿Αταρνέϊ μισθῷ Herod. i. 160. Cf. Plut.
de Herod. Malign. 20. At, quamquam Atarnites ager post hoc facinus
uelut deuotus nec fruges nec πέμματα in sacrificia praebebat, uix poterat
Atarnites is dici cuius uitae Atarneus pretium fuit. Atque ipse Strabo
dicit 616 ᾿Αταρνεύς ἐστι τὸ τοῦ Ἑ ρμίου τυραννεῖον, üt quasi iure suo
Atarnites hic dicatur. insutus Val. Max. ix. 2. 11 .Szeut z//i barbari,
quos ferunt mactatarum ecudum ntestinzs et uisceribus egestis homines
inserere, ita ut capitibus tantummodo emineant ... donec intus futrefacti
lantatui sint animalibus quae tabidis zn cor, oribus. nasct solent. (Micyllus.)
Quamquam poterat in pellem sic insui ut Encolpion et Gitona Eumolpus
uolebat z» μας felles conicere uinctosque loris inter uestimenta fro
sarcinis habere Petron. S. 102. 320. dominum δεσπότην quo nomine
appellabantur reges Persarum (Saluagn.). 321. Inque tuo thalamo,
Alexander, tyrannus Pherarum in Thessalia (B.C. 369-358, Clinton, F. H.
ii. c. 15) cum Thebes uxoris fratres Tisiphonum Lycophrona Timolaum
necare destinasset, Θήβη τὸ βούλευμα μαθοῦσα, τοῖς μὲν ἀδελφοῖς ἐγχειρίδια
δοῦσα παρασκευάζεσθαι πρὸς τὴν σφαγὴν παρεκάλει. οἴνῳ δὲ πολλῷ ᾿Αλέξανδρον
βαπτίσασα καὶ κατευνάσασα ἐκπέμπει τοὺς τοῦ θαλάμου φύλακας, προφάσει ὡς
λουτροῖς χρησομένη καὶ τοὺς «ἀδελφοὺς ἐ ἐπὶ τὸ ἔργον ἐκάλει" οἱ δὲ ἀπεδειλίων καὶ
μάλιστα αὐτῶν ὁ νεώτατος. ἡ δὲ ἄλλα τε διαπειλησαμένη καὶ ὡς τὸν ᾿Αλέξανδρον
αὐτίκα ἀνεγερεῖ καὶ καταγορεύσει αὐτῶν τὸν φόνον, θαῤῥεῖν αὐτοὺς ἐβιάσατο" καὶ
κτείνουσι κοιμώμενον τὸν ᾿Αλέξανδρον. Conon. Narrat. 5o. 8928. Larisaeus
Aleuas. Buttmanno (Abhandl. d. Berlin. Acad. 1823, p. 203) creditur is
esse quem Theocritus ἄνακτα ᾿Αλεύαν dicit xvi. 34, Scholiasta uero ᾿Αλεύαν
τὸν Σίμου. Hic Aleuas aequalis Simonidae fuit et ab eo celebratus est: ab
Euphorione autem peculiari libello commemoratus, teste schol. Theoc.
Larisae (Plat. Men. 70, Arist. Pol. v. 6. 13) sedem posuerunt Aleuadae, ut
horum propinqui Scopadae Crannone, fortasse etiam Pharsali. (Buttm.) An
huc spectat Diod. xv. 61. 2-5? ubi narrat Aleuadas Larisaeos, Alexandrum
Pheraeum tyrannide depellere uolentes, Alexandrum Macedoniae regem
in Larisam introduxisse ; quod cum fecissent, hunc urbem occupasse
praeter acropolin. Α quo si Aleuadarum aliquis interfectus est, is

* Photius in Lex. Hermian τὸν εὐνοῦχον τὸν τρίπρατον uocat, simili contemptu
quo Ouidius dicit ad dominum ferare tuum.

COMMENTARIVS. 125

uulnere suo non fidos socios experiri dicendus erat. An per fios
significat πιστούς ἢ quo nomine in Thessalis, quorum nota perfidia (ἄπιστα
Θεσσαλῶν Eur. fr. 426 Nauck), Aleuas consiliarios suos uel etiam satellites
(δορυφόρους) uocaturus erat. Plat. Crit. 117 D Οἰκήσεις ἦσαν τῷ πλήθει τῶν
δορυφόρων. τοῖς δὲ πιστοτέροις ἐν τῷ σμικροτέρῳ τροχῷ xai mpós τῆς
ἀκροπόλεως μᾶλλον ὄντι διετέτακτο ἡ φρουρά" τοῖς δὲ πάντων διαφέρουσι πρὸς
πίστιν ἐντὸς τῆς ἀκροπόλεως περὶ τοὺς βασιλέας αὐτοὺς ἦσαν οἰκήσεις δεδομέναι.
925. Vtque tMilo. Incerta hic omnia. Si uere scriptum est in pleris-

ue MSS PZsa, possis de Pantaleone interpretari, legendo V7 Pafalon
Merk.) uel, quod ipse conieci, V? PZe/eoz (Teleoz), cf. Apollod. iii. 15, 1.
Pantaleon, rex Pisae, dux suorum contra Eleos bello Messeniaco secundo
B.C. 672 (Strab. 362), postea Ol. 34, B.C. 644, ludorum Olympicorum,
exturbatis Eleis, celebrator (Paus. vi. 22. 2) ab Heraclide Pontico fr. vi.
dicitur ὑβριστὴς kai χαλεπός. οὗτος πρέσβεις πρὸς αὐτὸν ἐλθόντας ἐκτεμὼν
ἠνάγκασε καταφαγεῖν τοὺς ὄρχεις. Cf. Paus. vi. 21. 1, Paulus s. u. Pzsafzenr.
Sed hic non ui obiit, Athen. 616. Itaque de Etrusca Pisa potius locum
explicarim. Nam et Etrusci tyranni commemorantur Mezentius Gyges
alii, et asia? uztae pariter ac mortis tortores dicuntur a Val. Max. ix. 2.9,
et ipsa uox Zyraz: a Zyrrhenis ducta habetur Et. Gud. 537, cf. Etym. M.
771; et Agylla, urbs Mezentii, cum Pisa coniungitur a Lycophrone 1241.
Vide Excursum. 826. occultas aquas plerique ad Alpheum referunt
qui saepius sub terra mergitur (Strab. 343, Paus. viii. 54. 2 ὁ ᾿Αλφεῖος
ἀφανίζεσθαι κατὰ γῆς ἐθέλει πολλάκις καὶ αὖθις ἀναφαίνεσθαι). | Potest tamen
de cisterna dici uel aqua sub terram per artem ducta atque occultata.
Polyaen. vi. 13 κρυπτὸν ὑπόνομον εὗρον ἄγοντα ναματιαῖον ὕδωρ πολύ. Val. .
Max. vi. 3. 1 fin. de robore fraecifitatos quosdam dicit, ut opinor in puteum
uel cisternam. Huiusmodi aquarum receptacula γεργύρας siue yopyipas
Graeci uocabant. Hesych. yopyópa' ὑπόνομος δι᾿ οὗ rà ὕδατα ὑπεξήει. Etym.
M. yópyvpov δεσμωτήριον. γοργυρὰ vróvouos BopBopóóns. 3277. Aphidantum
Phylaeesia regna tenentem Lycaonem regem Tegeae, qui cum Iouem
hospitem accepisset, Arcadis cuiusdam filium iugulauit et huius uisceribus
deum inuitauit: quam ob rem Iuppiter mensam euertit, Lycaonem cum
filiis fulmine necauit. Apollod. iii. 8. r, eademque fere Hyg. 176. Aphi-
dantum ᾿Αφειδάντων Paus. vii. 45. I Τεγεᾶται δὲ ἐπὶ μὲν Τεγεάτου τοῦ
Λυκάονος τῇ χώρᾳ φασὶν ἀπ᾽ αὐτοῦ γενέσθαι μόνῃ τὸ ὄνομα, τοῖς δὲ ἀνθρώποις
κατὰ δήμους εἶναι τὰς οἰκήσεις, Γαρεάτας καὶ Φυλακεῖς καὶ Καρυάτας τε καὶ
Κορυθεῖς, ἔτι δὲ Ilorayiüas kai Oiáras Μανθυρεῖς τε kai ᾿Εχευήθεις" ἐπὶ δὲ
᾿Αφείδαντος βασιλεύοντος καὶ ἔνατός σφισι δῆμος προσεγένετο Ἀφείδαντες,
viii. 4. 2. ᾿Αφείδας δὲ Τεγέαν καὶ τὴν προσεχῆ ταύτης ἔλαχεν" ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ
ποιηταὶ καλοῦσιν ᾿Αφειδάντειον κλῆρον τὴν Τεγέαν. Ap. R. i. 162. Οἱ Τεγέην
καὶ κλῆρον ᾿Αφειδάντειον ἔναιον ubi Schol. ᾿Αφείδας ὁ ᾿Αρκάδος, ἀρχαῖος ἥρως,
ἐβασίλευσε Τεγέας. Cf. Meinekii Anal. Alex. p. 160. Nesciotamen an non
praestet PZza/esza. Phialus siue Phigalus aut Lycaonis filius aut Arcadiae
autochthon habitus est Paus. viii. 39. 2. Adz»mantzm quod habent
plerique codices a nullo dum explicatum est. 829. Amastriacis.
Amastris urbs Ponti. Strab. 544" Apaerpis ὁμώνυμος τῆς cvvokikvias πόλις"
ἵδρυται δ᾽ ἐπὶ Χεῤῥονήσου λιμένας ἔχουσα τοῦ ἰσθμοῦ ἐκατέρωθεν" ἦν δ᾽ ἡ
Λμαστρις γυνὴ μὲν Διονυσίου τοῦ Ἡρακλείας τυράννου, θυγάτηρ δ᾽ ᾿Οξυάθρου, τοῦ
Δαρείου ἀδελφοῦ τοῦ κατὰ ᾿Αλέξανδρον. Lenaeus quis sit incertum. Non
potest esse JDonyszws tyrannus Heracleae, maritus Amastris, quem
Memnon ap. Photium fr. iv. Muelleri Fr. Hist. Graec. 1. p. 529 tradit
imperasse annis 30, adeo adamatum a suis ut Χρηστὸς uocaretur ; adeo
autem pinguem ut ex lethargo aciculis excitari solitus sit. Burmanno
potius adstipulor intelligi Mithridaten Magnum regem Ponti, qui Διόνυσος
cognominatus est (App. Mithr. ro, 113), ab Asiaticis autem Euhius
Nysius Bacchus Liber nominatus (Cic. Flac. xxv. 60). Hic amisso exercitu,
regno exfulsus tamen in. ultimis terris ab inuicta Cm. Pompeii manu

126 COMMENTARIVS.

Maeote et illis faludibus se defendebat (de leg. Agr. ii. 19. 85) (ἢ . App.
Mithr. 101, 102 Διώδευεν ἔθνη Σκυθικὰ kal πολεμικὰ καὶ ἀλλότρια, in. his
Heniochos et Achaeos, donec ad Maeotin peruenit. Inde (App. 107)
Panticapaeum urbem in extrema parte Tauricae Chersonesi sitam ex
oriente occupauit, atque ibi derelictus a suis mortem sibi adiuuante Bituito
quodam Celta consciuit. Poteris et de Philocteta interpretari legendo
Lemnaeus (Lyc. 227). Nam Philoctetes redux Amastriacis ab oris
h. e. ab litore Euxini maris quod cum Argonautis inuiserat (Val. Fl. i. 391,
iii. 722, Philostr. Iun. Icon. 17) Le»mtaews iure suo appellandus erat,
ut qui in insulam Lemnon bis appulisset, prius cum Argonautis (Val,
Fl ii) postea cum Grais petentibus Troiam, quo tempore Chrysae
aram quaerens et ab angue morsus propter tetrum uulneris odorem ibi
destitutus est. Hinc Val. Fl. i. 392 de Philocteta Dis Lemmonm uisure
dicit. $30. Nudus Phil. 953 ψιλὸς, οὐκ ἔχων τροφήν. Achillea
humo si de Mithr. intelligas, aut explices de ᾿Αχιλλέως δρόμῳ qui
nauigantibus a Borysthenis ostio in orientem faezznsw/a est ad formam
gladi in transuersum forrecta exercitatione Achillis cognominaia (Plin.
iv. 83), Tauricam Chersonesum spectans ex aduerso, aut de ᾿Αχιλλείῳ
κώμῃ, quo loco angustissime se contrahit Maeotis ostium (Strab. 494).
Poteris etiam latius interpretari de ora Scythica. lam Alcaeus dixerat
fr. 49 Bergk, ᾿Αχίλλευ, ὃ τᾶς XxvÓikas μεδείς. Si de Philocteta capias,
ex scriptura codicum Mutinensis, Holkhamici, Conradi de Mure elicies
Echidnaea uel Echinaea h.e. Lemno, ubi et ipse Philoctetes ab angue
morsus est et alii ὀφιόδηκτοι a sacerdotibus Hephaesti curabantur (Schol.
Il. ii. 725), et noxium genus ERE κεγχρίνης inhabitasse praecipue
iuxta Mosychlum dicitur a Nicandro Ther. 463 sqq. 3831. uel op-
ponitur Vel 333. Eurydamas, filius Medii, cum Thrasyllum, fratrem
Simi Larisaei, occidisset, ab hoc ad currum ligatus et circa tumu-
lum Dad tractus est: quod narrarat Callimachus siue in Ibide
(Bentl.) siue in Aetiis (Schneider Callim. ii. p. 627). Schol. Ven. Il. xxii.
397 Διὰ τί ᾿Αχιλλεὺς θανόντα σύρει τὸν Ἕκτορα; ὁ δὲ Καλλίμαχός φησιν ὅ ὅτι
πάτριόν ἐστι Θεσσαλοῖς τοὺς τῶν φιλτάτων φονέας σύρειν περὶ τοὺς τῶν φονευ-
θέντων τάφους" Σίμωνα γάρ φησι Θεσσαλὸν τὸ γένος, Εὐρυδάμαντα τὸν Μειδίου
σῦραι (add. Schneid.) ἀποκτείναντα Θράσυλλον τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἄρξασθαί
τε τοῦ νόμου πρῶτον. τοῦτον γὰρ ἐξάψαι τοῦ δίφρου τὸν φονέα καὶ περὶ τὸν τοῦ
τετελευτηκότος τάφον ἕλκειν. Callimachi uersus de ea re citat Proclus ad
Platon. Rep. p. 391 πάλαι δ᾽ ἔτι Θεσσαλὸς ἀνὴρ ῬῬυστάζει φθιμένων ἀμφὶ
τάφον φονέας. (Schneider Callim. l.c.) ter toties et Hectorem Achilles
raptarat Il. xxiv. 16. 332. Larisaeis. Demosthenes Neaer. 1382
dicit Neaeram, meretricem famosam, rem habuisse ἐν Θετταλίᾳ καὶ May-

vnaía μετὰ Σίμου τοῦ “᾿Λαρισαίου καὶ Ἐὐρυδάμαντος τοῦ Μηδίου ; neque a uero .

abhorret inimicitiam ortam ex amore. cf. Neaer. 1352. 338. qui
Hector. Tutatus. οἷος γὰρ ἐρύετοὔϊλιον Ἕκτωρ 1]. νὶ. 403. 994, lustrauit
dum ab Achille circum Troiae moenia raptatur 1]. xxiv. 16, 755. non
diuturna mox ruitura mortuo Hectore. Il. xxiv. 728 πρὶν yàp. πάλιε ἥδε κατ᾽
ἄκρης Πέρσεται" ἦ γὰρ ὄλωλας ἐπίσκοπος, ὅστε μιν αὐτὴν 'Ῥύσκευ, €xes δ᾽
ἀλόχους κεδνὰς καὶ νήπια τέκνα, quae uerba sunt plangentis Andromaches.
Eodem modo Betin circa Gazam, quam frustra defenderat contra
Alexandrum, cum fer Za/os spirantis lora traiecta sunt, religatum ad cur-
rum traxere equi, gloriante rege Achillen, a quo genus ifse deduceret,
ipnitatum se esse poena in hostem caftenda, Curt.iv. 6. 988, 6. Eadem
fabula recurrit 459, 460, uideturque in Callimachi Ibide narrata fuisse, teste
Schol. Aesch. Tim. 281. Heraclides περὶ πολιτειῶν in.3 (Muell. Fragm.
Hist. Graec. ii. P 205) Ἱππομένης eis τῶν Κοδριδῶν λαβὼν ἐπὶ τῇ θυγατρὶ
μοιχὸν, ἐκεῖνον μὲν ἀνεῖλεν ὑποζεύξας τῷ ἅρματι, τὴν δὲ ἵππῳ “συνέκλεισεν, € ἕως
ἀπόληται. nouum genus poenae Diodorus viii. 24 τιμωρίαν ἀνήκεστον καὶ
παρηλλαγμένην eam uocat. 336. Erechthea Athenis. M. viii. 547,

m

uu--"-"-"-"-—-—--—-———————— M

COMMENTARIVS. 127

nisi forte respicitur gens regia unde Limone orta est: et sic sane dicta
est Erechthea domo VF. v. 204. fertur quem ad modum Troilus Aen. i.
476 Fertur equis curruque haeret resupinus inani. 338. turpe
* dishonoured ! αἰκισθέν. 9838. Viscera. Eur. Troad. 9o αἱ Καφήρειοί
T ἄκραι Πολλῶν θανόντων σὠμαθ᾽ ἕξουσιν νεκρῶν. füigat transfipat. olim
dum reditus fit a Troia Graiorum. 340. sub aut ad imminentem
Caphareum refertur, aut ad undas quibus cautes teguntur. Prius uidetur
significare Seneca Agam. 558-560 Zs£ Aumilis unda, scrufeis mendax
wadis, Vói saxa rafédis clusa uerticibus tegit Fallax Caphareus . ..
Arx imminet praerupta. Non est “αἱ the bottom of the Euboean gulf?
uti vertit Henry ad Aen. i. 48. Euboieo. Caphareus promunturium
Euboeae ad meridiem. Mel. ii. 107. Sic Trist. i. 1. 84, v. 7. 35, Sil.
xiv. 144. Graia Graiorum. sinu Tro. 85 κοῖλον Εὐβοίας μυχόν. 941.
ferox raptor Aiax Oileus qui a wzrgzze (Pallade) wzrgzze (Cassandra)
rapta (Met. xiv. 468) poenam luit ictus fulmine, mox mersus pelago.
et fulmine et aequore Sen. Med. 660 Fulnmzne et fonto moriens Otfeus.
Aen. i. 44, 45. 842. adiuuet ignis aquas Ag. 650 Συνώμοσαν yàp
ὄντες ἔχθιστοι τὸ πρὶν Πῦρ kai θάλασσα. Milton P. R. iv. 412 *Fierce
rain with lightning mixt, water with fire In ruine reconcild. 343.
ueeors agitetur uecors fiat et agitetur. 844. Vnum qui. Schol.
de Marsya uel Pentheo intellexit: nam Marsyae cw£zs esf summos
direpta fer artus, Nec quicquam nzsi uulnus erat (M. vi. 388): Pentheus
irunca ostendit deiectis corpora membris M.iii724. Sed rectius lanus
Parrhasius Epist. 44 interpretatus est de Aiace 'qui ferro dicitur fuisse
impenetrabilis praeter sinistrum latus quod obiecto clypeo tegebat, uel.
ut alii tradunt iugulum. Rem narrat Pindarus Isthm. v (vi). 35-54,
ubi dicit Herculem, a Telamone inuitatum poculis, orasse ut huic ex
coniuge Eriboea filius foret, corpore tam impenetrabili (ἄῤῥηκτον φυὰν)
quam esset leonis pellis quam ipse gereret. Lyc. 454-459 de Aiace Tov
λύσσαν ἐν ποίμνῃσιν αἰχματηρίαν Xéavros, ὃν Χάρωνος ὠμηστοῦ δορὰ Χαλκῷ
τορητὸν οὐκ ἔτευξεν ἐν μάχη, Μίαν πρὸς ἅδην καὶ φθιτοὺς πεπαμένον
Κέλευθον, ubi Tzetzes Αὐξηθέντα δὲ τῇ λεοντῇ τοῦτον Ἡρακλῆς ἐσκέπασε καὶ
ταύτην αὐτῷ ἐχαρίσατο" ὑφ᾽ ἧς σκεπόμενος, ὡς ληροῦσιν, ἄτρωτος ἦν, πλὴν μόνου τοῦ
τόπου, κατά τινας, τοῦ σκεπομένου πρώην ὑπὸ τοῦ γωρυτοῦ, ὅτε ταύτην ἐφόρει ὁ
Ἡρακλῆς" ὅτε δὲ ὁ Αἴας, ὑπὸ τοῦ σάκους. "AXXo: δέ φασιν περὶ τὴν κλεῖδα
τρῶτον εἶναι τὸν Αἴαντας, Secundum Aeschylum a/a tantum uulnus ad-
mittebat, teste Schol. Ven. Il xiv. 404. Vide Lobeckium ad Ai. 854.
uulnus pro loco uulneris “ἃ vulnerable point) Non dissimilia sunt
Prop. ii. 22. 7 quaerunt sibi uulnus ocellt h. e. unde uulnerentur, Luc. iv.
764 oblato uulnere h. e. data facultate uulnerandi. Sed ww/mws haere ap.
Ouidium alias est uulnerari. habet ut 312 de re praeterita cuius extat
memoria. Sic fer/ur 336. 845. Dryantiadae Lycurgo Il. vi. 130 Δρύαντος
υἱὸς κρατερὸς Λυκόοργος. Idem a Sophocle Antig.955 uocatur παὶς ὁ Apvavros
Ἠδωνῶν βασιλεύς. Rhodopeia regna, cf. Her. 2. 113. Aiax et Lycurgus
tamquam ob insaniam se ipsi interficientes coniunguntur etiam ab
Hygino 242. 346. Hyg. 132 Lycurgus Dryantis fius Liberum de regno

Jugauit. quem cum negaret deum esse uinumque bibisset et ebrius matrem

suam uiolare uolutsset, tunc uites excidere est conatus, quod diceret illud
malum medicamentum esse, quod mentes immutaref. qui imsamta ab
Libero obiecta uxorem suam et filium interfecit. ipsumque Lycurgum
gantheris obiectt in Rhodope, qui mons est T) Araciae, CHÍMS 17) perium
habuit. hic traditur unum pedem sibi pro uitibus excidisse. Cf.
Seru. ad Aen. iii. 14, Schol. Luc. i. 575, iii. 431. Hinc, quod altero crure
amputato altero tantum crepidam gereret, μονοκρηπῖδα dictum fuisse putat
Salu. in epigrammate Anthologiae xvi. 127 Duebner Τίς τὸν Θρηΐῖκα τόνδε
μονοκρηπῖδα Λυκοῦργον Χάλκεον ᾿Ηδωνῶν ταγὸν ἀνεπλάσατο; Βακχιακὸν κατὰ
πρέμνον ἴδ᾽ ὡς ἀγέρωχα μεμηνὼς Βριθὺν ὑπὲρ κεφαλᾶς ἀντέτακεν χάλυβα. Μανύει

128 COMMENTARIVS.

μορφὰ τὸ πάλαι θράσος" à δ᾽ ἀγέρωχος Λύσσα καὶ ἐν χαλκῷ κεῖνο τὸ πικρὸν
ἔχει et hoc esse disparem cultum. Contra Heynius in Excursu ad
Aen. vii. 689 μονοκρηπῖδα sic interpretatus est quasi uno tantum crure
ocreato fuerit Lycurgus atque ideo facilius alteri falcem inflixerit.
847. Oetaeo. Herculi qui in Oeta monte periit. Furorem Herculis non
eum intelligo quo correptus Lichan ex Oeta deiecit, sed priorem quo
instinctus regiam Thebis tamquam Mycenae essent demolitus est, mox
liberos et uxorem Megaram interfecit. Fabulam narrarunt Euripides in
Ἡρακλεῖ Μαινομένῳ, Seneca in Hercule Furente. generoque draconum
Athamanti, cui nupsit Ino filia Cadmi et Harmoniae. Hic αὖ Zwnone
insania obiecta Learchum fiium interfecit Hyg. 2. Fast.iv.489. 848,
Tisamenique patri Oresti. Paus. ii. 18. 6 'Opéarov δὲ ἀποθανόντος ἔσχε
Τισάμενος τὴν ἀρχὴν "Eppióvgs τῆς Μενελάου καὶ ᾿Ορέστου παῖς. (Micyllus.)
Callirhoesque uiro. Alcmaeoni, qui Eriphylae matris interfectae furiis
actus ex Argis profugit in Arcadiam et inde ad Acheloum, ubi resipuit
et Acheloi filiam Callirhoen duxit Paus. viii. 24. 4, Apollod. iii. 7. 5.
Aliam Callirhoen memorat Pausanias vii. 21 (cf. Buecheler Mus.
Rhen. a. 1879, p. 347) quam Coresus sacerdos Bacchi cum frustra
amaret ac iussu oraculi Dodonaei pro Calydoniis, quibus hic deus
diuinum furorem immiserat, ad aram uideret duci ut a se ipso macta-
retur, ipse sua manu mori maluit. Sed Ouidium de Alcmaeone loqui
patet ex Plauti Capt. iii. 4. 30 ubi Lycurgus Alcmaeon Orestes simili
modo coniunguntur. 949. matrona “ἃ consort' i. e. uxor adiuncta
notione dignitatis sanctitatisque. Her. v. 83 Voz famen ut . . . Hecubae
fuerim dissimulanda nurus. Dignague sum et cufio fieri matrona
gotentis. 350. Qua Aegiale uxore Diomedis. Tzetz. ad Lyc. 610
ὡς Μίμνερμος λέγει, ὑπὸ Διομήδους τρωθεῖσα ἡ ᾿Αφροδίτη, παρεσκεύασε τὴν
Αἰγιάλειαν πολλοῖς μὲν μοιχοῖς μοιχευθῆναι" συγκοιμηθῆναι δὲ καὶ τῷ Ἱππολύτῳ
καὶ Κομήτῃ τῷ Σθενέλου vig. Hinc Lycophron 612 Ὅταν θρασεῖα θουρὰς
οἰστρήσῃ κύων Πρὸς λέκτρα. 351. Quaeque. Ex Polyaen. viii. 57
primus interpretor de Arsinoe Lysimachi, mox Ptolemaei Cerauni,
postremo Ptolemaei Philadelphi coniuge, quae ut Seleuci milites fugeret,
Ephesi moenia, quo confugerat, destruentes, ancillam regali ueste in-
dutam lecticae indidit, satellitesque circumdedit; quo artificio ancilla
oppressa est, Arsinoe effugit. ᾿Αρσινόη Λυσιμάχου τοῦ ἄνδρος τελευτήσαντος,
μεγάλης ταραχῆς οὔσης ἐν Ἐφέσῳ, καὶ τῶν σελευκιζόντων τὰ τείχη καταβαλ-
λόντων καὶ τὰς πύλας ἀνοιγόντων, εἰς μὲν τὸ φορεῖον τὸ βασιλικὸν κατέκλινε
θεράπαιναν στολὴν περιθεῖσα βασιλικὴν, καὶ περιέστησε πολλοὺς τῶν ὑπασπιστῶν.
αὐτὴ δὲ περιβαλομένη ῥάκια καὶ προσωπεῖον ἐῤῥυπωμένον, καθ᾽ ἑτέραν θύραν
ἐξῆλθε μόνη, καὶ δραμοῦσα ἐπὶ τὰς ναῦς ἀπέπλευσε. Μενεκράτης, εἷς τῶν
ἡγεμόνων, τῷ φορείῳ προσπεσὼν κατεκέντησε τὴν θεράπαιναν, οἰόμενος ᾿Αρσινόην
φονεύειν. €um fratre mariti. Philadelpho, fratre Ptolemaei Cerauni.
Nam utrique pater Ptolemaeus Soter, sed huic ex Eurydica, illi ex
Berenica. At ipsius Arsinoae frater fuit Philadelphus. Audio; sed
nihil hoc ad rem. Nam in eo flagitiosa habetur Arsinoe, non quod fratri
nupsit (nam etiam Ceraunus frater fuit) sed quod postquam Cerauno
nupserat, cum huius nondum mortui fratre Philadelpho iterum matri-
monium fecit. 952. Locris Arsinoe dicta est etiam a Callimacho
in Coma Berenices. Vide me ad Cat. lxvi. 54. in ancillae dissimulata
nece, *when she had been disguised in the person of a slaughtered
maid-servant, h.e. postquam per ancillam personata fuerat tamquam
esset Arsinoe, et sic sub ficta specie necatae incolumis euaserat. Similis
usus ap. Val. Fl. vi. 533 zzgue dei latuit terrore Lycaei, Et dissimulata
recte dicitur: ancilla enim reginam et simulauit h. e. personauit et
dissimulauit h.e. celauit. Menenium in bello ciuili seruus pee erili
ueste et lecticam pro eo inscendens sic seruauit App. B. C. ., 44.
Aliam interpr. in Excursu addidi. 853. fideli. Ag. 606 γυναῖκα pecu

disini d mo

COMMENTARIVS. 129

δ᾽ ἐν δόμοις εὕροι μολὼν de Clytaemnestra. 864. Talai gener. Amphi-
araus, uir Eriphylae, filiae Talai regis Argiuorum. Apollod. i. φ. 13.
Tyndarei gener Agamemnon, uir Clytaemnestrae. 355. Idem uersus
A. A.i.73. patruelibus filiis Aegypti. M. iv. 462 Mo/lirique suis letum
gatruelibus ausae Assidue repetunt, quas perdant, Belides undas. 356.
assidua aqua, *by constant carriage of water, aquam assidue ferendo,
cum foratis urnis semper exeat. 357. Byblidos. Hyg. 243 Zyis
Mileti filia fbropter amorem Cauni fratris ifsa se interfecit. M. ix. 449
Sqq. Parthen. Erot. xi. Canaces. Hyg.243 Camace Aeolt filia frofter
amorem Macarei fratris ipsa se interfecit. Est inter Heroidas epis-
tula Canaces Macareo (xi). sieut facis. M. xiii. 741 VZgue facis, fotes
his inpune negare. Pont. ii. 3. 48 Vique facis, lapso quam fotes affer ofem.
Vsitatius fuisset scu faczt, sequente ardeat, ut M.xiv. 491 quod faczt, oderit
omnes Sub Diomede uiros. Non adstipulor Merkelio facis genitiuum ex-
istimanti, . 358. sit tibi fida satisfaciat amori quem soror fratri debet,
*and prove that she is true to the love she owes you as a sister only
by à crime. fida 'caritatis aeque cognatorum, quam consuetudinis
amantium appellatio est. Her. 4. 140; 5. 99/ Merkelius. Fidem suam in
Caunum Byblis praestitit, dum fa£rzar znuisosque parentes Desertt, et ῥγο-
Jugi sequitur uestigia fratris M. ix. 638-9, Canace dum fratris Macarei
concubitum patitur, paritque infantem, qui ab Aeolo auo statim feris
dilaniandus traditur. Her. xi. 959. Pelopea. Lactantius ad Stat. Theb,
i. 694 Cum responsum accefüsset Thyestes aliter malorum remedium inue-
niri non fosse, nisi cum Pelofea filia concubuisset, paruissetque responsis,
natus est ex ea Aegisthus Clytaemnestrae adulter, Agamemnonis parricida.
Incestum duplici modo narrat Hyginus 87 et 88. 360. Nyctimene. :
Hyg. 204 IVyctzmene Efofpei regis Lesbiorum uirgo formosissima dicitur
J'uisse. hanc Efofeus pater amore incensus compressit: quae fudore tacta
siluis occultabatur. 5861]. capiti. Lusit in ambiguo sensu uocabuli. Nam
in cafitzs crine stetit czju£ uel salus Pterelai ac Nisi. 362. Pterelae
regis Taphiorum siue Teleboarum, quem filia Comaetho, detonso aureo
crine per quem immortalis factus est, occidit, amore incensa Amphitry-
onis aut, ut alii tradunt, Cephali. Tzetz. ad Lyc. 932. Hanc comam αἰθὴν
fuisse testatur Eustathius ad ll. i. 197 (Potter). Apollod. ii. 4. 7 ᾿Αμφι-
τρύων ἔχων ἐκ Θορικοῦ τῆς ᾿Αττικῆς Κέφαλον avppaxotvra . . . τὰς τῶν Ταφίων
νήσους ἐπόρθει. ἄχρι μὲν οὖν ἔζη Τιτερέλαος, οὐκ ἐδύνατο τὴν Γάφον ἑλεῖν" ὡς
δὲ ἡ Πτερελάου θυγάτηρ Κομαιθὼ ἐρασθεῖσα ᾿Αμφιτρύωνος τὴν χρυσῆν τρίχα τοῦ
πατρὸς ἐκ τῆς κεφαλῆς ἐξείλετο, Πτερελάου τελευτήσαντος ἐχειρώσατο τὰς νησους
ἁπάσας. Hunc Pterelam uocat Plautus Amphit. i. I. 10r. Nise quem
filia sua Prop. iii. (iv.) 19. 21,22 77έγοα uenumdata Scylla figura, Tondens
furpurea regna paterna coma, interfecit, ut in Ciri Vergiliana nar-
ratum est. 363. Infamemque. Varro " L. v. 159 vage vt us
Africus ... Vicus Cyprius a Cypro... Profe hunc uicus sceleratus
dictus a Tullia T: fade. EY uod uxore quod ibi quom iaceret fater
OccZsus, supra eum carfentum mulio ut inigeret iussit (Paley ad F. vi.
609). Rem narrant Liu. i. 48, Ouid. F. vi. 587-610. 364. inductis.
F. vi. 608 Duc, inguam, inuitas ipsa fer ora roías, quae uerba sunt
'ulliae aurigam incitantis. rotis carpenti, in quo uehiculo conspirant
Varro Liuius Ouidius. 365-370. Hyg. 84 Oenomaus Martis et Asteropes
Atlantis filiae filius habuit in coniugio Euareten Acrisii fili p 7 T ro
frocreauit Hifpodamiam uirginem eximiae formae, quam mult m"
dabat in coniugium quod sibi responsum. fuit a genero morte m Foris .
ilaque cum complures eam feterent in coniugium, simultatem « - tuit, ΑΜ,
ei daturum qui secum quadrigis certasset uictorque exisset (quod μὰ sie s
Aquilone uelociores habuit) utctus autem interficeretur. multis interfectis
nouissime Pelofs Tantali filius cum uenisset et capita humana super
ualuas fixa uidisset eorum qui Hippodamiam in uxorem peti-
K

130 COMMENTARIVS,.

erant (365, 6), faenitere coefit regis crudelitatem timens. itaque Myrtilo
aurigae eius fersuasit regnumque ei dimidium pollicetur si se adiuuaret.
Jide data Myrtilus currum iunxit et clauos in rotas non coniecit : itaque
equis incitlatis, currum defectum Oenomai equi distraxerunt.
(367, 8). Pelops cum Hifpodamia et Myrtilo domum uictor cum rediret
cogitautt sibi ofprobrium futurum et M yrtilo idem praestare noluit
eumque in mare praecipitauit, a quo Myrtoum pelagus est ap-
pellatum (369-370). 365. iuuenes proci Hippodamiae. uestigia
pedes Cat. Ixiv. 162, Sen. Thy. 1039 Awfta fractis cruribus uestigia. 866.
Brachia. F.i.557 deCaci antro Ora sufer postes affixague brachia pendent.
369. Proditor Myrtilus saeui tyranni Oenomai, nam tredecim (Schol.
Ap. R. i. 752 ex Pindaro) uel duodecim (Tzetz. ad Lyc. 156) procos iam in-
terfecerat. (Salu. 8570. nomina fecit. Lyc. 164 de Myrtilo φερωνύμους
ἔδυψε Νηρέως τάφους. 3771. uelocem puellam. Atalantam filiam Schoenei,
quae uirtute sua cursu uzros superabat Hyg.185. 972. Dum donec tan-
dem. pomis tribus Hyg. 185 PZerosque cum suferasset et occidisset nouis-
sime ab Hiffomene Megarei et Merofes filio uicta est. hic enim a Venere
mala tria insignis formae acceperat, edoctus quis usus Zn eis esset. qui in
2250 certamine iactando fuellae imgetum alligauit. lla enim dum colligit
et ammiratur aurum, declinauit et uueni uictoriam tradidit, quae ex M. x.
560-680 Hyginum sumpsisse ostendit Maur. Schmidt. 5798. qui. Dicit
lectos iuuenes simul et decus Znnuptarum quos crudeli feste coactam
Androgeoneae foenas exoluere caedis Cecrofpiam solitam esse dafem dare
Minotauro tradit Catullus Ixiv. 76-80. — tecta ' chambers, Cat. lxiv. 115.
noui ut forfenftis nouis Prop. iii. (iv.) 22. 28. monstri Cat. lxiv. tor.
974. caecae cum sub terra esset, atque ideo sine fenestris uel lumine.
Varro L. L. ix. 58 sz fenestram non habet, dicitur caecum. Aen. v. $89
Parietibus textum caecis iter. non redeunda unde non erat reditus
in lucem propter zzeazricabilem exitum Hyg. 4o. Cosmas ad Greg.
Naz. p. 621 Migne σπηλαῖον ἀντρῶδες καὶ δύσκολον περὶ τὴν κάθοδον kal
δυσχερὲς περὶ τὴν ἄνοδον. 9875. Aeacides Achilles. uiolentus
Horatius de Achille A. P. 121 zracundus znexorabilis acer ubi afferunt
Il. xx. 467 Οὐ γάρ τι γλυκύθυμος ἀνὴρ ἦν, οὐδ᾽ ἀγανόφρων, ᾿Αλλὰ μάλ᾽ ἐμμεμαώς.
altum ll. xxiii. 164 Κηδεμόνες δὲ παρ᾽ αὖθι μένον, kai νήεον ὕλην, Ποίησαν δὲ
πυρὴν ἑκατόμπεδον ἔνθα καὶ ἔνθα. 376. Corpora duodecim Troianorum
quos Patroclo mactauit. — eum senis altera sena ll. xxiii. 175 Δώδεκα δὲ
Τρώων μεγαθύμων υἱέας ἐσθλοὺς Χαλκῷ δηϊόων (ἐνέβαλλε). 9177. obseuri
uietos ambagibus orisquod aenigma soluere non possent. Soph. O. T. 130
ἡ ποικιλῳδὸς Σφίγξ. 978. infandae. Phoen. 807 Σφιγγὸς.. ." A ποτε Kaó-
μογενῆ τετραβάμοσι xaXais Τείχεσι χριμπτομένα φέρεν αἰθέρος els ἄβατον φῶς
Tévrav. — 8979-380. Tzetz. ad Lyc. 987 Μετὰ δὲ τὴν Ἰλίου πόρθησιν φυγόντων
τῶν Τρώων els ᾿Ιταλίαν, Κροτωνιᾶται βοηθήσαντες rois ἐν 'IraMa τούτοις φυγοῦσι
Τρωσί, στρατεύουσι κατ᾽ αὐτῶν κατὰ τῆς Σίριδος, καὶ πάντας τοὺς "Iovas τῷ τῆς
᾿Αθηνᾶς ναῷ καταφυγόντας ἀνεῖλον, μεθ᾽ ὧν συνανεῖλον καὶ τῆς ἱερείας τῆς ᾿Αθηνᾶς
παῖδα, ὀνόματι Λήταρχον, γυναικείαν ἐσθῆτα ἐνδεδυμένον᾽ διὸ ἡ 'A8gvà ὀργι-
σθεῖσα ἤμυσεν, ὥστε μὴ βλέπειν. Rem narrant Lycophron 988-992,
Iustinus xx. 2 quem in scholiis citaui. 979. Bistoniae. Et Siris et
Lucania communia Italiae cum Thracibus nomina. Steph. B. Σίρες ἔθνος
Θράκης ὑπὲρ τοὺς Βυζαντίους (Merkel). Heraclid. Pont. fr. xxi in Muelleri
Fragm. Hist. Graec. ii. p. 218'H Σαμοθράκη τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς ἐκαλεῖτο Aevkavía
διὰ τὸ λευκὴ εἶναι" ὕστερον δὲ Θρακῶν κατασχόντων Opaxía. Hinc in Siri
Italica templum Thraciae Mineruae condiderant siue ipsi Siritani, siue .
inquilini Thraces Samothracesue, quemadmodum ap. Lyc. 958 Phoenoda-
mantis filiae in Sicilia dicuntur templum Veneris Zerinthiae h. e. Samo-
thraciae exstruxisse, Alii ad Troianos hanc Mineruae statuam refere-
bant, ut Strabo quem mox citaturus sum. Azszonzus Ouidio i. q. Thra-
cius Pont. i. 3. 59, iv. 5. 35. 380. Lyc. 988 Γλήναις δ᾽ ἄγαλμα ταῖς

COMMENTARIVS. 131

ἀναιμάκτοις μύσει Στυγνὴν ᾿Αχαιῶν εἰς ᾿Ιάονας βλάβην Λεῦσσον, φόνον τ᾽
ἔμφυλον ἀγραύλων λύκων, Ὅταν θανὼν λήταρχος ἱερείας σκύλαξ Πρῶτος κελαινῷ
βωμὸν αἱμάξῃ Bpóre. ^ nune quoque. Strab. 264 citatus a Meursio τῆς δὲ
τῶν Τρώων κατοικίας (ad Sirim) τεκμήριον ποιοῦνται τὸ τῆς ᾿Αθηνᾶς τῆς ᾿Ιλιάδος
ξόανον ἱδρυμένον αὐτόθι, ὅπερ καταμῦσαι μυθεύουσιν ἀποσπωμένων τῶν ἱκετῶν
ὑπὸ ᾿Ιώνων τῶν ἑλόντων τὴν πόλιν... δείκνυσθαι δὲ καὶ νῦν καταμῦον τὸ
ξόανον. ἰταμὸν μὲν οὖν καὶ τὸ οὕτω μυθεύειν, ὥστε μὴ καταμῦσαι φάναι μόνον,
καθάπερ καὶ τὸ ἐν ᾿Ιλίῳ ἀποστραφῆναι κατὰ τὸν Κασάνδρας βιασμὸν, ἀλλὰ καὶ
καταμῦον δείκνυσθαι. tecta uelamine, ut Minerua, cum in templo
eius Neptunus Medusam uitiasset, casos aegzde uultus Texit M. iv.
798. ZToría quod habet codex Turonensis aut ad auwersuz: (Stat. Theb.
Xl. 313) deae uultum referes sicut traditum est de Palladio cum Cas-
sandram Aiax uiolaret Strab. 264, aut, quod praefero, ad faciem ira atque
odio distortam, quo sensu Cicero Off. i. 36. 131 dicit zwitus »utantur,
ora torquentur. 981. Threicii Diomedis Ef/erws Awmana qui
dafe pauit equas Her. ix. 68. praesepia M. ix. 195 Quid cum Thracis
equos humano sanguine pingues Plenaque corporibus laceris fraesepéía
uidi ? 882. dapibus suis (the meat of their body? M. xv. τὸς
Corforeasque dafes auidam demersit in aluum : dapes sunt caro quae
comeditur. 3883. Therodamanteos. Therodamas a Scho./iasta
dicitur rex in Libya fuisse, qui homines leonibus obiecerit: certe uix
alius potest esse atque is qui cum Atreo et Diomede tamquam crude-
lissimus coniungitur Pont. i. 2. 119 /Voz ὁ Theromedon crudus-
que rogabitur Atreus Quique suis homines fabula fecit equis. An le-
gendum Z4ecenodamanteos ? Schol. Lyc. 952 Kinkel Φοινοδάμας τις Tpós'
συνεβούλευσε rois Τρωσὶν ἐκθεῖναι τὴν 'Haióvgv τῷ κήτει, εὐλαβούμενος περὶ
τῶν θυγατερῶν αὐτοῦ τῶν τριῶν μὴ αὐτὰς ἐκθῶσι, καὶ ἔπεισεν᾽ ὁ δὲ Λαομέδων
μηνίων τῷ Φοινοδάμαντι ἔδωκε τὰς τρεῖς αὐτοῦ θυγατέρας ναύταις, ἵνα ἐκθῶσιν
αὐτὰς ἐν Σικελίᾳ θηρίοις βοράν. καὶ τούτου γενομένου κατὰ γνωμὴν ᾿Αφροδίτης
ἐσώθησαν. ὧν τῇ μιᾷ εἰκασθεὶς κυνὶ ὁ Κρίμισσος ποταμὸς συνῆλθεν" ἡ δὲ ἔτεκε
τὸν Αἰγέστην, ὃς ἔκτισε τρεῖς πόλεις ἐν Σικελίᾳ, τὴν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ Αἰγέσταν, Ἔρυκα,
Στύλλαν᾽ ἔγημε δὲ οὗτος Στύλλαν. — PAoenod. leones intellige eos quibus
Phoenodamas tres filias in Sicilia exposuit: qui generaliter dictum,
quo difficilius aenigma esset. Sic Men. ii. 2. 74 Vzdeapuws qui hinc egre-
ditur de Erotio muliercula, Hec. iv. 3. 2 Vxor, Zstuc est sapere qui ubi
cumque opus sit animum fossis flectere, ubi tamen Donatus 'qui pro
quae, (Wagner ad loc. Holtze Synt. i. pp. 377, 378.) Prop. i. 15. 34
Dicere quo £ereas saefe in amore leuat * of indefinite gender, Postgatus
ad loc.* 3884. Thoanteae Thoas rex terrae Tauricae gsorum fuit
institutum ut qui inter fines eorum hospes uenisset templo Dianae immo-
laretur Hyg. 120, unde ap. Eur. I. T. 38 Iphigenia sacerdos dicit Θύω
ydp, ὄντος τοῦ νόμου kai πρὶν πόλει, Os ἂν κατέλθῃ τήνδε γῆν Ἕλλην ἀνήρ.
885. aduersa Od. xii. 235 Ἔνθεν γὰρ Σκύλλη, ἑτέρωθι δὲ δῖα Χάρυβδις.
886. Dulichiae Vlixis, cui patria Dulichium, unde Dw/ichzus dux uocatur
Rem. 272. pauidos Od. xii. 243 τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ἥρει. eripuere Od.
xii. 245 Τόφρα δέ μοι Σκύλλη κοίλης ἐκ νηὸς ἑταίρους "E£ £8. 387.
Polyphemus in aluum Od. ix. 296 Κύκλωψ μεγάλην ἐμπλήσατο νηδὺν
᾿Ανδρόμεα κρέ᾽ ἔδων. 888. Laestrygonias. Unum ex sociis Vlixis
Antiphates Laestrygonum rex deuorauit, alios populus Laestrygonum
iniectis lapidibus occidit comeditque. Od. x. 124 ᾿Ιχθῦς δ᾽ ὡς πείροντες
ἀτερπέα δαῖτα φέροντο. 889.dux Poenus. Val. Max. ix. 6.2 Ext. Hannibal
Acerranorum senatum extra moenia euocatum in frofundum puteorum

* Conuenit huic sententiae quod ad Pont. i. 2. 119 adscriptum est in cod. Canonic,
Lat. I. zermodoon (1. Theromedon) quidam tirannus fuit in Sicilia qui homines dila-
cerabat et humanis carnibus uescebatur. Nam Phoenodamantis filiae in Sicilia feris
expositae sunt.

K 2

132 COMMENTARIVS.

abiecit. App. Pun. 63 ᾿Αχεῤῥάνων δὲ τὴν βουλὴν ἐν σπονδαῖς ἐς rà φρέατα
ἐνέβαλον (οἱ Καρχηδόνιοι) καὶ τὰ φρέατα ἐνέχωσαν (Const. Fanens.). 390.
iaeto iniecto puluere in ludibrium mortuorum, quod erat insolentiae
Punicae, qui captiuos és τάφρους kai ποταμοὺς ἐμβαλόντες ὡς γεφύραις ἐπέβαινον
App. Pun. 63 (Laur. Abstemius). Videtur respexisse hoc facinus Seneca
de Ira ii. 5 ZZannibalem aiunt dixisse cum fossam sanguine humano plenam
zedisset, O formosum spectaculum. 391. Sex bis famulae M. iv. 220.
Od. xxii. 424 Τάων (δμωάων) δώδεκα πᾶσαι ἀναιδείης ἐπέβησαν. Potest etiam
ad proci referri sex bis, si eos intelligas qui erant 'E£ αὐτῆς ᾿Ιθάκης δυο-
kaiüeka πάντες ἄριστοι, quamquam totus numerus centum et octo fuit Od.
xvi. 247-251. Iearidos. Penelope filia Icarii. 392. qui dabat
arma Melanthius Od. xxii. 143 Ἔνθεν δώδεκα μὲν σάκε᾽ ἔξελε, τόσσα δὲ
δοῦρα Καὶ τόσσας κυνέας χαλκήρεας ἱπποδασείας. Βῆ δ᾽ ἴμεναι, μάλα δ᾽ ὦκα
φέρων μνηστῆρσιν ἔδωκεν. 393. iacet ut λαδεΐ 344. .Aonio Boeotio :
nam Hercules Thebanus. Sic A4onzzis TAebzs M. vii. 763(Saluagn.). lue-
tator Antaeus. hospité Hercules ex Graeciain Libyam uenerat. Luc.iv.
612 J/le Cleonaei frorecit terga leonis, Antaeus Libyci. Perfudit membra
liquore Hospes, Olymfiacae seruato more falaestrae. 394. mirum
interiectum ut M. vii. 790, xi. 51, F.ii. 413. Sic zzudzgzum M. v. 37. wie-
tor, eum cecidisset, nam tacto solo fiebat ualidior. Luc. iv. 598 77oc
quoque tam uastas cumulauit robore uires Terra sui fetus, quod, cum
tetigere parentem, [am defecta uzgent renouato robore membra. 995.
pressere secum luctantes. Apollod. ii. 5. 11 ταύτης (Λιβύης) ἐβασίλευε παῖς
Ποσειδῶνος ᾿Ανταῖος, ὃς τοὺς ξένους ἀναγκάζων παλαίειν ἀνήρει. 9596. Lem-
nia turba. Vnde hic Lemniades? Cetera enim serie rerum cohaerent,
sicut in Apollod. ii. 5. 11, Antaeus Thrasius Busiris, a quo facilis fit
transitus ad Diomeden: uel ut Her. ix. 67-74 coniunguntur Diomedes
Busiris Antaeus. ferae morti Hyg. 15 Zz znusula Lemno mulieres Veneri
sacra aliquot annos non fecerant, cuius ira uiri earum Thressas uxores
duxerunt et priores sbreuerunt.. at. Lemniades eiusdem. Veneris inpulsu
conturatae, genus uirorum omne, quod ibi erat, Znterfecerunt, fraeter
Hypsihylen, quae patrem suum Thoantem clam in nauem inposuit. quem
temfestas in insulam Tauricam detulit. 397. post longum post annos
nouem. A. Α. 1. 647 Dicitur Aegyptus caruisse iuuantibus arua Imbribus
atque annos sicca fuisse nouem. Cum Thrasius Busirin adit, monstrat-
que fiari Hosfitis effuso sanguine fosse Iouem. — Ili Busiris, Fies Iouis
hostia rimus, Inquit, et Aegypto tu dabis hospes aguam. — Callim. fr. 182
Schneider Αἴγυπτος προπάροιθεν ἐπ᾿ ἐννέα κάρφετο ποίας. Claudian. in Eutrop.
i. 159-162 .Szc multos fluuio uates arente fer annos, Hospite qui caeso
monuit placare Tonantem, Inuentas frimus Busiridis imbuit aras Et
cecidit saeui, quod dixerat, hostia sacri. sacri mostrator iniqui
Phrasius (Apollod. ii. 5. 11) siue ut est ap. Hyg. 56 et Ouid. A. A. i. 647
'"Thrasius. Rem sic narrat Apollod. ii. 5. 11 Μετὰ Λιβύην δὲ Αἴγυπτον
διεξήει. ταύτης ἐβασίλευε Βούσιρις Ποσειδῶνος παῖς kai Λυσιανάσσης τῆς
"Emádov. οὗτος τοὺς ξένους ἔθυεν ἐπὶ βωμῷ Διὸς κατά τι λόγιον' ἐννέα γὰρ
ἔτη ἀφορία τὴν Αἴγυπτον κατέλαβε, Φράσιος δὲ ἐλθὼν ἐκ Κύπρου,
μάντις τὴν ἐπιστήμην, ἔφη τὴν ἀφορίαν παύσασθαι, ἐὰν ξένον ἄνδρα
τῷ Διὶ σφάξωσι κατ᾽ ἔτος. Βούσιρις δὲ ἐκεῖνον πρῶτον σφάξας τὸν μάντιν
τοὺς κατιόντας ξένους ἔσφαζε. συλληφθεὶς οὖν καὶ Ἡρακλῆς τοῖς βωμοῖς προσ-
εφέρετο, τὰ δὲ δεσμὰ διαῤῥήξας τόν τε Βούσιριν καὶ τὸν ἐκείνου παῖδα ᾿Αμφιδάμαντα
ἔκτεινε. Eadem Hyginus 56, a quo Thrasius Pigmalionis filius, fratris
Busiridis, appellatur. Canterus (ad Lyc. 158) locum intellexit de Molpide
Eleo (rov Ζηνὶ δαιτρευθέντος ᾿Ομβρίῳ δέμας Lyc. 159) qui ut famem procu-
raret qua Elis premebatur ipse se ex oraculo immolandum praebuit, quo
facto εὐθέως ἐρράγη ὑετός" οἱ δὲ ᾿Ηλεῖοι ἐποίησαν 'OuBpiov Διὸς ἱερὸν, ἐν à ἐστιν
ἀνδριὰς τοῦ Μόλπιδος. (Schol. Marcianus ad Lyc. 159.) 398. uietima
caesus pro uictima. Hyg. 56 de Thrasio Zromissis fidem ipse immola-

COMMENTARIVS. 133

tus exAbuit. 399. Frater ut Antaei Busiris. Vterque enim ex Neptuno
procreati. quo sanguine debuit suo, non aliorum quos innocentes 7107.
debuerat mactare. 400. exemplis occidit ipse suis. Sic sacerdos
Nemorensis 2671} exemplo quisque suo F. iii. 272 cum qui est priorem sem-
per occiderit atque ipse postea ab alio occidatur. ^ 401. qui Diomedes.
gramen habentibus herbis quibus inest gramen (Saluagn.) Burm. at-
tulit M. i. 633 Zerrae non semger gramen habenti. Gramen hic est esca
equorum ut M.iv.215. — 402. Her. ix. 67 erudi Diomedis imago Efferus
humana qui dafe fauit equas. 403. uindice Hercule. 404. Nes-
sus Dexamenique gener Hyg. 31 Centaurum Nessum quod Detaniram
uiolare uoluit, occidit. | .Eurytionem Centaurum, quod Deianiram Dexa-
meni filiam speratam suam uxorem fetitt occidit. Eurytion gener dicitur,
quod Dexamenus zzz: eius Zzpiens. follicitus est se daturum Deianiram :
atque ipse Eurytion aze cozszztuto uenit cum fratribus ad nuftias, tamquam
eam ducturus Hyg. 33. 405-412 ab Hercule transit ad Theseum.
Narrarat de Peripheta Sinide Scirone Cercyone Polypemone siue Pro-
crusta Callimachus in Hecale, ut retur Schneiderus Callim. ii. p. 186.
405. pronepos, Saturne, tuus Corynetes uel Periphetes (Hesych.),
filius Vulcani (Apollod. iii. 16. 1, Paus. ii. 1. 4, Hyg. 158, Met. vii. 437)
uel Neptuni (Hyg. 38), qui ambo ex Ioue, filio Saturni. | quem reddere
uitam exspirare (Lucr. vi. 1198, Met. x. 203). 406. Coronides Aescu-
lapius, filius nymphae Coronidis (Paus. ii. 26. 6, H. Hom. 16. 2). Vrbe
uidit ab ipse sua Epidauro. Apollod. iii. 16. 1 Πρῶτον μὲν οὖν Περιφήτην
τὸν Ηφαίστου kai ᾿Αντικλείας ὃς ἀπὸ τῆς κορύνης ἣν ἐφύρει Κορυνήτης ἐπεκαλεῖτο
ἔκτεινεν ἐν ᾿Ἐπιδαύρῳ᾽ πόδας δὲ ἀσθενεῖς ἔχων οὗτος ἐφύρει κορύνην σιδηρᾶν, δι᾿ ΄
ἧς τοὺς παριόντας ἔκτεινε. ταύτην ἀφελόμενος Θησεὺς ἐφόρει. Met. vii. 436
Tellus Efidauria fer te Clauigeram uidit Vulcani occumbere prolem.
Coronides et reddere uitam Ouidius similiter coniunxit F. vi. 744-
7 Hippolytus lacero corfore raptus erat, Reddideratque animam multum
indignante Diana. Nulla, Coronides, causa doloris, ait, Namque fio
iuueni uitam sine uulnere reddam. | An ut illic lusit in duplici sensu
reddendi uitam, sic hic in Coronzde allusit ad Coryneten ? — Cf. fel? genus,
Telegonus 567. 407. Sinis plerumque idem est qui Πιτυοκάμπτης di-
citur, uide 409 : sed cf. Eustath. 158 ὡς δὲ καὶ Σίνις Σίνιδος ὕστερον λῃστὴς
δίχα τοῦ τ, αἱ ἱστορίαι δηλοῦσι περιάδουσαι καὶ αὐτὸν, καθὰ καὶ τὸν Σκείρωνα xal
τὸν Πιτυοκάμπτην καὶ τὸν Κάκον καὶ τὸν Λίβυν ᾿Ανταῖον καὶ τοὺς τοιούτους. Eur.
Hipp. 977 Οὐ μαρτυρήσει μ᾽ Ἴσθμιος Σίνις ποτε Κτανεῖν ἑαυτόν, quae uerba
sunt Thesei. ^ Sciron Hyg. 38 Sezronem qui ad mare loco quodam frae-
rupto sedebat et qui iter gradiebatur cogebat eum sibi fedes lauare et ita
im mare jraecipitabat, hunc. Theseus, pari leto in mare detecit ex. quo
Scironis fetrae sunt dictae. Plut. Thes. 10, Paus. 1. 44. 8 qui addit haec
Χελώνη δὲ ὑπενήχετο ταῖς πέτραις τοὺς ἐσβληθέντας ἁρπάζειν" εἰσὶ δὲ αἱ
θαλάσσιαι, πλὴν μεγέθους καὶ πυδῶν, ὅμοιαι ταῖς χερσαίαις, πόδας δὲ ἐοικότας
ἔχουσι ταῖς φώκαις. cum Polypemone natus. Procrusten significat,
incertum quem secutus. Nam Pausanias i. 38. 5 Polypemonem
eundem fuisse tradit qui Procrustes cognominatus sit: Apollodorus
iii. 16. 2 et Schol. Hippol. 977, Polypemonem Sinidos, Probus ad Geor.
i. 399, Scironis, patrem faciunt. Hyginus 38 Polypemonem omittit,

Procrusten filium facit Neptuni, Plutarchus Thes. xi Procrusti uerum
nomen Damastis tribuit. Polypemonis natum Procrusten significari
patet ex M. vii. 436 sqq. ubi Periphetes Procrustes Cercyon Sinis Sciron
pari modo iunguntur, Her. ii. 69, 7o ubi Sciron Procrustes Sinis Mino-
taurus. Legerat fortasse IIoAvzpovibao. Προκρούστεω. Diod. iv. 59. 5
Οὗτος τοὺς παριόντας ὁδοιπόρους ἠνάγκαζεν ἐπί τινος κλίνης ἀναπίπτειν, καὶ τῶν
μὲν μακροτέρων τὰ προέχοντα μέρη τοῦ σώματος ἀπέκοπτε, τῶν δὲ ἐλαττόνων
τοὺς πόδας προέκρουεν᾽ ἀφ᾽ οὗπερ Προκρούστης ὠνομάσθη. 408. Mino-
taurus Zaurz mixtaque forma uiri Her. i. 70, Isoc. Hel. Encom. 31 φύσεως

134 COMMENTARIVS.

ἐξ ἀνδρὸς καὶ ταύρου μεμιγμένης. 409. trabes pressas. Pityocamptes,
quem Pausanias ii. i. 4, Diodorus iv. 59. 3, Plutarchus Thes. viii, Schol.
Hippol. 977, Apollod. iii. 16. 1, Prop. iii. 22. 37, ipse Ouidius M. vii.
440-442, eundem cum Sinide faciunt. Cum scriptore Ibidis consentire
uidentur Hyginus 38, Eustath. 158, Hyg. 38 P/fyocampten Neptuni filium
qui iter gradientes cogebat ut secum. arborem finum ad terram flecterent,
quam qui cum eo frenderat, ille eam. uiribus missam faciebat : ita ad
terram. grauiter. elidebatur et. feribat. 410. huius et huius aquas
sinus Corinthiaci et Saronici. Sen. Thy. 111 Qwz ffuctibus Illinc fxo-
finguis Isthmos atque illinc fremzt. Flor.ii. 16. 1 Corznthus Achaiae
caput, Graeciae decus, inter duo maria, Jontum et Aegaeum, quasi spec-
taculo exposita. Her. iv. 105, 6, Met. vii. 405 parem Zsthmon. Prop.
iii. (iv.) 21. 22 Zst/timos qua terris arcet utrumque mare, ad quem- uersum
omnia congessit Passeratius. — 411. Ceres uidit laeto pereuntia uultu
Corpora Cercyonis qui Eleusina adeuntes infestabat. M. vii. 439 Cercyoztzs
Jetum uidit Cerealis Eleusin. 412. Corpora corpus, ut alias non raro.
Drágerus ( Latein. Synt.i.p.6) comparat σώματα Soph. El. 1232. Cereyonea
Cercyonis ut 44o//zneas medullas Apollinis M. i. 473. Diod. iv. 59. 5
᾿Ανεῖλε δὲ kai περὶ τὴν ᾿Ελευσῖνα Kepkvova τὸν διαπαλαίοντα rois παριοῦσι
καὶ τὸν ἡττηθέντα διαφθείροντα. Schol. Plat. Leg. 796 Τὴν μὲν ἀπὸ χειρῶν
πάλην ἐξεῦρε Θησεύς, τὴν δὲ ἀπὸ σκελῶν Κερκύων Βρόγχου καὶ ᾿Αργιόπης
νύμφης. πρὸς τοῦτον τὸ πέμπτον üÜov ἐν ᾿Ελευσῖνι παλαίων διηγωνίσατο
Θησεύς. Cf. Paus.i. 39. 3. 4198. Incerta lectio. Quod scripsi compares
cum 95 Z//um ego deuoueo quem mens zntelligit Ibin Qui scit se factis
has meruisse preces. Sic enim ira et mentis et iustissima est. Sed et
quae meritis precibus mea d. γα potest legi, ut zuws/zs tamquam glossa
fuerit additum, quo e7z/zs explicaretur. Sed non infitior id nimis lan-
guere mihi uideri. 415. Achaemenides. Sumpsit hoc ex Aeneide
ill. 587-691. Fuit αΐγία ex Jthaca, comes infelicis Viixi (Aen. iii. 613)
Troiam genitore Adamasto Paupere frofectus (614, 5). Qui cum a sociis
ad Siciliam appulsis in Polyphemi antro desertus esset, profugus illinc
ad litus Teucros cum Aenea deueneratus est ut saluum se facerent, ab iis-
que in naues receptus est. Sicula desertus in Aetna. Cyclopes ubi ha-
bitabant, lorzzficis zuxta tonat Aetna ruinis (Aen. iii. 571), Achaemeniden
autem dum trepidi crudelia limina lincunt Inmemores socii uasto Cyclofis
in antro Deseruere (iii. 616-618). 416. Troiea eum uidit uela
uenire. Aen. iii. 590 e sz/uzs macte confecta suprema Ignoti noua forma
uiri, miserandaqgue cultu Procedit . . . Dira inluuties Znmissague barba,
Consertum tegumen spinis. Fabulam Achaemenidae Ouidius narrarat
Met. xiv. 160 sqq. 417. fortuna ut mendices et a fortiore aliquo
pugnis caesus humi inpingaris, sicut Irus ab Vlixe Od. xviii. 95-100.
binominis Iri. Etiam Arnaeus appellatus est. Od. xviii. 1-7 Ἦλθε
δ᾽ ἐπὶ πτωχὸς πανδήμιος, ὃς κατὰ ἄστυ Πτωχεύεσκ᾽ ᾿Ιθάκης, μετὰ δ᾽ ἔπρεπε
γαστέρι μάργῃ '"ACnxes φαγέμεν καὶ πιέμεν᾽ οὐδέ οἱ ἦν is, Οὐδὲ βίη, εἶδος δὲ
μάλα μέγας ἦν ὁράασθαι. ᾿Ἀρναῖος δ᾽ ὄνομ᾽ ἔσκε, τὸ γάρ θέτο πότνια μήτηρ
Ex γενετῆς" Ἶρον δὲ νέοι κίκλησκον ἅπαντες, Οὔνεκ᾽ ἀπαγγέλλεσκε κιὼν, ὅτε
πού τις ἀνώγοι. 418. Quique tenent pontem mendici. Iuuen. xiv. 134
Inuitatus ad haec aliquis de fonte negabit, iv. 116 dirusque ἃ fonte
satelles Dignus Aricinos qui mendicaret ad axes, v. 8. Mart. x. 5. 3-5
Erret fer urbem. fontis exsul et cliui Interque raucos ultimus rogatores
Oret caninas fanis infrobi buccas. Vide Mayor ad Iuuen. iv. 116. qui
tibi maior erit. "Turnebus ix. 25 rettulit ad uerba Quique tenet, sic
enim legit, hoc sensu " quem prae te magnum dices, quamuis aliis sit
infimus et abiectissimus; alii ad pontem, ut T. Vnderdown *qui pons
tibi extendetur et plures mendicos habebit, quo ipse minus accipias.
* He wisheth Ibis to be a beggar in company with a greate sorte, that
his part of the almes may be very small! Ad Irum si referatur qui, pos-

COMMENTARIVS, 135

sis explicare (1) “αἱ hic Irus tibi maior accrescente syllaba erit Ἶρος
dipos Od. xviii. 73, h.e. non Irus solum, sed Irus cum infortunio, uel
(2) “εἰ hic Irus aor superior tibi et tamquam dominus habebitur,
cum ipse sis ZnZer raucos ultimus rogatores, uel (3) *qui tibi Irus »azor,
ut tu Irus nor eris? eodem sensu quo Seneca dixit H. O. 1787 .S7 guis
minor Busiris aut si quis minor Anmtaeus h. e. cognominis sis [ΤῸ
Vlysseo, cuius tu quasi filius uel nepos sis, eumque »azorem siue
seniorem prae te iuniore uindices *and you shall hold him your senior
in the name:! uel (4) quod elicias ex Rosc. Am. 35. 100 Jtazeo etiam dicere
quem contra morem maiorum minorem anmis sexaginta de fonte in
Tiberim deiecerit *qui tibi in tuum infortunium maior erit annis Ix
ideoque in flumen deicietur, quod melius sane ad Quique tenet quam
ad Iri referatur. *And may you have besides the luck of Irus the double-
named, and of the beggar that haunts the bridge ; and yoz beggar shall
be old enough to be in danger of being thrown over it and drowned.
Ingeniose Ad. Neubauer qui (pons) tibi mabor 33y*» erit, ἢ. e. quem tu
patrio nomine non ut Romani pontem, sed ut unus e plebe Iudaeorum
Hebraico uocabulo 43yr» appellabis. ^ Quod si uerum est, aut Iudaeus
fuit Ibis aut certe ex regione Orientis, fortasse Aegyptius. — 419. Filius
Cereris ut primus intellexit Ant. Urceus Codrus, teste Const. Fanensi,
est Plutus deus diuitiarum. Hes. Theog. 969 Δημήτηρ μὲν Πλοῦτον ἐγείνατο,
δῖα θεάων, Ἰασίῳ ἥρωϊ μιγεῖσ᾽ ἐρατῇ φιλότητι Νειῷ ἔνι τριπόλῳ, Κρήτης ἐν
πίονι δήμῳ. Diodorus v. 77 duas causas nominis Pluti adfert, siue
τὸ πλεῖον τῶν ἱκανῶν, siue quod coaceruatis diuitiis 7/zs semper fiat.
frustra ametur frustra a te inuocetur ut in tuam domum ἐπείσοδον,
(Soph. fr. 252) faciat: de qua re cf. Aristophanis Plutum et Luciani
'limonem. "Tim. 26 Πῶς τυφλὸς ὧν . . . τοσούτους ἐραστὰς ἔχεις ; οἶδα
γοῦν τινας οὐκ ὀλίγους αὐτῶν οὕτω σου δυσέρωτας ὄντας ὥστε καὶ ἐς Βαθυκήτεα
πόντον φέροντες ἔῤῥιψαν αὑτούς. 420. Destituat opes 'leave your
fortune in the lurch? alio se semper conferat nec te adeat : mira locutio
quam uidetur adsimulasse ad notius sfe»s: destzfuere. Hes. Theog. 973
τῷ δὲ τυχόντι kai ob κ᾽ ἐς χεῖρας ἵκηται, Τόνδ᾽ ἀφνειὸν ἔθηκε, πολύν τέ oi
émagev ὄλβον. Huiusmodi uotum sed ratum extat in Epigrammate quod
edidit Kaibelius 1133 Ὦ Ζεῦ πάτερ, αἴθε πλούσιος γεν[οίμαν)]. "Ἤδη μὲν
ἤδη πλέον. [à]v' ἄρα βέβακε. De Pluti cultu disputauit Dilthey in
Gotting. Ind. Schol. 1879, qui laudat Hom. H. Cer. 486 et Homericae
Iresionae initium. 491. Verba sic construe, Vtque unda labente
per alternos recursus h.e. reciproco allapsu aestus recursuque * while
the wave glides on ebbing and flowing alternately. Prop. iii. (iv.) 12. 28
alternas scissa Carybdis aquas. 422. presso singulis passibus in
harenam sidente. "Minucius Octau. 2 »t//i uestigio cedens harena. sub-
"sidere. Henry Aeneidea iii. p. 67 * The soft sand is withdrawn from
the pressure of the foot, i. e. affords no fozz/ d'affwi to the foot.
423. nescio qua nescio quomodo, ut uix sentias. Sic gwa Aen. i. 680,
ségua Aen.i.682. liquescat 'still melt away And slip between thy
fingers day by day" I. Iones (1658). 424. per medias manus.
Prop. iv. (v.) 4. 22 Znferque oblitas excidit urna manus. effüuat. Sen.
Thy. 536 Atr. Quis znfluentis dona Fortunae abnuit? Thy. Exfertus est
quicumque quam facile effluant. 425. pater Erysichthon solitae uarias
mutare figuras Mestrae, quae ut patrem sustentaret inexplebili fame
laborantem, Neptuni dono a quo compressa erat, in uarias figuras equae
alitis bouis cerui se transformabat, atque hoc modo nouis semper dominis
uenumdata pretio sui parentem alebat (Met. viii. 847-874). Hinc zavró-
μορῴος dicitur Lyc. 1393. uarias mutare figuras 'to shift from one form
to another) 426. Plenus quamquam satur. inextineta fame qua cam
Ceres ultus est quod in Dotio Cariae sacrum deae lucum deuastasset Cal-
lim. H. Cer. 25-65, Met. viii. 741. Eam famem salse describit Callimachus

136 COMMENTARIVS.

Cer. 67-115, quem modo χαλεπόν re kai ἄγριον λιμὸν, Alava κρατερόν, modo
κακὰν βούβρωστιν uocat. ΙΟ5-110 Χῆραι μὲν μάνδραι, keveai δέ μοι αὔλιες
ἤδη Terpamóüew ἤδη γὰρ ἀπηρνήσαντο μάγειροι. ᾿Αλλὰ καὶ οὐρῆας μεγαλᾶν
ὑπέλυσαν ἁμαξᾶν, Καὶ τὰν βῶν ἔφαγεν, τὰν Ἑ στίᾳ ἔτρεφε μάτηρ, Καὶ τὸν
ἀεθλοφόρον καὶ τὸν πολεμήϊον ἵππον, Καὶ τὰν αἴλουρον, τὰν ἔτρεμε θηρία μικκά.
Ipse Erysichthon Αἴθων cognominatus est ὅτι ἦν ἄπληστος βορᾶς Athen.
416. 497. dapis humanae. Eurip. Meleag. fr. 541 Nauck Εἰς ἀνδρο-
βρῶτας ἡδονὰς ἀφίξεται Κάρηνα πυρσαῖς γένυσι Μελανίππου σπάσας. quaque
Parte potes ore, non manu. Nam Tydeus manu fortissimus, ore corrosit
caput Menalippi, ut iterum narratur 515. 428. Tydeus temporis
huius Mart. xii. 32. 9 Zrus £uorum temporum. | Shakspere Cymb. ii. 5
TÀe Dian of that time. 429. aliquid cum emphasi dictum, grade
quiddam (Sen. Thy. 270) quale fuit Atrei facinus quz cufzens a. T'Ayeste
fratre suo iniurias exequi in gratiam cum eo veditt et in regnum suum
eum reduxit, filiosque eius infantes Tantalum et Plisthenem occidit et in
epulis Thyesti afposuit. qui cum uesceretur Atreus imperauit brachia et
ora fuerorum afferri, οὐ id scelus etiam sol cursum auertit Hyg. 88.
Filios Thyestis Aglaon Orchomenon Kaleon nominat Schol. Orest. 812
(Muncker). 430. Cur propter quod solis equi exsternati conterriti
(Met. i. 641, xi. 77) agantur a uespere ex occidente rursus retroacto
itinere ad ortus. Multus est in hac re describenda Seneca Thyest. 776
sqq. 784 werterit currus licet Sibi ipse Titan obutum ducens iter Tenebrisque
facinus obruat. tetrum nouis Nox missa ab ortu tempore alieno grauis,
et in choro 789 sqq. Praeiuerat Eurip. Orest. roo1-1004 ubi Schol. ὁ
ἥλιος μὴ στέρξας τὸ παράνομον μίαν ἡμέραν ἐκ δυσμῶν πρὸς ἕω διφρεύει.
431. Lycaoniae. Hyg. 176 Lycaonis fili Iouem tentare uoluerunt deusne
esset et carnem humanam cum cetera carne commiscuerunt idque in efulo
εἰ affosuerunt. qui postquam sensit iratus. mensam euertit, Lycaonis
filios fulmine necautt. Versus ex Met. i. 165 sumptus. 4383. posito
ad comedendum ut fosz/o cibo F.ii. 566. uim temptet iram prouocet.
434. Tantalides Pelops ut Trist. ii. 385. Hyg. 83 Pe/ofs Tantali et
Diones Atlantis filiae filius cum esset in epulis deorum a Tantalo caesus,
órachium eius Ceres consumpsit. "Telei puer. Hyg. 206 Clymenus
Schoenei filius rex Arcadiae amore captus cum Harfalyce filia sua con-
cubuit. ea cum peperisset, in epulis filium apposuit patri. Clymenus
gater re cognita Harpalycen interfecit. Hic Clymenus a Parthenio Erot.
13 Κλύμενος ὁ TeAéos dicitur; unde wer Ze/ei poterit hic uocari siue
παππωνυμικῶς ut Perseus Met. iv. 771 a proauo Agenorides, Protesilaus
et Aiax ab auo Phylacides, Aeacides (Euphor. fr. 36) nominantur
(Mein. Anal. Alex. p. 70), siue quod Telei filius, non Clymeni traditus
fuerat ab eo quem hic sequitur Ouidius. Rem ter narrat Hyginus 206,
238, 246, quo in ultimo loco simul commemorantur qui filios suos in epulis
consumpserunt Tereus Thyestes Clymenus. Ze?reides fuer et a gram-
matica abhorret et a MSS. 435. latos idem est fere quod Za£e ut
Georg. iv. 522 Discerptum latos iuuenem sparsere fer agros. 491.
quae Absyrti. patrias Aeetae patris. Cic. de N. D. iii. 26. 67 7Medea
gatrem patriamque fugiens postquam pater Adpropinquat iamque
paene ut conprehendatur parat, Puerum interea optruncat
membraque articulatim diuidit, Perque agros passim disper-
git corpus : id ea gratia, Vt, dum nati dissipatos artus captaret
parens, Ipsa interea effugeret, illum ut maeror tardaret sequi
Sibi salutem ut familiari pareret parricidio. 4987. Aere
abl. instrum. * May you counterfeit veritable bullocks with the brazen
engine of Perillus? ut M. xiv. 521 sa/fuque zmitatus agresti. (choreas),
A. A. 1. 611 zwitandague uulnera uerbis. Aliud est Perzlleo im aere
Trist. v. r. 53. Perillus (A. A. i. 653) auctor fuit Phalaridi ut tauro
aheneo quem ipse fabricauerat uiuos includeret. Perilaus est Diodoro

|

Ww

COMMENTARIVS. 137

Excerpt. 52. 25, qui tradit inter statuas inuentas Carthagine fuisse hunc
taurum, Ἔν δὲ τούτοις ὑπῆρχε kai ὁ περιβόητος ταῦρος ἐξ ᾿Ακράγαντος, ὃν
κατασκευάσας Περίλαος Φαλάριδι τῷ τυράννῳ, καὶ πρῶτος τὴν ἀπόδειξιν τῆς
ἰδίας τέχνης ἐν τῇ καθ᾽ αὑτὸν τιμωρίᾳ δικαίως ὑπομείνας ἀνῃρέθη. 438. con-
ueniente Am. i. I. 2 »:aferia conueniente modis. 439. Phalaris.
Bentleius ad Phal. p. 240 ed. Dyce allato fragm. Heraclidis Pontici (37
Müller, *ragm. Hist. Graec. ii. p. 223) 'Ovrep ὁ δῆμος ἐτιμωρήσατο" ἐνέπρησε
δὲ καὶ τὴν μητέρα kal τοὺς φίλους, censet Heracliden significasse Phalarin
ipsum in tauro suo combustum quemadmodum mater eius et amici in eo
periissent; hoc enim uelle additum καί. Sed nusquam alias id ui-
detur traditum. resecta abscisa ut 538: sic resecare cafillos barbam.
440. More bouis. Met.i. 745 ze more iuuencae Mugtiat. Sil. xiv. 214
de tauro Phalaridis 7//e wA forreret subtectis corpora flammis Mutabat
gemitus mugitibus, actague ueras Credere erat stabulis armenta effundere
«woceés. — Paphio pro Cy7770 positum censet Saluagnius. Nam z» Cyfro
frima aeris inuentio (Plin. H. N. xxxiv. 2), et aerosam affellauerunt
antiqui insulam Cyprum, quod in ea plurimum aeris nascatur. (Paul.
p.20 Müller) Inscript. Argis reperta Kaibel 846. 3-5 Εἰμὶ δὲ Νικοκρέων,
θρέψεν δέ pe γᾶ περίκλυστος Κύπρις θειοτάτων ἐκ προγόνων βασιλῆ. Στᾶσαν
δ᾽ ᾿Αργεῖοί με χάριν χαλκοῖο τίοντες: nam Nicocreon uasa aenea Argiuis
certaminum praemia miserat (Kaibel) Omne aes Cyprium ductile

fuisse tradit Plinius xxxiv. 94. Cf. Lyc. 484. 441. aeui melioris
iuuentae. "Trist. iv. 10. 93 Za» mhi canities fulsis melioribus annis
Venerat. 442. Admeti socer Pelias. Hyg. 24 7fsa (Medea) αὐ

Peliae filias fro sacerdote Dianae uenit : eis follicetur se patrem earum ,
Pelian ex sene iuuenem facturam. id quia Alcestis maior filia segaurt
Jferi fosse, Medea quo facilius eam perduceret ad suam uoluntatem caligr-
nem eis obiecit, et ex uenenis multa miracula fecit, quae uerisimilia esse
widerentur arietemque uetulum in aenum conzecit, unde agnus fulcerri-
mus frosiluisse uisus est. eodemque modo Peliades, id est Alcestis Pelofia
Medusa Pisidice Hifppothoe, Medeae inpulsu patrem suum occisum in aeno
coxerunt. decipiare. Plerique Peliades non Pelian deceptum tradidere,
Apollod. i. 9. 27, Paus. viii. 11. 2, Ouid. M. vii. 310, 323, Sen. Med. 478.
Sed Diodorus (iv. 51) a uulgari fabula aliquantum discedens dicit Medeam
Peliae persuasisse, ut crederet Dianam in eius sedes tamquam sanctissimi
omnium regum aduenisse, sibi autem deam mandasse ut senectutem
Peliae potentiis quibusdam abigeret, quarum uim cum per sui mutationem
ex anus specie in uirginem monstrasset, mox priuatim monuisse Pelian ut
in manus se filiarum traderet. tum Peliades per arietem delusas patrem
sopitum concidisse, praeter unam Alcestin. Huiusmodi narrationem
Ouidium hic secutum credo: quamquam decipiare etiam sic licebit in-
terpretari, ut Peliades quod fieri posse Medeae credebant idem persua-
serint patri. 443. eques ut Curtius, de quo duplex historia narrata
est a Varrone L. L. v. 148.4 Procilio relatum, in eo loco dehisse terram et id
ex S. Con. ad arusfices relatum esse; responsum deum Manium fostilionem
gostulare id, ciuem fortissimum eo demitti.. tum quendam Curtium ciuem
Jortem armatum ascendisse in equum et a Concordia uersum cum equo eo
fraecifitatum ; eo facto locum coisse atque eius corpus diuinitus humasse
ac reliquisse genti suae monumentum. 149. Piso in A nnalibus scribit,
Sabino bello quod fuit Romulo et Tatio, uirum fortissimum Metium Cur-
tium Sabinum, quom Romulus cum suis ex superiore parte impressionem
fecisset, Curtium in locum palustrem, qui tum fuit in foro, antequam cloacae
sunt factae, secessisse atque ad suos se In Cafatolium recepisse ; ab eo lacum
inuenisse "omen. Ambas fabulas etiam Liuius vii. 6. cf. i. 13 exhibuit.
mergare uoragine caeni. In his poeta Pisonem secutus uidetur, et sic
Liu. i. 13 Monumentum eius pugnae, ubi frimum ex pro funda emersus
palude equus CurZium in uado statuit, Curttum lacum. appellarunt.

- A. f L Rid aa
. » Ec

138 COMMENTARIVS.

Stat. S. i. 1. 66 sacrata worago Famosique lacus nomen memorabile
seruant, 82 dicit Curtius Domitiano Quod sz £e zostra tulissent Saecula
temftasses me non audente profundo Ire lacu. Nisi forte Ouidius
utramque fabulam permiscuit. 444. Nomina nulla. Nam notissi-
mus fuit lacus Curtius. Hinc colligitur uere locum de Curtio interpretati
Const. Fanensis et Passeratius ad "Prop. iii. 11. 61: nam in obscuro erat
nomen Aegistaei eius qui Celaenis in urbe Phrygiae cum terra in magnum
hiatum et aquas diducta esset, quae multas domos cum familiis obrueret,
iusso Mida patre per oraculum eo deicere quod inter homines esset maximi
pretii, equo insidens in cauum insiluit, teste Callisthene ap. Apostolium
Cent. i. 58^ Leutsch, s. u. Αἰγιστέου πήδημα Hunc Stobaeus Flor. 7. 69
et Plutarchus Parall. 5 Anchurum uocant. 445. de dentibus orti
Sparti. Hyg. 178 Cadnius sorte audita (ut oppidum conderet ubi iuuenca
decubuisset) cu»; zmerata ferfecisset et aquam | quaereret, ad. fontem
Castalium uenit, quem draco Martis filius custodiebat. qu£ cum socios
Cadmi interfecisset a. Cadmo lapide est. interfectus; dentesque ezus
Minerua monstrante sparsit e£ arautt, unde Spartoe sunt enati, qui
znter se pugnarunt, ex quibus quinque suferfuerunt. 446. Sidonia
Cadmus Phoenix Cilix Europa ex Agenore nati qui regnauit Sidone.
447, 8. Vide Excursum. 449. quibus uotis. exiguo libello. Hinc
O. Schneiderus (Callim. ii. p. 278) colligit Callimachum Ibidi suae
historias non intexuisse quales Ouidius suo carmini interposuit ; ZzbeZu»
enim epigramma non nimis magnum fuisse. deuota a Callimacho.
450. proiecta aqua Plin. viii. 97 7Uis rostri aduncitate fer eam partem
se ferluens qua reddi ciborum onera maxime salubre est. Isid. Orig. xii.
7. 33: Georgius Pis. Hexaem. II20 Τῆς yàp κάτωθεν ἐμφραγείσης ἐξόδου
᾿Αμηχανοῦσα πῶς ἀνοίξει τὴν θύραν, Τὸν μακρὸν ἐκτείνασα λοξῶς αὐχένα Σίφωνα
γοργὸν τεκτονεύει τὸ στόμα. Καὶ χυλὸν ἅλμης ἐμβαλοῦσα τοῖς ἔσω Τὰ ξηρὰ
ῥευστροῖς ἐξεφόρτωσεν βάρη. (Saluagnius.) Sed cum Callimachi Ibis
perierit, incertum est num hanc is foeditatem uolucris insectatus sit :
neque id in Ouidii uerbis inest. Nam aquam proicere qua corpus lauetur
munditiae est, aquam uero nonnisi puram ibes bibere testatur Aelianus
H. A. vii. 45. 451. ille. Scholiasta dicit Menedemum quendam
heroa Troianum pluribus cultris ibi interfectum fuisse: idque narrasse
Callimachum. Plerique post Domitium de Osiri locum intelligunt qui
in quattuordecim (Plut. de Isid. 18) uel uiginti sex partes a Typhone
discerptus fuerit (Diod. i. 21): sed ab huius sacris cultros abfuisse
auctorem non afferunt, quamquam id uero similius fit quod nomen
Osiridis in tali re proferre religio fuit, Hdt. ii. 132, 171. An Neopto-
lemus potius significatur quem Delphis ante aram Apollinis sacrifi-
cantem populus Delphicus uel sacerdos Machaereus cultris interfecit ?
Schol. Pind. N. vii. 62 Φασὶ τοῦ Νεοπτολέμου θύοντος τοὺς “Δελφοὺς ἁρπάζειν
τὰ θύ jpara, ὡς ἔθος αὐτοῖς" τὸν δὲ Νεοπτόλεμον δυσανασχέτως ἔχοντα διακωλύειν"
αὐτοὺς δὲ διαχρήσασθαι αὐτὸν ξίφη ἔχοντας. Certe ab inferiis eius qui
cultris perierat (μαχαίραις) merito amouendus erat culter. 452. culter.
Spartianus Vit. Hadrian. 13 E zn Achata quidem etiam illud obseruatum
Jerunt quod cum in sacris multi cultros Kalend cum Hadriano nullus
armatus ingressus est. Philostrat. Vit. Apollon. 342 Οὔπω ὑπὲρ αὐτῶν
ἔθυσα, οὐδ᾽ ἂν θύσαιμι οὐδὲν, οὐδ᾽ ἂν θίγοιμι ἱερῶν ἐν οἷς αἷμα, οὐδ᾽ ἂν "ibn ἐς
μά χαιραν βλέπων ἣ θυσίαν. 453. Attonitus furore percitus * with fury
rapt! T. Vnderdown. 454. uilia membra (F. iv. 244, Tib. i. 4. 70), per
euphemismum posuit ut significaret z777//a. Lact. v. II Zw obscemam
grorumpere uilitatem. Galli, sacerdotes Cybelae, dum uirilitatem sibi ex-
secant, uilia membra h. e. in contemptu se habere testabantur. modos
tibiarum. 465. Deque uiro exuta uirilitate quae tibi prius fuit. M. ix.
744 puerum de uirgine, A. A. ii. 564 De duce terribili factus amator erat.
nec femina nec uir. Cat. lxiii. 27 ztokha multer 69 ego mei pars, ego uir

COMMENTARIVS. 139

— Sferilis ero, eunuchus et ἡμίθηλυς. Val. Max. vii. 7. 6 de Gallo. Gernucium
amputatis sui ipsius sfonte genitalibus corporis Partibus neque uirorum
. neque mulierum nero Áaberi debere [Saluagn.], ubi locum Ouidii
- fortasse recordatus est. Gloss. Bodl. Auct. T. ii. 24 Zsdrogyneca Aherma-
Jfroditus hoc esf nec uir nec mulier. 'That thou of man (as Atis did) ne
man nor mayd mayst stand : And that thou mayest learn to play on Tim-
brelles with thy hand! T. Vnderdown. 467. pecus leones famulos
Magnae matris. Hinc ravpokróvov λεόντων ἔφεδρος dicitur Ge Soph. Phil.
4oo. Vide me ad Cat. lxiii. 76. parentis. Aen. x. 252 Z4/ma farens
Jdaea deum, cui Dindyma cordi. 458. Victor Hippomenes. uieta
Atalanta. Hyg. 185 Zac cum zm fatriam duceret (Hippomenes), o5-
litus beneficio Veneris se uicisse grates ei non egit. irata Venere in monte
Parnaso cum sacríficaret Ioui utctori, cupiditate incensus cum ea in fano
concubutt. quos Tufipiter ob id factum in leonem et leam conuertit, quibus dii
- concubitum Veneris denegant. Idem sacrilegium Comaetho et Melanippum
Àn templo Dianae,Triclariae fecisse tradit Pausanias vii. 10. 2. pede
struendum cum uietor uietaque h.e. qui uicit pedum pernicitate et
ea quam sic uicit. — 459. Eadem supra 335, 6. Rem narrant Aeschines
Timarch. 182, Heraclides Ponticus Πολιτ. fr. 3, Diod. viii. 24, Apostol. ix.
7; xiv. το, Diogen. iii. I, Arsen. xxxi. 53, Nicolaus Damasc. fr. 51 Müller,
Suidas s. u. Ἱππομένης et πάριππον. Schol. Aeschin. Timarch. 281 haec
dicit Ἱππομένης ἀπὸ Κοδροῦ καταγόμενος" ἡ δὲ θυγάτηρ Λειμωνίς" οὕτω Καλλί-
paxos. Limone sic uocata est ap. Heraclid. Pont. fr. 3: Callimacho
Limonis. ne senserit cum tu post eam sis idem sensurus. illam.
In prouerbium abierat ἹἽππομένους ἀσεβέστερος. 460. ecarpat laniet.
Aesch. Tim. 182 'Avjp εἷς τῶν πολιτῶν εὑρὼν τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα διεφθαρ-
μένην καὶ τὴν ἡλικίαν οὐ καλῶς διαφυλάξασαν μεχρὶ γάμου, ἐγκατῳκοδόμησεν
αὐτὴν μεθ᾽ ἵππου εἰς ἔρημον οἰκίαν, ὑφ᾽ οὗ προδήλως ἔμελλεν ἀπολεῖσθαι
διὰ λιμὸν συγκαθειργμένη. 401. Cassandreus quisquis est idem
uidetur esse qui cum Alexandro Pheraeorum tyranno iungitur Pont. ii. 9.43
Non tibi Cassandreus pater est gentisue Pheraeae Quiue refertorem
torruit arte sua. Vtrobique Cassazdris in optimis codd. scriptum est.
Sed .Cassandrus, quamquam crudelissime saeuiit in domum Alexandri,
morbo, non ui, exstinctus est, ἐπλήσθη yàp ὑδέρῳ, καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ ζῶντι ἐγένοντο
εὐλαί (Paus. ix. 7. 2) Heinsius ad Pont. ii. 9. 43 Cassandreus et ibi et in
hoc Ibidis loco legit, quod interpretatur de Apollodoro, tyranno Cassan-
dreae, qui tamquam crudelissimus cum Phalaride et Hieronymo apud
Polyb. vii. 7, cum Dionysio Nabide Clearcho ap. Aelian. H. A. v. 15,
cum Phalaride ap. Senecam de Ira ii. 5, de Benef. vii. 19, Cic. de N.D. iii.
33. 82 numeratur. Cf. Polyaen. vi. 7, Diod. xxii. 5, Plut. de Sera Num.
Vind. xi οἱ καταθύοντες ἀνθρώπους ἐπὶ τυραννίσι καὶ συνωμοσίαις ὡς
᾿Απολλόδωρος : nam Apollodorus firmamentum tyrannidis Callimelen
iuuenem dis immolarat eiusque uiscera, simul sanguinem uino mixtum
coniurantibus secum hauriendum obtulerat, quo magis sibi fidos adtineret.
Cassandreus est ὁ Κασσανδρεὺς, quo nomine uidetur dictus a Polyaeno vi.
7: cf. Ael. H. A. v. 15 τὸν Κασσανδρέων Aevorrpa. Hic qua morte perierit,
non constat: nam ex Plutarchi uerbis De Sera Num. Vindicta x φασιν
᾿Απολλόδωρόν ποτε κατὰ τοὺς ὕπνους ὁρᾷν ἐκδερόμενον ἑαυτὸν ὑπὸ Σκυθῶν, εἶτα
καθεψόμενον, τὴν δὲ καρδίαν ἐκ τοῦ λέβητος ὑποφθεγγομένην καὶ λέγουσαν" Ἐγώ
σοι τούτων αἰτία, nihil elicias, cum haec de somnio tantum dicantur. Licebit
tamen uersum et de Ptolemaeo Cerauno interpretari. Nam hic Cassan-
dreae dominus cum dolo factus esset, ac sororis Arsinoae filios Zn gremio
eius inter ifsa oscula trucidasset (Justin xxiv. 3), dis inmortalitbus tot
geriuria eftam cruenta. parricidia uindicantibus breui fosf a Gallis in
acie »uu/fis uulneribus saucius cafatur (ib. 5). Cuius etsi caput amfuta-
tum et lancea fixum est (ib.) potuit tamen saucium corpus £gesfa Aumo
contumulari. Et sane melius sic dicitur Cassandreus h. e. Ptolemaeus,

140 COMMENTARIVS.

et ipse dominus Cassandreae, domino non mitior illo h. e. noto illo et
infami Apollodoro, qui praeter ceteros meruit Cassandreus uocari.
462. ingesta supra cumulata. M.v. 346 Vasta Gzgantezs ingesta est insula
memóris Trinacris. 463. Abantiades Perseus filius Danaes, cui
pater Acrisius, auus Abas, Apollod. ii. 2. 1. Danaen 7afer οὗ stuprum
inclusam in arca cum Perseo in mare deiecit. ea uoluntate Iouzs delata est
in insulam Serifhum Hyg. 63. Fabulam narrauit Simonides notissimo
carmine fr. 37 Bergk "Ore λάρνακι ἐν δαιδαλέᾳ καιτ.λ. Cygneius uel ut alii
codd. Lyrnesius heros est Tenes. Diod. v. 83. 4 Κύκνον φασι τὸν
πατέρα πιστεύσαντα γυναικὸς διαβολαῖς ἀδίκοις τὸν υἱὸν Τένην els λάρνακα ἐνθέντα
καταποντίσαι" ταύτην δὲ ὑπὸ τοῦ κλύδωνος φερομένην mpoceve χθῆναι τῇ Τενέδῳ,
καὶ τὸν Τένην παραδόξως σωθέντα θεῶν τινος προνοίᾳ τῆς νήσου βασιλεῦσαι.
Heraclid. Pontic. p. 213 Müller. Tenedos Lyrnesos dicta Plin. v. 140.
Pausanias ubi,rem narrat x. 14 dicit Tenen cum sorore Hemithea,
fraude nouercae Phylonomes, quae Tenen frustra amaret, in arcam
coniectos : et sic Lycophron 231, cf. 235 λαρνακοφθόρους pwpás, — 465. Vic-
tima macteris cf. 398 wzctina caesus. Liu.xxxix.10 V? quisque introductus
si! (in Bacchanal) ze£u£ uzctimam tradi sacerdotibus. 1b. 13 SZ qui minus
fatientes dedecoris sint... . fro uictimis immolari. sacras ' of sacrifice,
ubi sacrificatur. Sic wzcforza sacra Pont. iv.9.30. 466, saeuo proprie
de tyrannis, Iuuen. x. 307 saeua castrauit zn arce tyrannus. hoste
Apollodoro, qui ut Cassandreae tyrannidem securius occuparet μειράκιον
Καλλιμέλη συναρπάσας καὶ θύσας ἐπέστησεν αὐτῷ μάγειρον Λεοντομέλη.
Οὗτος δειπνοποιῆσας τὰ σπλάγχνα παρέθηκε τοῖς συνωμόταις" ὧν δειπνη-
σάντων καὶ πιόντων τὸ αἷμα οἴνῳ μέλανι μεμιγμένον, ἔδειξεν αὐτοῖς τὸ
σῶμα, τῇ κοινωνίᾳ τοῦ μιάσματος ἐμπεδῶν τὸ πιστὸν τῆς ἐπιθέσεως.
Polyaen. vi. 7, cf. Diod. xxii. 5. Hunc iuuenem Theodotum poeta
appellat, facili errore. Nam Theodotus in eodem loco Polyaeni di-
citur is qui auctor fuerat ut Apollodorus satellites a populo acciperet,
ipso obstante: unde nomen ad Callimelen tralatum existimo. Nisi
forte, quod Saluagnius opinatus est, et Callimelen et Theodotum mac-
tauit Apollodorus. Alii Theodotum intelligunt cuius mentionem fecit
Liuius xxiv. 5. Cum aliis coniurauerat in Hieronymum, Siciliae per
tredecim menses tyrannum, £radztusque Andranodoro torquendus, fostre-
mo cum omnibus intolerandis patientiae humanae cruciatibus laceraretur,
uictum malis se simulans auertit ab consciis in insontes iudicium. Hunc
"Theodorum Val. Maximus appellat iii. 3. 5. Aft etiam uerbera, fidiculas
laxauit, soluit eculeum, laminas extinxit. frius quam efficere fotuit ut
£yrannicidii conscios indicaret. Sed hunc ad aras Phoebi mactatum
uisse nemo tradidit: certe idem postea tamquam uiuus memoratur
cum Soside Liu. xxiv. 21. Non credo intelligi Theodotum illum Pytha-
goreum de quo Clem. Alex. Strom. 213 S. dicit cum tormentis adigeretur
ut arcanum aliquid proderet στρεβλούμενον καρτερῆσαι, nec Ciceronianum
illum Theodorum Tusc. Disp. i. 43. 102. 467. deuoueat certis
Abdera diebus. De hoc more Abderitarum de quo scripserat Calli-
machus, si fides Scholiastae, nihil aliunde compertum habuit K. F.
Hermann in libello quem de Abdera peculiarem scripsit (Gesammelte
Abhandlungen p. 109) ita tamen ut crederet ad Apollinis cultum, cuius
figura in numis Abderitanis exstet, posse eum pertinere. Lactantius ad
Stat. Theb. x. 793, citatus a Const. Fanensi, /ws£rare inquit czuztaten
humana hostia Gallicus mos est. nam aliquis de egentissimis pelliciebatur
fraemiis ut se ad hoc uenderet.. qui anno toto fyublicis sumptibus alebatur
furioribus cibis. denique certo ef sollemni die fer fotam ciuitatem,
ductus ex urbe, extra fomería saxis occidebatur a fofulo: idem de
Massiliensibus tradit Seruius ad Aen. iii. 57. Vide Buechelerum ad
Petron.fr.i,. Athenis autem φαρμακοὺς duos sacrificatos fuisse Thargeliis
constat ex Arist. Eq. 1140, Ran. 733: cf. Suid. et Hesych. s. u. Φαρμακοί,

n———

COMMENTARIVS. 141

Tzetz. Chil. v. 726, Harpocrat. s. ἃ. Φαρμακός : idque usitatum fuisse apud
Ionas liquet ex Hipponactis fragm. 4—9, fortasse etiam ὃς, sicut de Mace-
donibus idem significat Curt. viii. 7. 28. Equidem suspicor fuisse qui
dicerent Democritum Abderitanum, ciuibus suis peste correptis hoc
modo opitulatum isse. Nam Apollonius Tyaneus cum Ephesios morbo
diu laborantes sic sanasset ut senem egenum in theatro tamquam dis
inuisum iuberet interficere, hic autem sub monte quodam lapidum

obrutus in canis Molossi mortuam speciem abisset, accusatus Apollonius

apud Philostratum haec dicit $ 339 ed. Kayser Τίς δ᾽ ἂν σοφὺς ἐκλιπεῖν
σοι δοκεῖ τὸν ὑπὲρ πόλεως τοιαύτης ἀγῶνα, ἐνθυμηθεὶς μὲν Δημόκριτον ἐλευ-
θερώσαντα λοιμοῦ more ᾿Αβδηρίτας, ἐννοήσας δὲ Σοφοκλέα τὸν ᾿Αθηναῖον, ὃς
λέγεται καὶ ἀνέμους θέλξαι τῆς ὥρας ὑπερπνεύσαντας, ἀκηκοὼς δὲ τὰ ᾿Εμπεδο-
κλέους, ὃς νεφέλης ἄνεσχε φορὰν ἐπ᾽ ᾿Ακραγαντίνους ῥαγείσης ; ubi quae de
Democrito Sophocle Empedocle leguntur alibi non commemorari con-
firmat Kayserus. 468. grandine plura. Pont. iv. 7. 34 Saxaque
brumali grandine Blura subis. Nux 132 Saxa mouos fructus grandine
gura fetunt. M. v. 158 fela uolant hiberna grandine fura. 4710. satus
Hipponoo Capaneus 7755onoi flus Hyg. 70. id. 68 Cafaneus quod
contra Iouis uoluntatem Thebas se capturum diceret cum murum ascenderet,
Julmine est fercussus. Sept. contra Theb. 444, Antig. 135, Phoen. 1180
*Hón δ᾽ ὑπερβαίνοντα γεῖσα τειχέων Βάλλει κεραυνῷ Ζεύς vw. — Dexionesque
pater Aesculapius. Etym. M. 434. 15 ἼἬπιος" οὕτως πρότερον ἐκαλεῖτο ὁ
᾿Ασκληπιός" ᾧ kai γυναῖκα παραδίδωσιν (3 παραδιδόασιν) ᾿Ηπιόνην, ἐξ ἧς
αὐτῷ γενέσθαι ᾿Ιάσονα, Πανάκειαν, Δεκτιόνην᾽ (libri Δεκτίων ἐν) ὑπομνήματι
Δυκόφρονος. Nam Dectionen siue Dexionen nomen tertiae Aesculapii |
filiae esse recte intellexit Kinkel Lycoph. p. iv: cui rei etiam illud
suffragari iudico quod Sophocles, teste eodem Etymologo 256. 6, cum
Aesculapium hospitio excepisset, post mortem ἡρῴῳ sub nomine Dexi-
onis colebatur, quasi filius ac Dexiones frater. Merito autem cum
Capaneo coniungitur Aesculapius, nam Aesculapium fulminauit Iuppiter
quod in uitam Capaneum et Lycurgum reduxisset, uti tradiderat Stesi-

- chorus ap. Apollod. iii. 10. 3, Philodem. περὶ Εὐσεβείας p. 52, Gompertz
(Bergk ad Stesich. fr. 16). Hesiod. fr. ror Markscheffel πατὴρ δ᾽ ἀνδρῶν

T€ θεῶν re Χώσατ᾽ ἀπ᾿ Οὐλύμπου δὲ βαλὼν ψολόεντι κεραυνῷ " Ekrave Λητοίδην.
(2) Anonymus in Westermanni Mythographis p. 374 haec habet Φόρβας
᾿Ῥέσπρωτος Δημητρὸς ἐρασθεὶς kai βιαζόμενος τὴν θεὸν ὑπὸ Διὸς ἐκεραυνώθη.
At Achelous uocatus est is amnis qui ante Phorbas fuit (Cephalion fr. 8,
Mueller Hist. Graec. Fragm. iii. p. 631) ; et Phorbas nomen Aetolum
(Apollod. i. 7. 7; Steph. B. s. u. Ae£apevai). Iam Acheloi filiae Sirenes,

uarum una Thelxiopeia (Eustath. 1709, Tzetz. ad Lyc. 712) siue Thelxiope
Hyg. 1, Schol. Ap. R. iv. 892) siue denique Thelxinoe (Schol. Ap. R.
l.c. Anonym. de Vlixis error. 7 in Westerm. Mythog. p. 337 Σειρηνας
ὑποληπτέον τὰς θελξίνους xai ἀπατηλὰς ἡδονάς) quod nomen in Dezxzone
quod habet G latere potuit. Patrem autem Sirenum a quibusdam
fulminatum dici quis miretur, qui meminerit eas ex matre ./erofe
natas esse (Schol. Od. xii. 39, Eustath. 1709, Apollod. i. 7. 10), σει-
ρῆνας autem Eustathium secutus reuocet ad σειριᾷν ἀστράπτειν λάμπειν ?
Prior tamen explicatio praeferenda est. . 4l. soror Autonoes
Semele Hyg. 179. eui matertera Maia lasion filius Electrae, sororis
Maiae. (Alciatus Parerg. vi. 21.) Apollod. iii. 12. 1 HAé«r ας δὲ τῆς
"ArAavros καὶ Διὸς Ἰασίων καὶ Δάρδανος ἐγένοντο. ᾿Ιασίων μὲν ovv, ἐρασθεὶς
Δημητρὸς, καὶ θέλων καταισχῦναι τὴν θεόν, κεραυνοῦται. Od. v. 125 ὡς δ᾽
ὁπότ᾽ ᾿Ιασίωνι εὐπλόκαμος Δημήτηρ, Q« θυμῷ εἴξασα, μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ
Νειῷ ἔνι τριπόλῳ᾽ οὐδὲ δὴν ἦεν ἄπυστος Ζεὺς, ὅς μιν κατέπεφνε βαλὼν apyrr
κεραυνῷ. Dionys. i 61 Ἴασος ἐν τῇ νήσῳ (Σαμοθράκῃ) κεραυνῷ πληγεὶς
τελευτᾷ Δήμητρος εὐνὴν ὀριγνώμενός οἱ ἔχειν. Vide Heynium ad Apollod. l. c.

et Lobeckii Aglaoph. 1222. Potest etiam de Oenomao explicari, Martis et

142 COMMENTARIVS.

Steropes Atlantidis filio, cuius domus fulmine arsit, unde Ceraunii Iouis ara
in Olympia dicta est Paus. v. 14. 7 (Alciatusl.c.). 412. qui male rexit
equos Phaethon. Plat. Tim. 22 "Os ποτε Φαέθων Ἡλίου παῖς τὸ τοῦ πατρὸς
ἅρμα ζεύξας διὰ τὸ μὴ δυνατὸς εἶναι κατὰ τὴν τοῦ πατρὸς ὁδὸν ἐλαύνειν τά τ᾽ ἐπὶ
γῆς ξυνέκαυσε καὶ αὐτὸς κεραυνωθεὶς διεφθάρη. 478. Aeolides Salmoneus.
Hyg. 61 SSa/moneus Aeoli filius Sisyphi frater cum tonitrua et fulmina
imitaretur Iouis, sedens quadrigam faces ardentes in fopulum mitteret et
ciues, ob id a Ioue fulmine est ictus. Aen. vi. 585—594, Val. Fl. i. 662-665.
sanguine natus eodem uidetur esse unus ex filiis Lycaonis, cui ézi
TQ γένει πάντι τῷ ἄρσενι θυγάτηρ ἐγένετο Καλλιστώ (Paus. viii. 3. 6), fortasse
is qui natu maximus erat, Maenalus: huius enim consilio (Apollod. iii.
8. 1, Tzetz. Lyc. 481) Lycaon et filii Zouezz £entare uolentes dewsze esset
carnem humanam cum cetera carne commiscuerunt idque in efulo ei
apposuerunt. qui postquam sensit iratus mensam euertit, Lycaonts filios
Julmine necauit.. eo loco fostea Arcas opidum communiuit quod Τραπεζοῦς
nominatur. Hyg. 176. Quibus ex uerbis Hygini apparet cur poeta men-
tionem Callistus iniecerit: Callisto enim mater Arcadis, qui oppidum
Trapezunta in monuinentum auiti facinoris exstruxit. Vide tamen Scholia
et quae ibi adnotaui. 414. liquidis quae caret Arctos aquis. Hyg.
177 Callisto Lycaonzs filia ursa dicitur facta esse ob iram Junonis quod
cum Ioue concubuit. Postea Iouis in stellarum numerum retulit, quae
Septentrio affellatur, quod signum loco non mouetur meque occidit.
Tethys enim Oceani uxor nutrix lunonis prohibet eam in Oceanum
occidere. 45, 6. Historia ignota, nec multum prosunt scholiastae,
quamuis Nicandrum testificentur, fr. 116 ed. O. Schneider. .Hos si
sequimur, ad Telchinas redit narratio: sed nihil de Macelone dicit
Lobeckius in iis quae de Telchinibus scripsit Aglaoph. pp. 1181 sqq.,
neque a Scholiis probabilem historiam elicias. Ne illud quidem constat
fueritne uerum nomen mulieris 47ace/o; quamquam enim sic scriptum est
in G T, ceteri /Zacedo exhibent, et Zac£us uel zc/us, non zcfa est. Putauit
Burmannus ad Lycaonis stirpem etiam Macedonem reuocandum esse,
atque est Jaced;uws inter filios Lycaonis quos recenset Apollodorus
iii. 8. 1. Sed nihil de hoc cum coniuge combusto inueni : neque Ouidii

uerba illustrant quae de alterius Lycaonis, regis Emathiae, filio Mace- "ὁ

done tradunt Aelianus H. A. x. 48, Steph. B. s.u. "Opemos. Erat ubi
crederem Orpheum significatum. Nam Orpheus Macedoniae rex dicitur
a Conone 45 et a quibusdam ferebatur fulmine periisse. Paus. ix. 30
Εἰσὶ δὲ oi φασι κεραυνωθέντι ὑπὸ ToU θεοῦ συμβῆναι τὴν τελευτὴν "Opec
κεραυνωθῆναι δὲ αὐτὸν τῶν λόγων ἕνεκα ὧν ἐδίδασκεν ἐν τοῖς μυστηρίοις οὐ
πρότερον ἀκηκοότας ἀνθρώπους. ἤλλλοις δὲ προειρημένον ἐστὶν ὡς προαποθα-
νούσης οἱ τῆς γυναικὸς ἐπὶ τὸ "Aopvov Ov αὐτὴν τὸ ἐν τῇ Θεσπρωτίδι ἀφίκετο.
Anth. P. vii. 617 Θρήϊκα χρυσολύρην τῇδ᾽ ᾿ορφέα Μοῦσαι ἔθαψαν, * Ov κτάνεν
ὑψιμέδων Ζεὺς ψολόεντι βέλει, quod δὰ u. 470 citat Zarottus. Aacedon
pro zr Macedon potuit sic dici ut a Lucano viii. 694 7Macedon Alexander
Magnus uocatus est. Coniugem cum Orpheo ideo fingas peremptam, quod
mysteria cum eo simul diuulgauerit. Quod si uoluit poeta, duos Orphei
nomine, priorem Oeagri filium Eurydicae maritum (482,620), qui fuit πολλῷ
προγενέστερος τοῦ ὑστέρου (Eustath. ad Il. 359, cf. Schol. Ap. R. i. 23),
alterum hunc Macedonem, finxit: quod sane non est uerisimile. Melius
fortasse conicias Macedonem.quem γηγενῆ Scymnus 630 appellat additque
Macedoniam rexisse, cum ceteris Gigantibus bellum dis inferentem fulmine
percussum fuisse: certe in Phlegra Macedoniae, quae postea Pallene
fuit, Gigantas fulminatos tradunt Apollod. i. 6. 1-3, Pind. Nem. i. 67,
Lyc. 127, 1404, 1408, Val. Fl. ii. 16 sqq. rapidis flammis ut Pont.
iv. 8. 29 /wra feram rafidis sollemnia flammis h.e. celeriter corripientibus
et ui sua haurientibus. 476. uindicis igne. Pont. iv. 8. 59
Gigantas Ad Styga nimbifero uindicis igne daos. — 477. illis canibus.

T" c-—

COMMENTARIVS. 143

Canes circa templa et τεμένη deorum alebantur ut in Aetna Siciliae (Ael.
H. A. xi. 3) et Adrano (Ael. H. A. xi. 20), ubi in templo dei cognorninis
alebantur non minus mille, qui interdiu blandiebantur adeuntibus,
noctu ebrios uel aberrantes ducebant, furantes nonnunquam dilaniabant.
418. Ante diem rapto 'TTraso quod Trasum inmatura morte ab-
sumpserunt : sic enim constanter a7£e d/z»t usurpauit Ouidius Her. ii. 8,
A. A. i. 184, M. i. 148, Nux 94; idque iam olim monuit Domitius.
fsith they kilde Thrasus before his time? T. Vnderdown. Schol.
- tamen de nocte interpretatur, tamquam Trasus lumen accendens
in templo a canibus deuoratus fuerit, idque uidetur probare Meinekius
Anal Alex. p. 17. Cf. quae ad 595 attuli. Hyg. 247 inter eos qui a
canibus consumpti sunt ponit Thasium. Z7aszws Delo, Anii sacerdotis
Apollinis filius ; ex eo Delo nullus canis est. Strab. 486 οὐκ ἔξεστι δὲ
οὐδὲ κύνα ἐν Δήλῳ τρέφειν. 419. speeulantem Actaeona. Hyg. 181
Diana cum in ualle opacissima cui nomen est Gargafhia aestiuo tempore
Jatigatq ex assidua uenatione se ad fontem cui nomen est Parthenius
jueret, Actaeon Cadmi nepos, Aristaei et Autonoes flus, eundem
locum fetens ad refrigerandum se et canes quos exercuerat. feras fer-
sequens, in conspectum deae incidit: qui ne logui posset, in ceruum ab
ea est comuersus. ifa fro ceruo laceratus est a suis camibus. labra
balneum. F. iv. 761 JVec Dryadas, nec nos uideamus labra Dianae. 480.
Crotopiaden Κροτωπιάδην Callim. fr. 315. nepotem Crotopi, Psamathes
ex Phoebo filium. Stat. Theb. i. 570 sqq. diripuere Stat. Theb. i. 587
τ wiridi nam caesfste terrae Protectum temere et patulo caelum ore tra-
hentem Dira canum rabies mortu defasta cruento Dissicit. Rem narrat
Conon 19: cf. Welcker Gesammelte Schriften i. p. 16. 481. angue.
Verg. G. iv. 457 7//a quidem (Eurydice) dwm te fugeret fer flumina
praeceps Inmanem ante fedes hydrum moritura fuella Seruantem rifas
alta non uidit in herba. 482. senis τοῦ παλαιοῦ, nescio an respectu
iunioris Oeagri qui ἐγένετο ποιητὴς μετ᾽ ᾽Ορφέα καὶ Μουσαῖον Ael. V. H. xiv. 21.
Sic ap. Statium S. v. 3. 151 Hesiodus ac Theocritus uocantur 44scrdeus
Siculusque senex : cf. O. Iahn ad Pers. i. 124. Prior ille Oeagrus ad
heroica redit tempora, et cum una Musarum concubuit (Prop. ii. 30. 35).
Calliopesque Anth. P. vii. lo. 1 Καλλιόπης ᾿Ορφῆα xai Οἰάγροιο.
Hyg. 14 Orfheus Oeagr: et Calliopes Musae filius. Apoll. R. i. 23 Πρῶτά
νυν ᾽Ορφῆος μνησώμεθα, τόν ῥά ποτ᾽ αὐτὴ Καλλιόπη Θρήικι φατίζεται εὐνηθεῖσα
Οἰάγρῳ σκοπίης Πιμπληίδος ἄγχι τεκέσθαι. 483. puer Hypsipyles.
Hyg. 74 Septem ductores qui Thebas offugnatum ibant deuenerunt in
Nemeam ubi Hyfsipyle Thoantis filia in seruitute Puerum Archemorum
siue Ofhelten Lyci regis füium mutriebat. Cui responsum erat, ne in
terra fuerum defoneret, antequam fosset ambulare. ergo ductores seftem,
qui Thebas ibant, aquam quaerentes deuenerunt ad. Hyfsifylen eamque
rogauerunt ut eis aquam demonstraret. illa timens fuerum in ferra
defonere, apium. altissimum erat ad fontem, in quo. fuerum defosuit.
quae dum aquam eis tradit, draco fontis custos puerum exedit. Stat.
'Theb. iv. 719-722. eaua. Homerus equum durateum κοῖλον λόχον
appellat Od. iv. 277. primus Laocoon Aen. ii. 41, 50. 484. suspecti
Aen. ii. 36 Danaum insidias suspectague doma. robora Aen. i. 22
scelus expendisse merentem Laocoonta ferunt, sacrum qui cus 7412 robur
Laeserit. 485. gradus κλίμακος. Elpenore. Od. x. 552 “Ἑλπήνωρ δέ
τις ἔσκε νεώτατος, οὔτε τι λίην ΓΑλκιμος ἐν πολέμῳ οὔτε φρεσὶν σιν ἀρηρῶς,
Ὅς μοι ἄνευθ᾽ ἑτάρων ἱεροῖς ἐν δώμασι Κίρκης, Ψύχεος ἱμείρων, κατελέξατο
οἰνοβαρείων. Κινυμένων δ᾽ ἑτάρων ὅμαδον καὶ δοῦπον axovcas Εξαπίνης
ἀνόρουσε, καὶ ἐκλάθετο φρεσὶν ἧσιν "Ayroppor καταβηναι ἰὼν ἐς κλίμακα
μακρὴν, ᾿Αλλὰ καταντικρὺ τέγεος πέσεν ἐκ δέ οἱ αὐχὴν Αστραγάλων ἐάγη,
Ψυχὴ δ᾽ ᾿Αἰδόσδε κατῆλθεν. 480. Elpenor de se dicit Od. xi. 61
"Asé ue δαίμονος alga κακὴ καὶ ἀθέσφατος οἶνος. 487. quisquis ad

144 COMMENTARIVS.

arma uocantem, Apollod. ii. 7. 7 Διεξιὼν δὲ Ἡρακλῆς τὴν Δρυόπων χώραν,
ἀπορῶν τροφῆς, ἀπαντήσαντος Θειοδάμαντος βοηλατοῦντος τὸν ἕτερον τῶν
ταύρων λύσας εὐωχήσατο. ὡς δὲ ἦλθεν εἰς Τραχῖνα πρὸς Κήυκα, ὑποδεχθεὶς
ὑπ᾽ αὐτοῦ Δρύοπας κατεπολέμησεν. αὖθις δὲ ἐκεῖθεν ὁρμηθεὶς Αἰγιμίῳ
βασιλεῖ Δωριέων συνεμάχησε. Idem narrat Apollonius i. 1213-1219, ubi
scholiasta rem sic explicat: Herculem cum in Dryopiam uenisset, quae
regio est contermina Maliis, ut Hyllo filio et Lichae fame confectis sup-
petias iret, a Thiodamante cibum petiisse, neque ab eo tulisse. qua re
indignatum unum ex bubus Thiodamantis mactasse, mox Thiodamantem
uenisse cum suis et in tantum periculi adduxisse Herculem ut uxor eius
Deianira arma pro uiro contra Dryopas sumeret: donec uicti tandem
sedes mutarent, Thiodamas autem filium Hylan obsidem Herculi daret.
488. inhumanum 'churlish, inhospitalem. quia Hercules βοῦν ἀρότην
ἤνωγε παρασχέμεν οὐκ ἐθέλοντα. Ap.R.i.12175. Dryops nomen
gentis, ut Aethiops. Ζόνηιαγ quod exhibet Conr. de Mure fortasse ex
uet. codice, licet ex Steph. Byz. s. u. Avpáres interpretari. Αἰγίμιος ἦν τῶν
περὶ τὴν Οἴτην Δωριέων βασιλεύς. ἔσχε δὲ δύο παῖδας Πάμφυλον kai Avpáva,
καὶ τὸν τοῦ Ἡρακλέους Ὕλλον ἐποιήσατο τρίτον, χάριν ἀποδιδοὺς ἀνθ᾽ ὧν
Ἡρακλῆς ἐκπεπτωκότα κατήγαγεν. | Dymanms i. q. Dymanes, ἢ. e. tribus
uel natio eorum qui a Dymane orti sunt. Hi finguntur zzzsse (sic enim
legit Mure) Thiodamanta in arma uocantem suos, atque ipsi bellum
pro Hercule cientes domiti fuisse: neque id sane abhorret ab iis quae
a Schol. Apollonii traduntur. 489. ferus. Aen. viii. 194 se»u-
hominis Caci, 267 semiferi. . Ouidius »onustrum appellat F. i. 554.
mactatus claua F. i. 575, Prop. iv. 9. 15, 17. antro Aen. viii. 217,
Prop.iv.9.9. Speluncam dicunt Vergilius Aen. viii. 192, Ouidius F. i. 555.
490. inclusae Aen. viii 217 Aeddzd;? una boum wecem uastoque
sub antro Jugizt et Caci spem custodita fefellit. | ab ore ut wiolatus
ab arcu Pont. iii. 5. 45, Zabuae feruntur ab undis Trist. i. 2. 47 et saepius
ap. Ouidium (Drageri. p. 508). 491. qui Lichas. dona Deianirae ad
Herculem. JNesseo. Hyg. 36 »siemor N essei fraecefti (Deianira) uestem
tinctam Centauri sanguine Herculi qui ferret, nomine Licham famulum .
"isi. ueneno. Moriens Nessus Deianiram iusserat semen ab ipso humi
profusum, cum eam iam iam uiolaturus Wk sanguine uulneris miscere
quo ab Hercule affectus esset. Apollod. i . 7. 6 Εἶπεν εἰ θέλοι φίλτρον
πρὸς Ἡρακλέα ἔχειν, τόν τε γόνον ὃν ἀφῆκε κατὰ τῆς γῆς καὶ τὸ ῥυὲν ἐκ τοῦ
τραύματος αἷμα συμμῖξαι. Cf. Diod. iv. 36, Soph. Trach. 714-717, 831-833:

et uide Wunderum ad Trach. p. 40. 492. nomine fecit ex G restitui,
Ablatiuus uidetur esse is qui in F. iii. 88 ensis zm Ais etiam momine
Martis erit, ii. 436 Junonis magnae nomine lucus erat. Intelligitur Lichas
petra (M. ix. 226, Hyg. 36) siue Lichades insulae (Strab. 426, Plin. iv. 62).

493. praecipiti saxo. Callimachus dicit ἀφ᾽ ὑψηλοῦ τείχεος, Agathias
A, P. xi. 354. 18 reyéov, Cicero Pro Scauro $ 4 ex a/fissimo muro, Tusc.
Disp. i. 34. 84 e »wro in mare, Lactantius iii. 18 fraectpitem se dedit.

494. qui Cleombrotus. Callimachus in A. P. vii. 471 Etras Ἥλιε
χαῖρε Κλεόμβροτος ὡμβρακιώτης Ἥλατ᾽ ἀφ᾽ ὑψηλοῦ τείχεος, εἰς ᾿Αίδην, "Αξιον
οὐδὲν ἰδὼν θανάτου κακόν, ἢ τὸ Πλάτωνος Ev τὸ περὶ ψυχῆς γράμμ ᾿ἀναλεξάμενος.
Agathias A. P. xi. 354. 17 Εἰ δ᾽ ἐθέλεις, τὸν παῖδα Κλεόμβροτον ᾿Αμβρακιώτην
Μιμοῦ, καὶ τεγέων σὸν δέμας ἐκχάλασον. Cic. Tusc. Disp. i. 34. 84 Ca//imacA£

quidem epigramma in Amóractotam Cleombrotum est : quem ait, quom et
nihil accidisset aduersi, e muro se in mare abiecisse lecto Platonis libro.

Pro Scauro $ 4 47 Graeculi quidem multa fingunt, afud quos etiam

Cleombrotum AAmbraciotam ferunt se ex altissimo fraecifitasse muro, non
quo acerbitatis accefisset. aliquid, sed, ut uideo scriptum apud Graecos,

cum summi fhilosophi Platonis grauiter et ornate scriptum librum de
morte legisset, in quo, ut ofinor, Socrates illo iso die, quo erat ei moriun-

dum, permulta disputat, hanc esse mortem quam nos uitam gutaremus,

COMMENTARIVS. 145

cum corpore animus tamquam carcere saeptus teneretur, uitam autem esse
eam, cum idem animus uinclis corforis liberatus in eum se locum unde
esset ortus retulisset. opus Platonis Phaedonem. Suidas s. ἃ. "Aparos
dicit Aratum scripsisse ᾿Ἐπικήδειον Κλεομβρότου. 495. qui, Aegeus,
Cat. Ixiv. 241—244, Stat. Theb. xii. 624-6, Diod. iv. 61, Paus.i. 22, Hyg. 242.
490. puer, Astyanax, quem de Troiae muris praecipitauit Hector, ut
narrauit Lesches in Parua Iliade fr. 18 Kinkel Αὐτὰρ ᾿Αχιλλῆος μεγαθύμου
φαίδιμος υἱὸς 'Ekropénv ἄλοχον kárayev κοΐλας ἐπὶ νῆας" Παῖδα δ᾽ ἑλὼν ἐκ κόλπου
εὐπλοκάμοιο τιθήνης "Pire ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ πύργου τὸν δὲ πεσόντα ἴἜλλαβε
πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταίη. Cf. Sen. Troad. 1069-1118. 497,498.
* Or she who aunt and nurse was bothe to Bacchus youthfull boye, Or he
to whom thinuented sawe, was losse of lyuely Joy? T. Vnderdown.
497. teneri infantis. nutrix eadem matertera Bacchi Ino soror
Semeles Hyg. 179, quae, cum Semele fulmine periisset, filium eius Bac-
chum accepit nutriendum ; propter quod irata Iuno insaniam ei ac
marito Athamanti iniecit, ut hic natum suum Learchum tamquam ceruum
necaret, Ino alterum natum Melicertam incenso lebeti imponeret, dein
cum eo in mare desiliret: unde ipsa Leucothea, natus Palaemon uocitati,
Apollod. iii. 4. 2. 498. cui Perdix (Hyg. 39, 244, 274, Seru. ad
G. i. 143) siue Talos (Apollod. iii. 15. 9, Diod. iv. 76. 4) filius sororis
Daedali. Apollod. iii. 15. 9 οὗτος (Δαίδαλος) ἐξ ᾿Αθηνῶν ἔφυγεν, ἀπὸ τῆς ἀκρο-
πόλεως βαλὼν τὸν τῆς ἀδελφῆς Πέρδικος υἱὸν Τάλω, μαθητὴν ὄντα, δείσας μὴ διὰ
τὴν εὐφυΐαν αὐτὸν ὑπερβάλῃ" σιάγονα γὰρ ὄφεως εὑρὼν ξύλον λεπτὸν ἔπρισε.
Ouidius ubi rem narrat M. viii.236—-259 filium germanae Daedali eum uocat,
nomen tamen omisit. Idem circinum repperit M. viii. 247-249, Hyg. 274.
499, 500. Plerique secuti Ian. Parrhasium (Epist. 49) intelligunt de
Aglauro Cecropis filia, quae Mercurium accedentem ad Hersen ex-
clusit, nimiam fortunam sorori inuidens, unde Zzwzda siue Zztuzda uirgo
dici potuit. Nam Aglauros et Herse ap. Hyg. 166, 238, Paus. i. 18. 2,
quia cistulam aperuerant in qua seruabatur Erichthonius, insania ἃ
Minerua obiecta, ab Acropoli, uel ut Hyginus docet, in mare se praecipi-
tauerunt. Sed codices habent Lindia uel Lidia; Aglauron autem
Ouidius in loco ubi hanc fabulam narrat ( M. iii. 708-832) dicit a Mercurio
in saxum conuersam fuisse. Itaque aut (1) Lindia ex G retinendum, et
inuieto deo de Hercule intelligendum, explicatio autem petenda ex iis
quae Conon xi, Hesych. s. ἃ. Aóótot τὴν θυσίαν, Apostol. x. 71, Diogen.
vi. 15, Zenob. iv. 95, Origen. contra Cels. vii. 54, Lact. i. 21, Philostr.
Imagin.ii.24tradiderunt. Sic enim Zenobius: Λίνδιοι τὴν θυσίαν" παροιμία
ἐπὶ τῶν δυσφήμως ἱερουργούντων. ᾿Απὸ 'HpakAéovs ἐν Λίνδῳ βοῦν ἀποσπάσαντος
γεωργοῦ καὶ θοινησαμένου, τοῦ δὲ γεωργοῦ λοιδορουμένου αὐτόν. ὅθεν καὶ
ΔΛίνδιοι κατὰ χρησμὸν οὕτω θύουσιν Ἡρακλεῖ λοιδορούμενοι. Virgo Lindia
aut ipsa cibum negarat Herculi cum conuiciis aut importuna eius fame
incensa quod aratori bouem eripuisset ac comedisset, effusius male-
dixerat. Hoc alterum tradit Schol. G; uix enim potest uerum esse quod
habet schol. P, uirgines Lindias, cum uno anno sacrum populare Herculis
intermissum esset, furore correptas in mare se praecipitasse, nisi forte id
ex Diod. v. 55 elici posse existimaris. ^ inuieto deo bene ad Hercu-
lem refertur, qui καλλίνικος proprie uocatus fuerit, Archil. fr. 119 jergk,
Apollod. ii. 6. 4, cf. Eur. H. F. 180, 581 oix ἄρ᾽ Ἡρακλῆς 'O καλλίνικος ὡς
πάροιθε λέξομαι, 680, 961, Romanis autem Hercules Victor siue Inuictus
(Preller Róm. Myth. 650-652, Mommsen C. I. L. i. 541, Zangemeister
Inscr. Pomp. 733, Wordsworth Fragm. and Specim. p. 473, Macrob. iii.
6. 9-11, Seru. ad Aen.viii. 362). Aut(2) Lidia uirgo quae fuerit, collatis
Diod. v. 62, Parthen. Erot. 1 elicias, quos locos in Excursu addidi. — 501.
Feta quae nuper peperit M. xiii. 803 fea fruculentior ursa. popularis
recte uidetur Saluagn. ad Libycos leones (Cat. xlv. 6) referre, ut qui Ibidis
populares essent. Sic Zofu/aria flumina Penei dicuntur amnes Thessalici
L

146 COMMENTARIVS.

M.i.577. Sed tamen in simili loco de leone Plut. de Fluuiis xviii. 4.
quem in Apparatu Critico citaui, Apesantus Argiuus dicitur ποιμήν τις
τῶν ἐγχωρίων, ut uocabulum illud ex eodem fonte et Ouidius et Plu-
tarchus potuerint inferre, si recte conieci hic legendum esse 44 esazteae.
502. Phalaeceae an PA4ayleae eruendum sit ex corrupto codicum 2a-
jhagee incertum est. Fabulam seruarunt Scholiastae: nomen diuerse
traditur. Antoninus Liberalis qui Nicandri Metamorphoses et Athanadae
Ambracica secutus est, Phalaecum appellat Met. iv. ἤάρτεμις δὲ τὸ μὲν
νεῖκος karérave τὸ πρὸς τὸν ᾿Απόλλωνα, map ἑκόντος δ᾽ ἠξίου τὴν ᾿Αμβρακίαν
ἔχειν" ἐφίεσθαι γὰρ τῆς πόλεως κατὰ πρόφασιν τοιαύτην' ὅτε Φάλαικος ἐτυράν-
νευε τῆς πόλεως, οὐδενὸς αὐτὸν δυναμένου κατὰ δέος ἀνελεῖν αὐτὴ κυνηγετοῦντι τῷ
Φαλαίκῳ προφῆναι σκύμνον λέοντος, ἀναλαβόντος δὲ εἰς τὰς χεῖρας ἐκδραμεῖν ἐκ
τῆς ὕλης τὴν μητέρα, καὶ προσπεσοῦσαν ἀναῤῥῆξαι τὰ στέρνα τοῦ Φαλαίκου, τοὺς
δ᾽ ᾿Αμβρακιώτας ἐκφυγόντας τὴν δουλείαν Αρτεμιν ᾿Ηγεμόνην ἱλάσασθαι, καὶ
ποιησαμένους ἀγροτέρης εἴκασμα παραστήσασθαι χάλκεον αὐτῷ θῆρα. Aelianus
H. A. xii. 40 Phaylum nominat. 503. Qui.. aper talis aper, qualis. -
Notandus hic usus relatiui. Sic guo or?e 588. Lyeurgiden Ancaeum
Argonautam τὸν μέν pa πατὴρ Λυκόοργος ἔπεμπε Ap. R. i. 164: Hyg. 14 Z4z-
caeus Lycurgi filius, alii nepotem dicunt, Tegeates, cf. 138. Grat. Cyn. 66
Jet adhuc et forro flebit Adonin Victa Venus ceciditque suis Ancaeus zn
armis Vt praedexter erat geminisque securibus ingens. Hic ap. Ouidium
M. viii. 391 efennifer Arcas audit; a Calydonio apro interfectus est.
Lycurgiden i producta Ouidius scripsisse propter accentum Graecum
Λυκουργίδης uidetur Birtio de .Halieuticis p. 116, qui comparat Ze/ides
fompilus, quibus adcensendum est Corozides, nisi hoc a Coroneus ductum
est. letauit. M. viii. 400 Summa ferus geminos direxit ad inguina
dentes. Concidit Ancaeus, glomeratague sanguine multo Viscera lapsa
Jluunt, madefactaque terra cruore est. Letare rarius inuenitur, M. iii. 55
letataque corpora uidit. Pausanias viii. 45 dicit Tegeae in fastigio templi
Athenes Aleae insculptam fuisse uenationem Calydonii; in his ᾿Αγκαῖον
ἔχοντα ἤδη τραύματα kai ἀφέντα τὸν πέλεκυν ἀνέχων ἐστιν "Emoxos. arbore
natum Adonin, filium Smyrnae quae fare nesciente fer nutricem cum eo
concubuit, ex quo concefit ; idque ne palam fieret pudore stimulata in siluis
se abdidit. cuius Venus fostea miserta est et in speciem arboris eam com-
mutauit, unde myrrha fluit, ex qua natus est Adonis, qui matris foenas a
Venere est insecutus Hyg. 58. Bion Eid. i. 7 Κεῖται καλὸς ΓΑδωνις ἐν ὥρεσι
μηρὸν ὀδόντι, Λευκῷ μηρὸν ὀδόντι τυπείς. 504. Idmona cum Adonide et
Ancaeo recenset inter eos qui ab apro percussi interierunt Hyginus 248
Jdmon Apollinis filius qui stramentatum exierat cum Argonautis apud
Lycum regem. | Vates fuit Argonautarum, μαντοσύνῃσι κεκασμένος Ap. R. ii.
818, fatumque sibi iam ante prospexerat (Ap. R. i. 140 δεδαὼς τὸν ἑὸν μόρον
οἰωνοῖσιν Ἤιε. Hyg. 14 Quantuts fraedicentibus auibus mortem sibi denun-
Liari intellexit, fatali tamen. militiae non defuit. Val F. i. 360 adest
quamuis arcentibus Idmon Alitibus ; sed turpe uiro timuisse futura) unde
audax hic dicitur. Mortem eius ab apro apud Mariandynos narrat Ap.
R.ii. 817-836. Aliter Val. F. v. 2, 3, Sen. Med. 652, 3. rumpat ' rend.
Am. iii. 9. 16 de Adonide Qua» zuwueni rupit cum ferus inguen aper.
Turnebus Aduers. xxiv. 21 comparat frangere, ut in Hor. C. i. 23. 10
Non ego te tigris ut aspera Gaetulusue leo frangere fersequor. 505.
Isque aper uel exanimis etiam mortuus faciat tibi uulnus incidendo
in caput ut illi factum est uulnus (Dráger i. pp. 203, 204). 508. Ora.
Diod. iv. 22 'Evreüfev δὲ ἀναζεύξας κατήντησε τῆς Ποσειδωνιατῶν χώρας
πρός τινα πέτραν, πρὸς y μυθολογοῦσιν ἴδιόν τι γενέσθαι καὶ παράδοξον. τῶν
γὰρ ἐγχωρίων τινὰ κυνηγὸν ἐν τοῖς κατὰ τὴν θήραν ἀνδραγαθήμασι διωνομασμένον
ἐν μὲν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις εἰωθέναι τῶν ληφθέντων θηρίων τὰς κεφαλὰς καὶ
τοὺς πόδας ἀνατιθέναι τῇ ᾿Αρτέμιδι καὶ προσηλοῦν τοῖς δένδρεσι: τότε δ᾽ οὖν
ὑπερφυῆ κάπρον χειρωσάμενον καὶ τῆς θεοῦ καταφρονήσαντα, εἰπεῖν ὅτι τὴν

COMMENTARIVS, 147

κεφαλὴν τοῦ θηρίου ἑαυτῷ ἀνατίθησι, kal rois λόγοις ἀκολούθως ἐκ τινος δένδρον
κρεμάσαι ταύτην, αὐτὸν δὲ καυματώδους περιστάσεως οὔσης, κατὰ τὴν μεσημβρίαν
εἰς ὕπνον τραπῆναι" καθ' ὃν δὴ χρόνον τοῦ δεσμοῦ λυθέντος αὐτομάτως, πεσεῖν τὴν
κεφαλὴν ἐπὶ τὸν κοιμώμενον καὶ διαφθεῖραι. | Hunc Scholiastae Thoantem
siue Thoonem appellant: sed neque hoc nomen nec quod ap. Mure re-
peritur, Driamas, aliunde uidetur cognitum. Posidoniates ager in
Lucanisfuit. fixi. Mos erat uenantibus, si bona fortuna usi essent, fera-
rum cornua uel zporopàs interdum delubris, praecipue Dianae, interdum
arboribus antefigere. Prop. ii. 19. 19 Zztczfzam cafMare feras et reddere finu
Cornua. Met. xii. 266 zu alta Quae fuerant finu uotiui cornua ceruz.
Schol. Aristoph. Plut. 943. Anth. P. vi. 110. 3 rà δ᾽ ὀκτάῤῥιζα μετώπων
Φράγμαθ᾽ ὑπὲρ ravaàv ἅλος éra£e πίτυν. Longi Pastor. ii. p. 57 Villoison rà
δὲ δέρας κέρασιν αὐτοῖς ἐνέπηξαν τῇ πίτυι, quos locos attulit Hertzbergius ad
Prop. ii. 19. 19: quibus adde A. P. vi. 111. 5,6, 112. 1,2. — 507,8. Merke-
lius sic explicat. Siue uel potius idem tu, utriusque personam gerens,
sis is quem pinus simili morte peremit Phryx Marsyas (Stat. Theb.
i. 704) in pinu excoriatus (Nicand. Alex. 301 et Schol.) et Attis uenator
Berecyntiades qui sub pinu zone sfoliauerat se uiri (Arnob. v.7). Sane
Marsyan Phryga comitem facit Attinis Diodorus iii. 538. Ouidium tamen
Phrygem alium quam Attin intellexisse, praesertim sequente uenator
Bereeyntiades uix est uero simile. Et Zuo Attines diserte memorantur
' a Plutarcho Sert. i. et Pausania vii. 17. Itaque sic potius interpretor :
525 Phryx idem feremptus morte simili eius qui sub pinu iacens exstinc-
tus est (506), e? wenator Berecyntiades, h. e. sis Attis qui idem Phryx sub
pinu exsectis uirilibus periit et uenator Berecyntiades ab apro confossus:
est (Plut. Sert. i, Paus. vii. 17. 9). *Or else inay you have the fate of
him that was at once the Phrygian, slain like the Posidoniat under a pine,
and the huntsman sprung from Berecyntus. Quibus uerbis hoc significat,
inprecari se inimico suo duplex genus mortis quo ferebatur Attis periisse,
castrationem sub pinu et uulnus ab apro acceptum: quod post af»?
mentionem (504) quam cum arbore mox coniunxit (505, 6) recte uidetur
subnexum. Vix tamen dubito quin uerius scripserim id quod habet
Conradus de Mure Venator Phrygia sis Berecyntiades eodem sensu,

structura paulum immutata. 507. Siue pro ve/ rarius inuenitur apud
poetas teste Muellero ap. Dráger Hist. Synt. ii. p. 148: et cod. Vindo-
bonensis hic habet A4/gze. 508. Phryx Attis, F. iv. 223 ; subest

uocabulo mollitiae uel castrationis significatio, Cat. Ixiii. 22, Stat. x. 170
ubi uide Lactantium, Mart. viii. 46. 4 72 Cycle fotum mallet habere
Phryga, h.e. non castratum Attin. Cf. Aen. xii. 99, Stat. Ach. ii. 365,
Eur. Orest. 1528. Venator PArygia si scribas, ablatiuus originis erit ut
Plautina illa A4osgz/ez; Zacyntho Merc. v. 2. 99, AAodo mercator Asin.
ii. 4. 92 (Dráger i. p. 458). Similia sunt Hesiodi Μοῦσαι Πιερίηθεν, Theo-
criti ᾿Αργόθεν ἄνδρες xxiv. 110, Callimachi Δωδώνηθε lIeAacyyoi Del. 284,
Nicandri $órov Κρήτηθεν Alex. 235, Λιβύηθε ῥίζας ib. 368, ceteraque quae
congessit Schneiderus Nicand. p. 95. ^ Berecyntiades. Pers. i. 93
Berecyntius Attis. Patronymicum de eo qui de Berecynto monte origi-
nem traxit, ut Zaezarides x. 183, Borysthenidae Prop. ii. 7. 18. ere-
cyntum, non Berecynthum, scribendum esse iam ex Steph. B. enotarat
Const. Fanens. Hecatost. 8r. 509. Minoas Cretae, quae ipsa
Minoia dicitur F. iii. 81. Sed et hic et in uersu Her. vi. 114 4700
nata Thoante feror ipse Minos respicitur. — 510. Corcyraeum hostem,
quales Corcyraeos experti erant Cretes, cum Minois ossa ex Sicilia refer-
entes Corcyraeis quorum ad litus appulerant uexabantur. Hinc ira
Cretum in Corcyraeos, si qui ad se adplicuerant. Haec Scholiastae,
incertum quo auctore. Mortem Minois (289, 290) narrarant Callimachus
in Aetiis et Philostephanus (Schol. Il. ii 145, Grote Hist. of Greece 1.
p. 308); ex eodem fonte fortasse et hoc petiit, cf. Schneid. Callim. ii.
L2

148 COMMENTARIVS.

p. 109. In hospites plerumque φιλάνθρωποι Cretes erant, teste Heraclide
Pontico iii. 6. 511. Lapsuramque donum subeas. Cic. de Orat.
ii. 86 Dzcunt enim cum cenaret. Crannone in. Thessalia Simonides afud
Scopam, fortunatum homznem et nobilem, cecinissetque id carmen quod
in eum scripsisset, in. quo multa ornandi causa foetarum more im
Castorem scripta et. Pollucem fuissent (carmen uidetur esse illud nobi-
lissimum cuius relliquias seruauit Plato in Protagora "Ανδρ᾽ ἀγαθὸν μὲν
ἀλαθέως γενέσθαι Simon. fr. 5 Bergk, cf. Schneid. Callim. ii. p. 224) zs
illum sordide Simonidi dixisse, se dimidium eius ei quod factus esset
jo tllo carmine daturum; reliquum a suis Tyndaridis quos aeque lau-
dasset feteret si ei uideretur. paullo fost esse ferunt nuntiatum Simonidi,
ut frodiret: iuuenes stare ad ianuam duos quosdam, qui eum magnopere
euocarent: surrexisse illum frodisse uidisse neminem. hoc interim spatio
conclaue illud ubi epularetur Scopas concidisse: ea ruina ifsum ofpressum
cum suis interiisse. Eadem ap. Val. Max. i. 8. 7, Phaedr. iv. 25 (Burm.)
Rem narrarat Callimachus (fr. 71 Schneider) ap. Suid. s. u. Σιμωνίδης.
"Oros ἐτίμησάν τε kai ἐφίλησαν οἱ Διόσκουροι τὸν μελοποιὸν Σιμωνίδην, kal πῶς
ἐῤῥύσαντο, καλέσαντες ἔξω τοῦ ἄνδρωνος, ἔνθα κατώλισθεν, ἐρῶ ἀλλαχόθι. ἄξιον
δὲ μηδὲ ταῦτα παραλιπεῖν. ᾿Ακραγαντῖνος στρατηγὸς ἦν ὄνομα Φοῖνιξ. Συρακο-
σίοις δὲ ἐπολέμουν οὗτοι" οὐκοῦν ὅδε ὁ Φοῖνιξ διαλύει τὸν τάφον τοῦ Σιμωνίδου
μάλα ἀκηδῶς τε καὶ ἀνοίκτως καὶ ἐκ τῶν λίθων τῶνδε ἀνίστησι πύργον" καὶ κατὰ
τοῦτον ἑάλω ἡ πόλις" ἔοικε δὲ καὶ Καλλίμαχος τούτοις ὁμολογεῖν" οἰκτίζεται
γοῦν τὸ ἄθεσμον ἔργον, καὶ λέγοντά γε αὐτὸν ὁ Κυρηναῖος πεποίηκε τὸν γλυκὺν
ποιητήν" Οὐδὲ τὸ γράμμα Ἠιδέσθη τὸ λέγον p' via Λεωπρεπέος Κεῖσθαι
Κήιον ἄνδρα. ar εἰπὼν ἄττ᾽ ἐπιλέγει. Οὐδ᾽ ὑμέας, Πολύδευκες, ὑπέ-
τρεσεν, οἵ με μελάθρου Μέλλοντος πίπτειν ἐκτὸς ἔθεσθέ ποτε
Δαιτυμόνων ἄπο μοῦνον, ὅτε Κρανώνιος αἴ αἴ "Ὥλισθεν μεγάλους
οἶκος ἐπὶ Σκοπάδας, sic enim correxit Bentleius. Similia de Pindaro
traduntur et Theramene Ael. V. H. ix. 21. domum. Quintil. xi. 2. 11
tradit fuisse magnam inter auctores dissensionem Pharsaline fuerit haec
domus an Crannone. Alciphr. Epist. iii. 68 Μήποτε οἱ σωτῆρες dvakes, ὡς
Σιμωνίδη τὸν Λεωπρέπους ToU Kpavovíov συμποσίου ἐξήρπασαν ; san-
guis Aleuae Scopas ex Aleuadarum familia: Scopadae Crannone,
Aleuadae Larisae habitabant. Schol. Theocr. xvi. 36 Οἱ Σκοπάδαι Κρανώνιοι
τὸ γένος. Kpávov δὲ πόλις Θεσσαλίας ὅθεν Σκόπας ὁ Κρανώνιος Κρέοντος kai
᾿Εχεκρατείας υἱός. καὶ Σιμωνίδης ἐν Θρήνοις. | Idem Schol. et Clemens Alex.
Strom. i. p. 389 S. tradunt Euphorionem de Aleuadis scripsisse ; unde
Meinekius Anal. Alex. p. 66 opinatus est ab eo etiam hanc de Simonide
seruato fabulam expositam fuisse. Cf. Buttmann de Aleuadis, Abhand-
lungen der Berlin. Akadem. der Wissenschaften pp. 194, 5. 512.
Stella Dioscurorum. Leoprepidae Simonides de se bis dicit fr. 146,
147 Bergk ᾿᾽Ογδωκονταέτει παιδὶ Λεωπρέπεος. aequa propitia, uiro cum
Leoprepidae coniunctum patris laudem laudi filii adnectit ; quod ipse
fecerat Simonides. Fuitque ipse Leoprepes uir egregius ut ex Aelian.
V. H. iv. 24 apparet. *' Leoprepes' famous son. 513. Euenus. Plut.
de Flu. viii. Avkóppas ποταμός ἐστι τῆς Αἰτωλίας" μετωνομάσθη δ᾽ Einvos δὲ
αἰτίαν τοιαύτην. ἤϊδας, ὁ ᾿Αφαρέως παῖς, δι’ ἐρωτικὴν ἐπιθυμίαν Μάρπησσαν
ἁρπάσας ἀπήνεγκεν εἰς Πλευρῶνα. κατηχηθεὶς δὲ περὶ τῶν συμβεβηκότων ὁ Ἐὔηνος,
ἐπεδίωκεν τὸν ἐπίβουλον τῆς ἰδίας θυγατρός" γενόμενος δὲ κατὰ Λυκόρμαν
καὶ τῆς συλλήψεως ἀπελπίσας, ἑαυτὸν εἰς ποταμὸν ἔβαλεν" ὃς ἀπ᾽ αὐτοῦ Εὐήνος
μετωνομάσθη. Similia ap. Plut. Parall. x ubi ex Dosithei Italicis sumpta
dicuntur, Apollod. i. 7. 8, Schol. Ven. Il. ix. 557, Stob. Flor. 100. 15.
Hyg. 242 Euhenus Herculis filius in flumen Lycormam se fraecifitautt.
514. Tiberinus. Liu. i. 3 Cafefo TiPberznus (ortus) qui in traiectu Albulae
amnis summersus' celebre ad fosteros nomen flumini dedit. Excerpt. Diod.
vii (Schoenii Chron. Euseb. i. p. 287) ZPerius Szlutus uero annis octo.
Hic aduersus Tyrenos exercitum mouens, cum fer Albam amnem copias.

COMMENTARIVS. 149

fraduceret, in gurgitem lafsus obiit ; unde et fluutus affellatus est Tiberis.
Hanc historiam tradiderat L. Cincius, teste eo qui scripsit de Orig. Gent.
Rom. 18. Met. xiv. 614 Aegnum Tiberinus ab illis Cepit, et in. Tusci
demersus fluminis undis Nomen fecit aquae. 515. Astacidaeque
modo defixa eadauera sunto. Sic uersum ex Conr. de Mure restitui ;
uide me in Journal of PAtlology vii. p.250. Tydeus pugnantibus septem ad
Thebas cum a Menalippo Astaci filio uulneratus paene ad mortem esset,
eique Athena medicamentum ferret ex quo immortalis futurus esset Am-
phiaraus, caput Menalippi abscisum Tydeo, quem oderat, adportauit.
Is cerebrum exsorbuit ; quod ob facinus auersata eum Athena non iam
passa est uiuere. Apollod.iii.6. 8. Stat. Th. viii. 753 κέ szngultantia uidit
Ora trahique oculos seseque agnouit in illo, Imperat abscisum | forgt,
laeuaque receptum Spectat atrox hostile caput, gliscitque tehentis Lumina
lorua uidens et adhuc dubitantia figz. Hinc Lyc. 1066 xparóBpos Tydeus
dicitur (Saluagn.). defixa. Corpus hasta ad terram defixum fingitur, dum
caput abscisum esset. cadauera de unius cadauere, ut supra corfora.
Sunto, Neue Formenl. ii. p. 364 : sic. azc/a esto M. vi. 138, estote rogati M.
iv. 154. Quod Merkelius et Riesius exhibent deczsa cadauere trunco ideo
non probo (1) quod in nullo bono reperitur codice, (2) quod mire dicitur
esca decisa cadauere *may your head be the food of a human being, cut
away from the mutilated carcase, a food such as wild beasts might eat,
a quo caput potius abscidendum erat. De re cf. Tac. Hist. iv. 42 Occurrit
£ruci oratione Curtius Montanus, eo usque frogressus ut ... datam inter-
Jectori Pisonis fecuniam a Regulo adpetitumque morsu Pisonis
caput o/zectaref. Val. Max. iii. 2. 11 Ezusdem temporis et notae miles ...
cum ad retinenda arma inutiles uulneribus manus. haberet, spoliare se
conantis Numidae ceruicem complexus os naribus et auribus corrosis de-
Jorme reddidit, inque fenae ultionis morsibus exspirauit. 5YT,518 uidetur
recte interpretatus Leopardus Emendat.i. r0 de Biothea (Athen. 349) siue
Axiothea, uxore Nicocreontis siue Nicotheontis, regis Cyprii. Neque tamen
uerum potest esse quod scribebat Leopardus £70//reaz, quam synizesin nullo
modo admissurus erat Ibidis scriptor: sed Z7o//eaz lingua Cypriorum in
Brothean uel Brofean uidetur corrupisse, quemadmodum Cypriis τρέμιθος
erat quod Graecis τερέβινθος (Steph. B. s.u. Τρεμιθοῦς, Schol. Nicand.
Ther. 844), ἀθρίζειν i.q. αὐρίζειν (Hesych.). Simili contractione Tyana
Dana, Triocala Tricala uocabantur : sed ex mero scribae errore uidetur
Braciden pro Biacidem positum fuisse Hyg. P. A. ii. 20, ubi Bursianus
coni. Ladices, uix satis probabiliter. Sic ᾿Αρηίλυκος Homeri 1]. xiv. 451
"ApxiAvkos est Diodoro iv. 67. Certe non erat cur in Machonis uersibus
(Athen. 349) Βιοθέα eiceretur a Wesselingio ad Diod. xx. 21 et Meinekio
in Anal. Critic. ad Athen. l c. Rem narrant Diod. xx. 21, Polyaen.
viii 48. Cum Nicocles siue Nicocreon *, et frater eius iussu Ptolemaei
primi sese interfecissent, Axiothea conuocatis horum sororibus matribus-
que ac coniugibus auctor fuit ut secum morerentur potius quam uitam
Ptolemaeo acceptam referrent. Itaque clausis foribus in tecta ascende-
bant ; dein his incensis, sese in ignem coniciebant : nouissime Axiothea
postquam gladio iugulum transegisset in flammas praeceps data est.

* * Notandum hic est Nicocreoritem eundem esse cum Nicocle, quem eundem Origenes
contra Celsum (vii. 54) Aristocreontem uocat. Testantur hoc Athenaeus et Diodorus
Siculus Nam quum hic Machon (Athen. 349 f. ἐν τῷ πελάγει διέλυσε τὴν παῤῥησίαν)
scribat Stratonicum occisum a Nicocreonte, eum Phanias (Athen. 352 ΘᾺ Nicocle
interfectum est auctor. Rursus quem Diodorus Siculus Nicoclem uocat, hunc is qui
indicem Graecum in eum edidit, Nicocreontem nominat." Leopardus 1. c., cui adstipu-
latur Wesselingius ad Diod. xx. 21 : nec multum moror Droysenum Nicoclem Paphium
a Nicocreonte quem Salaminis regem fecit Ptolemaeus distinguentem (Hellenismus i.
p. 404 not.) cum hic ipse fateatur quae de Nicocle et Axiothea narrentur optime in

Nicocreontem cadere.

150 COMMENTARIVS.

Similia de uxore Hasdrubalis tradunt Flor. ii. 15, Val. Max. iii. 2. 8.
Sed tamen uix satisfactum sic censeo uerbis eupidine mortis, cum
potius uitae contemptu Axiothea perierit; praeterea suecensae pyrae
melius de morte interpreteris qualis fuit Euadnes ac Semiramis ap.
Hyg.243. Vide Excursum. 518. Inclususque necem cauea. Recte
Laurentius Abstemius et ante eum Scholiasta P de Callisthene locum
intellexerunt. De eo omnia collegit C. Muellerus in Fragm. Historicorum
qui de Alexandro scripserunt. lustin. 15. 3 Cu» A/exander magnus Callis-
thenen. philosophum ropter salutationis Persicae interfellatum morem,
insidiarum, quae sibi paratae fuerant, conscium fuisse iratus finxisset,
eumque truncatis crudeliter omnibus memóris abscisisque auribus ac naso
Jabisque deforme ac miserandum sfectaculum reddidisset, insuper in
cauea cum cane clausum ad metum ceterorum | circumferret , tunc
Lysimachus, audire Callisthenen et. praecepta ab eo uirtutis accipere
solitus, miseratus tanti uiri non culpae, sed libertatis foenas pendentis,
uenenum ei in remedia calamitatzum dedit. Diog. L. v. 5 Aó£as Ἑρμολάῳ
συμμετεσχηκέναι τῆς els Ἀλέξανδρον ἐπιβουλῆς ἐν σιδηρᾷ περιήγετο γαλεάγρᾳ,
φθειριῶν καὶ ἀκόμιστος" καὶ τέλος λέοντι παραβληθεὶς οὕτω κατέστρεψεν.
Similia Suidas s. u. Καλλισθένης. Sed Plutarchus Alex. 55, Arrianus iv.
14, Curtius viii. 8 alia et ueriora tradunt, Callisthenen aut post tormenta
suspensum fuisse, aut uinctum et cum exercitu huc illuc circumlatum,
donec morbo perierit. Grote Hist. of Greece xii. p. 302. Idem sup-
plicium caueae siue yaAeaypás perpessus est a Lysimacho Telesphorus
Plut. de Exil. xvi, Athen. 616, Sen. de Ira iii. 17. ut ille. Celebris inter
scriptores mors Callisthenis. Fuit Theophrasti liber singularis Καλλι-
σθένης ἣ περὶ πένθους (Diog. L. v. 44, Tusc. Disp. iii. Io. 2I, v. 9. 25).
Sen. N. Q. vi. 23 SZ quid afud te frofectura testium turba est : hanc enim
Callisthenes frobat, non contemptus uir. — fuit enim illi nobile ingenium
et. furibundi regis imfattens. — hic est Alexandri crimen aeternum quod
nulla uirtus, nulla bellorum felicitas redimet. 520. Non profecturae
quominus moreretur. M. vi. 261 V/ftipmus Jlioneus non frofectura fre-
cando Brachia sustulerat, xii. 411. | conditor Tr. ii. 416 Ewbzus znfurae
conditor historiae. historiae Alexandri rerum gestarum, τῶν xar 'AAé-
ξανδρον. | Cic. de Orat. ii. 14. 58 Pos? αὖ Aristotele ( frofectus) Callisthenes
comes Alexandri scripsit historiam. Εἰ hic quidem rhetorico baene more.
(Abstemius). 521. repertori. Recte Archilochum intelligunt, qui Za»-
óicum metrum frimus inuenit, Acron ad Hor. A. P. 79 Archilochum
2γοῤγίο rabies armauit ambo, cf. Plut. de Mus. xxviii ; quamuis etiam
Simonidi Amorgino id a nonnullis adtributum dicat Suidas s. u. Σιμωνίδης,
Anonym. ap. Welcker in Mus. Rhen. 1835 p. 354 (Mure Crit. Hist. of
Greece iii. p. 173); Aristoteles autem Poet. iv iambum naturale quiddam
et ex loquendo quasi sponte ortum censeat. pugnacis. Hor. Epod. 6. 11
in malos asperrimus Parata tollo cornua Qualis Lycambae spretus infido
remer. Sic Catullus xl. 2. 4 monet Rauidum ne actus praeceps in suos
iambos Vecordem paret excitare rixam. 522. in exitium neque de
Archilocho hoc traditum neque Simonide : nam de Simonidis morte non
constat, Archilochum in pugna necauit Calondas, cognomine Corax, teste
Suida, h. e. ut uidetur, Aeliano, cf. Plut. de Sera Num. Vind. xvii. Sed
fortasse recordatus est poeta notum illud Archilochi τέττιγα τοῦ πτεροῦ
συνείληφας (Lucian. Pseudol, i) quod is in maledicentem sibi ob nimiam
asperitatem carminum fertur dixisse : nam ut cicada si alas prehenderis
quamuis sit natura loquacissima, fit apprehensa loquacior, sic Archilo-
chus, cum natura esset acerbissimus, etiam acerbior corripienti fiebat ;
quae proteruitas linguae non mirum si in exitium ipsius a nonnullis
fingebatur exarsisse, quemadmodum cicada prehendentis iram in se
irritat magis magisque obstrepens. Et Pindarus dicit Pyth. ii. 55, quem
locum attulit Saluagn. Εἶδον yàp ἑκὰς ἐὼν rà πόλλ᾽ ἐν dpaxavíg Woyepóv

COMMENT^ARIVS. 151

᾿Αρχίλοχον βαρυλόγοις ἔχθεσιν Πιαινόμενον. — Ad. exilium. uix. retulerim ;
pe librorumne quos Lacedaemonii e ctuttate exfortart iusserun*, quía
um sibi inuisam obscenis maledictis lacerauerat (Val. Max. vi. 3. 1
Ext.) an ipsius Archilochi fuerit (Plut. Lacon. Instit. xxxiv) in dubio est.
5283. parum stabili Alciatus (Parerg. Iur. v. 18) interpr. de Hipponacte
qui farum stabilz carmine h. e. ischiorrogico uel scazonte laesit μή δορί
(sic enim legit Alc.) et Bupalum statuarios, quia imagines eius in ludi-
brium fecerant, teste Suid. 5.0. Ἱππῶναξ : et hoc placuit Turnebo ix. 25, Ten
Brink in Philolog. vi. p. 68, Bergkio Poet. Lyr. p. 755. Sane de paupertate
sua saepius questus est Hipponax, ut fr. 17 B Δὸς χλαῖναν Ἱππώνακτι, κάρτα
p ῥιγῶ Kai βαμβακύζω, fr. 19 ᾿Εμοὶ yàp οὐκ ἔδωκας οὔτε ko χλαῖναν Δασεῖαν,
ἐν χειμῶνι φάρμακον ῥίγευς, Οὔτ᾽ ἀσκέρῃσι τοὺς πόδας δασείῃσιν ΓἜκρυψας, ὡς
μή μοι χίμετλα ῥήγνυται. Sed Hipponactem fame periisse non constat
(Weichert Poet. Lat. Rell. p. 320) nec AZenzz habent MSS sed A/Aenas.
Mihi uidetur significari Euboeus Parius de quo Athenaeus 698 haec
habet Πολλοί τινες παρωδιῶν ποιηταὶ γεγόνασιν, ἐνδοξότατος δ᾽ jv Εὔβοιος ὁ
Πάριος, γενόμενος τοῖς χρόνοις κατὰ Φίλιππον. οὗτός ἐστιν ὁ καὶ ᾿Αθηναίοις
λοιδορησάμενος, καὶ σώζεται αὐτοῦ τῶν παρωδιῶν βιβλία τέσσαρα. Cum
Boeoto, et ipso parodiarum scriptore, comparatur ab Alexandro Aetolo ap.
Athen. 699, cuius uerba de Boeoto Φλύων ἀνθηρῇ σὺν κακοδαιμονίῃ egesta-
tem significant qualis etiam in Euboeo, simili scriptore et qui in Atheni-
enses inuectus fuerit, potuit esse. Nec male de parodiis dicitur Zarw»r
stabz/i, h. e. non in longum duraturo. Vel (2) Menippus, qui σπουδογέλοια
scripsit, farum stabile carmen, ut docet Lucianus Bis Accus. xxxiii citatus
a Riesio Varron. Sat. p. 11 Κρᾶσίν τινα παράδοξον κέκραμαι kai οὔτε πεζός εἶμι
οὔτε ἐπὶ τῶν μέτρων βέβηκα, ἀλλὰ ἱπποκενταύρου δίκην σύνθετόν τι kai ξένον
φάσμα τοῖς ἀκούουσι δοκῶ. Hic pannis uelatus inducitur a Luciano (Dial.
Mort. i. 2) et ad summam inopiam redactus suspendio uitam finiuit
(Diog. L. vi. 100). An est (3) Diagoras Melius, contemptor deorum
philosophus, idem poeta lyricus? (Suid. s. u.) Hic enim cum Athenis
agens multa de Eleusiniis probrosa effudisset, accusatus tamquam im-
pius, Pallenen Achaiae in exilium se recepit, postremo Corinthum, ubi
mortuus est (Suid. s. u.,, Hesych. Milesius ap. Muelleri Fragm. Hist.
Graec. iv. p. 160). Nam si dithyrambicis quae scripsisse fertur (Schol.
Ar. Ran. 320) contumeliosius dixerat de sacris uel dis Atheniensium,
merito poterat dici aru stabili carmine laesisse Athenas. Cf. Lys. in
Andoc. 17 Τοσούτῳ δ᾽ οὗτος Διαγόρου τοῦ Μηλίου ἀσεβέστερος γεγένηται"
ἐκεῖνος μὲν γὰρ λόγῳ περὶ τὰ ἀλλότρια ἱερὰ καὶ ἑορτὰς ἠσέβει, οὗτος δὲ
ἔργῳ περὶ τὰ ἐν τῇ αὑτοῦ πόλει. ὀργίζεσθαι οὖν χρή, ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, τοῖς
ἀστοῖς ἀδικοῦσι μᾶλλον ἢ τοῖς ξένοις περὶ ταῦτα τὰ ἱερά. Qui quam-
quam a nullo, quod sciam, dicitur periisse inuisus deficiente cibo,
quanto odio fuerit Atheniensibus testatur decretum quod ex Crateri
Συναγωγῇ Ψηφισμάτων citat Schol. Arist. Au. 1073 Τῷ μὲν ἀποκτείναντι αὐτὸν
τάλαντον λαμβάνειν, τῷ δὲ ἄγοντι δύο: cf. Diod. xiii. 6; neque a uero abhorret
huiusmodi mortem fictam postea fuisse ab iis qui ἄθεον uocatum Dia-
goran meminissent. Ceterorum coniecturas uide ap. Weichert. Poet. Lat.
P. 319. 525. lyrae uates fertur periisse seuerae. Hic quis fuerit,
incertum. Si ex Saluagnii sententia dextera laesa fides uiolata intelli-
genda est, equidem de Timocreonte potius quam de Alcaei minacibus
Camenis (Hor. C. iv. 9. 7) interpretor, quamuis id nemo ante me uideatur
coniecisse. Plut. Them. xxi Τιμοκρέων δ᾽ ὁ 'Póbuos μελοποιὸς ἐν ἄσματι
καθάπτεται πικρότερον τοῦ Θεμιστοκλέους, ὡς ἄλλους μὲν ἐπὶ χρήμασι φυγάδας
διαπραξαμένου κατελθεῖν, αὐτὸν δὲ ξένον ὄντα καὶ φίλον προεμένου δι᾿ ἀργύριον.
λέγει δ᾽ οὕτως (post laudes Aristidis) ἐπεὶ Θεμιστοκλῆ᾽ ἤχθαρε λατώ, ψεῦσταν
ἄδικον, προδόταν, ὃς Τιμοκρέοντα Ξεῖνον ἐόντ ἀργυρίοισι κυβαλικοῖσι
πεισθεὶς οὐ κατᾶγεν Ἔς πατρίδ᾽ ᾿Ιάλυσον, λαβὼν δὲ Τρί ἀργύρου τάλαντ᾽ ἔβα
πλέων εἰς ὄλεθρον, Τοὺς μὲν κατάγων ἀδίκως, τοὺς δ᾽ ἐκδιώκων, τοὺς δὲ καίνων,

152 COMMENTARIVS.

᾿Αργυρίων ὑπόπλεως (Bergk P. L. p. 1202). Πολὺ δ᾽ ἀσελγεστέρᾳ καὶ
ἀναπεπταμένῃ μᾶλλον εἰς τὸν Θεμιστοκλέα βλασφημίᾳ κέχρηται μετὰ
τὴν φυγὴν αὐτοῦ καὶ τὴν καταδίκην ὁ Τιμοκρέων ácpa ποιήσας, οὗ ἐστιν ἀρχή"
Μοῦσα τοῦδε τοῦ μέλεος Κλέος ἀν᾽ Ἕλλανας τίθει Qs ἐοικὸς καὶ δίκαιον. — Cf.
Suidas s. u. Τιμοκρέων" εἰς ὃν ((Themistoclem) καὶ ἐξύφανε Ψόγον 8? ἐμμε-
λοῦς τινὸς ποιήματος. Timocreon poeta lyricus (uide Bernhardium ad
Suid. ii. p. 1143) exul de patria Ialyso, urbe Rhodia, quod Medis faueret,
cum amicum Themistoclem frustra implorasset ut in patriam reuocaretur,
poema scripsit quo eum arguebat tamquam spreta amicitia pecuniam
accepisset ne sibi reditum efficeret. Diciturque Themistocles ipse suf-
fragium contra Timocreontem de medismo reum tulisse. Nec semel
tantum Timocreon eum lacessiuit, sed alia etiam scripsit postquam The-
mistocles exul ipse factus est. Quam asperae linguae fuerit testatur
epigramma ap. Athen. 415 Πολλὰ φαγὼν kai πολλὰ πιὼν καὶ πολλὰ κάκ᾽ εἰπὼν
᾿Ανθρώπους κεῖμαι Τιμοκρέων 'PóOtos. 526. dextera laesa a Themistocle
uiolata fides amicitiae, cf. Aen. iv. 597 Et dextra fidesque. Quod sane durius.
Vide Excursum. 521. Steph. D. s. u. ᾽Ορέσται. Θεαγένης ἐν Μακεδονικοῖς
φησιν ὅτι ἐπεὶ ἀφείθη τῆς μανίας ᾿Ορέστης, φεύγων διὰ τὴν αἰδῶ μετὰ τῆς 'Ep-
μιόνης εἰς ταύτην ἦλθε τὴν γῆν καὶ παῖδα ἔσχεν ᾿Ορέστην, οὗ ἄρξαντος ἐκλήθησαν
᾿Ορέσται" αὐτὸς δὲ ὑπὸ ἐχίδνης δηχθεὶς θνήσκει εἰς χωρίον τῆς ᾿Αρκαδίας, τὸ
λεγόμενον ᾿᾽ορέστειον. Eadem habet Schol. Eurip. Orest. 1645, Tzetz. ad
Lyc.1374. 528. uirus habente Trist. iv. 1. 84 Ze/o uerus habente ferit.
529. coniugii nox prima. Sen. Controu. i. 2. 22 Burs. JVouz»uus zstam
maritorum | abstinentiam, qui etiamsi primam uirginibus timidis
remisere noctem, zzcznzs famen loczs ludunt. nouissima ultima.
530. Eupolis. A. P. vii. 298 Alai τοῦτο κάκιστον, ὅταν κλαίωσι θανόντα Νυμφίον
ἢ νύμφην" ἡνίκα δ᾽ ἀμφοτέρους, Εὔπολιν ὡς ἀγαθήν τε Λυκαίνιον, ὧν ὑμέναιον
Ἔσβεσεν ἐν πρώτῃ νυκτὶ πεσὼν θάλαμος, Οὐκ ἄλλου τόδε κῆδος ἰσόῤῥοπον, ὡς
σὺ μὲν υἱόν, Νῖκι, σὺ δ᾽ ἔκλαυσας, Θεύδικε, θυγατέρα (Const. Fanensis).
Etiam Anth. P. ix. 422 Diogenes quidam dicitur nouum iniens coniugium
prima nocte cum nupta periisse. 531. cothurnatum tragicum poetam
Am. ii. 18. 18: sic cofAurnatum uatem dicit Euripidem 595. Lyeo-
phrona Tzetz. Schol. Lyc. p. 263 Müller 'O Λυκόφρων τῷ μὲν γένει ἦν Χαλ-
κιδεὺς υἱὸς Σωκλέους, ἢ Δύκου τοῦ ἱστοριογράφου κατά τινας. ἦν δὲ εἷς τῶν
ἑπτὰ ποιητῶν, οἵτινες διὰ τὸ ἑπτὰ εἶναι τῆς πλειάδος ἐλέγοντο. ἦσαν δὲ οὗτοι
ἐν χρόνοις Πτολεμαίου τοῦ Φιλαδέλφου καὶ Βερενίκης. Idem dicit Lycophrona
64 uel 46 tragoedias scripsisse praeter Alexandram (p. 270), ex quibus 19
nomina habent ap. Suidam (Clinton F. H. iii. p. 502). 532. Haereat
fixa figat se et haereat. fibris siue iecoris siue pulmonis. Hoc ab
alio nemine uidetur traditum. Sed non sine causa Lycofronis atri
(Stat. S.'v. 3. 157) mentionem fecit poeta Ibidis, carminis uix minus
tenebricosi. Qui quod co/Aurnaftusm eum uocat, respexit credo Alex-
andram quae sola dicta est ἡ τραγῳδία (Schol. Lyc. 1226), cf. Welckeri
Griech. Trag. iii. p. 1259. 533. lacer spargare. Sic de eadem re
M. iii. 522, 3 Mille lacer spargere locis, et sanguine siluas Foedabis
matremque tuam matrisque sorores. 594. angue creatus auo.
Pentheus, filius Echionis, nepos Cadmi Apollod. iii. 4. 1, iii. 5. 2, qui
a matre et materteris discerptus est. Eur. Bacch., Theoc. xxvi. 535.
feros 'rude. Verg. E. 5. 21 »ontesque feri siluaeque locuntur. — Sic
mare ferum Cat. lxiii. 40, feris Scythiae Sarmatiaeque iugis Trist. i.
8. 4o. 536. eoniunx Dirce. Hyg. 7 Lycus Dircem im matri-
monium duxit, cui suspicio incidit uirum suum clam cum Antiofa con-
cubuisse: itaque imperauit famulis ut eam in tenebris uinctam clauderent.
cut postquam partus. instabat, effugit ex uinculis Jouis uoluntate im
montem Cithaeronem : cumque partus fremeret et quaereret ubi pareret,
dolor eam in ifso biuio coegit partum edere. quos pastores pro suis
educarunt et. afpellarunt Zethon ἀπὸ τοῦ ζητεῖν τόπον, alterum autem

COMMENTARIVS. 153

Amphionem ὅτι ἐν διόδῳ ἢ ὅτι ἀμφὶ ὁδὸν αὐτὸν ἔτεκεν id est quoniam in
biuio eam edidit. qui postquam matrem agnouerunt Dircen ad taurum
indomitum deligatam uita friuarunt. inperiosa. Prop.iii. 15. 13 4
quotiens fulcros wssit regina (Dirce) cafsllos (Antiopes) Mollraque
inmites fixit in ora manus. «(ΑἹ quotiens famulam fensis onerauit iniquis
Et caput in dura fonere iussit humo. | Saefe illam inmundis fassa est
habitare tenebris, Vilem ieiunae saefe megauit aquam. Lyci regis
"Thebanorum Apollod.iii. 5. 5. Varie tradita est historia, ut ex Hygino
7, 8 apparet. 537. paelex inuita sororis Philomela quam Tereus,
maritus Procnes sororis eius, Zzuifam im morte compressit (Hyg. 45),
Luctantemque loqui, comfrensam forcipe linguam, Aébstulit ense fero
(M. vi. 556). Haec ab Hygino Zaz/ex 7 εγεῖ, ab Ouidio fae/ex sororis bis
uocatur (M. vi. 537, 606). 538. ante pedes tuos te ipso inspectante.
539, 540. Recepi emendationem Leopardi, etsi codicum scripturam ipse
tutatus fueram in Diario Philologiae Cantabrig. vii. pp. 252, 3. Fons
uitii in corrupta uoce Zeszss quod uerum non esse indicio est Zezus, quod
habet Conradus de Mure. Conditor tardae Cyrae est Battus, qui
Cyrenas condidit, sed post multos annos quibus in uarias regiones
orbis diuagatus est, ut narrant Herodotus iv. 153-158, Iustinus xiii. 7.
539. Conditor. lustin. xiii. 7 Cyrene condita fuit ab Aristaeo, cui
nomen Batto propter linguae obligationem /uz/. Herod. iv. 156
συγκτίζουσι Bárro Κυρήνην. Heraclid. Pont. p. 212 Müller Κυρήνην ᾧκισε
Βάττος. | Conditor Cyrae sic dictum uidetur ut Graeci non solum πόλιν
κτίζειν, sed κόλπον μυχὸν et similia dixerunt. (Vit. Herodot.ii.) Sic wasfare
exscindere hostem ap. Tacitum. (Shilleto ad Thuc. ii. 61.) Pari modo ,
Statius S. iv. 3. 72 Camforum bone conditor meorum dixit de Domitiano
Vulturnum alueo continente et pontem super struente. tardae Se-
cundum Herodotum Battus cum Theraeis Platean per duos annos, Azirin
per sex incolebat priusquam in Cyrenaicam uenit (iv. 157, 158). Sed
et post acceptum a Pythia responsum, quo iussi erant Africam petere,
interiectum tempus fuisse, nec statim rem adgressos tradit lustinus
xii.7. ^ Blaesus. Sic Romano nomine uocat Ja/fu»i, tamquam ig xvó-
dvor καὶ rpavAóv (Herod. iv. 155). Hesych. Βάττος Λίβυες" τραυλόφωνος
ἰσχνόφωνος. Orta uidetur haec interpretatio nominis ex oraculo Bárr,
ἐπὶ φωνὴν ἦλθες: quamquam reuera Aa//ws Libycum nomen »vgis fuit
teste Herod. iv. 155. Cyrae fontis (Steph. B. s. u. Κυρήνη, Schol. Pind.
Pyth. iv. 523, Callim. H. Apoll. 88 et Schol) uel montis (lust. xii 7
gulsis accolis montem Cyran et frofter amoenitatem loci et. fropter
Jontis ubertatem occufauere) in quo condita est Cyrene. Quod Cyrae
riore syllaba producta posuit, id non ex Callim. H. Apoll. 88 excuses
nam ibi scribendum est cum O. Schneidero ex Pindari Schol. P. iv.
523 Oi δ᾽ οὔπω πηγῇσι Κύρης ἐδύναντο πελάσσαι, non πηγῃς (codd. πηγῆς),
Sed ex pari inconstantia qua Κυρήνη primam syllabam modo longam,
modo correptam habet, ut fusius docet Schneiderus in loc. 540.
Notandum triplex sonus zz, quod in Ouidio sane rarius. Ad sententiam
similiter Lycophron de Menelao Al. 823 Ποίους θαλάσσης οὐκ ἐρευνησει
μυχούς ; Ποίαν δὲ χέρσον οὐκ ἀνιχνεύσει μολών ; Val. F. iv. 447. jVec nii
diuersis erratum casibus orbem missas aut flere domos aut dulcia
etemfus Lumzna. 541. * And that the busy Bee in {π᾿ Eyes hir hurt-
full stinge may sticke : As with the same in times agoe they did Acheus
pricke) T. Vnderdown. opifex, ἐργοφόρος Ael. H. A. v. 42. Nescio
an genus apum siluestre respexerit quae multo iracundtores sed offe re ac
labore fraestantes dicuntur a Plinio xi. 59. Aristot. H. A. ix. 40 αἱ ἀπὸ τῶν
ὑλονόμων δασύτεραι kai ἐλάττους kai ἐργατικώτεραι καὶ χαλεπώτερα. — uati
quod fecit (as it treated the seer, Cf. 574. Hic datiuus rarissimus

. dicitur Drágero Hist. Synt. i. p. 519, qui citat Ter. Andr. i. 1. 85, Cic. pro

Caec. xi. 30. Achaeo quis fuerit, incertum. Scholiastae poetam huius

154 COMMENTARIVS.

nominis intelligunt. Sane duos Achaeos Suidas commemorat, tragicos
utrosque ; quorum prior aequalis Euripidi, alter recentior fuit: sed nihil
de horum morte constat. Mihi zaZes AcAaexws uidetur Aristaeus esse:
hic enim et χρησμολόγος dicitur Clem. Strom. 144 S. et AcAaews suo iure
uocandus erat, ut pote Thessalus (Schol. Ap. R. i. 177, 284, iii. 775, iv.
1329), et contra apum morsus operimentum quoddam oculorum inuenit.
Nonn. Dionys. v. 243 Κεῖνος ἀνὴρ ἐνόησε πολυτρήτων στίχα σίμβλων Πλαζο- ᾿
μένης δ᾽ ἔστησεν ἐρημάδος ἔργα μελίσσης. 247 Καὶ λινέαις ἁψῖσι πολυπλέκτοιο
χιτῶνος Tvia περισφίγξας ὀνύχων dmo μέχρι κομάων Φρικτὰ κορυσσομένης
ἐφυλάσσετο κέντρα μελίσσης, quod non fecisset nisi apum aculeos ipse ex-
pertus esset. Neque a uero abhorret Aristaeum a nonnullis dictum esse
sic oculis caruisse, nam secundum Plut. Amat. xiv Εὔχονται δ᾽ ᾿Αρισταίῳ
δολοῦντες ὀρύγμασι kai βρόχοις λύκους kai ἄρκτους, "Os πρῶτος θήρεσσιν
ἔθηκε ποδάγρας. Apum uulnera interdum letifera fuisse docent non
solum Nicander Ther. 805-9, Anth. P. ix. 302, et 548, sed etiam quae de
Rhauciis Cretensibus ex Antenoris Creticis sumpsit Aelianus H. A. xvii. 35.
Aristaeum uero hic significari etiam haec persuadent (1) quod à Batto,
cui cognomen Z77s/aeo fuit, transitus sic fit ad cognominem Aristaeum,
uelut uu. 457-460 ab Hippomene transitur ad Hippomenem, uu. 555-558
tres Glauci propter simile nomen simul inducuntur, (2) quod fabula de
Cyrene eiusque Aristaeo filio quasi perpetuo uinculo cum Batto atque
eius urbe Cyrenis cohaeret. Vide Pind. P. v, Iustin. xiii. 7. 7-11, (3)
quod ab Aristaeo non temere transitur ad Prometheum. Nam Hydro-
choeus siue Aquarius teste Schol. Germanici Arat. p. 55 Breysig non-
nullis Pyrrhae (544) maritus Deucalion, ab antiquis Aristaeus filius
Cyrenes habebatur. ^ 542. spicula aculeos ut secula crabronum M. xi.
335. eondat *bury' 'sheathe,' M. xiii. 458 zugulo uel pectore telum Conde
me0, S561 digitos in ferfida lumina condit. 543. earparis uiscera,
uulturium feras laniantem uiscera. 544. Vt cui, ut is qui fratrem
habuit genitorem Pyrrhae; quibus ambagibus αἰνίττεται Epimetheum,
fratrem Promethei. Nam er Zafefo et Clymene Atlas Efimetheus Pro-
metheus (Hyg. Praef), Pyrrha Efimethet filia (Hyg. 155). 545. Vt
puer Harpagides filius Harpagi. *'Harpagus, a quo Harpagides
patronymicum trahitur, fuit amicus Astyagis Medorum regis ; cui rex
iratus, quod Cyrum ex filia nepotem uiuere comperisset, quem illi, ut
fido et arcanorum participi necandum tradiderat, proprium filium epu-
landum apposuit, Laurentius Abstemius, qui primus locum recte inter-
pretatus est. Rem narrant Herodotus i. 117-119, Iustinus i. 5. referas
exempla 'Thyestae, et Thyestae et Harpago apposita sunt corpora
filiorum praeter caput pedes manus (Aesch. Ag. 1594, Herod. i. 119).
546. uiscera patris. Ag. 1097 'Ozrás re σάρκας πρὸς πατρὸς BeBpopéras.
547. Trunea, sc. membra. mutilatis, hacked in pieces; ^ partibus
quid sit docet M. xiv. 61 ZrZmo non credens corforis illas Esse suf partes,
64 Et corpus quaerens femorum crurumque fedumque Cerbereos rictus
fro partibus znuuenit il/is.. xiv. 541 nemorum partes et membra meorum.
548. Mamertae. Sic Merkelium secutus scripsi, non ut plerique 772»:-
nermi. Hunc Mamertam eundem habeo qui Mamercus a Plutarcho Timol.
xiii, xxxi, xxxiv, Diod. xvi. 69, Corn. Nep. Tim. ii, a Polyaeno v. 12
Milarchus dicitur. Fuit tyrannus Catanensium, et cum aliis Timo-
leontem aggressus est, mox ab eo uictus ad flumen Abolum Lucaniam
cum classe aduehebatur ut inde auxilia asportaret, cum retroactis tri-
remibus qui cum eo erant in Siciliam reuertuntur et Catanam Timo-
leonti produnt. Mamercus Messenen ad Hipponem, eius tyrannum
confugit: quo capto et per tormenta interempto ipse se Timoleonti
tradidit. Ab hoc missus Syracusas, in theatro conatus se oratione
defendere, cum strepitu audientium exciperetur, illiso capite in sub-
sellium mortem sibi inferebat, sed uiuus abductus piratae more exstinctus

—

C((—————————————"^" oT X.

οὐχ ἕξεις compresso per laqueum spiritu periisse iudicabitur.

COMMENTARIVS. 155

est (Timol. xxxiv). Scripsit carmina, ex quibus epigramma extat ap. Plut,
Timol. xxxii, Bergk P. L. p. 638, cf. Grote Hist. of Greece xi pp. 259, 260.
membra. Mamercus ἥνπερ οἱ λῃσταὶ δίκην ἔδωκε (Plut. Tim. xxxiv). Qualis
ea mors fuerit docet Anth. P. xi. 280. 1, 3 ubi Hegemon quidam piratas
concidere (kararéuvew) dicitur. Suid. s. u. Κιλίκιος ὄλεθρος dicit piratas
ἐπ᾽ ὠμότητι διαβεβλῆσθαι unde non mirum si ipsi crudelibus suppliciis
afficiebantur. 548. Syracosio. Scholiastae Theocritum intelligunt,
qui in epigrammate Anth. P. ix. 434. 2 de se loquens Εἷς ἀπὸ τῶν πολλῶν,
ait, εἰμὶ Συρηκοσίων, et sic Vergilius Ecl. vi. 1 .Syracoszo uersu se ludere
id est imitari Theocritum Syracusanum (Seru. ad loc.) profitetur. Sed
hunc laqueo periisse apud neminem constat, quamquam non absurde
Alciatus Parerg. ix. 23 coniecit allusisse Ouidium ad eum amatorem qui
ap. Theocritum Id. xxiii se ipsum amore dilecti pueri suspenderit (49-52):
idque eo ueri similius fit quod hoc carmen, ut inter Theocriti idyllia
locum habet, ita a Theocrito nullo modo scribi potuit, uide Wordsworth-
ium p. 173: nam siue ab antiquis cum Theocriteis legebatur, satis ad
hoc causae fuit quod Theocriti mortem credebatur narrare ; siue a
recentiore aliquo "Theocriti idylliis adnumeratum est, fecit id quia ad
poetae fatum pertinere carmen antiquitus traditum uiderat. Certe non

otest significari Antiphon, ut post Bonannum * Syracus. Antiq. ii. 2,
πεῖς (Griech. Tragód. iii. p. 1041) placuit. Hic enim etsi Syracusis
uixit cum Dionysio tyranno eiusque tragoedias refingebat, atque adeo
mortem sibi peperisse dicebatur quod eas acerbius reprehenderet, laqueo
non est interemptus, sed aut tormentis (Plut. de Stoic. Repugn. xxxvii)
aut fuste (μέλλων ἀποτυμπανίζεσθαι Arist. Rhet. ii. 6). Neque uero est.
Empedocles, quamuis eum Demetrius Troezenius ap. Diog. L. viii. 74
narret 'Ayráuevov βρόχον αἰπὺν ἀφ᾽ ὑψηλοῖο κρανείης Αὐχέν᾽ ἀποκρεμάσαι:
nam Empedocles dicitur uu. 597, 8 in Aetnam insiluisse. An est Phi-
loxenus? Huic enim siue propter helluationem qua polypum δίπηχυν
fertur degluttisse precatusque ut tria colla haberet quibus omnia et sine
fine uoraret (Athen. 341, Ael. V. H. x. 9), siue ob epistulam quam
Dionysio postquam euaserat ex latomiis Syracusanis, quo ἃ tyranno
dammatus erat, rescripsit, nihil continentem praeter unum ov siue δ,
d.e. simul imaginem restis, simul recusandi signum, huiusmodi mors
per laqueum merito adfingi potuit. Suidas Φιλοξένου γραμμάτιον᾽ ἐπὶ τῶν
μὴ πειθομένων ἐφ᾽ ois παρακαλοῦνται, ἀλλ᾽ ἀπαγορευόντων μᾶλλον. Φιλό-
Éevos γὰρ ὁ Κυθήριος διαφυγὼν τὰς εἰς Συρακούσας λιθοτομίας, εἰς ἃς
ἐνέπεσεν, ὅτι τὰς Διονυσίου τοῦ τυράννου τραγῳδίας οὐκ ἐπήνει, διέτριβεν ἐν
Τάραντι τῆς ᾿Ιταλίας. μεταπεμπομένου δὲ Διονυσίου αὐτὸν καὶ ἀξιοῦντος διὰ
γραμμάτων ἐλθεῖν, Φιλόξενος ἀντιγράψαι μὲν οὐκ ἔγνω, λαβὼν δὲ βιβλίον τὸ ov
στοιχεῖον ἔγραψε μόνον πολλάκις ἐν αὐτῷ διὰ τούτου δηλώσας ὅτι τὴν παρά-
κλησιν διωθεῖται. Cf. Scaligeri Auson. Lect.ii.20. Quamquam huic suam
uoracitatem exitium tulisse, testis est Athenaeus 341. praestricta
fauce *by strangulation, Plin. H. N. xvii. 234 crassescens (cortex) frae-
stringit et strangulat. 550. animae genitiuum credo, cf. socis
iter 570. 551. Nuda pateant, i.q. nudentur et pateant. direpta
pelle *by stripping away the skin) M. vi. 387 C/amanti cutis est summos

* Bonannus (Syracus. Antiq. ii, 2) in disputatione quam de hoc loco Tbidis scripsit,
negauit significari posse Theocritum Syracusanum, qui epoto ueneno periisse dicatur in
Idyllio quod de eo sub Bionis nomine scripserit Moschus (iii. I11); idemque suspicatus
est ad Syracusanum tralata fuisse quae de Chio uerius narrentur; sed in nullo loco ex iis
quos de Theocrito Chio citant Bernhardius ad Suidam s.u. Müllerus in Fragm. Hist.
Graec. ii. pp. 86, 87 constat hunc strangulatum fuisse, sed tantum. ab Antigono ne-
catum ; nisi forte ex uerbis Antigoni ap. Plut. Mor. 11 τοιγαροῦν, ἐῴη, τὴν κεφαλὴν
Vide Macrob. Sat. vii,

2. τὰ.

156 COMMENTARIVS.

direpta per artus. Nicand. Al. 302 Μαρσύου ἧχί re Φοῖβος ἀπὸ φλόα δύσατο
γυίων. 552. euius nomina Marsyas. Hyg. τός Qwas (Mineruae
abiectas tibias) 7Marsyas Oeagri fius unus e Satyris inuenit. quibus
assidue commeletando sonum suauzorem Zn dies faciebat, adeo ut Apol-
dinem ad citharae cantum in certamen frouocaret. quo ut Afollo uenit,
Musas iudices sumpserunt : et cum iam Marsyas inde uictor. discederet,
Apollo citharam uersabat, idemque sonus erat ; quod Marsya tibiis facere
non fotuit. itaque Apollo uictum Marsyan ad arborem religatum Scythae
tradidit, qui eum membratim. separauit. reliquum corpus | discipulo
Olympo sepulturae tradidit: e cuius sanguine flumen Marsya est affella-
dum. M. vi. 400 7Marsya nomen habet, Phrygiae liquidissimus amnis,
quem locum attulit Mauricius Schmidt ad Hyg. 165. 553. Saxifieae
Medusae. M. v. 216 VZzncis, ait, Perseuy; remoue tua monstra, tuaeque
Saxificos uultus, guaecunque ea, tolle Medusae. 554. Cephenum
Aethiopum. Tzetzes ad Lyc. 834 docet a stultis (μωροὶ) tantummodo
Cefhenas Aethiopas dici. Sed iam Deinias ap. Phot. p. 443 Bekker narrarat
ἐξ " Apyovs els Αἰθιοπίαν, ἐκαλεῖτο δὲ τότε Κηφηνία, mapayeyovóra ἐπὶ λύσει
τῆς Κηφέως θυγατρὸς τὸν Περσέα: Alexander Polyhistor ap. Steph. B. s. u.
Λιβίη inter Libyae nomina retulerat Κηφηνίαν : ut non sine causa Ouidius
Met. iv. 763, v. 97 Cephenas uocarit eos de quibus ante (iv. 668) dixerat
Aethiopum fofulos Cepheague conspicit arua. Historia extat ap. Apollod.
ii. 4..3, Met. v. 15qq. Hyg. 64 Casszofe filiae suae Andromedae formam
ANereidibus antefosuit. οὐ id Neptunus exfostulauit, ut. Andromeda
Cefhei filia ceto obiceretur. quae cum esset. obiecta. Perseus. Mercurii
talaribus uolans eo dicitur uenisse et eam liberasse a fericulo. quam cum
abducere uellet, Cepheus pater cum Agenore, cuius sponsa fuit, Perseum
clam interficere uoluerunt. ille cognita re caput Gorgonis eis ostendit,
omnesque ab humana specte sunt informati in saxum. multos. M.v.207
'omina longa mora est media de plebe uirorum Dicere. Bis centum
restabant corpora pugnae. Gorgone bis centum riguerunt corpora uisa.
555. Potniadum. Potniae urbs Boeotiae. Probus ad Verg. G. iii. 267,
p. 67 Keil Pofzuza urbs est Boeotiae ubi Glaucus Sisyphi filius et Merofes,
ut Ascleprades in. Τραγῳδουμένων /ibro frimo ait, habuzt equas, quas ad-
sueuerat. humana carne. alere, quo cupidius in. hostem irruerent et ἊΝ
nicostus. ἐξδιηὲ autem, cum alimenta defecissent, deuorauerunt in ludis
Junebribus Pelíae. Ali aliter rem narrant Hyg. 250, 273, Seru. ad 6.
iii. 267, Philargyr. ibid., Schol. Eur. Orest. 1124, Pausanias vi. 20. 19
ubi Ταράξιππος nominatur. Aelianus H. A. xv. 25 tradit fontem fuisse
Potniis quem bibentes equi insanirent. 556. Glaueus ut alter, ὁ
᾿Ανθηδόνιος ἁλιευτὴς (Athen. 679). De eo quidquid ueteres tradiderant
collegit Athenaeus 296, 297. Paus. ix. 22. 7 Τούτων τὲ δή ἐστι τῇ ᾿Ανθηδόνι
μνήματα, καὶ ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ καλούμενον ΤῬλαύκου πήδημα. εἶναι δὲ αὐτὸν
ἁλιέα, καὶ ἐπεὶ τῆς πόας (herbam dicit cuius gustu immortalitatem conse-
cutus est Glaucus, cf. Aesch. fr. Glauci 27 Nauck, Athen. 679, Apostol.
v. 49, Ouid. M. xiii. 905, sqq., Lobeck Agl. p. 866, Meineke Anal. AI.
p. 238) ἔφαγε, δαίμονα ἐν θαλάσσῃ γενέσθαι kal ἀνθρώποις rà ἐσόμενα ἐς
τόδε προλέγειν οἵ τε ἄλλοι πιστὰ ἥγηνται, καὶ οἱ τὴν θάλασσαν πλέοντες πλεῖστα ἡ
ἀνθρώπων ἐς τὴν Τλαύκου μαντικὴν κατὰ éros ἕκαστον λέγουσι. — Scripsit
tragoediam de hoc Glauco Aeschylus, hymnos Euanthes et Pindarus,
epos Alexander Aetolus, cuius fragm. extat ap. Athen. 296. 557.
nomen. (Glauco Minois filio, qui infans adhuc dum murem persequitur
(Apollod. iii. 3. 1) uel pila ludit (Hyg. 136) in dolium mellis cecidit, et
sic exstinctus est, Hunc Polyidus uates, monumento cum eo inclusus,
cum occisum anguem reuocatum ad uitam ab alio herbam adferente
uidisset, eadem usus herba reuiuiscere fecit. Claudianus B. Get. 443
Cretague, si uerax narratur fabula, uidit Minoum rupto fuerum frodire
sepulcro, Quem senior uates auium clangore repertum Gramine restituit ;

/—————————

COMMENTARIVS. 157

»uirae nam munere sortis Dulcia mella necem, uitam dedit horridus
anguis (Const. Fanensis) Extat epistula quae fertur Eratosthenis ad
Ptolemaeum de sepulcro quod Glauco Minos exstruxit, nota propter cubi
duplicationem, ap. Eutocium ad Archimed. de Sphaer. et Cyl. ii. p. 144
ed. Torelli Eam exhibuit in Eratosthenis relliquiis Hillerus p. 125.
Rem fusius narrant Apollod. iii. 3. t, Hyg. 136. Coniunxerunt trium Glau-
corum fabulas etiam Apostolius v. 47, 48, 49, Eudocia Viol. 242-244.
558. Praefocent uocabulum medicorum choke! ^ noxia. Melius for-
tasse scripserim G05s7a. Gnosos enim Minois regia Od. xix. 178.
5589. Sollicitoque ore ob metum mortis. Anyti qui cum Meleto et
Lycone Socratem accusarunt Plat. Apol x ᾿Εκ τούτων kai MéAgrós μοι
ἐπέθετο kai" Avvros καὶ Λύκων, Μέλητος μὲν ὑπὲρ τῶν ποιητῶν ἀχθόμενος, Avvros
δὲ ὑπὲρ τῶν δημιουργῶν καὶ τῶν πολιτικῶν, Λύκων δὲ ὑπὲρ τῶν ῥητόρων. — doc-
tissimus. Nam in eo praecipue uertebatur accusatio Socratis quod
σοφὸς esset et σοφίαν indagare se profiteretur. Responderatque Chaere-
phonti Pythia, sciscitanti numquis Socrate esset sapientior, μηδένα
σοφώτερον εἶναι (Apol. v). JAayfz reum Socratem dixerat Horatius S. ii.
4- 3- 560. Inperturbato 'unruftled,' composed uidetur Stoicorum
esse. Sen. Ep. 85. 2 Qui constans est, inferturbatus est. qui infertur-
batus est, sine tristitia est. — quod bibit cicutae potum. Phaed. lxvi Kai
ἅμα ὥρεξε τὴν κύλικα τῷ Σωκράτει. kai ὃς λαβὼν καὶ μάλα ἵλεως, ὦ ᾿Εχέκρατες,
οὐδὲν τρέσας οὐδὲ διαφθείρας οὔτε τοῦ χρώματος οὔτε τοῦ προσώπου, ἀλλ᾽ ὥσπερ
εἰώθει ταυρηδὸν ὑποβλέψας πρὸς τὸν ἄνθρωπον, Τί λέγεις, ἔφη, περὶ τοῦδε τοῦ
πόματος πρὸς τὸ ἀποσπεῖσαί τινι; ἔξεστιν, ἢ οὐ; 561. si quid amas si
quid amati habes. Haemone quam Haemoni, compendiarii com-.
paratiui rariore usu ; simillime tamen Scriptor Nucis 17, 18 “412 fosf-
quam $jlatanis sterilem fraebentibus umbram Vbherior quauis arbore
uenit honor, h.e. quam ulli arbori. Haemon filius Creontis, sponsus
Antigonae, cum eam Creon damnasset ut in sepulcro uiua clauderetur,
iuxta eam gladio se interfecit, uti narrat Sophocles Antig. 1220-
1225 ἐν δὲ λοισθίῳ τυμβεύματι Τὴν μὲν κρεμαστὴν αὐχένος κατείδομεν, Bpóxo
μιτώδει σινδόνος καθημμένην, Τὸν δ᾽ ἀμφὶ μέσσῃ περιπετῆ προσκείμενον
Εὐνῆς ἀποιμώζοντα τῆς κάτω φθορὰν Καὶ πατρὸς ἔργα καὶ τὸ δύστηνον
λέχος. 1234-1239 εἶθ᾽ ὁ δύσμορος Αὑτῷ χολωθεὶς, ὥσπερ εἶχ᾽, ἐπενταθεὶς

,᾿ »

ἬἬρεισε πλευραῖς μέσσον ἔγχος, ἐς δ᾽ ὑγρὸν ᾿Αγκῶν᾽ ἔτ᾽ ἔμφρων παρθένῳ προσ-

πτύσσεται. Καὶ φυσιῶν ὀξεῖαν ἐκβάλλει ῥοὴν Λευκῇ παρειᾷ φοινίου σταλάγ-
ματος. Prop.ii 8.21-24. Aliter Euripides in Antigona, quem secutus
uidetur Hyginus 72. $Scholiastae de Haemo interpretantur, qui cum
sorore Rhodope, quia se inuicem amantes Iouem ac Iunonem appella-
bant, in montes conuersi sunt, Plut. de Flu. xi, Met. vi. 87-89. Sed
Haemonem dici Haemum potuisse non credo, etsi melius sic ad Maca-
reum transitur. eedat euentum habeat Pont. iv. 2. 48 V/rter studium
quod tibi cedit ama. 562. sua puella quam amabat, amoribus suis.
Tib. i. 4. 75 Pareat ille suae, uos me celebrate magtstrum. 11. 5. 103 ferus
ile suae florabit. Macareus. Plut. Parall. xxviii Αἴολος τῶν κατὰ Τυρρη-
νίαν βασιλεὺς ἔσχεν e£ Ἀμφιθέας θυγατέρας ἕξ kai ἴσους ἄῤῥενας" Μακαρεὺς δ᾽ ὁ
νεώτατος ἔρωτι ἔφθειρε μίαν, ἡ δὲ παιδίον ἐκυήσεν. Ἐμπαις οὖσα δὲ καὶ ξίφους
πεμφθέντος ὑπὸ τοῦ πατρὸς νόμον κρίνασα, ἑαυτὴν διεχρήσατο" ὁμοίως δὲ καὶ ὁ
Μακαρέυς" ὡς Σώστρατος ἐν δευτέρᾳ Τυῤῥηνικῶν. — tua. Prop.i.9.22 δ΄ nihil
iratae fosse negare tuae. 563. uideas infestum adstantem exercitum
hostium, nec quicquam auxili Eur. Troad. 752-756. iam cum tenerent
struendum. flammae incensi Ilii postquam owrzzs Jnupto fumat Jefe
£unia Troia Aen. 111. 3. 564. Hectoreus. Troad. 1134 Θάψαι νεκρὸν
τόνδ᾽ ὃς πεσὼν ἐκ τειχέων Ψυχὴν ἀφῆκεν Ἕκτορος τοῦ σοὺ γόνος. patria ab
arce. Troad. 779 βαῖνε πατρῴων Πύργων ἐπ᾽ ἄκρας στεφάνας, ὅθι σοι Πνεῦμα
μεθεῖναι ψῆφος ἐκράνθη. puer Astyanax, de quo iam u. 496. 5605. I
guine probra luas infamiam generis incesti caede tua expies, ut Adonis

158 COMMENTARIVS.

ab apro caesus. Sanguine. Bion Epit. Adon/9 τὸ δὲ οἱ μέλαν εἵβεται al,
Xiovéas κατὰ σαρκός. 64 Aáxpvov á Παφία τόσσον χέει, ὅσσον Ἄδωνις Αἷμα
χέει, τὰ δὲ πάντα ποτὶ χθονὶ γίνεται ἄνθη" Αἷμα ῥόδον τίκτει, τὰ δὲ δάκρυα τὰν ἀνε-
μώναν. &uo genitore creatus *he whose grandsire was the father that begot
him) Nam Cinyras Adonin ex filia sua Myrrha procreauit. 566. cui
sua parens Myrrha siue Smyrna per facinus faeta est soror, cum ambo
Cinyraeliberi essent. — 567. teli genus, aculeus trygonis *prickly roach?
uo Vlysses a filio suo Zz/zgozo uulneratus est. De hoc Aelianus H. A.
i. 36 dicit κέντρον πικρότατον καὶ κίνδυνον φέρον ἁπάντων μᾶλλον ἡ τρυγὼν ἡ ἐκ
τῆς θαλάσσης ἔχει. Nicand. Ther. 828 τρυγόνα 0X oepyóv, 834 ἀνδρὶ δὲ σάρκες
Πυθόμεναι μινύθουσι. λόγος γε μὲν ((ITraditur) ὥς ποτ᾽ ᾽Οδυσσεὺς Εφθιτο
λευγαλέοιο τυπεὶς ἁλίου ὑπὸ κέντρου. Historiam narrarat Sophocles in
᾿οδυσσεῖ ᾿Ακανθοπλῆγι, tetigerat Aeschylus in Ψυχαγωγοῖς, Parthenius
Erot. iii (Merry ad Od. xi. 134). |. 568. Icarii gener. Penelope filia Icarii.
'Tzetz. ad Lyc. 794 Ὑπεργήρως ὁ ᾿οδυσσεὺς ἐτελεύτησεν ἀναιρεθεὶς ὑπὸ TgAe-
γόνου, τοῦ ἐκ Κίρκης αὐτῷ γεννηθέντος υἱοῦ, πολεμῶν ὑπὲρ τῶν ἑαυτοῦ ποιμνίων.
Μέμνηται δὲ τούτου καὶ ὁ ᾿Οππιανὸς εἰς τὰ περὶ τρυγόνος, λέγων οὑτωσί πως
Κεῖνο ποτ᾽ αἰγανέῃ δολιχήρεϊ κωπηέσσῃ Κίρκη Τηλεγόνῳ πολυφάρμακος ὥπασε
μήτηρ, Δίἰχμάζειν δηίοις ἅλιον μόρον. Αὐτὰρ ὁ νήσῳ Αἰγιβότῳ προσέκελσε
καὶ οὐ μάθε, πώεα πέρθων Πατρὸς ἑοῦ" γεραρῷ δὲ βοηδρομέοντι τοκῆϊ Αὐτῷ τὸν
μάστευε κακὴν ἀνεμάξατο κῆρα. Hyg. 127 Zelegonus Vlyssis et Circes filius
missus a matre ut genitorem quaereret, tempestate in Ithacam est delatus
ibique fame coactus agros depofulari coefat. cum quo Vlysses et Tele-
machus ignari arma contulerunt. — Vlysses a Telegono filio est interfectus,
quod ei responsum fuerat, ut a filio caueret mortem. 569. loquax
Anticlus qui equo durateo cum aliis primoribus Graiorum inclusus acce-
denti Helenae et uocem imitanti uxorum cuiusque solus responsurus
erat, nisi Vlysses os manibus occlusisset. Od. iv. 285-289"EvO' ἄλλοι μὲν
πάντες ἀκὴν ἔσαν vies ᾿Αχαιῶν, "AvrikNos. δὲ σέ γ᾽ οἷος ἀμείψασθαι ἐπέεσσιν
"Ἤθελεν" ἀλλ᾽ ᾿Οδυσεὺς ἐπὶ μάστακα χερσὶ πίεζεν Νωλεμέως κρατερῇσι, σάωσε
δὲ πάντας ᾿Αχαιούς, qui uersus ab Aristarcho tamquam suppositicii reiecti
sunt. Paulo aliter Tryphiodorus in Ἰλίου ᾿Αλώσει, apud quem dum
Helena iuxta aedem Mineruae circa equum incedens uxores Achiuum
nominat, ceteri inclusi flent, "Avrix«Aos δ᾽ ὅτε κέντρον ἐδέξατο Λαοδαμείης,
Moüvos ἀμοιβαίην ἀνεβάλλετο γῆρυν ἀνοίξας. 'AAX' 'OÓvoebs κατέπαλτο kai
ἀμφοτέρῃς παλάμῃσιν ᾿Αμφιπεσὼν ἐπίεζεν ἐπειγόμενον στόμα λῦσαι" Μύστακα
δ᾽ ἀῤῥήκτοισιν ἀλυκτοπέδῃσι μεμαρπὼς Εἶχεν ἐπικρατέως" ὁ δ᾽ ἐπάλλετο χερσὶ
πιεσθείς, Φεύγων ἀνδροφόνοιο πελώρια δεσμὰ σιωπῆς. Καὶ τὸν μὲν λίπεν
ἄσθμα φερέσβιον" οἱ δέ μιν ἄλλοι Δάκρυσι λαθριδίοισιν ἐπικλαύσαντες ᾿Αχαιοὶ

Κοῖλον ὑποκρύψαντες ἐς ἰσχίον ἔνθεσαν ἵππου Καὶ χλαῖναν μελέεσσιν ἐπὶ ψυ-

χροῖσι βαλόντες. Ἑπάοοϊα Viol. 276 Flach nominatis 12 qui in equo
inclusi sunt dubitat de Anticlo Ei δὲ τοῦθ᾽ οὕτως ἔχει, ποῦ ἐστιν "AvrikAosg
οὗ φθάσας ἐμνημόνευσεν ὁ ποιητής; elisus. Her. ix. 85 e/isos faucibus.
acerno. Aen. ii. 112 cu» zam ic trabibus contextus acermis Staret
ecus. *'In describing the Trojan horse, Virgil first speaks of it as pine-
wood, then as maple, and lastly as oak ; not, I think, from confusion or
forgetfulness, but as an assertion of the poet's privilege to represent, in
as many ways as he pleased, the general notion of wood. Conington,
Introd. to Aeneid p. 10. Optimi codices habent agezor; fuitque Agenor
inter Troianos quos nocte caesos dixit Lesches qua Troia capta est.
Paus. x. 25. 5, 6, 27. 2, Kinkel Epic. Graec, Fragm. pp. 44, 45:
ut non desit causa erroris inueterati. 571. Anaxarcehus.
Diog. L. ix. 58 'Avd£apyos, ᾿Αβδηρίτης. ὁ δ᾽ οὖν "Avá£apyos kai ᾿Αλεξάνδρῳ
συνὴν, kai ἤκμαζε κατὰ τὴν δεκάτην καὶ ἑκατοστὴν ᾿Ολυμπιάδα, kai εἶχεν ἐχθρὸν
Νικοκρέοντα τὸν Κύπρου τύραννον. καί ποτε ἐν συμποσίῳ τοῦ ᾿Αλεξάνδρου

* Primus ex Odyssea et Tryphiodoro locum sic interpretatus est Politianus Misc. 75.

"DC——————-— ————Á o

COMMENTARIVS. 159

ἐρωτήσαντος αὐτὸν τί dpa δοκεῖ τὸ δεῖπνον ; εἰπεῖν φασίν, Ὦ βασιλεῦ, πάντα
πολυτελῶς" ἔδει δὲ λοιπὸν κεφαλὴν σατράπου τινὸς παρατεθεῖσθαι" ἀποῤῥίπτων
πρὸς τὸν Νικοκρέοντα. ὁ δὲ μνησικακήσας μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ βασιλέως, ὅτε
πλέων ἀκουσίως προσηνέχθη τῇ Κύπρῳ ὁ ᾿Ανάξαρχος, συλλαβὼν αὐτὸν καὶ εἰς
ὅλμον βαλών, ἐκέλευσε σιδηροῖς ὑπέροις τύπτεσθαι' τὸν δὲ οὐ φροντίσαντα τῆς
τιμωρίας εἰπεῖν ἐκεῖνο δὴ τὸ περιφερόμενον, Πτίσσε τὸν ᾿Αναξάρχου θύλακον,
᾿Ανάξαρχον δὲ οὐ πλήττεις. κελεύσαντος δὲ τοῦ Νικοκρέοντος καὶ τὴν γλῶτταν
αὐτοῦ ἐκτμηθῆναι, λόγος ἀποτραγόντα ἐμπτύσαι αὐτῷ. — Val. Max. iii. 3. 4 Ext.,
Philo p. 881, Cic. Tusc. ii. 22. 52, de N. D. iii. 33. 82. Tertullian. Apolog.
532 Migne Zzaxarchus cum in exitium ptisanae filo tunderetur, T unde,
Tunde, azeba?, Anaxarchi follem; Z»axarchum enim nom tundis.
Vide quae ad Diog. L. ix. 58 congessit Menagius. Nonnus ad Greg.
Inuect. 15 ab Archelao tradit cruciatum Anaxarchum ; id quod nullo
modo fieri potuit (Bentleius ad Phal. p. 95). pila mortario. minu-
&ris comminuaris *may you be crushed small) F.ii.647 Lzgma senex
minuit, concisague construit arte. 5172. Ietaque tunsa. pro solitis
frugibus loco frugum quae ibi tundi solent. 573, 4. Quod uiderant
Schol. et Domitius in comment. ad h.1., pleraque in hoc disticho excepto
nomine Psamathes conueniunt fabulae quam narrat Ouidius M. iv. 190-
255, Lactantius Narrat. iv. 5, Anonymus ap. Mythog. Graec. Westermann
p. 348. Ἥλιος Λευκοθόῃ τῇ Opxopévov (l. 'Opxápov) μιγῆναι θελήσας eis τὴν
μητέρα τῆς προειρημένης μετεμορφώθη. ταύτην ὁ πατὴρ ζῶσαν κατώρυξεν, Ἥλιος
δὲ εἰς δένδρον λιβανοφόρον μετεμόρφωσε, ποιήσας ἐκ τοῦ τάφου αὐτῆς φῦναι,
τὴν δὲ ἀδελφὴν αὐτῆς εἰς πόαν ἡλιοτρόπιον διὰ τὸ κατηγορῆσαι αὐτῆς. Dene
enim cum uerbis eondat te Phoebus in ima Tartara quod natae,
fecerat ille suae conueniunt M. iv. 237 7//e (parens Leucothoes) ferox
inmansuetusque frecantem Tendentemque manus ad lumina solis et * [ife
Vim tulit iratae? dicentem defodit alta Crudus humo, Zw»uhungue
sufer grauis addit harenae : quod autem in Metam. non addidit Ouidius
patrem Leucothoes ipsum interfectum fuisse, id ne de Crotopo quidem
nisi ex hoc loco Ibidis constat. Praetuli tamen Scholiastarum G et Ask.
interpretationem, quamuis haesitans ; cum in sequente disticho de Cro-
topo transitus fiat ad Coroebum, h. e. ad eiusdem fabulae alteram partem.
573. patrem Psamathes Crotopum, qui filiam Psamathen, Lini ex
Phoebo matrem, interfici iussit. Paus. i. 43. 7 Ἐπὶ Kporárrov λέγουσιν ἐν
ἤλργει βασιλεύοντος Ψαμάθην τὴν Κροτώπου τεκεῖν παῖδα ἐξ ᾿Απόλλωνος, ἐχο-
μένην δὲ ἰσχυρῶς τοῦ πατρὸς δείματι τὸν παῖδα ἐκθεῖναι. καὶ τὸν μὲν διαφθεί-
ρουσιν ἐπιτυχόντες ἐκ τῆς ποίμνης κύνες τῆς Κροτώπου, ᾿Απόλλων δὲ ᾿Αργείοις
ἐς τὴν πόλιν πέμπει Ποινήν᾽ ταύτην τοὺς παῖδας ἀπὸ τῶν μητέρων φασὶν ἁρπάζειν,
ἐς ὃ Κόροιβος ἐς χάριν ᾿Ἀργείοις φονεύει τὴν Ποινήν (575, 6). Cf. Anth. P. vii.
154. Sed Crotopum ipsum aut ex immissa Poena aut alio quo supplicio
periisse non comperi. Sepulcrum eius Argis uidit Pausanias 1. 23. 7.
in ima Tartara ex mente Ouidii in Ibin. 574. natae fecerat ut uat:
quod fecit Achaeo 541. Con. xix Ἢ δὲ ὑπερπαθήσασα κατάφωρος γίνεται τῷ
πατρὶ καὶ δικάζει αὐτῇ θάνατον, πεπορνεῦσθαι καὶ καταψεύδεσθαι αὐτὴν
᾿Απόλλωνος οἰηθείς. Stat. T. i. 594 Occurrit confessa patri; nec motus et
atro Imperat (infandum) cufaentem occurrere (eto. — &/T5. pestis Ποινη.
Vide locum Pausaniae citatum ad 573. Κὴρ dicitur Anth. P. vii. 154. 5.
Statius sic descripsit T. i. 598 cuz wirgimis ora Pectorague, aefermum
siridens a uertice surgit Εἰ ferrugimeam frontem discriminaf amguis.
Argolicisque : notandum qz post tertium demum uocabulum additum,
quod non rarum Ouidio in Fastis Tristibus Epistulis de COMO: et Zrgo-
licis pro Argiuis quod uereor ut Latinum sit. An 4 rgolisin ? Mer in
matres praécipue Poena saeuiebat. — 577. nepos Aethrae, Hippolytus.
Veneris moribundus ob iram recte Saluagnius explicat ex F. v. 309
Hippolyte infelix, uelles coluisse Dionen, C. um consternatis — τ
eguis et Euripidis Hippolyto. Hipp. 1400 APT. Κυπρις γὰρ ἡ παγουργος

160 COMMENTARIVS.

ἐμήσατο. III. "Ono. φρονῶ δὴ δαίμον᾽ ἥ μ᾽ ἀπώλεσε. APT. Τιμῆς ἐμέμφθη,
σωφρονοῦντι δ᾽ ἤχθετο. — moribundus de eo dicitur qui grauiter uulne-
ratus mortem toto corpore accepit. Cic. Sest. xxxix. 85 frzbumnum debis
flus uiginti uulneribus acceptis iacentem moribundumque uidistis. Sed
hic fortasse praestat quod habet T »:o7;furws h.e. cui in fatis erat ut
moreretur. 578. Exul in exilium actus propter suspiciones Thesei
Hipp. 1048-1050, 1125. attonitis, exterritis, primum sonitu subter-
raneo, deinde ingenti fluctu ex quo taurus prouenit, postremo mugitu et
praesentia tauri (Hipp. 1201-1217). exeutiaris may you be dashed
to the ground! Aen. x. 500 Excussus cu»r« moribundus uoZuztur
aruts. 579. Propter opes magnas. Eur. Hec. 10 IIoAov δὲ σὺν ἐμοὶ
χρυσὸν ἐκπέμπει λάθρα Πατὴρ (Priamus, Polydori pater). ut perdidit
hospes alumnum. Hec. 25 Kreíive pe χρυσοῦ τὸν ταλαίπωρον χάριν
Ξένος πατρῷος καὶ κτανὼν ἐς οἶδμ᾽ ἁλὸς Μεθῆχ᾽ ἵν᾿ αὐτὸς χρυσὸν ἐν δόμοις ἔχῃ.
hospes, Polymnestor cui Priamus Polydorum educandum tradiderat.
580. exiguas. Hinc suspiceris Ibidis fortunas non ita magnas fuisse.
581. sex eum Damasichthone fratris, filios Niobes. Erant secundum
Apollod. iii. 5. 5 Sipylus Minytus (Eupinytus Hyg. 11) Ismenus Agenor
(Archenor Hyg.) Phaedimus Tantalus. Hos septem Apollo interfecit,
sorores et ipsas septem Diana, quia Niobe fecunditate se parem Latonae
dixerat. Homerus Il. xxiv. 602 bis sex liberos Niobae tribuit, Mim-
nermus et Pindarus bis decem, alii aliter (Apollod. 1. c. Ael. V. H. xii.
36). 583. Addidit, mortes liberorum cumulauit sua, completed
the tale of his children's deaths by his own. F. vi. 798 coeptis addite
summa meis. fidieen Amphion, maritus Niobes. sua funera.
Met. vi. 271 Nam $ater Amphion, ferro fer fectus adacto, Finierat
moriens pariter cum (luce dolorem. Sed Hyginus 9 docet Amphionem
cum templum Apollinis expugnare uellet ab Apolline sagittis interfectum
esse. 584. iusta ' well-merited, qualia te subire par est, qui talis
sis. Pont. iv. 15. 29, 30 E? fudet et metuo semperque eademque frecarz,
JNe subeant animo taedia iusta £uo. 585. soror Pelopis Niobe,
Tantali filia. saxo. Hyg. 9 AA genitrix liberis orba flendo lapidea
facta esse dicitur in. monte Sifylo, eiusque hodie lacrimae manare di-
cuntur. ll. xxiv. 614 Νῦν δέ που ἐν πέτρῃσιν, ἐν οὔρεσιν οἰοπόλοισιν,᾽ Ἐν Σιπύλῳ
ὅθι φασὶ θεάων ἔμμεναι εὐνὰς Νυμφάων, αἵ τ᾽ ἀμφ᾽ ᾿Αχελώιον ἐῤῥώσαντο, Ἔνθα
Θεός περ ἐοῦσα θεῶν ἐκ κήδεα πέσσει. oborto. M. v. 202 Gorgone con-
specta saxo concreuit oborto, x. 67 saxo fer corfus oborto *by a sudden
growth of stone.' 586. lingua. Lact. Narrat. ii. 11 Z4o//o Zouzs et
Latonae filius cum. fecus Admeti Pheretis filii pasceret, fistulae cantu
solitudinem frotegens, boues eius Zn agros Pyliae regionis frogressae sunt,
quas Mercurius auertit et in silua occubuit. quod cum Battus Nelei filius
equas pascens uidisset, Mercurius uero ut indicium premeret, ex armentis
Jormosissimam uaccam ei concessit. at ille discedenti affirmauit lapidem
proximum quem uidisset celerius quam se quicquam indicaturum. | deus
uero ut mortalis fidem experiretur, baullo fost mutata figura ad eundem
reuersus est, simulauitque se amissas boues quaerere, et praemium ro-
misit si demonstrasset.. at ille cum sub quo monte fascerentur ostendisset,
Mercurius perfidia eius offensus in lapidem eum mutauit, quz αὖ
euentu index czrca Pylum uocatur. Historiam narrant Ouidius M. ii.
683-707, Ant. Liberalis xxiii, qui inter auctores nominat Nicandrum in
Heteroeumenis, Hesiodum in Eoeis, Apollonium Rhodium in Epigram-
matibus. Battus. Erant quaedam Βάττου σκοπιαὶ iuxta Maenalum quae
causam dederunt fabulae, et, si fides Ouidio M. ii. 706, nomen Zzdzcs
retinebant. 587. Aéra. Non ad certum ac finitum terminum mitte-
bant discos, sed conabantur quantum longissime per uacuum aérem
prospiciebant iaculari. Sic Phlegyas ille ap. Stat. T. vi. 678 zo» frotznus
horrida campi Jugera, sed caelo dextram metitur, Augue Pressus

-

———————————————————

COMMENTARIVS. 161

wíirogue genu, collecto sanguine discum Ifse sufer sese rotat atque in
nubila condit. ^ misso'bylaunching. iaeulabere 'fling at/ Idem
fere quod metiere. 588. Quo orbe, ut qw? afer 503, 4: nam neque
- discus neque aper zzs intelligitur, sed est brachylogia pro *eodem
modo te aper rumpat quo Lycurgiden, discus quo Hyacinthum. ^ orbe,
disci M. x. 183 Zo/lere Taenarides orbem froferabat, at illum Dura
refercussum subiecit in aéra tellus In uultus, Hyacinthe, tuos. Stat. T. vi.
656. ^ Oebalides M. x. 196. Hyacinthus Oebali filius est Hygino 271,
Luciano Dial. Mort. 14. Plerisque Hyacinthus filius Amyclae, patruus
Oebali est: Oebalus enim filius Cynortae, fratris Hyacinthi. Paus. iii.
I. 3. 589. alternos lacertos, quod fit in nando. M. iv. 353 Desi/it iz

—— —mmIq-

. Vatices, alternaque brachia iactans In liquidis translucet aquis. 590.
Abydena in qua Leander periit. peior infestior, ut »e/Zor 629 est
tutior. 591. Comicus. (1) Ewfo/s. Suid. s. u. Εὔπολις. ᾿Απέθανε

:. ναυαγήσας κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον ἐν τῷ πρὸς Λακεδαιμονίους πολέμῳ" kai ἐκ
τούτου ἐκωλύθη στρατεύεσθαι ποιητήν. Quibus uerbis Meinekius Com.
Fragm. i. p. 105 non dubitauit quin aut celebris illa Atheniensium uictoria
de Lacedaemoniis ad Cynossema reportata aut proelium ad Aegospota-
mos commissum significatum sit. Plures Eupolin *ab Alcibiade in
Siciliam nauigante propter Baptas fabulam in mare deiectum esse ferunt.
Meinekius 1. c. Schol. Aristidis p. 444 Dindorf ap. Bergk. Poet. Lyr. p. 593
᾿Εκωμῴδουν ὀνομαστὶ τοὺς ἄνδρας μέχρις Εὐπόλιδος" περιεῖλε δὲ τοῦτο ᾿Αλκιϑιάδης
ὁ στρατηγὸς καὶ ῥήτωρ. κωμωδηθεὶς γὰρ παρὰ Εὐπόλιδος ἔῤῥιψεν αὐτὸν ἐν τῇ
θαλάττῃ ἐν Σικελίᾳ συστρατευόμενον, εἰπὼν Βάπτε με (Βάπτεις μ᾽ Bergkius) ἐν
θυμέλῃσιν, ἐγὼ δέ σε κύμασι πόντου Βαπτίζων ὀλέσω νάμασι πικροτάτοις. | Cic. |
ad Att. vi. 1. 18 /Vos $ublicam frofe opinionem secuti sumus ut multa
apud Graecos. Quis enim non dixit Εὔπολιν τὸν τῆς ἀρχαίας ab Alcibiade
nauigante im Siciliam deiectum esse zn mare? | Redarguit Eratosthenes,
affert enim quas ille post id tempus fabulas docuerit. Cum itaque uulgatam
fuisse hanc de Eupolidis morte fabulam diserte doceat Cicero, non multum

- contra ualet id quod idem Meinekius ostendit, Aelianum H. A. x. 41 et
Tzetzam Chil iv. 245 Eupolin in Aegina insula mortuum sepultumque
tradere, Pausaniam autem ii. 7. 4 monumentum eius in agro Sicyonio se

uidisse narrare. Fuitque haec sententia Politiani*, Turnebi Aduers.
ix. 26, Schotti Obs. ii. 32. (2) Jezanmder. Schol. Saluagnii dicit
hunc dum in Piraeeo nataret submersum esse: quod uerum habuit
Meinekius Prolegom. ad Menandri Fragm. p. xxv, quamuis ex tanta
eorum qui uitam Menandri attigere multitudine nemo id alius com-
memorarit. Sane sepulcrum eius in uia quae a Piraeeo Athenas ducebat
uidit Pausanias i. 2. 2, et in Piraeeo praedium habuit, si non commenta
finxit Alciphron ii. 4. Sed tam multa Scholiastae Ibidis aut ficta aut
certe falsa habent ut nolim his contra Ciceronem credere. (3) Z?renffus.
Sueton. in uit. Terentii p. 32 Reyfferscheid De »wtorfe eius Volcatius sic
tradit. Sed ut Afer fofulo sex dedit comoedias, Iter hinc in Asiam fecit.
nauem autem ut semel Conscendit, uisus numquam est: sic uita uacat.
Q. Cosconius redeuntem e Graecia ferisse in mari dicit cum C et VH
fabulis conuersis a Menandro: ceteri mortuum esse in Arcadia Stimphali
siue Leucadiae tradunt, Cm. Cornelio Dolabella M. Fuluio 2Nobtliore
consulibus, morbo implicatum ex dolore ac taedio amtssarum sarcinarum
quas in naue fraemiserat, simul fabularum quas nouas feceratt..— Fuit
- haec sententia Phil. Beroaldi: ueram tamen non credo. Semper in his

* Nutricia 681 Eufolin in medium quem mendax fabula pontum Cliniadae manibus
BPuppi deturbat ab alta.

'* Emendarunt hunc locum Suetonii Ritschelius ap. Reyfferscheid pp. 520,1, Behren-
sius et Fleckeisenus in Annal. Philol. Fleckeiseni anni 1876, pp. 594-6, sed ut litem
quae de eo est maxima non diremerint,

M

162 COMMENTARIVS.

historiis Graeca Romanis praetulit Ouidius. liquidis dicitur respectu
nantis ut M. i. 95 zz Ziquidas finus descenderat undas, Cat. lxiv. 2 /iguidas
ANeftuni nasse fer undas. dum nabat'swimming. Sperabat nando
se in tutum euasurum. 592. Et etiam, cf. 460. Stygius. Inepte
Saluagnius ad Styga Arcadicam retulit, quasi zememafzs aquis Ibis

eriturus esset. (Paus. viii. 17. 6 sqq., Strab. 389, Ael. H. A. x. 40,
/itruu. viii. 3, Sen. N. Q. iii. 25, Plin. H. N. ii. 231, xxx. 149, xxxi. 26).
Stygius liquor eodem sensu dicitur quo M. xii. 321 *Mzscenda'que dixit
Cum Styge uina bibes) h. e. bibes cum uino mortem, bibentem mors
ex me occupabit. Sic .S/ygza wnda, aqua, Stygiae undae, aquae con-
stanter usurpantur Ouidio. Sed hic non bene Stygis uel leti amnem
cum ueris aquis confudit quibus inimicum strangulatum cupit, nimirum
quod quae aquae mersurae, eaedem leto essent daturae. Et sic Merke-
lius ad loc. Eodem fere modo dum in undis iactatur marinos deos
alloquens dicit /z/Zfere sue Stygias si iam uoluisset ad undas Caesar,
in hoc uestra non eguisset ofe. Tr. 1. 2. 65,6. strangulet ora liquor.
Sic de Paeto naufragante Propertius iii. 7. 52 ὦ smiser inuisam
traxit. hiatus aquam, 56 Cum moribunda niger clauderet ora liquor.
593. superaris euaseris. Agric. xxxiii Sferasse tantum itineris, siluas
euasisse, transisse aestuaria. 5984. humo. Aen.vi. 355 7765 JNotus
hibernas inmensa fer aequora moctes Vexit me uiolentus aqua: uix
lumine quarto Prospext [taliam summa sublimis ab unda, Paulatim
adnabam terrae : iam tuta tenebam, Ni gens crudelis madida cum ueste
grauatum Prensantemque uncis manibus capita aspera montis Ferro
inuasisset, braedamque ignara futasset. 5985. ecothurnatum uatem,
Euripidem. tutela Dianae, canes qui Dianae aedem tuebantur, ut ex 596
uigilum cau» apparet, et ex Hyg. 247 KEurzfides tragoediarum scriptor
in templo consuntus esf. Sic M. viii. 711 Zempli tutela fuere (Baucis
et Philemon), id quod petiuerant 707, Esse sacerdotes, delubrague uestra
tueri Poscimus; sic M. iii. 617 ffauus frorae tutela Melanthus. *Or as
the wrathfull dogges that kept Dianas thinges in peace: In peeces may
thee teare, as once they did Euripides T. Vnderdown. Non est *canes
qui in tutela erant Dianae,' etsi nonnumquam sic usurpatur Zw/e/a, Trist.
i. IO. I, nec raro struitur cum genitiuo, qui dicitur, subiecti, ut Zw/e/a
Priapi G. iv. 111, 2. deorum Grat. 407, 482 ; canes autem Dianae sacros
fuisse notissimum est. Eudoc. Viol.iv. de Diana uenatrice agens Συνῳδὸν
δὲ τούτῳ kai τὸ τοὺς κύνας ἱεροὺς αὐτῆς νομισθῆναι, πρός re τὰς θύρας ἔχοντας
ἐπιτηδείως καὶ ἀγρυπνεῖν ἐν ταῖς νυξὶ καὶ ὑλακτεῖν πεφυκότας. ΑΥ. Ran. 1360,
Grat. 483-496: denique Euripides a Molossis discerptus dicitur quod
genus canum uenantibus utilissimum erat. 596. Dilaniet. Euripides
in Bormisco Macedoniae κυνοσπάρακτος traditur fuisse a canibus quos ἐστε-
ρικὰς uocitabant Macedones (Steph. B. s. u. Βορμίσκος). Hermesianax ap.
Athen. 598 Εἰσόκε σοὶ δαίμων, Εὐριπίδη, εὕρετ᾽ ὄλεθρον ᾿Αμφιβίου ὧν
ἀντιάσαντι κυνῶν. — Anth, P. vii. 44. 2 Καί σε λυκοῤῥαῖσται δεῖπνον ἔθεντο
κύνες. Gell. xv. 20. 9 75 cum in Macedonia afud Archelaum regem
esset. utereturque eo rex familiariter rediens nocte ab eius cena canibus
a quodam aemulo inmissts dilaceratus est. Res uarie tradita est ; nam
ut omittam eos qui ut Addaeus Anth. P. vii. 531 negabant poétam aut
a canibus aut a feminis discerptum esse, scriptores uitae Euripidis, quos
Dindorfius in Schol. T. i. pp. r-15 exhibet quinque, non inter se con-
sentiunt. Horum primus dicit Archelai uagam canem Molossicam
cum Thraces patrio more mactassent comedissentque et ab Archelao
talento multarentur, Euripidem multam deprecatum: postea dum in
nemore (sic etiam quartus) conquiescit uenantis Archelai canibus ex
cane illa editis dilaniatum. — Tertius, noctu ab Archelao redeuntem a
regis canibus periisse; quintus, insidiatos ei duos poetas Arribaeum
Macedonem, Thessalum Crateuam persuasisse seruo Archelai Lysi

COMMENTARIVS. 163

macho,* ut regios canes in eum inmitterent. Aliam narrationem secutus
uidetur Ouidius, nescio unde mutuatus. uigilum. M.ii. 538 Nec serua-
turis uigili Cafztolia uoce Cederet. anseribus. 597. Trinacrius,

| Empedocles ghilosophus Agrigentinus id est Siculus, qui cum. lacum
Aetnae montis inuestigare contenderet, decidit im igneam foueam et

|. éncendio consumptus est, ut docet Placidus s. ἃ. Casus Empedocleos.
| salias. Diog. L. viii. 69 ἹἹππύβοτος δέ φησιν ἐξαναστάντα αὐτὸν ὡδευκέναι ὡς
ἐπὶ τὴν Αἰτνην" erra παραγενόμενον ἐπὶ τοὺς κρατῆρας τοῦ πυρὸς ἐναλέσθαι καὶ
ἀφανισθῆναι, βουλόμενον τὴν περὶ αὐτοῦ φήμην βεβαιῶσαι ὅτι γεγόνοι θεὸς,
. ὕστερον δὲ γνωσθῆναι ἀναῤῥιπισθείσης αὐτοῦ μιᾶς τῶν κρηπίδων" χαλκᾶς γὰρ
εἴθιστο ὑποδεῖσθαι. | Hor. A. P. 462 Qui scis am. frudens huc se froiecerit
atque Seruari nolit, dicam, Siculique foetae Narrabo interitum. | Deus
inmortalis haberi Dum cufst Emfedocles ardentem. frigidus Aetnam
Jnsiluit. Simili morte anno 1821 Gallicus quidam iuuenis in Vesuuium
se E dicitur. *On the third day he went out as usual to collect
and examine the volcanic matter on the mountain, and on approaching
this crater, then in action, desired the guide to fetch him a particular
stone at a little distance off, but on the instant of his turning his back he
threw himself headlong into the burning crater. The guide instantly ran
to the spot, but only in time to see him thrown up, and immediately
reduced to a cinder. Life of Charles J. Mathews, 1. p. 131. — ora.
Menagius ad Diog. L. l.c. *Crateres sunt quas Latini fauces siue ora
appellant. Lucretius in vi (702) ubi de Aetna Z» sumo sunt uertice
ilem crateres, ut ipsi INominitant, nos quod fauces ferhibemus et ora.
Hunc sensum credo Ouidium respexisse. Gigantis. Pont. ii. 10. 23, 24.
Vidimus Aetnaea caelum splendescere flamma Sufpositus monti quam
womit ore gigans. Hunc alii alium tradunt: Pindarus Pyth. i. 34,
Aeschylus Prom. 365, 370, Val. Fl. ii. 24, Ouid. F. iv. 491, Typhoeum:
Callimachus H. Del. 143 Briareum: Vergilius Aen. iii. 578, scriptor Aetnae
71-73 Munro, Lucanus vi. 294, Statius T. xi. 8, Silius xiv. 580, Enceladum.
Cf. Coningtonem ad Aen. iii. 578. 598. Plurima Aetna. Signi-
ficationem superlatiui a re ad locum transtulit. Simillime Statius T. i.
114 abrupta qua plurimus arce Cithaeron Occurrit caelo. Minus dure
Vergilius Aen. viii. 257 gua fiurzmus undam Fumus agit, in volumes.
599. Diripiantque. Plat. Rep. x. 620 'IÓeiv yàp ψυχὴν ἔφη τὴν more
᾿Ορφέως γενομένην κύκνου βίον αἱρουμένην, μίσει τοῦ γυναικείου γένους διὰ τὸν
ὑπ᾽ ἐκείνων θάνατον οὐκ ἐθέλουσαν ἐν γυναικὶ γεννηθεῖσαν γενέσθαι. (Saluagn.)
insanis unguibus. Orphei mortem descripsit M. xi. 1-66, ubi Ciconum
nurus postquam uelut Maenades (22), feras uolucresque, theatrum uatis,
rapuere, Zzde cruentatis uertuntur in Orfhea dextris (2 3). 600. Stry-
moniae matres. Vergilio Czcomw» »afres sunt G. iv. 520. 601.
Natus ut Althaeae, Meleager. flammis absentibus, titione 60]
quamdiu esset incolumis, Meleager uicturus erat: quem titionem mater
Althaea, irata quod is apri Calydonii pellem Atalantae donatam auun-
culis suis Idaeo Plexippo Lynceo nollet concedere eosque ui eripientes
occidisset, ;emor Parcarum praecepti ex arca prolatum im ignem
coniecit (Hyg. 174). Aesch. Choéph. 605 Τὰν á παιδολύμας τάλαινα
Θεστιὰς μήσατο Πυρδαῆ τινα πρόνοιαν, καταίθουσα παιδὸς δαφοινὸν Δαλὸν
ἥλικ᾽ ἐπεὶ μολὼν ματρόθεν κελάδησε Σύμμετρόν τε διαὶ βίου μοιρόκραντον
ἐς ἦμαρ. Prop. iii. 22. 31 /Vec cuzquam absentes arserunt 7» cafut
ignes Exzifium nato matre farante suo (Saluagn.) Swinburne Atalanta
in Calydon. Wzthout sword, without sword is he stricken ; Slarm, and
slain without hand. He wastes as the embers quicken, With the érand

- * ^ .
* Suidas haec tradit s. ἃ. Προμέρου κύνες" τοῦτόν φασι βασιλικὸν δοῦλον ὄντα
μισῆσαι Ἑὐριπίδην καθ᾽ ὑπερβολήν᾽ ὥστε καὶ κύνας ἀγρίους ἐπαφειναι αὐτῷ, οἰτιγές
αὐτὸν κατεθοινήσαντο, quae eadem extant ap. Diogenianum vii. $2.

M 2

164 COMMENTARIVS.

he fades as a brand. 602. Sie, absente te, nec sciente unde tua
mors ueniat. Precatur ut Ibis per magicas deuotiones pereat. “50
may a fire-brand kindle thy funeral-pile. 603. Phasiaca Colcha,
quo uocabulo corona et Medeae fuisse et uenenata significatur. Hyg.
25 Huic (lasoni) Creon Menoecei füius rex Corinthius filiam suam
minorem Glaucen dedit uxorem. | Medea cum uidit se erga lasonem
bene merentem tanta contumelia esse affectam coronam ex uenenis fecit
auream eamque muneri filios suos iussit nouercae dare. Creusa munere
accepto cum Jasone et Creonte conflagrautt. Naphtha delibutam coro-
nam rati sunt Plutarchus Alex. xxxv et Suidas s. u. Μήδεια. (Muncker.)
conpressa est was crushed, cum capiti adhaereret immobilis. Eur.
Med. 1190 Φεύγει δ᾽ ἀναστᾶσ᾽ ἐκ θρόνων πυρουμένη Σείουσα χαίτην κρᾶτά
τ᾽ ἄλλοτ᾽ ἄλλοσε, ἱΡῖψαι θέλουσα στέφανον" ἀλλ᾽ ἀραρότως Σύνδεσμα χρυσὸς
εἶχε, πῦρ δ᾽ ἐπεὶ κόμην ΓἜσεισε, μᾶλλον δὶς τόσως T ἐλάμπετο. Sed uerum
potest esse eonprensa 'took fire; quod de subito incensis usurpari
probauit Heinsius ex Liu. xxvi 27, M. ix. 235. | nupta Glauce siue
Creusa. 604. pater Creon. | domus. Hyg. 25 JZedea ubi regiam
ardere uidit, natos suos ex Jasone Mermerum οὐ Pheretem interfecit et
frofugit. Corintho. 605. eruor Nessi Centauri. abiit. Eodem
sensu de Hercule moriente M. ix. 161 Znca£uzt uts illa malz, resolutague
Jlammis Herculeos abiit Zate diffusa fer artus. Absorptum uenis uirus
sanguinis dicit. Trach. 832, 3 Χρίει δολοποιὸς dváyka Πλευρὰ προστακέντος
ἰοῦ. 607,8. Penthiladen si uere tradunt MSS, uidetur is ex Penthila-
darum fuisse stirpe, qui Penthilo filio Orestis orti Lesbi in Mitylenis
tyrannidem exercebant. Aristot. Polit. v. 10 Πολλοὶ δὲ xai διὰ τὸ els
τὸ σῶμα αἰκισθῆναι πληγαῖς ὀργισθέντες οἱ μὲν διέφθειραν οἱ δὲ ἐνεχείρησαν
ὡς ὑβρισθέντες, καὶ τῶν περὶ τὰς ἀρχὰς καὶ βασιλικὰς δυναστείας, οἷον ἐν
Μιτυλήνῃ τοὺς Πενθαλίδας Μεγακλῆς περιιόντας καὶ τύπτοντας ταῖς κορύναις
ἐπιθέμενος μετὰ τῶν φίλων ἀνεῖλεν, καὶ ὕστερον Σμέρδις πληγὰς λαβὼν καὶ
παρὰ τῆς γυναικὸς ἐξελκυσθεὶς διέφθειρεν. Cf. Plut. de Sollert. Animal.
984, Conuiu, Sapient. 163. Sed Lycurgum aliquem inter hos fuisse
non reperio. Ceterum Aristotelis codices πενθαλίδας uel πενταλίδας ex-
hibent, quod sane ad Penthiladen Pentheliden Penteliden (sic
enim scriptum est in Ibidis codicibus) proxime accedit. lam Penthilus
fillus Erigones (Tzetz. ad Lyc. 1374): Erigone autem alia, filia Icarii,
paulo post inducitur (613): quo filo interdum conectuntur Ibidis historiae.
Historia quamquam periit, potuit huiusmodi aenigma subesse; talis
teli plaga te maneat qualis Lycurgum, qui cum nouum genus teli in
supplicium reorum excogitasset, hoc proprio inuento et quasi quadam
frole sua extinctus est. Sic Θηρικλέους τέκνον culicem a Thericle reper-
tam uocabant teste Photio in Lex. s.u. "Vide Excursum. 609.
Milon. Val. Max. ix. 12. 9 Ext. 7z/o Crotoniates, cum 1167 faciens
quercum in agro cuneis adactis fissam uzdzsset, fretus uiribus, accessit
ad eam, znsertisque manibus diuellere conatus est: quas arbor excussis
cuneis in suam naturam reuocata compressit, eumque cum tot gymnicis
galmis lacerandum feris fraebuit. Gell. xv. 16, Strab. 263, Paus. vi.
14.2. Vide Mayor ad Iuuen. x. 1o. fissile * wedge-split/ 6. i. 144
INam frimi cuneis scindebant fissile lignum. | Aen. vi. 181 cuneis et fissile
robur. 610. captas. Gell xv. 16 Qwercus autem in duas diducta
gartes, cum ille, quasi perfecto quod erat conzxus, manus laxasset, cessante
ul rediit in naturam, manibusque eius retentis inclusisque szzc/a
denuo et cohaesa dilacerandum hominem feris praebuit. 611. Icarus.
Hyg. 130 Cum Liber pater ad homines esset frofectus, ut suorum fructuum
suauitatem atque Tucunditatem ostenderet, ad [carium et Erigonam in
hospitium liberale deuenit. iis utrem. flenum uini muneri dedit iussitque
ut in reliquas terras bropagarent. | [carius plaustro onerato cum Erigone
filia et cane Maera in terram. Atticam ad. dastores deuenit et. genus

COMMENTARIVS. 165

stauitatis ostendit. pastores cum immoderatius biberent ebrii facti conci-
derunt, qui arbitrantes Icarium sib malum medicamentum dedisse fusti-
àus eum interfecerunt. Iearus pro solito Graecorum caus, et hic et
M. x. 450 posuit, quod monuit Buntius ad Hyg. 130. Fluctuasse Roma-
nos indicio est Hygini cod. Frisingensis qui in 224 Zcarus Zcarí [carus
ter exhibet, teste M. Schmidtio. in quem. Vsitatior datiuus post zz/fere.
613. dolore necis patriae. Hyg. 130 Zcarzum autem occisum canis
wiulans Maera Erigonae monstrauit ubi fater insefultus iaceret. quo
€um uenisset, super corpus parentis in arbore suspendio se mecauit.
Eadem historia in scholiis Arateorum Germanici p. 66 Breysig. 614.
Vineula per laquei. M. xiv. 735 Cum foribus laguet religaret uincula
SUIT. 615. Obstruetoque. Primus Const. Fan. Hecatost. 9 inter-
pretatus est de Pausania rege Spartanorum ex Thuc. i. 134 Kai és οἴκημα
ob μέγα, ὃ jv τοῦ ἱεροῦ, ἐσελθὼν iva μὴ ὑπαίθριος ταλαιπωροίη, ἡσύχαζεν
(Pausanias). οἱ δὲ τὸ παραυτίκα μὲν ὑστέρησαν τῇ διώξει, μετὰ δὲ τοῦτο τοῦ τε
οἰκήματος τὸν ὄροφον ἀφεῖλον καὶ τὰς θύρας ἔνδον ὄντα τηρήσαντες αὐτὸν καὶ
ἀπολαβόντες εἴσω ἀπῳκοδόμησαν, προσκαθεζόμενοί τε ἐξεπολιόρκησαν λιμῷ.
Καὶ μέλλοντος αὐτοῦ ἀποψύχειν ὥσπερ εἶχεν ἐν τῷ οἰκήματι αἰσθόμενοί τε
ἐξάγουσιν ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἔτι ἔμπνουν ὄντα καὶ ἐξαχθεὶς ἀπέθανε παραχρῆμα. Idem
narrant Lycurgus c. Leocr. 132, Corn. Nep. Paus. v, Diod. xi. 45, Polyaen.
viii. $1. — limine tecti. Nep. Paus. v 7z aedem Mineruae, quae Chalct-
eecos uocatur, confugit. hinc ne exire fosset, statim epfhori ualuas etus
aedis obstruxerunt tectumque sunt demoliti, quo celerius sub diuo interiret.
Miror in nullo codice scriptum uideri templi. 616. parens. Nep.
Paus. l c. Detur eo tempore matrem. Pausaniae uixisse eamque iam
magno natu, fostquam de scelere filit comperit, in. primis ad filium clau-
dendum lafidem ad introitum aedis attulisse. Cum Ouidio facit Diodorus
xi. 45 qui dicit ephoros Pausaniae matrem rogasse num eum punirent,
hanc nihil dixisse sed laterem ad templi introitum uexisse, et abiisse :
tum Lacedaemonios matris secutos iudicium ostium aedis obstrux-
isse. Addit Polyaenus viii. 51 cum primum laterem mater Theano
aduexisset, ceteros pro se quemque laterem adposuisse. 617. Ex
Pausaniae caede transitur ad Palladium per simulaera. Nam ut expia-
retur Pausaniae caedes Lacedaemonii dwas aezneas eius zmagtzrnes in templo
sacrauerunt. Thuc. i. 134. Sed et 77eaz0o commune nomen utriusque
historiae: nam Tzetzes ad Lyc. 658 tradit Vlixen Palladium surripuisse
dono Antenoris, cuius uxor Theano Mineruae sacerdos esset. Illius
Vlyssis qui cum Diomede Palladium rapuit Aen. ii. 164 sqq. Zydides se
enim scelerumque inuentor Vlixes, Fatale adgressi sacrato auellere templo
Palladium, caesis summae custodibus arcis, Corripuere sacram effigtent,
manibusque cruentis Virgineas ausi diuae contingere uitfas, ubi Seruius
Jiomedes et Viixes ut alii dicunt cuniculis ut alii cloacis ascenderunt
arcen, et occisis custodibus sustulere simulacrum. qui cum reuerterentur
ad naues, Vlixes, ut sui tantum oferis uideretur effectus, uolutt. sequens
occidere Diomedem ; cuius ille conatum cum ad umbram lunae notasset,
religatum $rae se usque ad castra Graecorum egit : ideo autem hoc nego-
tium his fotissimum datur, quia cultores fuerunt Mineruae, Hoc igitar
inprecatur Ibidi, ut fortuna utatur Vlixis rapientis Palladium ; per
angustias et stercus accedas, ut Vlixes et Diomedes ap. Sophoclis Λακαΐνας
fr. 337 Στένην δ᾽ ἔδυμεν ψαλίδα κοὐκ aBópBopor; partes agas secundas, et
terga praebeas alteri, sicut Vlixis super umeris Diomedes in aedem
Mineruae iter penetrauit, nec Vlixem post se adtraxit (Conon xxxiv; deci-
piaris, ut Vlixi Diomedes ementiebatur non uerum se Palladium surri-
puisse, ne is sibi gloriam furti per insidias adsumeret ; fraudem frustra
cupias ulcisci, nec nisi cum ignominia et indignissima — pati
a sacrilego facinore reuertaris. Conon. ib. Notum est prouer "n:
Διομηδεία ἀνάγκη, quod ad hanc Vlixis cum Diomede expeditionem refere-

166 COMMENTARIVS.

bant. simulacra. Palladii et ἀρχέτυπον et imago seruabatur Troiae,
Dionys. Antiq. Rom. i. 69 ap. Kinkel Ep. Fragm. p. 50. Sed Ouidius
solet pluraliter sz»zu/acra ponere ubi unum tantum intelligitur, M. x. 280.
618. Aulidis a portu struendum cum iter, non cum uertit. 'May you
suffer the fate of the ravisher of the Palladium, who turned aside the ill-
considered journey from Aulis' harbour. Videtur tempus respicere quo
Agamemnoni in Aulide tempestatibus per iram Dianae retento, cz»: Calchas
scelus (ceruae uiolatae) respondisset aliter expiari non fosse nisi Iphigeniam
filiam immolasset et re audita Agamemnon recusare coepisset, Vlysses
eum consiliis ad rem pulcram transtulit, et cu» Dzomede ad Ifhi-
geniam missus est adducendam, qui cum ad Clytaemnestram matrem eius
uenissent, ementitur Vlysses eam Achilli in coniugium dari (Hyg. 98).
leue iter est Agamemnonis et Graecorum ex Aulide, quod inconsiderate
parabant facere obstante Diana ac tempestatibus: Cic. de diuin. i. 16. 29
quod eodem modo euenit Agamemnoni : qui cum Achzui coepissent Inter
sese strepere aperteque artem obterere extispicum, Soluere im-
perat secundo rumore aduersaque aui. Hoc iter Vlysses uertit,
h.e. fecit ut ab eo reuerterentur neque ante temptarent quam placata dea
esset. Nec temere Vlysses sic inducitur, nam et in hoc incepto ut in
Palladio furando et in Palamedis morte cum Diomede coniungitur.
a portu. Hesych. és Αὐλίδα᾽ és λιμένα. Sen. Med. 622 wis amissi
memor inde regis Portubus lentis retinet carinas stare querentes. uertit
iter. Aen. v. 22 suferat quoniam fortuma sequamur, Quoque uocat,
uertamus iter. 'Tib.i.2. 46 Fluminis haec rafido carmine uertit iter.
Met. ii. 730 Vertit zter caeloque fetit terrena relicto. Pont. iv. 4. 20 4d
gentes alias hinc dea uertit iter. 6. 46 Ister In caput Euxino de mare uertet
ife. Tac. Hist. ii. 2 were qui accemsum desiderio Berenices reginae
uerlisse iter. crederent. lustin. xxiv. 6 Delphos iter uertit. Ex quibus
apparet wefere zter non esse i. q. iter dirigere, sed aut regredi aut certe
iter ab alia regione in aliam mutare. An potius significatur Z4ca»as,
filius Thesei, frater Demophoontis ? Hic enim antequam Graeci ex
Aulide classem soluerent, missus est Troiam cum Diomede Helenam
repetiturus (Parthen. Erot. xvi, Tzetz. ad Lyc. 447, 495), ibique cum
Laodice rem habuit. Quo ex itinere cum redisset ἄπρακτος, merito
dicendus erat leue, h.e. inutile iter uertisse. lam hic idem Acamas
cum inter eos fuerit qui Athenis egressi Graecos cum Palladio redeuntes
(Troia adorti sunt (Eustath. 1419. 55, quem locum in. Excursu addidi),
quamuis id inuitus fecerit, uiolauit simulacra Mineruae. Z//ws ex-
emflo significat mortem qua Acamas periit; nam cum post deceptam
Phyllidem in Cyprum uenisset, ibi incitati uehementius equi tergo delapsus
gladio suo transfigitur (Tzetz. ad Lyc. 495). 619. Naupliadae. Pala-
medis, filii Naupli. Hyg. 105 V/ysses quod Palamedis Nauplii filii dolo
erat deceptus, in dies machinabatur, quomodo eum interficeret. tandem inito
consilio ad Agamemnonem militem suum misit, qui diceret ei, in. quiete
uidisse, ut castra uno die mouerentur.. id Agamemnon uerum existimans
castra uno die imperat moueri. | Vlysses autem clam noctu solus magnum
gondus aurt, ubi tabernaculum Palamedis fuerat, obruit ; item epistulam
conscriptam. Phrygi captiuo ad Priamum dat. ferferendum, militemque
suum priorem mittit, qui eum non longe a castris interficeret. fostero die
cum exercitus in castra rediret, quidam miles, epistulam, quam Vlysses
scripserat, super cadauer Phrygis fositam ad Agamemnonem attulit, in qua
seribtum fuit: PALAMEDI A PRIAMO MISSA, tantumque ei auri
goliicetur, quantum Vlysses in tabernaculo obruerat, si castra Agamem-
nonis ut e conuenerat froderet. itaque Palamedes cum ad vegem esset
groductus et factum negaret, in tabernaculum eius ierunt et aurum effode-
runt. quod Agamemnon ut uidit uere factum esse credidit. quo facto
Palamedes dolo Vlyssis deceptus ab exercitu uniuerso innocens occisus est.

COMMENTARIVS. 167

Tragoedias de Palamede scripserunt Aeschylus Sophocles Euripides
Astydamas, cf. Seru. ad Aen. ii. 82, Philostr. Heroic. 714 ἀλλ᾽ ἔφθησαν
αὐτὸν αἱ 'OÓvacéos μηχαναὶ σοφῶς ξυντεθεῖσαι καὶ χρυσοῦ μὲν ἥττων ἔδοξε,
προδότης τε εἶναι κατεψεύσθη, περιαχθεὶς δὲ τὼ χεῖρε κατελιθώθη, βαλλόντων
αὐτὸν Πελοποννησίων τε καὶ ᾿Ιθακησίων. ἡ δὲ ἄλλη Ἑλλὰς οὐδὲ ἑώρα ταῦτα,
ἀλλὰ καὶ δοκοῦντα ἀδικεῖν ἠγάπα. ὠμὸν καὶ τὸ ἐπ᾽ αὐτῷ xrpvypa' μὴ γὰρ θάπτειν
τὸν Παλαμήδην μηδὲ ὁσιοῦν τῇ γῇ, ἀποθνήσκειν δὲ τὸν ἀνελόμενόν τε καὶ θάψαντα.
621, 2. Historia ignota, et nominibus incerta. Quam nunc coniecturam
propositurus sum, pendet ex Diod. i. 88, ubi de Aegyptiis dicens haec
habet. Τοὺς δὲ πυῤῥοὺς βοῦς συγχωρηθῆναι θύειν διὰ τὸ δοκεῖν τοιοῦτον τῷ χρώματι
ονέναι Τυφῶνα τὸν ἐπιβουλεύσαντα μὲν ᾿Οσίριδι, τυχόντα δὲ τιμωρίας ὑπὸ τῆς
Ἰσιδος διὰ τὸν τἀνδρὸς φόνον. Καὶ τῶν ἀνθρώπων δὲ τοὺς ὁμοχρωμάτους τῷ
Τυφῶνι τὸ παλαιὸν ὑπὸ τῶν βασιλέων φασὶ θύεσθαι πρὸς τῷ τάφῳ τοῦ ᾽Οσίριδος"
τῶν μὲν οὖν Αἰγυπτίων ὀλίγους τινὰς εὑρίσκεσθαι πυῤῥοὺς, τῶν δὲ ξένων τοὺς
πλείους" διὸ καὶ περὶ τῆς Βουσίριδος ξενοκτονίας παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐνισχῦσαι
τὸν μῦθον, οὐ τοῦ βασιλέως ὀνομαζομένου Βουσίριδος, ἀλλὰ τοῦ ᾿Οσίριδος τάφου
ταύτην ἔχοντος τὴν προσηγορίαν κατὰ τὴν τῶν ἐγχωρίων διάλεκτον. Plut. de Is.
et Osir. xxxiii Τυφῶνα δὲ πᾶν τὸ αὐχμηρὸν καὶ πυρῶδες καὶ ξηραντικὸν ὅλως καὶ
πολέμιον τῇ ὑγρότητι. Διὸ καὶ πυῤῥόχρων γεγονέναι τῷ σώματι καὶ πάρωχρον
“νομίζοντες οὐ πάνυ προθύμως ἐντυγχάνουσιν οὐδὲ ἡδέως ὁμιλοῦσι τοῖς τοιούτοις
τὴν ὄψιν ἀνθρώποις" τὸν δὲ ἴοσιριν αὖ πάλιν μελάγχρουν γεγονέναι μυθολογοῦσιν,
ὅτι πᾶν ὕδωρ καὶ γῆν καὶ ἱμάτια καὶ νέφη μελαίνει μιγνύμενον. Hinc edocemur
homines rufo colore odio fuisse Aegyptiis, et antiquitus ad sepulcrum

' Osiridis immolatos tamquam inimicum eius Typhona qui ipse rufus

esset referentes ; praeterea hoc colore qui essent, uelut externos notari .
ab Aegyptiis, nec libenter adiri solitos. Haec poétam sic adumbrare
censeo ut Aethalos sit i. q. rvppóxpes, hoc autem nomine uniuersa gens
τῶν πυῤῥῶν, id quod solet in mythis fieri, denotetur. Hunc Aethalon
siue externum hospes suus Aegyptius in Isidis templo fertur coniectis
telis (625) occidisse; unde institutum ut qui simili specie essent a ritu
deae arcerentur. 621. uita spoliauit, interfecit. Aen. vi. 168
Postquam illum uita uictor spoliauit AcAz/fes. Iustin. xvi. 4 sfo/iatos
fortunis uita quoque spoliauit. xxxv. I wictumque uita farifer ac regno
spoliat. in Isidis templo. Callim. Ep. 57. 1 Ἰναχίης ἔστησεν ἐν Ἴσιδος.
622. memor, ut memoria facti extet *recording ᾿ siue * in record of the
event. Io sic I correpta legitur Her. xiv. 103 Quae fib? causa fugae ?
quid 70 freta longa fererras ? quamquam libellus iste, qualis nunc
quidem fertur, adeo omnis generis ineptiis dissonantiisque scatet, uix
quidquam ut indignum uideatur eius auctore, Luc. Mueller de re
Metrica p. 247, quocum facit etiam A. Palmer. Sed in Ibidis uersu
nonnulli codices habent zoz. Cf. Varro L. L. viii. 22 Jus 4Arfenidorz et
huius Ionis et huius Efhesii : sic in casibus aliis. Quo retento, scriptoque in
u. 621 Zsindius uel Szndius, sic interpretaberis, ut credas Isindium aliquem
(Steph. B. Ἴσινδος, πόλις ᾿Ιωνίας. ὁ πολίτης ἸΙσίνδιος, cf. s. u. Αμβλαδα
et Σινδία) hospitem Aethalon uel Attalon occidisse ; cuius facti memores
Ionas a festo Panioniorum Isindios arcuisse. Panionia Strabonis
aetate nondum haberi desierant 384, 639 : cf. Philostr. Vit. Apollon. 143

. 66 Kayser. 623, 4. Historia ex Odyssia sumpta, leuiter tamen
immutata: parens enim hic est quae in Odyssia ww£7zx. ^ 623. Vtque
Vlyssem tenebris latentem a Melanthea eaede conuertentem se m
obscuriorem partem atrii ne, si agnitus fuisset, intelligeretur caedes
quam Melanthio parabat, ipsa parens Anticlea prodidit indicauit quis
esset officio luminis cum foci lumine cicatricem uidisset. 623.
Melanthea. Melanthius siue Melantheus (Od. xvii 212 υἱὸς Δολίοιο
Μελανθεύς) caprarius Vlyssis quem cum ancillis Penelopes Vlysses με
terfecit Od. xxii. 474. tenebris, nam ut foco adsidebat Vlysses, ac
tenebras se conuertit, ne agnosceretur cicatrice dum a nutrice lauatur.

168 COMMENTARIVS.

Od. xix. 386 γρηὺς δὲ λέβηθ᾽ ἕλε παμφανόωντα. To) πόδας ἐξαπένιζεν, ὕδωρ
δ᾽ ἐνεχεύατο πουλὺ Ψυχρόν, ἔπειτα δὲ θερμὸν ἐπήφυσεν᾽ αὐτὰρ ᾽Οδυσσεὺς Ἷζεν
ἐπ᾿ ἐσχαρόφιν, ποτὶ δὲ σκότον érpámer αἶψα. Αὐτίκα γὰρ κατὰ θυμὸν
ὀΐσατο, μή € λαβοῦσα Οὐλὴν ἀμφράσσαιτο καὶ ἀμφαδὰ ἔργα γένοιτο. ἃ, caede
latentem durius dictum de eo qui se occultat ne prodatur caedes quam
parat. An ex memoria dixit poeta? ut putaret Vlyssem lotum fuisse
gostquam Melanthium necasset. Nam et in eo quod parens Vlyssem, non
nutrix lauat, alios secutus est, non Homerum. 624. Prodidit. Od.
xix. 473 'Ayrauévg δὲ γενείου ᾿Οδυσσῆα προσέειπεν. Ἦ μάλ᾽ ᾿Οδυσσεύς ἐσσι,
φίλον τέκος" οὐδέ σ᾽ ἔγωγε Πρὶν ἔγνων πρὶν πάντα ἄνακτ᾽ ἐμὸν ἀμφαφάασθαι.
Quae uerba ut locuta est, Penelopen intuens iam iam significatura erat
rediisse Vlyssem, nisi is dextra os nutricis occlusisset, his additis 482
Maia, τίη μ᾽ ἐθέλεις ὀλέσαι; — officio ope, ut M. xii. ΟἹ vemouebitur
omne Tegmuinis offücium, famen indestrictus abibo. parens, immo
nutrix, Od. xix. 354, quae apud Homerum Euryclea audit 357. Atqui ap.
Cic. Tusc. Disp. v. 16. 46 Anticlea Vlixi pedes abluens inducitur ex
Niptris Pacuuii. Itaque siue Pacuuium siue Ciceronem errasse credi-
deris, habes cur farezs haec in Ibidis uersu uocata sit: nam mater
Vlyssis Anticlea. 628. auxiliis, iis qui tibi opitulari debuerant.
627, 8. Qualis nox aeta est Phrygi timido Doloni equos paeto quos
f.aà. Achilles postquam pactus esset cum Hectore ut ab eo equos Achillis
acciperet, si ex Graecorum castris certum nuntium reportasset eos fugam
meditari (ll. x. 309, 321-323), nox tibi talis eat, hoc modo agatur.
Dolon, Troianus, Eumedis filius,' Os δή τοι εἶδος μὲν ἔην κακός, ἀλλὰ ποδώκης,
noctu egressus ex suis ab Vlysse et Diomede nequiquam fugiens de-
prehenditur (Il. x. 322 sqq... | Orantem ne pereat interrogant de Troian-
orum fortuna, et quem quisque ordinem teneat; tum compertis quae
ibi agebantur, Diomedes interficit. 627. equos paeto. ll. x. 321 καί
μοι ὄμοσσον Ἦ μὲν τοὺς ἵππους re καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ Δωσέμεν, oi
φορέουσιν ἀμύμονα Πηλείωνα. 628. timido. Il. x. 374 ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἔστη τάρ-
βησέν re Βαμβαίνων, ἄραβος δὲ διὰ στόμα γίγνετ᾽ ὀδόντων, Χλωρὸς ὑπαὶ δείους.
629. Rhesus de quo Dolon interrogatus ab Vlysse haec retulerat Il. x.
435 Ἔν δέ σφιν Ῥῆσως βασιλεύς, πάις "Hiovgos, ToU δὴ καλλίστους ἵππους ἴδον
ἠδὲ μεγίστους" Λευκότεροι χιόνος, θείειν δ᾽ ἀνέμοισιν ὁμοῖοι. Somno meliore
quiescas. Rhesum inter comites Thracas dormientem cum duodecim ex
suis interfecit Diomedes ; equos eius iuxta dominum religatos Vlysses
abegit Il. x. 473, 4, 488, 498. 630. Quam comites Rhesi tum necis,
ante uiae. Notandus duplex genitiuus ex uoce comites pendens,
quam nolui immutare, quamuis AZeso Merkelius ex coniectura posuerit,
et datiuum personae post coz:/es plerumque praeferat Ouidius. Cic. de
Amic. xi. 37. /Von enim paruit ille TY. Gracchi temeritati, sed fraefutt,
nec se comitem illius furoris, sed ducem $raebuit. tum necis, ante uiae.
Necis, cum leto datus est, uiae, cum simul aduentabant ex Thracia.
ll. x. 434 Θρήικες οἵδ᾽ ἀπάνευθε νεήλυδες, ἔσχατοι ἄλλων, Ἔν δέ σφιν Ῥῆσος
βασιλεύς, πάις ᾿Ηετίωνος. Plerique codd. habent az/e dert, satis commode
ad sensum: nam noctu Rhesus occisus est, et reuersis domum Vlysse
ac Diomede 'Hós ἐκ λεχέων παρ᾽ ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο "QpvvO' Il. xi. 1. Hoc re-
tento scribendum erit Qua: comites Rest, tu, necis ante diem, neque omni
ui caret Z7; ἐμφατικῶς sic repetitum: quamquam Ouidium ita scripsisse
non crediderim. 631. quos. Aen.ix. 315 wiwitis tamen ante futuri
Exitio. Niso tres famuli Ramnetis, Remus cum armigero et auriga,
Lamyrus Lamus Serranus; Euryalo Fadus Herbesus Rhoetus Abaris
sternuntur. — Ramnete. Aen. ix. 324 szpud ense superbum Ramnetem
aggreditur, qui forte tapetibus altis Exstructus toto froffabat pectore
somnum, Kex idem et regi. Turno gratissimus augur, Sed non augurio
fotuit depellere festem. 632, Hyrtacides Nisus. Aen. ix. 176 /Vzsus
erat fortae custos, acerrimus armis, Hyrtacides. Hinc inpiger dicitur.

|

COMMENTARIVS. 169

eomes Euryalus. Aen. ix. 179 E? zux/a comes Euryalus. 633. Clin-
iadae Alcibiadis, Cliniae filii. — eireumdatus ignibus atris. Corn. Nep.
Alcib. x ZZaque γε (Pharnabazus) .SSusamitAren et Bagaeum ad Alcihbia-
dem interficiendum, cum ille esset in Phrygia iterque ad regem compararet,
missi clam uicinitati, in qua tum Alcibiades erat, dant negotium ut eum
znterficiant. | illi cum ferro aggredi non auderent, noctu ligna contu-
lerunt circa casam eam in qua quiescebat, eaque succenderunt, ut
incendio conficerent, quem manu superari fosse diffidebant. | ille autem ut
somitu flammae est excitatus, etsi gladius ei erat subductus, familiaris sui
subalare (?subulare) telum eripuit. namque erat cum eo quidam ex Arcadia
hospes, qui numquam discedere uoluerat. hunc sequi se iubet et id quod in
gyraesentia uestimentorum fuit, arrifit. his in ignem eiectis flammae uim
transiit. quem ut barbari incendium effugisse uiderunt, telis eminus
missis interfecerunt, caputque eius ad Pharnabazum retulerunt *. |dem
tradit Diodorus xiv. 11, Plutarchus Alc. xxxix ; hic tamen alios dicit nar-
rasse Alcibiadem a fratribus mulierculae quam rapuisset confossum telis,
dum incensa casa fugam pararet. Paulo aliter Iustinus v. 8 Quent cun
jrofectum ad Artaxerxen Persarum regem confertsset, citato itinere mise-
runt, qui eum interciferent : a quibus occupatus, cum occidi aferte non
goosset, uiuus in cubiculo, in quo dormiebat, crematus est. Ignes atri
dicuntur tamquam fumo pleni. Vide Coningtonem ad Aen. iv. 384.
634. semieremata ἡμίφλεκτα. Sic de Hercule Lucianus Dial. Mort. xiii.
2 Πρῴην ἀνῆλθες ἡμίφλεκτος ὑπ᾽ ἀμφοῖν διεφθαρμένος τὸ σῶμα, kai τοῦ χιτῶνος
καὶ μετὰ τοῦτο τοῦ πυρύς. Stygiae neci “80 that thou mayst halfe
burned beare thy members to thy grave. T.Vnderdown. Merkelius
comparat M. iii. 694 cruczataque diris Corpora tormentis Stygiae demit-
dte morti. 635. Remo. Liu.i.7 Vwigatior fama est ludibrio fratris
Remum nouos transiluzsse muros,inde ab irato Romulo, cum uerbis quoque
increfitans adiecisset, * Sic deinde quicunque alius transiliet moenta mea"
interfectum. Alii, ab iis qui cum Romulo erant, Ouidius F. iv. 845, a
Celere, quem urbi condendae praefecerat, interfectum Remum tradi-
derunt. ^ 6368. rustica, F. iv. 809 o5ze Pastorum gertno sub duce
uulgus erat. Contrahere agrestes et moenia fonere utrique Conuenit :
ambigitur, moenia fonat uter. Ybi Ouidius dicit Celerem zuwro, quod est

instrumentum agrestium, Remum oppressisse (843). ^ 638. his..locis
hac regione Ponti. 639-644. * These things in sodain mode thus

pend to thee directed be, That thou neede not complayne that I un-
mindefull am of thee. They are but few, I graunt, but God can geue
my prayers more, And with his fauor my requestes can multiply with
store. Hereafter thou much more shalt reade wherin shalbe thy name:

* Similis fuit mors imperatoris Romani Valentis post pugnam ad Hadrianopolim
A.D. 378. Gibbon, Decline and Fall, c. xxvi, "ΒΥ the care of his attendants, Valens was
removed from the field of battle to a neighbouring cottage, where they attempted to
dress his wound, and to provide for his future safety. But this humble retreat was
instantly surrounded by the enemy: they tried to force the door ; they were provoked
by a discharge of arrows from the roof, till at length, impatient of delay, they set fire to
a pile of dry faggots, and consumed the cottage with the Roman Emperor and h s
train, Estque dignum notatu quoties in proeliis et rebus gestis — mortes
Ibidis ac supplicia renouentur. Sic Tydeus Menalippi caput exs: rbens similem sui M
Sa:acenum illum ap. Amm. Marc. xxxi. 16 Crinitus quidam nudus omnia praeter pubem,
subraucum ac lugubre strepens, educto fwgione agmini se medio Gothorum —— et
interfecti hostis iugulo labra admouit, effusumque cruorem exsuxsit. Sic gd eos
poenam Hermanricus rex Gothorum imitatus est cum quamdam mulierem Suaniluldam
nomine equis ferocibus illigatam incitatisque cursibus per diversa diuelli praecefisset,
Iordan. de Get. Orig. xxiv. Sic Sardanapalli funus cum carissimis suorum citt
exsequiae Attilae cum sepelientibus sepulti (lordan. xlix), et Hunnorum (Procop. Bell.
Pers. i. 3).

CTS 1

170 COMMENTARIVS.

And in such verse as men are wont such cruell warres to frame, T. Vn-
derdown. 639. sint missa, missa habeto. tantisper refertur ad
tempus quo aliud et longius et iambis scriptum poema ad inimicum
missurus sit. Tusc. Disp. v. 7. 20 Sed widero quid efficiat. 'Tantisper
hoc ifsum magni aestimo, quod pollicetur (Roby, Lat. Gram. ii. 1485),
*for the present, fin the meanwhile. subito *' hasty,' * extemporized.?
Her. iii. 103 ossa. "rz subito »uue fecta sepulcro, ubi A. Palmer affert
F. vi. 532 Ziba Traditur in subito cocfa dedisse foco. 641. rogatis
quam quae ab iis rogaui. 642. fauore 'countenance, 'good will.
uota fauore mea, clausula uere Ouidiana. ^ 644. pede scripta ἰάμβοις.

εὐ AQ d

Ad Ib. 99. Quisquis ades sacris, lugubria dicite uerba.
Optime haec illustrantur iis quae de Lindiorum sacris tradit Lactan-
tius 1. 21 /Voz. εὐφημίᾳ sed maledictis et exsecratione celebrantur, eaque
pro uiolatis habent,si quando inter sollemnes ritus uel impru-
denti alicui exciderit bonum uerbum.
Ad 287. Aut uelut TEurylochi, qui sceptrum cepit ab illo,
Sint artus auidis anguibus esca tui.
Codices w77/ocw» hunc plerique nominant, unus Turonensis habet
YV7ioni. Ἑὐρυλόχου τοῦ Θεσσαλοῦ mentionem fecit Strabo 418 ubi dicit
.eum κατὰ τὸν Κρισαῖον πόλεμον fuisse, iterum 421 μετὰ τὸν Κρισαῖον πόλεμον
οἱ ᾿Αμφικτύονες ἱππικὸν καὶ γυμνικὸν (ἀγῶνα) ἐπ᾽ Εὐρυλόχου διέταξαν στεφανίτην
καὶ Πύθια ἐκάλεσαν. Eiusdem meminit Schol. Pind. Pyth. p. 298 Boeckh ubi
citantur tres hexametri Euphorionis, quibus ózAórepos ᾿Αχιλεὺς dictus est.
Ibi Meinekius (Anal. Alex. p. 95) * Crisaei quum iniustius uectigalia exi-
gerent ab iis, qui oraculum consulturi Delphos proficiscerentur, tandem
Eurylochus Larisaeus extitit, qui eorum temeritatem comprimeret et
debellatis Crisaeis, longo tempore intermissam Pythiorum solennitatem
instauraret Olymp. xlvii Eodem refert Polyaeni narrationem vi. 13,
ubi dicitur Eurylochus Amphictyonibus suasisse ut aquam quae in
Crisaeorum urbem cuniculo influeret helleboro corrumperent : quo facto
urbem cepisse. Sed hic cum Ol. xlvii uixerit, nec quisquam tradat
anguibus consumptum fuisse, non potest is esse de quo dixit Ouidius.
Neque uero ad Thessaliam pertinet is Eurylochus qui Cychrea inter-
fectorem (Diod. iv. 72, Tzetz. ad Lycoph. 110), vel expulsorem (Strab.
393) draconis Salaminii, ipse post expulit et in regnum Salaminis
receptus est. Quamquam aliis testibus, Stephano Byz. s. u. Σαλαμίς,
Eustath. ad Dionys. Perieg. 512, Cychreus hic ipse propter morum
asperitatem "Od«s cognominatus ab Eurylocho pulsus Salamine fuit.
» Neque absurdum qui talia fecisset, eum anguibus deuoratum memorari.
Vide Mein. Anal. Alex. p. 52. i ) :
Superest ut meam sententiam de uersu firmem argumentis. Nam qui
Triopas est Hygino P. A. 1. 14, is modo natus (Diod. iv. 58) modo pater
(Hom. H. ii. 211, Hyg. P. A. 14) dicitur Phorbantis, quem Rhodii a
"Thessalia arcessiuerunt ut angues perimeret (Diod. v. 58). Hunc Hyginus
narrat et ipsum, sicut Triopam, a nonnullis pro Ophiucho habitum esse
(P. A. i.r4) Atqui Phorbas, Lapithae et Orsinomes filius, nepos Euwzy-
zomi fuit (Diod. iv. 69). Itaque Eurynomus auus Phorbantis, proauus
Triopae: unde non inepte conicias aut ad hunc tralatam fuisse fabulam
de anguibus, aut ipsum Triopam proaui nomine a nonnullis appellatum
fuisse. Nam non deerant qui Eurynomum socium facerent Phorbantis,
non propinquum (Schol. Ven. Hom. Il. xviii. 483). Certe non multum a
scriptura T Y77ozz hoc nomen Ewynoni distat. : '
Ad 298, 4. Si per codices liceat, bene de Eryce interpreteris, quem
Hercules τρὶς περιγενόμενος κατὰ τὴν πάλην (Apollod. ii. 5. 11) occidit et ex
alto praecipitauit (Tzetz. ad Lyc. 866). Et uictus quidem scriptum est

. inT. Sed non multum praesidii habebis ex scriptura G ethreclides,

172 | EXCVRSVS.

quamquam potuit Eryx Erechthides uocari, siue quod Ποσειδῶνος
Ἐρεχθέως (Tzetz. ad Lyc. 158, Hesych. ᾿Ερεχθεὺς Ποσειδῶν ἐν ᾿Αθήναις) ex
Venere, siue quod Butae filius habitus est (Seru ad Aen. v. 24). Nam
Pandionis, regis Atheniensium, filii Butes, Erechtheus ; Erechthei autem
fratris natam, Chthoniam, duxit Butes; (Apollod. iii. 14 et 15): Eryx
igitur, si huius Butae filius habitus est a scriptore Ibidis, (et potuit, nam
Butes is quem Apollonius inter Argonautas recenset i. 95 et Atheniensis
filius fuit et a Venere Erycina ex mari, in quod se coniecerat ut Sirenas
adiret, dicitur seruatus fuisse iv. 910 sqq., cf. Seru. ad Aen. v. 24,) ErecA-
thides iure suo uocari meruit. Colebanturque uicinis aris Poseidon cum
Erechtheo et Butes Athenis teste Paus. i. 26. 5.

An retinendum est ZcAecratides et ea significatione explicandum qua
Euphorion κακοζήλως lasonem vravayóy dixit quasi ναῦν ἄγοντα, oliuam
γλαυκώπιδα, aratrum. ἐνοσίχθονα, Dionysius tyrannus uirginem μένανδρον,
columnam μενεκράτην, iaculum βαλλάντιον, murium latibula μυστήρια,
(Meinek. An. Alex. p. 136)? Sic Areus Hector. Hifpodamia Antenor
Cyclops Diomedes. Aristarchus Agesilaus Telemachus pro. adiectiuis
usurpata fuisse docet ex Athen. 98, 99 idem Meinekius ad Euphor. fr. 95.
Certe non immerito "Exexparíóns Eryx uocandus erat qui praepotens
uiribus adwezas caestibus frouocabat uictosque ferimebat (Seru. ad Aen.
i. 570) uel uiribus suis fidens /egem fosuit uenientibus ad se ut secum
caestibus decertarent (Myth. Vat. i. 94). Nam ut Zges/zades uel Acestiades
scribam uix adducor. :

Ad 307, 8. Incertum est quo pertineat Phot. Bibl. p. 530 Bekker. Ὅτι
ὄνομα θεραπαίνης Πηλούσιον ἦν, δι’ ἧς ὁ Μολοσσὺς Πύῤῥος ἀνεῖλε φαρμάκῳ τὴν
prépa. Si ad Pyrrhum Il, conicias Olympiadem postquam Tigrin
amicam filii ueneno necasset, ipsam postea a filio ope Pelusii inter-
emptam esse. Sed hoc discordat cum Ouidio.

Certe non potest nepos dicti modo regis ad Hieronymum, Pyrrhi I
ex filia Nereide nepotem, tyrannum Syracusanum, referri. Is enim con-
fossus uulneribus periit in turba Leontinis, teste Liuio xxiv. 7. :

Sed explicatione Saluagnii inueni quae melius uel certe non minus
locum expedirent. Lycophron enim, de Vlysse mortuo dicens, haec habet
Al. 799

Μάντιν δὲ νεκρὸν Eipvràv στέψει λεώς,

Ὅ τ᾽ αἰπὺ ναίων Τραμπύας ἐδέθλιον,

Ἔν pj ποτ᾽ αὖθις Ἡρακλῆ φθίσει δράκων

Τυμφαῖος ἐν θοίνῃσιν Αἰθίκων πρόμος,

Τὸν AilakoU τε κἀπὸ Περσέως σπορᾶς

Καὶ Τημενείων οὐκ ἄπωθεν αἱμάτων.
Ubi Tzetzes ἐν ἥτινι Τραμπυίᾳ ποτὲ αὖθις, φθίαει καὶ φθερεῖ ἐν θοίναισι καὶ
εὐωχίαις ὁ δράκων ὁ Τυμφαῖος καὶ ᾿Ηπειρώτης, ἤτοι ὁ Πολυσπέρχων, ὁ πρόμος
καὶ ὁ πρόμαχος τῶν Αἰθίκων καὶ ᾿πειρωτῶν. Τίνα φθίσει ; τὸν Ἡρακλέα, τὸν
ἀπὸ τῆς σπορᾶς τοῦ Αἰακοῦ καὶ Περσέως, καὶ οὐ πόῤῥω τῶν αἱμάτων τοῦ Τημένου.
'H δὲ ἱστορία τοιαύτη. ᾿Αλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος καὶ Βαρσίνης τῆς Περσίδος
υἱὸς ἐγένετο καλούμενος Ἡρακλῆς, ὃν ἀνεῖλε καλέσας εἰς δεῖπνον Πολυσπέρχων ὁ
Τυμφαῖος, Αἰθίκων βασιλεὺς, χαριζόμενος Κασσάνδρῳ. "Tum ad δράκων] ὁ Πολυ-
σπέρχων, διὰ τὸ ἰῶδες τῶν φαρμάκων, ὡς φαρμάκοις αὐτὸν ἀνελών. Et ad 803
τὸν Ἡρακλῆ τοῦτον ἀπὸ ταύτης λέγει κατάγεσθαι τῆς σειρᾶς, ὅτι ὁ τούτου πατὴρ
᾿Αλέξανδρος ὁ Μακεδὼν, κατὰ μὲν τὸν πατέρα εἰς Ἡρακλέα καὶ Περσέα ἀνάγει τὸ
γένος" κατὰ δὲ μητέρα, εἰς Νεοπτόλεμον καὶ ᾿Αχιλλέα καὶ Αἴακον.

Hunc Heraclem, Barsines et Alexandri Magni filium, ueneno exstinc-
tum in epulis a Polysperconte in gratiam Cassandri (Paus. ix. 7. 2) ab
Ouidio significari credo potuisse his causis.

1. Aeacidarum gentem, primum Epiri reges, deinde Neoptolemum,
Achillem, Aeacum per matrem attigit. Nam Plutarcho teste Pyrrh. i.
Νεοπτόλεμος ὁ ᾿Αχιλλέως λαὸν ἀγαγὼν αὐτός τε τὴν χώραν (Epirum) kárea xe

P

ν

EXCVRSVS. 173

καὶ διαδοχὴν βασιλέων ἀφ᾽ αὑτοῦ κατέλιπε Πυρρίδας ἐπικαλουμένους. Regum
Epiri hoc est stemma (Plut. Pyrr. I, Paus. i. 11. 1, iv. 35. 3)

Tharybas
Alcetas
p————————————À
Neoptolemus Arybas
t |

Alexander Olympias Aeacides — Phthia
rex Epiri ᾿Ξ Ur GeBE 2

Alexander M. Pyrrhus M. Deidamia

| (periit morbo
Herakles — Alexander— Olympias Plut. Demet. 32)

Ptolemaeus
|
Pyrrhus II*

Deidamia.

Olympias mater Alexandri magni, auia Heraclis. Heracles igitur 2γ6-
7"fos Neoptolemi, regis Epirotarum, quem credibile est Ouidium uerbis
dicti modo regis hic significasse. Nam ut per Zc//den intellexit
Pyrrhum Magnum, ut per PyzzAu»: Neoptolemum, filium Achillis, sic
per .eaczdew Neoptolemum regem Epiroticum potuit indicare: quo
obscurius fieret aenigma nominum. Quod si uerum est, nata Aeacidae
non Deidamia, sed ipsa Olympias fuit, quam capta Pydna propinqui
eorum quos interfecerat ingestis siue telis siue, ut Pausanias ix. 7. 3
tradit, saxis necarunt. Sic a Neoptolemi filia Olympiade transitur ad
huius ex Alexandro nepotem Heraclem, cui Barsine, mater sua, uenenum,
fortasse inscia, tradidisse fingitur.

Quod Heracles Neoptolemi nepos, non pronepos, dicitur, propter in-
cestum mutata est necessitudo. Nam cum Neoptolemi filius Alexander,
frater Olympiadis, sororis huius filiam Cleopatram duxerit, Neoptolemus
quasi pater nepti suae, mox etiam nepotibus, in his Alexandro Magno,
habitus est; unde Heracles, filius Alexandri, et pronepos fuit et nepos
potuit existimari. Quod si cui contortius uidebitur, poterit sic explicare
ut Heraclem Ouidius putarit Alexandri regis Epirotici, non Alexandri
Magni, filium fuisse. : .

2. TAessalidum quod pro Canmtharidum exhibent nonnulli codices
Ibidis conuenit cum Scholiasta ll ii. 744, quem Potterus laudat ad
Lyc. 802 Αἴθικες ἔθνος Θετταλικὸν, ὑπερκείμενον τῆς Ἠπείρου.

3. Mortes Olympiadis et Heraclis eodem modo coniunxit quo Pau-
sanias ix. 7. 2 et Porphyrius Tyrius in Euseb. Chron. p. 232 Tom. i. Schóne,
᾽Αριδαῖον μὲν οὖν ᾿Ολυμπιὰς ἔκτεινεν ἡ μήτηρ Δλεξάνδρου" αὐτὴν δὲ καὶ τοὺς δύο
παῖδας ᾿Αλεξάνδρου Κάσανδρος ὁ ᾿Αντιπάτρου ἀναιρεῖ, τὸν μὲν αὐτὸς φονεύσας,
τὸν δ᾽ ἐκ Βαρσίνης Πολυσπέρχοντα πεΐσας. . ΩΝ

4. In utraque morte praecipuae partes Polyspercontis fuerunt, si quidem
teste Polyaeno iv. 11 Olympias Pydna exire conata est fide signatae
anulo Polyspercontis epistulae quam prius Cassander interceperat ; unde
spe triremis decepta qua noctu auehenda fuisset, ἃ Polysperconte se
delusam credidit ac Pydnam Cassandro tradidit. Quod mors ipsius con-
secuta est. ᾿ :

5. Verba Non licet hoc Cereri dissimulare sacrum satis bene ex-

* Hunc Pyrrhum Ptolemaei fratrem, non filium, facit Iustinus xxviii. 3, et Ouidius, si
modo hic Pyrrhus est nepos dic'i nostro modo carmine regts.

174 EXCVRSVS.

plicantur ex Plut. AL ii. Λέγεται Φίλιππος ἐν Σαμοθράκῃ τῇ ᾿Ολυμπιάδι συμμνυη-
θεὶς αὐτός τε μειράκιον ὧν ἔτι κἀκείνης παιδὸς ὀρφανῆς γονέων ἐρασθῆναι καὶ τὸν
γάμον οὕτως ἁρμόσας, et iis quae ibidem de Olympiade dicit, quod non solum
Cabirorum sed etiam Orphicis et Bacchicis mysteriis initiata fuerit, μᾶλλον
ἑτέρων ζηλώσασα τὰς κατοχὰς kai τοὺς ἐνθουσιασμοὺς ἐξάγουσα βαρβαρικώτερον.
Nam Cabirorum mysteria ad Cererem eiusque filios Dardanum et Iasionem
redibant, ut fusius docet Lobeckius Aglaoph. p. 1221 sqq. ex Strab. 198
'Ouoia rois ἐν Σαμοθράκῃ περὶ τὴν Δημήτραν kai τὴν Κόρην ἱεροποιεῖται, Schol.
Ap. R. i. 917 Μυοῦνται δὲ ἐν τῇ Σαμοθράκῃ τοῖς Καβείροις, ὡς Μνασέας φησί.
Καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν ὃ τὸν ἀριθμόν, ᾿Αξίερος ᾿Αξιόκερσα ᾿Αξιόκερσος. ᾿Αξίερος
μὲν οὖν ἐστιν ἡ Δημήτηρ, ᾿Δξιόκερσα δὲ ἡ Περσεφόνη, ᾿Αξιόκερσος δὲ ὁ Αἵδης, ὁ
δὲ προστιθέμενος τέταρτος Κάσμιλος ὁ Ἑ ρμῆς ἐστιν." taque εἰρωνικῶς dicit
poéta: *multa tu quidem, Olympias, mysteriorum ac Cereris nomine
facinora patraras, idque secreto: hoc sacrum, quo initiati te occiderunt,
non iam dissimulandum erit, sed palam enuntiandum, cum auctor tu tot
facinorum moriaris.

6. Sic si interpreteris, non turbatur ordo uersuum. Contra si cum
plerisque 305, 6 de Laodamia siue Deidamia, 307, 8 de Pyrrho II intel-
ligas, post commemoratum 301, 2 Pyrrhum Magnum, 303, 4 Pyrrhum
filium Achillis, quasi reditus fit 305, 6 ad Pyrrhi Magni natam, et hinc
307, 308 ad eiusdem Pyrrhi nepotem. Et ne hoc quidem nisi admisso
errore fit: nam ut Pyrrho Magno filia Deidamia siue Laodamia fuerit, ex
uno loco Iustini xxviii. 3 elicitur. Qui cum dicat ex gente regia solam
Nereidem uirginem cum Laodamia sorore superfuisse, e quibus Nereis
nubat Geloni, Laodamia a populo interfecta sit, Pausanias autem vi. 13. 3
et Polybius vii. 4. 5 Pyrrhum M. filiam Nereidem Geloni collocasse
tradant, concludunt Pyrrho alteram filiam Laodamiam fuisse. Atqui
Iustino Nereis et Laodamia solae ex gente regia Epirotarum supererant
post interfectos Ptolemaeum et Pyrrhum Pyrrhi M. nepotes ; quibus
mortuis et matre Olympiade, szc deze Geloni nubit Nereis, Laodamia
interficitur. Itaque Iustinus non Pyrrhi M. filias Nereidem et Laodamiam,
sed multo recentioris habuit, credo Pyrrhi II cui filiam Deidamiam
Pausanias iv. 35. 3 tribuit, additque eam, cum fuerit sine liberis, rem
Epirotarum populo demandasse. Nec tamen infitior potuisse Ouidium
sic errare, cum Zeaczdes Pyrrhus M. non semel uocatus sit, qui autem
Aeacides uero nomine fuit, et natam Deidamiam habuit (Diod. xvi. 72,
xix. 35) ab Ouidio significari nequeat, siue quod haec Deidamia morbo,
non ui, periit (Plut. Demet. xxxii), siue quod huius Aeacidae nepos nullus
ueneno exstinctus dicitur. Sed esto: non sic errarit poéta, sed Aeacidae
natam intellexerit Pyrrhi II Laodamiam siue quo alio nomine usa est: at
restabit non minus explicatu difficile, quomodo dicti modo regis non ad
proxime praecedentem Aeaciden h. e. Pyrrhum II referatur, sed ad eum
cuius sex ante uersibus mentionem fecit, ZcAz//zden h. e. Pyrrham Mag-
num. Nam hic ordo euadit, Pyrrhus M., Pyrrhus Achillis f., Pyrrhi II
filia, Pyrrhus II ipse. Ecquid futtilius magisue praeposterum ?

Ad 308, 310. Aut pia te caeso dicatur adultera, sicut

Qua cecidit Leucon uindice dicta piast.

Dixi cur Scholiastae non adstipulor, Leuconem regem Bosporanum
significari ; nam hic et ad senectutem produxit imperium nec quicquam
de adulterio eius nec de morte quae id ulta sit ab antiquis traditur.

Alius Leuconis (Schol. Il ii. 649) siue Leuci extat memoria ap.
Lycoph. 1214-1225.

* Ad Cabirorum et Cereris initia non iniuria referas quod idem Plutarchus tradit de
serpente qui Olympiadi accubuerit (Al. ii), et de mansuetis anguibus quos thyrsis et

cistis bacchantium circumplicari instituerit; nam serpentes Δήμητρος ἀμφιπόλους me-
morat Strabo 294.

dmndidin dh d RE n

— Go'"""—-—V

EXCVRSVS.

ο΄
οι

Ἥξει. δὲ Κνωσσὸν κἀπὶ lóprvvos δόμους
“Τοὐμὸν ταλαίνης πῆμα, πᾶς δ᾽ ἀνάστατος
Εσται στρατηγῶν οἶκος. οὐ γὰρ ἥσυχος
Πορκεὺς δίκωπον σέλμα ναυστολῶν ἐλᾷ,
Λεῦκον στροβήσων φύλακα τῆς μοναρχίας,
“»υδραῖσί T ἔχθραν μηχαναῖς ἀναπλέκων.
Os οὔτε τέκνων φείσετ᾽ οὔτε συγγάμον
Μήδας δάμαρτος, ἠγριωμένος φρένας,

Οὐ Κλεισιθήρας θυγατρός, ἧς πατὴρ λέχος
Θρεπτῷ δράκοντι συγκαταινέσει πικρόν.
Πάντας δ᾽ ἀνάγνοις χερσὶν ἐν ναῷ κτενεῖ
Λώβαισιν αἰκισθέντας ᾿Ογκαίου βόθρου.

Vbi Tzetzes Ὁ Λεῦκος τοῦ Χαλκοῦ Τάλου τοῦ Κρητὸς ἦν υἱὸς, ᾧτινι Ἰδομένευς
τὴν βασιλείαν καὶ τὸν οἶκον παρέθετο, ἐπὶ τὴν Τροίαν ἀπαίρων. Τοῦτον πείθει
Ναύπλιος ἐπιθέσθαι τῇ βασιλείᾳ τοῦ ᾿Ιδομενέως" ὃς τὴν γυναῖκα τοῦ ᾿Ιδομενέως
Μήδαν καλουμένην ἀνεῖλε, καὶ τὴν θυγατέρα Κλεισιθήραν, ἣν ὑπέσχετο αὐτῷ
δώσειν γυναῖκα ἐπειδὰν ἀπὸ τῆς Τροίας ὑποστρέψῃ" ἀνεῖλε δὲ καὶ τοὺς παῖδας
αὐτῆς Ἴφικλον καὶ Λεῦκον. Οὗτος δὲ ὁ Λεῦκος παῖς ὧν ἐξετέθη, ὃν λαβὼν
᾿Ιδομένευς ἔθρεψε καθ᾽ ἑαυτοῦ" διὸ καὶ θρεπτὸν δράκοντα τοῦτον καλεῖ.

Idem ad Lyc. 384. Τότε δὲ μαθὼν τὴν τοῦ υἱοῦ ἀναίρεσιν ὁ τούτου πατὴρ
Ναύπλιος ἔπλευσε πρὸς τοὺς Ἕλληνας καὶ τὴν τοῦ παιδὸς ἀπήτει ποινήν.
"Ampakros δὲ ὑποστρέψας, πάντων χαριζομένων τῷ βασιλεῖ ᾿Αγαμέμνονι, μεθ᾽
οὗ τὸν Παλαμήδην ἀνεῖλεν ὁ ᾽οδυσσεύς, περιπλέων λοιπὸν τὰς Ἑλληνίδας χώρας,
παρεσκεύασε τὰς τῶν Ἑλλήνων γυναῖκας μοιχευθῆναι, otov Κλυταιμνήστραν τὴν
ToU ᾿Αγαμέμνονος Αἰγίσθῳ, Αἰγιάλειαν τὴν Διομήδους τῷ υἱῷ τοῦ Σθενέλου, Μήδαν
δὲ τὴν Ιδομενέως ὑπὸ Λεύκου, ἣν καὶ ἀνεῖλε Λεῦκος, καὶ Κλεισιθήραν τὴν θυγατέρα
αὐτῆς ἐν τῷ ναῷ καταφυγούσας καὶ τῶν λοιπῶν ὁμοίως. Καὶ δέκα πόλεις τῆς
Κρήτης ἀποσπάσας ἐτυράννησε καὶ μετὰ τὸν Τρωικὸν πολεμὸν καὶ τὸν ᾿Ιδομενέα
τῇ Κρήτῃ καταίροντα ἐξήλασε. Idem Tzetzes ad 1093 eadem fere dicens de
'Clytaemnestra et Aegiale haec subiungit kai ἐν Κρήτῃ Λεῦκον τὸν τοῦ Τάλω
ἔπεισεν dvrüpat kai ἀνελεῖν τὴν ᾿Ιδομενέως γυναῖκα Μήδαν καὶ rà τέκνα αὐτῆς.
Haec non prorsus inter se conuenire uidentur: sed tamen huius modi
fabulam elicias.

Leucus, Cres, filius Tali, puer adhuc expositus ab Idomeneo seruatur
et educatur. Huic Idomeneus in Troiam proficiscens regni curam tradit.
Leucus, Nauplii dolis obsequens, Medam Idomenei uxorem corrumpit,
imperium occupat: mox incensus ira Medam et filiam Medae Cleisi-
theram, quam ei Idomeneus desponderat si a Troia rediisset, occidit in
templo quo confugerant, simul Iphiclum ac Leucum, Medae liberos.
Mox decem urbes Cretae rapit, Idomeneum domum redeuntem abigit.

Tetigit haec eadem scholiasta Il. ii. 649 ubi Λεύκων ὁ Τάλας dicitur, quod
per errorem scriptum putat Dindorfius pro ó TáAe, quod habet Schol.
Od.xix. 174. Eustathius p. 1860 Leuconis cum Meda stuprum cum Clytaem-
nestrae et Aegiales coniungit adulteriis. Haec utraque in Ibide narrantur ;
unde Medae quoque flagitium commemorari potuit. At Meda a Leucone
periisse dicitur a Lycophrone, non Leucon a Meda. Aut aliter fabulam
legerat Ouidius, aut corrupta sunt quae habent codices. Nam si legeris

Quae cecidit Leuco uindice, dicta piast
finxeris autem Medam fze/a/ís nomen sibi arrogasse quod cum Leuco
mallet adulterari quam in Idomenei redire matrimonium, postquam 15
filium uel filiam (nam utrumque traditum est, Seru. ad Aen. xi. 264,
Mythogr. Vat. i. 195, ii. 210) aut immolasset aut se immolaturum uouisset ;
mortem denique de qua dicit Lycophron post hoc cognitum uotum
factam sumpseris, satis commode res se expediet. Dicit enim Ouidius
* Habeas coniugem quae et adultera sit et pietatis laudem mereatur si te
necauerit, quemadmodum Idomenei uxor Meda et adultera in Leuco

E
fuit et pia dicta est quod maritum liberos suos immolantem non tulerit.

176 EXCVRSVS.

Ad 325. Vtque fMilo sub quo cruciata est TPisa tyranno
Viuus in occultas praecipiteris aquas.

Mira in his uersibus uarietas scripturae. Nam pro 777z/o quod exhi-
bent plerique, in Vaticano est 7z7//o, in Vindobonensi »za/e. Deinde pro
quo Vat habet 942; denique pro Zzsa.uel fysa F habet zjsa, Vat fyra,
G Rona.

Dixi in annot. ad loc. posse Etruscorum significari Pisam. Quod si
uere conclusi, fortasse huc spectant quae ap. Plutarchum leguntur Parall.
xl. "Avwos δὲ Τούσκων βασιλεύς, ἔχων θυγατέρα εὔμορφὸόν, τοὔνομα Σαλίαν,
παρθένον ἐτήρει. Κάθητος δ᾽ ἐκ τῶν ἐπισήμων ἰδὼν τὴν παρθένον παίζουσαν
ἠράσθη καὶ μὴ στέγων ἥρπασε καὶ ἦγεν εἰς Ρώμην. ὁ δὲ πατὴρ ἐπιδιώξας καὶ
μὴ συλλαβών, ἥλατο εἰς τὸν Παρεούσιον ποταμόν, ὃς ᾿Ανίων μετωνομάσθη : ut -
legendum sit Vtque Anio, occultas autem aquas intelligas de κατα-
ράκτῃ ὃν ποιεῖ πλωτὸς ὧν ὁ ᾿Ανίων ἀφ᾽ ὕψους μεγάλου καταπίπτων εἰς φάραγγα
βαθεῖαν καὶ καταλσῆ (Strab. 238).

Hanc fabulam ita coniunctam crediderim cum altera ut in unum coal-
uerint. Est autem haec altera de muliere, quam uariis nominibus pro
loco ubi res geri fingebatur, .SeZaea» szue .Setem (Lyc. 1075, cum Schol.
Kinkeliano), Cazezaz (Aurel Victor x, quem locum attulit Heynius
in Excursu ad Aen. v. 604), Ao» (Tzetz. ad Lyc. 1075, Festus. s.u.
Romam. ZLemibos, quz appellatur Heraclides, existimat reuertentibus ab
710 Achiuis quendam (guosdam Muellerus) Zezfestate dezectos in Italiae
regiones secutos. Tiberis decursum feruenisse ubi nunc sit Roma, ibique
jfropter. taedium | nauigationzs impfulsas caftiuas auctoritate. uirginis
cuiusdam temfestiuae nomine Rhomes incendisse classem, Aristoteles ap.
Dionys. Antiqq. i. 72, Eusebii Chron. i. p. 277 Schóne), credo etiam Pzsa;
siue Pzssazt (Seru. ad Aen. x. 179) uocabant. Hanc mulierem, quam
Setaeam appellat, Lycophron dicit dum a Graecis inter captiuas Troadas
in Italiam ducitur circa Sybarin naues incendisse, et propterea in scopulis
tamquam cruce suspensam periisse. ,

Σήταια τλῆμον, σοὶ δὲ πρὸς πέτραις μόρος
Μίμνει δυσαίων, ἔνθα γυιούχοις πέδαις
Οἴκτιστα χαλκείησιν ὠργυιωμένη

Θανῇ, πυρὶ φλέξασα δεσποτῶν στόλον,
Ἔκβλητον αἰάζουσα Κράθιδος πέλας
Τόργοισιν αἰώρημα φοινίοις δέμας.

Incensas a uirgine naues alii alibi retulerunt, ad Crathin et Neaethum
Strabo 262, ad Tiberis ostium uel in alia parte Latii, Aristoteles cum
Heraclide et Damaste Sigeensi, cf. Plut. Romul. i, ad Egestam Vergilius
et Dionysius Antiqq. i. 52, ad Scionen Conon xiii et Polyaenus vii. 47,
Pisis denique Italiae Seruius ad Aen. x. 179.

Hos parere iubent Alpheae origine Pisae;

Vrbs Etrusca solo.

Tercentum adiciunt (mens omnibus una sequendi)
Qui Caerete domo, qui sunt Minionis in aruis,

Et Pyrgi ueteres, intempestaeque Grauiscae.

Quibus conferenda sunt quae habet Mela ii. 72 4rdea Laurentum Ostia
citra Tiberim in hoc latere sunt. ultra Pyrgi Anio (Mznio Cluuerius)
Castrum. INNouum Grauiscae Cosa Telamon Populonia Pisae Etrusca et
loca et nomina.

Credo igitur fabulam istam qua Setaea cruci affixa fuerit ad Pisas
simul cum incendio quod Troiana mulier fecisset nauium tralatam
fuisse; et hoc esse quod poéta significarit cruczata est Pzsa, uel ut est in
G, Roma.

Iam uidimus esse iuxta Pisas amnem Minionem, siue, ut est apud
Melam, Anionem ; nec mirum ut locos, sic nomina in eadem fabula con-
iungi. Itaque Anio uel Minio iste sub quo tyranno cruciata est Pisa,

EXCVRSVs, 177

gebatur et rex* fuisse Pisarum, et idem uitam simul ac crudelitatem
ecipitatus in profundum finiuisse. Nihil moror quod Annius iste quem
"lutarchus scribit ob crudelitatem in filiam insiluisse in fluuium et huic
Anienem nomen indidisse, non Pisis uicinus amniculus, sed maior ille
Anio fuerit. Quid enim crebrius quam idem nomen ab obscuris ad notiora
transdi? Certe sic expeditur quod est difficillimum, Aorta scriptum in
Galeano, 25a in plerisque.
᾿ς Quamquam ne illud quidem reticendum est, quod alii fortasse amplec-
tentur, Ao»; illud potuisse Galeani scribam de suo inferre. Nam G
exeunte saeculo xii scriptus est, quo tempore Milo, notarius mox legatus
Papae Innocentii III, Albigenses in Gallia omni studio insectabatur. Qui
€um nihil non paratus fuerit in eos moliri (Bénoit, Histoire des Albigeois
TT. i. p. 145) merito locum tenere potuit inter eos qui crudelitatis suppli-
«cium passi sunt. Hoc uolens significare scriba codicis G quid potius
faceret quam ut Romam, sedem papae, ubi Milo plerumque habitabat,
unde ad delendam haeresin profectus est, cum Milonis nomine uno uersu
coniungeret? Non quo Milo hic legatus Papae in aquas praecipitatus
sit, nam subito morbo correptus periit : satis est ad id quod agimus si
. odio instinctus scriba eam mortem huic attribuit qua dignum arbitrabatur.
-. Ad 851, 2. Quaeque sui uenerem iuncxit cum fratre mariti,
à; Locris in ancillae dissimulata nece.
Haec minus commode explicabis de 77z/eza quae post Paridis mortem
fratri eius Deiphobo nupsit, Locrzs autem siue ob perfidiam ac fraudes
- (Eustath. 275. 44 Λοκρῶν ξύνθημα ἐπὶ ἀπατεώνων, cf. Apostol. x. 76 Leutsch)
siue ob inpudicitiam (Athen. 639 A, 697 B) uocari meruit. Nam haec.
quoque, teste Polyaeno i. 9, dum ab Aegypto cum Menelao rediens
Rhodum applicat, iam in eo erat ut a Rhodiis opprimeretur igni ac
lapidibus, nisi sumpta uesta ancillae adgredientium uim in eam a se
auertisset. Quae si uera est sententia, in ancillae dissimulata nece
pro epexegesi Locridis addidit quasi diceret *quae ueros mores Locridis
referebat, simulatione qua ancillae personam in se sumpsit, suam huic
transtulit, ut mutatis inuicem uestibus ancilla moreretur, ipsa incolumis
euaderet? Quod si cui durius uidebitur, scribat Latris, quod Phillip-
pici scholio subesse existimo, azcz//a siquidem Jocris (l. lafris) woca-
bafur. Hesych. λάτρις θεραπαίνη, παιδίσκη ὑπηρετοῦσα, ἣ δούλη. Nam hoc
uerbo recte Helena tamquam Therapnaea (A. A. iii. 49) significari
"potuit: est enim θεράπνη θεραπαινίς, δούλη (Hesych.) et Θεράπνη ὄνομα μέν
τῷ χωρίῳ γέγονεν, Μενελάου δέ ἐστιν ἐν αὐτῇ ναός, καὶ Μενέλαον καὶ Ἐλένην
ἐνταῦθα ταφῆναι λέγουσι (Paus. iii. 19. 9). Itaque Lafris i.q. TAerafnts
—h.e. (1) Helena rure Z7/Zerafmaeo maía (Her. xvi. 196), (2) ancilla, siue
E- ancillae uestes sumpsit et sic mortem effugit. Quid quod a Theo-

ecte tragico hoc ipsum λάτρις de Helena usurpatum est ap. Aristot. I oLi.6
Θείων δ᾽ ἀπ᾽ ἀμφοῖν ἔκγονον ῥιζωμάτων, Τίς ἂν προσειπεῖν ἀξιώσειεν λάτριν ;

Iam inter adulteras nulla Helena famosior, quae non solum Menelaum
reliquerit, Paridi nupserit, sed ne hoc quidem contenta Deiphobo, ἢ aridis
fratri, post huius mortem cesserit; Deiphobum denique immisso Menelao
occiderit (Aen. vi. 511-530). vals Μ΄

Ad 418. Quique tenet pontem, qui tibi maior erit. Sic ut
scribas et de senibus intelligas depontatis suadent quae Philippus Bero-
aldus, non de hoc uersu disserens, attulit in Centum Annotationibus,
— fol. 385 Macrob. Sat. i. 5. 10 Za»iguas sexagenarios maiores de fonte
deicies? h.e. maiores annis sexaginta, Varro Sexagessi ap. Non. 214, fr.
xviii Riese, ZLccz£z στρ ut depontare(-mur add. Iunius) »eurnur fif ferus,

quo T'usci piraticam exercebant (Seru. ad

* Tota fabula uidetur ad tempus referenda τεῦ
deflexit.

Aen. x. 184) ; quorum crudelitas T'yrrAenorum nomen ad tyrannos
N

178 EXCVRSVS.

et 86, fr. xix Riese, Vzx ecfatus erat, cum more mazorum ultro casnares
(sic Iunius, carza/es MSS) arrzfaunt, de fonte in Tiberim deturbant.
Ad 447. Et quae Panthoides fecit de fratre Medusae
Eueniant capiti uota sinistra tuo.

Nihil his uersibus Ibis habet ditficilius. Nolo morari in iis quae ad
explicandum locum Scholiastae tradidere: adeo sunt confusa et carentia
fundamento. Sane Bupalum Hipponactis actum conuiciis ut se sus-
pendio necaret ex Plin. xxxvi. 12, Acronis Schol. Hor. Epod. 6. 14 scimus,
quamuis uerum id fuisse Plinius neget: sed Hipponactem ipsum nescio
cuius Penthidae opprobriis uexatum laqueo uitam finiuisse quis credat ?
Immo Hipponax Pythei filius potuit Pythides uocari, potuit diras inpre-
cari alicui cuius soror Medusa uel Melusa esset: sed haec ita euenisse
uix satis tuto confirmes ex ineptiis scholiastarum. — Codices habent
pentides GHMPX Vat, penthides de Mure cum VF, pentelides T,
pitoides Harleianus: de fratre FHMT de Mure, fraterque GPX:
meduse omnes sinceri, meluse Harl., medulle Phillippicus 3360.

Penthides si uere traditum est de uno Menoeceo explicari poterit.
Hic enim filius Oclasi, nepos Penthei fuit (Schol. Phoen. 942), sese autem
pro patria deuouit et de muris Thebarum praecipitauit. Neque id sane
a Curtii morte (443, 4) neque a deuotione auis Ibidis (449-450) abhorret,
nec denique a mentione Spartorum. Haec enim Menoeceus de se dicit
Phoen. 1006.

Mà τὸν per ἄστρων Ζῆν᾽ "Apm re φοίνιον

*Os τοὺς bmepre(Aavras ἐκ γαίας ποτὲ

Σπαρτοὺς ἄνακτας τῆσδε γῆς ἱδρύσατο.

᾿Αλλ᾽ εἶμι καὶ στὰς ἐξ ἐπάλξεων ἄκρων

Σφάξας ἐμαυτὸν σηκὸν ἐς μελαμβαθὴῆ

Δράκοντος, ἔνθ᾽ ὁ μάντις ἐξηγήσατο,

᾿Ελευθερώσω γαῖαν. εἴρηται λόγος.

Στείχω δὲ θανάτου δῶρον οὐκ αἰσχρὸν πόλει

Δώσων, νόσου δὲ τήνδ᾽ ἀπαλλάξω χθόνα.

El γὰρ λαβὼν ἕκαστος ὅ, τι δύναιτό τις

Χρηστὸν διέλθοι τοῦτο, κεὶς κοινὸν φέροι

Πατρίδι, κακῶν ἂν αἱ πόλεις ἐλασσόνων

Πειρώμεναι τὸ λοιπὸν εὐτυχοῖεν ἄν.
Cf. Hyg. 67 interrogatus Tiresias quid ita Thebae uexarentur respondit ;
si quis ex Dracontio genere superesset e fro patria interiisse *
gestilentia. liberaturum. | lC'um Menoeceus Jocastae. pater se de muris
praecifitauit.

Neque a Menoecei fabula dissident quae secuntur si cum Galeano (G)
legeris fraterque Medusae. Nam Polybus qui Oedipum pro filio suo
aluit teste Pherecyde ap. Schol. Soph. O. T. 785 uxorem habuit Medusam
Orsilochi, fratris sui, filiam. Huius igitur Polybi natus, ut habebatur,
Oedipus, Orsilochum patruum, Orsilochi filiam patruelem habuit ; unde
frater Medusae dici potuit. Oedipodis autem ofa sznzstra ea dicit quibus
inprecatus est filiis Eteocli et Polynici ut regnum Thebarum ensibus
partirentur (Phoen. 68, 765, 876, 1053).

Quod si quis obiciat non bene coniungi uota Menoecei se pro patria
deuouentis, Oedipodis filiis imprecantis dissidium, scripto Pitthides
huic uitio medebitur. Nam Theseus Aegei et Aethrae Pitthei filiae filius
(Hyg. 14) cum ei res optationes Neptunus. dedisset, optauit. Znteritum
Hippolyti filii, cum 1s patri suspectus esset. de nouerca; quo optato
ipfetrato Theseus in maximis fuit luctibus. (Cic. de Off. iii. 24. 94.)
Et sane Aethra /£/a fente? per errorem sic dicta est in Scholiis C. C. C.
ad Ib. 577. Neque illud omittendum uidetur, Oedipum a Scholiasta
Ven. Il. iv. 376 mortua Iocasta cum Astymedusam duxisset, haec autem
priuignos suos accusaret tamquam se temptassent, id inprecatum dici

——————

EXCVRSVS. 179

í

-

iis quod ante commemoraui, ἢ. e. δι᾽ αἵματος παραλαβεῖν τὴν yópav.* Hz
Astymedusam siue Medusam (Schol. Piosic 55, Apollod. ii. 4. D d
scriptor Ibidis, nescio quem secutus, patruelem finxerat eius cui nupsit
Oedipodis, artissime cohaerebunt πόζα simistra Thesei in Hippolytum
Oedipodis in filios suos: nam et hi et ille nouercam sollicitasse crede-
bantur. Atque Pitthiden uerum esse magis adducor ut credam, quod
Merkelium uideo sic coniecisse

Et quae Pitthides fecit, pariterque Molinae.
Cf. Paus. v. 2. 2 ὡς δὲ ἡμάρτανον kai rovrov, Μολίνην θέσθαι φασὶν ἐπὶ rois
πολίταις κατάρας, ἢν ᾿Ισθμίων μὴ θελώσι εἴργεσθαι : in Isthmo enim etiam
Hippolytum afflictum fuisse. Quod quamquam ingeniose ut solet excogi-
tauit, obscurior illa Molinae deuotio quam quae cum Hippolyti conexa
sit: tum uix Ouidianum erat post gwae Pif/Aides fecif noua structura
addere Zarifergue Molinae (uota). Neque ipse Merkelius coniecturam
.suam in carmen admisit.

. Ceterum post interpretationes aliorum— nam nihil ex his nouum fuit
nisi quod /razerque Medusae de Oedipo primus interpretatus sum— liceat
mihi aliquid peculiare proferre et de meo. -

Nam sub dubio illo Penthides Pentides poterat etiam aliud latere.
Hauthalius in Scholiis Acronis ad Hor. i. 28. 10 panthoi uarie scriptum
p panthi penthus tradit: quam eandem corruptelam Rib-
beckius Proleg. pp. 384, 5 fuse ex Vergilii codicibus illustrauit. Itaque
Panthoides ex Penthides elicio. Quod si uere elicui, ad Homerum
reuoluimur. Panthous enim unus ex principibus Troianorum ex Phron-
tide filios tres creauit Pulydamanta Euphorbum Hyperenora. Ex his,
Panthoi filiis Romani poetae unum Euphorbum Panthoiden uidentur
nominasse, quod nomen etiam in Iliade habet xvi. 808 Πανθοίδης Εὔφορβος,
cf. xvii. 81, et 70 Πανθοίδαο. Hor. C. i. 28. 20 Aa£entqgue Tartara Pan-
Zhoidem. Ouid. M. xv. 161 PaztAhoides Eufhorbus eram. lam ut Panthous
circa Priamum (Il. iii. 146) sic Panthoi filius Pulydamas circa Hectorem
plerumque uersatur (xiii. 725, 756, xiv. 440, 449, xv. 446, 458, 515, 518,
xviii. 249). Nam reliqui filii Euphorbus et Hyperenor semel tantum in
aciem prodeunt, Euphorbus quo die Patroclum telo coniecto uulnerat,
atque ipse a Menelao occiditur (xvi. 808 sqq., xvii. 59, 60), Hyperenor
cum a Menelao perimitur, quod ne ipsum quidem nisi a Menelao narra-
tum est (xvii. 24). Sed quoniam Panthoi cum Priamo, Panthoidarum
cum Priamidis maxima fuit necessitudo, habemus quo referatur quod in
Ibidis uersu est obscurissimum frater Medusae. Nam Medusa inter
filias Priami recensetur a multis Hyg. 89, Apollod. iii. 12. 5, Paus. x. 26:
idque fecerat Stesichorus (Paus. u. s.); nam apud Homerum nomen non
inuenitur. Sed age uersus inspiciantur.

Et quae Panthoides fecit de fratre Medusae
Eueniant capiti uota sinistra tuo. -

In quibus uerba ista cafz/i £«o non temere posita sed quasi certa
designatione ad ipsum Sphingos cubile nos deductura arbitror. Nam Il.
xvii. 38 Panthoides Euphorbus, postquam ei mortem Menelaus minatus
est, haec dicit

Ἦ κέ σφιν δειλοῖσι γόου κατάπαυμα γενοίμην,
Εἴ κεν ἐγὼ κεφαλήν τε τεὴν καὶ τεύχε᾽ ἐνείκας
Πάνθῳ ἐν χείρεσσι βάλω καὶ Φρόντιδι δίῃ.

Hanc capitis deuotionem Euphorbus inprecatur Menelao memor
ille quidem fratris ab eo ante occisi, quod idem fatum Menelaus ipsi
minitatus erat. Sed non de hoc fratre ofa illa sinistra facit, utpote diu
iam mortuo, sed de eo quem paulo ante caesum a Graecis aut uiderat

* Plut. Pyrr. ix. τῆς τραγικῆς ἀρᾶς ἐκείνης; θηκτῷ σιδήρῳ δῶμα διαλαχεῖν robs

ἀδελφούς.
Ν 2

180 EXCVRSVS

aut uidentibus superuenerat. Dico Cebrionen, νόθον υἱὸν ἀγακλῆος Πριά-
uoo, ut etiam Medusa a cozcubzna orta est (Apollod. 1. c), eundem
aurigam Hectoris, quem paucis ante horis de curru deiecerat Patroclus,
addideratque ludibria Π. xvi. 745.

*Q πόποι ἢ pax ἐλαφρὸς ἀνὴρ, ὡς ῥεῖα κυβιστᾷ.

Εἰ δή που καὶ πόντῳ ἐν ἰχθυόεντι γένοιτο,

Πολλοὺς ἂν κορέσειεν ἀνὴρ ὅδε τήθεα διφῶν

Νηὸς ᾿ἀποθρώσκων, εἰ καὶ δυσπέμφελος εἴη,

Ως νῦν ἐν πεδίῳ ἐξ ἵππων ῥεῖα κυβιστᾷ.

Ἦ ῥα καὶ ἐν Τρώεσσι κυβιστητῆρες ἔασιν.

Est enim haec mors Cebrionae quasi primus actus tragoediae quae
finem habet mortem Euphorbi. Interposita est mors Patrocli, quae sic
narratur. Occiso Cebrione, super corpore eius decertant Hector et
Patroclus (755); tandem uictores Graeci corpus auferunt (782). Dein
Patroclum a tergo Apollo manu premit, galeam deicit (793); eum sic
confusum Euphorbus, hoc die primum in pugnam progressus, telo
fodit (812); Hector denique interficit (822). Tum quae pugna fuerat
inter Hectorem ac Patroclum de Cebrione, eadem nunc fit inter Euphor-
bum ac Menelaum de Patroclo: denique Euphorbum Menelaus, spreta
eius inprecatione Εἴ κεν ἐγὼ κεφαλήν re τεὴν etc., imo gutture transfixum
spoliat.

Has tres heroum mortes Ouidium credo ita animo sibi figurasse ut
quae prima esset, Cebrionae, hanc cum extrema illa Euphorbi quasi
perpetuo uinculo conecteret : neque illud iniuria, cum altera ex altera in
Iliade haereat semper ac pendeat. Non absurdum igitur si, alternatis
uicibus leti Troianorum Graecorumque, Euphorbus, dum hostis Patrocli
corpus uindicat tamquam a se occisum, ipse animo reuolutus ad amici
Cebrionae fatum quem hic extinxerat, zo/a szzistra fingitur concepisse
quibus Cebrionem /ratrem Medusae ac Priamidarum ulcisceretur. Ea
uota szzt/stra dixit tamquam in Euphorbum redundantia ; qui enim optarat
ut Menelai caput cum armis in Panthi sinu deponeret ipse a Menelao
occisus armis exuitur.

Non me fugit posse haec quibusdam dicta uideri arbitrario. Quibus
illud responderim : Ouidium Tomis exulantem non semper ad amussim
singula exegisse, sed quaedam ex memoria prout sibi animo inhaesissent
repraesentasse. Quamquam ne hoc quidem necessarium: mam post
Homerum multos uaria de Euphorbo tradidisse docent Eustathius,
ir vore Ptolemaeus Hephaestion in secundo Καινῆς '1eropías.

Ad 451, 2. Menedemus dicitur δαίμων ἐπιχώριος fuisse Cythniorum a
Clem. Alex. Protr. 12 S.

Ad 465. Verba sacras macteris ad aras optime illustrantur iis quae
Diegylis, rex "Thracum, a Diodoro dictus Phalaride et Apollo oro
crudelior, in duos adulescentes patrauit. Diod. xxxiii. 14 Τούτους ἀμφο-
τέρους καταστέψας i ἱερείου τρόπον εἰσήγαγε καὶ τὸν μὲν νεώτερον κατατείνας
μακρὸν διὰ τῶν ὑπηρετῶν ὡς μέσον διακόψων, ἀνεφώνησεν ὡς οὐχ ὁμοίοις ἱερείοις
δεῖ χρῆσθαι τοὺς ἰδιώτας καὶ τοὺς βασιλεῖς. Κλαίοντος δὲ τοῦ πρεσβυτέρου
καὶ φιλάδελφον πάθος προφαίνοντος καὶ τιθέντος ἑαυτὸν ὑπὸ τὸν σίδηρον,
προσέταξε τοῖς ὑπηρέταις καὶ τοῦτον ᾿ ὁμοίως τεῖναι μακρόν. Διπλασιάζων δὲ τὴν
ὠμότητα, καὶ μιᾷ πληγῇ καθ᾽ ἑκατέρου χρησάμενος, ἐν ἀμφοτέροις εὐστόχησε,
παῖανι τῶν θεωμένων ἐπισημηνάμτων τὴν κατόρθωσιν.

Ad 467. Locus Philostrati hic est, iv. 147. Ruvayayów οὖν τοὺς ᾿Εφεσίους,
Θαρσεῖτε, ἔφη τήμερον γὰρ παύσω τὴν νόσον, καὶ εἰπὼν ἦγεν ἡλικίαν πᾶσαν ἐπὶ
τὸ θέατρον, οὗ τὸ τοῦ ᾿Αποτροπαίου ἵδρυται" πτωχεύειν δέ τις ἐνταῦθα ἐδόκει
γέρων emo. TOUS ὀφθαλμοὺς τέχνῃ, καὶ πήραν ἔφερε καὶ ἄρτου ἐν αὐτῇ
τρύφος, ῥάκεσί τε ἠμφίεστο καὶ αὐχμηρῶς εἶχε τοῦ προσώπου. περιστήσας
οὖν τοὺς ᾿Εφεσίους αὐτῷ, Βάλλετε τὸν θεοῖς ἐχθρὸν, εἶπε, ξυλλεξάμενοι͵ τῶν λίθων
ὡς πλείους. θαυμαζόντων δὲ τῶν ᾿Εφεσίων ὅ, τι λέγοι, καὶ δεινὸν ἡγουμένων,

EXCVRSVS. 181

εἰ ξένον ἀποκτενοῦσιν ἀθλίως οὕτω πράττοντα, καὶ γὰρ ἱκέτευε καὶ πολλὰ ἐπὶ
ES ἔλεγεν, ἐνέκειτο παρακελευόμενος rois ᾿Εφεσίοις ἐρείδειν τε καὶ μὴ ἀνιέναι.
ὡς δὲ ἀκροβολισμῷ τινες ἐπ᾿ αὐτῷ ἐχρήσαντο, καὶ καταμύειν δοκῶν ἀνέβλεψεν
ἀθρόον, πυρός τε μεστοὺς τοὺς ὀφθαλμοὺς ἔδειξε, ξυνῆκαν οἱ ᾿Εφέσιοι τοῦ
δαίμονος καὶ κατελίθωσαν οὕτως αὐτόν, ὡς κολωνὸν λίθων περὶ αὐτὸν χώσασθαι.
διαλιπὼν δὲ ὀλίγον ἐκέλευσεν ἀφελεῖν τοὺς λίθους καὶ τὸ θηρίον ὃ ἀπεκτόνασι
γνῶναι. γυμνωθέντος οὖν τοῦ βεβλῆσθαι δοκοῦντος ὁ μὲν ἠφάνιστο, κύων δὲ
τὸ μὲν εἶδον ὅμοιος τῷ ἐκ Μολοττῶν, μέγεθος δὲ κατὰ τὸν μέγιστον λέοντα
ξυντετριμμένος ὥφθη ὑπὸ τῶν λίθων καὶ παραπτύων ἀφρόν, ὥσπερ οἱ λυττῶντες.
Nempe, ut ipse pro se loquens dicit 340 Τὸ τοῦ λοιμοῦ εἶδος, πτωχῴ δὲ
γέροντι εἴκαστο, καὶ εἶδον καὶ ἰδὼν εἷλον οὐ παύσας νόσον ἀλλ᾽ ἐξελών.

An legendum est Abdira, quem locum Ptolemaeus Geog. iv. 3. 34
non longe Carthagine statuit? Nam si Ibis ille, quisquis fuit, in hoc
loco natus est, poterat Ouidius id sic commemorare ut diceret, Vtinam
tibi diras inprecetur offidum zstud in quo editus es; quod cum Abdira
uocaretur, uera nominis significatio latitura erat, cum omnibus illa altera
Abdera animo obuersaretur. Certe non disconuenit id quod in P scrip-
tum est, Abdrida. Afros autem, Aegyptios saltem lapides conicere
solitos in deuotum testis est Diodorus i. 91. 4 ap. Lob. Aglaoph. p. 676.

Ad 4775. Scholiastarum confirmant quodammodo explicationem uerba
Caesarii πύστεων in Bibl. Graec. Patrum T. 38 p. 993 Migne, citata a
. Lobeckio Aglaoph. p. 574 Ἰλιεῖς τὸν Ἕκτορα μᾶλλον δὲ οὐδ᾽ ἀλέκτορα χρηστόν,
οἱ ἐν Λεύκῃ τὸν ἵκαχον ᾿Αχιλλέα, Πόντιοι ( Ὀπούντιοι Lobeck) τὸν πατραλοίαν
Πάτροκλον, Ῥόδιοι τὸν εἰκημάχον Μακεδόνα. Rhodos sedes Telchinum;
bellum temerarium putes id esse quod cum superis gessisse Telchinas.
credibile est, quos Seruius ad Aen. iv. 377 ab Apolline occisos in lupi
habitu, alii Rheae aduersatos esse tradiderint (Schol. Apoll. R. i. 1141,
'Avraía. ἡ Ῥέα οὕτω λέγεται διότι ἐναντία τοῖς Τελχῖσιν ἐγένετο, cf, Etym. M.
p. 111, Lob. Aglaoph. p. 1197). P

Iam si quae partes Curetum, eaedem erant Telchinum, ut deos modo
educandos susciperent modo amolirentur, uelut Iouem. Bacchumque
tutati, Epaphum leto dedisse dicuntur (Apollod. ii. 1. 3), non mirum
si Telchines alternis uicibus Rheae filium Neptunum educasse (Diod.
V. 55), iidem mox Rheae aduersati perhibentur. Curetas autem si ob
occisum Epaphum lupiter peremit (Apollod. 1. c.), Telchinas propter
iniuriam aliquam fulminatos dici quis miretur? Et erat inter Curetas
Telchinasque necessitudo, teste Strabone 472 ap. Lobeck. Agl. p. 1148.
Quae si Lobeckium secutus p. 1197 uere colligo, scribendum erit ex DUX
Vt Macedonrapidisictus cum coniuge flammis. — — , -

Ad 499, 500. Diod. v. 62 Ἔστι δ᾽ ἐν Καστάβῳ τῆς Χεῤῥονήσου ἱερὸν
ἅγιον Ἡμιθέας, ἧς τὴν περιπέτειαν οὐκ ἄξιον παραλιπεῖν. Πολλὰ μὲν οὖν καὶ
ποικίλοι λόγοι περὶ αὐτῆς παραδέδονται τὸν δ᾽ ἐπικρατοῦντα καὶ συμφωνούμενον
παρὰ τοῖς ἐγχωρίοις διέξιμεν. Σταφύλου γὰρ καὶ Χρυσοθέμιδός φασι γενέσθαι
τρεῖς θυγατέρας Μολπαδίαν καὶ “Ροιὼ καὶ Παρθένον ὄνομα. Καὶ τῇ μὲν Ροιοῖ
τὸν ᾿Απόλλωνα μιγέντα ἔγκυον ποιῆσαι" τὸν δὲ πατέρα αὑτῆς ὡς vm ἀνθρώπου
τῆς φθορᾶς γεγενημένης ὀργισθῆναι, καὶ διὰ τοῦτο τὴν θυγατέρα εἰς λάρνακα
συγκλείσαντα βαλεῖν εἰς τὴν θάλατταν. Προσενεχθείσης δὲ τῆς λάρνακος τῇ
Δήλῳ τεκεῖν ἄῤῥενα καὶ προσαγορεῦσαι τὸ παιδίον “Ἄνιον. Τὴν δὲ Pow παρα-
δόξως σωθεῖσαν ἀναθεῖναι τὸ βρέφος ἐπὶ τὸν βωμὸν τοῦ ᾿Απόλλωνος, καὶ
ἐπεύξασθαι τῷ θεῷ, εἰ ἔστιν ἐξ ἐκείνου, σώζειν αὐτό. Τὸν δ᾽ ᾿Απόλλωνα
μυθολογοῦσι τότε μὲν κρύψαι τὸ παιδίον, ὕστερον δὲ φροντίσαντα τῆς eges
διδάξαι τὴν μαντικὴν, καί τινας αὐτῷ περιτιθέναι μεγάλας τιμάς. Τὰς Ó€ της
φθαρείσης ἀδελφὰς Μολπαδίαν καὶ Παρθένον φυλαττοῦσας τὸν τοῦ —
οἶνον, προσφάτως kar ἀνθρώπους εὑρημένον, εἰς Vmvov κατενεχθῆναι i

εἶν, καὶ τόν T€ ἔχοντα τὸν οἰνον

, - T ,
δὴ καιρὸν τὰς τρεφόμενας παρ᾽ αὐταῖς 5s εἰσελθ : Ar :
* - D . ὸ
κέραμον συντρίψαι καὶ τὸν οἶνον διαφθεῖραι. Τὰς δὲ παρθένους μαθουσας τὸ
ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καὶ

γεγονός, καὶ φοβηθείσας τὸ ἀπότομον τοῦ πατρὸς, φυγεῖν

182 EXCVRSVS.

ἀπό τινων πετρῶν ὑψηλῶν ἑαυτὰς ῥῖψαι. ᾿Απόλλωνα δὲ διὰ τὴν olkeió-
τητα τὴν πρὸς τὴν ἀδελφὴν ὑπολαβόντα τὰς κόρας εἰς τὰς ἐν Χεῤῥονήσῳ πόλεις
καταστῆσαι" καὶ τὴν μὲν ὀνομαζομένην Παρθένον ἐν Βουβάστῳ τῆς Χεῤῥονήσου
τιμὰς ἔχειν καὶ τέμενος. Μολπαδίαν δὲ εἰς Κάσταβον ἐλθοῦσαν διὰ τὴν ἀπὸ τῆς
Θεοῦ γενομένην ἐπιφάνειαν ᾿Ημιθέαν ὠνομάσθαι καὶ τιμᾶσθαι παρὰ πᾶσι τοῖς ἐν
Χεῤῥονήσῳ.

Etiam apud Parthenium Erot.i Hemithea et Rhoeo Staphyli, Baccho
progeniti, filiae dicuntur et in Bubasto Cariae habitasse ; quamquam
cetera non congruunt, cum Hemitheam pater Lyrco ebrio concubinam
fecerit, deque eo concubitu inuida Rhoeo tamquam sororis riualis
inducatur. Sed diuersis modis fabulam narratam fuisse ipse Diodorus
testatur: nobis eliciendum quomodo eam sibi scriptor lbidis reprae-
sentarit. Nam Hemitheam intelligi Lydiam uirginem eo fit ueri simile
quod Leucotheam uersus proxime antecedens (unus 498 interpositus est)
habet: Leucothea autem et Hemithea ita inter se conectuntur ut in-
terdum utroque nomine una denotetur, uelut Tenis soror (Tzetz. ad
Lyc. 232, Schol. Il. i. 38), interdum, facta alterius mentione, altera
sequatur, uelut ap. Lyc. 229, 232 ubi post inductum Palaemonem,
Leucotheae filium, transitus fit ad Tenen Hemitheamque. Idem etiam
alibi fecit: sic a Crotopi filio Lino transitus fit ad Oeagri Calliopesque
nurum Eurydicen: Oeagrus autem et Calliope Linum et Orphea pro-
genuerunt (Apollod. i. 3. 2).

Versus Ibidis hi sunt

Lidia se scopulis ut uirgo misit ab altis

Dixerat inuicto (inuito) quae mala uerba deo.

Ad quae Schol. C et Ask Zzdzae wzrgines conuitia Baccho ingerentes et
Jestum eius frofanantes nimium fotae de quodam monte fraecifitarunt,
ut ait Gallus: unde quasi ex fumo scintilla quaedam perlucet. Nam
quod dixit uzrgzmes, non wzrginem, bene ad Hemitheam et sorores
referas : nec male z»:uicto deo de Baccho interpreteris, cf. Eur. Bacch.
975 ὁ νικήσων δ᾽ ἐγὼ Καὶ Βρόμιος ἔσται, 777 Διόνυσος ἥσσων οὐδενὸς θεῶν
ἔφυ, Macrob. i. 19 ZVerique Liberum cum Marte coniungunt, unum deum
esse monstrantes : unde Bacchus 'EvváMos cognominatur . . . nec non et
calor uini, cuius Liber pater auctor est, saefe homines ad furorem
bellicum usque profellit ... Hinc etiam Liber pater bellorum potens fro-
batur, quod eum primum ediderunt auctorem triumphi.

Iam attende quam dextre narrationi Diodori poétae uerba se accom-
modent. Non enim temere ne illud quidem accidit quod uirgo in hoc
uno uersu Ibidis scriptum est. Quis enim dubitet Hemitheam a poéta
Parthenon, non Molpadiam, designari? Sane Diodorus tradit Hemi-
theae nomine Molpadiam uocitatam fuisse ; sed idem addidit Parthenon
zn DBubasto lucum habere et cultus diuinos: unde credas Hemitheam
Bubastiam (Parth. Erot. i) modo huius, modo huius personam suscepisse.
Quod uirgines Diodorus tradit metu repertoris Staphyli se praecipitasse,
poéta propter ingesta Baccho conuicia, uides parua esse quibus a se
differant, unum quod ambobus sit commune in eo uerti omnia, ut poenam
sororibus intulerit is a quo uinum repertum est.

Hemitheam Zyda» uocare duplici modo potuit, siue quod hoc nomine
urbes Caricae nonnumquam designantur ut Tralles ap. Steph. Byz., et
quod Maeandrus utramque regionem Lydorum ac Carum perfluit, siue
Bacchi respectu, cuius cultus, ut uitium repertoris ac uini, ad Lydiam
saepius refertur. Sic Eur. Bacc. 13 Bacchus de se dicens Aurà» δὲ Λυδῶν
τοὺς πολυχρύσους γύας, 55 Bacchas alloquens ᾿Αλλ᾽, ὦ λιποῦσαι Τμῶλον,
ἔρυμα Λυδίας, Θίασος ἐμὸς, γυναῖκες : sic de se ipsis Bacchae 64 ᾿Ασίας ἀπὸ
γαίας Ἱερὸν Τμῶλον ἀμείψασα θοάζω Βρομίῳ πόνον ἡδύν, cf. 153; sic de
Baccho Pentheus ξένος Γόης, ἐπῳδὸς Λυδίας ἀπὸ χθονός, Sic Diogenes tragi-
cus ap. Athen. 636 Κλύω δὲ Λυδὰς Βακχιάς re παρθένους dixit; sic Statius

EXCVRSVS. 183

— S. ili. 3. 61, 2 7Zermique uadum, quo Lydius intrat Bacchus et aurato
reficit sua cornua limo Hermi flumen cum Bacchi cultu coniunxit.

Ad 517, 518. Faciunt uerba cupidine mortis ut de interpretatione
Leopardi haeream : non enim mori cupiens sed potius metu ne in manus
Ptolemaei ueniret incendio Diothea perire destinauit. Idem suadent uerba
succensae pyrae, etiam fortasse des tua membra cremanda: nam
- illa pyram solito more structam paratamque ut subditis facibus incende-
retur, haec uoluntariam poenam, uel transitum de uita mortalium ad

immortalem qualis Callani fuit uidentur significare. Sane non rara haec
mors inter antiquos Cic. de Diuin. i. 23. 47 444 mortem froficiscens
Callanus Indus cum inscenderet im rogum ardentem "Ὁ fraeclarum
discessum? inquit *e uita, cum ut Herculi contigit, mortali corpore cremato
in lucem animus excesserit) 'Tusc. Disp. ii. 22. 52. Plut. Alex. Ixvii Ὁ δὲ
Καλλανὸς ἐνταῦθα χρόνον οὐ πολὺν ὑπὸ κοιλίας ἐνοχληθεὶς ἡτήσατο πυρὰν αὐτῷ
γενέσθαι. Καὶ κομισθεὶς ἵππῳ πρὸς αὐτήν, ἐπευξάμενος καὶ κατασπείσαις ἑαυτοῦ
καὶ τῶν τριχῶν ἀπαρξάμενος, ἀναβαίνων ἐδεξιοῦτο τοὺς παρόντας τῶν Μακεδόνων,
καὶ παρεκάλει τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡδέως γενέσθαι καὶ μεθυσθῆναι μετὰ τοῦ βασι- *
λέως, αὐτὸν δὲ ἐκεῖνον ἔφη μετ᾽ ὀλίγον χρόνον ἐν Βαβυλῶνι ὄψεσθαι. Ταῦτα δ᾽
εἰπὼν κατακλιθεὶς καὶ συγκαλυψάμενος οὐκ ἐκινήθη τοῦ πυρὸς πλησιάζοντος, ἀλλ᾽
ἐν ᾧ κατεκλίθη σχήματι, τοῦτο διατηρῶν ἐκαλλιέρησεν ἑαυτὸν τῷ πατρίῳ νόμῳ
τῶν ἐκεῖ σοφιστῶν. Similia Strabo 715-716 ubi dicit Callanum ἐξάγειν
ἑαυτὸν διὰ πυρός, νήσαντα πυράν, ὑπαλειψάμενον δὲ καὶ καθίσαντα ἐπὶ τὴν
πυρὰν ὑφάψαι κελεύειν. In. quibus ut ὑφάψαι ad uerbum exprimit
SucceMsae, sic quae ex Megasthene sumpsit Strabo tamquam dicta a
Callano 718 ἀποθανὼν δὲ ἀπαλλάξαιτο τῆς τετρυχωμένης ἀπὸ γήρως σαρκός,"
μεταστὰς εἰς βελτίω καὶ καθαρώτερον βίον mire conueniunt iis quae in Ibide
sunt cupidine mortis. Curtius de Indis sapientibus viii. 9 725, ait,
cremari se iubent quibus aut segnis aetas aut incommoda ualitudo est :
exfectatam mortem fro dedecore uitae habent, nec ullus corporibus, quae
senectus soluit, honos redditur. Hanc mortem habuit Augusti tempore
Athenis ipso praesente Augusto Ἰνδὸς σοφιστὴς quem Strabo Zarmano-
chegan (720), Dion (liv. 9) Zarmaron uocat, cuius sepulcro inscriptum
est Ζαρμανοχήγας ᾿Ινδὸς ἀπὸ Βαργόσης κατὰ rà πάτρια ᾿Ινδῶν ἔθη ἑαυτὸν ἀπα-
θανατίσας κεῖται. De eo Dion dicit ἀποθανεῖν ἐθελήσας ἐμνήθη τε τὰ τοῖν
Écoiv . . . καὶ πυρὶ ἑαυτὸν ζῶντα ἐξέδωκεν.

Etiam ex athletis commemorantur qui hunc exitum habuerunt : uelut
Timanthes ille Cleonaeus ap. Paus. vi. 8 cum deficiente robore arcum
intendere non.iam posset, in ardentem pyram uiuus se iniecit : quod
facinus cum ceteris eiusdem modi uel ante editis uel post edendis
exemplis insaniae partem, non uirtutis Pausanias habuit.

Illud sane mirum de his Ibidis uersibus quod iam Alciatus obseruarat,
non longe abesse nomen quale in codicibus inuenitur Broteam G
brotea 'T órotheam de Mure rotheamn Pal. 1709 a nomine illo satis
celebri Peregrini Protei de quo haec in Euseb. Chron. OL ccxxxvi. I,
167 A. D. extant afud Pisas Peregrinus filosofus rogo quod (? quem) ex
lignis confosuerat incenso semet suferiecit. De huius uiri morte scripsit
Lucianus libellum singularem Περὶ τῆς Περεγρίνου τελευτῆς, in quo philo-
sophum nec Gellio (viii. 3, xii. 11) contemptum nec Ammiano (xxix. 1)
omni contumelia insectatus est. Cynicus fuit, unde ó κύων Πρωτεὺς
dictus est Philostrato (Vit. Sophist. ii. 13) cuius haec sunt uerba Ἣν μὲν

àp τῶν οὕτω θαῤῥαλέως φιλοσοφούντων ὁ Πρωτεὺς οὗτος, ὡς ἐς πὺρ —
ἐν ᾿Ολυμπίᾳ ῥίψαι : quibus adde Tert. ad Mart. 4. p. 625 Migne fera-
clitus, qui se bubulo stercore oblitum exusstt, item Empedocles, qui ἐπ ἐξ RES
Aetnaei montis dissiliuit (Y. desiliuit); et Peregrinus, qui non ol S 3e FOSV
immisit, cum feminae quoque contemfserint 1865, Ad hunc I eregrinum
siue Protea Alciatus uerba Ibidis retulit, distichon ratus post Peregrini
mortem carmini inlatum esse. Sed Peregrinus ille quamuis propter

-

184 EXCVRSVS.

celebritatem mortis iure inter eos accensendus fuerit qui se in pyra
combusserunt, facta est enim res Olympiae in maximo conuentu specta-
torum (Pereg. xx] ἐν ᾿Ολυμπίᾳ τῆς πανηγύρεως πληθούσης μόνον οὐκ ἐπι
σκηνῆς ὀπτήσει ἑαυτὸν), neque in uniuersum inconueniens sit uerbis poétae
exitus Peregrini qualis a Luciano narratur, cf. cupidine mortis cum
Luc. xxi ἐχρῆν μὴ δραπετεύειν ἐκ τοῦ βίου, xxxii θανατιῶντι σοφιστῇ, suc-
censae pyrae cum xxix πῦρ ἀνακαύσας, XXXV καταλαμβάνομεν πυρὰν
νενησμένην ἐν βάθει ὅσον ἐς «ὀργυιὰν τὸ βάθος. Δᾷδες ἦσαν τὰ πολλὰ xdi
παρεβέβυστο τῶν φρυγάνων, ὡς ἀναφθείη τάχιστα---Ὡ 0 ea tamen est con-
formatio uersuum quam uere huic respondere censeas. Quid enim
ferunt? Num de eo dicendum erat cuius mors erat notissima ? nonne
de eo potius qui multis ante saeculis uixerat, ut incerta tantum fama ad
posteros peruenerit? Neque in Peregrino tantum ualuit ad cremationem
mortis cupido quam jactantia et gloriae amor. Saepius hoc iterat
Lucianus, xiv δέξαιτ᾽ ἂν ἀποθανεῖν, ὡς δόξαν ἐπὶ τούτῳ ἀπολίποι, χχ οὐδὲν
ἔτι καινουργεῖν ἐδύνατο ἐφ᾽ ὅτῳ ἐκπλήξει τοὺς ἐντυγχάνοντας καὶ θαυμάζειν καὶ
πρὸς αὐτὸν “ἀποβλέπειν ποιήσει, οὗπερ ἐξ à ἀρχῆς δριμύν τινα ἔρωτα ἐρῶν ἐτύγχανε,
XXX ᾿Αλλ᾽ ὁπόταν Κυνικὸς πολυώνυμος ἐς φλόγα πολλὴν Πηδήσῃ δόξης ὑπ᾽ ἐρινύϊ
θυμὸν ὀρινθείς, xxxiv οὕτω δυσέρωτα τῆς δόξης ἄνθρωπον, ib. ἐνεφορεῖτο τῆς
δόξης, xxxviii τὸ φιλόδοξον οἷόν τί ἐστιν ἀναλογιζόμενος. Et quod est multo
grauissimum Proteus semper uocatur a Luciano, ὡς αὐτὸς ἔχαιρεν ὀνομάζων
ἑαυτὸν Πρωτεὺς, αὐτὸ δὴ ἐκεῖνο τὸ τοῦ ὋὉμηρικοῦ Πρωτέως ἔπαθεν, iii ἐς τὸν

Πρωτέα, iv Πρωτέα τὸν ἐν Συρίᾳ δεθέντα, v οὐκ εἰς μακρὰν καύσει ἑαυτὸν ὁ
Πρωτεὺς, cf. vi, xii, xv, xxiii, xxvii, xxviii, xxix, xxx, xxxii, xxxvi, xxxix,
xl, xlii, et sic ap. Ammian. xxix. r, Philost. Vit. Soph. ii. 13, Gell. xii. 11.
Contra codices Ibidis optimi Britean exhibent, nec breuitate primae
syllabae nec accusatiui forma congruentem cum Próteo nec uideo quo-
modo ex frofAheam quod habet codex recentissimus Pal. 1709 quicquam
sis extorturus quod Ibidis uersus possit recipere.

Nam si nomen per se spectes neque ad Proteum neque ad Biotheam
referendum erat. Sensit id Gerhardus in Mus. Rhen. Nou. viii. 130-133,
ubi locos affert ueterum quibus Broteas mentionem habet. Sunt autem
(praeter Ouid. M. v. Han ubi inter Cephenas Broteas est, xii. 260 ubi inter
Lapithas) hi: Paus. ii. 22. 3, ubi Tantalum τὸν Θυέστου παῖδα i) Bporéov
Pausanias distinguit ab alio Iouis et Plutus filio; iii. 22. 4 Μάγνησι
(a Sipylo) Mrrpós ἐστι θεῶν ἀρχαιότατον ἁπάντων ἄγαλμα" ποιῆσαι δὲ οἱ
Μάγνητες αὐτὸ Βροτέαν λέγουσι τὸν Ταντάλου. Ad eandem Tantali stirpem
Broteas refertur in Schol. Eur. Orest. 5, Mantissa Prouerb. ii. 94 Leutsch,
Tzetz. Exeg. Il. P. 68 Hermann, sed ut Tantali filius, non pater dicatur
(Ταντάλου kai Εὐρυανάσσης Πέλοψ Βροτέας Νιόβη). lam cum in Paus. iii.
22 et Tzetz. Exeg. Il. p. 68 Bpovréas pro u. l. inueniatur, Gerhardus, allato
Merkelii Scholio p. 471 2rofAea Jültus Jours excaecatus est a. Toue quia
nequissimus erat, et ideo froiecit se in fbyram ardentem odio habens uitam
suam, ut ait Darius coniecit posse ad hoc nomen Bpovréov reuocari
fabulam illam qua ipse se Broteas igni absumpserit eodem modo quo
tonitrua in sese reuolui ac resorberi uideantur. Quod quamuis ipse
reiecerit, uero similius iudico iis quae post subnexuit, nec quemquam
fugit quantae partes in mythologia sint caeli ac similium.

Vnum tamen locum Gerhardus praetermisit qui si minus ad expedien-
dam rem, ad Scholiorum certe explicationem est maximi. Nam Tzetzes
ad Lyc. 111 haec habet ᾿Αθηνᾷ τινὶ Βασιλίδι, τῇ καὶ Βελονίκῃ λεγομένῃ,
θυγατρὶ δὲ Βροντέου ὑπαρχούσῃ, Ἥφαιστος γάμῳ μιγεὶς γεννᾷ ᾿Εριχθόνιον, ὃς
ἐβασίλευσεν τῆς ᾿Αττικῆς. Recte igitur ab Hieronymo in Euseb. Chron.
p. 3r Schóne Erichthonius Vulcani et Mineruae filius dicitur: quem
secutus Scholiasta cod. Reg. 2061 addit Brotheam uel Brotheum eundem
fuisse atque hunc Erichthonium, Vulcani et Mineruae filium. Quod
ut non Tzetzes tradiderit, ad hunc tamen redire scholion uidetur.

EXCVRSVS. 185

An est Broteas Hercules Bruttius? Nam Hercules in Bruttiorum
iumo fulmen tenens inuenitur (Cuper Harpocr. p.65): neque incredibile
t et huic tamquam tonitrali deo (Gloss. Laudunense p. 70 in JVof£ces e£
atraits anni 1880, Bporatos tonitralis) Broteae nomen adhaesisse ; sicut
Bruttiorum nomen ab eadem stirpe duci credas ex Hesychianis Βρέντιοι
os ἐν ᾿Ιταλίᾳ. Bpevrat Bpovrat. Sed et simpliciter Hercules sic uocari
t; cum hoc nomine aliis dis adsimilaretur, qui rogis consumpti, ex
mortalibus immortales, arces attigerunt igneas. Audi Welckerum Grie-
'chisch. .Gótterl. ii. p. 797. So ist der Selbstverbrennung des Assyrisch-
Lydischen und Kilikischen Sandon in dem Oetàáischen Flammentode des
Herakles nachgeamt, indem der Geist desselben zu den Olympischen
Góttern übergeht, wáhrend der Leib in Asche zerfállt. In der Trachi-
nierinnen hat dieser entlehnter Mythus deutlich genug nicht den Phónix-
artigen Character der Verbrennung einer Zeitperiode. Münzen von
Tarsos hingegen, wo man jáhrlich die symbolische Cáremonie wieder-
holte, enthalten den Assyrischen Rogus nach seiner Kosmischen
Bedeutung.

Et adstipulatur Liuius xxxvi. 30 7256 Oefant ascendit Herculique sacri-
ficium. fecit in eo loco quem P yram, quod ibi mortale corfus eius dei sit
crematum, affellant.

Ad 525, 6. Quam difficilis explicatu hic locus sit docent non recentio-
rum solum opiniones sed scholiastarum quoque commenta. Vnum tamen
ueteres Scholiastae habent commune quod dexteralaesa de accepto
uulnere interpretantur. Horum optimus G haec dicit Orffeus refertor
JWiciti amoris a sacerdotibus Bacchi dexteram amisit. — Tunc ille uidens ,
se noh fosse citharizare irruit in eas nihil curans de uita et mortuus est.
Quae ut non possunt esse uera, ita potest illud subesse ueri, quod dexfera
laesa eius creditur qui Zyraz seueram: tractauerat. Nec sane mirum si
citharista uel lyricen fractis chordis uulnus manu accepit. ltaque non
de poéta rectius, quam de fidicine, uersus explices. Quamquam satis
cohaerebunt uersus, si fidicen ille, quisquis fuit, dum segniorem disci-
pulum instituit, iratus eum uulnerasse et ob hoc ipse interfectus fuisse
fingetur.

Inter citharistas nemo Lino notior. Vide quae congessit Clintonus
F. H. i. pp. 341, 2, Welckerus Kl. Schrift. i. pp. 8-55. Hunc duplici
modo interemptum tradunt: alii, ab Apolline, quod primus omisso lini
« usu ex neruis chordas fecerit (Eustath. 1165, Schol. Il. xviii. 570) alii ab

Hercule, cum a Lino uerberatus quod parum sollers in discendo esset,
magistrum suum plectro uel lyra enecauit (Ael. V. H. iii. 32, Paus, ix.
29. 9, Diod. iii. 67, Apollod. ii. 4. 9). Scriptor uersuum siue Apollinem
— siue Herculem respexit, non inepte omnia expedientur. (1) Vt Linus,
uates lyrae seuerae, h. e. repertor * seuerioris musicae, cum ex neruis
chordas primus intenderit, et naeniarum siue Threnorum auctor fuerit
(Plut. Mus. iii), ob hanc rem ab Apolline peremptus dicitur, laesa manu
per intentiorem et acutiorem chordarum formam, siue quod ei Apollo
tamquam aemulo inuidens, manum qua praecipue ad psallendum usus
erat uulnerauit ne amplius artem ostentaret, Eustath. ἄγροικος νεανίας ὁ
Λίνος ὠδῆς τινος εὑρετής, Οὐρανίας υἱός" ὃν ἀνεῖλεν Ἀπόλλων ἐπεὶ τὸ λίνον
καταλύσας χορδαῖς ἐνέτεινεν ὄργανον. (2) Vt Linus, seuerior magister fidium,

dum Herculi discipulo iratus dextram, qua inperitius psallebat, percutit,

* Schol. Il, xviii. 570 Φασὶ δὲ αὐτὸν ἐν Θήβαις ταφῆναι καὶ τιμηθῆναι θρηνῴδεσιν
φδαῖς, ἃς λινωδίας ἐκάλεσαν. ἔστι δὲ μέλος θρηνητικὸν ὃ λίνος per ἰσχνοφωνίας
ἀδόμενος .. .. ἐθρηνεῖτο γὰρ οὗτος παρὰ τῶν Μουσῶν οὕτως. Ω Aíve (σᾶσι) θεοῖσιν
Τετιμένε σοὶ γὰρ ἔδωκαν πρώτῳ μέλος ἀνθρώποισιν Φωναῖς λιγυραῖς dev Φοῖβος
δὲ κότῳ σ᾽ ἀναιρεῖ Μοῦσαι δέ σε θρηνέουσιν (sic Bergkius P. L. p. 1297).

186 EXCVRSVS.

uim eius in se conuertit, et ab eo peremptus est. Diod. iii. 67 τὸν δὲ Λίνον
ἐπὶ ποιητικῇ καὶ μελωδίᾳ θαυμασθέντα μαθητὰς σχεῖν πολλούς, ἐπιφανεστάτους
δὲ τρεῖς Ἡρακλέα Θαμύραν καὶ 'Opiéa. Τούτων δὲ τὸν μὲν Ἡρακλέα κιθαρίζειν
μανθάνοντα διὰ τὴν τῆς ψυχῆς βραδυτῆτα μὴ δύνασθαι δέξασθαι τὴν μάθησιν,
ἔπειθ᾽ ὑπὸ τοῦ Λίνου πληγαῖς ἐπιτιμηθέντα διοργισθῆναι, καὶ τῇ κιθάρᾳ τὸν
διδάσκαλον πατάξαντα ἀποκτεῖναι. Plaut. Bacch. i. 2. 43 Lyd. Magzstron
quemquam discipulum minttarier ? Pistocler. Jam excessit mi aetas ex
magisterio tuo. Lyd. ΔΖ moror discifulos mzhi esse denos sanguinis.
Valens afflictet me uaciuom uirium. Pistocler. F7am, wf ego opinor,
Hercules, tu autem Linus. Haec altera explicatio praeferenda uidetur
siue quod melius sic uerbis poétae consulitur, cum Lini seueritatem laesa
dextra Herculis quae sensit, eadem ulciscatur, siue quod inter antiquos
ualde celebris haec historia fuit. Demonstrauit hoc O. Iahnius (Berichte
der Sáxisch. Gesellschaft, 1853, pp. 145-150) qui duas tabulas exprimen-
das curauit quibus res manifesto depicta est. Prima (Mus. Pio-Clement.
Tab. x. 2) Linum habet in sella sedentem, sublata dextra tamquam disci-
pulum uehementius admoneat. Puer torosus Hercules ex aduerso stans
lyram magnam sinistra tenet, dextra ferit. Post hunc astat femina. In
altera est barbatus Linus innixus dextro genu, dextra sublata lyram
torquens qua se contra Herculem iuuenem tutetur, eundem sinistra
protenta implorans. In eum ruens Hercules sinistra iugulum Lini
premit, dextra pedem sellae, cuius fracta membra humi iacent, in-
tentat, iam iam occisurus. Circumstant quattuor iuuenes trepidi nec
Lino succurrere audentes.

Ceterum in obscuriore loco non inutile erit quaedam de dextra com-
memorare quae aliis possint esse adiumento. Nam profecto non temere
Merkelius Scholiastam audire maluit quam Saluagnii statim adprobare
sententiam. Potuit igitur deaxZera /aesa esse (1) Eorum qui ut pugnam
detrectarent, manum hastae gestatricem (H. F. 268, Tyrt. fr. 11. 25)
truncarunt, uelut Aeschines accusauit Demosthenem quod caput con-
cideret ne in bellum iret Ctesiph. 213. Praeter Archilochum Alcaeum
Horatium qui parmulas abiecerunt in proelio, etiam Xenoclides poéta
ap. Dem. Neaer. 1353 ἀστρατείας conuictus dicitur. Sed nihil de horum
dextris traditum est.

(2) Eorum qui ne militarent, dextra mutilabantur. Sic Athenienses
Aeginetis qui classe ualebant follices praeciderunt (Cic. Off. iii. 11. 46).
Paullo aliter Aelianus V. H. ii. ο᾽ Ἐψηφίσαντο oi ᾿Αθηναῖοι Αἰγινητῶν ἑκάστου
τὸν μέγαν ἀποκόψαι τῆς χειρὸς δάκτυλον τῆς δεξιᾶς, ἵνα δόρυ μὲν βαστάζειν μὴ
δύνωνται, κώπην δὲ ἐλαύνειν δύνωνται. — Sic iidem Athenienses si mari
uicissent Aegospotamis destinarunt dextras omnibus abscidere quos uiuos
cepissent Xen. Hellen. ii. r. fin., Plut. Lys. ix.

(3) Pugnantium, ut Cynaegiri, fratris Aeschyli, cum nauem Persicam
manu adprehendisset Herod. vi. 114, Val. Max. iii. 2. 22: et C. Acilii
siue Atilii qui zaua/z ad. Massiliam froelto, iniecta in puppim hostium
dextra et abscisa memorabile illud apud Graecos Cynaegiri. exemplum
imitatus transiluitt in. nauem, umbone obutos agens, Suet. Caes. 68, cf.
Val. Max. iii. 2. 22, Plut. Caes. xvi, Luc. iii. 61ro. Hunc nisi Suetonius
Plutarchus Valerius ad unum omnes militem uocassent, crederem
cum eo confusum fuisse quem Cic. ad Att. xiv. 20. 3 oétam durissz-
mum, Licinius ap. Cic. Fin. i. 2. 5 ferreum scriptorem dixerunt. Illud
certe nemodum probauit, hunc Atilium eundem esse quem Gellius
xv. 24, Varro ap. Charis. 215 cum Trabea et Caecilio inter comicos
posuerunt.

Ad 607, 608.

Qua sua fPenthiladen proles est ulta Lycurgum,
Haec maneat teli te quoque plaga noui.
Pro Penteliden quod habent plerique codices, G. Zentz/ader, Vindob. et

———————— - "— "RB REC OKT SL M C

í—————————————— À

——— "——— —

|
|
|

EXCVRSVS. 187

P fentheliden, Conradus de Mure fentAidem exhibet. Sed hoc fentAi-
dem mira constantia boni respuunt codices, nec potest uerum esse, quam-
uis in editiones suas Merkelius et post eum Riesius admiserint. Causa
erroris ex 60 quod Penthea cum Lycurgo solent poétae coniungere tam-
quam impios. Diod. iii. 65. 4 Τῶν δὲ κολασθέντων ὑπ᾽ αὐτοῦ φασιν ἐπι-
Φανεστάτους εἶναι Πενθέα μὲν παρὰ τοῖς Ἕλλησι, Μύῤῥανον δὲ τὸν βασιλέα παρ᾽
Ἰνδοῖς, Λυκοῦργον δὲ παρὰ τοῖς Θραξί. Hor. C. ii. 19. 14 Zectaque Penther
Disiecta non leni ruina Thracis et exitium. Lycurgi. Prop. iv. 17. 23
Vesanumque noua nequiquam in uite Lycurgum, Pentheos in triflices
funera grata greges. "Trist. v. 3. 39 Ossa Uifenniferi sic sint male fressa
Lycurgi Impia nec poena Pentheos umbra uacet. Met. iv. 22 Penthea
tu, uenerande, bipenniferumque Lycurgum Sacrilegos mactas. Apollod.
B. 5. 1, 2.
Fabulam Lycurgi primus Homerus narrauit Il. vi. 130

Οὐδὲ yàp οὐδὲ Δρύαντος υἱὸς κρατερὸς Λυκόοργος

Δὴν ἦν, ὅς ῥα θεοῖσιν ἐπουρανίοισιν ἔριζεν.

Ὅς ποτε μαινομένοιο Διωνύσοιο τιθήνας

Σεῦε κατ᾽ ἠγάθεον Νυσήιον᾽ αἱ δ᾽ ἅμα πᾶσαι

Θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν, ὑπ᾽ ἀνδροφόνοιο Λυκούργου

Θεινόμεναι βουπλῆγι. Διώνυσος δὲ φοβηθεὶς

Δύσεθ᾽ ἁλὸς κατὰ κῦμα, Θέτις δ᾽ ὑπεδέξατο κόλπῳ

Δειδιότα' κρατερὸς γὰρ ἔχε τρόμος ἀνδρὸς ὁμοκλῇ.

Τῷ μὲν ἔπειτ᾽ ὀδύσαντο θεοὶ ῥεῖα ζώοντες,

Καί μιν τυφλὸν ἔθηκε Κρόνου παῖς" οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἔτι δὴν

- *H», ἐπεὶ ἀθανάτοισιν ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν.
Et apud Homerum quidem Lycurgus propter impietatem caecus fit,
Apud Sophoclem Antig. 955 sqq. πετρώδει κατάφρακτος ἐν δεσμῷ saxo
;. An a Baccho perit. Apollodorus in Pangaeo monte equis dilaniatum,
yginus in Rhodope pantheris obiectum tradit. Idem tamen Hyginus

alio loco 242 ipsum se interfecisse dicit. Sed discrepant etiam reliqua.
Nam Apollodoro teste iii. 5. 1 Lycurgus postquam insanus factus esset a
Baccho, filium suum Dryantem, uitis surculum ratus, securi interfecit,
seque ipse mutilauit. Secundum Hyginum 132 ZLycewrguws Dryantis

Jilius Liberum de regno fugauit. quem cum negaret deum esse uinumque

Dibisse et ebrius matrem suam uiolare uoluisset, tunc uites excidere est
conatus, quod diceret illud malum medicamentum esse, quod mentes im-
futaret.. qui insania ab Libero obiecta uxorem stam et. filium interfecit.
Hunc uidetur secutus Val. Flaccus i. 729 Za/em zneita longis Porticibus
coniunxque fugit natique Lycurgum. Denique teste Seruio ad Aen. iii. 14
ed. Thilo dum contemnens Liberum eius amputat uites, crura sua inciutit,
quocum faciunt Acron et Porphyrion ad Hor. C. ii. 19. 14. Et Lucanus
il. 431 7x sua credebant redituras membra secures hanc narrationem
respexit ut monuit Schol. Vseneri in loc. Licurgi uidelicet exemplum
timentes quae fassus est a Libero.

Ex his satis bene uersus Ibidis explicabis, si finges Lycurgum cum
fillum suum tamquam uitem securi necasset, idem /e/u» (Luc. i. 576
saeui contorsit tela Lycurgi) in se conuertisse : nam hac siue morte,
siue membrorum amputatione, filii patris in se furorem suzsewmiu.
Quod dixit telum nouum potuit ambiguam uocem βουπλῆγι respicere,
quam alii stimulum, alii securim interpretabantur. E ᾿

Pentelidem quid sit, haereo. Putaram ex /Aerolefen * corrumpi
potuisse, tamquam Lycurgus Bacchum sub ferae specie tauri leonis
pardi pantherae (Ant. Lib. x) adgressus fuerit ^ Nunc propius ad
uerum puto accedere Pazia/zden uel Paetaliden ex Ptol. iii. 11, 12, Steph.
Byz. Παιταλία μοῖρα Θράκης. τὸ ἐθνικὸν Παιταλιώτης. Quod si recte

* Hesych. θηρολέτης᾽ κυνηγός. Fulgent. Myth. iii. 2 contheroletas,

"MC ORE

188 EXCVRSVS.

scripsi, Pantalides siue Paetalides Lycurgus eodem modo dictus uidetur
quo Casfzadae Val. Fl. vi. 107, Gazgarzdae vi. 67, Berecyntiades Ib. 508,
ubi alia attuli.

Sed et de Lycurgo altero, Alei filio, Arcade potest uersus explicari.
Historia extat ap. Hom. 1]. vii. 136-149, Apoll R. i. 161- -171, Paus.
viii. 4. "Ἂν Μετὰ δὲ "AAeov τελευτήσαντα Λυκοῦργος ὁ ᾿Αλέου τὴν βασιλείαν
πρεσβεῖα ἔ ἔσχε" παρέσχετο δὲ ἐς μνήμην ᾿Αρηΐθοον ἄνδρα πολεμικὸν δόλῳ καὶ οὐ
σὺν τῷ δικαίῳ κτείνας. γενομένων δὲ αὐτῷ παίδων ᾿Αγκαίου τε καὶ ᾿Επόχου, τὸν
μὲν νοσήσαντα “ἐπιλαμβάνει τὸ χρεών, ᾿Αγκαῖος δὲ ᾿Ιάσονί τε τοῦ πλοῦ μέτεσχεν
ἐς Κόλχους, καὶ ὕστερον ὁμοῦ Μελεάγρῳ τὸ ἐν Καλυδῶνι κατεργαζόμενος θηρίον
ἀπέθανεν ὑπὸ τοῦ ὑός. Λυκοῦργος μὲν δὴ ποῤῥωτάτω γήρως ἀφίκετο ἐπιδὼν
τοῦς παῖδας ἀμφοτέρους τελευτήσαντας. Videlicet Lycurgus Areithoum
Coryneten per insidias occidit: quod facinus filius ipsius Lycurgi
Ancaeus ulciscitur dum aprum Calydonium cum Meleagro adgrediens
eius dente confoditur. Penteliden fortasse explicabis ex Hesychiano
Πεντέλεια ὄρος ᾿Αρκαδίας, ἐξ οὗ Λάδων ὁ ποταμὸς καταφέρεται, quae eadem
omisso καταφέρεται habet Photius in Lexico. Eundem locum Plutarchus
cum Pheneo bis coniunxit. Cleom. xvii, Arat. xxix Φένεον καὶ Πεντέλειον.

Ad 615, 616. Locus Eustathii hic est, 1419. 51 Ἔστιν εὑρεῖν παρὰ τοῖς
παλαιοῖς οἵ καὶ δικαστήριον ἱστοροῦσιν. ᾿Αθήνῃσιν ἐπώνυμον τῆς Παλλάδος.
᾿Αριστοφάνης. "Akav κτενῶ ae, τέκνον᾽ ὁ δ᾽ ὑπεκρίνατο ᾿Επὶ παλλαδίῳ, παρ᾽ à
(Elsmleius rüp ὦ), πάτερ, δώσεις δίκην. ἐδίκαζον δὲ κατὰ Παυσανίαν (i. 28)
ἐκεῖ ἀκουσίους φόνους oí ἐφέται. ᾿Αργεῖοι γάρ, φησιν, ἀπὸ Ἰλίου πλέοντες,
ἡνίκα πρόσεσχον Φαλήροις, ὑ ὑπὸ ᾿Αθηναίων à ἀγνοούμενοι ἀνῃρέθησαν. ὕστερον δὲ
᾿Ακάμαντος γνωρίσαντος καὶ τοῦ ἱστορουμένου Παλλαδίου εὑρεθέντος κατὰ
χρησμὸν αὐτόθι τὸ δικαστήριον ἀπέδειξαν. Κλειτόδημος δέ φησιν ᾿Αγαμέμνονος
σὺν τῷ Παλλαδίῳ προσενεχθέντος ταῖς ᾿Αθήναις, Δημοφῶντα τὸ Παλλάδιον
ἁρπάσαι καὶ πολλοὺς τῶν διωκόντων ἀνελεῖν" τοῦ 0€" Λγαμέμνονος δυσχε αίνοντος
κρίσιν αὐτοὺς ὑποσχεῖν ἐπὶ πεντήκοντα ᾿Αθηναίων καὶ τοσούτων Ἀργείων.
Eadem ap. Pollucem viii, 1o, Suid. Harpocrat. Etym. M. s.u. ἐπὶ
Παλλαδίῳ,

Hinc collato loco Pausaniae i. 28 constat in Palladio rapiendo partes
modo Acamanti modo Demophoonti adtributas fuisse. Sed et in omni
uita eaedem res utriusque communes finguntur. Nam ad Helenam
repetendam cum Diomede modo Acamas, modo Demophoon missus
traditur; uterque Aethram matrem reposcebat a Troianis : Laodicen ab
aliis Acamas, ab aliis Demophoon amasse et ex hac filium Munitum
genuisse ferebatur ; Phyllida uterque et deperisse et reliquisse. Itaque
quod de Acamante potius Ibidis uersus intelligo, propter mortem huius
feci, nam de Demophoonte nihil eiusmodi traditum repperi. Credideram-
que distichon de Demophoontis Zezzfate explicandam esse, nisi uiderentur
obstare uerba uertit iter quae uix satis sic expediuntur.

—óàá—— Aná— Hé eme. o dc ΝΡ ΜΝ,

^————————

' A.

128, 234, 282, 285,
328, 429, 466, 618,
| 623.

Ab 20, 34, 83, 145, 153,
173, 176, 181, 197,
221, 257, 287, 293,
329, 332, 393, 406,

. 409, 452, 481, 490,

.. 496, 499, 564, 578,
586, 588.

Abantiades 463.

Abdera 467.

Abesse 452.

Abiit 605.

Absentibus 6or.

Absit 105.

Abundat 180.

Achaei 299.

Achaemenides 415.

. Achaeo 541.

. Achillea 330.
Achilles 627. ἡ

Achilliden 301.

Acria, 644.

Acta 314, 628.

Acuta 483.

Acuto 49.

Ad 1, 11, 160, 320, 429,
438, 454, 465, 487.

. Adactis 305.

Addidit 583.

Adeas 485.

Ademit 271.

Ades 98, 99.

Adesse 156.

. Adeste 84.

Adeunda 478.

. Adhuc 9.

INDEX.

Adite 100.
Adiuuet 342.
Admeti 442.
Admorunt 258.
Aduersa 385.
Aduersis 118.
Aduerso 223.
Aduertite 69.
Adulter 336.
Adultera 309.
Aeacidae 305.
Aeacides 375.
Aeacus 188.
Aegra II5.
Aegypti 178.
Aeolides 473.
Aequa 512.

Aequor 71, 593.

Aequore 341.

Aequoreas 464.

Aequoris 410.
Aer III.
Aera 587.
Aere 437, 440.
Aerias 292.
Aestas 37.
Aethalon 621.
Aether 72.
Aetherii 476.
Aethrae 577.

Aetna 415, 598.

Aetnaeus 269.
Aeui 251, 441.
Afflatus 108.
Agam 26.

Agamemnonio 527.

Agantur 430.
Agebat 627.
Ages I57.
Agitabere 161.
Agitetur 343.
Agitur 176.
Agros 435.
Alar 130.
Alas 292.
Aleia 257.

Aleuae 511.
Aleuas 323.
Alienaque 113.
Alimenta 21.
Aliquantum 63.
Aliquid 429.
Aliquis 151, 273, 339,
433-
Alis 201.
Allia 219.
Alta 571.
Alter 556.
Altera 185, 376.
Alternos 421, 589.
Altheae 6o1.
Altis 499.
Altos 485.
Altum 375.
Alumnum 579.
Alumnus 231.
Aluo 221.
Aluum 387.
Amaris 239.
Amas 561.
Ambages 59.
Ambagibus 377.
Ambracias 304.
Ametur 419.
Amica 361.
Amnis 78, 107.
Amore 295.
Amyntiaden 295.
Amyntorides 259.
Anaxarchus 571.
Ancillae 352.
Angue 79, 481, 534.
Anguibus 185, 288.
Anguis 527.
Animae 550, 558.
Animam 131.
Annis 145.
Annos 441.
Annuite 87.
Antael 395, 399.
Ante 80, 126, 157, 269,
478, 538, 630.

190

Antiquis 190.

Antiquo 85.

Antro 489.

Anyti 559.

Aonio 393.

Aper 504.

Aphidantum 327.

Apis 542.

Apollinea 264.

Apto 212.

Aqua 300, 356, 450.

Aquae 78, 290, 370,
514.

Aquam 198.

Aquas 138, 326, 342,
390, 398, 410, 464,
492, 556.

Aquilonis 11, 201.

Aquis 180, 474.

Ara 104, 284.

Aras 399, 465.

Arbore 503.

Arce 496.

Arctos 474.

Arcu 135.

Ardeat 357.

Ardescat 602,

Argolicisque 576.

Arma 140, 392, 487.

Armatas 612.

Armatique 256.

Armis 39.

Arsit 6οι.

Arte 6, 264.

Artificis 6.

Artus 125, 288, 537,
605.

Arua 257, 446.

Aruo 501.

Aspicias 261.

Assiduae 182.

Astacidaeque 51 5.

At 29, 243.

Atarnites 319.

Athenas 523.

Athos 202.

Atque 38, 429, 445.

Atra 64, 218.

Atris 633.

Attis 455.

Attonitis 578.

Attonitusque 453.

Audiet 27.

Aues 276.

Auferet 132.

Aui 182.

Auidi 170.

INDEX.

Auidis 288.
Auis 128, 194.
Aulidis 618.
Auo 534, 565.
Aura 108.
Auras 141, 409.
Aurifera 300.
Auriga 369.
Aurum 267.
Ausae 355.
Auso 635.
Autonoes 471.
Auxiliis 626.

B.

Bacchi 497.
Baculo 260.
Battiades 55.
Battus 586.
Beatum 207.
Belides 177, 356.
Bella 46, 139, 644.
Berecyntiades 508.
Bibas 308, 559.
Bibit 255, 560.
Binominis 417.
Bis 1, 391.
Bistoniae 379.
Blaesus 539.
Bouis 49o.
Brachia 366.
Breui 52.
Breuior 162.
Brotean 517.
Brumae 37.
Bubo 223.

Busta 331.
Byblidos 357.

C.

Cacus 490.
Cadas 476, 487, $28,
88

588.
Cadauer 168, 338.
Cadauera 515.
Cadent 242.
Caduca 88.
Caecae 374.
Caecis 57.
Caede 623.
Caeli 53.
Caeni 443.
Caesi 403.
Caeso 309.
Caesos 581.

Caesus 294, 398, 546.
Calcasti 29.
Calfacti 48.
Calidus 109.
Calliopesque 482.
Callirhoesque 348.
Campi 137.
Campis 173.
Canaces 357.
Canam 197.
Canas 390.
Candoris 8.
Canes 170.
Canet 246.
Canina 232.
Canino 229.
Canum 596.
Canus 202.
Cantharidum 308.
Canuntur 85.
Capillis 79.
Capiti 85, 448, 636.
Capitique 361.
Captas 6ro.
Captet 193.
Capti 299.
Caput 6, 5o, 164.
Carceris 8o.
Caret 474.
Carinae 17, 495.
Carissima 311.
Carmen 2.
Carmina 57, 85.
Carmine 307, 523.
Carminibusque 249.
Carnificisque 165.
Carparis 543.
Carpat 198, 460.
Carpent 149.
Carpunt 167.
Caruit 267.
Carybdis 385.
Cassandreus 461.
Casus 269.
Caua 226, 483.
Cauea 519.
Causa 190, 242, 318,
498, $02.
Causaque 123.
Cautius 485.
Cecidere 379, 506.
Cecidisse 568.
Cecidisset 394.
Cecidit 310.
Cedat 561.
Celantia 373.
Celeres 192.

Cephenum 554.

. Cepit 287.
. Cercyonea 412.

Cereri 306.

. Cereris 419.

Ceres 411.
Cernes 155.

. Certe 12g.

Certis 467.
Ceruae 255.
Chao 84.
Cibi 432.

. Cibo 524.

Cibum 114.
Cibus 230.
Cilissa 200.
Cinis 316.
Cinyphiam 222.
Circum 331.
Circumdata 73.
Circumdatus 633.
Clara 110.
Clarum 301.
Clarus 264.
Claudatur 570.
Clauigeri 253.
Clausa 550.
Clausus 440, 464.
Cliniadaeue 633.
Clotho 243.
Coacta 124.
Coepto 45.
Cogi 206.
Cogit 10.
Cognato 301.
Cognomine 539.
Cognouerit 279.
Coles 174.
Colla 356.
Colubrae 227.
Colubris 159.
Columba 265.
Comes 632.
Comicus 591.
Comites 630.
Commissis 40.
ommittam 45.
Commoda 210.
Commoueantue 94.
Concordia 35.
Condat 314, 542, 573.
Conditor 520, 539.
Conficiare 426.
Confiteare 184.
Coniectis 625.
Coniuge 354, 475.
Coniugii 529.

INDEX.

Coniugis 322.
Coniunx 536.
Conplectar 17.
Conpressa 603.
Conscia 160.
Consumptus 145.
Contacta 594.
Contactus 239.
Contigerit 509.
Contingat 349.
Continget 163.
Contrarius 31.
Contumuleris 462.
Conueniente 438.
Conuiuia 431.

Copia 123.

Corcyraeum 510.

Corda 170.

Cornigero 298.

Coroebi 575.

Corona 603.

Coronides 406.

Corpora 102, 311, 376,
412, 450, 606.

Corpore 172, 222, 334;
344.

Corpus II5, 152.

Cothurnatum 531, 595.

Creatus 274, 534, 565.

Cremanda 518.

Cressia 510.

Crimen 358.

Crimine 619.

Crocos 200.

Crotopiaden 480.

Cruciata 325.

Cruciatos 125.

Cruciere 251.

Cruenta 178.

Cruentatas 228.

Cruor 605.

Crure 254.

Cui 191, 219, 258, 269,
276, 284, 346, 471,
498, 544, 566, 616.

Cuius 262, 452, 552.

Culmine 223.

Culter 452.

Cultris 106.

Cultus 346.

Cum 6, 141, 201, 240,
394, 416, 512, 563.
Cum (graef.) 32, 44,
68, 7 1, 351, 376, 407;
581, 631.

Cumque 17.

Cumque ( fraef.) 604.

Cuncta 203, 563.
Cuncti 84.
Cupidine 517.
Cur 430.
Cuspide 484.
Cybeleia 453.
Cyrae 5539.

D.
Da 106.
Dabat 392.
Dabit 54, 185.
Dabo 140.
Dabunt 159.
Damasichthone 581.
Damna 220.
Dante 308.
Dapibus 382.
Dapis 427.
Dare 152.
Darei 315.
Dat 219.
Data 266.
Datus 322.
De 240, 263, 445, 447,

493, 494, 528.

Deae 384.
Deaest 380.
Debent 644.
Debita 182.
Debitus 30.
Debuerat 19.
Debuit 399.
Decidit 257.
Decipiare 442.
Dederunt 631.

Dedisse 378.

Dedit 127, 268, 272,
285, 396, 527, 554,
616.

Defecta 121.
Deficiente 524.
Delituisse 12.
Delos 477.
Demisit 387.
Demodocique 272.
Deneget 107, 108.
Denique 83, 157, 637.
Dent 248, 641.
Dente 460.
Dentibus 445.
Deo 50oo.

Deos 94.

Deque 171, 455.
Des 514, 518.
Deserat 126.
Deserto 254.

192

Desinet 31.

Desit 123.
Destituant 110.
Destituaris 330.
Destituatque 420.
Det 112,
Detinuere 436.
Deuoret 316.
Deuoueat 467.
Deuoueo 56, 95.
Deuouet 55, 413.
Deuota 449.
Deuotum 468.
Dexamenique 404.
Dexionesque 470.
Dextra 575.

Di 23, 67, 209, 248,

353, 641
Dianae 479, 595.
Dicam 51, 200.
Dicar 59.
Dicatur 309.
Diceret 245.
Dicite 99.

Dicitur 451.
Dicta 89, 310.
Dicti 307.

Dictis 557.
Diducere 609.
Die r16.

Diebus 467.
Diem 478.

Dies 116, 132, 220.
Diffusus 605.
Digna 516.
Dignatus 151.
Dignior 22.
Dignusque 119.
Dilaniet 596.
Dilapsus 141.
Dilectus 295.
Dira 85, 106.
Direpta 551.
Diripiantque 599.
Diripuere 480.
Disces 247.
Disco 587.
Dispar 346.
Dissimulare 52, 306.
Dissimulata 352.
Distat 181.

Diu 125.

Diuersa 173.
Diuersis 280, 403.
Diuersos 68.

Diui 83.
Diuturna 334.

INDEX.

Dixerat 243, 500.
Dixit 246.
Doctissimus 559.
Doleas 255.
Dolor 41, 133.
Dolore 115, 613.
Dolorque 86.
Domini 392.
Domino 46r.
Dominum 320.
Domitus 487.
Domum 511.
Domus 374, 604.
Dona 491.
Donec 43.
Draconum 347.
Dryantiadae 345.
Dryops 488.
Dubitas 103.
Duce 282.
Dulcior 208.
Dulichiae 386.
Dum 85, 135, 136, 157,
138, 372, 444, 591.
Dumque 441.
Duo 271, 403.
Duobus 557.
Dureris 585.
Duris 543.
Dux 389.
Duxque 266.

E.

Ea 575.

Eadem 33, 38, 497.

Eas 546.

Eat 575, 614, 628.

Ebria 612

Echecratides 293.

Edat 606.

Edet 148.

Edidit 224.

Edo 6r.

Effluat 424.

Eget 180.

Ego 17, 49, 56, 91, 95,
129, 145, 155, 197,
247.

Ei (zztferzect.) 30.

Elicuit 398.

Elisus 569.

Elpenore 485.

Elysiis 173.

Emittet 33.

Ense 296, 322, 439,

547.
Eodem 403, 473.

Equarum 555.

Eques 443.

Equi 33 430, 484.

Equis 280, 578.

Equo 569.

Equos 402, 472, 627.

Equus 460.

Erat 263, 270, 274, 298,
346, 394, 408, 417,

Erebeae 227.

Erecthea 336.

Eripuere 386.

Eris 158, 190, 428.

Erit 38, 43, 136, 151,
166, 188, 193, 196,
208, 246, 418.

Ero 30, 146, 153.

Erres 113.

Erubuisse 350.

Erumpere 153.

Erunt 32.

Es 209.

Esca 288, 516.

Esse 8, 24, 44, 600,

Est 7, 9, 22, 23, 97,
121, 162, 175.
219, 239, 240, 262,
263, 266, 278,
322, 325, 332, 372,
458, 474, 475, 477;

Euanescere 41, 133.
Euboicasque 492.
Euboico 340.
Eueniant 414, 448.
Euenient 127.
Euenus 513.
Eumenides 225.
Eupolis 530.
Euros 33.
Eurydamas 331.
Eurylochi 287.
Eurymides 270.
Ex 87, 247.
Exanguis 142.
Exanimis 505.
Excidat 538.
Excutiam 156.
Excutiaris 578.
Execrantia 93.
Exempla 545.
Exemplis 251, 400.
Exemplo 617.
Exiguas 580.

Exiguumque 114.
Exilio 12.

Exitio 258.
Exitium 522.
Experiare 250, 324.
Expertus 262.
Extat 3.
Externati 430.
Extinguere 19.
Exul 113, 578.
Exulis 178.

F.
Fac 614.
Faces 160, 238.
Faciant 353.
Facias 429.
Faciat 505.
Facient 207.
Facies 122, 258, 380.
Faciet 27.
Facinus 566.
Facis 357.
Facito 65.
Facta 51, 146, 372, 566.
Factas 237.
Facti 444.
Factis 96.
Factorum 143.
Falciferique 216.
Fallacia 495.
Fallere 432.
Fame 426.
Famem 615.
Famesque 318.
Famulae 391.
Fastidia 427.
Fastis 219.
Fata 246, 289.
Fateor 641.
Fauce 549.
Fauete 98.
Fauni 81.
Fauore 121, 642.
Fecerat 574.
Fecerunt 382.
Fecisse 517.
Fecit 363, 370, 390,
447, 492, 541, 613.
Felicius 303, 561.
Felle 227.
Femina 118, 455.
Fera 215.
Ferae 396.
Ferales 103.
Ferantur 280.
Ferare 320.

INDEX.

Feras 120, 282, 486,
634.
Ferat 200.
Feriare 469.
Feriaris 481.
Feris 516.
Fero 460.
Feros 535.
Ferox 341, 439.
Ferro 49.
Fertur 336.
Ferrugine 233.
Feruidus 29o.
Ferunt 79, 517, 548,
581.

Ferus 473, 489.
Feta 501.
Fiant 89.
Fias 455.
Fiat 202.
Fibris 532.
Ficto 619.
Fictum 93.
Fida 297, 358.
Fideli 353.
Fidicen 583.
Fido 85.
Fidos 323, 324.
Fiet 171.
Figat 339.
Figuras 425.
Filia 261, 359, 544, 613.
Filius 419.
Finem 312.
Finiet 139, 195.
Fissile 609.
Fixa 340, 532.
Fixit 484.
Fixus 292, 543.
Flabit 34.
Flagello 183.
Flammae 167, 563.
Flammas 19, 598.
Flammis 475, 6ΟΙ.
Flauentis 47.
Flebat 259.
Flere 16.
Fletu roo.
Fletus 208.
Flores 199.
Fluctibus 71.
Flumen 552.
Fluminaque 82.
Flumine 513.
Fluxerat 226.
Fodiantur 625.
Foeda 431.

[9]

193

Foedere 15.
Foedo 222.
Fores 80, 366.
Forma 144.
Formam 373, 438.
Foro 14, 232.
Forsitan 27.
Fortes 395.
Fortis 627.
Fortuna 417, 423.
Fortunae 122.
Fracta 277.
Frater 276, 399.
Fraterno 35.
Fratre 551, 447.
Fratris 544, 581.
Fraude 315, 432.
Fretum 294.
Frigidus 136.
Frigus 318.
Frondes 197.
Fruges 197.
Frugibus 572.
Frustra 193, 37!, 419.
Fuerat 333.
Fuere 212, 340.
Fuerit 359.
Fuero 141.
Fugabere 173.
Fugiat 124.
Fugient 167.
Fuisse 9o, 548.
Fuit 2, 210, 218, 258,
265, 347; 362, 416,
498, 512.
Fulmine 341.
Fultum 235.
Fumabunt 160.
Fumantes 186.
Fumis 239.
Fumo 535.
Funera 16, 583.
Funereoque 224.
Funeris 104.
Funus 163.
Furiis 161, 185, 343.
Fusus 393.
Futura 162.
Futuri 127.
Futuros 269.

G.

Ganges 136.
Gaudeat 118.
Gaudere 353.
Gelidas 154.

194

Gelido 34.
Gelidos 11.
Gemas 440.
Gemino 346.
Genas 186.
Gener 354, 404, 568.
Generi 9o.
Generoque 347.
Genis 100.
Genita 474.
Genitore 565.
Genus 58, 82, 279, 335,
567, 582.
Geram 139.
Geras 254, 547.
Geri, 46, 644.
Gerunt 177.
Geticasque 637.
Gigantis 597.
Glaucus 555, 556.
Gradus 485.
Graia 340, 446.
Gramen 401.
Grandine 202, 468.
Grates 25.
Gratia 40.
Graues 224.
Grauior r16.
Grauis 219.
Guttur 569, 614.
Gutturaque 229.

H.

Habe 62.
Habebunt 63.
Habebis 101.
Habebit 138.
Habente 528.
Habenti 557.
Habentia 643.
Habentibus 401.
Habere 18.
Habet 312, 344, 552.
Hac 171.
Haec 43, 65, 219, 413,

, 639.
Haemone 561.
Haereat 532, 567.
Hanc 131.
Harena 314, 422.
Harenae 47.
Harenas 509.
Harpagides 545.
Has 96.
Hasta 48, 50, 135.
Hectoreus 564.
Herbis 401.

INDEX.

Hercei 284.

Hercule 293.

Herculeos 605.

Herculis 253.

Heres 253.

Heros 463.

Heu 22.

Hic 41, 135, 230.

Hiemps 201.

Hippomeneide 335.

Hipponoo 470.

His 161, 414, 638.

Historiae 520.

Historiis 57.

Hoc 1, 7, 27, 46, 51, 56,
58, 279, 306, 530.

Hominis 516.

Homo 408.

Hora 42, 134, 211.

Horaque 196.

Horrendo 77.

Hospes 579, 580, 621.

Hospite 393.

Hoste. 332, 466.

Hostia 106.

Hostili 302.

Hostis 30.

Huc (275) 69.

Huic 25.

Huius 195, 410 (Z5),
428.

Humanae 427.

Humano 402.

Humo 330, 336, 409,
462, 594.

Humum 222, 368.

Humus 168.

Hybla 199.

Hypsipyles 483.

Hyrtacidaeque 632.

Hyrtacides 632.

A.

Iacentem 29.
Iaceret 235.
Iacet 393.
Iacta 302.
Iactabor 147.
Iactat 14.
Iactis 446.
Iacto 390.
Iacuere304.
Iaculabere 587.
Iaculabor 49.
Iaculis 305.
Iam 1, 104, 563.
Iambi 521.

Iambus 53.

Iamque 237.

Ianique 65.

Iazyges 135.

Ibide 59.

Ibidis 62.

Ibin 55, 95, 100, 220.

Icaridos 391.

Icarii 568.

Icarus 611.

Icta 475.

Ictaque 572.

Ictus 588.

Id 259.

Ida 197.

Idem 27, 179, 271, 507.

Idem (zeutr.) 557.

Idmonaque 504.

Igitur 25.

Igne 20, 186, 357, 476,
602.

Ignes 213.

Ignibus 31, 633.

Ignis 342.

Ilia 169.

Iliaca 496.

Illa 89, 132, 211, 349,
372.

Illae 207.

Illam 459.

Illas 91, 273.

Ille 11, 23, 57, 92, 247,
265, 451, 486, 519,

574.

Illi 285, 343, 505.

Illic 175.

Illis 477.

Illius 59, 617.

Illo 287, 461.

Illud 567.

Illum 95.

Iluxit 211.

Ima 573.

Imago 73.

Imitatus 59.

Imitere 437.

Immensas 147.

Immensum 241, 294.

Imo 181.

Impius 402.

Improbe 40.

In 51, 53, 59, 84, 97,
140, 141, 154, 155,
173, 188, 189, 199,
219, 223, 230, 232,
241, 248, 257, 264,
275, 294, 326, 327,

375, 387,

440, 441,

489, 493,

501, 522, 532, 540,

543, 571, 573, 591)

605, 611, 621.

Inane 152.

Inassuetas 1o.

Inbuerant 229.

Incitat 454.

Inclusae 490.

Inconsumpto 194.

Incoquet 186.

Increpuere 228.

Inde 197, 231, 610.

Indeploratum 164.

Inductis 364.

Inerme 2.

Inermis 256.

Inesse 70.

Inextincta 426.

Infamemque 363.

Infandae 378.

Infans 239.

Infantia 229.

Infelix 209, 553.

Inferias 268.

Inferiis 452.

Infernas 77.

Infesta 244.

Infesti 469.

Infirmo 44.

Infixusque 166.

Infusae 29o.

Ingenio 92.

Ingeniosus 188.

Ingesta 462.

Inhorruit 201.

Inhumanum 488.

Inimicum 55.

Iniqui 397.

Iniuria 7.

Inmemores 640.

Inmitis 13.

Innumeris 540.

Inops 113.

Inopes 24.

Inpediare 626.

Inperiosa 536.

Inperiuratae 78.

Inperturbato 560.

Inpiger 632.

Inposuere 236.

Inpurae 221.

Inque 392, 541, 546,
556, 567.

Insanis 599.

346, 352,
409, 415,
443, 464,

INDEX.

Insatiabilibus 172.
Insutus 319.
Intelligit 95.
Inter 68, 637.
Interea 62.
Intereat 582.
Intrarunt 374.
Intulit 612.
Inueniare 540.
Inuicto 500.
Inuidiosa 122.
Inuisum 50, 168.
Inuisus 524.
Inuita 537.
Inuoluam 57.

Io 622.

Iocosa 263.

Ioue 68, 298, 328.

Iouem 432.

Ioui 214.

Iouis 284, 315, 469.

Ipsa 616, 624.

Ipsae 167.

Ipsaque 71.

Ipse 22, 58, 72, 104,
127, 282, 368, 406,
586.

Ipsum 7, 71.

Ira 36, 86, 413.

Iram 577.

Iras 139.

Iri 417.

Is 9.

Isdem 161.

Isidis 621.

Isque 505.

Istas 241.

Ister 136.

Ita 209.

Iter 112, 260, 570, 618.

Iudex 263.

Iudiciique 60.

Iugeribusque 181.

Iugo 286.

Iugulere 321.

Iunctaque 32.

Iuncxit 351.

Iupiter 211.

Iussit 243.

Iusta 168, 584.

Iustissima 413.

Iuuenci 319.

Iuuencos 437.

Iuuencus 408.

Iuuenes 365.

Iuuet 620.

Iuuit 488.

O 2

195

K.
Kalendis 65.

L.

Labente 421.
Laberis 78.
Labra 479.
Lacer 533.
Lacerabitur 187.
Lacerae 277.
Lacerti 395.
Lacertos 589.
Lacrymae 207.
Lacrymaeque 163.
Lacrymas 206, 241.
Lacrymis 119.
Lacte 229.
Laedaris 611.
Laesere 5.
Laesit 523.
Laestrygonias 388,
Laesus 586.
Laeto 411.
Laeua 128.
Laeuis 1ΟἹ.
Lapsaque 424.
Lapsuramque 511.
Laquei 614.
Laqueo 550.
Laresque 81.
Larisaeis 332.
Larisaeus 323.
Latentem 623.
Latonia 477.
Latos 435.
Latrat 232.
Latus 183.
Laude 171.
Lauere 225.
Leaena 502.
Lecti 15.

Legat 66.
Legem 616.
Leges 643.
Legi 4.

Legimus 378.
Legit 494.
Lemnia 396.
Lenaeus 329.
Leniat 42, 134.
Leones 383.
Leoprepidae 512.
Leto 322.
Letum 355.
Leucon 310.

196

Leue 618.

Leuiora 252, 414.

Leuisue 210.

Leuius 255, 481.

Libelli 5.

Libello 51, 449, 639.

Liber 55.

Libyci 313.

Libyco 198.

Licebit 25.

Licet 30, 171, 204,
o6.

Limina 113.

Limine 615.

Limone 459.

Lingua 439, 522, 538,
586.

Linum 480.
Liquescat 423.
Liquidas 138.
Liquidis 180,
,591.
Liquor 592.
Lite 263.
Littera 4.
Loca 173.
Locis 540, 638.
Loco 212.
Locris 352.
Locum 363.
Locuta 240.
Longa 126, 245.
Longe 23.
Longinquus 148.
Longis 145.
Longum 397.
Longum 397.
Loquax 569.
Luas 565, 620.
Lucida 109, 214.
Luctator 393.
Luctatusque 125.
Luctus 250.
Lugubria 99.
Lumen 271.
Lumina 32.
Luminibus 542.
Luminis 260, 624.
Luna 32.
Lunaque 74, 212.
Lupis 44, 172.
Lustrauit 334.
Lustres 113.
Lustris 1.
Lux 217.
Lycambeo 54.
Lycaoniae 431.

474,

INDEX.

Lyci 536.
Lycophrona 531.
Lycurgiden 503.
Lycurgum 607.
Lydia 499.
Lyrnesius 463.

M.

Macareus 562.

Macelo 475.

Mactatus 489.

Macteris 465.

Madidis 10o.

Maesta 128.

Magis 297.

Magna 7.

Magnae 457.

Magnas 579.

Magno 214, 293.

Magnos 94.

Maia 214, 471.

Maior 418.

Mala. 120, 203, 500.

Male 85, 234, 267, 472.

Malis 22, 101, 196, 252.
414.

Mamertae 548.

Maneat 608.

Manebit 43.

Manibus 140, 190.

Manibus (»zaz:-5) 533.

Manis 140.

Mansueto 26.

Manu 146, 165, 244,
302, 412, 446, 456.
Manus 10, 154, 228,
388, 424, 610, 612.

Mare 198.

Maris 67, 556.

Mariti 351.

Martis 215.

Mater 453.

Matertera 471, 497.
Matres 600.

Matris 221.

Matrona 349.

Maturet 289.
Maximus 23.

Me 5, 97, 155, 206, 247.
Mea 89, 203, 248, 642.
Meae 2,.17.

Meas 72.

Medias 424.

Medii 443.

Medio 20.

Medusae 447, 553.

Mei 8, 18, 6o, 63, 88.
Meis 70, 98, 106, 249.
Melanthea 623.
Melior 275.

Meliora 67.

Meliore 629.

Melioris 441.

Melius 23, 368.

Mella 558.

Membra 17, 149, 192,
273, 278, 364, 435,
454, 518, 548, 634.

Membraque 233.

Memor 143, 622.

Mens 95, 115, 343.

Mensae 431.

Mentes 69.

Mentis 413.

Mentituro 66.

Meo 12, 92, 150.

Mergare 443.

Meritas 25.

Mersit 389.

Mersuras 342.

Mersus 513.

Meruisse 96, 620.

Meum 42, 134.

Micas 74.

Mihi 15, 23, 28, 39, 43,
2m 132, 159,204,
208.

Milibus 3.
Militis 48.

Mille 187.

Milo 325, 609.
Mineruae 379, 617.
Ministro 259.
Minoia 289.
Minoas 509.
Minuaris 571.
Minus 93, 94.
Mirum 394.
Miscebitur 37.
Misceri 297.
Miser 92, 117, 300.
Miserabilis 117.
Miserata 278.
Miseri 16.
Miseris 576, 583.
Misero 30, 205.
Miserorum 367.
Misit 375, 499.
Missa 639.
Misso 587.
Missus 496.
Mitior 461.

Mitis 29r.

Mittas 311.

Mittebat 409.

Modis 187.

Modo 56, 486, 515, 530,
619, 633.

Modo (adweró.) 127,
248, 307, 444, 557.

Modos 454.

Moenia 333.

Molle 236.

Molli 456.

. Mollia 137.

Mollis 422.
Monstri 373.
Montes 137, 535.
Mora 97, 105, 126.
More 299, 440.
Mores 142.
Moriare 638.
Moriaris 305.
Moribundus 577.
Moris 6o.
Mors 139, 195.
Morsu 528.
Morsus 555.
Morte 146, 507, 620.
Morti 396, 631.
Mortis 123, 130, 195,
318, 517.
Mortuus τότ.
Mostrator 397.
Motura 129.
Mouimus 241.
Multa 202.
Multiplicata 204.
Multiplicentque 642.
Multos 554.
Muneribusque 611.
Murmure 77.
Muros 635.
Musae 2.
Mutare 425.
Mutilatis 547.
Myrrha 360.
Myrtoae 370.

N.

Nabat 591.
Nam 9, 199.
Narrant 531.
Nascantur 199.
Nascenti 210.
Nasonis 4.
Natae 574.
Natali 65.
Natalis 217.

INDEX.

Nataque 305.

Natis 583.

Nato 268.

Natum 503.

Natus 209, 298, 407,
473, 601.

Naufragii 18.

Naufragus 147, 593.

Naupliadaeue 619.

Ne 217, 235, 245, 279,
459, 640.

Nec 5; 50, 5I, 109, I1 1,
112, 115, 117, 139,
163, 195, 201, 203,
209, 213, 255, 261,
275, 297, 349, 358,
455, 561, 61o, 620,
629.

Necatorum 315.

Nece 352, 494.

Necem 124, 466, 519.

Neci 554, 634.

Necis 498, 502, 613,
630.

Necnon 417.

Nepos 307, 577.

Neptunus 275.

Neque 51, 199.

Nescio 423.

Nesseo 4091.

Nessus 404.

Netis 76.

Neue 93, 251, 361, 481,
485.

Neuit 244.

Nexaeque 159.

Nigrae 102.

Nihil 284.

Nimium 131.

Nise 362.

Nisi 5, 217, 358.

Nitar 153.

Nititur 21.

Nobis 43.

Noceant 93.

Nocte 116.

Noctis 63, 155.

Nocturnus 223.

Nocuit 521.

Nollem 145.

Noluit 24.

Nomen 9, 51, 62, 95,
219, 557, 643.

Nomina 14, 370, 444,
514, 552.

Nomine 301, 363, 492.

Non 8, 12, 16, 46, 58,

9.3

197

66, 89, 123, 211, 212,
235, 252, 306, 324,
334, 374, 461, 478,
520, 620.

Nondum 48, 49, 61.

Nos 640.

Nostra 14.

Nostraque 148.

Nostras 24.

Nostri 5.

Nostris 22, 87.

Nostro 307.

Nostrum $84.

Noto 314.

Notus 34.

Noua 35, 192, 370, 530,
60

Nouem 181.

Noui 373, 608.

Nouique 83.

Nouissima 529.

Nouum 335.

Nox 529, 628.

Noxia 174, 187, 542,
558, 636.

Noxque 75, 116.

Nubibus 218.

Nuda 235.

Nudaue 551.

Nudus 330.

Nulla 88, 97, 158, 196,
444.

Nullaque 3.

Numen 283.

Numeros 184.

Numinis 433.

Numquam 74.

Nunc 55, 192, 380, 622.

Nupta 5530, 605.

Nuptae 604.

Nuru 350.

Nurus 178, 482.

Nutricis 231.

Nutrix 497.

Nyctimeneque 560.

Nymphae 82.

O.

Ob 577, 580.
Oblitus 60.
Oborto 585.
Obscuri 377.
Obstructoque 615.
Occidit 400.
Occultas 326.
Occurrat 501.

198

Occurrite ΙΟῚ,
Oculis 238, 267.
Oculos 110.
Oculosque 157.
Oderit 142, 296.
Odium 42, 119, 154.
Oeagri 482.
Oebalides 588.
Oetaeo 347.

Officio 624.

Olim 339, 559.

Oliuifera 317.

Omne 2, 582.

Omnes 69, 87.

Omnia 167.

Omnis 590.

Opem 256, 576.

Opes 420, 579, 580.

Opifex 541.

Opprimat 302.

Optatam 124.

Optatis 70.

Optatos 472.

Opto 433.

Opus 76, 494.

Ora 154, 160, 204, 230,
238, 506, 553, 592,
597.

Orba 268.

Orbe 74, 176.

Orbis 540.

Orbus 260.

Ordine 87.

Ore 66, 98, 114, 224,
245, 490, 560.

Oresti 527.

Oris 1535, 329.

Oris ( gen.) 377.

Orpheos 600.

Orti 445.

Ortus 11, 38, 429.

Os 157.

Ossa 285.

Ossa ( gMur.) 303, 316,
572.

Ossea 144.

Ossibus 166, 567.

P.

Pabula 137.
Pacto 627.
Paelex 537.
Paene 258.
Palinurus 594.
Palladiae 266.
Palustribus 225.

INDEX.

Pannis 233.
Panthoides 447.
Paphio 440.
Parantes 313.
Parare 355.
Parata 105.
Parens 262, 268, 566,
616, 624.
Parente 308, 6c4.
Parentis 361, 457.
Pars 88.
Parsque 33.
Parte 408, 428.
Partes 86, 274.
Partibus 547.
Parum 201, 523.
Pascet 194.
Pasiphaes 9o.
Passa 335, 537.
Pastor 269.
Pateant 551.
Pater 179, 425, 470,
604.
Paterna 364.
Patiaris 519, 615.
Patiatur ΟἹ.
Patitur 16.
Patrem 573.
Patri 348, 360.
Patria 564.
Patriae 613.
Patrias 436.
Patrio 501.
Patris 546.
Patruelibus 355.
Pauca 197, 641.
Pauidos 386.
Pauit 402.
Pax 43.
Pecore 44.
Pectoraque 227.
Pectore 26.
Pecus 457.
Pede 46, 346, 458, 644.
Pedes 538.
Pedi 422.
Pedibusque ΤΟΙ.
Peior 590.
Pelle 319, 551.
Pellit 622.
Pelopea 359.
Pelopis 179, 585.
Penthiladen 607.
Pependit 3oo.
Peperit 214.
Per 267, 290, 358, 421,
424, 566, 614.

Peractis 1.
Peragam 97.
Peragunt 86.
Perbibit 231.
Perdat 580.
Perdidit 579.
Pereas 365, 445, 524,
594.
Peregrinae 149.
Peremit 507.
Perennem 7.
Pereuntia 411.
Perfida 170.
Perfide 130.
Perfusam 367.
Perges 53.
Periere 391.
Periisse 531.
Periit 6, 341, 369, 489,
530, 591.
Perilleo 437.
Perituras 177.
Perpetuoque 15.
Perque 535.
Pertulit 282.
Pestis 575.
Pestiferum 606.
Petant 328, 468.
Petas 114.
Petensque 175.
Petet 50.
Petiere 371.
Petit 20, 47.
Petitam 131.
Petitus 420.
Phalaeceae 502.
Phalaris 439.
Phasiaca 603.
Pheraei 321.
Phinidae 271.
Phoebe 109.
Phoebo 465.
Phoebus 128, 573.
Phrygi 628.
Phrygios 454.
Phrygium 552.
Phryx 508.
Pia 309, 310, 361, 613.
Pila 571.
Pinus 507.
Pisa 325.
Pisaeae 366.
Piscis 148.
Placidum 215.
Plaga 608.
Plaudente 165.
Plebeio 152.

———— τὰν

Plebs 81.
Plenius 92.
Plenum 47.
Plenus 426.
Plura 120, 468,641,643.
Plurima 120, 598.
Plus 261.
Pluuias 398.
Pocula 297.
Poeantius 253.
Poena 162.
Poenae 279, 335, 616.
Poenam 459.
Poenas Οἱ, 188, 195,
619.
Poenus 389.
Poetae 549.
Pollice 76, 570.
Polos 68.
Polypemone 407.
Polyphemus 387.
Poma 179.
Pomis 372.
Pompa 105.
Pondera 249.
Pondus 70, 191.
Pontem 418.
Pontus 27, 112.
Popularis 5o1.
Populo 165.
Portu 618.
Positis 39.
Posito 433.
Positos 213.
Posse 206.
Possint 297.
Possis 353, 610.
Possit 3, 41, 133.
Post 397.
Postmodo 53, 643.
Postquam 263.
Poterunt 203.
Potes 428.
Potiare 562.
Potniadum 555.
Potuit 350.
Praebeat 111.
Praebet 182.
Praebuit 213.
Praeceps 257.
Praecipiente 265.
Praecipitere 286.
Praecipiteris 326, 464.
Praecipiti 493.
Praeda 320.
Praedam 20.
Praedaque 477.

INDEX.

Praefocent 558.
Praesagia 245.
Praesens 283.
Praesentia 179.
Praesepia 381.
Praestricta 549.
Praetemptes 260.
Praeuia 266.
Preces 72, 96.
Precor 69, 89, 476, 626,
638.

Premuntur 356.
Pressas 409.
Pressere 395.
Presserunt 216.
Pressit 222, 364.
Presso 422.
Prima 45, 529.
Primo 47.
Primus 230, 483.
Prioris 251.
Prius 51, 74, 131, 439.
Pro 401, 572, 619.
Probra 565.
Procique 391.
Procis 392.
Procorum 367.
Prodidit 624.
Proditor 369.
Proditus 490.
Proelia 45.
Profecto 317.
Profecturae 520.
Profugae 21.
Profuit 284.
Proiciare 294.
Proiciere 164.
Proiecta 450.
Prolapsus 221.
Proles 607.
Prometheus 291.
Promissa 243.
Pronepos 405.
Propior 28.
Propter 380, 579.
Proterua 522.
Protinus 50, 225.
Psamathes 573.
Pterelae 362.
Publica 220.
Pudicior 349.
Puellam 371.
Puer 296, 434, 483,496,
545, 564.
Pueri 230.
Pugnabunt 135.
Pugnacis 521.

199

Pugnat 18.
Pulla 244.
Pulsabitur 589.
Puluere 390.
Puppis 509.
Purgat 450.
Putabo 129.
Putas 323.
Putauit 281.
Putealibus 389.
Putem 206.
Putere 119.
Putet 90, 510.
Pyra 36.
Pyrae 518.
Pyram 311.
Pyrrha 544.
Pyrrhi 303.

Q.

Qua 226, 310, 350, 423,
589, 607.

Quae 3, 39, 44, 74, 129,
132, 167, 242, 250,
281, 304, 333, 363,
436, 447, 450, 474,

554.

Quaeque 76, 89, 1
220, 327, 351, 3
411.

Quaerentia 13.

Quaerentibus 61.

Quaerit 179.

Qualia 548.

Qualis 263, 265, 415,
417, 627.

Quam .(adwer^.) 41,
133, 202, 255,
276, 298, 303, 354.
362, 466, 482, 483,
487, 489, 491, 575,
629, 630, 631.

Quamuis 46, 58.

Quantaque 253.

Quanto 22.

Quaque 427.

Quassa 17.

Quasque 79, ΟἹ, 174.

Quatias 456.

Quem 36, 95, 214, 261,
277, 312, 405, 413,
$06, $07, 611, 622.

Quemquam 5.

Querar 158.

Querare 640.

Querulo 115.

200

Qui 61, 96, 120, 181,
193, 221, 246, 255,
272, 281, 287, 298,
300, 322, 333, 344
367, 370, 375, 37»
379, 381, 383, 388,
392, 394, 397, 401,
417, 472, 483, 491,
494, 495, 523, 618.

Quibus 271, 449, 477.

Quicquam 215.

Quid 105, 217.

Quidem 45, 641.

Quidquid 153, 157.

Quiescant 303.

Quiescas 629.

Quietis 190.

Quilibet 66.

Quinque I.

Quintus 293.

Quique 67, 77,176, 257,
267, 384, 408, 409,
418, 479, 480, 503.

Quisquis 9, 98, 99, 487.

Quo 55, 74, 265, 325,
399, 474, 486, 568,
588, 644.

Quod 121, 145, 259,
359, 380, 500, 541,
560, 563, 574.

Quodque 517, 537, 613.

Quondam 317, 329,
347; 381.

Quoniam 61.

Quoque 27, 62, 81, 105,
141, 143, 206, 217,
286, 328, 343, 353
504, 528, 596, 608,
622.

Quorum 23, 365, 375.

Quos 234, 267, 268,
377, 385, 387, 389,
395, 453, 627, 631.

Quosque 323, 396.

Quot 199, 451.

Quotue 200.

Quum 120.

R.

Rabiem 231.
Radiis 73.
Ramnete 631.
Ramos 193.
Rapiant 338.
Rapidae 176, 514.
Rapidis 475.

INDEX.

Rapiente 535.
Rapto 478.
Raptor 20, 341.
Raptus 332.
Rapuere 234.
Rarum 121.
Rata 97, 250.
Ratae 600.
Rati 266, 386.
Ratis 278.
Ratum 76.
Rauca 456.
Recentes 635.
Recessurae 237.
Recursus 421.
Reddere 405.
Redemi 281.
Redeunda 374.
Redire 441.
Referas 545.
Referre 610.
Referri 203.
Regio 38.
Regis 307, 381.

Regna 68, 327, 345.

Relegatum 11.
Reliquerit 337.
Remo 635.
Reperta 498.
Repertori 521.
Repetes 431.
Requiem 13.
Rerum 249.

Resecta 439, 558.

Respuet 168.
Reuerenda 75.
Reuolubile 19r.
Reus 560.
Rexit 261, 472.
Rhesi 630.
Rhesus 629.
Rhodopeia 345.
Risu 208.

Ritu 321.

Rixa 172.
Robora 137, 484.
Robur 609.
Rogatis 641.
Rogo 152, 234.
Rogum 376.
Rogus 602.
Romano 281.
Rostra 150.
Rostro 169,
Rotae 176, 192.
Rotis 332, 364.
Ruinae 205.

Rumpat 504.
Rupta 40.
Rursus 429.
Rustica 636.
Rutulo 651.

S.

Sacerdos 97.

Sacra 384.

Sacras 465.

Sacri 397.

Sacris 98, 99, 622.

Sacrum 306.

Saepe 131, 333, 367.

Saeua 140, 159.

Saeui 369.

Saeuo 296, 466, 547.

Sagitta 532.

Sagittas 637.

Salias 556, 597.

Saltus 285.

Sanguine 54, 150, 292,
368, 399, 473, 565.

Sanguinolenta 4, 382.

Sanguis 511.

Sardanapallus 312.

Sarmaticas 637.

Satirique 81.

Satis 213.

Saturne 405.

Saturnus 273.

Satus 470.

Saucius 462.

Saxaque 468.

Saxificae 553.

Saxis 543.

Saxo 493, 585.

Saxoso 286.

Saxum 175.

Sceleris 184, 363.

Scelus 262.

Sceptrum 287.

Scindent 170.

Scindet 183.

Sciron 407.

Scissa 280.

Scit 96.

Scopulis 499.

Scopulus 339.

Scriptis 3.

Scylla 385.

Scyllaeque 385.

Se 96, 111, 499.

Seces 453.

Secet 273.

Sectos 185.

lam d A ——————m déesse El t.

Secundi 315.

Sed 89, 140, 291, 641.

Sede 158.

Sedere8o. ..

Sedes 174.

Sedit 223.

Semeles 278.

Semideumque 82.

Semper 26, 117, 130,
160,180,242, 419,423.

Sena 376.

Senectae 21.

Senex 264.

Senis 216, 482.

Senis (αὐ[.) 376.

Sensere 383.

Senserit 459.

Separat 36.

Sequi 58.

Sera 132.

Series 64.

Serra 498.

Sex 391, 581.

Si 53, 359, 509, 587, 589.

Sic 49, 64, 240, 273,

339, 342,

343, 423, 435, 522,

570, 584,

592, 602, 606, 625,

Sicanis 598.

Sicula 199, 415.

Sicut 289, 309, 357.

Sicyone 317.

Sidera 110, 216.

Sideraque 73.

Sidonia 446.

Signa 127.

Silices 236.

Silua 533.

Simili 507.

Simul 221.

Simulacra 617.

Sinam 52.

Sine 207, 251.

Sinis 407.

Sinistra 448.

Sinit 8, 12.

Sinite 70.

Sint 252, 288, 427, 444,
. 584, 636, 639.

Sinu 340.

Siqua 589.

Siquid 56r.

Siquis 197.

Sis 52, 61, 117, 171,

434, 477, 508

INDEX.

Sisque 117.
Sisyphe 19r.
Sisyphus 175.
Sit 28, 39, 64, 88, 92,
I09, 116, 275, 318,
359, 361, 516, 529,
.550, 590.
Sitque 121, 502.
Siue 145, 146, 147, 149,
150, 151) 507.
Socer 442.
Sociatam 15.
Socraticum 494.
Sol 109.
Solaque 459.
Soleam 58.
Soleant 46.
Solet 44, 452.
Solis 32, 73, 430.
Solitae 425.
Solitis 572.
Solito 121.
Sollertique 277.
Sollicitoque 559.
Solque 212.
Solum 48.
Solutus 146.
Somno 629.
Somnos 156.
Sonent 572.
Sonitum 159.
Sono 438.
Sonos 224.
Soror 240, 278, 358,
471, 566, 585.
Sororis 537.
Spargantur 435.
Spargare 533.
Sparsa 304.
Sparsus 534.
Spatio 41, 133.
Specie 75.
Speculantem 479.
Speque 130.
Sphinga 378.
Spicula 542.
Spiritus 125.
Spoliauit 621.
Spondentia 215.
Stabili 523.
Stamina 244.
Stat 104.
Stella 210, 512.
Stipite 237.
Stipitis 602.
Strangulet 592.
Strymoniae 600.

|. 201

Stygiae 634.

Stygiis 153, 226.

Stygius 592.

Sua 6, 258, 261, 362,
406, 450, 562, 586,
607.

Suae 231, 322, 537,
574.

Suas 86, 248.

Sub 238, 325,
403.

Subeas 511, 555.

Subiere 388.

Subitae 276.

Subitas 19.

Subito 457, 639.

Subsecuit 274.

Subsidens 316.

Subsidio 283.

Subtrahitur 422.

Succensae 518.

Sucos 308.

Sufficiente 242.

Sui 408.

Sui (adiect.) 351, 544.

Suis 355, 382, 400.

Suis ( gen.) 506.

Sum 247.

Sumere Io, 103.

Summa 285.

Summam 198.

Summe 72.

Summus 181.

Sumpsimus 39.

Sumptus 264.

Sunt 276.

Sunto 515.

Suo 245, 334, 360, 368,
489, 492, 642.

Suos 108.

Super 236, 506, 597.

Superaris 593.

Superbus 171.

Superos 129.

Superum 81.

Supponere 151.

Suspecti 484.

Suspensus 299.

Sustinuere 366.

Syracosio 549.

340,

T.

Tabulas 18.
Tacebo 9.

Tacitis 155.
Taedia 584.

202

Talai 354.

. Talesque 205.

Talis 628.

'Tam 26, 353.

'Tamquam 436.

Tamque 487.

Tanta 254.

'Tantalides 434.

Tantis 196.

Tantisper 639.

'Tardae 539.

Tardior 372.

'Tardus 169.

Tartara 493, 574.

'Tartareis 185.

Tauri 438.

'Taurica 384.

Tauro 535.

Te 49, 53, 167, 189,
215, 309, 328, 342,
467, 504, 510, 573,
580, 596, 608, 620.

Tecta 373, 380.

'Tecti 615.

Tecum 39, 139, 311,
582.

'Tegant 102.

Tegula 302.

Tela 1o, 54, 328, 636.

Teleique 434.

Telemus 270.

Teli 567, 608.

Telis 625.

Tellure 235.

Tellus 71, 112.

Telo 469.

Temere 472.

' Templo 379.

Templum 313.

Temporibus 404.

Temporis 428.

Temptabisque 432.

Temptes 609.

'Temptet 433.

Tempus 1, 42, 134,
241.
'Tendam 154.

Tenebrarum 75.
Tenebris 623.
'Tenent 418.
Tenentem 277, 327.
Tenenti 345.
Tenerent 563.
Teneri 497.

' Tenet 174.

Tenetis 67.
Tepidus 34, 136.

INDEX.

Teque 52, 56, 453.

Ter 293, 331.

Terque 228.

Terra 28, 107, 200.

Terrae 67, 151.

Terribiles 401.

Tertia 186.

Teste 300.

Testificanda 28.

Thalamo 321.

Thamyrae 272.

Thebis 534.

Therodamanteos 383.

"Thesea 412.

Theseae 495.

Thessalus 285.

'Theudotus 466.

'Thiodamanta 488.

TThoanteae 384.

Thraces 135.

Thrasylli 331.

Threicii 381.

Thyestae 545.

Thyesti 359.

Tiberis 138.

Tiberinus 514.

Tibi 29, 65, 105, 107,
IO0, III, 115, 125;
131, 105, 183, 208
213, 275, 283, 349,
358, 362, 413, 418,
419, 427, 501, 529,
570, 584, 590, 614,
628, 639.

Timido 628.

Tincta 54, 49r.

Tinctis 233.

Tinguent 150.

Tinxit 368, 400.

Tisamenique 348.

Titulum 8.

Tormenta 189.

Torqueat 126.

Torrenti 513.

Torto 79.

Tot 5, 205.

Tota 64.

Toto 14, 232, 344.

Totque 451.

Tràbes 409.

Tracta 536.

Tractus 336.

Tradas 19r.

Traditur 568.

Traharis 535.

Traheris 165.

Trahet 169.

Transcribet 189.

Transiero 9r.

Transire 635.

Traso 478.

Tremente 114.

Trepidumque 259.

Tribuas 204.

Tribus 240, 372.

Trinacrius 597.

Triplici 76.

Triste 217.

Tristibus ros.

Tristis 201.

Trisulco 469.

Troianis 252.

'Troica 416.

Trunca 547.

Tu 62, 71.3053, 286,
629.

Tua 162, 203, 246, 247,
252, 273, 279, 289,
303, 316, 339, 423,
435, 460, 509, 518,

562, 592, 606,

Tuae 64, 122, 130, 318,
550, 584.

Tuarum 75.

Tuas 420.

Tuasque 187.

Tui 640.

Tui (adzect.) 104, 184,
288, 444, 546.

Tuis 40, 118, 166, 532,
541, 567, 611, 626.

Tuleris 120.

Tulisse 451.

Tulit 220, 256, 466, 486,
491, 576.

Tum 141, 145, 630.

Tumidis 275.

Tunc 208.

Tuo 171, 321, 324, 448,
636.

Tuorum 143, 163, 533.

Tuos 110, 142, 144,
156, 250, 314, 337,
538, 575, 599.

Tuosque 56.

Turba 174, 178, 396,
510, 596, 612.

Turpe 281, 338.

Turpi 295.

Turpis 218.

Turpiter 320.

'Tuscus 138.

Tutatus 333.

Tutela 595.

'Tuum 320, 516, 522,
582.

'Tuus 405, 580, 602.

'Tydeus 350, 428.

Tympana 456.

'Tyndareique 354.

Tyranni 369.

'Tyranno 325.

V.

Vacet II15.
Vacuas 141.
Vacuum 587.
Vadis 226.

Vae 205.
Valere 243.
Valles 77.
Varias 425.
Vastam 387.
Vatem 595.
Vates 246, 247.
Vati 541.
Vaticinatus 270.
Vbera 255.

Vbi 337, 593.
Vbicumque 25.
Vecors 343.
Vel 279, 281, 289, 299,

331, 333, 362, 465,
493, 505, 513, 514,
563.

Vela 416, 495.

Velocem 371.

Velut 287.

Veluti 445.

Venator 508.

Venenato 254, 481.

Veneno 49r.

Venerem 351.

Veneris 577.

Venerunt 328.

Veniam 143.

Venias 493.

Veniet 35.

Venire 416.

Venit 132.

Venit (2e7/.) 230.

Ventosum 593.

Ventus 108.

Venus 211.

Ver 37.

Verba 9o, 99, 232, 248,
5

oo.
Verbera 159.

INDEX.

Verecundae 479.
Veros 437.
Versa 458.
Versabunt 192.
Versu 45.
Versus 63.
Vertare 457.
Vertit 618.
Verum 643.
Vesper 38.
Vespere 429.
Vestes 102.
Vestigia 365.
estra 102.
Vestras 69.
Veteresque 83.
Veterum 189.
Vetus 36, 442.
Vexat 13.
Via 550.
Viae 630.
Viam 558.
Vias 24, 304, 456.
Vicit 576.
Victaque 458.
Victima 398, 465.
Victor 394.
Victor 458.
Victos 377.
Videas 259, 553, 563.
Viderat 267.
Videres 217.
Vides 104.
Vidit 406, 411, 416,
496, 564.
Vigilans 155.
Vigilum 596.
Vilia 454.
Vim 433.
Vimque 486.
Vinctus 176.
Vincula 614.
Vindice 310, 403.
Vindicis 476.
Vini 486.
Vinxerunt 233.
Violare 313.
Violente 29.
Violentus 375.
Violes 617.
Vir 455.
Vires 248.
Virgo 499.
Viri 16.
Viridi 237.
Viro 277, 348, 455»
512.

203

Virorum 189.
Virque 118.

Virus 528, 606.
Viscera 148, 280, 339,
460, 543, 546, 625.

Visceraque 182.

Viscere 194, 402.

Visus 156.

kdo: 43, 124, 162, 337,
21.

Vitae 64, 312, $529,
584.

Vitam 405.

Vittas 103.

Vittatis 79.

Viuas 638.

Viuus 161, 326.

Vlla 209.

VIli 117.

Vlta 607.

Vltor 154.

Vltores 338.

Vmbra 142, 143, 187.

Vmbris 155.

Vmeris 177.

V mor 31, 29o.

Vmquam 133.

Vna 183, 240, 554.

Vncus 166.

Vnda 226, 421, 589.

Vndas 107, 147, 193.

Vnde 274.

Vndis 225, 275, 389,

591.
Vnguibus 169, 599.
Vnum 344.
Vnus 7, 279.
Vnxerunt 227.
Vocantem 487.
Voce 203.
Vocis 570.
Volabo 157.
Volauit 128.
Voles 441.
Volucres 149, 292.
Volucris 449.
Voluensque 175.
Voluere 209.
Vomit 598.
Voragine 443.
Vorax 385.
Vos 81.
Vota 94, 97, 448, 642.
Votis 105.
Voueo 129.
Vrbe 406, 564.
Vsque 238, 420, 424.

204

Vtcumque 9.
Vterque 262.
Vtiliter 213.
Vtinam 445.
Vulcanus 111.

Vulnera 247, 254, 451.

Vulneraque 13.

INDEX.

Vulnere 324. Vultus 144, 314, 365.
Vulneret 296. Vxor 276.
Vulnus 256, 344, 505,
527. Z.
Vultu 411.
Vultur 169. Zephyros 33.

FINIS.

January 1882.

Glaxrenbon dress, χἰοτὺ,
FHERO RS

PUBLISHED FOR THE UNIVERSITY BY

HENRY FROWSDE,

AT THE OXFORD UNIVERSITY PRESS WAREHOUSE,
7 PATERNOSTER ROW, LONDON.

ALSO TO BE HAD AT THE

CLARENDON PRESS DEPOSITORY, OXFORD.

LEXICONS, GRAMMARS, &o.
(See also Clarendon Press Series pp. 24, 26.)

A Greek-English Lexicon, by Henry George Liddell, D.D.,
and Robert Scott, D.D. δέκ Edition, Revised and Augmented.

1870. 4to. clotb, 1]. 165.

A eopious Greek-English Vocabulary, compiled from the
best authorities. 1850. 24mo. bound, 35.

A Practical Introduction to Greek Accentuation, by H. W.
Chandler, M.A. Second Edition, Nearly ready.

Etymologicon Magnum. Ad Codd. MSS, recensuit et notis
variorum instruxit Thomas Gaisford, S. T.P. 1848. fol. clotb, 11. 125.

Suidae Lexicon. Ad Codd. MSS. recensuit Thomas Gaisford,
S.T.P. "Tomi III. 1834. fol. clo:b, 21. 2s.

Seheller's Lexicon of the Latin Tongue, with the German ex-
planations translated into English by J. E. Riddle, M.A. 1835. fol.
clotb, M. 15.

A Latin Dictionary, founded on Andrews' edition of Freund's
Latin Dictionary, revised, enlarged, and in great part rewritten by
Charlton T. Lewis, Ph.D., and Charles Short, LL.D., Professor oí
Latin in Columbia College, New York, 1870. 4to. cloth, τ]. 55.

Seriptores Rei Metricae. Edidit Thomas Gaisford, S.T. P.
Tomi III. ὅνο. clorb, 15s.

Sold separately :
Hephaestion, Terentianus Maurus, Proclus, cum annotationibus, etc.
Tomi II. τος. Scriptores Latini. 55.

[2] :

2 Clarendon Press, Oxford.

The Book of Hebrew Roots, by Abu 'L-Walid Marwán ibn
Janáh, otherwise called Rabbi Yónáh. Now first edited, with an
Appendix, by Ad. Neubauer. 1875. 4to. clo/b, al. 7s. 6d.

A. Treatise on the use of the Tenses in Hebrew. By S. R.
Driver, M.A. Second Edition, Revised and Enlarged. Extra fcap. 8vo.

cloth, 75. 6d.

Hebrew .Acecentuation of Psalms, Proverbs, and Job. By
William Wickes, D.D. Demy Svo. s/iff cover, 5s.

Thesaurus Syriaeus : collegerunt Quatremére, Bernstein, Lors-
bach, Arnoldi, Field: edidit R. Payne Smith, S. T.P.R.

Fasc. I-V. 1868-79. sm. fol. each, 11. 1s.
Vol. I, containing Fasc. I-V. sm. fol. c/oA, 51. 5s.

A Praetical Grammar of the Sanskrit Language, arranged
with reference to the Classical Languages of Europe, for the use of
English Students, by Monier Williams, M.A., Boden Professor of San-
skrit, Fourth Edition, 1877. | 8vo. clotb, 15s.

A Sanskrit-English Dictionary, Etymologically and Philo-
logically arranged, with special reference to Greek, Latin, German, Anglo-
Saxon, English, andother cognate Indo-European Languages. By Monier
Williams, M.A., Boden Professor of Sanskrit. 1872. 4to .clotb, 41.14s.6d.

Nalopákhyánam. Story of Nala, an Episode of the Mahá-
Bhárata: the Sanskrit text, with a copious Vocabulary, and an im-
proved version of Dean Milman's Translation, by Monier Williams, M.A.
Second Edition, Revised and Improved. | 1879. 8vo. cloth, 155.

Sakuntala. A Sanskrit Drama, in seven Acts. Edited by
Monier Williams, M.A. Second Edition, 1876. Svo. cloth, 21s.

An Anglo-Saxon Dictionary, by the late Joseph Bosworth,
D.D., Professor of Anglo-Saxon, Oxford. New edition. In tbe Press.

An Ieelandie-English Dictionary, based on the MS. col-
lections of the late Richard Cleasby. Enlarged and completed by
G. Vigfásson. With an Introduction, and Life of Richard Cleasby,
by G. Webbe Dasent, D.C.L. 1874. 4to. clorb, 3l. 7s.

A List of English Words the Etymology of which is
illustrated by comparison with Icelandic. Prepared ia the form
of an APPENDIX to the above. By W. W. Skeat, M.A., stitched, 25.

A Handbook of the Chinese Language. Parts I and II,
Grammar and Chrestomathy. By James Summers. 1863. 8vo. half
bound, τ]. 85.

Cornish Drama (The Ancient). Edited and translated by E.
Norris, Esq., with a Sketch of Cornish Grammar, an Ancient Cornish
Vocabulary, etc. 2 vols. 1859. 8vo. clotb, 1l. 15.

'The Sketch of Cornish Grammar separately, szitcbed, 25. 6d.

An Etymologieal Dictionary of the English Language,
arranged on an Historical Basis. By W. W. Skeat, M.A,, Elrington
and Bosworth Professor of Anglo-Saxon in the University of Cambridge.
410. cloth, 2l. 45.

Part IV., completing the Work, 10s. 62, Just Published.

Clarendon Press, Oxford. 3

GREEK CLASSICS, &ec.

Aesehyli quae supersunt in Codice Laurentiano quoad effici
potuit et ad cognitionem necesse est visum typis descripta edidit
R. Merkel. 1861i. Small folio, clotb, 11. 15s.

Aeschylus: "Tragoediae et Fragmenta, ex recensione Guil.
Dindorfii. Second Edition, 1851. 8vo. clotb, 5s. 6d.

Aeschylus: Annotationes Guil. Dindorfi. Partes II. 1841.
8vo. clotb, 10s.

Aeschylus: Scholia Graeca, ex Codicibus aucta et emendata a
Guil. Dindorfio. 1851. 8vo. clotb, 5s.

Sophocles: Tragoediae et Fragmenta, ex recensione et cum
commentariis Guil. Dindorfii. T'bird Edition, 2 vols. 1860. fcap. 8vo.

clotb, 11. 1s.
Each Play separately, liip, 25. 6d.

The Text alone, printed on writing paper, with large
margin, royal 16mo. clorb, 8s.
The Text alone, square 16mo. c/otb, 3. 64.
Each Play separately, limp, 6d. (See also pp. 28, 29.)

Sophocles: Tragoediae et Fragmenta cum Annotatt, Guil.

Dindorfii; Tomi 11. 1849. 8vo. clo/b, 10s.
| The Text, Vol.I. 5s. 62. The Notes, Vol. II. 4s. 6d.
Sophocles: Scholia Graeca:
Vol. 1. ed. P. Elmsley, A.M. 1825. Svo. clotb, 45. 6d.
| Vol. II. ed. Guil. Dindorfius. 1852. 8vo. clotb, 4s. 6d.
i
[
|
|

Euripides: Tragoediae et Fragmenta, ex recensione Guil, Din-
dorfi. Tomi ll. 1834. Svo. clotb, 10s.

Euripides: Annotationes Guil. Dindorfii. Partes II. 1840,
8vo. clotb, 10s.

Euripides: Scholia Graeca, ex Codicibus aucta et emendata a

Guil. Dindorfio. Tomi IV. 1863. S8vo. clotb, 1]. 16s.

Euripides: Alcestis,ex recensione Guil. Dindorfii. 1834. 8vo
sewed, 2s. 6d.

Aristophanes: Comoediae et Fragmenta, ex recensione Guil.
Dindorfi. Tomi IL. 1835. 8vo. clotb, 11s. (See page 27.)

Aristophanes: Annotationes Guil. Dindorfii. Partes II, 1837.
8vo. clotb, 115.

Aristophanes: Scholia Graeca, ex Codicibus aucta et emendata
a Guil. Dindorfio. Partes III. 1839. 8vo. clo/b, τὶ.

Aristophanem, Index in: J.Caravellae. 1822.8vo. clotb, 35.

Metra Aeschyli Sophoclis Euripidis et Aristophanis. De-
scripta a Guil. Dindorfio. Accedit Chronologia Scenica. 1842. 8vo.
clotb, 5s.

B2

4 Clarendon. Press, Oxford.

Aneedota Graeea Oxoniensia. Edidit J. A. Cramer, S.T.P.
Tomi IV. 1835. 8vo. clotb, 11. 25.

Anecdota Graeca e Codd. MSS. Bibliothecae Regiae Parisien-
si. Edidit J. A. Cramer, S. T.P. Tomi IV. 1839. 8vo. clotb, M. 2s.

Apsinis et Longini Rhetorica. E Codicibus MSS. recensuit
Joh. Bakius. 1849. 8vo. clorb, 35.

Aristoteles ; ex recensione Immanuelis Bekkeri. Accedunt In-
dices Sylburgiani. Tomi XI. 1837. S8vo. clotb, 2]. 10s.
The volumes (except vol. IX.) may be had separately, price 5s. 6d. each,

Aristotelis Ethiea Nieomachea, ex recensione Immanuelis
Bekkeri. Crown 8vo. cloth, 55.

Choerobosei Dictata in Theodosii Canones, necnon Epimerismi
in Psalmos. E Codicibus MSS. edidit Thomas Gaisford, S. T.P. "Tomi
III. 1842. 8vo. cloib, 155.

Demosthenes : ex recensione Guil. Dindorfii. Tomi I. II. III.
IV. 1846. 8vo. clotb, τ]. 15.

Demosthenes: Tomi V. VI. VII. Annotationes Interpretum.
1849. 8vo. clotb, 155.

Demosthenes: Tomi VIII. IX. Scholia. 1851. 8vo. c/ot5, 105.

Harpoerationis Lexicon, ex recensione G. Dindorfii. Tomi
11. 1854. 8vo. cloth, 10s. 6d.

Heracliti Ephesii Reliquiae. Recensuit I. Bywater, M.A.

Append;cis loco additae sunt Diogenis Laertii Vita Heracliti, Particulae
Hippocratei De Diaeta Libri Primi, Epistolae Heracliteae, 1877. 8vo.
cloth, price 6s.

Hereulanensium Voluminum Partes II. 1824. 8vo.c/otb, 105.

Homerus: Ilias, cum brevi Annotatione C. G. Heynii. Acce-
dunt Scholia minora. Tomi II. 1834. 8vo. clotb, 155.

Homerus: Ilias, ex rec. Guil. Dindorfii. 1856. 8vo. c/otb, 5s. 6d.

Homerus: Scholia Graecain lliadem. Edited by Prof. W. Din-
dorf, after a new collation of the Venetian MSS. by D. B. Monro,
M.A., Fellow of Oriel College.

Vols. 1.11. 1875. 8vo. cloth, 24s. Vols. III. IV. 1877. Svo. cloth, 265.

Homerus: Odyssea, ex rec. Guil. Dindorfii. 1855. 8vo. c/ot5,
5s. 6d.

5

Homerus: Scholia Graecain Odysseam., Edidit Guil. Dindorfius.

Tomi II. 1858. 8vo. clotb, 15s. 6d.

Homerum, Indexin: Seberi. 1780. 8vo. c/etb, 65. 64.

Homer: A Complete Concordance to the Odyssey and Hymns
of Homer; to which is added a Concordance to the Parallel Passages
in the Iliad, Odyssey, and Hymns. By Henry Dunbar, M.D., Member of
the General Council, University of Edinburgh. 1880. 4to. cloth, 11,15.

Clarendon. Press, Oxford. 5

Oratores Attici ex recensione Bekkeri:
I. Antiphon, Andocides, et Lysias. 1822. 8vo. clotb, 75.
II. Isocrates, 1822. 8vo. clotb, 7s.
IIl. Isaeus, Aeschines, Lycurgus, Dinarchus, etc. 1823. 8vo. cloib, 75.

Seholia Graeca in Aeschinem et Isocratem. Edidit G. Dindor-
fius. 1852. 8vo. cloib, 45.

Paroemiographi Graeci, quorum pars nunc primum ex Codd.
MSS, vulgatur. Edidit T. Gaisford, S.T.P. 1836. 8vo. cloib, gs. 6d.

Plato: The Apology, with a revised Text and English Notes,
and a Digest of Platonic Idioms, by James Riddell, M.A. 1878. 8vo.
. clotb, 8s. 6d.

Plato: Philebus, with a revised Text and English Notes, by
Edward Poste, M.A. 1860. 8vo. clotb, 75s. 6d.

Plato: Sophistes and Politicus, with a revised Text and Eng-
lish Notes, by L. Campbell, M.A. 1866. 8vo. clotb, 18s.

Plato: Theaetetus, with a revised Text and English Notes, by
L. Campbell, M.A. 186r. 8vo. clotb, 9s.

Plato: The Dialogues, translated into English, with Analyses
and Introductions, by B. Jowett, M.A., Regius Professor of Greck.
4 new Edition in 5 volumes, medium 8vo. 1875. cloth, 3l. 10s.

Plato: 'The Republie, translated into English, with an Analysis
and Introduction, by B. Jowett, M.A. Medium Svo. clo/h, 12s. 6d.

Plato: Indexto. Compiled for the Second Edition of Professor
Jowett's Translation of the Dialogues. ΒΥ Evelyn Abbott, M.A. 1875.
8vo. paper covers, 2s. 6d.

Plotinus. Edidit F. Creuzer. Tomi lll. 1835. 4to. 1]. 85.

Stobaei Florilegium. Ad MSS. fidem emendavit et supplevit
T.Gaisford, S. T.P. "Tomi IV. 1822. $8vo. cloib, τὶ.

Stobaei Eeclogarum Physicarum et Ethicarum libri duo. Ac-
cedit Hieroclis Commentarius in aurea carmina Pythagoreorum. Ad
MSS. Codd. recensuit T.Gaisford, S. T.P. Tomill. 1850. 8vo.clorA, 115.

Thucydides: Translated into English, with Introduction, Mar-
ginal Analysis, Notes, and Indices. By B. Jowett, M.A,, Regius Ριο-
fessor of Greek. 2 vols. 1881. Medium $8vo. cloth, 1I. 12s.

Xenophon: Historia Graeca, ex recensione et cum annotatio-
nibus L. Dindorfii. Second Edition, 1852. 8vo. clotb, τος. 6d.

Xenophon: Expeditio Cyri, ex rec. et cum annotatt. L. Din-
dorfii. Second Edition, 1855. Svo. clotb, τος. 6d.

Xenophon: Institutio Cyri, ex rec. et cum annotatt. L. Din-
ἀοτῆϊ. 1857. 8vo. clotb, 10s. 6d.

Xenophon: Memorabilia Socratis, ex rec. et cum annotatt, L.
Dindorfi. 1862. 8vo. clotb, 75. 6d.

6 Clarendon. Press, Oxford.

Xenophon: Opuscula Politica Equestria et Venatica cum Arri-
ani Libello de Venatione, ex rec. et cum annotatt. L. Dindorfii. 1866,
8vo. clotb, 10s. 6d.

THE HOLY SCRIPTURKES, &ec.

The Holy Bible in the earliest English Versions, made from the
Latin Vulgate by John Wycliffe and his followers: edited by the Rev.
J. Forshall and Sir F. Madden. 4 vols. 1850. royal 4to. clotb, 3l. 35.
Also reprinted from the above, with Introduction and Glossary by

W. W. Skeat, M.A.,

The New Testament in English, according to the Version by
John Wycliffe, about 4.p. 1380, and Revised by John Purvey, about
A.D. I388. Extra fcap. 8vo. cloth, 6s.

The Books of Job, Psalms, Proverbs, Ecclesiastes, and the
Song of Solomon: according to the Wycliffite Version made by
Nicholas de Hereford, about A.D. 1381, and Revised by John Purvey,
about A,D. 1288. Extra fcap. 8vo. cloth, 35, 6d.

The Holy Bible: an exact reprint, page for page, of the Author-
ized Version published in the year 1611. Demy 4to. balf bound, τὶ. 1s.

Vetus Testamentum Graece cum Variis Lectionibus, Edi-
tionem a R. Holmes, S. T.P. inchoatam continuavit J. Parsons, S.T.B.
Tomi V. 1798-1827. folio, 77.

Vetus Testamentum ex Versione Septuaginta Interpretum
secundum exemplar Vaticanum Romae editum. Accedit potior varietas
Codicis Aléxandrini. Tomi ΠῚ, Editio Altera. 18mo. clotb, 18s.

Origenis Hexaplorum quae supersunt; sive, Veterum Inter-
pretum Graecorum in totum Vetus Testamentum Fragmenta. Edidit
Fridericus Field, A.M. 2 vols. 1867-1874. 4to. cloth, 5l. 5s.

Libri Psalmorum Versio antiqua Latina, cum Paraphrasi
Anglo-Saxonica. Edidit B. Thorpe, F.A.S. 1835. 8vo. clotb, 10s. 6d.

Libri Psalmorum, Versio antiqua Gallica e Cod. MS. in Bibl.
Bodleiana adservato, una cum Versione Metrica aliisque Monumentis
pervetustis. Nunc primum descripsit et edidit Franciscus Michel, Phil.
Doct. 1860. 8vo. clotb, 10s. 6d.

The Psalms in Hebrew without points. 1879. Crown 8vo.
cloth, 35. 6d.

Libri Prophetarum Majorum, cum Lamentationibus Jere-
miae, in Dialecto Linguae Aegyptiacae Memphitica seu Coptica. Edidit
cum Versione Latina Η, Tattam,S.T.P. Tomi II. 1852. 8vo. clotb, 175.

Libri duodecim Prophetarum Minorum in Ling. Aegypt.
vulgo Coptica. Edidit H. Tattam, A.M. 1836. 8vo. clotb, 8s. 6d.

Novum 'Testamentum Graece. Antiquissimorum Codicum
Textus in ordine parallelo dispositi. Accedit collatio Codicis Sinaitici.
Edidit E. H. Hansell, S.T.B. "Tomi III, 1864. 8vo. balf morocco,
al. 12s. 6d.

— -—— uA

Clarendon. Press, Oxford. 7

Novum Testamentum Graece. Accedunt parallela S. Scrip-
turae loca, necnon vetus capitulorum notatio et canones Eusebii, Edidit
Carolus Lloyd, S. T.P.R., necnon Episcopus Oxoniensis. 18mo. clotb, 35.

Tbe same on avriting paper, avitb large margin, clotb, 105.

Novum Testamentum Graece juxta Exemplar Millianum.
18mo. clotb, 2s. 6d.

Tbe same on avriting paper, avitb large margin, clotb, 95.

Evangelia Saera Graece. fcap. 8vo. /ipp, 15. 64.

The Greek Testament, with the Readings adopted by the Re-
visers of the Authorised Version :—

(1) Pica type. Second Edition, with Marginal References. Demv
8vo. cloth, 10s. 6d. |

(2) Long Primer type. Fcap. 8vo. cloth, 4s. 6d.

(3) The same, on writing paper, with wide margin, clofh, 155.

The New Testament in Greek and English. Edited by
E. Cardwell, D.D. 2 vols. 1837. crown Svo. clotb, 6s.

Novum Testamentum Coptice, cura D. Wilkins, 1716. 4to.
clotb, 12s. 6d.

Evangeliorum Versio Gothiea, cum Interpr. et Annott. E.
Benzelii. Edidit, et Gram. Goth. praemisit, E. Lye, A.M. 1759. 4to.
clotb, 12s. 6d.

Diatessaron ; sive Historia Jesu Christi ex ipsis Evangelistarum
verbis apte dispositisconfecta. Ed. J. White. 1856. 12mo. clotb, 3s. 6d.

Canon Muratorianus: the earliest Catalogue of the Books of
the New Testament. Edited with Notes and a Facsimile of the MS. in
the Ambrosian Library at Milan, by S.P. Tregelles, LL.D. 1868. 4to.
clotb, 10s. 6d.

che Book of Wisdom: the Greek Text, the Latin Vulgate,
and the Authorised English Version; with an Introduction, Critical
Apparatus, and a Commentary. By William J. Deane, M.A., Oricl
College, Oxford; Rector of Ashen, Essex. Small 4to. c/ofA, 125. 6d.
gust. Published.

The Five Books of Maccabees, in English, with Notes and
Illustrations by Henry Cotton, D.C.L. 1833. 8vo. cloib, τος. 6d.

Horae Hebraicae et Talmudieae, à J. Lightfoot. «4 mesv
Edition, by R. Gandell, M.A. 4 vols. 1859. 8vo. clotb, τ]. 15.

FATHERS OF THE CHURCH, &c.

Eastern and Western. Edited, with Introduction,

Liturgies
Eee by C. E. Hammond, M.A. 1878.

Notes, and a Liturgical Glossary,
Crown $vo. cloth, τος. 6d.
Zn Appendix to tbe above. 1879. Crown 8vo. paper covers, 15. 64.
St. Athanasius : Orations against the Arians. With an Account
of his Life by William Bright, D.D. 1873. Crown Svo. cloth, 95.

8 Clarendon. Press, Oxford.

St. Athanasius: Historical Writings, according to the Benedic-
tine Text. With an Introduction by William Bright, D.D., Regius Pro-
fessor of Ecclesiastical History, Oxford. 1881. Crown 8vo. cloth, 10s. 6d.

St. Augustine: Select Anti-Pelagian Treatises, and the Acts
of the Second Council of Orange. With an Introduction by William
Bright, D.D. Crown 8vo. clorh, 9s.

The Canons of the First Four General Counoils of Nicaea,
Constantinople, Ephesus, and Chalcedon. 1877. Crown 8vo. cloth, 2s. 6d.

Catenae Graecorum Patrum in Novum Testamentum. Edidit
J. A. Cramer, S. T.P. Tomi VIII. 1838-1844. 8vo. cloth, 2l. 45.

Clementis Alexandrini Opera, ex recensione Guil. Dindorfii,
Tomi IV. 1869. 8vo. clorb, 3l.

Cyrilli Archiepiscopi Alexandrini in XII Prophetas. Edidit
P. E. Pusey, A.M. Tomi ll. 1868. 8vo. clotb, 2l. 25.

Cyrili Archiepiscopi Alexandrini in D. Joannis Evangelium.
Accedunt Fragmenta Varia necnon Tractatus ad Tiberium Diaconum Duo.
Edidit post Aubertum P. E. Pusey, A.M. Tomi III. 1872. 8vo. 21. ss.

Cyrilli Archiepiscopi Alexandrini Commentarii in Lucae Evan-
gelium quae supersunt Syriace. E MSS. apud Mus. Britan. edidit R.
Payne Smith, A.M. 1858. 4ἴο. clorb, 1]. 25.

The same, translated by R. Payne Smith, M.A. 2 vols. 1859.
8vo. clotb, 145.

Ephraemi Syri, Rabulae Episcopi Edesseni, Balaei, aliorumque
Opera Selecta. E Codd. Syriacis MSS. in Museo Britannico et Biblio-
theca Bodleiana asservatis primus edidit J. J. Overbeck. 1865. 8vo.
clotb, τὶ. 15s.

Eusebii Pamphili Evangelicae Praeparationis Libri XV. Ad
Codd. MSS. recensuit T. Gaisford, S.T.P. Tomi IV. 1843. 8vo.
clotb, τ]. 10s.

Eusebii Pamphili Evangelicae Demonstrationis Libri X. Re-
censuit T. Gaisford, S. T.P. "Tomi II. 1852. 8vo. clorb, 155.

Eusebii Pamphili contra Hieroclem et Marcellum Libri. Re-
censuit T. Gaisford, S. T.P. 1852. 8vo. cloib, 7s.

Eusebius' Eeclesiastieal History, according to the text of
Burton, with an Introduction by William Bright, D.D. 1872. Crown
8vo. clotb, 8s. 6d.

Eusebii Pamphili Hist. Eccl.:: Annotationes Variorum.
Tomi II. | 1842. 8vo. clotb, V7s.

Evagrii Historia Ecclesiastica, ex recensione H. Valesii. 1844.
ὄνο. clotb, 45.

Irenaeus: The Third Book of St. Irenaeus, Bishop of Lyons,
against Heresies, With short Notes and a Glossary by H. Deane, B.D.,
Fellow of St. John's College, Oxford. 1874. Crown Svo. cloth, 5s. 6d.

|
»
1

Clarendon Press, Oxford. 9

Origenis Philosophumena ; sive omnium Haeresium Refutatio,
E Codice Parisino nunc primum edidit Emmanuel Miller. 1881. 8vo.
clotb, 10s.

Patrum Apostoliecorum, S. Clementis Romani, S. Ignatii, S,
Polycarpi, quae supersunt. Edidit Guil. Jacobson, S. T.P.R. "Tomi II.
Fourtb Edition, 3863. 8vo. clotb, 11. 15.

Reliquiae Sacrae secundi tertiique saeculi. Recensuit M. J.
Routh, S. T.P. Tomi V. Second Edition, 3846-1848. 8vo. clo/b, V. 5.5.

Seriptorum Eocclesiasticorum Opuseula. Recensuit M. J.
Routh, S.T.P. Tomi Il. Third Edition, 1858. 8vo. clotb, 10s.

Soeratis Scholastici Historia Ecclesiastica. Gr.et Lat. Edidit
ΚΕ. Hussey, S. T.B. Tomi III. 1853. Svo. clo/b, 125.

Socrates' Ecclesiastical History, according to the Text ot
Hussey, with an Iutroduction by William Bright, D.D. 1878. Crown
8vo. cloth, 7s. 6d.

Sozomeni Historia Ecclesiastica. Edidit R. Hussey, S.T.B.
Tomi III. 1839. 8vo. clotb, 155.

Theodoreti Ecclesiasticae Historiae Libri V. Recensuit T.
'"Gaisford, S. T.P. 1854. 8vo. clotb, 7s. 6d.

Theodoreti Graecarum Affectionum Curatio. Ad Codices MSS.
recensuit T. Gaisford, S.T.P. 1839. Svo. cloib, 7s. 6d.

Dowling (]. G.) Notitia Scriptorum SS. Patrum aliorumque vet.

Eccles. Mon. quae in Collectionibus Anecdotorum post annum Christi

MDCC. in lucem editis continentur. 1839. 8vo. clotb, 45. 6d.

ECCLESIASTICAL HISTORY, BIOGRAPHY, &c.

Baedae Historia Ecclesiastica. Edited, with English Notes,
by G. H. Moberly, M.A. 1869. crown 8vo. clotb, 10s. 6d.

Bingham's Antiquities of the Christian Church, and other
Works. 10 vols. 1825. 8vo. clotb, 3]. 35.

Bright (W., D.D.). Chapters of Early English Church History.
1878. Svo. cloth, 125.

Burnet's History of the Reformation of the Church of Eng-
land. Α mew Edition. Carefully revised, and the Records collated
with the originals, by N. Pocock, M.A. 7 vols. 1865. 8vo. 4]. 45.

Burnet's Life of Sir M. Hale, and Fell's Life of Dr. Hammond.
1856. small 8vo. clotb, 2s. 6d.

Cardwells Two Books of Common Prayer, sct forth by
authority in the Reign of King Edward VI, compared with each other,
Tbird Edition, 1852. 8vo. clotb, 7s.

Cardwell's Documentary Annals of the Reformed Church of
England; being a Collection of Injunctions, Declarations, Orders, Arti-
cles of Inquiry, &c. from 1546 to 1716. 2 vols. 1843. 8vo. clotb, 188.

10 Clarendon Press, Oxford.

Cardwell's History of Conferences on the Book of Common
Prayer from 1551 to 1690. T'bird Edition, 1849. 8vo. clotb, 7s. 6d.
Councils and Eeclesiastieal Documents relating to Great
Britain and Ireland. Edited, after Spelman and Wilkins, by A. W.
Haddan, B.D., and W. Stubbs, M.A., Regius Professor of Modern
History, Oxford. Vols. I. and III. 1869-71. Medium 8vo. clotb,
each 17. 1s.
Vol. II. Part I. 1873. Medium 8vo. clotb, 10s. 6d.
Vol.Il. Part II. 1878. Church of Ireland ; Memorials of St. Patrick.
stiff covers, 3s. 6d.

Formularies of Faith set forth by the King's Authority during
the Reign of Henry VIII. | 1856. 8vo. clotb, 75.

Fuller's Chureh History of Britain. Edited by J. S. Brewer,
M.A. 6 vols. 1845. 8vo. clorb, 1]. 19s.

Gibson's Synodus Anglicana. Edited by E. Cardwell, D.D.
1854. 8vo. clotb, 6s.

Hussey's Rise of the Papal Power traced in three Lectures,
Second Edition, 1863. fcap. 8vo. clotb, 4s. 6d.

Inett's Origines Anglicanae (in continuation of Stillingfleet).
Edited by J. Griffiths, M.A. 3 vols. 1855. 8vo. clo/b, 155.

John, Bishop of Ephesus. The Third Part of his Ecclesias-
tical History. [In Syriac.]] Now first edited by William Cureton,
M.A. 1853. 4to. clotb, 1l. 12s.

The same, translated by R. Payne Smith, M.A. 1860. 8vo.
clotb, 10s.

Knight's Life of Dean Colet. 18235. 8vo. c/otb, 75. 6d.

Le Neve's Fasti Ecclesiae Anglicanae. Corrected and continued
from 1718 to 1853 by T. Duffus Hardy. 3 vols. 1854. 8vo. cloth, τὶ. 1s.

The Liturgy and Ritual of the Celtie Church. By F. E.
Warren, B.D., Fellow of St. John's College, Oxford. ὅνο. cloth, 145.

Missale Vetus Anglo-Saxonieum: the Liturgy of the Anglo-
Saxon Church. By the same Editor. Zn Preparation.

Noelli (A.) Catechismus sive prima institutio disciplinaque
Pietatis Christianae Latine explicata. Editio nova cura Guil. Jacobson,
A.M. 1844. 8vo. clotb, 5s. 6d.

Prideaux's Connection of Sacred and Profane History. a vols.
1851. 8vo. clotb, 10s.

Primers put forth in the Reign of Henry VIII. 1848. 8vo.
cloib, 55.

Records of the Reformation. The Divorce, r527— 1533.
Mostly now for the first time printed from MSS. in the British Museum
and other Libraries. — Collected and arranged by N. Pocock, M.A.
1870, 2 vols. 8vo. cloib, τὶ. 165.

ὦ monetis

Clarendon Press, Oxford. 11

Reformatio Legum Ecclesiastiearum. "The Reformation of
Ecclesiastical Laws, as attempted in the reigns of Henry VIII, Edward
E Elizabeth. Edited by E. Cardwell, D.D. 1850. 8vo. clotb,

s. 6d.

Shirley's (W.' W.) Some Account of the Church in the Apostolic
Age. Second Edition, 1874. fcap. 8vo. clotb, 3s. 6d.

Shuekford's Sacred and Profane History connected (in con-
tinuation of Prideaux). 2 vols. 1848. 8vo. clotb, 10s.

Stillingfleet's Origines Britannicae, with Lloyd's Historical
Account of Church Government. Edited by T. P. Pantin, M.A. 2 vols.
1842. 8vo. clotb, 10s.

Stubbs (W.). Registrum Sacrum Anglicanum. An attempt
to exhibit the course of EpiscopalSuccession in England. 1858. small
4to. clotb, 8s. 6d.

Strype's Works Complete, with a General Index. 27 vols.
1821—1843. 8vo. clotb, 7l. 13s. 6d. Sold separately as follows :—

Memorials of Cranmer. 2 vols. 1840. 8vo. c/otb, 115.
Life of Parker. 3 vols. 1828. 8vo. clotb, 165. 64.
Life of Grindal. 1821. 8vo. cloth, 55. 64.
Life of Whitgift. 3 vols. 1822. 8vo. c/otb, 16s. 64.
Life of Aylmer. 1820. 8vo. c/otb, 55. 64.
Life of Cheke. 1821. 8vo. c/ctb, 55. 64.
Life of Smith. 1820. 8vo. c/otb, 55. 64.
Ecclesiastical Memorials. 6 vols. 1822. 8vo. cloth, τ]. 135.
Annals of the Reformation. 7 vols. 8vo. c/otb, 2/. 35. 6d.
General Index. 2 vols. 1828. 8vo. clotb, 115.

Sylloge Confessionum sub tempus Reformandae Ecclesiae edi-
tarum. Subjiciuntur Catechismus Heidelbergensis et Canones Synodi

Dordrechtanae. 1827. 8vo. clorb, 8s.

ENGLISH THEOLOGY.

Beveridge's Discourse upon the XXXIX Articles. Te tbird
complete Edition, 1847. 8vo. clotb, 8s.

Bilson on the Perpetual Government of Christ's Church, with a
Biographical Notice by R. Eden, M.A. 1842. 8vo. clotb, 45.

Biscoe's Boyle Lectures on the Acts of the Apostles. 1840. 8vo.
clotb, 95. 6d.

Bull's Works, with Nelson's Life. Edited by E. Burton, D.D.
A new Edition, 1846. 8 vols. 8vo. clotb, al. 9s.

Burnet's Exposition ofthe XXXIX Articles. 1845. 8vo. c/otb, 75.

Burton's (Edward) Testimonies of the Ante-Nicene Fathers to

the Divinity of Christ. Second Edition, 1829. Svo. clotb, 75.
B3

12 Clarendon Press, Oxford.

Burton's (Edward) Testimonies of the Ante-Nicene Fathers to
the Doctrine of the Trinity and of the Divinity of the Holy Ghost.
1831. 8vo. clotb, 3s. 6d. ἢ

Butler's Works, with an Index to the Analogy. 2 vols. 1874.
8vo. cloth, 11s.

Butler's Sermons. $8vo. cloth, 55. 64.
Butler's Analogy of Religion. $8vo. c/ot5, 55.64.

Chandler's Critical History of the Life of David. 1853. 8vo.
clotb, 8s. 6d.

Chillingworth's Works. 3 vols. 1838. 8vo. c/otb, 1/7. 15. 64.
Clergyman's Instruetor. Sixtb Edition, 1855. 8vo. clotb, 6s. 64.

Comber's Companion to the Temple; or a Help to Devotion in
the use of the Common Prayer. 7 vols. 1841. 8vo. clotb, 1]. 11s. 6d.

Cranmer's Works. Collected and arranged by H. Jenkyns,
M.A., Fellow of Oriel College. 4 vols. 1834. 8vo. clotb, 11. 10s.
Enchiridion Theologieum Anti-Romanum.

Vol.I. Jeremy Taylor's Dissuasive from Popery, and Treatise on
the Real Presence. 1852. 8vo. clotb, 8s.

Vol.II. Barrow on the Supremacy of the Pope, with his Discourse
on the Unity of the Church. 1852. 8vo. clotb, 7s. 6d.

Vol. III. Tracts selected from Wake, Patrick, Stillingfleet, Clagett,
and others. 1837. Svo. clotb, 11.

[Fells] Paraphrase and Annotations on the Epistles of St. Paul.
1852. 8vo. clotb, 7s.

Greswells Harmonia Evangelica. ΕΚ Edition, 1856. 8vo.
clotb, 9s. 6d.

Greswell's Prolegomena ad Harmoniam Evangelicam. 1840.
8vo. clotb, 9s. 6d.

Greswell's Dissertations on the Principles and Arrangement
of a Harmony of the Gospels. 5 vols. 1837. 8vo. clotb, 3l. 35.

Hall's (Bp.) Works. 4 neav Edition, by Philip Wynter, D.D.
IO vols. 1863. 8vo. cloib, 3l. 35.

Hammond's Paraphrase and Annotations on the New Testa-
ment. 4 vols. 1845. S8vo. clotb, τὶ.

Hammond's Paraphrase on the Book of Psalms. 2 vols. 1850.
8vo. clotb, 10s.

Heurtley's Collection of Creeds. 1858. 8vo. c/otb, 61. 6d.

Homilies appointed to be read in Churches. Edited by J.
Griffiths, M.A. 1859. 8vo. clotb, 7s. 6d.

E
᾿
3
i

-—"————Uvw — δ

E ἡ 4
δ Ὁ ΘΝ ΔΝ Δ ΝΥ δ Δι μων λα. Δ δ ΚΝ

ιν δῦ νὰ“ κω .

P, 1

Clarendon. Press, Oxford. 13

Hooker's Works, with his Life by Walton, arranged by John
Keble, M.A. Sixtb Edition, 1874. 3 vols. Svo. clotb, 1M. 11s.6d.

Hooker's Works; the text as arranged by John Keble, M.A.
2 vols. 1875. 8vo. cloib, 11s.

Hooper's (Bp. George) Works. 2 vols. 1855. 8vo. clot, 85.

Ee (Dr. Thomas) Works. 12 vols. 1844. 8vo. cloth,
3l. 6s.

Jewel's Works. Edited by R. W. Jelf, D.D. 8 vols. 1847.
Svo. clotb, 11. 10s.

Patrick's Theological Works. 9 vols. 1859. 8vo. c/otb, τ]. 15.

Pearson's Exposition of the Creed. Revised and corrected by
E. Burton, D.D. δέκ Edition, 1877. 8vo. clotb, τος. 6d.

Pearson's Minor Theological Works. Now first collected, with
a Memoir of the Author, Notes, and Index, by Edward Churton, M.A,
2 vols. 1844. 8vo. clotb, 10s.

Sanderson's Works. Edited by W. Jacobson, D.D. 6 vols,
1854. 8vo. οἷοί», τ]. 10s.

Stanhope's Paraphrase and Comment upon the Epistles and
Gospels. 4 new Edition. 2 vols. 1851. 8vo. clotb, 10s.

Stillingfleet's Origines Saerae. 2 vols. 18357. 8vo. cloth, 9s.

Stillingfleet's Rational Account of the Grounds of Protestant
Religion; being a vindication of Abp. Laud's Relation ofa Conference,
&c. 2 vols. 1844. 8vo. clotb, 10s.

Walls History of Infant Baptism, with Gale's Reflections, and
Walls Defence. 4A mew Edition, by Henry Cotton, D.C.L. 2 vols.
1862. 8vo. clotb, 11. 1s.

Waterland's Works, with Life, by Bp. Van Mildert. .4 sex
Edition, with copious Indexes. 6 vols. 1857. Svo. clotb, al. 115.

Waterland's Review of the Doctrine of the Eucharist, with a
Preface by the present Bishop of London. 1880. crown ὅγο. clorá,
6s. 6d.

Wheatly's Illustration of the Book of Common Prayer. 4
new Edition, 3846. 8vo. clotb, 55.

Wyelif. A Catalogue of the Original Works of John Wyclif, by
W. W.Shirley, D.D. 1865. 8vo. clotb, 35. 6d.

Wyclif. Select English Works. By T. Arnold, M.A. 3 vols.
1871. 8vo. clotb, 2]. 25.

Wyclif. Trialogus. JPitb tbe Supplement nox first edited. By
Gotthard Lechler. 1869. 8vo. elotb, 145.

14 Clarendon Press, Oxford.

ENGLISH HISTORICAL AND DOCUMENTARY
WORKS.

British Barrows, a Record of the Examination of Sepulchral
Mounds in various parts of England. By William Greenwell, M.A.,
F.S.A. Together with Description of Figures of Skulls, General
Remarks on Prehistoric Crania, and an Appendix by George Rolleston,
M.D.,F.R.S. 1877. Medium 8vo. cloth, 255.

Two of the Saxon Chronicles parallel, with Supplementary
Extracts from the Others. Edited, with Introduction, Notes, and a
Glossarial Index, by J. Earle, M.A. 1865. 8vo. clotb, 16s.

Magna Carta, a careful Reprint. Edited by W. Stubbs, M.A.,
Regius Professor of Modern History. 1870. 4to. szitcbed, 15.

Britton, a Treatise upon the Common Law of England, com-
posed by order of King Edward 1, The French Text carefully revised,
with an English Translation, Introduction, and Notes, by F. M. Nichols,
M.A. 2 vols. 1865. royal 8vo. clotb, τὶ. 16s.

Burnet's History of His Own Time, with the suppressed Pas-
sages and Notes. 6 vols. 1833. 8vo. clotb, 2l. 10s.

Burnet's History of James II, with additional Notes. 1852.
8vo. clotb, 9s. 6d.

Carte's Life of James Duke of Ormond. 4 zeav Edition, care-
fully compared with the original MSS. 6 vols. 1851. 8vo. clotb, 1]. 55.

Clarendon's (Edw. Earl of) History of the Rebellion and Civil
Wars in England. "To which are subjoined the Notes of Bishop War-
burton. 7 vols. 1849. medium 8vo. οἷοί», 2l. 10s.

Clarendon's (Edw. Earlof) History of the Rebellion aud Civil
Wars in England, 7 vols. 1839. 18mo. clotb, 1]. 15.

Clarendon's (Edw. Earl of) History of the Rebellion and Civil
Wars in England. Also His Life, written by Himself, in which is in-
cluded a Continuation of his History of the Grand Rebellion. With
copious Indexes. In one volume, royal Svo. 1842. clotb, τὶ. 2s.

Clarendon's (Edw. Earl of) Life, including a Continuation of
his History. 2 vols. 1857. medium 8vo. cloib, 1]. 25.

Clarendon's ( Edw. Earl of) Life, and Continuation of his His-
tory. 3 vols. 1827. Svo. clotb, 16s. 6d.

Calendar of the Clarendon State Papers, preserved in the
Bodleian Library. Zn three volumes. 1869-76.
Vol. I. From 1523 to January 1649. Svo. clotb, 18s.
Vol. II. From 1649 to 1654. 8vo. clotb, 165.
Vol. III. From 1655 to 1657. Svo. cloth, 145.

Clarendon. Press, Oxford. I5

Calendar of Charters and Rolls preserved in the Bodleian
Library. 1878. Svo. cloth, 11. 11s. 6d.

Freeman's (E. A.) History ofthe Norman Conquest of England;
its Causes and Results. Zn Six Volumes. Svo. cloth, 5l. 9s. 6d. )

Vols. I-II together, 3rd edition, 1877. 17. 16s.
Vol. III, 2nd edition, 1874. 1]. 1s.

Vol. IV, 2nd edition, 1875. 1]. 1s.

Vol. V, 1876. 11. 1s.

Vol. VI. Index. 1879. 8vo. cloth, τος. 6d.

Freeman (E. A.) The Reign of William Rufus and the Acces-
sion of Henry the First. 2 vols. 8vo. Nearly ready.

Gaseoigne's Theological Dictionary (*Liber Veritatum "):
Selected Passages, illustrating the condition of Church and State, 1403-
1458. "With an Introduction by James E. Thorold Rogers, M.P.
Small 4to. clo/h, 10s. 6d.

Lloyd's Prices of Corn in Oxford, 1583-1830. 8vo. seaved, 15.

Cuttrell's (Narcissus) Diary. A Brief Historical Relation of
State Affairs, 1678-1714. 6 vols. 1857. 8vo. clotb, M. 45.

May's History of the Long Parliament. 1854. 8vo. cloth, 65. 64,

Rogers's History of Agriculture and Prices in England, A.D.
1259-1793. Vols. I and II (1 259-1400). 8vo. clotb, 2l. 25.

Vols. ΠῚ and IV. Nearly ready.

Sprigg's England's Recovery ; being the History of the Army
under Sir Thomas Fairfax. 1854. ὅνο. clotb, 6s.

Whitelock's Memorials of English Affairs from 1625 to 1660.
4 vols. 1853. 8vo. clotb, 11. 10s.

Protests of the Lords, including those which have been
expunged, from 1624 to 1874 ; with Historical Introductions, Edited
by James E. Thorold Rogers, M.A. 1875. 3 vols. 8vo. clotb, al. 15.

Enactments in Parliament, specially concerning the Universi-
ties of Oxford and Cambridge. Collected and arranged by J. Griffiths,
M.A. 1869. 8vo. cloth, 125.

Ordinances and Statutes [for Colleges and Halls] framed or
approved by the Oxford University Commissioners. 1863. 8vo. clotb,
12s.—Sold separately (except for Exeter, All Souls, Brasenose, and
Corpus), at Is. each.

Statuta Universitatis Oxoniensis. 188r. 8vo. clotb, 55.

The Student's Handbook to the University and Colleges
ofOxford. Sixth Edition. 1881. Extra fcap. 8vo. cloth, 2s. 6d.

Index to Wills proved in the Court of the Chancellor of the
University of Oxford, &c. Compiled by J. Griffiths, M.A. 1862.
royal 8vo. clotb, 35. 6d.

Catalogue of Oxford Graduates from 1659 to 1850. 1851.
8vo. clotb, 75. 6d.

3

F-

16 Clarendon Press, Oxford.

CHRONOLOGY, GEOGRAPHY, &c.

Clinton's Fasti Helleniei. The Civil and Literary Chronology
of Greece, from the LVIth to the CXXIIIrd Olympiad. —Z'bird edition,
1841. 4to. clotb, τ]. 145. 6d.

Clinton's Fasti Hellenici. The Civil and Literary Chronology
of Greece, from the CXXIVth Olympiad to the Death of Augustus.
Second edition, 1851. 4to. clotb, 11. 125.

Clinton's Epitome of the Fasti Hellenici. 1851. 8vo. cJoth,
6s. 6d.

Clinton's Fasti Romani. The Civil and Literary Chronology
of Rome and Constantinople, from the Death of Augustus to the Death
of Heraclius. 2 vols. 1845, 1850. 4to. clo/b, 3l. 9s.

Clinton's Epitome ofthe Fasti Romani. 1854. 8vo. c/ot5, 75.

Cramer's Geographical and Historical Description of Asia
Minor. 2 vols. 1832. 8vo. clotb, 11s.

Cramer's Map of Asia Minor, t55.

Cramer's Map of Ancient and Modern Italy, on two sheets, 155.

Cramer's Description of Ancient Greece. 3 vols. 1828. 8vo.
clotb, 16s. 6d.

Cramer's Map of Ancient and Modern Greece,on two sheets, 155,

vrbe deat: Fasti Temporis Catholici. 1852. 4 vols. 8vo. c/otP,
21. IOS.

Greswell's Tables to Fasti, 4to., and Introduction to Tables,
8vo. 1852. clotb, 155.

Greswell's Origines Kalendariz Italicee. 1854. 4 vols. 8vo. c/ot5,
21,28.

Greswells Origines Kalendarie Hellenice. 6 vols. 1862.
8vo. cloth, 4l. 45.

MATHEMATICS, PHYSICAL SCIENCE, &ec.

Archimedis quae supersunt omnia cum Eutocii commentariis
ex recensione Josephi Torelli, cum πονᾶ versione Latinà, 1792. fol.
cloth, τὶ. 5s.

Bradley's Miscellaneous Works and Correspondence. With an
Account of Harriot's Astronomical Papers. 1832. 410. clotb, 17s.

Reduction of Bradley's Observations by Dr. Busch. 1838. 4to. cloth, 35.
Astronomical Observations made at the University Obser-

vatory, Oxford, under the direction of C. Pritchard, M.A., Savilian Pro-
fessor of Astronomy. No, 1, 1878. Royal 8vo. pafer covers, 35. 6d,

Clarendon Press, Oxford. 17

Treatise on Infinitesimal Caleulus. By Barthol ' Pri
M.A., F.R.S., Professor of Natural Philosophy) Oxford. ἀπολο c c

Vol. I. Differential Calculus. Second Edition, 8vo. clotb, 145. 6a.

Vol. II. Integral Calculus, Calculus of Variations, and Differential
Equations. Second Edition, 1865. 8vo. clotb, 18s.

Vol. 111. Statics, including Attractions; Dynamics of a Material
Particle. Second Edition, 1868. 8vo. clotb, 16s.

Vol. IV. Dynamics of Material Systems; together with a Chapter on
Theoretical Dynamics, by W. F. Donkin, M.A., F.R.S. 1562.
8vo. clotb, 16s.

Rigaud's Correspondence of Scientific Men of the r7th Century
with Table of Contents by A. de Morgan, and Index by the Rev. ].
Rigaud, M.A., Fellow of Magdalen College, Oxford. 2 vols. 1841-1862.
8vo. cloth, 185. 6d.

Daubeny's Introduction to the Atomic Theory. 16mo. c/atb, 65.

Vesuvius. ΒΥ John Philips, M.A., F.R.S., Professor of
Geology, Oxford. 1869. Crown 8vo. clotb, 10s. 6d.

Geology of Oxford and the Valley of the Thames. By the same
Author. 1871. $vo. cloib, 21s.

Synopsis of the Pathological Series in the Oxford Museum.
By H. W. Acland, M.D., F.R.S., 1867. 8vo. clotb, 25. 6d.

Thesaurus Entomologieus Hopeianus, or a Description of
the rarest lusects in the Collection given to the University by the
Rev. William Hope. By J. O. Westwood, M.A., F.L.S. With 40

; Plates. 1874. Small folio, half morocco, 71. 10s.

TText-Book of Botany, Morphological and Physiological. By
Dr. Julius Sachs, Professor of Botany in the University of Würzburg.
Translated by S. H. Vines, M.A. Royal 8vo. New Edition, in the
Press.

Johannes Müller on Certain Variations in the Vocal Organs
of the Passeres that have hitherto escaped notice. Translated by
F. 1. Bell, B.A., and edited with an Appendix, by A. H. Garrod, M.A.,
F.R.S. With Plates. 1878. Ato. paper covers, 7s. 6d.

BIBLIOGRAPHY.
Ebert's Bibliographical Dictionary, translated from the German.
4 vols. 1837. 8vo. clotb, 11. 10s.
Cotton's List of Editions of the Bible in English. Second Edition,
corrected and enlarged. 1852. 8vo. clotb, 85. 6d.
Cotton's Typographical Gazetteer. 183r. 8vo. clotb, 125. 64.
Cotton's Typographical Gazetteer, Second Series. 1866. 8vo.

clotb, 12s. 6d.
Cotton's Rhemes and Doway. An attempt to shew what has
been done by Roman Catholics for the diffusion of the Holy Scriptures

jn English. 1855. 8vo. clotb, 9s.

18 Clarendon. Press, Oxford.

MISCELLANEOUS.

Qnecoota (xontens(a. Aryan Series. Vol.I. Part I. Buddhist
Texts from Japan. Edited by F. Max Müller. Small 4to. 35. 6d.

Bacon's Novum Organum. Edited, with English notes, by
G. W, Kitchin, M.A. 1855. Svo. clotb, 9s. 6d.

Bacon's Novum Organum. Translated by G. W. Kitchin,
M.A. 1855. 8vo. clotb, 9s. 6d. (See also p. 35.)

The Works of George Berkeley, D.D., formerly Bishop of
Cloyne; including many of his writings hitherto unpublished. With
Prefaces, Annotations, and an Account of his Life and Philosophy, by
Alexander Campbell Fraser, M.A. 4 vols. 1871. 8vo. clotb, 21. 185.

The Life, Letters, &c. 1 vol.clotb, 16s. See also p. 35.

Olaf, Passio et Miracula Beati Olavi. Edited from a T'welfth-
Century MS. in the Library of Corpus Christi College, Oxford, with
an Introduction and Notes, by Frederick Metcalfe, M.A. small 4to.
stiff cover, 6s. Just Published.

The Logie of Hegel; translated from the Encyclopaedia of
the Philosophical Sciences. With Prolegomena by William Wallace,
M.A. 1874. 8vo. cloth, 145.

Smith's Wealth of Nations. 4A new Edition, with Notes,
by J. E. Thorold Rogers, M.A. 2 vols. 1880. clotb, 21s.

A. Course of Lectures on Art, delivered before the University
of Oxford in Hilary Term, 1870, by John Ruskin, M.A., Slade
Professor of Fine Art, vo. clotb, 6s.

Aspects of Poetry; being Lectures delivered at Oxford by
John Campbell Shairp, LL.D., Professor of Poetry, Oxford. Crown
8vo. cloth, τος. 6d. Just Published.

A Critieal Account of the Drawings by Michel Angelo
and Raffaello in the University Galleries, Oxford. By J. C. Robinson,
F.S.A. 1870. Crown Svo. clotb, 45.

Catalogue of the Castellani Collection of Antiquities in the
University Galleries, Oxford. By W.$. W. Vaux, M.A,, F.R.S. Crown
Svo. stiff cover, 1s.

Sturlunga Saga, including the Islendinga Saga of Lawman
Sturla Thordsson and other works. Edited by Dr. Gudbrand Vigfüsson.
In 2 vols. 1878. 8vo. cloth, 2]. 25.

Casauboni Ephemerides, cum praefatione et notis J. Russell,
S.T.P. 'Tomill. 1850. 8vo. clotb, 15s.

The Ormulum ; with the Notes and Glossary of Dr. R. M. White.
Edited by Rev. R. Holt, M.A. 1878. 2 vols, Extra fcap. 8vo. cloth, 215.

Clarendon. Press, Oxford. 19

The Saered Books of the East. Translated by various
Oriental Scholars, and edited by F. Max Müller.

Vol.I. The Upanishads. Translated by F. Max Müller.
Part I. Τῆς Khàndogya-upanishad, The Talavakára-upanishad, The
Aitareya-áramyaka, 'The Kaushitaki-bráhmaza-upanisbad, and "The
Vágasaneyi-samhità-upanishad. —8vo. cloth, 10s. 6d.

Vol. II. 'The Sacred Laws of the Aryas, as taught in the
Schools of Ápastamba, Gautama, Vásishtha, and Baudháyana. Trans-
lated by Georg Bühler. Part I, Apastamba and Gautama. ϑνο.
cloth, 10s. 6d.

Vol. III. 'The Saered Books of China. The Texts of Con-
fucianism. Translated by James Legge. Part I. TheShü King, The
NH portions of the Shih King, and The Hsiáo King. Svo. cloth,
125. 6d.

Vol. IV. 'The Vendidàd. Translated by James Darmesteter.
8vo. cloth, 10s. 6d.

Vol. V. The Bundahi, Bahman Ya:t, and Sháyast-là-
Sh&yast. Translated by E. W. West. 8vo. cloth, 125. 6d.

Vols. VI and IX. The Qur'àn. Parts 1 and II. Trans-
lated by Professor E. H. Palmer. vo. c/ofA, 215.

Vol. VII. The Institutes of Vishnu. Translated by Pro-
fessor Julius Jolly. 8vo. cloth, τος, 6d.

— . VXol. X. The Dhammapada, translated by Professor F. Max
Müller; and The Sutta Nipáta, translated by Professor Fausboll;
being Canonical Books of the Buddhists. 8vo. cloth, 10s. 6d.

Vol. XI. The Maháparinibbàna Sutta, The "Tevigja
Sutta, The Mahásudassana Sutta, The Dhamma-Kakkappa-
vattasna Sutta. Translated by T. W. Rhys Davids. 8vo. cloth, τος. 64.

The following Volumes are also in the Press, viz :—

Vol. VIII. TheBhagavadgità, Sanatsugátiya,and Anugità.
Translated by Kashinath Trimbak Telang.

Vol. XII. 'The Satapatha-Bráhma:a, by Professor Eggeling.

Vol. XIII. The Pátimokkha, by T. W. Rhys Davids. The
Mahávagga, by Dr. H. Oldenberg.

Vol. XIV. The Sacred Laws of the Áryas, as taught in the
Schools of Vásish?ka and Baudháyana, by Professor Georg Bühler.

*

20 Clarendon. Press, Oxford.

6 Larenoon iss Seis.

The Delegates of the Clarendon Press having undertaken
the publication of a series of works, chiefly educational, and
entitled the f[urenbon 3)ress Series, have published, or have
in preparation, the following.

T'hose to which prices are attached are already published; the others are in
preparation.

I. ENGLISH.

A First Reading Book. By Marie Eichens of Berlin; and
edited by Anne J. Clough. Extra fcap. 8vo. s/iff covers, 4d.

Oxford Reading Book, Part I. For Little Children. Extra
fcap. 8vo. stiff covers, 6d.

Oxford Reading Book, Part II. For Junior Classes. Extra
fcap. 8vo. stiff covers, 6d.

An Elementary English Grammar and Exercise Book.
By O. W, Tancock, M.A., Head Master of Norwich School. Second
Edition. Extra fcap. 8vo. cloth, 1s. 6d.

An English Grammar and Reading Book, for Lower Forms
in Classical Schools. By O. W. Tancock, M.A., Head Master of
Norwich School. Third Edition. Extra fcap. 8vo. cloth, 3s. 6d.

Typieal Selections from the best English Writers, with Intro-
ductory Notices. Second Edition. In 'Two Volumes. Extra fcap. 8vo.
cloth, 3s. 6d. each.

Vol.I. Latimer to Berkeley. Vol.II. Pope to Macaulay.
The Philology of the English Tongue. By J. Earle, M.A.,

formerly Fellow of Oriel College, and Professor of Anglo-Saxon, Oxford.
Third Edition. Extra fcap. 8vo. clotb, 7s. 6d.

A Book for the Beginner in Anglo-Saxon. By John Earle,
M.A., Professor of Anglo-Saxon, Oxford. Second Edition. Extra fcap.
8vo. cloth, 2s. 6d.

An Anglo-Saxon Reader. |n Prose and Verse. With
Grammatical Introduction, Notes, and Glossary. By Henry Sweet,
M.A. TAird Edition. Extra fcap. 8vo. cloth, 8s. 6d.

Clarendon Press, Oxford. 21

Specimens of Early English. A New and Revised Edition.
With Introduction, Notes, and Glossarial Index. By R. Morris, LL.D.,
and W. W. Skeat, M.A.

Part 1. Zn tbe Press.

Part II. From Robert of Gloucester to Gower (A.D. 1298 to A.D. 1393).
Second Edition, Extra fcap. 8vo. clotb, 7s. 6d.

Specimens of English Literature, from the 'Ploughmans
Crede' to the *Shepheardes Calender' (A.D. 1394 to A.D. 1579). With
Introduction, Notes, and Glossarial Index. By W. W. Skéat, M.A.
Extra fcap. 8vo. clotb, 75. 64d.

The Vision of William eoneerning Piers the Plowman,
by William Langland. Edited, with Notes, by W. W., Skeat, M.A.
Third Edition. Extra fcap. 8vo. clotb, 45. 6d.

Chaueer. The Prioresses Tale; Sir Thopas; The Monkes
Tale; The Clerkes Tale; 'The Squieres Tale, &c. Edited by
W. W.Skeat, M.A. Second Edition. Extra fcap. Svo. clotb, 4s. 6d.

Chaucer. The Tale of the Man of Lawe; The Pardoneres
Tale; The Second Nonnes Tale; The Chanouns Yemannes Tale.
By the same Editor. Extra fcap. 8vo. cloth, 4s. 6d. — (See also p. 22.)

Old English Drama. Marlowe's Tragical History of Dr.
Faustus, and Greene's Honourable History of Friar Bacon and Friar
Bungay. Edited by A. W. Ward, M.A., Professor of History and
English Literature in Owens College, Manchester. 1878. Extra fcap.
8vo. cloth, 55. 6d.

ib

Marlowe. Edward 11. With Introduction, Notes, ἅς. By
O. W. Tancock, M.A., Head Master of Norwich School. Extra fcap.
8vo. cloth, 35.

Shakespeare. Hamlet. Edited by W. G. Clark, M.A., and
W. Aldis Wright, M.A. Extra fcap. 8vo. stiff covers, 25.

Shakespeare. Select Plays. Edited by W. Aldis Wright, M.A.
Extra fcap. 8vo. stiff covers.

The Tempest, 15. 6d. King Lear, 15. 64.
As You Like It, 15. 6d. A Midsummer Night's Dream, 15. 64,
Julius Czesar, 25. Coriolanus, 25. 6d.
Richard the Third, 25. 6d. ' Henry the Fifth, 25. ust Published.

(For other Plays, see p. 23.)

Milton. Areopagitica. With Introduction and Notes. By
J. W. Hales, M.A., late Fellow of Christ's College, Cambridge. Second
Edition. Extra fcap. 8vo. clofh, 35.

22 Clarendon Press, Oxford.

Bunyan. Holy War. Edited by E. Venables, M.A. Intbe Press.
(See also p. 23.)

Loeke's Conduet of the Understanding. Edited, with Intro-
duction, Notes, etc., by T. Fowler, M.A., Professor of Logic in the
University of Oxford. Extra fcap. 8vo. cloth, 25.

Addison. Selections from Papers in the Spectator. With
Notes. By T. Arnold, M.A., University College. Second Edition.
Extra fcap. 8vo. clotb, 4s. 6d.

Burke. Four Letters on the Proposals for Peace with the Regi-
cide Directory of France. Edited, with Introduction and Notes, by
E. J. Payne, M.A. Extra fcap. 8vo. cloth, 5s. (See also p. 23.)

Also the following in paper covers :—
Goldsmith. The Deserted Village. 24.
Gray. Elegy, and Ode on Eton College. 24.

Johnson. Vanity of Human Wishes. With Notes by E. ].
Payne, M.A. 4d.

Keats. Hyperion, Book I. With Notesby W. T. Arnold, B.A. 44.

Milton. With Notes by R. C. Browne, M.A.
Lycidas, 3d. L'Allegro, 3d. Il Penseroso, 4d. Comus, 64.
Samson Agonistes, 64.

Parnell. The Hermit. 24.

A SERIES OF ENGLISH CLASSICS,

Designed to meet tbe «vants of Students in. Englisb Literature,
by tbe late Rev. J. S. BREWER, M.A., of Queen's College, Oxford,
and Professor of Englisb Literature at King's College, London.

t, Chaueer. The Prologue to the Canterbury Tales; The
Knightes Tale; 'lThe Nonne Prestes Tale, Edited by R. Morris,
Editor of Specimens of Early English, &c., &c. Sixth Edition. Extra
fcap. 8vo. clotb, 2s. 6d. (See also p. 21.)

2. Spenser's Faery Queene. Books I and II. Designed chiefly
for the use of Schools. With Introduction, Notes, and Glossary. By
G. W. Kitchin, M.A.
Book L Eighth Edition, Extra fcap. 8vo. clotb, 2s. 6d.
Book II. ird Edition. Extra fcap. 8vo. clotb, 2s. 6d.
;. Hooker. Ecclesiastical Polity, Book I. Edited by ΚΕ. W.

Church, M.A., Dean of St. Paul's; formeriy Fellow of Oriel College,
Oxford. Second Edition. Extra fcap. 8vo. clotb, 25.

Clarendon Press, Oxford. 23

4. Shakespeare. Select Plays. Edited by W.G. Clark, M.A.,
Fellow of Trinity College, Cambridge; aad W. Aldis Wright, M.A.,
Trinity College, Cambridge. Extra fcap. 8vo. stiff covers,

I. The Merchant of Venice. 15.
II. Richard the Second. 1s. 6d.
III. Macbeth. 1s.6d. (For other Plays, see p. 21.)
5. Bacon.
I. Advancement of Learning. Edited by W. Aldis Wright, M.A.
Second Edition. Extra fcap. 8vo, cloth, 4s. 6d.

II. The Essays. With Introduction and Notes. By J. R. Thursfield,
M.A,, Fellow and formerly Tutor of Jesus College, Oxford,

6. Milton. Poems. Edited by R. C. Browne, M.A. 2 vols.
Fourth Edition. Extra fcap. Svo. clotb, 6s. 6d.

Sold separately, Vol. I. 4s.; Vol. II. 3s. (See also p. 22.)

7. Dryden. Select Poems. Stanzas on the Death of Oliver
Cromwell; Astreza Redux; Annus Mirabilis; Absalom and Achitophel ;
Religio Laici; The Hind and the Panther. Edited by W. D, Christie,
M.A. Second Edition. Ext. fcap. 8vo. cloth, 3s. 6d.

8. Bunyan. The Pilgrim's Progress, Grace Abounding, Relation
of the Imprisonment of Mr. John Bunyan, Edited, with Biographical
Introduction and Notes, by E. Venables, M.A. 1879. Extra ícap.
$8vo. cloth, 55.

9. Pope. With Introduction and Notes. By Mark Pattison,
4 B.D., Rector of Lincoln College, Oxford.

I. Essay on Man. Sixth Edition. Extra fcap. 8vo. 1s. 6d.

II. Satires and Epistles. ird Edition. Extra fcap.8vo. 25.

10. Johnson. Rasselas; Lives of Pope and Dryden. Edited
by Alfred Milnes, B.A. (London), late Scholar of Lincolu College,
Oxford. Extra fcap. 8vo. cloth, 45. 6d.

1r. Burke. Select Works. Edited, with Introduction and Notes,
by E. J. Payne, M.A., of Lincolu's Inn, Barrister-at-Law, aud Fellow of
University College, Oxford.

I. Thoughts on the Present Discontents; the two Speeches on
America. Second Edition. Extra fcap. 8vo. clotb, 4s. 64.

Il. Reflections on the French Revolution. Second Editiom, Extra
fcap. 8vo. cloth, 5s. (See also p. 22.)

12. Cowper. Edited, with Life, Introductions, and Notes, by
H. T. Griffith, B.A., formerly Scholar of Pembroke College, Oxford.
I. The Didactic Poems of 1782, with Selections from the Minor
Pieces, A.D. 1779-1783. Extra fcap. 8vo. cloth, 35.
HI. The Task, with Tirocinium, and Selections from the Minor Poems,
ν A.D. 1784-1799. Extra fcap. Svo. clotb, 35.

24 Clarendon Press, Oxford.

II. LATIN.

An Elementary Latin Grammar. By John B. Allen, Μ.Α.,

Head Master of Perse Grammar School, Cambridge. TAird Edition,
Revised and Corrected, Extra fcap. 8vo. cloth, 2s. 6d.

A First Latin Exercise Book. By the same Author.
Second Edition, Extra fcap. 8vo. cloth, 2s. 6d.

Angliee Reddenda, or Easy Extracts, Latin and Greek, for
Unseen Translation. By C. S. Jerram, M.A. Second Edition, Revised
and Enlarged. Extra fcap. 8vo. cloth, 25. 6d.

Passages for Translation into Latin. For the use of Pass-
men and others. Selected by J. Y. Sargent, M.A., Fellow and Tutor of
Magdalen College, Oxford. Fifth Edition. Ext. fcap. 8vo. clotb, as. 6d.

First Latin Reader. By T.].Nunns, M.A. Third Edition.
Extra fcap. 8vo. cloth, 25.

Second Latin Reader. I» Preparation.
Caesar. The Commentaries (for Schools). With Notes and
Maps. By Charles E. Moberly, M.A.
Part I. The Gallic War. T'hird Edition. Extra fcap.8vo. clotb, 4s.6d.
Part II, The Civil War. Extra fcap. 8vo. cloth, 3s. 6d.
The Civil War. Book I. Extra fcap. 8vo. cloib, 25.

Cicero. Selection of interesting and descriptive passages. With
Notes, By Henry Walford, M.A. In three Parts. Second Edition,
Extra fcap. 8vo. clotb, 4s. 6d. Eacb Part separately, limp, 1s. 6d.

Part I. — Anecdotes from Grecian and Roman History.
Part II. Omens and Dreams: Beauties of Nature.
Part III. Rome's Rule of her Provinces.

Cicero. Selected Letters (forSchools). With Notes. By the
late C. E. Prichard, M.A., and E. R. Bernard, M.A. Second Edition.

Extra fcap. 8vo. clotb, 35.

Cieero. Select Orations (for Schools). With Notes. By]. R.
King, M.A. Extra fcap. 8vo. cloth, 25. 6d.

Cornelius Nepos. With Notes. By Oscar Browning, M.A.
Second Edition. Extra fcap. 8vo. clotb, 25. 6d.
Livy. Selections (for Schools). With Notes and Maps. By
H. Lee-Warner, M.A. Extra fcap. 8vo. In Parts, limp, each 1s. 6d.
Part I. The Caudine Disaster.
Part ΠῚ. Hannibal's Campaign in Italy.
Part III. The Macedonian War.

Livy. Books V—VII. With Introduction and Notes. By
A. R. Cluer, B.A. Extra fcap. 8vo. c/oth, 3s. 6. Just Published.

diae desc.

Clarendon. Press, Oxford. 25

————

Ovid. Selections for the use of Schools. With Introductions
and Notes, and an Appendix on the Roman Calendar. By W. Ramsay,
M.A. Edited by G. G. Ramsay, M.A., Professor of Humanity, Glas-
δον. Second Edition. | Ext. fcap. 8vo. clotb, 5s. 6d.

Pliny. Selected Letters (for Schools) With Notes. By
the late C. E. Prichard, M.A., and E. ΚΕ. Bernard, M.A. Second Edition.
Extra fcap. Svo. cloth, 35.

Virgil. With Introduction and Notes, by T. L. Papillon, M.A.,
Fellow of New College, Oxford. Zn the Press.

Catulli Veronensis Liber. Iterum recognovit, apparatum
criticum prolegomena appendices addidit, Robinson Ellis, A.M. 1878.
Demy 8vo. cloth, 16s.

A Commentary on Catullus. By Robinson Ellis, M.A. 1876.
Demy 8vo. cloth, 16s.

Catulli Veronensis Carmina Selecta, secundum recogni-
tionem Robinson Ellis, A.M. Extra fcap. 8vo. clotb, 3s. 6d.

Cieero de Oratore. With Introduction and Notes, by A. S.
Wilkins, M.A., Professor of Latin, Owens College, Manchester.
Book I. 1879. 8vo. cloth, 6s. Book II. 1881. 8vo. cloth, ss.

Cicero's Philippie Orations. With Notes. By J. R. King, M.A.
Second Edition. 1879. 8vo. clotb, 10s. 6d.

— Cieero. Select Letters. With English Introductions, Notes,
and Appendices. By Albert Watson, M.A. ird Edition. 1881.
Demy $vo. clot, 18s.

Cieero. Select Letters. Text. By the same Editor. Extra
fcap. 8vo. cloth, 45.

Cicero pro Cluentio. With Introduction and Notes. By W.
Ramsay, M.A. Edited by G. G. Ramsay, M.A. Extra fcap. 8vo. cloth,
3s. 6d.

Horace. Witha Commentary. Volume I. The Odes, Carmen
Seculare, and Epodes. By Edward C. Wickham, M.A., Head Master
of Wellington College. Second Edition. 1877. Demy $vo. cloth, 1as.

Horace. .4 reprint of tbe abeve, in a size suitable for the use
of Schools, Extra fcap. 8vo. cloth, 5s. 6d.

Livy, Book I. With Introduction, Historical Examination, and
Notes. By J. R. Seeley, M.A., Regius Professor of Modern History,
Cambridge. Second Edition. 1874. 8vo. clotb, 6s.

Ovid. P.Ovidii Nasonis Ibis. Ex Novis Codicibus Edidit,
Scholia Vetera Commentarium. cum Prolegomenis Appendice Indice
-addidit, R. Ellis, A.M. Demy Svo. cloth. ust ready.

26 Clarendon Press, Oxford.

Persius. The Satires. With a Translation and Commentary.
By John Conington, M.A. Edited by Henry Nettleship, M.A. Second
Edition. 1874. S8vo.clotb, 7s. 6d.

Selections from the less known Latin Poets. By North
Pinder, M.A. 1869. Demy 8vo. clotb, 155.

Fragments and Specimens of Early Latin. With Introduc-
tions and Notes. 1824. By John Wordsworth, M.A. 8vo. clotb, 185.

Tacitus. 'The Annals. Books I-VI. With Essays and Notes.
Preparing.

Vergil: Suggestions Introductory to a Study of the Aeneid.
By H. Nettleship, M.A. 8vo. sewed, 1s. 6d.

Ancient Lives of Vergil; with an Essay on the Poems of Vergil,
in connection with his Life and Times. By H. Nettleship, M.A. 8vo.
sewed, 25.

The Roman Satura: its original form in connection with its
literary development. By H. Nettleship, M.A. 8vo. sewed, 15.

A Manual of Comparative Philology. By T. L. Papillon,
M.A., Fellow and Lecturer of New College. Second Edition. Crown

8vo. cloth, 6s.

The Roman Poets of the Augustan Age. By William
Young Sellar, M.A., Professor of Humanity in the University of
Edinburgh. ViRam, 1877. Svo. cloth, 145.

The Roman Poets of the Republie. By the same Author.
New Edition, Revised and Enlarged. 1881. Svo, cloth, 145.

III. GREEK.

A Greek Primer, for the use of beginners in that Language.
By the Right Rev. Charles Wordsworth, D.C.L., Bishop of St. Andrews.
Sixth. Edition, Revised and Enlarged. Extra fcap. 8vo. clotb, 1s. 64d,

Graecae Grammaticae Rudimenta in usum Scholarum. Auctore
Carolo Wordsworth, D.C.L. Nineteentb Edition, 1877. 12mo. cloth, 45.

A. Greek-English Lexicon, abridged from Liddell and Scott's
4to. edition, chiefly for the use of Schools. Nineteentb Edition. Care-
fully Revised tbrougbout. 1880. Square 12mo. clotb, 7s. 6d.

Greek Verbs, Irregular and Defective; their forms, mean-
ing, and quantity ; embracing all the 'Tenses used by Greek writers,
with references to the passages in which they are found. By W. Veitch,
Fourth Edition. Crown 8vo. clotb, τος. 6d.

The Elements of Greek Accentuation (for Schools): abridged
from his larger work by H. W. Chandler, M.A., Waynflete Professor of
Moraland Metaphysical Philosophy, Oxford. Ext.fcap.8vo. clotb, 2s. 6d.

Clarendon. Press, Oxford. 27

A Series of Graduated Greek Readers;—

First Greek Reader. By W. GG. Rushbrooke, M.L., for-
merly Fellow of St. Johu's College, Cambridge, Second Classical
Master at the City of London School. Extra fcap. Svo. cloth, 2s. 6d.

Seeond Greek Reader. By A.M.Bell, M.A. Extra fcap.
8vo. cloth, 35. 6d. :

Third Greek Reader. I» Preparaticn.

Fourth Greek Reader; being Specimens of Greek
Dialects. With Introductions and Notes. By W. W. Merry, M.A.,
Fellowand Lecturer of Lincoln College. Extra fcap.8vo. cloth, 4s. 6d.

Fifth Greek Reader. PartI. Selections from Greek Epic
and Dramatic Poetry, with Introductions and Notes. By Evelyn
Abbott, M.A., Fellow of Balliol College. Ext.fcap. 8vo.cloth, 4s. 6d.

Part Il. By thesame Editor. I» Preparation.
The Golden Treasury of Ancient Greek Poetry; being a Col-

lection of the finest passages in the Greek Classic Poets, with Introduc-
tory Notices and Notes. By R. 8. Wright, M.A., Fellow of Oricl
College, Oxford. Ext. fcap. 8vo. clotb, 8s. 6d.

A Golden Treasury of Greek Prose, being a collection of the
finest passages in the principal Greek Prose Writers, with Introductory
Notices and Notes. By R. S. Wright, M.A., and J. E. L. Shadwell, M.A.
Ext. fcap. 8vo. cloth, 45. 6d.

Aeschylus. Prometheus Bound (for Schools). "With Intro-
duction and Notes, by A. O. Prickard, M.A., Fellow of New College.

€ Extra fcap. Svo. cloth, 25,

Aesehylus. Agamemnon. "With Introduction and Notes by
Arthur Sidgwick, M.A., Tutor of Corpus Christi College, Oxford; late
Fellow of Trinity College, Cambridge, and Assistant Master of Rugby
School. Extra fcap. 8vo. cloth, 35.

Aeschylus. The Choephoroe. With Introduction and Notes
by the same Editor. Preparing.

Aristophanes. In Single Plays, edited, with English Notes,
Introductions, etc., by W. W. Merry, M.A. Extra fcap. Svo.

'The Clouds, 25. The Acharnians, 25.
Other Plays will follow.

Arrian. Selections (for Schools). With Notes. By J. S. Phill-
potts, B.C.L., Head Master of Bedford School.

Cebes. "Tabula. With Introduction and Notes by C. S.
Jerram, M.A. Extra fcap. 8vo. cloth, 25. 6d.

Euripides. Aleestis (for Schools). By C. S. Jerram, M.A.
Extra fcap. 8vo. cloth, 25. 6d.

Euripides. Helena (for Schools). By the same Editor. 4»
the Press.

28 Clarendon Press, Oxford.

Herodotus. Selections from. Edited, with Introduction, Notes,
and a Map, by W. ΝΥ. Merry, M.A., Fellow and Lecturer of Lincoln
College. Extra fcap. 8vo. cloth, 2s. 6d.

Homer. Odyssey, Books I—XII (for Schools). By W. W.
Merry, M.A. ANineteenth Thousand. | Extra fcap. 8vo. cloib, 4s. 6d.
Book II, separately, 15. 6d.

Homer. Odyssey, Books XIII-X XIV (for Schools). By the
same Editor. Extra fcap. Svo. clo/A, 5s.

Homer. Iliad, Book I (for Schools). By D. B. Monro, M.A.
Extra fcap. 8vo. cloth, 2s.

Homer. Iliad, Book XXI. Edited with Notes, etc., for the
use of Schools, by Herbert Hailstone, M.A., late Scholar of St. Peter's
College, Cambridge. Extr. fcap. 8vo. c/oth, 18. 6d.

Lucian. Vera Historia (for Schools). By C. S. Jerram, M.A.
Extra fcap. 8vo. cloth, 1s. 6d.

Plato. Selections (for Schools). With Notes. By B. Jowett,
M.A., Regius Professor of Greek ; and J. Purves, M.A., Fellow and
late Lecturer of Balliol College, Oxford. Zn the Press.

Sophocles. In Single Plays, with English Notes, &c. By Lewis
Campbell, M.A., and Evelyn Abbott, M.A. Extra fcap. 8vo. limp.

Oedipus Rex, Oedipus Coloneus, Antigone, Is. 9d. each.
Ajax, Electra, Trachiniae, Philoctetes, 2s, each.

Sophocles. Oedipus Rex: Dindorf's Text, with Notes by the
present Bishop of St. David's, Ext. fcap. 8vo. limp, 1s. 6d.

Theoeritus (for Schools). With Notes. By H.Kynaston, M.A.
(late Snow), Head Master of Cheltenham College. Third Edition.
Extra fcap. 8vo. clotb, 4s. 6d.

Xenophon. Easy Selections (for Junior Classes) ^ With a
Vocabulary, Notes, and Map. By J. S. Phillpotts, B.C.L., and C. S.
Jerram, M.A. ird Edition, Extra fcap. 8vo. cloth, 3s. 6d.

Xenophon. Selections (for Schools). With Notes and Maps.
By J.S. Phillpotts, B.C.L., Head Master of Bedford School. Fourth
Edition. | Ext. fcap. 8vo. clotb, 3s. 6d.

Xenophon. Anabasis, Book IIT. With Notes and Map. ByC.S.
Jerram, M.A. Extra fcap. Svo. cloth, 25.

Aristotle's Polities. By W. L. Newman, M.A., Fellow of
Balliol College, Oxford.

Aristotelian Studies. I. On the Structure of the Seventh

Book of the Nicomachean Ethics. By J. C. Wilson, M.A., Fellow of
Oriel College, Oxford. 1879. Medium 8vo. s/iff, 5s.

Demosthenes and Aeschines. "The Orations of Demosthenes
and ZEschines on the Crown. "With Introductory Essays and Notes,
By G. A. Simcox, M.A.,and W.H.Simcox, M.A. 1872. 8vo. clotb, 125.

Clarendon. Press, Oxford. 29

Homer. Odyssey, Books I-XII. Edited with English Notes,
Appendices, εἴς. By W. W. Merry, M.A,, and the late James Riddell,
M.A. 1876. Demy 8vo. cloth, 16s.

Homer. Odyssey, Books XIII-X XIV. — With Introduction

^ and Notes. By S. H. Butcher, M.A,, Fellow of University College.

— . Homer. Iliad. With Introduction and Notes. By D. B.
Monro, M.A., Vice-Provost of Oriel College, Oxford. Prefaring.

A Homerie Grammar. By D. B. Monro, M.A. I» the Press.

[, Sophocles. The Plays and Fragments. With English Notes

* and Introductions, by Lewis Campbell, M.A., Professor of Greek, St.
Andrews, formerly Fellow of Queen's College, Oxford. 2 vols.
Vol. I. Oedipus Tyrannus. Oedipus Coloneus. Antigone. Second
Edition. 1879. 8vo. clotb, 16s.
Vol. II. Ajax. Electra. Trachiniae. Philoctetes. Fragments. 188r.
8vo. cloth, 16s.
Sophocles. The Text of the Seven Plays. Bythe same Editor.
Ext. fcap. 8vo. cloth, 4s. 6d.

A Manual of Greek Historical Inscriptions. By E. L.

Hicks, M.A., formerly Fellow and Tutor of Corpus Christi College,

Oxford. Demy 8vo. cloth, 10s. 6d. ust Published.

IV. FRENCH.
An Etymological Dictionary of the French Language, with

a Preface on the Principles of French Etymology. By A. Brachet.
Trauslated into English by G. W. Kitchin, M.A. Second Edition,
. Crown 8vo. cloth, 7s. 6d.

Brachet's Historieal Grammar of the French Language.
Translated into English by G. W. Kitchin, M.A. Fourth Edition,
Extra fcap. 8vo. clotb, 35. 6d.

Historieal Outlines of French Literature. By George
Saintsbury, M.A. Zn Preparation.

A Primer of French Literature. By thesame Author, Extra
fcap. 8vo. cloth, 25.

Frencb Classics, Edited by GUSTAVE MaASSON, B.A.

Corneille's Cinna, and Moliére's Les Femmes Savantes, With
Introduction and Notes. Extra fcap. 8vo. cloth, 2s. 6d.

Raeine's Andromaque, and Corneilles Le Menteur. With
Louis Racine's Life of his Father. Extra fcap. 8vo. clotb, 25. 6d.
Moliere's Les Fourberies de Scapin, and Racine's Athalie.
With Voltaire's Life of Moliere. Extra fcap. 8vo. clo/b, 25. 6d.

Selections from the Correspondence of Madame de Sévigné
and her chief Contemporaries. Intended more especially for Girls'
Schools. Extra fcap. 8vo. clotb, 35.

30 Clarendon Press, Oxford.

Voyage autour de ma Chambre, by Xavier de Maistre ; Ourika,
by Madame de Duras ; La Dot de Suzette, by Fievée ; Les Jumeaux
de l'Hótel Corneille, by Edmond About; Mésaventures d'un Écolier,
by Rodolphe 'Pópffer. Extra fcap. 8vo. clotb, 2s. 6d.

Regnard's Le joueur, and Brueys and Palaprat's Le
Grondeur. Extra fcap. 8vo. cloth, 2s. 6d.

Louis XIV and his Contemporaries; as described in Extracts
from the best Memoirs of the Seventeenth Century. With English
Notes, Genealogical Tables, &c. Extra fcap. 8vo. clotb, 2s. 6d.

V. GERMAN.
LANGE'S German Course. By HERMANN LANGE, Teacher of.
Modern Languages, Manchester :

The Germans at Home; a Practical Introduction to German
Conversation, with an Appendix containing the Essentials of German
Grammar. JSecoud Edition. Svo. cloth, 2s. 6d.

The German Manual; a German Grammar, a Reading Book, |

and a Handbook of German Conversation. ὅνο. cloth, 7s. 6d.

A Grammar ofthe German Language. $vo. cloth, 35. 64.
This * Grammar' is a reprint of the Grammar contained in * The German
Manual,' and, in this separate form, is intended for tbe use of students
who wish to make themselves acquainted with German Grammar
chiefly for the purpose of being ableto read German books.

German Composition; Extracts from English and American

writers for Translation into German, with Hints for Translation in foot-
notes. Zn the Press.

Lessing's Laokoon. "With Introduction, English Notes, etc.
By A. HAMaNN, Phil. Doc., M.A. Extra ícap. 8vo. cloth, 4s. 6d.

Wilhelm Tel. A Drama. By Schiller. Translated into
English Verse by E. Massie, M.A. Extra fcap. 8vo. οἱοίδι, 5s.

Also, Edited by C. A. BucunkrM, Pil. Doc., Professor in
King's College, London :
Goethe's Egmont. With a Life of Goethe, ἄς, TAi/rd Edition.
Extra fcap. 8vo. cloib, 35.
Schiller's Wilhelm Tell. With a Life of Schiller ; an historical

aud critical Introduction, Arguments, and a complete Commentary.
Fourth Edition. Extra fcap. 8vo. clotb, 3s. 6d.

Lessing's Minna von Barnhelm. A Comedy. With a Life of
Lessing, Critical Analysis, Complete Commentary, &c. Fourth Edition.
Extra fcap. 8vo. clo/b, 3s. 6d.

Sehiller's Historische Skizzen; Egmonts Leben und Tod, and

Belagerung von Antwerpen. Second Edition. Extra fcap. 8vo. cloth,
25. 6d,

Clarendon. Press, Oxford. 31

Goethe's Iphigenie auf Tauris. A Drama. With a Critical
Introduction and Notes, Extra fcap. 8vo. cloth, 35.
Modern German Reader. 4A Graduated Collection of Prose
Extracts from Modern German writers :—
Part I. With English Notes, a Grammatical Appendix, and a com-
plete Vocabulary. Extra fcap. 8vo. cloth, 2s. 64d.
Parts II and III iz freparation.
In Preparation.
Schiller's Maria Stuart. With Notes, Introduction, &c.
Sehiller's Jungfrau von Orleans. With Notes, Introduction, &c,
Selections from the Poems of Schiller and Goethe.

Selection from Heine's Prose Works. With Introduction and
Notes.

Becker's (K. F.) Friedrich der Grosse.

Lessing's Nathan der Weise. With Introduction, Notes, etc.
In the Press.

VI. MATHEMATICS, &ec.

Figures Made Easy: a first Arithmetic Book. (Introductory
to * The Scholar's Arithmetic") By Lewis Hensley, M.A., formerly
Fellow and Assistant Tutor of Trinity College, Cambridge. Crown 8vo.
clotb, 6d.

Answers to the Examples in Figures made Easy, together
with two thousand additional Examples formed from the Tables in the
same, with Answers. By thesame Author. Crown 8vo. clorb, 15.

The Seholar'ss Arithmetie; with Answers to the Examples.
By the same Author. Crown 8vo. clotb, 45. 6d.

The Scholar's Algebra. An Introductory work on Algebra,
By the same Author. Crown 8vo. cloth, 45. 64.

Book-keeping. By ΚΕ. G. C. Hamilton, Financial Assistant
Secretary to the Board of Trade, and John Ball (of the Firm of
Quilter, Ball, & Co.), Co-Examiners in Book-keeping for the Society
of Arts. New and enlarged Edition. Extra fcap. 8vo. limp clotb, 25.

A Course of Lectures on Pure Geometry. By Henry J.
Stephen Smith, M.A., F.R.S., Fellow of Corpus Christi College, and
Savilian Professor of Geometry in the University of Oxford.

Acousties. By W.F. Donkin, M.A., F.R.S., Savilian Professor
of Astronomy, Oxford. 1870. Crown 8vo. clotb, 7s. 6d.

A Treatise on Electricity and Magnetism. By J. Clerk
Maxwell, M.A., F.R.S., Professor of Experimental Physics in the Uni-
versity of Cambridge. Second Edition. 2 vols. Demy 8vo. cloth,
17. 11s. 6d.

An Elementary Treatise on Electricity. By the same
Author. Edited by William Garnett, M.A. Demy $vo. cloth, 7s. 6d.
gust Published.

32 Clarendon Press, Oxford.

A Treatise on Staties. By G. M. Minchin, M.A., Professor of
Applied Mathematics in the Indian Engineering College, Cooper's Hill,
Second Edition, Revised and Enlarged. 1879. Svo.cloth, 145. *

A Treatise on the Kinetic Theory of Gases. By Henry
William Watson, M.A., formerly Fellow of Trinity College, Cambridge.
1876. 8vo. clotb, 3s. 6d.

A 'Treatise on the Application of Generalised Coordinates
to the Kinetics of a Material System. By H. W. Watson, M.A., and
S. H. Burbury, M.A. 1879. vo. cloth, 6s.

Geodesy. By Colonel Alexander Ross Clarke, C.B., R.E. 1:880.
8vo. cloth, 125. 6d.

VII. PHYSICAL SCIENCE.

A Handbook of Descriptive Astronomy. By G. F.
Chambers, F.R.A.S. Third Edition. 1877. Demy 8vo. cloth, 28s.

A Cycle of Celestial Objects. Observed, Reduced, and Dis-
cused by Admiral W. Η, Smyth, R.N. Revised, condensed, and
greatly enlarged by G. F. Chambers, F.R.A.S. 188r. 8vo. cloth, 215.

Chemistry for Students. By A. W. Williamson, Phil. Doc.,
F.R.S., Professor of Chemistry, University College, London. 4 metw
Edition, witb Solutions, 1873. Extra fcap. 8vo. clotb, 8s. 6d.

A Treatise on Heat, with numerous Woodcuts and Diagrams,
By Balfour Stewart, LL.D., F.R.S., Professor of Natural Philosophy in
Owens College, Manchester. Fourth Edition. 1881, Extra fcap.8vo.
clotb, 75. 64d.

Lessons on Thermodynamies. By R.E. Baynes, M.A., Senior
Student of Christ Church, Oxford, and Lee's Reader in Physics. 1878.
Crown Svo. cloth, 7s. 6d.

Forms of Animal Life. By G. Rolleston, M.D., F.R.S.,
Linacre Professor of Physiology, Oxford. Illustrated- by Descriptions
and Drawings of Dissections. Demy Svo. clorb, 16s.

Exercises in Practical Chemistry. Vol.I. Elementary Exer-
cises. By A. G. Vernon Harcourt, M.A.; and H. G. Madan, M.A.
Third Edition. Revised by H. G. Madan, M.A. Crown 8vo. clotb, 9s.

Tables of Qualitative Analysis. Arranged by H. G. Madan,
M.A. Large 4to. paper covers, 4s. 6d. — Just Published.

Crystallography. By M.H. N. Story-Maskelyne, M.A., Pro-
fessor of Mineralogy. Oxford : and Deputy Keeper in the Department of
Minerals, British Museum. — Zn /he Press.

VIII. HISTORY.

The Constitutional History of England, in its Origin and
Development. By William Stubbs, D.D., Regius Professor of Modern
History. Library Edition. "Three vols. demy 8vo. cloth, 2]. 8s.

Also in 3 vols. crown 8vo. price 125. each.

Clarendon Press, Oxford. 33

Select Charters and other Illustrations of English Con-
cca gi à the Earliest Times to the Reign of Edward 1
rranged an ited by W, Stubbs, M.A. F iti :
Crown 8vo. clotb, 85. 6d. dk inipDasE ur y

A History of England, principally in the Seventeenth Century
By Leopold Von Ranke. "Translated by Resident Members of the
University of Oxford, under the superintendence of G. W. Kitchin
M.A., and C. W. Boase, M.A. 1875. 6 vols. 8vo. cloth, 3l. 35.

A Short History of the Norman Conquest of Engla
E. A. Freeman, M.A. Extra ícap. 8vo. B zh 6t gland. By

Genealogical Tables illustrative of Modern History. By
H. B. George, M.A. Second Edition. Small 4to. cloth, 125.

A History of France. With numerous Maps, Plans, and
Table. By G. W. Kitchin, M.A. Zn» Three Volumes. 1873-77.
Crown 8vo. cloth, each 10s. 6d. )

Vol 1. Down tothe Year 1453. — Vol.2. From 1453-1624.

Vol.3. From 1624-1793.

A History of Germany and of the Empire, down to the close
of the Middle Ages. By J. Bryce, D.C.L., Regius Professor of Civil
Law in the University of Oxford.

A History of British India. By S. J. Owen, M.A., Reader in
Indian History in the University of Oxford.

A Selection from the Despatcehes, Treaties, and other Papers
of the Marquess Wellesley, K.G., during his Government of India.
Edited by S. J. Owen, M.A., formerly Professor of History in the Elphin-
stone College, Bombay. 1877. 8vo. cloth, τὶ. 45.

A Selection from the Despatches, Treaties, and other Papers
relating to India of Field-Marshal the Duke of Wellington, Κα. By
the same Editor. 1880. .8vo. cloth, 245.

A History of the United States of America. By E. J. Payne,
M.A., Barrister-at-Law, and Fellow of University College, Oxford, In

the Press.

A History of Greece from its Conquest by the Romans to
the present time, B.C. 146 to A.D. 1864. By George Finlay, LL.D.
A new Edition, revised throughout, and in part re-written, with con-
siderable additions, by the Author, and Edited by H. F. Tozer, M.A.,
"Tutor and late Fellow of Exeter College, Oxford. 1877. 7 vols
8vo. cloth, 3l. 10s.

A Manualof Ancient History. By George Rawlinson, M.A.,
Camden Professor of Ancient History, formerly Fellow of Exeter
College, Oxford. Second Edition. Demy $vo. clotb, 145.

A History of Greece. By E. A. Freeman, M.A., formerly
Fellow of Trinity College, Oxford.

24 Clarendon. Press, Oxford.

Italy and her Invaders, AD. 376-476. By T. Hodgkin,
Fellow of University College, London. Illustrated with Plates and
Maps. 2 vo!s. 8vo. cloth, 11. 12s.

IX. LAW.

The Elements of Jurisprudenee. By Thomas Erskine
Holland, D.C.L., Chichele Professor of International Law and Diplo-
macy, and Fellow of ΑἸ] Souls College, Oxford. 1880. Demy 8vo.
cloth, 10s. 6d.

Te Institutes of Justinian, edited as a recension of the Insti-
tutes of Gaius. By the same Editor. Second Edition, 1881. Extra
fcap. 8vo. cloth, 55.

Gaii Institutionum Juris Civilis Commentarii Quatuor ;
or, Elements of Roman Law by Gaius. With a Translation and Com-
mentary by Edward Poste, M.A., Barrister-at-Law, and Fellow of Oriel
College, Oxford. Second Edition. 18753. 8vo.clotb, 18s.

Select Titles from the Digest of Justinian. By T. E.
Holland, D.C.L., Chichele Professor of International Law and Diplo-
macy, and Fellow of ΑἹ] Souls! College, Oxford, and C. ἵν. Shadwell,
B.C.L., Fellow of Oriel College, Oxford. Svo. clo!h, 14s.

Also sold in Parts, in paper covers, as follows :—
Part 1. Introductory Titles. 25.64.
Part II. Family Law. r1».
Part III. Property Law. 25. 64.
Part IV. Law of Obligations (No. 1). 35. 64.
Part IV. Law of Obligations (No. 2). 45. 64.

An Introduetion to the Prineiples of Morals and Legisla-
tion. By Jeremy Bentham. Crown 8vo. cloth, 6s. 6d.

Elements of Law considered with reference to Principles of
General Jurisprudence. By William Markby, M.A., Judge of the High
Court of Judicature, Calcutta. — Second Edition, with Supplement.
1874. Crown 8vo.clotb, 7s. 6d. Supplement separately, as.

Alberici Gentilis, I. C. D., I. C. Professoris Regii, De Iure Belli
Libri Tres. Edidit Thomas Erskine Holland I. C.D., Iuris Gentium
Professor Chicheleianus, Coll. Omn. Anim, Socius necnon in Univ
Perusin. Iuris Professor Honorarius. 1877. Small 4to. kalf morocco, 21s

International Law. By William Edward Hall, M.A.,
Barrister-at.Law. Demy 8vo. cloth, 215.

An Introduetion to the History of the Law of Real
Property, with original Authorities. By Kenelm E. Digby, M.A., of
Lincoln's Inn, Barrister-at-Law. Second Edition. 1876. Crown 8vo,
cloth, 75. 6d.

Principles of the English Law of Contract. By Sir William
R. Anson, Bart., B.C.L., Vinerian Reader of English Law, and Fellow
of All Souls Colleze, Oxford. 1879. Crown 8vo. cloth, 9s.

Clarendon. Press, Oxford. 35

X. MENTAL AND MORAL PHILOSOPHY.

Bacon. Novum Organum. Edited, with Introduction, Notes,
&c., by T. Fowler, M.A., Professor of Logic in the University of
Oxford. 1878. Svo. cloth, 145.

Locke's Conduet of the Understanding. Edited, with In-
troduction, Notes, etc., by T. Fowler, M.A., Professor of Logic in the
University of Oxford. Extra fcap. Svo. clo/h, 25.

Selections from Berkeley, with an Introduction and Notes,
For the use of Students in the Universities, By Alexander Campbell
Fraser, LL.D. Second Edition. Crown 8vo. cloth, 7s. 6d. (See al:o
p. 18.)

The Elements of Deductive Logie, designed mainly for the
use of Junior Students in the Universities. By T. Fowler, M.A,,
Professor of Logic in the University of Oxford. — Seventh Edition, with
a Collection of Examples. Extra fcap. 8vo. clotb, 35. 6d.

The Elements of Inductive Logic, designed mainly for the
use of Students in the Universities, By the same Author. Tkird
Edition. Extra fcap. Svo. οἷον, 6s.

A Manual of Political Economy, for the use of Schools. By
J. E. Thorold Rogers, M.A., formerly Professor of Political Economy,
Oxford. ird Edition. Extra fcap. 8vo. clotb, 45. 6d.

XI. ART, &c.

A Handbook of Pictorial Art. By R.St. J. Tyrwhitt, ΜΑΙ,
formerly Student and Tutor of Christ Church, Oxford. With coloured
Illustrations, Photographs, and a chapter on Perspective by A. Mac-
donald. Second Edition. 1875. 8vo. balf morocco, 18s.

A Musie Primer for Schools. By J. Troutbeck, M.A., Music
Master in Westminster School, and ΚΕ. F. Dale, M.A., B. Mus., Assistant
Master in Westminster School. Crown Svo. cloth, 15. 6d.

- A TTreatise on Harmony. By Sir F. A. Gore Ouscley, Bart.,
Professor of Music in the University of Oxford. Second Edition. 415.
cloib, 10s.

A "Treatise on Counterpoint, Canon, and Fugue, based upon
that of Cherubini. By the same Author. Second Edition, 4to. clotb, 165.

A Treatise on Musical Form and General Composition.
By the same Author. 4to. cloth, 10s.

The Cultivation of the Speaking Voice. By John Hullah.
Second Edition. Extra fcap. 8vo. cloth, 2s. 6d.

36 Clarendon Press, Oxford.

XII. MISCELLANEOUS.

The Construetion of Healthy Dwellings; namely Houses,
Hospitals, Barracks, Asylums, etc. By Douglas Galton, late Royal
Engineers, C.B., F.R.S., etc. Demy 8vo. clorh, τος. 6d.

River and Canal Engineering. By Leveson Francis Vernon-
Harcourt, M.A.,, C.E. Zn the Press.

A. System of Physical Education : Theoretical and Practical.
By Archibald Maclaren. Extra fcap. 8vo. clotb, 7s. 6d.

Specimens of Lowland Seoteh and Northern English. By
Dr. J. A. H. Murray. Preparing.

English Plant Names from the Tenth to the Fifteenth Century.
By J. Earle, M.A. Small fcap. 8vo. clo/A, 5s.

An Ieelandie Prose Reader, with Notes, Grammar, and Glos-
sary by Dr. Gudbrand Vigfüsson and F. York Powell, M.A. 1879.
Extra fcap. 8vo. cloth, τος. 6d.

Dante. Selections from the Inferno. With Introduction and
Notes. By H. B. Cotterill, B. A. Extra fcap. 8vo. clotb, 4s. 6d.

Tasso. La Gerusalemme Liberata. Cantosi, ii. With Intro-
duction and Notes, By the same Editor. Extra fcap. 8vo. clo/h, 2s. 6d.

The Modern Greek Language in its relation to Ancient Greek.
By E. M. Geldart, B.A. Extra fcap. 8vo. clotb, 4s. 6d.

The Book of Tobit. A Chaldee Text, from a unique MS. in
the Bodleian Library; with other Rabbinical Texts, English "Trans-
lations, and the Itala. Edited by Ad. Neubauer, M.A. 1878. Crown
8vo. cloth, 65.

A Commentary on the Book of Proverbs. Attributed to
Abraham Ibn Ezra. Edited from a Manuscript in the Bodleian Library
by S. R. Driver, M.A. Crown Svo. pafer cover, 35. 6d.

Outlines of Textual Criticism applied to the New Testament.
By C. E. Hammond, M.A., Fellow and Tutor of Exeter College, Oxford.
Third Edition. Extra fcap. 8vo. clotb, 3s. 6d.

A Handbook of Phoneties, including a Popular Exposition of
the Principles of Spelling Reform. By Henry Sweet, M.A. Extra fcap.
8vo. cloth, 4s. 6d.

LONDON: HENRY FROWDE,
OxrFORD UNivERSITY PRESS WAREHOUSE, 7 PATERNOSTER ROW,
OXFORD: CLARENDON PRESS DEPOSITORY,
i16 HicH STREET.
The DELEGATES OF THE PRESS zmvife suggestions and advice feom

all persons interested in education; and will be thankful for hints, &c,
addressed to the SECRETARY TO THE DELEGATES, C/arendom Press,

Oxford,

ἴ
^

ἢ Bibles 49Ὁτπτὺ at tfe ΦΊατεπῦοιι Jis.

THE

OXFORD BIBLE FOR TEACHERS.

THREE NEW EDITIONS, ON INDIA PAPER,
EXTREMELY THIN AND LIGUT.

[S and. professions of obedience. No. 24, Minion 8vo. THIN.

1"
,

micken thou me according to thy | «ver. 4o. (SUPERINTENDENT S EDITION.)
wr Ps131L| Size 73 inches long, δὲ inches broad, and 1 ínch
8 I have declared my ways, and thou thick. Weight 22 ounces,
erdest me: ?teach me thy statutes. |*797.14 | Paste grain morocco, limp 0
7 Make me to understand the way| 425. n- ro Aet ae AE ad YA «-.

: " 3 ὌΓΚΟΥ morocco, lim . . . . 0 18
thy Eum o Vshall I talk of fao Turkey morocco, fip edges oe ΣΉ ΘΟ 1
y won us works. , , 6. Levant morocco, lined calf, flap edges . — 1
8 *My soul ?melteth for heaviness:|.Ps107 | Ditto, very flexible, silk sewed, red
rengthen thou me according unto thy | ?* under gold in the round—the most 1
᾿ p A exp ud extant
: NA it ocry A . . ὁ. » 0
9 Remove from me the way of lying: Wii: Playor Dock, exten 0
d t me thy law graciously.
0 I have chosen the way of truth:

JTGd

coo o δῶ ὦ ὦν

e 2

* * *

No. 5A. Ruby 16mo. THIN,

(POCKET EDITION.)

PSALMS. and professions of obedience. | si», 63 inches long, A inches broad, and 1 inch thick,

Lon»; | *quicken thou me according to thy "mn | Weight 16 ounces including binding. 1456 pp.

endur- | word. ES
; 96 I have declared my ways, and | Paste grain morocco, limp ὁ. δ' 9.9
thou heardest me: *teach mne thy | *ver.12. | Persian moroeco, limp . " . 01 9
statutes, P.25.4 | Turkey morocco, limp . - . 012 90
21 Make me to understand the way 47.1. | Turkey morocco, flap edges . . . 0 15 0
of thy precepts: so "shall Italk of | p, 1455s, | Levant morocco, lined calf, flap edges . — 0 18 0
thy wondrous works. Ditto, very flexible, silk sewed, red)
A *? My soul 2melteth for heavi- | * P». 107. 26.
Ὰ SEN then thou me accordi 1 Heb. under gold in the round—the most ὁ 1. 2.8
E my wo. S 2-1 ἐφ’ τοῦτα durable binding extant
29 Remove from me the way of With Apoerypha extra . . . . 0 38
1 : and grant me thy law gra- With Prayer-Book, extra » «9 MORS

ciously.
30 T bave chosen the way of
No. 64. Pearl l6mo. THIN,

(SMALLEST EDITION.)

Size, 53 inches long, 33 inches broad, and 1 ínch
thick. Weight 121 ounces,

and professions of obedience.

- to the Lom; " quicken thou me according to thy | «τος
vercy endureth rd.

ἜΤ have declared my ways, and Paste grain morocco, limp . . . 0 Τὸ
ld vod heardest me: *teach me thy Persian morocco, limp . f^" 29. ud
T bod 21 Make me to understand the way Turkey morocco, limp . . . : : 10 :
E of thy precepta: so V shall I talk of Turkey morocco, fp o αἱ ᾿ e 1 E :
, . y ^0, . ΠῚ. οἱ "
vendetiet in| TR o ien τος tesrr 22 7^ | into, very Boxibe, silk ewe, red )
| AE Unio thy Emm -— under gold in the round—the most* — € 18 Q
$e nim wh 29 Remove from me the way οἵ durable binding extant )
lying: and grant me thy law ἔτα- with Apocrypha extra . . «. . ὃ 28
With Payer Book, extra .ο ἃ ὁ 0 33

) cio: .
. niquity: they t Rave chosen the way of truth:

E ——

Specimen leaves will be sent on application.

THE OXFORD BIBLE FOR TEACHERS.

Sie Editions printed on best. Rag-made printing paper.

of obedience.

v ver. 40,
» thy Ps. 143. 11,

thou — Width of Margin, —
utes, | ver. 12.

Ps. 25. 4,
ABT:
[" &8S
y Ps. 145,

5, 6.

nessS:|sPs. 107.

IS. and professions of obedience,

juicken thou me according to thy |wver. 4^.

oh Ps, 143. 11,
6 I have declared my ways, and thou
ardest me: teach me thy statutes. Yeh

7 Make me to understand the way
thy precepts: so Vshall I talk of| &*9.1t
y wondrous works.

8 * My soul ?1nelteth for heaviness:

IALMS. and professions of obedience.

D; DALETH.

m- 25 * My soul cleaveth unto the dust : | ' Ps. 44.25,
"quicken thou me according to thy | *ver. 40,
word. Ps. 143. 11,

26 I have declared my ways, and

thou heardest me: *teach me thy |*ver.12.

Statutes, Ps. 25. 4,

in| 27 Make me to understand the way | à 86. 1

iw | of thy precepts: 50 Vshall I talk of | »P«.145.5,0.
thy wondrous works,

as| 25 My soul] ? melteth for heaviness ; | * Ps. 107. 26.

——Á T BRA. EU.
SALMS. and professions of obedience.
"quicken thou me according to thy

* ver, 40.

word. Ps. 147, 11,
26 I have declared my ways, and
thou heardest me: *teach me thy | *ver. 12.
«s, | Statutes, M
27 Make me to understand the way | Α 86. 11
of thy precepts: so shall I talk of | " P».16.5.6,
In | thy wondrous works.
28" My soul ? melteth for heaviness: | * py 107. 28.

and professions of o obedience.

" quicken thou me according to thy " ver. τ ὦ
endar: word, Ps. 143. 1L,
20 I have declared my ways, and
thou heardest me: *teach me thy | * ver. 12.
gtntutes, P». 25. 4,
37 Male me to uodenstand the way| *7.n.
of thy precepts: so V sha talk of "
e wondrous works. LAN
* My soul 2 meiteth for heavi- | * P«. 107. 26.

PSALMS. and professions of obedience,

lo the LogD; ,Iuicken thou me according to thy | «ve
vercy endureth | word,
26 I have declared my ways, and
,, thou heardest me: *teach me thy
edi Statutes,
mg! Pria 77 Make me to understand Ar way
of thy precepts: so Y shall I talk of y Pr. 145, δ, &

thy wondrous works.
undeflled In * My sonf 2 melteth for beavi- | S 9

No.1. Minion Small 4to.
(91 x 7 x 1j inches.)

A Superb Edition, hs est Margins for Manu-

Cloth boards, red edges . 0 12
Persian morocco, Me red under gola edges ? 18
Best Turkey morocco,limp . 1
Best Turkey morocco, circuit edges 10
Levant Morocco, lined calf, with fla flap edges 1 16

No.2. Minion Crown 8vo.
(12 x 51 x 1$ inches.)

Cloth boards red edges . . . ὁ ὃ 8
French morocco, gilt edges »^ "ded 10
Paste Grain moroceo, limp a LR 9 510
French morocco, circuit edges τ Wr
Best Turkey morocco, limp ; 75189710? 35
Best Turkey morocco, circuit edges . 0 19
Levant morocco, calf lined, with flap edges 1 1
No.3. Nonpareil 8vo.
(V x 43 x 1j inches.)
Cloth boards, red edges . p S D US
French morocco, gilt edges . . . . ΟΥ̓
Paste Grain moroceo,limp . ^ í LIT
French morocco, circuit edges à Va ROC HI
Best Turkey morocco.limp . . . 01
Best 'T'urkey morocco, circuit edges : 0 13

Levant morocco, calf lined, with flap edges 0 18

No.4. RED LINE EDITION.

Nonpareil 8vo. (Vx43x1] inches.)

Persian morocco, red under gold — 0 12
Best Turkey moroeco . pu: 0 15

Best Turkey moroeco, circuit ges 4». 70. 19
Levant morocco, calf lined, with pedges 1 1

No. 5. Ruby 16mo.
(61 x 41 x 13. inches.)

Cloth boards, red edges .
French moroeco, gilt edges
Paste Grain morocco, limp .
French morocco, circuit edges
Best Turkey moroeco, limp
Best Turkey morocco, circuit "edge
Levant morocco, lined calf, with flap edges

No. 6. Pearl l6mo.
(δ: x33 x 13 inches.)

Cloth boards, red edges . . .
French morocco, gilt edges .
Paste Grain moroeco, limp . .
French moroceo, circuit edges .
Best Turkey morocco, limp
Best Turkey morocco, circuit 'ed
Levant morocco, lined calf, with flap edges

coococooo

cooooccoo

οΘοοςςς

δΟδοφφοςο

Θ᾽ σ᾽ ὦ οὶ οὐ

THE

OXFORD BIBLE FOR TEACHERS

CONTAINS THE FOLLOWING

IELPS TO THE STUDY OF THE DIDLE.

M
L NOTES ANALYTICAL, CHRONOLOGICAL, HISTORICAL, GEOGRAPHICAL,
ZOOLOGICAL, BOTANICAL, AND GEOLOGICAL,

v
*

. NOTES ON THE OLD TESTAMENT :— 15. PAUL'S MISSIONARY JOURNEYS.
i Title of the Bible. 16. ». VovagE ro Rowg

"A Hebrew Divisions of the Bible :— l.GEocRAPHY AND TorogRAPHY or Parrs-
(a) The Law. TINE.
(b) The Prophets. 18. MoUNTAINS OF SCRIPTURE, WITH THEIR ΛΒ»
(c) The Scriptures. SOCIATIONS.
lii Divisions of the English Bible;— 19. RrvEks AND LaKkS OF SCRIPTURE, AND
(a) The Pentateuch. EvENTS CONNECTED WITH EACH.
(b) The Historical Books. 929. ErHNoLoav or DipLE LANDS.
(c) The Poetical Books. 9L QUADRUPEDS NAMED IN THE BIBLE, WITH
(d) The Prophetical Books. DESCRIPTION OF EACH.
r and Summary of each. 22 SuwMARY oF MAMMALIA or THE BruErg
2 , BUMMARY OF THE INTERVAL BETWEEN THE | 2). FISHERIES OF PALESTINE, WITH THEIK Po-
Orp AND NEW TESTAMENTS. DUCTSs.

8. FAMILY ΟΕ THE HERODs. 94. AQUATIC ANIMALS MENTIONED IN THE DiBL&.

. 4&. JEWISH SECTS, PARTIES, &C. 25. BIRDS FOUND IN PALESTINE.

b. CHRONOLOGY OF THE OLD TESTAMENT. 26. REPTILES OF SCRIPTURE.

θ. CHRONOLOGY OF THE ACTS AND EPISTLES. 27. INSECTS OF PALESTINE.

Y. HisroRICAL SUMMARY. 98. TnExs, PLANTS, FLOWERS, &C., OF PALESTINE.
99. GreoLoavY or BrBLE LANDs;—

i Mineral Substances, &c.
ner AND PARABLES OF OvR LoRnD. ii. Metals.
10. NAMES, TITLES, AND OFFICES OF CHRIST. iii Precious Stones.

EROEIDNOLES RELATING TO CHRIST. 20. Mvs1C AND MusiCAL INSTRUMENTS :—
PRAYERS FOUND IN SCRIPTURE. i Stringed Instruments.
ON THE NEW TESTAMENT ;— ii Wind Instrumenta.
iii Instruments of Percussion.

di Divisions of the New Testament:— 3L TABLES OF WEIGHTS, MEASURES, TIME, AND

3 (a) Constitutional and Historical MowvEY.

(b) Didactic. 32. TuE JEwi18H YEAR.

|». (e) Prophetic. 33. WoRDs OBSOLETE OR AMBIGUOUS,

. Analysis and Summary of each. 34 WonDs USED SYMBOLICALLY.
14 HARMONY OF THE GOSPELS. 35. BLANK LEAVES FOR MS. NorEs.

IL AN INDEX TO THE HOLY BIBLE
IIL. THE NEW OXFORD CONCORDANCE.

IV. DICTIONARY OF SCRIPTURE PROPER NAMES, WITH THEIR
PRONUNCIATION, MEANINGS, AND REFERENCES.
V. SCRIPTURE ATLAS (INDEXED).

7.—TuE KrNGDOMS OF JUDAH AND ISRAEL.
&—ASSYRIA AND THE ADJACENT ΤΆΧΑ, illus-

.—THE NATIONS OF THE ANCIENT WORLD.
: Bele, ASSYRIA, BABYLONIA, SYRIA, &C.,

IN THE PATRIARCHAL AGES. trating the Captivities
8.—CANAAN IN THE PATRIARCHAL AGES. 9.—JERUSALEM AND ΓΤ ENVIRONR.
4—EGYPT AND THE SINAI PENINSULA, illus- | 10. —PALESTINE IN THE TiME ΟΥ OUR SAVIOUR.
— — rating the Journeys of the Israelites to the |1L—THEks RoxaAN EMwrIRE IN THE APOSTOLIC

Promised Land. AGE.
AANAAN AS DIVIDED AMONG THE TRIBES. ]2—MaP ILLUSTRATING THE TRAVELS OF ST.

er DAVID AND *OLOMON, PAUL

THE OXFORD DIBLE FOR TEACHERS.

C€rtracts from. Cpintons.

*'The large collection of varied information which you have appended to the Oxronp
PinrE roR TEACHERS, in ἃ form so readily available for reference, has evidently been com-
piled with the greatest care; and the testimony which you have received to its accuracy
is a guarantee of its high value. I cannot doubt that the volume, in its various forms, will
be of great service."—' THE ARCHBISHOP OF CANTERBURY.

* The notion of including in one volume all the helps that a clergyman or teacher would
be likely to want for the study of the Bible has never been realised before with the same
success that you have attained in the Oxromgp BrsrE rog TEACHERS In the small
edition (Ruby 16mo. thin), by the use of paper very skilfully adapted to the purpose, there
is a Bible with an Atlas, a Concordance, an Index, and several Tractates on various points
of Biblical antiquity, the whole, in a very solid binding, weighing a pound and an ounce: no
great weight for what is really a miniature library. "The clergy will probably give the
preference to the larger book, marked No. 4. 'This includes the Apocrypha, with all the
helps to the use of the Bible that distinguish the series. Its type is excellent Many -
clergymen are obliged to write sermons when travelling from place to place. "This volume.
would serve as a small library for that purpose, and not too larze for the most moderate
portmanteau, I think that this work in some of its forms should be in the hands of
every teacher. 'The atlas is very clear and well printed. "The explanatory work and the
indices, so far as I have been able to examine them, are very carefully done. I am glad
that my own University has, by the preparation of this series of books, taken a new step
for the promotion of the careful study of the Word of God. "That such will be the effect
of the publication I cannot doubt."—'TmE AncHBISHOP OF YORK.

* [t would be difficult, I think, to provide for Sunday-School Teachers, or indeed for other
students of the Bible, so much valuable information in so convenient a form as is now
comprised in the OxrogD BrBLE FOR TEACHERS."— THE BisHoP ΟΕ LONDON.

* The idea of a series of Bibles in different types, corresponding page for page with one -
another, is one which the Dean has long wished to see realised for the sake of those who find."
the type of their familiar copies no longer available . . . . The amount of information com- -
pressed into the comparatively few pages of the Appendix is wonderful. And the Dean is
glad to hear that the help of such eminent contributors has been available for its com- |
pilation. "The Concordance seems to be sufficiently full for reference to any text that may.
Le required."—'Tz&g DEAN or ROCHESTER.

"Having by frequent use made myself acquainted with this edition of the Holy Serip-
tures, I have no hesitation in saying that it is a most valuable book, and that the ex-
planatory matter collected in the various appendices cannot but prove most helpful, both
to teachers and learners, in acquiring a more accurate and extensive knowledge of the Word
of God,"—Tmnz» BisuoP or LICHFIELD. j

*I have examined the Oxrogp ΒΙΒΙῈ rog TracmEns with very great care, and con-
gratulate you upon the publication of so valuable a work. lt contains within a reason-
nble compass a large mass of most useful information, arranged so conveniently as to be
easily accessible, and its effect will be not merely to aid, but also, I think, to stimulate
the studies of the reader. 'The book is also printed so beautifully, and is so handsome
in every way, that I expect it will be greatly sought after, as a most acceptable present
to any who are engaged in teaching in our Sunday Schools and elsewhere."—Tug DEAN
CANTERBURY,

Cytract$ from. (Dpíntons (continued).

— "I have examined with some care a considerable portion of the *Helps to the Study
ef the Bible, which are placed at the end of the Oxromp Br»rs rom ΤΈΛΟΗΒΗΒ, and have
- been much struck with the vast amount of really useful information which has there been
brought together in a small compass, as well as the accuracy with which it has been com-
piled. The botanical and geological notices, the account of the animals of Scripture, &c.,
seem to be excellent, and the maps are admirable. Altogether, the book cannot fail to be
f service, not only to teachers, but to all who cannot afford a large library, or who have

mot time for much independent study."—'TmE DEAN or PETERBOROUGH.

— **[ have been for some time well aware of the value of the Oxronp ΒΙΒῚΒ rog TrACH-
. ERS, and have been in the habit of recommending it, not only to Sunday-School Teachers,
E but to more advanced students, on the ground of its containing a large mass of accurate
and well-digested information, useful and in many cases indispensable to the thoughtful

reader of Holy Scripture; in fact, along with the Bible, a copious Index, and a Concor-
. dance complete enough for all ordinary purposes, this one volume includes a series of short
— but comprehensive chapters equivalent to a small library of Biblical works."— Tug Bisuor
| OF LIMERICK.

— *'Having examined the Oxronp ΒΙΒΙΒ rong TEAcHERS carefully, I am greatly pleased
- with it. The *Helps to the Study of the Bible' at the end contain a great amount of
- most valuable information, well caleulated not only to lead to a good understanding of the
ext, but to stimulate the student to further efforts. 10 diífers from many publications in
- this, that the information is so admirably arranged, that it is well suited for reference,
- and is easily available for the student. "The edition would be most useful to Sunday-School
"Teachers, a great help to those who desire that the young shall have a real knowledge of the
Word of God."— Tux ΒΙΞΗΟΡ or Conx.
— *The Oxronp BrBLE rog TraAcHens may, I think, without exagzeration, be described
z asa wonderful edition of the Holy Scriptures. The clearness and beauty of the type, and
ν the convenient shape of the volume, leave nothing to be desired. I know nothing of the
same compass which can be compared to the * Helps to the Study of the Bible' for fulness
᾿ ef information and general accuracy of treatment. 10 is only real learning which can ac-
. eomplish such a feat of compression."— Tug BisgoP or DERRY AND RAPHOR.

E «I consider the Oxronp ΒΙΒΙῈ rog TeAcmrEms to be simply the most valuable edition
- ef the English Bible ever presented to the public."— ΤῊΒ VEN. ARCHDEACON REICHEL

᾿ς *'The Oxronp ΒΙΒΙΒ ron TEACHERS is in every respect, as regards type, paper, binding,
and general information, the most perfect volume I have ever examined."—Tmzs Rzv. PnuE-
BENDARY WiLsow, of the National Society's Depository.

/. *'The essence of fifty expensive volumes, by men of sacred learning, is condensed into the
pages of the Oxronp BrnrE rog TrACHERS."— TEE lEV. ANDREW TuoMsos, D.D., Edinburgh.
*'The latest researches are laid under contribution, and the Bible Student is farnished

- avith the pith of them all."—Dn. SrovGHTON.

* The whole coinbine to form a Help of the greatest value."—Dm. ANGUS.

T I cannot imagine anything more complete or more helpful."—Dz. W. MonrET ῬΌΝΕΠΟΝ.
Ga congratulate the teacher wlio possesses it, and knows how to turn its * Helps' to good

— 8ecount."—DR. KENNEDY.

THE OXFORD BIBLE FOR TEACHERS.

C€ytract8 from. Cpíníons (continued).

*'The Oxrogp ΒΙΒΙΒ rog TrAcHuEns is the most valuable help to the study of the Holy
Scriptures, within a moderate compass, which I have ever met with. I shall make constant
use of it; and imagine that few who are occupied with, or interested in the close study
of the Scriptures, will allow such a companion to be far from their side,"—'I'Hg REv. BALDWIN
Bnowx.

*I do not think I shall ever leave home without the OxrogD BrBLE FOR TEACHERS,
for one can scarcely miss his ordinary books of reference when this Bible is at hand. I
know no other edition which contains so much valuable help to the reader,"— ΤῊΒ REv. A. H.
CuanTzEniS, D.D., Dean of the Chapel Royal.

*' The Oxrogp BrPLES FOR TEACHERS are as good as ever we can expect to see."—
Tug Rzv. C. H. SPunGEON.

*'The modest title of the work scarcely does justice to the range of subjects which it
comprehends, and the quality of their treatment. As a manual of Biblical information and
an auxiliary of Biblical study, it is unrivalled. It is as exhaustive as it is concise,—no
irrelevant matter has been introduced, and nothing essential to Biblical study seems to have
been omitted,—and in no instance, so far as I can judge, has thoroughness or accuracy been
sacrificed to the necessities of condensation."— ΤῊΒ Rev. RoBERT N. Youxa, of Headingley
College, Leeds.

* The Oxrongp Brprg rong TEACHERS is really one of the greatest boons which in our day
has been offered to the reading public. 'The information given is so various, and so com-
plete, as scarcely to leave a single desideratum. To Christians, in their quiet researches at
home, or in the course of extensive journeys, or in preparation for the duties of tuition, it is
simply invaluable, and constitutes in itself a Biblical Library. 'The range of topies which it
Seeks to illustrate is very great, while the care and accuracy manifest in the articles deserves
the highest praise. It is no exaggeration to say, that to the mass of Christian people it
saves the expense of purchasing and the toil of consulting a library of volumes. At the same
time, I know no book more likely to stimulate enquiry, and to give the power of appreciat-
ing further research into the history, structures, and meaning of the Sacred Oracles,"—
Dn. Goor», of Edinburgh.

“1 have only recently possessed one of the Oxromp BinsLES Fon TgacuEns; and after
& most patient examination of it, am astonished at the immense amount of accurate and
carefully digested matter it contains: and that, too, of a kind precisely adapted to the
"Teacher's needs. Would that such a Bible had been within my reach when I first began
my teaching life; and would that I had possessed one earlier, since I began to write for
'"l'eachers. As I look at its upwards of 300 pages of 'Helps to the Study of the Bible,
I recall my toilsome pilgrimage through many volumes, at much expenditure of time,
for what is here so distinctly stated and tabulated. With such a desk companion I
might have done so much more, and done it so much better. All I can do mow is to
entreat all Teachers who need a perfectly reliable Bible for study or class purposes, to
procure one of the Oxromp BinLES FOR TEACHERS. "This I do most earnestly. And I

would add that as a presentation volume by a class to its Teacher, or by a School to

its Superintendent, no gift would be better appreciated or more appropriate than the
small quarto size with its wide margin, and magnificent type, and superb flexible binding."—
The ΒΥ. Jawzs CowrER Gmay, Author of " Class and Desk," * Topies for "Teachers,"
* fyiblical Museum," do., dc.

*'These admirable Bibles must tend to extend the fame even of the Oxford Press,"—
"Tug Riour How. W, E. GrapsTONE, ΜΡ,

—-—-————— Á— ϑνδ, μμ

Passa i5

3 ,

ΜΙ

— The ARCHBISHOP of CANTERBURY,

. The ARCHBISHOP of YORK,

The BISHOP of LONDON.

The BISHOP of WINCH ESTER,

The BISHOP of BANGOR.

The BISHOP of CARLISLE.

The BISHOP of CHICHESTER,

. The BISHOP of ELY.

The BISHOP of GLOUCESTER and BRISTOL,

The BISHOP of LICHFIELD,

The BISHOP of LLANDAFF.

The BISHOP of MANCHESTER.

The BISHOP of OXFORD.

The BISHOP of PETERBOROUGH,

The BISHOP of RIPON.

The BISHOP of ROCHESTER,

The BISHOP of SALISBURY,

The BISHOP of Sr. ALBANS.

The BISHOP of Sr. ASAPH.

The BISHOP of Sr. DAVID'S.

The BISHOP of WORCESTER.

The BISHOP of SODOR and MAN.

The BISHOP of BEDFORD.

The DEAN of CANTERBURY,

The DEAN of DURHAM.,

The DEAN of BANGOR,

The DEAN of WELLS.

The DEAN of ELY.

The DEAN of EXETER,

The DEAN of HEREFORD.,

The DEAN of LICHFIELD.

"The DEAN of LLANDAFF.

The DEAN of MANCHESTER.

The DEAN of NORWICH.

The DEAN of PETERBOROUGH,

The DEAN of RIPON.

The DEAN of ROCHESTER.

The Late DEAN of WORCESTER.

CANON LIDDON.

CANON GREGORY,

The ARCHBISHOP of ARMAGH.,

The ARCHBISHOP of DUBLIN.

The BISHOP of MEATH.

The BISHOP of DOWN and CONNOR,

The BISHOP of KILLALOE.

The BISHOP of LIMERICE,

The BISHOP of TUAM.

The BISHOP of DERRY and RAPHOE.

The BISHOP of CASHEL.

The BISHOP of KILMORE.

The BISHOP of CORK.

The BISHOP cf OSSORY.

The VEN. ARCHDEACON REICHEL.

— The PRINCIPAL of the THEOLOGICAL COLLEGE,
GLOUCESTER.

The PRINCIPAL of the NATIONAL SOCIETY'S
TRAINING COLLEGE, BATTERSEA.

The ὍΑΝΟΝ IN CHARGE of the DIVINITY SCHOOL,

The PRINCIPAL of Sr. BEES COLLEGE.
The PRINCIPAL of the THEOLOGICAL COLLEGE,

The PRINCIPAL of LICHFIELD THEOLOGICAL
COLLEGE.

The PRINCIPAL, Sr. DAVID'S COLLEGE.

The zen HON. WILLIAM EWART GLADSTONE,

᾿ς E
The REv. A. H. CHARTERIS, D.D., x bene of Dibli-
cal Criticism in the ERI of Edinburgh.

— Di. LEE, Professor of. Ecclesiastical History in the

University of Glasgow.
The RIGHT HON. JOHN INGLIS, ΤΟ, LL.D.
Chancellor of the University of Edinburgh.

THE OXFORD BIBLE FOR TEACHERS

: IS RECOMMENDED BY

The EARL of SHAFTESDURY.

DR, ANGUS.

Dn. STOUGHTON,

The REv, C. H. SPURGEON,

Dn, RIGG, of the Westminster Normal Institution,

Dg. KENNEDY.

The Rev, EDWIN PAXTON HOOD,
The REv, W. MORLEY PUNSHON, LL.D,
The REv. HORATIUS BONAR, D.D.

Dg. GOOLD, of Edinburgh.

PROFESSOR BINNIE, D.D.

PROFESSOR BLAIKIE, D.D.

DR. ANDREW THOMSON, of Edinburgh.

Dg. DAVID BROWN, Principal of Free Church. Col-
lege, Aberdeen,

PROFESSOR SALMOND, of Free Church College,
Aberdeen,

Dg. W. LINDSAY ALEXANDER.

DR. ALEXANDER MACLAREN,

The REv, PRINCIPAL RAINY, D.D, of New Col-
lege, Edinburgh.

DR, JAMES MACGREGOR, of Edinburgh.

Dz. ANTLIFF, Principal of the Theological Insti-
tute, Sunderland,

Dg. NEWTH, of New College.

The REv, E, E. JENKINS, M.A, President of the
Wesleyan Conference,

The REv. M. C. OSBORN, Secretary of the Wesleyan
Conference.

Dn, GEORGE OSBORN, of the Theological Institu-
tion, Richmond.

The REv. R. GREEN.

The REv. W. HUDSON,

The Rzv. F. GREEVES,

Dn. W. P. POPE, Professor of Theology, Didsbury.

DR. GERVASE SMITH.

The REv. GEORGE MARTIN.

Dg. FALDING.

DR. CHARLES STANFORD.

DR. LANDELS.

The REv. JOHN H. GODWIN.

The Rzv. J. C. HARRISON.,

Tbe Rzv. JOSEPH WOOD, M.A.

Dn. CUMMING.

The Rev. COLIN CAMPBELL McKECHNIE,

The REv, R. TUCK, B.A.

The Rev. PRINCIPAL MCcALL, of Hackney College.

——— ROBERT N. YOUNG, of Headingley College,

eds.

The Rzv. R. VAUGHAN PRYCE, M.A, LL.D, of
Cheshunt College.

The REv. PROFESSOR REYNOLDS, B.A, D.D, «f
Cheshunt College.

The Late DR. JOSEPH MULLENS, Foreign Secretary
af the London Missionary Society.

The REv. T. G. ROOKE, B.A., President of the Bap-
(ἰδὲ College, Rawdon, Leeds.

The R£v. CHARLES CHAPMAN, M.A, of Western
College, Plymouth.

The REv. ALEXANDER HANNAT, Secretary α the
Congregational Union of England and Wales.

The ΒΕΥ. W. H. GRIFFITH, M.A, Principal of In-
dependent College, Taunton.

Dg. ALEXANDER THOMSON, Professor of. Hebrew
in the Lancashire Independent College.

Tbe REv. JAMES COMPER GRAY, Author of " Class
and Desk," " Topics for Teachers," " Biblical Mu-
seum," &c., dc.

The Rzv. J. BALDWIN BROWN, B.A.

SIR Doc Me REED, Chairman of the London School

oard.
W. H. GROSER, Chairman of the Publication Com-
mittee of the Sunday School Union,

Just Ready, Pica 16mo.

FouR LIGHT VOLUMES, IN FINGER CASE, FROM £1 3 O.

THE HOLY BIBLE,

FOR THE USE OF INVALIDS.
(Τὶ x5$ x4 imches.)
HE Lonp i$ my shepherd; | 4 He that hath clean
I shall not want. and a pure heart; wh«
2 He maketh me to lie down | not lifted up his soul t

in green pastures: he leadeth | vanity, nor sworn dec«
me beside the still waters. 5 He shall receive the

IN VARIOUS BINDINGS, FROM. 88. 6d.

ΤΠῈ SMALLEST BIBLE IN THE WORLD.
(43 x 93 x αὶ inches.)

Distinction of meats | LEVITICUS, XI. clean and unclean,

For ve offering xe the Lon»; CHAPTER XI.

and "iti shall be thine, and thy son ns | 1 JFAat beasts may, 4 and what may
with thee, by a statu te for ev er; as mot be eatem, Ὁ ναί fishes. 13
the Lo egt th commanded, What fowls, 99 The erecping thinga

16 4 And Moses dili Pudys ἮΝ ht τολίελ are unclean
the goat of the sin offering, "Ἢ "ἃ ND the Τοπρ spake unto Mosea
hold, it was burnt: and he was y" zi and to Aaron, saying unto them,
with Eleazar and ]thamar, the sons of 2 Speak unto the children of Is rael,
Aaron which scere left alive, saying, saying, These are the beasts which ye

*'The type of this dainty little volume, though necessarily very
minute, is clear and legible."— 77e 7'imes.

*Tt is printed on tough India paper of extreme thinness, and is
wonderfully clear."—77 Guardian.

* When bound in limp morocco leather it weighs less than 33 oz."—
The Athenaum.

* Tt will pass through the post for a penny, and yet contains the whole
of the Authorised Version from Genesis to Revelation."— Ze Graphic,

*Tt is not only a curiosity, but so convenient as not to encumber an
ordinary waistcoat pocket."— 7e Globe.

*]It is smaller than an ordinary Prayer-Book, and can be read
easily enough. * ἡ * Ὁ It is a curiosity of the Binders as well as
of the Printers art."— 7e Spectator.

* Besides being a marvel as regards size, the little volume is a
model of printing, highly creditable to the Oxford University Press,"—
The Standard.

LONDON: HENRY FROWDE,

OXFORD UNIVERSITY PRESS WAREHOUSE,
7, PATERNOSTER ROW,

M

Ω

γεν

PLEASE DO NOT REMOVE
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET

UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY

PÀ Ovidius Naso, Publius
6519 Ibis
12

0 Ὁ Ι cO Ll LL 6£
9 Wall SOd J1HS AV8 39NVH 6

M3IASNMOÓQ 41V Ἴ1η